Wednesday, December 30, 2015

නව වසර සහ බ්ලොග් අවකාශය



අවුරුද්ද අවසාන වී නව වසරක් ලබන්නට තව ඇත්තේ පැය ගණනකි.  මා විප්‍රවාසයේ ගෙවන සිව්වැනි වසර ක්‍රමයෙන් ගෙවී යමින් පවතී.  සිංහල සහ හින්දු අලුත් අවුරුදු හතරක්ද නත්තල් හතරක්ද ලංකාවේ ගෙවන්නට නොහැකි වුන බව මට මතක්වෙන්නේ දැන්ය.  මෙවැනි කාලසීමාවන්හි නොස්ටැල්ජියාව උපරිමයටම නගින්නේ ඒ දිනවලට සිතට දැනෙන පාළුවත් එක්කමය.   ඒ කාලයන්හි නොස්ටැල්ජික කතා ලියමින් පාළුව තනිකම මගහරවා ගන්නට යත්න දරමි.   කොහෙ හිටියත් ලංකාව වගේ නෑ කියා අපි කට්ටිය එකතු පහද වෙන තැන්වලදී කතාබස් කළත් ලංකාවට ගිහිං සතියක් ගතවෙන්නටත් පෙර ආපහු දුවගෙන එන්නට හිතෙන්නේ කුමක් නිසාදැයි මම නිතරම කල්පනා කරමි.   බොහෝවිට ඒ සාපේක්ෂව ලංකාවේ ජීවත්වීමට ඇති පහසුකම් මඳ බව වියයුතුය.   නමුත් අපි කතාකරන්නේ ලංකාවට පණ දෙන්න වගේය.   ඒ උනත් විදේශවල ජීවත්වෙමින් ඒ රටවල ඇති  පහසුකම් සියල්ලම අත්විඳිමින් ඒ රටවලටම පලු යන්නට බැන වදින ලාංකිකයන් මා දැක ඇත්තේ එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් නොවේ.  ලබන අවුරුද්දේ ස්ථිරවම ලංකාවේ පදිංචියට යන බව කියන බොහෝ දෙනෙක් ඊට අවුරුදු ගණනකට පසුවත් ඒ කතාවම කියමින්  ජොලියක් ගනිති  අපේ හැටි එහෙමය.

ඒ කාලයේ යුරෝපයේ ජීවත්වූ ද්‍රවිඩ ප්‍රජාව බොහොමයක් 2009 වනතුරු ජීවත්වුණේ මනසින් මවාගත් ඊළමකය.  ඔවුන් කිව්වේද ඊළම ලැබුන පසු ලංකාවට යන බවය.  එහෙම කියමින්ම ඊළමේ නියෝජිතයාට මාසිකව ගෙවිය යුතු මුදල ගෙව්වේ ටිකක් විතර කම්මැලිකමින් සහ හිතේ දුකකින්ය.  මොකද කිව්වොත් ඊළම කොච්චර උවමනා උනත් ගාන ගෙවන විට ටිකක් දුක හිතේ.  එහෙම උනත් ඇත්ත වශයෙන්ම ඊළම උවමනා උනේ විදේශවල සියලු පහසුකම් ඇතුව ජීවත්වෙමින් ජොලියට ඊලම ප්‍රමෝට් කරන උන්ට මිසක වන්නියේත් උතුරේත් එදා වේල ගැටගහගන්නේ  කොහොමද කියා දෙළෙහෙමින් හිටපු අහිංසක ද්‍රවිඩයන්ට නොවේ.  මට මේ ටික ලියවුනේ ඊළමට පණ දෙන්නට හෙවත් ඊලම වෙනුවෙන් මරාගෙන මැරෙන්නට හිටපු ගොන් ද්‍රවිඩ තරුණයන් රැළ දැන් කුමක් කරනවාද කියා මතක් වුන නිසාය.   යුරෝපීයන්ට දෙකට නැවීගෙන උන්ගේ අහත් පහත කරමින් ඉඳීම ලංකාවේ ජීවත්වනවාට වඩා නම්බුකාර යැයි උන් හිතනවා ඇත.   එක වතාවක් බ්‍රසල්ස්හි යුරෝපීය පාර්ලිමේන්තු ගොඩනැගිල්ල  අසළදී ඊළමට එරෙහිව මා සිදුකළ ක්‍රියාවකට උරණවී මාව මරාගෙන කන්නට හැදු ද්‍රවිඩ තරුණයන් කණ්ඩායම දැන් මොනවා කරනවා ඇත්දැයි මතක්වන විට සිනහ පහළවේ.  මම මෙහෙම කිව්වේ ජාතිවාදය කරපින්නා ගත් සිංහල  උනුත්  ද්‍රවිඩ උනුත් දෙගොල්ලන්ම එක මල්ලෙ පොල් වැනියයි හිතෙන්නේ උන්ගේ කතාවන් ක්‍රියාවන් දෑස්වලින්ම දැකගත් නිසාය.

වැඩිපුර ලියන්නට වෙලාව සොයාගැනීමේ අපහසුවකින් සිටියත් අවුරුද්දේ අවසාන පෝස්ටුව ලියා මගේ පාඨකයන්ට මෙන්ම බ්ලොග් අවකාශයේ සියලුම දෙනාටත් නව වසරට සුබ පතන්නේ නැතුව ඉන්නට කොහොමටවත් නොහැකිය.   මේ  වසර හිතාගන්නටත් බැරි තරම් වේගයෙන් අවසාන විය.   ඒත්  එක්කම අලුත් බ්ලොග් ලියන්නන් කීප දෙනෙක් පැමිණීම සිත සතුටු කරයි.  ඒ වගේම ලියමින් හිටි අය එක්වරටම සමුගැනීම සිතට ගෙන එන්නේ දුකකි.  මෑතකදීම පෝස්ටුවක් ලියමින් සමුගත් මධ්‍යස්ථ මතධාරියා ඉන් එකෙකි.   උගේ සමුගැනීම ගැන කීප තැනකම කතා බහ ඇතිවූ නිසා මම වැඩිදුර යමක් නොකිව්වත් මධ්‍යස්ථ මතධාරියා කියන නමට අනන්‍ය වීම සඳහා ඔහු  පහුගිය කාලය පුරාම සෑහෙන අරගලයක යෙදී සිටියේය.  මන්ද කිවහොත් ඔහු ලියු පෝස්ටු සහ කමෙන්ට් වලින් පෙනීගියේ මධ්‍යස්ථ බවක් නොව අන්තවාදී බවක්ය.   කෙසේ වුවත් සංවාදයකට එළඹීමට සහ දීර්ඝ කමෙන්ට් ලිවීමට ඔහු දැක්වූ සමත්කම අගය කළ යුතුය.   මට නම් ඇත්තටම එපමණ දිග කමෙන්ට් ලියන්නට කම්මැලිය.  කෙසේවුවද විවේකය ලැබුණු විට හෝ ඔහු නැවත ලිවීමට එන්නේ නම් අප සතුටුය.

ඉතිං අවසාන වශයෙන් බ්ලොග් අවකාශයේ සැරිසරන ලියන්නන් ලියන්නියන් කියවන්නන් කියවන්නියන් කමෙන්ට් කරන්නන් කරන්නියන් සෑම සියලු දෙනාටම ලබන්නාවූ 2016 වසර ප්‍රීතිය සතුට සමගිය සමාදානය පිරි සිතුම් පැතුම් ඉටුවන බත බුලතින් සරු වැඩි වැඩියෙන් පෝස්ට් කමෙන්ට් ලියැවෙන ජාතිවාදය පිටුදකින සුබම සුබ නව වසරක් වේවායි ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ හැලපයා වන මාත් හැලපිත්  හැලපැට්ටාත්ය ෴

Monday, December 21, 2015

කෙසෙල් බිං කිරීම හෙවත් පරණ කතාවක්.

අද ලියන්නට යන කතාව කිසිසේත්ම ලියන්නට හිතාගෙන හිටියකතාවක් නෙවෙයි අහම්බෙන් හිතේ ගොඩනැගුනු කතාවක්.  කතාව හිතේ ගොඩනැගෙන්න මුල්වුනේ සුරංගගෙ මෙන්න මේ පෝස්ටුවත් ඒකට අපේ චෙපාකි ලියපු කමෙන්ටුවත් කියන එක මුලින්ම කියන්නට උවමනායි.  සුරංග කියල තිබ්බෙ කොටහලු මගුලකට කෙසෙල්කැන් බිං කිරීම ගැනයි ඒ ගැන  වැටුණු කමෙන්ට්  දිගින් දිගට විකාශනය වෙද්දි මගේ අතීත මතක අද ඊයෙ සිද්ද වෙච්ච දේවල් වගේ පණ ගහල එන්නට ගත්තා.  ඒ මදිවට චෙපාකි කියපු දේවලින් මගෙ නොස්ටැල්ජියාව උපරිමයටම ගමන් ගත්තා.  ඒ කතාවලින් උත්තේජනය ලබපු මම එකවරම ලියන්නට පටන්ගත්තා.  ඉතිං ඔන්න මම කතාවට මුල්වුන වස්තු බීජය මොකක්ද කියල මුලින්ම කියල දැම්මා.

ඉදවන කෙසෙල්කැන් ප්‍රමාණය තීරණය වෙන්නෙ උත්සවයේ වැදගත්කම අනුවනෙ.  මඟුල් ගෙයක් නම් කෙසෙල් කැන් හත අටක්ම ඉදවන්නට ඕනෑ.   ඔන්න කොටහලු මඟුලක් දානයක් වගේ දෙයකට  කැන් දෙක තුනක් ඉදෝගත්ත නං හොඳටම ඇති.  අද වගේ කෘත්‍රිම ක්‍රමවලින් කෙසෙල් ඉදවන එක අහලවත් තිබුනෙ නැති ඒ කාලෙ කෙසෙල් කැන් ශීඝ්‍රගාමීව ඉදවන එකම ක්‍රමය වුනේ කෙසෙල් බිං කිරීම හෙවත් දුම්ගසා ඉදවීමයි.    අද නං කෙසෙල්වලට කාබයිට් ගහනව කියයි හෝමෝන එන්නත් කරනව කියයි කොහොම හරි කඩේ එල්ලල තියෙන කැනේ මුල ඇවරියෙ ඉඳන් අග මල් ඇවරියට යනකං එකලෙසටම කහඅත්තට ඉදිලා තියෙනව දකින්නට ලැබෙනවා.  නමුත් ස්වභාවික විදියට ඉදෙනවා නම් මුල් ඇවරියේ ඉඳන් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ඉදෙමින් ඉහළට යන්න එපැයි.   ඔය දෙවිදියේ වෙනසෙන් කෙසෙල්කැන ස්වභාවිකව ඉදුණ එකක්ද නැද්ද කියල ලේසියෙන්ම සොයාගන්නට පුළුවනි.  ටවුමෙ කඩවල නම් තියෙන්නෙම කාබයිට් හෝ හෝමෝන ගහල ඉදවපුවා.   හොඳට හොයන්නට පුළුවනි කෙසෙල් ගෙඩිය ලෙලි ගහපුවම තද පාටට පොඩි පණුවො වගේ ඉරි ඉරි ගෙඩියෙ තියෙනවා.   බිරිඳගේ මල්ලිගෙ කෙසෙල් කොටුවට වෙළෙන්දෝ පෝලිමේ එන්න ගන්නෙ දෙසැම්බර්වල මේ වගේ අවුරුද්දක් අවසානයේ නත්තල් සහ අලුත් අවුරුද්ද ලබද්දී සහ අප්‍රේල් මාසෙ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද ලබන්න ලංවෙද්දියි.   ඒ මිනිස්සු කියන්නෙම කෙසෙල් කැන පැහුනේ නැතිවට කමක් නැතිය කැනේ ගෙඩි සම්පුර්ණ වෙලා තියෙනවනං හොඳටම ඇතිය කියලයි.    තියෙන තරමක් කෙසෙල්කැන් අත්පිට මුදල් දීල අරගෙන යනවා.  ඉදවන ක්‍රමය අපට හිතාගන්නට පුළුවන් නොවැ.  නත්තලට ජනේරුවට සහ සිංහල අලුත් අවුරුද්දට අපි කඩවලින් ගෙදර ගෙනියන්නෙ ඔන්න ඔය ආකාරයට ඉදවපු කෙසෙල් ඇවරි කියන එක අපිම දන්නෙ නෑ.

කෙසෙල් බිංකිරීම ගැන කීප දෙනෙක්ම අදහස් දක්වල තිබ්බත් ඒ හැම දෙනාම කී දේවල වෙනස තිබුණේ කෙසෙල් ඉදවන්නට පාවිච්චි කරන කොළ වර්ගවල පමණයි.  අපි හැමදාම කෙසෙල් බිං කෙරුවෙ දර මඩුවෙ කොටසකයි.   ඒ මොකද කියනවනං එතන බිං කරපුවම වැස්සක් වැස්සත් වල තෙමෙන්නෙ නැති නිසා වෙන්න ඇති.  අලුත් අවුරුදු කාලෙට එහෙම නැත්නං දානෙකදී වගේ තාත්තා දර මඩුවෙ වලක් කපල බිං කිරීම ආරම්භ කරන්නට සුදානම් වෙද්දි උදව් කරන්න ඇවිත් වගේ අපිත් වටවෙලා බලාගෙන ඉන්නවා.හැබැයි අපෙන් සිද්දවෙන්නෙ උදව්වකට වැඩිය කරදරයක් උනත් තාත්තා ඒක එච්චරට මායිං නොකර තමන් කරන වැඩේ කරගෙන යනවා.  ඉදවන්න තියෙන කෙසෙල්කැන් ප්‍රමාණයට හරියන්න වලක් කපල ඉවරකරන තාත්තා පිදුරු මඩුවෙන් පිදුරු මිටියක් ගෙනත් වලට දාල ගිණි තියන අතරම කඩා ගෙනැත් තියෙන බිලිං කොළයි ගම්මිරිස් කොළයි ගින්න නිවීගෙන එද්දි දානවා.  දැන් වලේ පදම හරි ඊට පස්සෙ තියෙන්නෙ කෙසෙල් කැන් ටික වලේ තැන්පත් කරල වල වහල දාන එකයි.  කෙසෙල් කැන් තැන්පත් කරන්නත් හැම කෙනාටම දෙන්නෙ නෑ ඊට සුදුසු කෙසෙල් ඉදෙන අයකුගෙ අතින් කෙසෙල්කැන් වලේ තියන්න ඕනෑ.  මඟුල් තුලා වලට කැවුම් බදිද්දීත් ඔහොමනෙ තාච්චියට තෙල් දාන්නෙ වැඩිපුර තෙල් පිච්ච්න්නේ නැති කෙනෙකුගෙ අතිනුයි.   

කබල් ලෑලි කෑලි දෙකතුනක් වල උඩින් තියල ඊට උඩින් පරණ ඉටි කොලයක් එලල පස් දාන්නෙ වල පැත්තකින් හිල් පොල්කට්ටකුත් තියමිනුයි.  ඒ දුම් පිඹින්න තියන හිඩැස අනික් කිසිම තැනකින් දුම් පිටවෙන්න බෑ.   කුස්සියෙන් ගිණි අඟුරු ටිකක් අරං ඇවිත් පිදුරු උඩට තියල පොල්කට්ටට දාල කොළපතකින් දුම් ගහන්නෙ වල ඇතුළට යන්නටයි.   ඊට පස්සෙ වලේ තැනින් තැනින් පස් පසාරු කරගෙන දුම් උඩට එනකොට බලං ඉන්න අපට හරි සතුටුයි.   ඒ වුනාට වහාම ඒ තැන් පස් දාල දුම් පිටවෙන්නෙ නැති විදියට මකනවා.   නැත්නං ඇතුළට යන දුම් ටික ඔක්කොම තැනින් තැනින් කාන්දුවෙලා ගියාම කෙසෙල් ඉදෙන්නෙ නෑනෙ.   හොඳටම දුම් පාර ඇතුළට වැදුනයි කියල සෑහීමකට පත්වුනාම දුම් ගැහිල්ල නවත්තල දුම් ගහපු පොල්කට්ටත් හොඳට වහල දානවා.   ඔන්න ඔය ආකාරයට වරු තුනක් හෝ හතරක් දුම් ගැහුවයින් පස්සෙ දැන් කෙසෙල්කැන් ගොඩගන්න හොඳ වෙලාව කියල කල්පනා කරන තාත්තා කෙසෙල් වල ගොඩ දානවා.   ඔය වෙලාවට නං මම එතනටම වෙලා ඉන්නෙ තැම්බිච්ච බිලිං කොළවලිනුයි ගම්මිරිස් කොළවලිනුයි හමන සුමිහිරි සුගන්ධය නහයට උරාගැනීමේ පරම පවිත්‍ර චේතනාවෙනුයි.  

බොහොම ප්‍රවේශමෙන් ගොඩගන්න ලාවට කහ පෑ වෙච්ච කෙසෙල්කැන් ටික එතැනම තියෙන ළිඳ ලඟට අරං ගිහිං හොඳට නාවල ගෙට ගෙනියනවා.   කෙසෙල් කැන් හෝදනවට නාවනවා කියන්නෙ මොකද කියල මම තාම දන්නෙ නෑ නමුත් කතාවට කියන්නෙ එහෙමයි.  ගෙනිහින් ඇවරි කපල හරි නිකම්ම හරි දුමේ තැන්පත් කරල තිබ්බම පහුවදාට කහඅත්තට බබලන කෙසෙල් ඇවරි දැකගන්නට පුළුවනි.   පහුගිය සැරේ අපේ අම්මගෙ දානෙ වෙලාවෙ මමත් ඔයවගේ හොඳට ඉදුණු කෙසෙල් කැන් දෙකක් කට්ටිය රෑට කන තැන එල්ලල තිබ්බෙ කෑම කාල ඉවරවුන අයට අතුරුපසක් වශයෙන් කඩාගෙන කන්නටයි.   නමුත් ඉවරවුනේ එක කෙසෙල් කැනකිනුත් බාගයයි.   කවුරුත් වගේ කෙසෙල් දිහාව නොබලම උනන්දු උනේ අයිස්ක්‍රීම් කන්නටයි.   කාලය මැව් වෙනස එහෙම තමයි෴

Sunday, December 13, 2015

ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම සහ කඩවුන බලාපොරොත්තුව.


ඉවරයක් නැති බලා ඉඳීම අවසානයේ සාලයේ දොර රෙද්ද මෑත් කරගෙන කුස්සිය පැත්තෙන් කෙනෙක් මතුවිය.  මේ ගොඩ්ප්‍රිද? මම මොහොතක් කල්පනා කළෙමි.  මතුවුන පුද්ගලයා ඇඳ සිටියේ පොඩි කොටු කොටු කොට කලිසමකි උඩට ලොකු කොටු කමිසයක් ඇඳ සිටියේය.  දෙකම පරණ ඇඳුම් වීම නිසා ඔහු මොකක් හෝ වැඩක් කරමින් සිට පැමිණි බව පෙනිණි.  උස නම් ගොඩ්ප්‍රිගේ උසමය මුහුණද ශරීරයද වැහැරී තිබුණ අතර කකුල් දෙකේම සුවවූ දරුණු තුවාල කැළැල් දකින්නට විය.   ගෙදරට පැමිණි අමුත්තන් සමග කතාකරන්නට නොහැකි නම් අඩුතරමින් සිනාසෙන්නට වත් කරදර නොවූ ඔහු අප ඉදිරිපිට සිටගෙන හිස් බැල්මකින් අපදෙස බලා සිටියේය.   බොහෝ වෙලාවක් ඉතා තීක්ෂණ විදියට ඔහුව නිරීක්ෂණය කිරීමෙන් පසු මේ ගොඩ්ප්‍රීම යැයි මම තීරණය කළෙමි.  හිටගෙනම හිටිය ඔහුට වාඩිවෙන්නට කියා එතැනින්ම වාඩිකරවූයෙමු.  මම එදා කැමරාව ගෙනගොසින් තිබුණේ නැති වුනත් අතේ තිබ්බ පෝන් එකෙන් ගොඩ්ප්‍රිගේ පිංතුර දෙකක් ගත්තේ ආයෙම ගොඩ්ප්‍රිව මුණගැසීම සැක සහිත නිසාවෙනි.  මා මේ ලියන්නේද ඔහුගේ පිංතුරය විටින් විට බලමින් මතකය සහ හැඩහුරුකම් අලුත් කර ගනිමිනි.

ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳට අමතරව හැරී අයියාද අපේ වගතුග ඔහුට කීවිට ඔහු ගත්කටටම කිව්වේ අපි කවුරුවත් මතක නැතැයි කියාය.    අපේ ගමේ හිටියා මතකද කියා ඉන්පසුව ඇසු විට මතකයි කීවේය.   ඔහුගේ මතකය පාදාගන්නට තවත් බොහෝ දේවල් ඇහුවත් සියල්ලටම මතක නෑ කියා ඔහු උත්තර දුන්නේය.  ගොඩ්ප්‍රිට මක්වෙලාද කියා අපි ඔහුගේ බිරිඳගෙන් ඇසුවිට ඇය කීවේ ඔහු ඒ ගමට ආ පසුව යාළුවන් සමග එකතුවී දැඩි ලෙස බීමට ඇබ්බැහි වුන බවයි.   කකුල්වල ඇති විශාල තුවාල කැළැල් බීමත්ව මෝටර් සයිකලය පැදීමේදී සිදුවූ අනතුරු බව කී ඇය අන්තිමේදී ඔහුට දරුණු ආඝාත තත්වයක් ඇතිවී නොමැරී බේරාගත්තේ බොහෝ අසීරුවෙන් බව කීවාය.  ආඝාත තත්වයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස ඔහුගේ මතකය මැකී ගිහින්ය.   ඒ කාලයේ රහමෙර තබා සිගරැට් එකක්වත් ඉරුවේ නැතිව  පොඩි කොල්ලන් වූ අපට ආදර්ශයක් ලෙස සිටි හැඩිදැඩි තරුණයෙක් වූ ගොඩ්ප්‍රිට සිදුවී ඇති විපත ගැන මට දුකක් මෙන්ම කේන්තියක්ද ඇතිවිය.  දුක හිතුනේ අගේට හිටපු ගොඩ්ප්‍රිට වෙච්ච දේ ගැනය.  කේන්තිය ඇතිවුනේ අපි මෙච්චර පෙරුම් පුරා ආපු ගමන පලක් නැතිවුන එක ගැනය.  ගොඩ්ප්‍රිලගෙ හලාවත ගෙදර අය ගැන මම ඇසු ප්‍රශ්න ඔක්කොටොම උත්තර දුන්නේ ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳය.  එපමණක් නොව අපේ ගමෙන් පිටවූ පසු ගොඩ්ප්‍රි ගෙවූ ජීවිතය ගැනද ඇය විස්තර කළාය.  අපේ කතා සියල්ලම හිස් බැල්මක් හෙලාගෙන ගොඩ්ප්‍රි අසා සිටියේ අපි ඔහු ගැන නොව වෙන කෙනෙක් ගැන කතා කරන ගානටය.   මම ගොඩ්ප්‍රිගෙන් අහන අහන ප්‍රශ්නයට ඔහුගේ බිරිඳ පිළිතුරු දෙයි.   ගොඩ්ප්‍රිගෙන් මළාට වචනයක් කතාකරවා ගන්නට බැරිය හැමදේටම ඔහු කියන එකම වචනය මතක නෑ කියන එකය.

හරක් අඟකින් කිරි දොවන්නට උත්සාහ කරනවා වැනි පලකට නැති මේ කාරිය ගැන අන්තයටම කලකිරුණු අපි කතාවුනේ ආපහු යන්නටය.  අපි යන්නට නැගිටින විට ගොඩ්ප්‍රි බිරිඳගෙන් ඇහුවේ මේ අය කවුරුද කියාය.  එවිට ඇය ගමේ සහ අපේ විස්තර ආයෙමත් ගොඩ්ප්‍රිට කීවාය.   ඒ වනචිට ගොඩ්ප්‍රිත් අපි කවුදැයි හිතන්නට උත්සාහ කරමින් ඉන්නට ඇත.  ඒ නිසාදෝ ඔහු මුලින්ම පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් ඉන්නවාදැයි ඇහුවේය.  ගොඩ්ප්‍රිගේ මතකය යම් පමණකට පණගසාගෙන එන බව පෙනුණි.  පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් කිව්වේ හැරී අයියාගේ අක්කාය ඇය උප තැපැල් ස්ථානාධිපතිනියකි.  ගොඩ්ප්‍රිගේ නංගී ඔවුන්ට නොගැලපෙන කොල්ලෙක් එක්ක හාදකම් පවත්වන්නටද රවුම් ගහන්නටද පටන් ගත්විට ඇය ඒකෙන් මුදවා ගන්නට ගොඩ්ප්‍රි නංගීව අපේ ගමට ගෙනත් පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් වූ හැරී අයියාගේ අක්කා ළඟ නැවැත්වීය.   ඒ වුනත් කවුරුවත් කියන දේ නාහන හිතුවක්කාරියක් වූ කෙල්ල කොහොම හරි ඒ කොල්ලා එක්කම දීග ගිහිං පස්සෙ කාලෙක කසාදෙත් කඩාකප්පල් කරගෙන දැන් ආගිය අතක් නැතැයි ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ කීවාය.  

අපට කටට රසට කන්නට උයාදුන් ගොඩ්ප්‍රිලගෙ අම්මා බොහෝ කළකට පෙර දෙව්මව් තුරුළට ගොසින්ය.  අයියාත් මල්ලීත් හලාවතම පදිංචි වී හිටියත් කළපුව අයිනේ තිබුණ මහගෙදරත් වත්තත් විකුණා දමලාය.   මට මතක්වුනේ මීට අවුරුදු විසි ගණනකට ඉස්සර මම හලාවත ගිය ගමනකි.   ඒ නවසිය අනූ ගණන්වල මුලදීය ඒ කාළයේ දෙසතියේ වැඩකළ මම හලාවතට රාජකාරි ගමනක් ගිය දවසක ගොඩ්ප්‍රිලගේ ගෙදර හොයාගන්නට ලොකු උත්සාහයක් ගත්තෙමි.   එදා මම ගොඩ්ප්‍රිලගෙ ගෙවල් තිබුනු හරිය හෝදිසි කළත් අයුරක් හොයාගන්නට බැරිවිය.   හලාවත ටවුම මැදින් යද්දී මට හිතුනේ නගරය කොයි තරම් වෙනස්වෙලාද කියලාය.  ඉස්සර ටවුමේ ලස්සනට තීන්ත ගාපු බක්කි කරත්ත පේළියක් තිබුණේ කුලී දුවන්නටය.  ගොඩ්ප්‍රිලගෙ අම්මා එහෙම මුන්නේස්සරම් ගියේ මෙන්න මේ කුලී බක්කිවලිනි.   එහෙම බක්කි කරත්ත මම ආයෙම දැක තියෙන්නේ මාතර ඉස්ටේසම ඉදිරිපිටය.  ඉස්ටේසමේ සිට ටවුමට යන මගීහු මෙම බක්කිවලින් ගමන් පහසුව ලබා ගත්තෝය.   මාතර බක්කි කරත්ත මම දැක්කේ නවසිය අසු ගණන්වල මැද හරියේ අක්කා කෙල්ලත් එක්ක වලස්මුල්ලේ යන්නට කෝච්චියේ මාතර ගිය දවසකය.   ඒ බක්කි කරත්ත අදටත් මාතර තියේදැයි මම නොදන්නේ ඊට පසුව මට කෝච්චියෙන් මාතරට යන්නට නොලැබුණු නිසාය.  අක්කා කෙල්ලගේ අක්කා වලස්මුල්ලට දීග ගිහිං සිටියාය අපි ගියේ ඇයව බලන්නටය.  වලස්මුල්ලේ හිටපු දවස් දෙකතුනේ කාපු මීකිරිවල රස තවම දැනේ ඒ අප නිසාම ගෙදරකට කියා හදවාගත් මුදවපු කිරි සහ මා ජීවිතයේදී දෙවෙනි වතාවට කාපු හොඳම මීකිරිය.   පළවෙනි වතාවට ඒ වගේ පාරට්ටු මීකිරි ටිකක් කෑවේ අපේ ලොකුඅම්මගේ පොඩි දුව හෙවත් චූටි අක්කා අසූ ගණන්වල මුල භාගයේ මාතර යටියනට දීග ගියපු වෙලේ කැන්දාගෙන යද්දි ගමනට යටියන ගිය දවසේය.  එදා මඟුල් මේසයේ දෙපැත්තේ විශාල මුදවපු කිරි කළ දෙකක් තබා තිබුණේ අවශ්‍ය කෙනෙකුට ඇති තරමකට කන්නටය.   ඒවානම් අතිශය ස්වභාවික ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුත් කිරි වුවද දැන්නම් පාර අයිනේ තියාගෙන විකුණන මීකිරි හට්ටිවලට නරක්වෙනවට පෝමලින්ද දමන බව මෑතකදී මට අහන්නට ලැබුණි.

අපේ ටවුමේත් වෑන් එකක ගෙනැත් තියාගෙන අලුත්ම අලුත් මීකිරි කියා කිරි විකුණයි.  දවසක්දා මම ඒ වෑන් එකෙන් කිරි හට්ටියක් අරගෙන පොඩි මහින්දලගෙ අම්මගේ දානෙ ගෙදර ගියෙමි.   දානෙ වැළඳීමෙන් පසුව අතුරුපසට කිරි බෙදන්නට ගිහිං කිරි හැන්දක් ගත්ත ගමන් ඉතුරු කිරි ටික ඒ හිස්තැනට කඩා වැටුණේ බදුල්ල පැත්තේ පස්කඳු රේල්පාරට කඩා වැටෙන්නා සේය.  විළි ලැජ්ජාවෙ මගේ ඉහේ උකුණන් බිමට පැන්නේ නැති ටික විතරය.   පස්සෙ හෝදිසි කර බලද්දී ඒ මීකිරි හදන්නේ බාල පිටිකිරි වගයක් දියකර ගැනීමෙන් පසු ජෙලටින් දමා  සෙට් කර මුදවා ගැනීමෙනි.   ඊට පසුව නම් මම කිරි  වෑන් එක තියෙන පැත්ත පළාත නොබැලුවත් ඒ වෑන් එක අදටත් කිසිම අතුරු ආන්තරාවක් නැතිව අපේ ටවුමේ කිරි විකුණයි.    වස විස නැතැයි හිත හදාගෙන කන්නට හැකි මුදවපු කිරි විකුණන ගොවිපොළක් බිරිඳගේ ගෙදර යනකොට හමුවේ.  ඒ ගොවිපොළේ දවසකට හදන සීමිත කිරි හට්ටි ටික උදේම විකිණී අවසන්වෙයි  ගන්නවා නම් උදෙන්ම ගිහිං ගන්නට සිදුවේ.    මම බිරිඳගේ ගෙදර යන හැම දවසකම පාහේ මේ කියන ගොවිපොළේ නැවතී කිරි මිලදී අරගෙන යමි.  බිරිඳගේ මහගෙදර වත්තේ එළිමහනේ සරුසාර නෙරළු තුරු යට හීල් හෙවනේ  බ්ලොග්කරුවන්ගේ සාදයක් පවත්වන්නට අවස්ථාවක් ලැබේනම් කදිම යයි මම නිතරම කල්පනා කරමි.   ඒ වත්තේ මඤ්ඤොක්කාද කෙසෙල්ද අන්නාසිද ඕඩිහෙලේට වැවී තිබුණි.  පේරද ගස්ලබුද  දෙහිද  මට දකින්නට ලැබුණේ පහුගිය දවස්වල බිරිඳගේ අම්මාගේ දානයට ගිය වේලාවේය.   දැන් තත්ත්වය නම් කෙසේදැයි නොදනිමි . තත්ත්වය කෙසේ වුවත් එළිමහනේ අවශ්‍ය නම් පිනුම් ගහන්නටද ඇතිතරම් ඉඩකඩ තියෙන ලොකේෂන් එක පළමුව පෙන්විය යුත්තේ අටමාටය.  ඉන්පසුව ඌ මට ඉතුරු හරිය කරදෙනු ඇත.

රවුම ගිහිං ඉවරවී ආයෙමත් ගොඩ්ප්‍රිලගෙ ගෙදරට ආවොත් ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳත් අපත් බොහෝ උත්සාහ ගත්තේ ගොඩ්ප්‍රිගේ මතකය ටිකක් හෝ පාදා ගන්නටය.   නමුත් අපේ උත්සාහයෙන් කිසිම පලක් නොවීය.   එද්දි මම සිහින කීපයක් දකිමින් ආවෙමි ඒ හීන නම් ගොඩ්ප්‍රි හමුවුණොත් ඔහුව අපේ ගමට එක්කරගෙන එන්නටත් දවසක් දාගෙන ඔහු  සමග හලාවත ඉස්සර අප ගියපු තැන් බලන්නට යන්නටත්ය.   එහෙම කරන ඒක මා ඉතා ප්‍රියකරන විනෝදාංශයකි.  නමුත් දැන් ගොඩ්ප්‍රි ඉන්නා තත්ත්වය අනුව ඒ හැම දෙයක්ම සිහිනයක්ම බවට පත්වී තිබේ.   ගොඩ්ප්‍රි තාමත් හිස් බැල්මෙන් අපදෙස බලාගෙන ඉන්නේ මගේ වැඩ පාලු කරන්නට ආව මේ අපතයන් කවුරුදැයි කියා වෙන්නට ඇත.  අන්තිමට අප එන්නට පිටත්වී සමුගත්විට ගොඩ්ප්‍රි මගෙන් ඇහුවේ ගම කොහෙද කියාය මම ගම කියුවිට ඔහු මගේ නම කියා තාම ඉන්නවද කියා ඇහුවේ අවසානයේදී හෝ මගේ හිත සතුටට පත්කරමිනි.   හැරී අයියා මාව පෙන්නා කිව්වේ ඒ මා බවයි.  ඉන් එහාට ඔහුගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නොවීය.   හිත සැහැල්ලු කරගන්නට ගිය ගමනෙන් මට සිදුවුනේ තිබුණාටත් වඩා වැඩි බරක් හිත තුළ පොදිගහගෙන ගෙන ආපහු එන්නටය.

අප ආපසු ආවේ දැඩි නිහඬතාවක් මැදය.  කල්පනාවේ නිමග්න වී  සිටි මට හැරී අයියා කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි දැන් ඉන්න තත්ත්වය අනුව අපේ ගමට එක්ක ආවත් වැඩක් නැති බවය.   හැරී අයියා නොකිව්වත් ඊට පෙරම මට එය කල්පනාවිය.    ගොඩ්ප්‍රිට පලදී ඇති කරුමය මගේ සිත දැඩි  කම්ප නයකට  පත්කර තිබුණි.  සිදුවූ අනපේක්‍ෂිත සිද්ධියෙන් හිත දෙදරා ගොස් අයිනකට වී බුම්මාගෙන සිටි  මගේ හිත හදන්නට හැරී අයියා බොහෝ දේවල් කීවේය.  මැරිලා නම් මළා කියා හිත හදාගන්නට පුළුවන්ය.   නමුත් දැන් ඉන්නේ පණපිටින් ඉන්න  ලී කොට කෑල්ලක් වුන කොට මොන විදියකට හිත හදාගන්නද.  මම හැරී  අයියාට කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි දැන් ඉන්න තත්ත්වය නිසාම අපි ඔහු ගැන බැලිය යුතු බවයි.  මම නැති කාලයේ පුළුවන්නම් එක සැරයක් හෝ ඇවිත් ගොඩ්ප්‍රිව බලන්න යැයි මම ඔහුට කිව්වත් ගෙදර කරදරත් එක්ක ඔහුට එය ලේසි කටයුත්තක් නොවෙන බවද මම දැන සිටියෙමි.  කොහොම උනත් මට ගොඩ්ප්‍රිව ආයෙම හමුවෙන්නට තව කොයි කාලයක් ගතවේදැයි කාට කියන්නට පුළුවන්ද෴

Sunday, December 6, 2015

ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම මුන්නේස්සරම් සහ සන්තන්තෝනි මංගල්ලය.


අපේ ගමට පැමිණ නවාතැන් ගත් ගොඩ්ප්‍රීත් සමග ඔහුගේ හලාවත යහළුවන් කණ්ඩායමක්ම ඇවිත් ගොඩ්ප්‍රි හිටපු ගෙදරම ලැගුම් ගත්තත් මාස කීපයක් ගතවනවිට එකා දෙන්නා වෙන වෙන වඩා හොඳ තැන් අල්ලා ගැනීම නිසාවෙන් ගොඩ්ප්‍රි කාමරයේ තනිවිය.  ඒත් ඔහු කාමරය මාරු කරන්නට බැලුවේ නැත ඒ වෙනුවට ගොඩ්ප්‍රි තම කාමරයට තවත් යහළුවෙක් අරං ආවේය.  ගොඩ්ප්‍රිගේ සද්ධිවිහාරිකයා හෙවත් කාමර සගයා දැදිගම පළාතේ එකෙකි.  හලාවත සැට් එකේ ඔක්කොම පාහේ හොඳ පාපන්දු ක්‍රීඩකයන් වුවත් ගොඩ්ප්‍රි ක්‍රීඩාවට කැමැත්තක් දැක්වුයේ නැත.  ඔහු වඩාත් කැමති වුනේ ලලනාවන්ටය.   ඔහුගේ මේ ලලනා ලැදිකම හේතුවෙන් මට සිදුවූ අකරතැබ්බයකුත් ඇත.

ඒ අවුරුද්දේ ගොඩ්ප්‍රිත් මාත් සමග හලාවත යන්නට ඔහුගේ කාමර සගයාත් එකතුවිය.   අපේ හලාවත ගමනේ මුලික අරමුණ වුයේ මුන්නේස්සරම දේවාලයේ මංගල්ලයට සහභාගී වීමයි.  ඊට අමතරව ගොඩ්ප්‍රිට තවත් වගකීමක් විය.   ඔහු අබේලගේ මුළු පවුලටම තමන්ගෙ අනුග්‍රහයෙන් මුන්නේස්සරම මංගල්ලයට සහභාගී වීමට ආරාධනා කර තිබුණි.  රජයේ මුද්‍රණාලයේ සේවය කළ අබේලගේ තාත්තා සිය පවුල සමග සෑම අවුරුද්දකටම සැරයක් ඔහුට නොමිලේ ලැබෙන ගමන් බලපත්‍ර උපයෝගී කරගෙන විනෝද හෝ වන්දනා ගමනක් යයි.  ඉතිං ගොඩ්ප්‍රිගේ ආරාධනාව හේතුවෙන් අබේලගේ තාත්තා  ඒ අවුරුද්දේ ගමන මුන්නේස්සරම් යන්නට යොදා ගත්තේය.   අබේලාගේ පවුල හලාවතට එන්නට දවසකට කළින් අපි තුන්දෙනා සුපුරුදු පරිදි බස් එකේ හලාවත ගියෙමු.  අබේලා පහුවදා හලාවත එන්නේ කෝච්චියේය බස් එකේ හලාවතට යන්නට පැය තුනක් පමණ ගතවුවද කෝච්චියේ රාගමට ගිහිං ආයෙම පුත්තලම් කෝච්චියෙ නැගී හලාවතට එන්නට දවසක්ම ගතවේ.  නිදහස් ගමන් බලපත්‍රයෙන් ගමන් කරන නිසා පරංගියා කෝට්ටේ යනවා වැනි මේ ගමන යන්නට අබේලාට සිදුවී තිබිණි.  එය තවත් විදියකින් කිව්වොත් හිස වටේ අත දමා නහය අල්ලනවා වැනි වැඩකි.

කොහොම උනත් තමන්ගේ ආරාධනාව පිළිගෙන එන අමුත්තන්ව පිළිගන්නට හා සංග්‍රහකරන්නට ගොඩ්ප්‍රි සැදී පැහැදී සිටියේය.  ඒ ආගන්තුක සත්කාරයත් සුළුපටු වැඩක් නොවේ.  අබේලගේ පවුලේ සහෝදර සහෝදරියන් හය දෙනෙකි මහ දෙන්නාත් සමග අට දෙනෙකි.   අට දෙනෙකුට දින දෙකක් කෑම බීම නවාතැන් පහසුකම් ගමන් පහසුකම් ලබාදී මුන්නේස්සරම වන්දවා ආපසු යවන කටයුත්ත විශාල ව්‍යාපෘතියකි.  අද නම් කෙනෙක් කරන්නට හිතන්නෙවත් නැති මේ දැවැන්ත රාජකාරිය ගොඩ්ප්‍රි බාරගත්තේ ඉතා ඕනෑකමින් සතුටින් සහ සැහැල්ලුවෙනි.   දවස පුරා ගමනේ යෙදී හලාවතට එන අබේලගේ නඩය පිළිගන්නට අපි පහුවදා රාත්‍රියේ හලාවත ඉස්ටේසමට ගියෙමු.   ගොඩ්ප්‍රි විසින් කණ්ඩායම ගෙනත් නවත්වන ලද්දේ ඔහුගේ අයියාගේ ගෙදරය.   ඒ අපි ඉන්න හේතුවෙන් ගොඩ්ප්‍රිලාගේ ගෙදර ඉඩ නැති නිසාය.   ඊට පසුව ගතවූ දින දෙකම කැපවුනේ ආගන්තුකයන්ගේ ගමන් පහසුව කෑම බීම හා සුව පහසුව ගැන සොයා බැලීමටත් ඔවුන්ව මුන්නේස්සරම වැන්දවීමටත්ය.   සියලුම දේවල් කරදරයක් නැතිව සිදුවී අමුත්තන් පිරිස ආපසු හලාවත දුම්රිය පොළෙන් නිවෙස් බලා පිටත් කොට අපි ආපසු පැමිණියෙමු.  ඊට පහුවදා දවස මංගල්ලයේ අවසාන දිනය හෙවත් දිය කපන දිනයයි.

රාත්‍රියේ අපි තුන්දෙනා මුන්නේස්සරමට ගොස් පෙරහැරත් බලා ඒත් සමග දියකපන තැනට හෙවත් හලාවත මෝය කට ලඟට ඇවිත් එතන බලා සිටියෙමු.   දිය කපනතුරු එතන නොඑක් කෙළි සෙල්ලම්ය ඒ මහ පාන්දර තුනට තුනහමාරට පමණ වන්නට ඇත .  ටිකකින් ගොඩ්ප්‍රි ඇවිත් මට කීවේ අපි දෙන්නා පොඩි ගමනක් ගිහිං එනතුරු එතැනම ඉඳගෙන සිටින ලෙසටය.   මමත් සද්ද නැතුව උක් ගහක් හපමින්ද නැටුම් බලමින්ද සිටියෙමි.  කාලය ගතවී නැටුම්ද උක් ගහද අවසාන විය ගොඩ්ප්‍රිලා තාම නැත ටිකකින් දිය කැපීමද අවසානවී සෙනග විසිර යන්නට පටන් ගත්හ.    මට දැන් හරිම නිදිමතය ඔලුව කඩා වැටේ ගොඩ්ප්‍රිලා එනතුරු කොතෙක්  වෙලා බලා ඉන්නට සිදුවේද නොදනිමි.  එතැනින් පාරට බැස්ස මම පාර පැන රේල් පාර අයිනෙන් කලපු හුළං වදිමින් ගොඩ්ප්‍රිලගේ ගෙදරට ඇවිත් කාමරයට වැදී නිදාගත්තෙමි.  එළිවෙන යාමයේ ගෙදර සද්ද බද්ද ඇහුණද හොඳට නිදාගත් මට ඇහැ ඇරුනේ උදේ අටත් පසුවූ විටය.   මට ඇහැරුණ විට උදේට ඉඳිආප්ප කන්නට දී අයියලාගේ ගෙදර එවන්නටයි අම්මාට කී ගොඩ්ප්‍රි අයියලාගේ ගෙදර ගොස් තිබුණි.   මම ගොඩ්ප්‍රිගේ අයියලගේ ගෙදර ගිය විට ඔහු මට හොඳටම බැන වැදී  ආයෙම කොහෙවත් එක්කං යන්නෙ නැතැයි කීවේය.   වැරැද්ද වුනේ කියපු  දේ අහන්නෙ නැතිව ගෙදර ගිය එකය.  අයියලගෙ ගෙදරට කතාකර බැන්නේ  ගෙදරදී ගොඩ්ප්‍රිලගෙ අම්මා මට බනින්නට ඉඩ නොදෙන නිසාය. 

පසුව දැනගත් පරිදි සිදුවූ දේ මෙහෙමය.  ගොඩ්ප්‍රිත් ඔහුගේ යහළුවාත් මාව මෝය කට ළඟ තබා ගිහිං තියෙන්නේ ඔවුන්ට ඉඟි බිඟි කළ කෙල්ලන් දෙතුන් දෙනෙක් පස්සෙන්ය.  ඉක්මනට ආපහු එන්නට හිතාගෙන ගියත් වැඩේ දිග දුර ගිය නිසා ආපහු මෝය කට ලඟට එනවිට උදේ එළිවෙලාය.  ඒ වෙනකොට එතන හිටපු මිනිස්සුවත් මමවත් නැත මුන් දෙන්නාට දෙලෝ රත්වුනේ එවිටය.   දැන් ළමයෙක් කොහෙන් හොයන්නටද පුක දාච්ච බල්ලන් මෙන් ටවුමේ හැම තැනම දුව ඇවිද මාව හෙවු මේ දෙන්නා බැරිම තැන ගෙදරට ආවේ මා ගැන බලාපොරොත්තු අත් හරිමිනි.  ගෙදරට ආවිට මම කාමරේ නිදිය දෙන්නාට හුස්මක් වැටුණේ එවිටය.  එදා හවස අපි තුන්දෙනා ආපහු ගමට ආවේ එන ගමන් මීගමුවේදී සුපුරුදු ලෙස කොරනේෂන් හෝටලයටද ගොඩ වෙමිනි.   ඒ ගමන ගියේ කොයි අවුරුද්දේ දැයි මට මතක තිබුණේ නැත මතක් කරගන්නට ක්‍රමයක්ද නැත දහ අතේ කල්පනා කළ මට එක් දෙයක් මතක්විය.   ඒ දවස්වල ගොඩ්ප්‍රිලගේ අයියලගෙ ගෙදර තිබුණ රේඩියෝවෙන් තොර තෝංචියක් නැතුව ප්‍රචාරයවූ චිත්‍රපට ජිංගලයකි.  එකල චිත්‍රපට වලට ප්‍රචාරය දෙන්නේ එහෙමය. ඊට පසුව ඒ චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය වූ වර්ෂය සර්ච් කර අප පළමුවෙන්ම මුන්නේස්සරම් ගිය අවුරුද්ද කුමක්දැයි සොයා ගත්තෙමි.  තවත් කියන්නට ඇති දෙයක් නම් ගොඩ්ප්‍රි සිය කාලයද ධනයද වැය කරමින් මේ සියල්ලම කළේ ඔහුගේ චිත්ත තෘප්තිය සඳහා පමණක්ම මිසක ඔහුට මෙහෙමයි කියා ලැබෙන කිසිම ප්‍රතිලාභයක් බලාගෙන නොවීමයි.

කතෝලිකයෙක් වුවද කිසිම ඉරිදාවක ටවුමේ පල්ලියට නොගිය ගොඩ්ප්‍රි නත්තලටවත් පල්ලි ගියාදැයි නොදන්නේ නත්තලට ඔහු ගමේ යන බැවිනි.  ඒ වුනත් ඔහු එක්තරා අවුරුද්දක පෙබරවාරි මාසයේ කච්චතිව් දුපතේ  පවත්වන සාන්ත අන්තෝනි මුනිඳුන්ගේ මංගල්ලයට හෙවත් සන්තන්තෝනි මංගල්ලෙට යන්නට සුදානම් වුනේ අප පුදුමයට පත් කරවමිනි.   පසුව අප තේරුම් ගත්තේ ඔහු කච්චතිව් ගියේ හුදෙක් අමුතු අලුත් අත්දැකීමක් ලබාගන්නට විනා අලුතෙන් ඇතිවුන ආගම් භක්තියකට නොවන බවයි.  මංගල්ලයට යන්නට පෙර ගොඩ්ප්‍රි මට කීවේ මංගල්ලෙට මාවත් කැඳවාගෙන යන්නට ඔහුට උවමනාව තිබුනත් මම කියනදේ අහන්නෙ නැති හිතුවක්කාරයෙක් නිසා පාඩමක් ඉගෙන ගන්නටත් එක්ක දමා යන බවයි.   මට මග හැරී ගිය ඒ අපූරු අවස්ථාව නැවත කවදාවත් නොලැබුණේ ඊට අවුරුදු කීපයකට පසු උතුරේ යුද්ධය ආරම්භ වුන නිසාවෙනි .   මෙවැනි අපුරු සිදුවීම් මැදින් අප මිත්‍රත්වය ගලා ගියේය.   ඊට ටික කලකට පසු මා කලින්ද කීවාක් මෙන් එක අවුරුද්දක මා අපේ මවගේ ගමේ මාස කීපයක් ගතකර ආපසු එනවිට ගොඩ්ප්‍රි ගම නොසිටියේය.

දැන් හිතවතුනි අපි මේ කතාවේ අවසානයට ක්‍රමයෙන් ලඟාවෙමින් සිටින්නෙමු.  ගොඩ්ප්‍රිගේ ගෙදරට ගොඩවී සිටියද මා ඔහුව කතාවට එකතුකර නොගෙන කොටස් කීපයක්ම ලීවේ හුදෙක් වට රවුමේ යනවාටත් වඩා ගොඩ්ප්‍රිගේත් මගෙත් තිබු අපූරු මිත්‍රත්වය ගැන ඔබට වඩාත් පැහැදිලි කරන්නටත් අප අවසන්වරට හමුවීමෙන් අවුරුදු තිස් ගණනකට පසු අසීරුවෙන්  කාලයද  ලබාගෙන ඔහු ඉන්න ස්ථානය දන්නා අයද එකතු කරගෙන බොහොම අමාරුවෙන් පාර හොයාගෙන යන මේ ගමන පිස්සුවකට අයාලේ යන ගමනක් නොවන බවත් මේ ගමන ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහුට ගුණමකු වීම ගැන කාලයක් සිතේ කොණක හදවත පාරමින් තිබු වේදනාවක් අවසන් කර දමන්නට ගත් පියවරයක් බවත් ඔබට තෝරා පහදා දෙන්නටය.  මා සතුටින් සිටියේ මේ ගමන ගොඩ්ප්‍රි හමුවුවොත් මගේ සිතත් සමග බොහෝ කලක් තිස්සේ මා කරනා සටන අදින් නිමාවට පත්වන නිසාය.  මා වැඩිදුර ඒ ගැන නොකිව්වත් ඔබට මාගේ ගමනේ අරමුණද මගේ චිත්ත ස්වභාවයද වටහා ගැනීම දැන් අසීරු නොවෙතැයි සිතමි.  කතාවේ අවසානයට   ළඟාවූනද අද ගොඩ්ප්‍රිව කරළියට ගෙනෙන්නට නොහැකි වන්නේ කතාව දිග වැඩිවන බැවින් මිසක වෙන කිසිම හේතුවක් නිසා නොවන බව කිවයුතුය.  අපි නැවතත් කතාවට යමු.

 පැණි බීම නොබොන මට කහට තේ එකක් ලැබුණේ ගොඩ්ප්‍රිගේ ලේලියගේ අතිනි.  තේ එකද තොල ගාමින් මම කල්පනා කළේ ගොඩ්ප්‍රි තාම නැත්තේ මන්ද යැයි කියාය.  ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ නම් හැරී අයියාත් සමග ගජරාමෙට කතාවය.  ඒ කතාව තැනින් තැනින් ඇහෙන මට තනියම සිනා පහළවුනේ උග්‍ර මහින්දවාදියෙකු වූ හැරී අයියා සමග තවත් එවැනිම උග්‍ර යූ ඇන් පී කාරියකු වූ ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ ළඟඑන මැතිවරණය ගැන කරන ගොනා සහ මීමා වැනි කතාව කොහොම එකට පෑහෙන්නේ දැයි සිතුන විටදීය෴

Sunday, November 29, 2015

ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම මාර්තක්කගේ මාළු ලෑල්ල කුණුමාලු ගඟේ මාළු සහ බලු පැටියාගේ පැටිකිරිය.

අපි ගෙතුළ තබා තිබු පුටුවල වාඩිවී ටික වෙලාවක් බලා සිටියත් ගොඩ්ප්‍රි තවමත් නැත.  ඒ වෙනුවට ඔහුගේ බිරිඳ අපිත් සමග කතාකරයි.  ගෙයි සාලයේ තබා තිබු මාළු ටැංකියක් අස්කර වතුර පුරවන තරුණයෙකි.  ඔහු පුතා බව ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ කියයි.  ගේ ඇතුලේ සිට තරුණියක් ඇවිත් අප දෙස බලා ආපසු ඇතුළට ගියාය.  ඒ පුතාගේ බිරිඳ බව අපි අහන්නටත් පෙර ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ කීවාය.  ඒ තරුණිය ඊළඟට ආවේ බීම බෝතලයක් සහ වීදුරු කීපයක් ට්‍රේ එකක තබාගෙනය.  බීම වීදුරුව බී දැමු ප්‍රියන්ත එළියට ගොස් මිදුලේ කැරකෙමින් හිටියේ අපේ කතාවල ඔහුට වැදගත්කමක් නැති නිසාය.  ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ  අප සමග කියමින් හිටියේ ඒ වනවිට දිනෙන් දින උණුසුම් තත්වයකට පත්වන මහ මැතිවරණය ගැනය.   කෘත්‍රිම බීම වර්ග බොන්නේ නැති නිසා බීම වීදුරුව අතේ තබාගෙනම මම ඇයට සවන්දෙමින් සිටියෙමි.   මා බීම වර්ග බොන්නේ නැද්ද කියා ඇය ඇසුවිට ඇල්වතුර වීදුරුවක් ඇතොත් හොඳයි කියා මම කීවෙමි.  නෑ නෑ තේ එකක් හදන්නම් කියූ ඇය නැවතත් මැතිවරණය ගැන කතාබහ පටන් ගත්තාය.  රංජන් රාමනායක දිවුලපිටියේ බොහෝ ජනප්‍රිය බව ඇය කීවේ මහත් අභිරුචියෙනි.   ඇය තද යූ ඇන් පී කාරියක් බව ඒ වනවිට මම ඇගේ කතාවෙන්ම දැන සිටියෙමි.   මට මතක්වුනේ ගොඩ්ප්‍රිලාද පරම්පරාවෙන්ම යූ ඇන් පී කාරයන් බවය.  එකල ඔවුන් හලාවත ආසනයේ මහජන මන්ත්‍රී සහ කතානායක ෂර්ලි කොරයා මහතාගේ දැඩි අනුගාමිකයන් වී සිටියහ.  ගොඩ්ප්‍රි තවම නැත,මට මතක් වුනේ ගොඩ්ප්‍රිත් එක්ක මුලින්ම හලාවත ඔවුන්ගේ ගෙදර ගිය දිනයයි.

හලාවත ගමනේ මුලික අරමුණ වුයේ අපේ ගෙදර තිබුණ දානයකට මාළු ගෙන ඒමයි.  දානයට මාළු සැපයීම ගොඩ්ප්‍රි බාරගත්තේ බලෙන්මය.  හුදෙක් මාළු සැපයීම පමණක් නොව හලාවත ඔහුට කරන්නට හැකියාව තිබුණ දේවල් පෙන්වීමටද ඔහුට අවශ්‍ය වී තිබිණි.  ගොඩ්ප්‍රිගේ ගමන් සගයා ලෙස ඔහුගේ උදව්වට මාව පත්කරන ලදී.  දානයට දවසකට කලින් දවසේ දවල්  අපි දෙදෙනා හලාවත බලා පිටත්වීමු.  ඒ මගේ ප්‍රථම හලාවත ගමනයි.  ටවුමෙන් මීගමු බස් එකට ගොඩවුන අපි මීගමුවෙන් බැසගත්තේ හලාවත බලා යන බසයට ගොඩවීම සඳහාය.  බස් එකට නගින්නට පෙර ගොඩ්ප්‍රි මාත් සමග ගියේ බස් නැවතුම්පොළ අසළ තිබු කොරනේෂන් හෝටලටයටය.   අපි දෙන්නා කොරනේෂන් හෝටලයෙන් උණු පාන් සමග මස් හොදි සප්පායම් වූයෙමු.   පසුව මට තේරුන පරිදි මෙය ගොඩ්ප්‍රි චාරිත්‍රයක් හැටියට කරන දෙයකි.   උදේ දහවල් රාත්‍රියේ හෝ දවසේ කුමන වේලාවක මීගමුවට පැමිණියද බඩගින්නක් තිබුනද නැතුවද කොරනේෂන් හෝටලයෙන් බඩපුරා කෑම ඔහු නොවරදවා සිදුකළේය.  හලාවත සිට ආපසු එනවිටද මේ චාරිත්‍රය මෙසේමය.  එමෙන්ම ඊට පසුවද මා සමග හලාවත ගිය හැමදාමත් මේ සිරිත ඒ ආකාරයෙන්ම සිදුවිය.  හලාවත කලපුව සහ පුත්තලම බලා දිවෙන රේල්පාර අසළ තිබු ගොඩ්ප්‍රිගේ නිවසට අපි ළඟාවූනේ ගොම්මන් යාමයේය.  එදා රාත්‍රියේ  අපි ගොඩ්ප්‍රිගේ මවගේ රසවත්  රාත්‍රී භෝජනයෙන් සන්තර්පණය වී නින්දට ගියෙමු.

පහුවදා උදයේ අපි දෙන්නා හලාවත මාළු වෙළඳපොළට ගියේ අතරමග තිබු ගොඩ්ප්‍රිගේ මිතුරු  ඇන්ටනිගේ ගෙදරට ගොස් ඔහුවද ගමනට එක්කාසු කර ගැනීමෙන් පසුවය.  ඒ ගොඩ්ප්‍රිට වඩා හොඳින් ඇන්ටනි වැල්ලේද මාකට් එකේද ඉන්න අය දන්නා බැවිනි.   එදා උදේ වැල්ලෙන් ගොඩ ගෙනා අලුත් මාළු වෙළඳපොලට කඩිමුඩියේ ගෙනෙන ඒ උදෑසන මාළු වෙළෙන්දන්  ඉතා කාර්යබහුල වුහ.  මාළු ගන්නට පැමිණ පොදිකන සෙනග අතරින් ඇන්ටනි ඉස්සරහට යයි අපි දෙන්නා ඔහුගේ පස්සෙන් ගියෙමු.   මාළු ලෑලි අතරින් රවුමක් යන ඇන්ටනි එක් මාළු වෙළෙන්දියක්  ළඟ නතරවිය.   ඇය ඉදිරියෙන්  බිම අතුරා තිබු  ලොකු  මාළු කීපදෙනාගෙන් එකෙක් ඇන්ටනිගේ සිත පැහැර ගත්තා විය හැකිය.  වෙළෙන්දිය  ඉදිරියේ බිම ඇන බාගත් ඇන්ටනි කතාකරන්නට විය.

මාර්තක්කේ මුං දෙන්නෙ කොහොමද?

මාර්තා මාළුවන්ගේ මිළ ගණන් පිළිවෙලින් කීවාය මිළ මට අද මතක නැත.  මතක්වනවිට අද සිනාගියත්  ඇන්ටනිගේ සිත්ගත් රාත්තල් පහළොවක් පමණ බර තෙල් ගෑවාක් සේ දිලිසෙන අලුත් පරා මාළුවාට ඇය කීවේ ඉලක්කම් දෙකේ ගණනක් බව නම් හොඳට මතකය.   ගණන ඇන්ටනිට හිතට ඇල්ලුවේ නැතිබව ඇඹුල්වී ගිය ඔහුගේ මුහුණින් පෙනුණි.

යකෝ මාර්තක්කේ අබිං විකුණන්නා වගේ මාළු විකුණන්න පුලුවනෑ, එහෙම නෙවෙයි වැඩේ කෙරෙන හැටියට ගාණක් කියාපංකො මොකෝ අපි පිට එවුවොයැ අපිත් හැමදාම මේකෙ කරක් ගහන උන්නෙ...

හරි උඹම ගාණක් කියපංකො එහෙනං...

ඇන්ටනි කියපු ගණන කිසිසේත්ම මාර්තාගේ සිත් නොගත් බව පෙනුණේ ඇය අහක බලාගත් නිසාය.  

මට දෙන්න පුළුවන් එච්චරයි බං ,එහෙනං අපි යන්නද?

එයටද මාර්තා මුවින් නොබැන සිටියේ ඒ අපූරු මාළුවා විකුනාගන්නට කිසිසේත්ම කරදර වෙන්නට උවමනා නැති බව අත්දැකීමෙන්ම දන්නා නිසා විය හැකිය.

ඕං මාර්තක්කේ එහෙනං අපි ගියා...

එහෙම කිව්වත් ඇන්ටනි තවමත් යන්නේ නැතුව එකෙල මෙකෙල වෙමින් ඉඳිමින් මාර්තා ලව්වා මාළුවාගේ ගණන් අඩුකරගන්නට බලයි.  මාර්තාද සද්දක් නැතුව මුවේ කොණක තිබු කළු සුරුට්ටුවෙන්  දුම් ගුලි පිටකරමින් සිටී.  ඇන්ටනිත් ගොඩ්ප්‍රිත් කතාවුනේ ආයෙම මාකට් එකේ රවුමක් ගසන්නටය.   ටිකක් එහාට ගිය ඇන්ටනි ගොඩ්ප්‍රිට කීවේ මාර්තාගේ මාළුවා ඇය කියන ගණනට හොඳටම වටින බවත් තවත් කීයක් හෝ අඩුකර ගන්නට පුළුවන්නම්  ගජලාබයක් බවත්ය.  ඒ අතරම ඒ අපූරු මාළුවා වෙනත් ගැණුම්කරුවෙකු ඩැහැගෙන යාවිදැයි යන සැකයද ඇන්ටනිගේ සිතේ විය.   මාළුවා පෙනෙන හරියෙන් ඉන්නට  ඔහු නිතරම වගබලා ගත්තේ ඒ නිසාය.  නිකමට මෙන් ආයෙමත් මාකට් එකේ රවුමක් කැරකුණු ඇන්ටනිත් ගොඩ්ප්‍රිත් නැවතත්  ආවේ මාර්තාගේ මාළු ලෑල්ලටය.  ඒ ගමන නම් මාළුවා පිට යන්නට නොදෙන්නට ඇන්ටනි හිත හදාගත් බව පෙනෙන්නට තිබිණි.  ආයෙමත් මාර්තා සමග කේවල් කළ ඔහු දෙන්නාටම එකඟවිය හැකි ගණනක් කතාකර ගනුදෙනුව කම්මුතු  කළේය.  මාකට් එකේ කොල්ලෙකුට කියා මාළුවා පලා අතුනුබහන් ඇද දමා ලුණු කුඩුකර ඇතුළේ ගා හොඳින් පාර්සල් කරවා දුන්නේද ඇන්ටනිය.  ගොඩ්ප්‍රිත් මමත් එදා හවස්වෙන විට මාළුද රැගෙන ගෙදරට සම්ප්‍රාප්ත වුයේ සුපුරුදු ලෙස මීගමුවේ කොරනේෂන් හෝටලයේ චාරිත්‍රයද නොඅඩුව ඉටුකරමිනි.  දවාලට ගොඩ්ප්‍රිගේ අම්මාගේ රසවත් කෑම වේල කුස පිරෙන්නටම ගිල දමා  පිටත්වූ අපි ඊට පැයකට හමාරකට පසුව මීගමුවෙන් බඩපුරා මස් හොදිත් සමග පාන් කෑවේ මොන ආකාරයකට කොහාටදැයි අද නම් හිතාගන්නටත් බැරිවුණත් එකල කොලු වයසේ සිටි අපගේ කෑම රුචිය බෙහෙවින් ඉහළ තත්වයක තිබු බවනම් මට  හොඳහැටි  මතකය.  ගෙදරට මාළු කුරියා බාරදුන් ගොඩ්ප්‍රි මාළු ගේන්නට අපේ තාත්තා දුන් මුදලෙන් කීයක්ද ඉතුරුත්  දුන්නේ මෙච්චර ලොකු මාළු කුරියෙක් ගෙනැවිත් සල්ලිත් ඉතුරු උනාදැයි ඇසු තාත්තාද විස්මයට පත්කරවමිනි.  ගොඩ්ප්‍රිට අවශ්‍ය වුනේද අපේ තාත්තා විස්මපත් කිරීම බව මා සිතුවෙමි.  ඉතුරු මුදලත් අතේ තබාගෙන ගොඩ්ප්‍රි දෙස පුදුමයෙන් බලාසිටි අපේ තාත්තා දෙස බැලු ගොඩ්ප්‍රි හක හක ගා සිනාසී අහිංසකව ඒ සතුට විඳගත් ආකාරය මට අද මෙන් මතකය.  නමුත් සත්‍යය නම් ගොඩ්ප්‍රි තාත්තා දුන් මුදල් වියදම් කළේ මාළුවා මිළදී ගන්නට පමණක් වීමයි.  ඉතිරි වියදම් සියල්ලම ඔහු සියතින් දැරුවේය.

මීට බොහෝ ඈත කාලයක සිදුවූ මේ සිද්ධිය අදටත් මතකයේ  කිසිම මළකෑමක් හෝ නොමැතිව ඉතා පැහැදිළිව මගේ හිතේ සටහන්වී තිබෙන්නේ ඒ මා එවැනි දෙයක් අත්දුටු පළමුවන වතාව නිසා විය හැකිය.  ඊට පසුකාලීනව මෙන්ම අද වනතුරු මා කොතෙකුත් මාළු මිලදීගෙන ඇතත් මේ ලෙසට මතකයේ ඇත්තේ තවත් එකම එක සිද්ධියක් පමණකි.   එනම් කිරින්දේ ධීවර වරායේදී එක්තරා කපටි පුද්ගලයෙක් මා රවටා අධි ශීතකරණයේ තිබී අරගත් හද්දා පරණ කුණුවූ ගල් මාලුවෙක් අද උදේ අල්ලාගෙන ආ එකෙක් කියා නොවටිනා මිලකට මට විකිණු අවස්ථාවයි.   ඒ සිද්ධිය මෙන්ම කළු කෙට්ටු නරියෙකුගේ මෙන් කපටි මුහුණක් තිබු ඒ පුද්ගලයාගේ කපටි සිනාවද අදටත් මගේ මතකයේ හොඳින් තැන්පත්වී ඇත.  ඊට පසුව නම් මා කිසිදිනෙක කුණු මාළු මිලදීගෙන නැත.  ඒ මාළු වෙළෙන්දන්ගේ හොඳකම නිසා නොව මා මාළු ගන්නේ විශ්වාස මෙන්ම තෝරාගත් වෙළෙන්දන් එක්කෙනෙකුගෙන් හෝ දෙන්නෙකුගෙන් නිසාය.   නැත්නම් අපේ ටවුමේ මාළු කඩේ විකුණන්නේම කුණු මාලුය.  අපේ ගමේ කොල්ලන් කියන්නේ ඒ මාළු කූරයියන් මුහුදේ ගතකළ කාලය මෙන් දෙගුණයක කාලයක්  ඩීෆ්‍රීසර්  එකේ ගතකර ඇතැයි කියාය.   ටවුමේ මාළු විකුණන සියලු දෙනාම  අපේ අල්ලපු ගමේ කොල්ලන් වුවද ගමේ කමටවත් උන්ගෙන් හොඳ මාළු කෑල්ලක් ලබාගන්නට බැරිය.   චාටුකතා කියමින් විකුණන්නේම කුණු හෝ කුණුවෙන්නට ඔන්න මෙන්න කියා ඇති මාලුය.  ඒ නිසා මම දැන් වැරදිලාවත් ටවුමේ මාළු ලෑලි දෙස බලන්නේ නැත.  උදේ පාන්දර සයිකලේ පෙට්ටියත් බැඳගෙන මීගමු ගොස් අලුත් මාළු ගෙනත් විකුණන කොල්ලෙක්ගෙන් දැන් මාළු ගන්නෙමි.  ඌ විකුණන මාළු ගිණි ගණන්ය,කොහොමද කිව්වොත්  මීගමුවෙන් හයසීයට ගන්නා ඉස්සන් ඌ මට විකුණන්නේ එක්දාස් දෙසීයටය.  එහෙම වුනත් ප්‍රශ්නයක් නැත්තේ ගාන වැඩිවුණත් මා රැවටී නැති නිසාය.

උදේ පාන්දර  අපේ ටවුමට මාළු අල්ලන තංගල්ල වැනි ඈත පළාත්වලින් ඩීෆ්‍රීසර් වෑන් වල පටවාගෙන මාළු ගෙනත් විකුණයි.   ටවුමේ මාළු කාරයන් කරන්නේ ඒ තොගේටම උන්ගේ කුණුමාලුත් ඩීෆ්‍රීසර් වෑන්වල ගෙනත් විකුණා ගන්න එකය.   ඒ වගේම ඉතා නිර්මාණශීලී ආකාරයට තමන්ගේ කුණුමාලු තොග විකුණා ගන්නා මාළුකාරයන් පිරිසක්ද වේ.   ඒ පානදුර වැල්ලේ මාළුකාරයන්ය.   ඉතුරුවී ඇති කුණු මාළු ටික  බෝට්ටුවල පටවා මුහුදට ගෙනයන ඔවුහු උදේ පාන්දර රස්සාවට ගිය ධීවරයන් ආපහු එන්නා සේ ගෙනගිය මාළුවලට මුදු වතුරද ඉහගෙන පාලම ළඟින් ගොඩ දමා  අලුත් මාළු කියා ගජරාමෙට විකුණති.   මේ සිද්ධිය මා අත්දැක්කේ ඒ කාලයේ  පානදුර උස්වත්තේ පදිංචිවී හිටපු තිලක් අයියලාගේ ගෙදර ගියපු දවස්වලදීය.  තිලක් අයියා පානදුර ටවුමේ මාළු මිළදී ගන්නේ නැත.  එහි ගියවිට අපි කන්නේ ගඟේ මාළුය.  දවල්ට ගඟට නාන්නට යන අපි ආපහු එන්නේ ගඟෙන් අල්ලපු  ඉස්සන් පොදියක්ද අරගෙනය.  ඒ ගඟ මොකක්ද කියා අද මට මතක නැත හමුවෙන්නේ පානදුර සිට හොරණ පාරේ යනවිට වියයුතුය.  අපි නාගෙන ආපහු එනතුරු තිලක් අයියාගේ අක්කා උයන්නේ නැතුව බලා ඉන්නේ  ගඟේ මාළු අරං එන බව ඇය දන්නා නිසාය.   නාගෙන ඇවිත් ගෙයි තියෙන බෝතලය අරගෙන වීදුරුවෙන් කටකපා එකක් ගිලදමන තිලක් අයියා සීඩී එකක් යන්ත්‍රයට දමයි ඔහු බොහෝවිට දාන්නේ නෘත්‍ය ගීතය.  දෙකක් තුනක් වදින කළ වාදනය වෙන ගීත තාලයට තිලක් අයියා බඩ හොල්ලමින් සාලයේ නටයි,බොන අපිට බයිටට අක්කා ගෙනත් තියන්නේ ඩෙවල් කල ගඟේ ඉස්සන්ය.   හොඳටම නටා වෙහෙසට පත්වෙන අපට ඉන්පසුව ලැබෙන්නේ අක්කාගේ  සරුසාර දවල් අහාරයයි.   කෑමෙන් පසුව ගේ පිටුපස ඇති අලංකාර  පැළපොල් වගාවේ ගස්යට වාඩිවී සිටියදී වෙල් හුළං වදිනවිට එතනම හොඳට නින්ද යයි.   දවසක් බිරිඳත් සමග තිලක් අයියලාගේ ගෙදර ගිය විට අපි දෙන්නාද පොල් පැළ දෙකක් සිටවුවා මට මතකය අද ඒ පැළ දෙක ගෙඩි හැදෙන මහගස් වී ඇතුවාට සැක නැත.

ගෙදර ඇතිකළ බලු පැටියාට තිලක් අයියා බොහෝ ආදරය කළේය.  කුඩුවක දමා හදපු ඌට ගෙදර අයට කන්නට නැති කෑමද දෙමින් සැපසේ ඇතිකරන්නට ඔහු පසුබට වුයේ නැත.  දවසක් තිලක් අයියලාගේ ගෙදර ගිය වෙලාවක බලු පැටියා බලන්නට මම ගියද තිලක් අයියා ඌ ගැන එච්චරම සතුටකින් කතාකළේ නැත.  හේතුව ඇසුවිට ඔහු කීවේ මම මෙච්චර හොඳ කෑම කන්න දෙද්දීත් මේ බල්ලා එළියට දැම්ම විට වේලිච්ච ගොම කන බවය.   ඉතිං තද වෙන්නෙ නැද්ද කියූ තිලක් අයියා ඒ මුගේ පැටිකිරියේ වැරැද්ද යයි කීවේය.   මොන තරම් හොඳ බල්ලෙක් උනත් පැටිකිරිය සවුත්තු නම් උගෙන් ඇති වැඩක් නැතැයි කී තිලක් අයියා බලු පැටියාට තිබුණ ආදරය දැන් නැතිවී ගොස් ඇති බවද කීවේ මා සිනා ගන්වමිනි.   2004 වසරේ ඇතිවූ සුනාමිය දකින්නට තිලක් අයියාට නොහැකි විය.  එවකට මා හිටියේ යුරෝපා රටකය එය ශීත සෘතුවේ නොවැම්බර් මාසයේ ඉර එළියක් දකින්නට නැති උදයකි.   ඇටකටු පවා විනිවිද යන ශීතලක් තිබු ඒ අඳුරු උදයේ අහන්නට අකමැති මුසල පණිවිඩය දුන්නේ අපේ මස්සිනාය.  මම පසු දවසක තිලක් අයියාගේ අක්කාට කතා කර මගේ ශෝකය පළකර සිටියෙමි.  හදිසි හෘදයාබාධයක් හේතුවෙන්  තිලක් අයියා සමුගත් ආකාරය ඇය හඬමින් මා සමග විස්තර කළාය.  හක හක ගා  සිනාසෙන තිලක් අයියාගේ සොඳුරු රුව මගේ හිතේ දැන් නැත්තේ ජයට හැඳ පැළඳගත් තිලක් අයියා උඩුකුරුව සයනය කරන පිංතුරයක් අක්කා මා වෙත තැපෑලෙන් එවා තිබු නිසාය.  ඇය මට ඒ පිංතුරය නොඑව්වා නම් මා වඩා කැමතිය෴

Sunday, November 22, 2015

ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම සහ ගුරාගේ කතාව.


අඩ හෝරාවක් පමණ කොට්ටං ගහ මුල කම්මැලිකමෙන් ඉඳගෙන ඉන්නා විට  ප්‍රියන්ත  ආපහු එනවා දැක්කෙමි.  ප්‍රියන්ත ඇවිත් කීවේ දෙන්නා ගිහිං හංදියේ කතා කරමින් හිටපු දෙන්නෙක්ගෙන් ගොඩ්ප්‍රි ගැන ඇහු විට ගොඩ්ප්‍රි ගැන තමන් දන්නේ නැති උනත් ඒ කාලේ රෙදිමෝලේ වැඩකළ කෙනෙක් ලඟපාත ඉන්න බවත් සමහරවිට ඔහු ගොඩ්ප්‍රි ඉන්න තැන දැනගෙන ඉන්න පුළුවන් බවත් කියා ඇත.  ඒ ගමන හැරී අයියා ඒ ගෙදරට ගිහිං තිබුණේ අදාළ පුද්ගලයාව මුණ ගැහෙන්නටය.  ප්‍රියන්ත කීවේ දැන් හැරී අයියා  ගිහිනුත් සෑහෙන වෙලාවක් ගතවී ඇති නිසා වැඩේ හරිගිහින් ඇතැයි  ඔහු හිතන බවය.   ඒ සතුටට අපි දෙන්නා කඩෙන් ප්ලේන්ටි දෙකක්ද බී හැරී අයියා එනතුරු බලාපොරොත්තු දල්වාගෙන බලා සිටියෙමු.

තවත් පැය කාලක් පමණ ගියපසු හැරී අයියා ආපසු ආවේ සතුටින් සිනාසෙමිනි.  ඔහු මගදීම කියා සිටියේ ගේ තියෙන තැන සොයාගත් බවයි.  පොඩි පරහකට තිබුණේ ඒ වන විට වාහනයේ ඉන්ධන ප්‍රශ්නයක් මතුවී තිබීමය.  ෂෙඩ් එකක් ඇත්තේ ඉස්සරහින් මීගමුවේය පස්සෙන් අලුතැපොලය.   හැබැයි ඒ ළඟම කඩේක වැඩිගානට පැට්‍රෝල් විකුණන බව එතන හිටපු මනුස්සයෙක් කියපු නිසා ඉස්සෙල්ලාම තෙල් ටික සොයා ගන්නට කඩේට ගොඩ උනෙමු.   එතන හරියටම ෂෙඩ් එකක් වගේමය.  කඩේ වෙන වෙන බඩුත් තිබුනත් වැඩිපුර විකිණෙන්නේ පැට්‍රෝල්ය.   කඩේ හිටියෙත් හුරුබුහුටි ලඳුන් දෙපොළකි,අක්කා සහ නංගීය.  නංගී බඩු විකුණන අතර අක්කා මුදල් එකතු කරයි.  ප්‍රියන්ත පැට්‍රෝල් පුරවා ගන්නතුරු මම ඒ ලඳුන් දෙදෙනාට අනිමිසලෝචන පූජාව කරමින් සිටියෙමි.   ඒ ඉන්නා විටදී මට හිතුනේම මේ කඩේ ගෝලයා හැටියට වැඩ කරගෙන ඉන්න තියේනං මොන පිනක්ද කියලාය.  ඔහොම කල්පනාවේ ගැලී ඉන්න විටදී ප්‍රියන්ත ඇවිත් කෙල්ලො දිහාවේ කන්න වගේ බලා ඉන්නෙ නැතුව අපි යන්න ආ ගමන යමු කියා හෙමිහිට කීවේ තවත් ටික වෙලාවක් මෙහෙම හිටියොත් කඩේ අවටපිට කැරකෙන කොල්ලන්ගෙන් නොමිලේ දවල්ට කෑමත් ලැබෙයි කියලාය.  ඒ ගමන මම අකමැත්තෙන්ම ප්‍රියන්තත් එක්ක පිටත් උනෙමි.

නැවතත් ගමන පටන්ගත් පසු හැරී අයියා කිව්වේ අපි ගොඩ්ප්‍රිගේ ගෙදර හොයන්නට පටන්ගත් ආකාරයම වැරදි බවයි.  ඒ මොකද කිව්වොත් ගමේ අය ගොඩ්ප්‍රි කෙනෙක් දන්නේ නැති අතර ගමේ ඔහුව හඳුන්වන්නේ ෂර්ලි මහත්තයා කියන නමින්ය.  එහෙම කිව්වානම් මුලදීම ගේ හොයාගන්නට ලැබෙන බව හැරී අයියා වැඩිදුරටත් කීවේය.  එහෙම කියන විට මට මතක් උනේ කාලෙකට ඉස්සර නමක් නිසා උන පටලැවිල්ලකි.  අපිත් එක්ක කෝච්චියේ ගිය චාන්දනීට දරුවා ලැබී නිවාඩු පිට ඉන්නා කාලයේ මම බිරිඳත් එක්ක දරුවා බලන්නට ගියෙමි.  ඒ කාලයේ හැලපැට්ටා මෙළොව එළිය දැක තිබුණේ නැත.  අපි කිරිඳිවැලට ගිහිං තවත් බස් එකක ගොස් චාන්දනී කියපු  මග සලකුණු අනුව බස් එකෙන් බැස ගතිමු.  එතැනම තිබ්බ කඩෙන් චාන්දනීගේ ගෙදර අහපු විට කඩේ මුදලාලි කිව්වේ එහෙම කෙනෙක් ඔහු නොදන්නා බවයි.   මුදලාලි වැඩිදුරටත් කඩේ හිටපු අයගෙන්ද පාරේ ගිය අයගෙන්ද චාන්දනීලගේ ගෙදර විපරම් කළද ඒ හැම දෙනාම කිව්වේ තමන් චාන්දනී කියා කෙනෙක් නොදන්නා බවය.   අප පත්වුයේ මහත් අපහසුතාවකටය ඒ මොකද කිව්වොත් චාන්දනී උදේ හවස මෙතැනින් වැඩට යන එන කෙනෙක් නිසා ගමේ අය දැන සිටිය යුතුමය.  මට හිතුනේ අපි අහන ක්‍රමයේ මොකක් හෝ වැරද්දක් ඇත කියාය.  බැරිම තැන මම පොඩ්ඩක් පාරට බැස විපරම් කළෙමි.  සයිකලයකින් කොහෙද යන්නට ආ තරුණයෙක් නැවතී මගේ කතාව අසා සිට චාන්දනී වැඩකරන තැනත් අසා ටිකක් කල්පනා කරමින් සිට කඩේ හිටපු අයට කිව්වේ මේ හොයන්නේ කුමාරිලගේ ගෙදර බවය.  කුමාරි කිව් පමණින් කඩේ හිටපු අයත් මුදලාලිත් කුමාරිලාගේ ගෙදර පෙන්වන්නට ඉදිරිපත් වුවෝය.  සිද්දවී තිබුණේ ගමේ කිසිම කෙනෙක් චාන්දනී ඇගේ නියම නමින් නොදන්නා එකය.  මුළු ගමම ඇයව දැන සිටියේ කුමාරි නමිනි. 

ගොඩ්ප්‍රි පදිංචි ගේ තියෙන හරිය හැරී අයියා පෙන්නු විට මට හිනාගියේ අපි ඒ හරියේ නැවතී ගොඩක් වෙලා ගේ හෙව්ව නිසාය.  ඒ එක්කම මම කල්පනා කලේ දැන් ගොඩ්ප්‍රි කොහොමට ඇද්ද කියාය.  ඔහුව මට අන්තිමට හමුවී තිබුනේ මීට අවුරුදු තිස් ගණනකට පෙරදීය.  ඒ කාලේ මම කොල්ලෙකි ඔහු ගජ ඉලන්දාරියෙක් වූ අතර ආදර හුටපට කීපයකත් පැටලී සිටියේය.   එකක් ගොඩ්ප්‍රි නැවතී සිටි ගෙට පහළින් වත්තේ තිබුණ ගෙදර කුලියට හිටි පවුලක කෙල්ලක් එක්කය.   ගෙදර අයගේ ඥාති දුවෙක් වූ රූපත් දඟකාර කෙල්ල  ගෙදර ළමයිත් එක්ක සෙල්ලම් කරද්දී ගොඩ්ප්‍රිගේ ඇස ගැටී තිබේ.  ගිණි කිරිල්ලියක් වැනි හුරුබුහුටි කෙල්ල ගැන ගොඩ්ප්‍රිට එකෙණෙහිම තණ්හාවක් ඇතිවිය.  ඊට පසුව ගොඩ්ප්‍රි හවස් කාලය ගතකළේ වැට අයිනේ සිට කෙල්ලට ඉඟි බිඟි කරමිනි.  කොහොමහරි දවස් ගණනක් ඇතුළත දෙන්නා හුටපටයක් ඇතිකර ගත්තෝය. මේ අතර ගෙදර ගෑණු කෙනා ලෙඩවී රෝහල් ගතවීම මේ යුවළට ආශීර්වාදයක් විය.  දවල්ට කෙල්ල ලෙඩා බලන්නට කෑම අරගෙන යන්නේ ගෙදර ඉන්නපොඩි දැරිවියෙකුත් එක්කය.  ඒ දෙන්නාගේ තනියට ගොඩ්ප්‍රි මගදී එකතුවන බවත් කෙල්ලන්  දෙන්නා ඉස්පිරිතාලෙට ගිහිං එනතුරු ගොඩ්ප්‍රි වතුපිටිවල හංදියේ කල්මරන බවත් කටකතාවක් හැටියට ගෙවල්වල කතාවෙන්නට විය.

ගොඩ්ප්‍රි නැවතී සිටි ගෙදර ආච්චිටත් මේ කතාව ආරංචි වුවිට ආච්චි කෙල්ලට කතාකළේ අවවාද කරන්නටය.  කෙල්ල කිව්වේ තමන්ගේ එහෙම සම්බන්ධයක් නැති බවත් දවසක් ඉස්පිරිතාලෙ යද්දි ගොඩ්ප්‍රි අයියා ටවුමේදී හමුවී කතාකළ බවත් ඔය කටකතා ඔක්කොම හැදී තියෙන්නේ ඒ නිසා බවත්ය.  මේ කතාවේ ඇත්ත නැත්ත දැනගන්නට මම දවසක් ඒ ගෙදර පොඩි කෙල්ලගෙන් ඇහුවෙමි.  ගිරවෙක් වගේ කියවන පොඩි කෙල්ල මගෙත් එක්ක කිව්වේ ඉස්පිරිතාලෙ ගිය හැමදාකම ඔවුනුත් එක්ක ගොඩ්ප්‍රි අයියාත් ආව බවත් අක්කා බත් කූඩෙත් කුඩෙත් තමන්ගෙ අතටදී ගොඩ්ප්‍රි අයියා එක්ක කතා කරමින් හිටිය බවත්ය.  කෙල්ලට කොච්චර අවවාද කළත් පළක් නොවූ අතර තවත් ටික දවසකින් කතා වැඩිවන්නට වූ විට කෙල්ලට නැවතී සිටිය ගෙදරින් ආපහු තමන්ගේ ගමට යන්නට සිද්දවිය.  ගොඩ්ප්‍රිට නම් මොකුත් සිද්දවුනේ නැත.   පොඩි කෙල්ලටත් ගෙදරින් ලොකු තරවටුවක් ලැබුණේ හැම දෙයක්ම දැනගෙන කිසි දෙයක් ගෙදරට නොකියා කටවහගෙන හිටපු එක ගැනය.   අන්තිමට හැම  දේකම නරක නාමය එන්නේ සපෝටර්ටය.

සපෝටර් කියනකොට මට තව කතාවක් මතක්වේ.ඒ මම නොදැනුවත්වම හෙවත් මගේ කැමැත්තක් නැතුවම සපෝටර් කෙනෙක් බවට පත්වූ කතාවකි.  රෙදිමෝලේ වැඩකරපු නුවර ගුරුගේ හෙවත් ගුරා රස්සාව කරන කාලේ වෙළෙන් එහාගොඩේ හිටපු ලස්සනම කෙල්ලක් වූ පුෂ්පිකා  පස්සෙන් හැමදාම ගිහිං ගිහිං කෙල්ලව යාලු කරගත්තේය.  ඒ කාලෙම මම ගුරාට කිව්වේ වැඩේනම් තරමක අන්තරාදායක එකක් බවය.  මොකද කිව්වොත් පුෂ්පිකාගේ තාත්තා ටවුමේ ලොකු මුදලාලි  කෙනෙකි.  අයියලා ටවුමේ වැඩකාරයන්ය.  පුෂ්පිකා ගෙදර එකම කෙල්ලය.  මේක කොයි මොහොතේ හෝ ගුරාට ගුටිකන්නට වෙන පටලැවිල්ලක් උනත් ගුරා ඉස්සරහට තැබූ අඩිය පස්සට ගන්නට කැමතිවුනේ නැත.   කොහොම උනත් පුෂ්පිකාගේ ගෙදර අයගේ රැවුම් ගෙරවුම් මැද දෙදෙනාගේ ආදරය ගලා ගියේය.   ගුරාගේ ලව් එක මට කිසිසේත්ම අදාළ නැති කටයුත්තක් බැවින් මම මගේ වැඩක් බලාගෙන හිටියත් මා හමුවූ මොහොතේ පටන් ගුරා කියවන්නේ උගේ ආදර කතාව  ගැන විස්තරය.   ඔන්න ඔහොම කාලය ගෙවීයද්දී හදිසියෙන්ම ගුරා රෙදිමෝලේ රස්සාවෙන් අයින්වී ආපහු නුවර ගියේය.   ඒ උනත් දෙන්නාගේ ආදර කතාව නැවතුනේ නැත.  අකමැත්තෙන් වුවද මටද මැදිහත් වෙන්නට වුයේ එතැන් සිටය.  ගෙදර ගියපසු සතියකට දෙකකට වතාවක් පමණ ගුරා පුෂ්පිකා බලන්නට ගමට එයි.  දැන් ගුරාට අපේ ගමේ නවතින්නට තැනක් නැති නිසා ඌ කෙළින්ම එන්නේ අපේ ගෙදරටය.

ගුරා උගේ යාලුවන්වූ සිද්දික් හෝ මොහොමඩ් සමග උදේ පාන්දර නුවරින් බස් එකට හෝ කෝච්චියට නැගී එළිවෙන වෙලාවට අපේ ගෙදරට එයි.  ඒ මම රස්සාවට යන්නට ලෑස්ති වෙන වෙලාවටය.  මම උන් දෙන්නාව අම්මාට බාරදී රස්සාවට යන්නේ ඒ කාලයේ කෝච්චියේ මටත් ක්‍රෂ් එකක් තිබුණ  නිසාය.   ඒ නිසාම දවසක් හෝ නොවැරදී මම රස්සාවට යමි.  රස්සාවට යන්නට කම්මැලි හිතෙන අයට මේ ක්‍රමය ඉතා හොඳ ප්‍රතිපල ගෙනදෙන බව කියන්නට කැමැත්තෙමි.  ඉතිං අපේ අම්මා මුන් දෙන්නාට උදේට දවල්ට කෑම ලෑස්ති කර කන්නට දී ආගන්තුක සත්කාර කරයි.  ගුරාද අපේ ගෙදර ඉඳගෙන පුෂ්පිකාට පණිවිඩයක් යවා කොහෙට හෝ ගෙන්නාගෙන කතාබහ කරමින් ඉඳ හවසට ආපහු යයි.   වැඩිකල් නොගිහින්ම මේ වැඩේ පුෂ්පිකාලගේ ගෙදරට ආරංචි විය.   ඇගේ අම්මා අපේ ගෙදර ඇවිත් අපේ අම්මාට කියා තිබුණේ ගුරාව අපේ ගෙදරට ගෙන්නන්න එපායි  මට කියන්නට කියාය.   අපේ අම්මා පුෂ්පිකාගේ අම්මාත් එක්ක මොනවා කිව්වාදැයි මට කිව්වේ නැතත් ඔය කතාව මට කිව්වාය.  මම අම්මාට කිව්වේ ගුරා අපේ ගෙදර එන්නේ මගේ ආරාධනයකින් නොවන බවත් මගේ හොඳ යාලුවෙක් වන ගුරා මම නුවර ගිය නොයෙක් විටදී මාව බලෙන් වගේ උන්ගේ ගෙදර එක්කරගෙන ගිහිං ආගන්තුක සත්කාර කරපු බවත් ඌට ගෙදර එන්නට එපා කියන්නට මට නොහැකි බවත්ය.  ජෝඩුවගේ ප්‍රේම කතාව ඔය විදියට කරදර බාධක මැදින් ඉදිරියට ඇදෙන්නට විය.  

ඔහොම මාස කීපයක් ගතවෙද්දී අපට අහන්නට ලැබුණේ ගුරා පුෂ්පිකාව ගෙදරින් පන්නාගෙන අරං ගිය බවය. පසුව ගුරාගෙන් දැනගන්නට ලැබුණ හැටියට ගුරා කෙල්ලව කෙළින්ම අරං ගිහිං තියෙන්නේ කළුවාමෝදර මොරගල්ලේ ඒ වෙනවිට සංචාරක ව්‍යාපාරයක් සරුවට කරමින් හිටපු ඩෙනිස්ලගෙ ගෙදරටය.  එදා රාත්‍රියේ ජෝඩුවට තමන්ගේ ගෙදර  කාමර දෙකක නවාතැන් දුන්න ඩෙනිස් සහ බිරිඳ පහුවදා උදෙන්ම  පුෂ්පිකාව සැලුන් එකකට එක්ක ගිහිං අන්දවා මනමාලියක් කර ගුරාටද සුට් එකක් අන්දවා මනමාලයෙක් කර අලුත්ගම රෙජිස්ට්‍රාර් ලඟට ගෙනිහින් ජෝඩුව කසාද බන්දවා  පිංතුර අරගෙන ගෙදර පාටියක්ද දමා නව යුවළට හනිමුන් යන්නට හෝටල් කාමරයක්ද වෙන්කරදී සහෝදරයෙක්වත් නොකරන විදියට උදව් කළේය.  මොරගල්ලේ මධුසමය ගතකළ නව යුවළ ටික දිනකට පසු නුවර බලා පිටත්වුනේ අලුත් ජීවිතයට මුහුණ දෙන්නටය.  පසු කලෙක ගුරාට සහ පුෂ්පිකාට දුවෙක්ද පුතෙක්ද ලැබුණ අතර පුෂ්පිකාගේ ගෙදරින් තිබු විරෝධයද ටික කලකින්ම පහව ගිය පසු මේ දෙපොළ දරුවන්ද රැගෙන ගෙදර එනු යනු අපිට දකින්නට ලැබුණි.  ගෙදර ආවිට ගුරා දවල්ට නාන්නට අපේ ලිඳට එන්නේ පරණ පුරුද්දටය.   දවසක් දා අපේ ලිඳෙන්  නා කියාගත්ත ගුරා අපේ ගෙදරටත් ගොඩවුණේ මාව හම්බවෙන්නය.   ඒ කාලයේ හැලපැට්ටා මාස හත අටක අතදරුවෙකි,ගුරා ඇවිත් ලෙලිගහපු  කෙහෙල් ගෙඩියක් වගේ හෙලුකොට්ටෙන් මගෙ අතේ හිටිය කොල්ලාවත් වඩාගෙන හුරතල් කරමින් බොහෝ වෙලා මගෙත් එක්ක කතා කරමින් ඉඳ යන්නට ගියේය.  ඒ මා ගුරා දැකපු අවසාන වතාවයි.  ඌ දැනට අවුරුදු දෙකකට පමණ පෙර අවසන් ගමන් ගියේය.  සුපුරුදු පරිදිම මට ගුරාට සමුදෙන්නට බැරිවුනේ රටේ හිටපු නැති නිසාය.   ඒකත් ඒක අතකට හොඳයි කියා හිතෙන්නේ ගුරා තවම එදා මෙන්ම මගේ හිතේ ජීවත්වෙන නිසාය.   ගුරාත් අපිත් එක්කහුවී ගිය ගමන් බිමන් , අපි හදපු වෙසක් සැරසිළි පෙන්නන දවස්වල එකතුවී කරපු දේවල් දැන් මතක් වෙන්නේ හරියට චිත්‍රපටයක රූප රාමු පෙළක් මෙනි.

ඔය කතා මතක් කරමින් ඉදිරියටම ගිය අපගේ නිහඬතාව බිඳ දමමින් හැරී අයියා නිවේදනය කළේ අපි දැන් සිටින්නේ ගොඩ්ප්‍රිගෙ ගේ ඉදිරිපිට බවයි.   මේ වෙනකොට ගොඩ්ප්‍රි අපේ ගමෙන් ගිහිං කොච්චර විතර කාලයක් ගතවී  ඇද්දැයි මට හදිසියෙන්ම කල්පනා විය.   මතක් කළද එහෙම දවසක් මතකයට නගා ගන්නට බැරිය.    සාමාන්‍ය පෙළ අවසන් වූ පසු එළැඹෙන සංක්‍රාන්ති සමය මා ගතකළේ අපේ අම්මලාගෙ ගමවූ බෝතලේය(ඇනෝ ඔන්න පොටක් පෑදුනා) බෝතලේට වී කුඹුරු වැඩ කරමින්ද හේන් කොටමින්ද රාත්‍රියේ  රජයට පවරාගත් පොල්වතු මුරකරමින්ද මීරිගමට ගොස් චිත්‍රපට නරඹමින්ද ගතකළ ඒ කාලය රසවත් අත්දැකීම් ගොන්නක් ජීවිතයට එක්කල සදානුස්මරණීය මතක සටහනකි.   මා ආපසු ගමට එනවිට ගොඩ්ප්‍රි අපේ ගමේ හිටියෙ නැත.   ඒ කාලයේ සිද්දවුන දේවල්ද අපට මගහැරුණු තැන්ද ආදී සියල්ලම අද කතාකර ගත හැකි නොවේද,  ගොඩ්ප්‍රි අපිව කෙසේ පිළිගනීද?  රසවත් කිතියකින් හදවත හිරිවැටී යද්දි ප්‍රියන්ත කළු ගේට්ටුවකින් ඇතුළට දමා වාහනය නතර කළේය.  මෑතකදී නිමකළ බව පෙනෙන ගෙයි මිදුලේ  ලස්සන මල් වගාවකි.  අඹ හෝ ලොවි හෝ දැන් මට මතක නැති ලොකු ගහක් මිදුලේ විය.   එළියේ තැබූ පුටුවක වාඩිවී නවලිය පත්තරයක් කියවමින් සිටියේ උස කාන්තාවකි. ගොඩ්ප්‍රි කටුවැල්ලේගම පෝසත් මුදලාලි කෙනෙකුගේ දුවෙක්ව කසාද බැඳපු බව හැරී අයියා කිව්වා මට මතකය.   අපි ගෙට ගොඩවෙද්දී ඒ කාන්තාව විමසිළිමත් දෑසින් අප දෙස බැලුවාය.  ඇයි මොකක්ද උවමනාව,කවුරු හම්බවෙන්නද යන ප්‍රශ්නය ඇගේ දෑසෙහි ලියැවී තිබිණි.   මම කතාකරන්නට පෙර හැරී අයියා ඉදිරිපත් විය.

ෂර්ලි මහත්තය ඉන්නවද දන්නෙ නෑ නේද?

ආ ඉන්නව ඉන්නව එයා පිටිපස්සෙ වැඩක්,පුතේ ගිහිං තාත්තට කතාකරන්න. එන්න ඇතුළට ඇවිත්  වාඩිවෙන්න.  කාන්තාව නොනවත්වා කියාගෙන ගියාය.

අපි ගෙතුළට ගොස්  පුටුවල වාඩිවී බලාසිටීම ඇරඹුවෙමු෴

Sunday, November 15, 2015

අටමාගේ ප්‍රිය සාදය මගේ කුරුම්බා දොළදුක සහ ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම.


අදත් කළින් ලියා ඉතුරුකරපු කතා කීපයක ඉතුරුහරිය ලියන්නට සිත්විය.ඒ කතා කීපය  නම් මේ කතාවත් මේ කතාව  සහ මේ කතාවත්ය  ඒ කතාවල මා පුන පුනා කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි මගෙ පරණ යාලුවෙක් නමුත් බොහෝ කලකින් මට ඔහු මුණගැසී නැති බවත්, හමුවෙන්නට ලැබේ යයි බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියත් හමුවේවිදැයි සැක සහිත බවත්ය.  අපේ හමුවීම දිගින් දිගටම ප්‍රමාද වනවිට මගේ හිතේ තිබු විශාලම සැකය වුනේ අප හමුවන්නට පෙර ඔහුගේ සමුගැනීම සිදුවේවිද කියාය.  ගොඩ්ප්‍රි ඉන්න තැන ඔත්තුව මට කිව්වේ හැරී අයියාය.  ඔහුත් එක්ක ඉස්සර රෙදිමෝලේ වැඩකළ යාලුවෙකුගේ දරුවෙක්ගේ මඟුල් ගෙදරට කටුවැල්ලේගම ගිය වෙලාවක හැරී අයියාට ගොඩ්ප්‍රි මුණගැසී ඇත.  එවෙලේ ගොඩ්ප්‍රි මා ගැනත් ඇසු බව හැරී අයියා කීවිට ගොඩ්ප්‍රි මුණගැහෙන්නට මට තිබුන ආශාව තවත් තීව්ර විය.  කොහොම උනත් ඒ දවස්වල මම හිටියේ විප්‍රවාසගත වන්නට ඉතා ආසන්නව බැවින් යන්නට ඉස්පාසුවක් නොවීය.

ඉන්පසුව විප්‍රවාසයේ ගතවූ පහුගිය අවුරුදු තුනට මා තුන්වරක් ලංකාවට ආවත් ගොඩ්ප්‍රි හමුවීමේ බලාපොරොත්තුව මුදුන්පත් කරගන්නට ලැබුණේ නැත.  ඒත් පහුගිය ජුලි මාසයේ අත්‍යාවශය කාරණාවකට මට හදිසියෙන්ම ලංකාවට එන්නට අවශ්‍යතාවක් විය.  ඒ උවමනාව නම් ජුලි මාසයේ මැද යෙදී තිබු හැලපැට්ටාගේ විදේශගතවීමයි.  කොල්ලාට සමුදෙන්නට කෙසේ හෝ එන්නට කියා බිරිඳ ඇවිටිලි කළාය. මමත් බොහොම අමාරුවෙන් නිවාඩු ලබාගෙන ජුලි පාළොස්වෙනිදා ලංකාවට එන්නට ටිකට් එකක්ද ගත්තෙමි.  මගේ ඒ ගමනේදීම යෙදී තිබු තවත් කාර්යයක් වුයේ අටමා විසින් සුදානම් කර කට්ටියගේ පැමිණීමද සහතික කරගෙන තිබු බ්ලොග් කරුවන්ගේ සාදයයි.  සාදයට අටමා යොදාගෙන තිබු දිනය වුයේ ජුලි දහඅට වෙනිදාය.  දවස් ගතවෙමින් මා ලංකාවට යන දිනය ලං ලංව එද්දී අටමාද දිනපතාම මා සමග සම්බන්ධ වෙමින් සාදයට සුදානම් වීමේ අලුත්ම තත්ත්වයන් ගැන මා දැනුවත් කළේය.  මේ විදියට දවස් ගෙවී  යද්දී දවසක්දා රෑ බිරිඳ මට ටෙලිපෝන් කළාය.

ඒ මොකද කිව්වොත් ජුලි 20 ට යෙදී තිබු හැලපැට්ටාගේ ගමන අගෝස්තු 10 දක්වා කල්ගිය බව කියන්නටය. එහෙම කියූ ඇය වැඩිදුරටත් කිව්වේ මම අගෝස්තු 4 වෙනිදා ආපහු යන බැවින් ජුලි 15 දිනට පැමිණීම වැඩක් නැති බවය.  ඒ නිසා ගමන පමා කරන්නැයි ඇය දිගින් දිගටම ඉල්ලා සිටියාය.  මා පත්වුණේ මහත් උහතෝකෝටිකයකටය.  මුදලින් යම් පාඩුවක් සිද්ද උනත් ටිකට් එක අවලංගු කර තව එකක් ගන්නට හැකිය.  නිවාඩුවද කලින් දැනුම් දී එහෙමෙහෙ කරගන්නට අපහසුවක් නැත.  නමුත් එහෙම කළොත් අටමා බොහොම අමාරුවෙන් ලාහට ගෙම්බන් එකතු කරන්නාසේ එක්කහු කරගෙන සංවිධානය කර තිබු බ්ලොග් මිතුරු හමුව නියමිත දිනයේදී පවත්වන්නට නොලැබේ.  නිදහසට කරුණු හැටියට ළමයාගේ කතාව කියා නොපැමිණීම සාධාරණීකරණය කරන්නට හැකියාවක් තිබුණත් එහෙම කරන්නට මට හිත දෙන්නේ නැත.  අනික් අතට මම පොල්ල තිබ්බා කියා එක්කෙනෙක් හරි හිතුවොත් එයත් මගේ හිතට හරි නැත.  මම මෙහෙම දෙගිඩියාවක ඉන්න අතරේ අටමා දවස ගානේ මට කතාකරමින් සාදයේ ප්‍රගතිය දැනුම් දෙයි.

අන්තිමට මම තීරණයක් අරගෙන හැලපැට්ටාට කතා කෙරුවෙමි.  කතාකර සම්පුර්ණ විස්තරය කියාදී මා විශාල අපහසුතාවකට පත්වී ඉන්නා බවත් හරියටම පිටත්වෙන දවසට සුබ පතන්නට මා නොහිටියොත් ඔහුට යම් හිත් අමාරුවක් ඇතිවේදැයි හැලපැට්ටාගෙන් ඇහුවෙමි.  මගේ සිත  ප්‍රීතියට පත්කරවමින් ඒ නුවණැති දරුවා එකහෙළාම මට කියාසිටියේ තාත්තාගේ පැමිණීම කවදා සිදුවුනත් මට ප්‍රශ්නයක් නැති බවත් මා නිසා යාලුවන්ට පොල්ල තියා තාත්තා බොරුකාරයෙක් වෙන්නට අවශ්‍ය නැති බවත්ය.  මේ සම්බන්ධයෙන් අම්මාටද කරුණු පහදා දෙන බව කොල්ලා වැඩිදුරටත් මට කියා සිටියේය.  ඒ අනුව යොදාගත් පරිදිම නියමිත දිනයේ ලංකාවට එන්නටත් අටමාගේ ප්‍රිය සාදය හොඳින් පවත්වාගන්නටත් මට හැකියාව ලැබුණි.  අටමාගේ සාදය දවසේ කට්ටිය එක්ක කොල්ලා සතුටු වෙනවා දුටු මට කලින් ආ එක කොපමණ හොඳදැයි සිතුනි.  

සාදය ගැන කතාකළ එකේ සාදය පිටුපස ඇති නොකියවුණ කතාවක්ද මට මතක්වුන නිසා ඒ කතාවත් මෙහෙම්මම කියා දමමි.  ඒ මොකක්ද කිව්වොත් අපේ හිතවත් චෙපාකිගේ සුවච කීකරු මාතලී හෙවත් රියදුරු තුමා ගැනය.  ඔහු ඉතා හොඳට පිරිසිදුව හැඳ පැළඳ කොන්ඩයද කොට වෙන්නට කපා සිටි යාන්තමට තරුණ විය ඉක්මවමින් සිටින කෙනෙකුසේ පෙනුන නිසා මම නිගමනය කළේ ඔහු ආරක්ෂක හමුදාවක සේවය කරමින් සිට විශ්‍රාම ගත් කෙනෙකු කියාය.  කොහොම උනත් අනික් අය සියල්ලෝම කමින් බොමින් සතුටුවෙමින් සිටියදී ඔහුට  පුදුම කට්ටක් කන්නට සිදුවිය.  ඒ උදේ නවයහමාරේ පමණ සිට හවස හයහමාර පමණ වෙනතුරුය.  මමත් ඔහුට වරක් දෙවරක් කතාකළෙමි ඒ ගෙට ඇවිත් වාඩිවෙන්නට කියන්නටත් දවල්ට කන්නට කියන්නටත්ය.  උදේ අපේ ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගෙන ඉරිදා පත්තර ටික කියවූ ඔහු ඉන්පසුව වාහනයටවී වාඩිගෙන සිටිනවා දැක්කෙමි.

ඉන්පසුව  පාරේ ඉහළ පහළ ඇවිදිමින්ද පෝන් එකෙන් කතාකරමින්ද ඉන්නවා දැක්කේ මම විටින් විට එළියට ආපු වෙලාවල් වලය.   හාම්පුතා කීයට හරි එළියට එනතුරු බලාගෙන සිටීම ඔහුගේ රාජකාරිය නිසා අනුකම්පා කරනු ඇරෙන්නට වෙනත් කළ හැකි දෙයක් නොවීය.  කොහොම උනත් චෙපාකිගේ රියදුරු තැනද චෙපාකිටම ගැලපෙන ඉවසන සුළු අහිංසක චරිතයක් බව මම දැක්කෙමි.  ඉවාන් මගෝඩියා සාදයට ආවේ හොඳටම පමාවෙලාය.  මගක් එද්දී ඉවානයා චෙපාකිගේ මාතලීට කෝල් එකක් දුන්නේ පාර අසාගන්නටය.  ඔහු ඇමතුම  ගන්නවා මම බලා සිටියෙමි.  ඒ කෝල් එකට පසු ඔහු සිටියේ ඉතා සතුටින්ය.  ගේට්ටුව ළඟ හිටපු මට ඔහු ඇවිදින් කිව්වේ ප්‍රගීත් මහත්තයා දැන් එනවා කියූ බවයි.  ඒ කියද්දීත් ඔහුගේ දෑස් සතුටින් දිළිසෙනු මම දැක්කෙමි.  ප්‍රගීත් මහත්තයාට වාහනය පාක් කරන්නට තැන පෙන්වන්නැයි  මම ඔහුට කීවෙමි.

ඊළඟ සොමිය දුන්නේ සජ්ජාය.  ඌ සයිකලේ ඇවිත් අපේ ගේ ඉස්සරහ නවත්වා ගේට්ටුව ළඟ හිටිය මට හිනාවක්ද දමා ඇහුවේ පිට්ටනිය තියෙන තැනය.  මම  පිට්ටනිය පෙන්නු විට සජ්ජා මටත් ස්තුතිකර යන්නට ගියේය.  ඒත් මගේ ඔලුවේ වැඩකලේම ඌ අපේ ගෙදරට එන්නට ආපු එකෙක් වෙන්නට හැකි බවයි.  අපරාදෙ තව ටිකක් කතාකරන්නට තිබුනා නොවේදැයි මටම කියාගතිමි.  ඒ සිතුවිල්ල අවසන් වෙන්නටත් පෙර ආපසු ඇවිත් තිබුනු සජ්ජා නැවතත් මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේ හිනාවෙමිනි.   වැඩේ සිද්දවී තිබුණේ සංවිධායක අටමා අපේ ගෙදරට එන සියළුම දෙනාට මග සලකුණ වශයෙන් ක්‍රීඩා පිටිය දන්වා තිබීමයි.  අනික් කාරණය  නම් දවල් වෙනවිට ඌ ඔක්කොටොම  එන මග කිව්වේ සංස්කෘත භාෂාවෙන් වීමයි.  අටමාගේ භාෂා නිපුණත්වය ඉදිරියේ හොල්මං වන අපේ උන් හිස ගිනිගත්තවුන් සේ අපේ ගේ පහු කරමින් පිට්ටනියට ගියහ.

ළමයාගේ ගමනත් කල්ගිය නිසා ඉන්පසුව කරන්නට කියා නිශ්චිත වැඩක් නොවූ අතර උදේට හැලපැට්ටාද එකතු කරගෙන පයින්ම ටවුමට ගිහිං සුමනගිරි හෝටලේ කටදන මිරිස් මාළු හොදිත් එක්ක රෝස්පාන් කෑමත් දවල් කෑමට පෙර  සීතල ළිං වතුරෙන් හොඳට නා කියාගෙන ඇවිත් මම ගෙනවිත් තිබු කුරුම්බා වල්ලෙන් ගෙඩියක් දෙකක් කපාගෙන බීමත් හවසට දහඅටේ කන්ද උඩ කඩේ ආප්ප පුච්චන ආච්චිගෙන් ආප්ප අරගෙන ඒම හෝ නාරංවත්තේ ඉඳිආප්ප අම්මාගෙන් ඉඳිආප්ප ගෙන ඒමත් මගේ  දෛනික රාජකාරි විය.

කුරුම්බා මතක්වුන වෙලේ ඒ ගැනත් වචනයක් දෙකක් කිව යුතුය.  ඉස්සර අපි කොල්ලන් කාලේ දවසේ පැය විසිහතරේ ඕනෑම වෙලාවක කුරුම්බා බී ගෙඩිය පළා ලොඳද හුරාගෙන කන්නට සැදී පැහැදී සිටියෙමු.  දැන් ඉන්න ළමයි කුරුම්බා කෑමේ කලාව නොදන්නා හේතුවෙන් කුරුම්බා වලු පිටින් පොල් බවට පත්වෙයි. කොටින්ම කිව්වොත් අවුරුදු හතර පහකින්වත් මට කුරුම්බාවක් බොන්නට ලැබුණේ නැත.  ගමේ ගස්වල කුරුම්බා හොයන්නට වූ මට කීප දෙනෙක්ම කිව්වේ ගමේ දැන් කුරුම්බා  නැති බවයි. මගේ කුරුම්බා බීමේ දොළදුක සංසිඳවන්නට බිරිඳ ඉදිරිපත් වුවාය.  ඇය කිව්වේ ගමේ යනදාට මට බොන්නට කුරුම්බා වල්ලක් කපා තියන්නට කියා ලොකු අයියාට පණිවිඩයක් යවන බවයි.  කිව්වත් වගේම අයියා මට බොන්නට පත කුරුම්බා වල්ලක් කපා ගෙයි තියාගෙන හිටියේය.  ගෙඩි දෙකක් බොනවිට මගේ බඩ බැලුමක් සේ පිම්බී ආවේය.  බිරිඳ මට සවුත්තුව දැම්මේ අයියා අමාරුවෙන් හොයා තියපු කුරුම්බා වල්ල එකක්වත් ඉතුරු නොකර බීම මගේ  යුතුකම කියාය.  මම ඒ කතා ගණනකට නොගෙන ගෙදර එනවිට කුරුම්බා වල්ල අරගෙන ආවෙමි.   ඊට පසුව  නම් කුරුම්බා වල්ලට යුතුකම ඉටුකරන්නට කට්ටිය ඕනෑ තරම් සිටියෝය.

නිවාඩුව නිකම්ම වගේ ගෙවී යන නිසා හැකිනම් ගොඩ්ප්‍රි හම්බවෙන්නට යන්නට සිතාගෙන හැරී අයියාට කතාකර බැලුවෙමි.  ඔහු කිව්වේ මේ දවස්වල ඔහුට කියන්නට තරං හදිස්සි වැඩක් නැති නිසා යන්නට දවසක් ලෑස්ති  කරගෙන දැනුම් දුන්නොත් මගෙත් එක්ක එන්නට පුළුවන් බවය.  ඒ අනුව මම ඉරිදා දවසක වැඩේ ලෑස්ති කරගෙන ප්‍රියන්තටද කතා කරගෙන උදේම පිටත් වුනෙමි.  ප්‍රියන්ත කටුවැල්ලේගමට යන්නට කෙටි පාරවල් හොඳින් දන්නා නිසා අහරෙන් මෙහෙන් ඇති පාරවල් වලට දමමින් ගමන ගියේය.  ඒ ගිය පැත්ත නම් මා යන්නට ඉතා ප්‍රියකරන පළාතකි.  බැලු බැලු තැන ඇත්තේ ලඳු කැලෑ සහ විශාල වතුය, තැනෙක කුඹුරු යායකි.  ගෙවල් ඇත්තේ අතරින් පතර නිසා ඇහැට වෙහෙසක් නැත.  කටුවැල්ලේගමට ලං වන විට ගෙවල් වැඩිවන්නට විය. දැන් හැරී අයියා ප්‍රියන්තට පාර කියයි.  හංදිය පහුකර ඉස්සරහට ගියවිට පංසලක් හම්බවෙන බවත් එතනින් වමට හැරුණ ගමන් ගොඩ්ප්‍රිලගේ ගෙවල් හම්බවෙන බවත් කියමින් ඉදිරියටම ගියෙමු.  පන්සල තිබුණත් ඊට පස්සේ හැරී අයියා කියූ විදියට කඩයක් හෝ පාරක් තිබුණේ නැත.  පන්සල ඉස්සරහම අති විශාල කෝට්ලෝඩ්ස් ඇඟළුම් කර්මාන්ත ශාලාවකි.  තවත් ඉස්සරහට ගිහිං විපරම්කර බැලුවද කිසිම මං සලකුණක් සොයා ගන්නට හැරී අයියාට හැකිවුණේ නැත.  

මට දැන් පුල් ජොලිය,ඒ ඉස්සර එඩුවාත් මමත් කරන වැඩක් මතක් වෙලාය.  අපි එඩුවා සමග ඈත පළාතකට ගියවිට උවමනාවෙන්ම පාර වරද්දා ගන්නෙමු.  ඊට පසුව දවසෙන් බාගයක්ම ගෙවෙනතුරු ආපහු එන පාර හොයමු.  ඒ අතරතුර රෙඩ් වයින් බෝතල්ද කෝන් බීෆ් ටින් කීපයක් සහ බගට් දෙකතුනක්ද අවසන් වෙයි.  මේ දෙන්නගේ වැඩෙන් මට ඒ කතාවත් මතක් විය.  හැරී අයියාටත් ප්‍රියන්තටත් පාර හොයාගන්නට ඉඩහැර මම අවටපිට සිරි නරඹමින් සිටියෙමි.  තවත් ටිකක් ඉස්සරහට ගිහිං කඩේකින් පාර ඇසුවිට කඩෙන් කිව්වේ මේ කටුවැල්ලේගම නොව යටියන බවයි.  දෙන්නාටම කිසිම හෝඩුවාවක් හොයාගන්නට බැරිතැන ආපහු හංදිය පැත්තට ගිහිං සොයා බලන්නට දෙන්නා තීරණය කළෝය.   

දැන් අපට පාර පෙන්නන්නට ආ හැරී අයියාද දුර්මුඛ වෙලාය.  ඔහු හිතන්නට ඇත්තේ කල් යල් බලා ආ ගමන අසාර්ථක උනොත් ඒ ඔහුගේ වැරැද්ද නිසා කියා වෙන්නට ඇත.  මම දෙන්නටම කිව්වේ අපි ගොඩ්ප්‍රිගේ දුක සැප බලා යන්නට ආවා මිසක ඔහුගෙන් විශේෂ වැඩක් කරගන්නට නැති නිසා ගේ හොයාගන්නට බැරිවුනොත් ආපහු යමු කියලාය,වෙන මොනවා කරන්නද?  ඔය අව් අස්සේ මම හැරී අයියාගෙන් ඇහුවේ යාළුවාගේ මඟුල් ගෙදර ආවේ කවදද කියලාය.   ඔහු ගත් කටටම කිව්වේ ඒ ආවේ මීට අවුරුදු දොළහකට ඉස්සරින් කියාය.   ඒ ඇසු මට දැන් තවත් ජොලිය, දෙන්නාට පාර හොයාගෙන එන්නට කියූ මම පාර අයිනේ තිබුන කඩේකින් බුලත්විටක්ද අරගෙන එතැනම තිබුන කොට්ටං ගහ මුල වාඩිවී බුලත්විට හපමින්ද පාරේ යන ළඳුන්ට මෛත්‍රී  කරමින්ද  සිටියෙමි ෴

ප.ලි :මෙදා සැරේ ලංකාවට යද්දී කැමරාව ගෙනියන්නට අමතක වීම හරිම පාඩුවක් විය.  කතාවට දමන්නට පිංතුරයක් සොයමින් ගූගල් පීරන විට කටුවැල්ලේගම පංසලේ මේ පිංතුරය ලැබුණු නිසා එය දැම්මෙමි.

Tuesday, November 10, 2015

තුන් වසර, දෙසැම්බර් 31 පාටිය සහ ආරියගෙ ඩ්‍රෙස්කෝඩ් එක.

අද හැලපකඩේ බ්ලොගයට නිල වශයෙන් තුන් වසරක් සපිරෙයි.ඒ කියන්නේ බ්ලොගය ආරම්භකළේ 2012 නොවැම්බර් එකොළොස් වැනිදාය.එහෙම ආරම්භ කළාට ලියන්නට පටන්ගත්තේ නම් දෙසැම්බර් මාසයේය.ඒ පටන්ගත් දා සිටම මගේ ශක්ති ප්‍රමාණයෙන් ඔබේ ප්‍රසාදය සඳහා ලීවෙමි.ඒත් පහුගිය කාලයේ බ්ලොග් රචකයන් සෑහෙන සංඛ්‍යාවක් බ්ලොග් ලිවීමෙන් හැලී යන අයුරු අපට දකින්නට ලැබුණි.ඒ කොච්චරද කිව්වොත් මගේ බ්ලොග් රෝලේ ඇති 140 ක පමණ  බ්ලොග් අඩවි වලින් යාවත්කාලීන වන්නේ බ්ලොග් අඩවි තිහක් හෝ හතළිහක් පමණි.පුරා අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් යාවත්කාලීන නොවූ බ්ලොග් අඩවි හතළිහකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් මා පසුගිය දවසක බ්ලොග් රෝලෙන් ඉවත්කළෙමි.ඊළඟ වටයේ ඒ තැන ගන්නට තවත් ඒ හා සමානම බ්ලොග් අඩවි සංඛ්‍යාවක් පෝලිමේ සිටී.

මේ බ්ලොගය පටන් ගනිද්දී කොපමණ කාලයක් ලියනවාද කොපමණ ලිපි ප්‍රමාණයක් ලියනවාද යන්න සම්බන්ධයෙන් කිසිම පුර්ව නිගමනයක් මා වෙත නොවීය.මගේ ආත්ම තෘප්තිය උදෙසා මා ලිවූ අතර කියවන ඔබ මගේ ලිවීම අගය කිරීම මට දිගටම ලිවීමේ නියැලීමට උත්තේජනයක් විය.අවුරුදු තුනක් පුරාවට ලියාගෙන ආවේ ඒ ආකාරයටය.ලියන්නට කම්මැලි කමක් මේ තාක් ඇති නොවුනත් විටින් විට ඇතිවන කාර්ය බහුලත්වය ලිවීමට බාධා ඇතිකරයි.තුන් වර්ෂ පුර්ණය නිමිත්තෙන් බ්ලොග් ලිවීමේ මගේ අත්දැකීම් ගැන වෙනම ලිපියක් ලියන්නට කලින් සිතා සිටියද එයද නොහැකි වුනේ දැඩි කාර්ය බහුලබව නිසාමය.ඒ නිසා කලින් ලියා තිබු මේ ලිපිය අද පළකරමි.මගේ බ්ලොග් ලිවීමට සවියක්ව උදව් දුන් ඔබ සියලු දෙනාටම මගේ සහෝදරත්වයේ ආචාරය පිරිනමමි.


අපේ කතාවට අනුව ඊළඟට කියන්නට තියෙන්නේ දෙසැම්බර් තිස් එක් වෙනිදා ගම්බද උත්සව ශාලාවේ පැවැත්වුන පාටියත් ආරියාගේ ඩ්‍රෙස්කෝඩ් එකත් ගැනය.ගම්බදේ අයිතිකාරයා පාටියට ටිකට් ගහගෙන ආවේ මාස දෙක තුනකට පෙරදීය.හොඳ ගනුදෙනුකරුවන් වන අපට ගෙදරටම ගෙනත් ටිකට් වික්කේය.ටිකට් එකක් දෙදාහය,ඒ මුළු පවුලටමය.වෙල්කම් ඩ්‍රින්ක් එක,බෝතලයක් සමග හපන්නට අවශ්‍ය කටගැස්ම සහ ප්‍රණීත රාත්‍රී අහාරය බුපේ ක්‍රමයට ලබාදීම පැකේජ් එකය.අමතර බෝතල් අවශ්‍ය නම් මුදලට ලබා ගතහැකිය.ඊට අමතරව තාරාවාගේ බෙල්ලට වළල්ල දැමීම,ටිකට්වලට දිනුම් ඇද තෑගි දීම ආදී නොයෙක් විවිධාංගද දරුවන්ට විනෝද ක්‍රීඩාද ආදී වශයෙන් තිබුණු ලැයිස්තුවේ සංගීත කණ්ඩායමක් එදිනට සංගීතය සපයන බවද සඳහන් විය.පැකේජ් එක සාධාරණ නිසා අපිත් පවුලටම එකක් ගත්තෙමු.ඉක්මනටම තිස්එක් වෙනිදා ලඟාවිය.

රාත්‍රී අට අටහමාර වෙද්දී අපි සුදත්ලගේ පවුලත් සමග ගම්බදේට යනවිටත් තවත් කණ්ඩායම් කීපයක් මේසවලට වාඩිවී සිටියහ.ගම්බදේ අයිතිකාරයා අපව පිළිගත්තේය.තමන්ගේ හෝටලයේ  ප්‍රීති උත්සවයක් පැවැත්වෙන වෙලාවක අයිතිකාරයා මනමාලයෙක් මෙන් හැඳ පැළඳ උතුරා යන සතුටින් සිටිය යුතු වූවත් මුගේ මුණ නිකං මළගෙදරක් වගේය.හොඳ පරීක්ෂාවෙන් බැලුවත්  කියවන්නට බැරි ඒ මූණ විනාඩියෙන් විනාඩියට විවිධ වෙස් ගැනීම මට  මහත් ප්‍රහේළිකාවක් විය.කට්ටිය ඉස්සරහ අහන්නටත් බැරිය.කොහොම උනත් මම උගේ මුණ මතක තියාගෙනම කට්ටියත් එක්ක ගිහිං මේසෙකට වාඩි වුනෙමි.වෙල්කම් ඩ්‍රින්ක් එකත් ඊට පසුව බෝතලයකුත් ආදී වශයෙන් පැකේජයේ තිබුනු පිළිවෙලටම මේසයට ආවේය.කටගැස්මට සම්ප්‍රදායික ලෙස ඩෙවල් චිකන් පාට්ස් සහ තම්බපු කඩලය.වීදුරුවට ටිකක් වක්කරගෙන අපි දෙන්නා බොන ටිකට ගෑනු සහ ළමයි ටික කටගැස්මට වැඩේ දීලාය.කොච්චර ගෙනාවත් ඔයටික තමයි කියා අපි දන්න නිසා සද්ද නොකර බීවෙමු.බිරිඳ මේසයට වාඩිවී ඉඳගෙනම නිවේදනය කළේ  හෙට නිවාඩු දවසක් නම් බීම ගැන වචනයක්වත් නොකියන බවත් නමුත් හෙට ජනවාරි පළවෙනිදා දෙන්නාටම වැඩට යන්නට තියෙන නිසා බොන හරියක් ඉක්මනට බී  මහ රෑ පාන්දර වෙනතුරු නොඉඳ රෑට කෑම ගෙන ගෙදර යමු කියාය. 

සුහද කතාබහ සතුටු සිනා අතරින් සාදය ඉදිරියට ගියත් මට මතක් වෙන්නෙම ගම්බදේ අයිතිකාරයාගේ මුණය.ෂොට් දෙකතුනක් වැදී ඇඟපත සැහැල්ලුවී හොඳට කතා කරන්නට පුළුවන් ගානට එනවිට මම ගම්බදේ අයිතිකාරයා සොයා ගියෙමි.මනුස්සයා එළි පහලියක නැත.තවත් ඇතුළට යනවිට කුස්සියේ වාඩිවී කම්මුලටත් අත තියාගෙන මොනවද කෑ රිළවා මෙන් ඉන්න අයිතිකාරයා මට හමුවිය.මම ඔහුට කතාකළ විට අහන්නත් ඉස්සර සිදුවී ඇති අකරතැබ්බය මට කීවේය.පාටියට ජයට උයන්නට කෝකියෙක් කතාකරගෙන හිටියත් කෝකියා ඇවිත් නැත.කුස්සියේ වැඩ කරන කොල්ලත් හවුල් කරගෙන කෑම ටිකක් උයාගත්තත් ඒ ටික පැමිණෙන ඔක්කොටොම කන්න දෙන්නට මදිය.කුස්සියේ වැඩකරන කොල්ලා ආයෙමත් උයන්නට කැමති නැත.ඒ මොකද කිව්වොත් ඌ අලුත් ඇඳුමකුත් මසාගෙන ඇඳගෙන ඇවිත් ඒ රාත්‍රියේ උගේ සොමිය ගන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න බැවිනි.සංගීත කණ්ඩායමද ඇවිත් නැත.කකුල් ගැටගසපු තාරාවෝ ටික දාපු දාපු තැන්වල රොබ්බාගෙන ඉඳිති.වැඩ කටයුතු බලන්නට හොයාබලා කරන්නට කවුරුවත් නැත.මේ ඔක්කොම ප්‍රශ්න ටික එකට පැටලී අයිතිකාරයාගේ ඔලුව යකාගෙ කම්මල වගේ වෙලාය.උදව්වට කෙනෙක් හෝ දුක කියන්නටද කෙනෙක් නැති තැන කුස්සියට වී කල්පනා කරමින් සිටින බව ඔහු කීවේය.

කෝකියත් සංගීත කණ්ඩායමත් ඇවිත් නැත්තේ මුගෙ මොකක් හරි මරිසි වැඩක් නිසා වෙන්නට හැක. මේ සියළු ප්‍රශ්න ඇතිවී තියෙන්නේ කාටවත් මේ වගේ වැඩක් ගැන අත්දැකීමක් නැතිකම නිසා බව හොඳට පෙනේ.කොහොම උනත් ගම්බදේ කාර්ය මණ්ඩලයෙන් අයිතිකාරයාට ප්‍රමාණවත් සහයෝගයක් ලැබී නැති බව නම් පැහැදිළිය.අයිතිකාරයාට මම කීවේ වෙච්ච දේවල් ගැන කල්පනා කර කර  පසුතැවිලි වීමෙන් කිසිම පලක් නැති බවය.මුණ හෝදාගෙන එලියට ගිහිං තමන්ට පුළු පුළුවන් වැඩ ටිකවත් කරදාන්නට කියා කීවෙමි.මිනිහා වැඩියත්ම බයවී හිටියේ කන්නට මදිවී කොල්ලන් ගෝරි දමාවියයි කියාය.එහෙම නොවෙන්නට කොල්ලන් ෂේප් කර දෙන්නම් කියා මම පොරොන්දු උනෙමි.කෑම වෙනුවට උන්ට වැඩිපුර  බීම ටිකක් නොමිලේ දෙන්නට ඔහු කැමති විය.ඒ අනුව බපල් දෙකක් ගෙනත් එළියට දමා සංගීතය සපයන්නට පළමුවෙන්ම කටයුතු කළෙමු.නිදිමතේ තිබු පාටිය පණගසා ආවේ එවිටය.අයිතිකාරයාට පැත්තකට කතාකර කට කපා වීදුරුවකින් එකක් බොන්නට දුන්නේ හිතේ තිබු බය ඇරෙන්නටය.එවිට හිතේ බය බාගයක්ම ඇරී මිනිහා සැහැල්ලුවෙන් සාද භූමියේ සැරිසරන්නට විය.මමත් ආපහු ඇවිත් මේසයට වාඩිවී කතා කරමින් හිටියෙමි.

ගේට්ටුව ළඟ ලොකු සද්දයක් ඇහෙන්නට උනේ මේ අතරය. කවුදෝ හයියෙන් හයියෙන් කතාකරයි.ගේට්ටුවට තඩිබායි.සද්දෙ මොකක්දැයි ඔලුව දමා බැලුකල හොල්මනක් මෙන් කරුවලේ ගේට්ටුව ළඟ කෑගහන්නේ ආරියාය.කැලැන්ඩරේ දවස ගැනවත් හෝදිසියක් නැති එකාට හදිසියේ තිස්එක්වෙනිදා රෑ පාටි දාන්නට මතක් උනේ මොකද කියා මට ප්‍රශ්නයක් ඇතිවුනි.මම පස්සෙ උගෙන් අහලා දැනගත්ත විදියට කතාව මෙහෙමය.ගම්බදේ පාටිය ගැන ආරියාට මොනම හෝදිසියක් වත් තිබුණේ නැත.ඌ වෙනදා පුරුද්දට රෑ වෙද්දි තවත් යාලුවෙක් එක්ක හොර පොළට ගියේ කාලක් බාගයක් බී ගෙදර එන්නටය.ඇතිවෙන්න බීගෙන ආපහු එද්දී යනකොට ඇහුනේ නැති සංගීත සද්දක් මහ හයියෙන් ඇසී ඇත.සද්දෙ මොකද්ද කියා බලනකල ගම්බදේ මඟුල් ගෙයක් වගේ ලයිට් දමා සරසලාය.ඇතුළේ නටන කට්ටියත් උගෙ යාලුවන්ය.දැන් ආරියාට හොඳටම චූන්ය.නමුත් ඌට ඇතුල්වෙන්නට බැරි විදියට ගේට්ටුව වහලාය. ආරියා ගේට්ටුවට තඩිබාන්නට පටන් ගත්තේ ඊට පස්සෙය.

වැඩ කරන දෙතුන් දෙනෙකුත් ගම්බදේ අයිතිකාරයත් ගේට්ටුව ලඟට ගියේ ආරියාව සංසුන් කරවන්නටය.මම ඇතුළේ ඉඳගෙන ආරියාට අත වැනුවිට ඌ තවත් චූන්වී ගැම්ම අරගෙන බනින්නට විය.අයිතිකාරයා ආරිට කිව්වේ පාටිය තියෙන්නේ කලින්ම ආසන වෙන්කරගෙන සිටි අමුත්තන්ට පමණක් බවත් දැන් ඒ අය සියලුම දෙනා ඇවිත් සිටින බවත් වෙන අය ඇතුළට ගන්නට විදියක් නැති  බවත්ය.අනික් අතට ඇවිදින් ඉන්න කට්ටියටවත් කන්නට දීගන්න බැරුව ඉන්න අයිතිකාරයා තව උන් ඇතුළට අරගෙන ඉල්ලං කන්නේ මොනවාටදැයි හිතන්නට ඇත.නමුත් හොඳටම බීමත්ව ඉන්න ආරියා ඔය පැහැදිළි කිරීම්වලින් සංසුන් කරන්නට හැකි තත්වයක හිටියේ නැත.ඌ වෙඩි කාපු ඌරෙක් සේ දඟලයි.සල්ලි කීයක් හෝ අරගෙන ඇතුළට ගන්න කියා බනියි.ගම්බදේ අයිතිකාරයා අන්තිම තුරුම්පුවද ගැහුවේය.එනම් ආරියාව ඇතුළට ගන්නට කැමති නමුත් ඌ කලිසමක් ඇඳ පිළිවෙලට ඇවිත් නැති නිසා ගන්නට විදියක් නැත කියා කීවේය.ආරියා එයින් මෙල්ලවී ආපහු යයි කියා මිනිහා හිතන්නට ඇත.ආරියා ආපහු ගියද විනාඩි දහයක්වත් යන්නට ඉස්සර කලිසමකුත් ඇඳගෙන ආපහු ආවේය.මට පුදුම හිතුනේ මු මෙච්චර කඩිනමට කලිසමක් හොයා ගත්තේ කොහෙන්ද කියාය.යාළුවෙක්ගෙන් ඉල්ලා ගත්තාද එහෙම නැත්නං වැලක වේලෙන්නට දමා තිබු කලිසමක් ඇඳගෙන ආවාද කියා දන්නේ නැත.නමුත් කලිසම ඌට හොඳටම හිරය ඒ මදිවට කොටය. ආරියා හරියට ඉස්සර අපේ ගමේ ටීටර්වල හිටිය බම්බුවා වගේමය.

මට ඌව දැක්ක ගමන් හිනා ගිය ගමන බිබී හිටපු එකත් ඉස්මොලේ ගියේය.ඒ ගමන ගම්බදේ අයිතිකාරයාට කියන්නට දෙයක් නැති නිසා ආරියාව ඇතුළට ගත්තේය.ආරියා තදයා ලෙස දුරින් දුරින් අඩි තබමින් ඇතුළට ආවේ ජයග්‍රාහී ලීලාවෙනි.උගේ ලොකුකමට මගෙත් එක්ක කතා කළේවත් නැත.ගිහිං නටන්නට ගත්තේය.ගම්බදේ දෙසැම්බර් තර්ටි ෆස්ට් නයිට් එකේ වග විස්තර ඔහොමය.ඊට පසුව අපි වැඩිවෙලාවක් රැඳුනේ නැත.යන්නට ඕනෑ කියන ගෑනුන්ගේ කරච්චලය නිසා බාගෙට බී කෑම කා ගෙවල්වලට පිටත්වුනෙමු.අපිත් එක්ක යන්නට සුද්දා ඇතුළු කණ්ඩායමටද කතා කළත් තව ටිකක් සොමිය අරගෙන එනවා කියා නැවතුන උන් ටිකට රෑට කන්නවත් නැතුව ගිය බව ඊට පහුවදා සුද්දා මගෙත් එක්ක කීවේය.ගෝරි දාන්න එපා කියා කොල්ලන්ට කියන්නට මට මතක නැති උනත් හොඳ වෙලාවට කිසිම ගෝරියක් ඇතිවී නැත෴

Sunday, November 1, 2015

වෝර්සෝ,එඩුවගේ පෘතුගාල ගමන බ්‍රින්දොන්ක් සහ නික්ම යෑම .


අප තීරණය කරගෙන තිබු පරිද්දෙන්ම අප්‍රේල් මාසයේ එක්තරා සැන්දෑවක ගාර් ඩි මිඩිවලින් වෝර්සෝ බලා යන බස් රථයට ගොඩවුනේ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද වෝර්සෝවල ගෙවා දමමින් අවුෂ්විට්ස් වද කඳවුරද නරඹන්නට යන්නටය.නියමිත වෙලාවට බසය පිටත්විය.එඩුවාද එදිනම රාත්‍රියේ පෘතුගාලය බලා ගුවන්ගත විය. මුළු රාත්‍රිය පුරාම බසය ජර්මනිය හරහා ගමන්ගත්තේය.අප පෝලන්ත දේශ සීමාවට පැමිණෙන විට වටින් ගොඩින් එළිය වැටෙමින් තිබිණි.පෝලන්ත ගමන ගැන විස්තරයක් වෙනම ලිවිය යුතු බැවින් මෙහිදී ගමනේ විස්තර සඳහන් කරන්නට නොයමි.එතැනින් පෝලන්තයට ඇතුළුවූ අපි වෝර්සෝවලට පැමිණෙන විට සවස්වී තිබුණි.පෝලන්තය විශාල රටක් බව මා දැනගෙන සිටියත් මෙතරම් විශාල යැයි රටට එනතුරු නොසිතුවෙමි.සංග්‍රාහිකාව අප එනතුරු බලා සිටියාය.අධික මහන්සියත් නිදිමතත් හේතුවෙන් රෑට කෑවයින් නොකෑවයින් ඇඳට වැටී මළකඳන් මෙන් නිදාගත් අප ඇහැරුණේ පසුවදා උදයේය.එදින වෝර්සෝවල රවුමක් ගැසූ අප පසුදින ක්‍රැකෝ යන්නට සිතාගෙන අවුෂ්විට්ස් කඳවුරට ටෙලිපෝන් කළෙමු.පිළිතුරු නැත.ක්‍රැකෝවල දන්නා අඳුනන ටැක්සි රියැදුරෙකුට කතාකළ විට ඔහු කීවේ පාස්කු නිවාඩුවට අවුෂ්විට්ස් කඳවුර සතියක් වසා ඇති බවයි.ඊට අමතරව නත්තලට දවසක් වසනු ලැබේ.අවුරුද්දටම නිවාඩු එපමණය.

යන්නට ආ ගමන අසාර්ථක වූ බැවින් අපි බෙහෙවින් සිත් තැවුලට පත්වූයෙමු. හරියට සිකුරාදාවක ටජ්මහල් බලන්නට ගියාසේය.මේ අපේ නොලැබීමම මිස වෙන කුමක්ද.අලුත් අවුරුදු කෑමවල් නම් කිහිප තැනකම විය. වෝර්සෝ ගියා වෙනුවට රවුමක් ගසා ආපසු පැමිණියෙමු.මේ අතර පෘතුගාලයට ගිය එඩුවාට කුමක් වීද? එඩුවා ලිස්බන් නගරයේ  සුපිරිසිදු පෝට්වයින් රස බලමින් සිය පර්යේෂණය ආරම්භ කළා පමණකි.ගෙදරින් ලැබුන දුරකථන ඇමතුමකින් කියවුනේ පාර්ලිමේන්තු ඡන්දය තව දින දෙකකින් පවත්වන බැවින් වහාම ආපසු පැමිණෙන ලෙසටය.ඡන්දය හෝ දේශපාලනය ගැන කිසිම උනන්දුවක් නැති එඩුවා පර්යේෂණය අතරමග නතරකර දමා හැරෙන තැපෑලෙන් ආපසු යන්නේ ඡන්දය නොදුන්නොත් වදින දඩය පෘතුගාලයට දෙතුන් සැරයක් යන්නට එන්නට තරම් ප්‍රමාණවත් නිසාය.ඡන්දය ගැන කිසිම හෝදිසියක් නැතිව යොදාගත් ගමන සම්පූර්ණයෙන්ම අසාර්ථක විය.ඒ අනුව අප දෙදෙනාගේම බලාපොරොත්තු සුන්වී ගියේ වැල්ලේ තැනූ මාලිගා සේය.

අවුෂ්විට්ස් කඳවුර බලන්නට නොලැබීම ගැන මටත් වඩා සිත් තැවුලට පත්වී සිටියේ එඩුවාය.ඔහු කීවේ අවුෂ්විට්ස් තරම් ලොකු නැතත් හිට්ලර්ගේ වද කඳවුරක් මේ රටේත් තිබෙන බවය.වෙලාවක ඒ කඳවුර බලන්නට යමුයි කියූ ඔහු පසුදිනෙක අප  බ්‍රින්දොන්ක් හි පිහිටි ඒ කඳවුර බලන්නට අරගෙන ගියේය.ඒ කතාව වෙනම කිවයුතු එකක් බැවින් එයද පසුවට කියන්නට තබාගනිමි. ඉතිං එඩුවා සම්බන්ධයෙන් දැනට එපමණය. පහුගිය අවුරුද්දේ දවසක මම එඩුවාට කතාකළේ දුක සැප අහන්නටත් වඩා පැරණි මතකයන් අලුත් කරගැනීමටය.එකළ ඔහු හැන්සන් සුළීහි ගෙය අතහැර ඊට ටිකක් ඈතින් ඇති වෙනත් ගෙයක විශ්‍රාම සුවයෙන් කල් ගෙවමින් සිටියේය. ඒ දවස්වල සරසවි අධ්‍යාපනය ලබන ශිෂ්‍යයෙක් වූ අපේ මිත්‍ර ඉතියෝපියන් ජාතික ගෙත් දැන් කැනඩාවේ කැල්ගරි හි ජීවත්වන බවත් ඔහු දැන් මහාචාර්ය ගෙත් බවත් එඩුවා කීවේ කැහ් කැහ්  ගා  හිනාවෙමිනි.අතරමගදී අතහැර දමා ආ පෘතුගාල සංචාරය නැවත යන්නට එඩුවාට ලැබුනේ නැත.ඕනෑනම් දැන් ගිහිං ඒ කටයුත්ත ඉවර කර දමන්නට හැකි නොවේදැයි මා ඇසුවිට එඩුවා කීවේ දැන් ඒ ගැන එපමණ උනන්දුවක් ඇතිවන්නේ නැති බවයි.ලංකාවට ආ වෙලාවක දෙන්නා එකතුවී කොහේ  හෝ යමුයි කී එඩුවා ආවිට මට කතාකරන්නම් යැයි කියා සමුගත්තේය. 

එඩුවාගේ හදිසි අභාවය ගැන පණිවිඩය ලැබුණේ රසිකගෙනි.ඒ සම්බන්ධයෙන් මා රසිකට ස්තූතිවන්ත වෙමි.මා සිතා සිටියේ මේ ලිපියත් පළවූ පසු එඩුවාට කතාකර කියවා බලන්න කියන්නටය.නමුත් මගේ ලිපි නොකියවාම ඔහු දෙව් මව් තුරුළට ගොසින්ය.එඩුවාගේ නික්ම යාම ගැන දැනගත් මොහොතේ සිටම මගේ සිතට දුකක් වේදනාවකට වඩා මහා පාළු ගතියක් දැනෙන්නට විය.එය අමුතුම මුසල පාලුවකි.ඔහු ගැන මතකයන් චිත්‍රපටයක රූප රාමු මෙන් සිත තුළ මැවී පෙනේ.ගෙවී ගියාවූ ඒ සුන්දර සන්ධ්‍යාවන්හි වයින් බෝතලයක් ඉදිරියේ වාඩිවී සිට අප කළාවූ කතාබහ දැන් සුන්දර සිහිනයකි. නෙදර්ලන්තයේ නිරුවත් වෙරළ තීරයේ සිට ඩෙල්ෆ්ට් දුපතේ කැලෑ අශ්වයන් දක්වා ඒ කතාබහ ඇදීයයි.

ඒත් දැන් එඩුවා මට නොකියාම යන්න ගිහින්ය.එඩුවාගේ අභාවය දැනගත් වෙලේ මම එඩුවාගේ ආදරණීය බිරිඳට කතාකළේ ඔහුගේ අවසානය ගැන දැනගන්නටය.ඇය කීවේ කිසිම දුකක් නොවිඳ හදිසියෙන්ම  එඩුවා සමුගත් ආකාරය ඇයට මහත් සැනසීමක් බවය.ජීවත්වූ කාලයේ කිසිම කෙනෙකුට කරදරයක් නොවී ජීවත්වූ ඔහුගේ මරණයද කිසිම කෙනෙකුට කරදරයක් නොවී සිදුවුන බව ඇය වැඩිදුරටත් කීවාය.එඩුවා බොහෝසේ ප්‍රියකළ වයින් පානය පසුකාලීනව සම්පූර්ණයෙන්ම අත්හැර දමා බියර් බොන්නට පටන්ගත් බවත් ඒ හේතුවෙන් ලොකු බියර් බඩක් ඔහුට ලැබුණු බවත් ඇය කීවේ සිනාවෙමිනි.

මෑතකදී ගත් එඩුවාගේ පිංතුර තියේනම් මට එවන්නට යැයි මා ඇයට කීවිට ඇය එවා තිබුණේ මීට අවුරුදු අටකට හෝ නවයකට පෙර ශීත සෘතුවේ දවසක මා විසින්ම ගනු ලැබූ ඔහුගේ පිංතුරයකි.ඒ කාලයේ පිංතුරයක් අවශ්‍යවූ හැම තැනකටම එඩුවා දුන්නේ ඒ පින්තුරයයි.එය එඩුවාගේ ප්‍රියතම පිංතුරයක් වූ බව ඇය ලියා තිබුණි. ඒ මවිසින් ගන්නා ලද්දක් බව ඇය තවම නොදනී.එඩුවාගේත් මගේත් අපූර්ව මිත්‍රත්වය සිහිකරන ඒ පිංතුරය අද මේ ලිපිය සමග පළකරන්නේ  මගේ  අපූරු  මිත්‍රයෙක් වූ එඩුවාට උපහාර පිණිසය෴

Sunday, October 25, 2015

එඩුවාගේ සොමිය, නත්තල් පාටිය, බ්‍රොකන්ත් , අවුෂ්විට්ස් සහ පෘතුගාල සංචාරය.



අද ලියන්නට යන්නේ අමතක වෙන්නට ගිය කතාවකි.එනම් පහුගිය දවසක ලියා ඉතිරිය අතහැර දමා තිබු එඩුවගේ සොමිය සහ ආරියගෙ ඩ්‍රෙස්කෝඩ් එකයි.ඉස්සෙල්ලම එඩුවගේ සොමියෙන් පටන්ගනිමු.මම කලින් කියපු විදියටම එඩුවා උදේට එක විදියකි දවල්ට තව විදියකි.දවල් දොළහ යන්තං පහුවෙද්දී මල්කඩේ ළඟ තියෙන පබ් එකට දෙතුන් සැරයක් ගිහිං එන එඩුවා ඊට පසුව ඉන්නෙ බඹර පදමේය.කියන දේවල් මතක නැත.තාරා මස් රසට හදන අවන්හලේ  මේසයක් වෙන් කරගන්නට ප්‍රංශ භාෂාවට ආචාර්ය උපාධියක් ඇති එඩුවාගේ සහාය පැතුවේ එඩුවා ඔන්න ඔවැනි බඹර පදමේ ඉන්න වෙලාවකය.අවන්හලේ  දුරකතනයෙන් වාදනය වන්නේ ප්‍රංශ බසින් පටිගත කළ පණිවිඩයකි.පණිවිඩයට ඇහුම්කන් දුන් එඩුවා කිව්වේ මේසය වෙන්කර ඇති බවයි.දැන් අලුත් විදියට වැඩ වෙන්නෙ ඔහොම යි කියූ එඩුවා වැඩේ හරි කියා කැහ් කැහ් ගා සවුත්තු හිනාවක්ද දැම්මේ අපට ඕවත් වැඩද කියන්නාක් මෙනි.

එඩුවාගේ මේසය වෙන්කිරීමේ රඟ අපට තේරුනේ නියමිත දිනයේ අමුත්තාද රැගෙන අවන්හලට ගිය විටදීය.වසා තිබු අවන්හලේ දොරකඩ දැන්වීමක් ප්‍රදර්ශනය කර තිබුණි.දැන්වීමෙන් කියවුනේ අලුත්වැඩියාව සඳහා අවන්හල වසා ඇති බවත් පාරිභෝගිකයන්ට සිදුවන අපහසුතාව ගැන කණගාටුවන බවත්ය.පටිගත කළ දුරකතන පණිවිඩයෙන් ද කියවුනේ එම කාරණයම බව එකෙනෙහිම තේරුම් ගත් මා  වාහනයෙන් එළියට බැස  එඩුවාට ප්‍රණීත කුණුහරුප දෙක තුනකින් සංග්‍රහ කළේ රෝස්ට් කළ ප්‍රණීත තාරා මස් කෑමේ සිහිනය දෙපා මුල සුනු විසුණු වෙමින් තිබියදීය.වහාම වෙනත් අවන්හලක් සොයාදෙන ලෙස එඩුවාට කීවෙමි.වාසනාවට මෙන් ඒ ලඟම තිබු වෙනත් අවන්හලක ඉඩකඩ ලබාගනීමට හැකිවුයෙන් අපේ රෙදි ගැලවෙන්නට තිබු අවස්ථාව නුලෙන් බේරාගැනීමට හැකිවිය.

ශීත සෘතුව පටන්ගන්නට ආසන්නයේ එක් දවසක හිතවත් යුවළකගෙන් අපට දිවා භෝජන සංග්‍රහයකට ආරාධනාවක් විය.එය සිදුවුණේ බොහෝවිට ඔක්තෝබර් මාසයේ අන්තිම ඉරිදාවක යැයි මට මතක තිබෙන්නේ ඊට පෙරදින මධ්‍යම රාත්‍රියේ ඔරලෝසුවේ කටුව පැයක් ඉස්සරහට කරකැවූ බැවිනි.අපට භෝජන සංග්‍රහයට ආරාධනා කර තිබුණේ දවල් දොළහටය.ශීත සෘතුව ආරම්භ වන්නට ආසන්නව තිබුනද එදා ඉර ලස්සනට හිනැහෙන උණුසුම් දවසක් විය.අපි දොළහට පෙර සංග්‍රහය පැවැත්වෙන  ස්ථානයට ගිය අතර සංග්‍රාහක යුවළ කෑම බීමද රැගෙන හරියටම දවල් දොළහට එතනට එන්නට නියමිතව තිබිණි.එඩුවා යුවළද පැමිණ සිටි අතර දොළහට ආසන්න වුවද සංග්‍රාහක යුවළ පැමිණෙන පාටක් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත.අපි කතා කරමින් විහිළු කරමින් කාලය ගතකලද එඩුවා බොහෝ නොසන්සුන් ගතියක් පෙන්වුයේ වෙලාව පසුවී ඇති නිසාය.ටිකකින් එඩුවා අතුරුදහන් විය.නැවතත් ටික වේලාවකින් පෙනීසිට ආයෙමත් අතුරුදහන් විය.සංග්‍රාහක යුවළ පැමිණෙන විට හරියටම දහවල් එකය.ප්‍රමාදය සිදුවී ඇත්තේ ඔවුන්ට  කලින්දා රාත්‍රියේ ඔරලෝසුව ඉස්සරහට කරකවා ගැනීමට අමතක වීමය.ඒ වනවිට පදමට වයින් බී සිටි එඩුවා නන් දොඩවමින්ද  කැහ් කැහ් ගා හිනාවෙමින්ද සංග්‍රාහකයින්ට බැණ වදිමින්ද සිටියේය.ප්‍රමාදයක් තිබුනද භෝජන සංග්‍රහය සතුටින් ආරම්භ විය.

සංග්‍රාහක යුවළ රැගෙනවිත් තිබු බීම අතර ලංකාවෙන් ගෙනා දෙවරක් පෙරූ පොල් අරක්කුද වුයෙන් අපි ඒවායින් පටන් ගත්තෙමු.එඩුවාද අපට එකතු විය.එක වීදුරුවක් බොන විටම එඩුවා කඩා වැටුණේ පදම වැරදුන නිසාය.බඩ පිරෙන්නටම වයින් බී සිටි ඔහුට වයින් උඩට අරක්කු දරාගන්නට බැරිව යන්නට ඇත.බෙල්ල කඩා වැටී පුටුවක බාවා තිබු එඩුවාගෙන් කිසිම පලක් ප්‍රයෝජනයක් නොවුයෙන්  ඔහුව වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි ගෙදරට පිටත්කරන ලදී.පසුදින කෙල්ලන් එඩුවාට විහිළු කරන්නට වුයේ ඊයේ සිදුවූ දේ ගැනයි.හැමදාම වයින් බොන එඩුවාට අරක්කු ටිකක් බොන්නට බැරිවීමත් ඉඳහිට බොන අපි හොඳට බීගෙන කෙළින් සිටීමත් ගැන ඔහුගෙන් ප්‍රශ්න කරන ලද අතර They are hard drinkers කියමින් එඩුවා ඇඟ බේරාගත්තේය.

නමට කතෝලිකයෙකු වූ එඩුවා පල්ලි නොගියද නත්තල නම් තම උපරිම ශක්ති ප්‍රමාණයෙන් සමරයි.එහි කුටප්‍රාප්තිය වන්නේ නත්තල්දා අපට දෙන දිවා භෝජන සංග්‍රහයයි.එඩුවාගේ බිරිඳ දවල් කෑම පිළියෙළ කරන්නට පටන් ගන්නට පෙර කුස්සියට වදින එඩුවා ගෙදරට එන අමුත්තන් සඳහා විවිධ කටගැස්ම පිළියෙළ කරයි.අමුවෙන් කන්නට පිළිගන්වන බෙල්ලන්ද හොඳට කුළුබඩු යොදා අවන් එකේ පළහා ගන්නා සාඩින් මසුන්ද සැරට බැදගන්නා ලොකු ඉස්සන්ද ඔහුගේ විශේෂ කටගැස්ම අතර මුල් තැනක් ගනී.අවුව තරමකට තිබුනද ඇඟට ඉඳිකටු අනින ශීත සුළං හමන නත්තල්දා දහවල් අපි පවුල් පිටින් අපේ ගෙට අයිනේ කන්ද උඩින් ඇති  නැවතුමෙන් ට්‍රෑම්එකට ගොඩවී නගරය හරහා ටිකක් දුර ගොස් එඩුවලාගේ ගෙවල් ඉස්සරහම ඇති හැන්සන් සුළී නැවතුමෙන් බැසගනිමු.අපේ ගෙවල් ළඟ තිබූ  ට්‍රෑම් නැවතුමේ නම මට දැන් අමතකය.කොතෙක් මතක් කරගන්නට තැත්කලද මතක් වුනේම නැත.බොහෝවිට එහි නම ගබ්‍රියෙල් විය හැක.

ගෙට ගොඩවුන වෙලේ පටන්ම එඩුවා ජෝඩුව ආගන්තුක සත්කාර පටන්ගනී.වයින් ලෝලියෙකු වන එඩුවා අපට සංග්‍රහ කරන්නට පටන් ගන්නේ සුදු වයින් වලිනි.ඒ සමග කන්නට දෙන්නේ අමු බෙල්ලන්ය.මුහුදේ ගැඹුරේ දැඩි සීතල නිසා ඉතා ගනකම් පිටකටුව විකෘති ස්වභාවයක් ගන්නා මේ බෙල්ලන් බෙහෙවින්  මිළ අධික ආහාරයකි.උඩ කටුව එහෙමම තිබියදී යට ඇති පතුරක් වැනි කටුව තියුණු මුවහත් උලකින් ගලවා ගෙන මසට ලෙමන් යුෂ ස්වල්පයක් වත්කරන්නේ බෙල්ලා උත්තේජනය වන්නටය.එවිට බෙල්ලා ඉතා රසවත් වන බව එඩුවා කියයි.ඉන්පසුව ගෑරුප්පුවකින් මස් ගුලියම ගලවා කෑමට ගනී.කටුවේ ඉතුරුවෙන යුෂ ටිකද ස්රූස් ගා ගිල දමමු.ඔබ Mr.Bean's Holiday චිත්‍රපටය නරඹා ඇත්නම් එහි ප්‍රංශයට පැමිණෙන බීන්ට ආපනශාලාවකදී අමුවෙන් කෑමට දෙන බෙල්ලන් වර්ගය මේ බෙල්ලන්ය.ගෑනු ටික අප්පිරියාවෙන් අපි බෙල්ලන් කන පැත්තවත් නොබලා සිටියත් එඩුවා ගෙනත් තිබෙන බෙල්ලන් සියල්ලම වයින් බොමින් අපි ගිල දමන්නෙමු. මුළු දවසම වයින්වල ඇලී ගැලී සිටින්නට එඩුවා කැමතිවුනත්  අපි වඩාත් සැර බෝතලයක් එඩුවාගෙන් ඉල්ලා ගන්නෙමු.එතනින් පටන් ගන්නා  විවිධාකාර  බීම වර්ග අවසානයේ එඩුවාගේ බිරිඳගේ විසිතුරු භෝජන සංග්‍රහය අවසන්ව අප ගෙදර එන්නේ සැන්දෑ අඳුර හතරවටින් ගලා එන විටය.

එඩුවලාගේ ගෙවල් ළඟ වීදියක අවුරුද්දකට සැරයක් පවත්වන බ්‍රොකන්ත් හෙවත් එළිමහන් වෙළඳපොල අප රසවිඳි තවත් අත්දැකීමකි.වසන්ත කාලයට හැමතැනම පැවැත්වෙන බ්‍රොකන්ත් අතර මෙය විශේෂ වන්නේ මෙහි නිපදවන විකුණන සියලුම ආහාර වර්ග පසුගිය සියවසේ ආහාර පිසූ පැරණි ක්‍රමයට එතැනදීම පිසගන්නා ලද ඒවා වීම නිසාය.එඩුවාත් මමත් අපේ මිත්‍රයෙකු වූ ඉතියෝපියානු ජාතික ගෙත් සමග වෙළඳපොළට යන්නේ හවස් වරුවේය.ඒ වනවිට ගෙදර හැදු වයින් සහ සයිඩර්ද එතැනදීම රළු විදියට පොලුවලින් තලා පොඩිකර මිරිකා ගන්නා ඇපල්යුෂ සහ මිදී යුෂද වෙළඳපොළේ දෝරෙ ගලමින් පවතී.පාර මැද තනා ඇති ලොකු අඟුරු උදුනකට උඩින් පොල්ලක ගසා කරකවමින් පළහන දැවැන්ත ඌරාද තෙල් බේරෙමින් රුචීකර සුවඳක් වහනය වෙමින් පිළිස්සේ.ඌ කපන වෙලාව එනවිට අපට ඇති පමණ ගෙදර හැදු වයින් බීගන්නට පුළුවන.පැලහු හරක් මස්ද කුකුලන්ද ඕනෑ තරම් ඇතත් අප වඩාත් කැමතිවන්නේ තෙල් කෑල්ලක් කන්නටය.

විද්වතෙකු වන එඩුවා ප්‍රංශයේ සෝබෝන් සරසවියේ හැට ගණන්වල අධ්‍යාපනය ලැබූ අයෙකි.ඔහුගේ සමකාලීනයෙකු වූ සෝමරත්න බාලසුරිය තරුණයාද එකල එහි උගෙනුම ලබා ඇත.එඩුවාගේ ගෙදර ඇති පින්තුරවල කොණ්ඩය බෙල්ලට වවාගෙන එළු රවුලක්ද සහිතව ඉන්න එඩුවා සමග කොට ගවුමක් ඇඳගෙන ඉන්නා කෙට්ටු යුවතිය හරියට චන්ද්‍රිකා වගේ යැයි මා කීවිට සිනාසුනු එඩුවා කීවේ ඒ ඉන්නේ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක තරුණිය බවයි.ඇල්බෙයා කැමූගේ The Outsider නවකතාව පිටස්තරයා යනුවෙන් කරඇති සිංහල පරිවර්තනයේ ඔහුද සම පරිවර්තකයෙක් වූ බව එඩුවා මා සමග කීවේය.පසුව ඔහු ප්‍රංශ රජයේ මුල්‍ය සහාය ලබාගෙන ප්‍රංශ-සිංහල ශබ්ද කෝෂයක් සකස්කළේය.ඒ දිනවල ඔහු එහි දෙවැනි කොටස සංස්කරණය කිරීමෙහි නිරතව සිටියේය.යම් යම් සිංහල වචන විවිධ පළාත්වල  විවිධාකාරයෙන් යෙදෙන ආකාරය අපි දෙදෙනා සාකච්ඡා කළෙමු.

ඊට අමතරව ඔහු මාත් සමග අහසත් පොළොවත් අතර ඇති හැම දේ  ගැනම කතා කරයි.දවසක් අපේ කතාවට මාතෘකාව වුනේ දෙවෙනි ලෝක යුද්ධ සමයේ හිට්ලර් පවත්වාගෙන ගිය වද කඳවුරුය.ඒ වද කඳවුරු අතරිනුත් විශාලම එකක් වූයේ  පෝලන්තයේ අවුෂ්විට්ස් කඳවුර බව එඩුවා කීවේය. එය දැන් විශාල වශයෙන් සංචාරකයන් ආකර්ෂණය කරන තැනක් බවද කී ඔහු එළඹෙන නිවාඩු සමයේ පෝලන්තයට ගොස් එය දැක බලාගෙන  ආවොත් නරකදැයි මගෙන් අසා සිටියේය. එතැන් සිට මා උනන්දු වුනේ පෝලන්ත ගමනටය.එකල පිරිමැසුම්දායක ගුවන් සේවා හෙවත් බජට් ෆ්ලයිට් පෝලන්තයට නොගිය බැවින් අපට බසයේ යන්නට සිදුවේ.වෝර්සෝ නගරයේ  සිටි මගේ මිතුරියක් අපි තුන්දෙනාට නවාතැන් සහ කෑම බීම සැපයීමට එකඟවූ නිසා ඒ ප්‍රශ්නයද විසඳුනි.ඇය කීවේ අවුෂ්විට්ස් ඇත්තේ වෝර්සෝවල සිට කිලෝමීටර් තුන්සීයකට ආසන්න දුරකින් ඇති ක්‍රැකෝ වල බවත් දුම්රියේ එම දුර පැය දෙකකට ටිකක් වැඩි කාලයකින් යාගත හැකි බවත්ය.ගමන එළැඹෙන පාස්කු නිවාඩුවේදී යන්නට අප තීරණය කරගතිමු. එඩුවාටද අප සමග යන්නට කතාකළත් එඩුවා කීවේ පාස්කු නිවාඩුවේදී ඔහු පෘතුගාලයට සංචාරයක් සඳහා යන්නට තීරණය කර ඇති බවය. ලංකාවේ පෘතුගීසි සමයේදී උසස් අධ්‍යාපනයට පෘතුගාලයට ගිය යමසිංහ කුමරා එහි ගතකළ ජීවිතය ගැන පර්යේෂණයක් කරන්නට එඩුවාට අවශ්‍යව තිබුණි. අප දෙදෙනාගේම බලාපොරොත්තු  සුළඟේ ගිය ආකාරය ඊළඟට බලාපොරොත්තු වන්න෴

Tuesday, October 13, 2015

දෙසීය, මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් සහ සතාසිවම්.

අද පළවන්නේ මගේ අතින් ලියැවෙන දෙසිය වන පෝස්ටුවයි.පෝස්ටු දෙසීයක් ලිවීම එපමණ උදම් අනන්නට දෙයක් දැයි සමහරවිට මටම සිතේ.එහෙත් දළ පෝස්ටුවක් ලිවීමට හා ඒ පෝස්ටුව සුද්දකර ඔපදමා හැඩකර එළිදක්වන්නට ගන්නා වෙහෙස ගැන සිතනවිට ඒ ගැන තරමක පුරාජේරුවක් කීමද  වරදක් නැතැයි අවංකවම සිතමි.දෙසීයක් සම්පූර්ණ කරගැනීම සඳහා මට අවුරුදු තුනකට බෙහෙවින් ආසන්න කාලයක් ගතවී ඇත.එනම් ලබන මාසයට හෙවත් නොවැම්බරයට මේ බ්ලොගය අවුරුදු තුනක් සපුරන නිසාය.(උඩින් පල්ලෙන් කියවා වසර තුනටද සුබ පැතීමෙන් වලකින්න) එදිනට මා තරමක විස්තරාත්මක ලිපියක් ලිවීමට අදහස් කරගෙන සිටිමි. මුලින්ම වසර තුනේ සංවත්සරය හා ලිපි දෙසීය එක දිනකට යොදාගන්නට අදහස්  කරගෙන සිටියත් එසේ කරන්නට ගියහොත් 199 හා 200 ලිපි දෙක අතර සෑහෙන තරමක පරතරයක් ඇතිවන නිසා ඒ ගැන නොසිතා සාමාන්‍ය පරිදි  ලිපි පළකරන්නට සිතුවෙමි. 

බ්ලොගය ආරම්භ කළ සමයේ මා උත්සාහ කළේ වැඩි ලිපි ප්‍රමාණයක් පළකරගැනීමටය.ඒ හේතුවෙන් ලිපිවල ගුණාත්මක භාවය ගැන එතරම්ම සැලකිල්ලක් නොදක්වුයෙමි. අද මට සිත් තැවුලක් ඇතිවන්නේ  ඒ ලිපි අද පළකලේ නම් මීට වඩා හොඳින් ලියාගන්නට තිබුනා නොවේදැයි සිතෙන විටදීය.නමුත් පසුකාලීනව ප්‍රමාණයට වඩා අන්තර්ගතයේ ගුණාත්මක භාවය පිළිබඳව බෙහෙවින් සැළකිලිමත් වුනෙමි.එහෙයින්ම ලියන වේගය අඩුවන්නට විය.ලියන්නට පටන්ගත් දිනයේ සිට මේ අවුරුදු තුනකට ආසන්න කාලය තුළ මගේ අතින් ලියවෙන දේවල් කෙමෙන් අඩුවෙමින් යන්නේ ඒ නිසාය.දැන් මා ලිපියක් සකස් කර ගැනීමට දින කීපයක්ම ගතකරමි.බොහෝ වාරයක් කපා කොටා අඩු වැඩි කරමින් පළකිරීමට සුදුසු යැයි සිතන මට්ටමට එන තුරුම වෙහෙසවෙමින් කල් මරමි.ඊට හේතු කීපයක් ඇත.මා වෙහෙසවී ලියන තරමට කියවන අයට වෙහෙසකින් තොරව කියවන්නට ලැබීම එකකි.අනෙක් කාරණය වෙනත් බ්ලොග් රචකයන් කරන වැරදි නිවැරදි කිරීමට මම නිතරම උනන්දු  වන නිසා මා ලියන දෙය නිවැරදිව තිබිය යුතු වීමයි.

මෙහිදී මට තරමක් පැරණි කතාවක් මතක්වේ.බ්ලොග්කරණයට මා පිවිසි මුල් අවදියේ එවකට සිටි  පළපුරුදු බ්ලොග් කරුවෙකුගේ ලිපි දෙක තුනක අඩුපාඩු පෙන්වා දුනිමි.ලැබුණු පිළිතුර බෙහෙවින් කර්කශ හා නොරුස්සන සුළු එකක් විය.හේතුව වුයේ ඔහු වැනි ප්‍රවීනයෙකුගේ ලිපිවල අඩුපාඩු පෙන්වීම  ආධුනිකයෙකු වූ මට තරම් නොවන බවට ඔහුගේ සිත්හි වූ හැඟීමයි. ඒ බ්ලොග්කරුවාටත් වඩා ජ්‍යෙෂ්ට වූද හොරෙක්,මංකොල්ලකරුවෙක් හා දේශප්‍රේමියෙකු වූ තවත් බ්ලොග් රචකයෙකුගේද වැරදිද  එදා මෙන්ම අදත් මම පෙන්වා දෙමි.ඒ පෙන්වා දෙන්නේද  ඔහු දිගින් දිගටම වැරදි කරනවා යැයි බැන වදිමිනි.ඔහු ඒ වැරදි හිස් මුදුනින් පිළිගෙන නිවැරදි කරන්නට තරම් නිහතමානී වනවා පමණක් නොව මට කිසිසේත්ම අවශ්‍ය නොවුවද සිය කණගාටුවද පළකරයි.ඒ ඔහුගේ හැටිය මේ මොහුගේ හැටිය.

ඉතින් ඔවැනි නොයෙකුත් කාරණා හේතුවෙන් දැන් මා අතින් ලියැවෙන්නේ බෙහෙවින් අඩු ලිපි ප්‍රමාණයකි.එසේ වුවද මගේ බ්ලොගයේ පාඨකයන්ට හොඳම දේ අඩුවක් නොමැතිව ලබා දෙන්නට නිතරම වෙහෙස ගනිමි."අප පිළිබඳව විශ්වාස කරන විට අපට ඇති වගකීම්ද ඉහළ යයි". මා මේ පාඨය උපුටා දැක්වුයේ අධිකරණ වෛද්‍ය විශේෂඥ මහාචාර්ය ශ්‍රීමත් සිඩ්නි ස්මිත් ලියු "Mostly Murder" නම් පොතෙනි.ඒ පොත "ලොව හෙල්ලූ අබිරහස් මිනීමැරුම්" නමින් කොටස් දෙකකින් 1998 දී සිංහලට පරිවර්තනය විය.මේ පොත ගැන වරක් මගේ බ්ලොගයේදී කෙටි කතාබහක් ඇතිවුවද එය දිග දුර ගියේ  නැත.පොත ගැන කතාකළේ ශ්‍රීනාත්ය.ඔහුට පිළිතුරු වශයෙන් තවත් කෙනෙක් කියා තිබුණේ මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් ඔහුගේ පොතේ ලංකාවේ සිදුවූ සතාසිවම් මිනීමැරුම ගැන ලියා තිබුනද එහි තීන්දුව අපැහැදිලි බවයි.ඒ නඩු විභාගය පැවැත්වුනේ බොහෝවිට 1953 වර්ෂයේදී වියහැකිය.  ඒ මිනීමැරුමට කිසිවෙක් උසාවියේදී වරදකරුවකු නොවීම නිසා ඔහු එසේ කියන්නට ඇත.නමුත් කතාව ප්‍රවේශමෙන් කියවන විට මිනීමරුවා කවුද යන්න අපට මහ දවල් මෙන් පැහැදිලිවේ.එතැනදීද ලංකාවේ පොලීසිය මිනීමරුවා පිළිබඳව පූර්ව නිගමනයකට පැමිණ කටයුතු කිරීම හේතුවෙන් මිනීමරුවා කිසිම දඬුවමක් නොලබා රජයේ සාක්කි කරුවෙකු වී නිදහස් ව ගෙදර ගියේය.මිනීමැරුමට සැක කළ ලංකා ක්‍රිකට් නායක මහාදේවන් සතාසිවම් ද නිදහස් විය.වංගෙඩිය මිනීමැරුවා යැයි සුප්‍රසිද්ධ කියමන ඇතිවුයේ මේ නඩු තීන්දුවෙන් පසුවය.මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් ලියා ඇති මේ කතාව නොදන්නා අයගේ දැනගැනීම සඳහා උපුටා දක්වන්නට ඇත්නම් හොඳයැයි මට සිතේ.

මතකය අලුත්කර ගැනීම සඳහා මම නැවතත් ඒ පොත්දෙක කියවුයෙමි.එහිදී මට පෙනීගිය කරුණක් වුයේ මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් අධිකරණ වෛද්‍ය විශේෂඥයා හාස්‍ය රසයට බෙහෙවින් ප්‍රිය කළ අයෙක් බවයි.පොතේ කතාවල තැන තැන ඔහු ලියා ඇති අතුරු කතාවලින් ඒ බව හොඳින් පැහැදිලිවේ.මහාචාර්ය ස්මිත් කලක්  ඊජිප්තු රජයේ ආරාධනයෙන් එරට ප්‍රධාන අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරියා ලෙස සේවය කළේය.එකල ඔහු සාමාන්‍ය ඊජිප්තු  ජන ජීවිතය ගැන ද හොඳින් අධ්‍යයනය කර ඇත.එක කතාවකදී ඔහු ලියන මේ කොටස උපුටා දැක්වීමට කැමැත්තෙමි. 

"එකළ ඊජිප්තු කාන්තාව බාහිර ලෝකයා විසින් මුළුමනින්ම අමතක කළාවූ අයෙකු වූ අතර ඇගේ අධ්‍යාපනය සම්පූර්ණයෙන් පැහැර හැර තිබුණි.ජීවිතයේ උගත යුතු මුලික දේ පවා ඇයට අහිමිවී තිබිණි.පොදු සමාජීය කටයුතුවල දී ඇය දකින්නට ලැබුණේ ඉතාම කලාතුරකින් වූ අතර එසේ පැමිණි අවස්ථා වලදී පවා ඇය සිටියේ මුහුණ ආවරණය කරගෙනය.ගම්බද කාන්තාවන් පැළඳ සිටි මුඛවාඩම ඝණ කළු රෙද්දෙන් නිමවා තිබු අතර නැහැය පෙදෙසට තඹ ආවරණයක් සවිකර තිබුණේ පෙනුම තවත් අවලක්ෂණ කිරීම පිණිසය.පිරිමියෙකු විසින් තම මුහුණ දැකීම ඔවුන් පිළිගෙන තිබුණේ අන්ත ලජ්ජාශීලී කරුණක් ලෙසිනි.මේ නිසාය මුහුණ විවෘත කරගෙන දියනාමින් සිටි එක් ගම්බද කාන්තාවක් අනපේක්ෂිතව තමන් දෙසට එන පිරිමියෙකු දුටු වහාම හිටි උසටම තම හැඳිවත ඔසවා මුහුණ වසාගත්තේ. ඇයට උවමනා වුයේ පිරිමි නෙත්වලට තම මුහුණ හසුවීමේ විශාල ලැජ්ජාවෙන් ගැලවීමටය.අනෙක් අවයව ප්‍රදර්ශනය වීම පිලිබඳ ඇය තැකීමක් නොකළාය."

නැවතත් සතාසිවම් පිලිබඳ කතාවට එමු.මහාදේවන් සතාසිවම් ගැන අප බොහෝ දෙනෙක් අසා නොමැති බවට සැකයක් නොමැත. 1915 වර්ෂයේදී ඉහළ පංතියේ ද්‍රවිඩ පවුලක උපතලද සතාසිවම්ගේ සුරතල් නාමය සතා විය. ඔහු 1940 දශකයේ සිට 1960 දශකය දක්වා ලංකා කණ්ඩායමට ක්‍රීඩා කළ අතර 1948 දී ලංකා ක්‍රිකට් පිලේ නායකයාද විය.1941 දී සතාසිවම් විවාහ වුයේ ශ්‍රීමත් පොන්නම්බලම් රාමනාදන් මහතාගේ මිණිබිරියක වූ පරිපූර්නම් ආනන්දම් රාජේන්ද්‍රා මෙනවිය සමගය. ඒ විවාහයෙන් ඔවුන් දියණියන් සිව්දෙනෙක්ගේ දෙමාපියන්  බවට පත්වුහ. වසර දහයක පමණ කාලයක් පවුල් ජීවිතය ගතකළ පසු පවුලේ සමගිය බිඳ වැටුණු අතර සැමියා ද්වේෂ සහගත ලෙස තමා හැරගිය බව පවසා සතාසිවම් මහත්මිය දික්කසාද නඩුවක් පැවරුවාය. නඩු කටයුත්ත පවතිද්දී 1951 දිනෙක සතාසිවම් මහත්මිය මියගිය අතර බිරිය මරාදැමීමේ චෝදනාව මත සතාසිවම් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. කතාව ඇරඹෙන්නේ සහ මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් කතාවට සම්බන්ධ වන්නේ එතැන් පටන්ය.සතාසිවම් මහත්මියගේ අබිරහස් මරණය රටම කැළඹු  පුවතක් විය. මිනීමැරුමට සැකපිට ඇයගේ ස්වාමිපුරුෂයා වූ සතාසිවම් අත් අඩංගුවට ගත් දිනයේ සිටම පොලිසිය මෙන්ම මුළු මහත් ලාංකික ජනතාවම සතාසිවම් වරදකරු කොට තීන්දුව දී අවසානය.ඉතිරිව තිබුණේ ඔහු එල්ලා මැරීමට අධිකරණ තීන්දුව ලබාගැනීම පමණකි. තත්ත්වය එසේ තිබියදී ලෝ ප්‍රකට අධිකරණ වෛද්‍ය විශේෂඥයෙකු වූ මහාචාර්ය සිඩ්නි ස්මිත් විත්තිය වෙනුවෙන් විශේෂඥ සාක්‍ෂි ලබාදීමට ඉදිරිපත්වීම ලංකාවාසීන්ගේ පැන්ටසියට එල්ලවූ  මරු පහරක් විය.ඒ ගැන මහාචාර්ය ස්මිත්ට සාප කරමින් ලාංකික ජනතාව හැසිරුණ ආකාරය ඔහු තම කෘතියේ උපහාස මුඛයෙන් සඳහන් කරයි.

සතාසිවම් රටවල් තුනක ක්‍රිකට් කණ්ඩායම්වල නායකත්වය දැරූ එකම පුද්ගලයාද වියහැක.ඔහු පිළිවෙලින් ලංකාව,සිංගප්පුරුව සහ මලයාසියාව යන රටවල් තුනේම ක්‍රිකට් කණ්ඩායම් වලට නායකත්වය ලබාදී ඇත.මා උඩින් පළකර ඇති ගුගල්වලින් ගත් ඡායාරූපයේ දැක්වෙන්නේ ලංකා ක්‍රිකට් නායක සතාසිවම් ඕස්ට්‍රේලියානු නායක ඩොන් බ්‍රැඩ්මන් සමග කාසියේ වාසිය සඳහා වනාතමුල්ලේ ඕවල් පිටිය මැදට පියමනින ආකාරයයි.බොහෝවිට ඒ 1948 වර්ෂය විය යුතුය.පසුබිමේ දැක්වෙන ක්‍රීඩාගාර නිසා පිටිය හඳුනා ගැනීමට පහසු වන්නේ ඕවල් පිටිය අදද ඔය ආකාරයෙන්ම පවතින නිසාය. සතාසිවම් ස්ටෑන්ඩ් නමින් ඕවල් පිටියේ ක්‍රීඩාගාරයක් නම් කර ඇති ආකාරය මා පසුගිය දිනෙක රූපවාහිනියෙන් දුටුවෙමි෴