ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම සහ කඩවුන බලාපොරොත්තුව.

ඉවරයක් නැති බලා ඉඳීම අවසානයේ සාලයේ දොර රෙද්ද මෑත් කරගෙන කුස්සිය පැත්තෙන් කෙනෙක් මතුවිය.  මේ ගොඩ්ප්‍රිද? මම මොහොතක් කල්පනා කළෙමි.  මතුවුන පුද්ගලයා ඇඳ සිටියේ පොඩි කොටු කොටු කොට කලිසමකි උඩට ලොකු කොටු කමිසයක් ඇඳ සිටියේය.  දෙකම පරණ ඇඳුම් වීම නිසා ඔහු මොකක් හෝ වැඩක් කරමින් සිට පැමිණි බව පෙනිණි.  උස නම් ගොඩ්ප්‍රිගේ උසමය මුහුණද ශරීරයද වැහැරී තිබුණ අතර කකුල් දෙකේම සුවවූ දරුණු තුවාල කැළැල් දකින්නට විය.   ගෙදරට පැමිණි අමුත්තන් සමග කතාකරන්නට නොහැකි නම් අඩුතරමින් සිනාසෙන්නට වත් කරදර නොවූ ඔහු අප ඉදිරිපිට සිටගෙන හිස් බැල්මකින් අපදෙස බලා සිටියේය.   බොහෝ වෙලාවක් ඉතා තීක්ෂණ විදියට ඔහුව නිරීක්ෂණය කිරීමෙන් පසු මේ ගොඩ්ප්‍රීම යැයි මම තීරණය කළෙමි.  හිටගෙනම හිටිය ඔහුට වාඩිවෙන්නට කියා එතැනින්ම වාඩිකරවූයෙමු.  මම එදා කැමරාව ගෙනගොසින් තිබුණේ නැති වුනත් අතේ තිබ්බ පෝන් එකෙන් ගොඩ්ප්‍රිගේ පිංතුර දෙකක් ගත්තේ ආයෙම ගොඩ්ප්‍රිව මුණගැසීම සැක සහිත නිසාවෙනි.  මා මේ ලියන්නේද ඔහුගේ පිංතුරය විටින් විට බලමින් මතකය සහ හැඩහුරුකම් අලුත් කර ගනිමිනි.

ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳට අමතරව හැරී අයියාද අපේ වගතුග ඔහුට කීවිට ඔහු ගත්කටටම කිව්වේ අපි කවුරුවත් මතක නැතැයි කියාය.    අපේ ගමේ හිටියා මතකද කියා ඉන්පසුව ඇසු විට මතකයි කීවේය.   ඔහුගේ මතකය පාදාගන්නට තවත් බොහෝ දේවල් ඇහුවත් සියල්ලටම මතක නෑ කියා ඔහු උත්තර දුන්නේය.  ගොඩ්ප්‍රිට මක්වෙලාද කියා අපි ඔහුගේ බිරිඳගෙන් ඇසුවිට ඇය කීවේ ඔහු ඒ ගමට ආ පසුව යාළුවන් සමග එකතුවී දැඩි ලෙස බීමට ඇබ්බැහි වුන බවයි.   කකුල්වල ඇති විශාල තුවාල කැළැල් බීමත්ව මෝටර් සයිකලය පැදීමේදී සිදුවූ අනතුරු බව කී ඇය අන්තිමේදී ඔහුට දරුණු ආඝාත තත්වයක් ඇතිවී නොමැරී බේරාගත්තේ බොහෝ අසීරුවෙන් බව කීවාය.  ආඝාත තත්වයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස ඔහුගේ මතකය මැකී ගිහින්ය.   ඒ කාලයේ රහමෙර තබා සිගරැට් එකක්වත් ඉරුවේ නැතිව  පොඩි කොල්ලන් වූ අපට ආදර්ශයක් ලෙස සිටි හැඩිදැඩි තරුණයෙක් වූ ගොඩ්ප්‍රිට සිදුවී ඇති විපත ගැන මට දුකක් මෙන්ම කේන්තියක්ද ඇතිවිය.  දුක හිතුනේ අගේට හිටපු ගොඩ්ප්‍රිට වෙච්ච දේ ගැනය.  කේන්තිය ඇතිවුනේ අපි මෙච්චර පෙරුම් පුරා ආපු ගමන පලක් නැතිවුන එක ගැනය.  ගොඩ්ප්‍රිලගෙ හලාවත ගෙදර අය ගැන මම ඇසු ප්‍රශ්න ඔක්කොටොම උත්තර දුන්නේ ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳය.  එපමණක් නොව අපේ ගමෙන් පිටවූ පසු ගොඩ්ප්‍රි ගෙවූ ජීවිතය ගැනද ඇය විස්තර කළාය.  අපේ කතා සියල්ලම හිස් බැල්මක් හෙලාගෙන ගොඩ්ප්‍රි අසා සිටියේ අපි ඔහු ගැන නොව වෙන කෙනෙක් ගැන කතා කරන ගානටය.   මම ගොඩ්ප්‍රිගෙන් අහන අහන ප්‍රශ්නයට ඔහුගේ බිරිඳ පිළිතුරු දෙයි.   ගොඩ්ප්‍රිගෙන් මළාට වචනයක් කතාකරවා ගන්නට බැරිය හැමදේටම ඔහු කියන එකම වචනය මතක නෑ කියන එකය.

හරක් අඟකින් කිරි දොවන්නට උත්සාහ කරනවා වැනි පලකට නැති මේ කාරිය ගැන අන්තයටම කලකිරුණු අපි කතාවුනේ ආපහු යන්නටය.  අපි යන්නට නැගිටින විට ගොඩ්ප්‍රි බිරිඳගෙන් ඇහුවේ මේ අය කවුරුද කියාය.  එවිට ඇය ගමේ සහ අපේ විස්තර ආයෙමත් ගොඩ්ප්‍රිට කීවාය.   ඒ වනචිට ගොඩ්ප්‍රිත් අපි කවුදැයි හිතන්නට උත්සාහ කරමින් ඉන්නට ඇත.  ඒ නිසාදෝ ඔහු මුලින්ම පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් ඉන්නවාදැයි ඇහුවේය.  ගොඩ්ප්‍රිගේ මතකය යම් පමණකට පණගසාගෙන එන බව පෙනුණි.  පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් කිව්වේ හැරී අයියාගේ අක්කාය ඇය උප තැපැල් ස්ථානාධිපතිනියකි.  ගොඩ්ප්‍රිගේ නංගී ඔවුන්ට නොගැලපෙන කොල්ලෙක් එක්ක හාදකම් පවත්වන්නටද රවුම් ගහන්නටද පටන් ගත්විට ඇය ඒකෙන් මුදවා ගන්නට ගොඩ්ප්‍රි නංගීව අපේ ගමට ගෙනත් පෝස්ට් මිස්ට්‍රස් වූ හැරී අයියාගේ අක්කා ළඟ නැවැත්වීය.   ඒ වුනත් කවුරුවත් කියන දේ නාහන හිතුවක්කාරියක් වූ කෙල්ල කොහොම හරි ඒ කොල්ලා එක්කම දීග ගිහිං පස්සෙ කාලෙක කසාදෙත් කඩාකප්පල් කරගෙන දැන් ආගිය අතක් නැතැයි ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳ කීවාය.  

අපට කටට රසට කන්නට උයාදුන් ගොඩ්ප්‍රිලගෙ අම්මා බොහෝ කළකට පෙර දෙව්මව් තුරුළට ගොසින්ය.  අයියාත් මල්ලීත් හලාවතම පදිංචි වී හිටියත් කළපුව අයිනේ තිබුණ මහගෙදරත් වත්තත් විකුණා දමලාය.   මට මතක්වුනේ මීට අවුරුදු විසි ගණනකට ඉස්සර මම හලාවත ගිය ගමනකි.   ඒ නවසිය අනූ ගණන්වල මුලදීය ඒ කාළයේ දෙසතියේ වැඩකළ මම හලාවතට රාජකාරි ගමනක් ගිය දවසක ගොඩ්ප්‍රිලගේ ගෙදර හොයාගන්නට ලොකු උත්සාහයක් ගත්තෙමි.   එදා මම ගොඩ්ප්‍රිලගෙ ගෙවල් තිබුනු හරිය හෝදිසි කළත් අයුරක් හොයාගන්නට බැරිවිය.   හලාවත ටවුම මැදින් යද්දී මට හිතුනේ නගරය කොයි තරම් වෙනස්වෙලාද කියලාය.  ඉස්සර ටවුමේ ලස්සනට තීන්ත ගාපු බක්කි කරත්ත පේළියක් තිබුණේ කුලී දුවන්නටය.  ගොඩ්ප්‍රිලගෙ අම්මා එහෙම මුන්නේස්සරම් ගියේ මෙන්න මේ කුලී බක්කිවලිනි.   එහෙම බක්කි කරත්ත මම ආයෙම දැක තියෙන්නේ මාතර ඉස්ටේසම ඉදිරිපිටය.  ඉස්ටේසමේ සිට ටවුමට යන මගීහු මෙම බක්කිවලින් ගමන් පහසුව ලබා ගත්තෝය.   මාතර බක්කි කරත්ත මම දැක්කේ නවසිය අසු ගණන්වල මැද හරියේ අක්කා කෙල්ලත් එක්ක වලස්මුල්ලේ යන්නට කෝච්චියේ මාතර ගිය දවසකය.   ඒ බක්කි කරත්ත අදටත් මාතර තියේදැයි මම නොදන්නේ ඊට පසුව මට කෝච්චියෙන් මාතරට යන්නට නොලැබුණු නිසාය.  අක්කා කෙල්ලගේ අක්කා වලස්මුල්ලට දීග ගිහිං සිටියාය අපි ගියේ ඇයව බලන්නටය.  වලස්මුල්ලේ හිටපු දවස් දෙකතුනේ කාපු මීකිරිවල රස තවම දැනේ ඒ අප නිසාම ගෙදරකට කියා හදවාගත් මුදවපු කිරි සහ මා ජීවිතයේදී දෙවෙනි වතාවට කාපු හොඳම මීකිරිය.   පළවෙනි වතාවට ඒ වගේ පාරට්ටු මීකිරි ටිකක් කෑවේ අපේ ලොකුඅම්මගේ පොඩි දුව හෙවත් චූටි අක්කා අසූ ගණන්වල මුල භාගයේ මාතර යටියනට දීග ගියපු වෙලේ කැන්දාගෙන යද්දි ගමනට යටියන ගිය දවසේය.  එදා මඟුල් මේසයේ දෙපැත්තේ විශාල මුදවපු කිරි කළ දෙකක් තබා තිබුණේ අවශ්‍ය කෙනෙකුට ඇති තරමකට කන්නටය.   ඒවානම් අතිශය ස්වභාවික ඉහළ ප්‍රමිතියකින් යුත් කිරි වුවද දැන්නම් පාර අයිනේ තියාගෙන විකුණන මීකිරි හට්ටිවලට නරක්වෙනවට පෝමලින්ද දමන බව මෑතකදී මට අහන්නට ලැබුණි.

අපේ ටවුමේත් වෑන් එකක ගෙනැත් තියාගෙන අලුත්ම අලුත් මීකිරි කියා කිරි විකුණයි.  දවසක්දා මම ඒ වෑන් එකෙන් කිරි හට්ටියක් අරගෙන පොඩි මහින්දලගෙ අම්මගේ දානෙ ගෙදර ගියෙමි.   දානෙ වැළඳීමෙන් පසුව අතුරුපසට කිරි බෙදන්නට ගිහිං කිරි හැන්දක් ගත්ත ගමන් ඉතුරු කිරි ටික ඒ හිස්තැනට කඩා වැටුණේ බදුල්ල පැත්තේ පස්කඳු රේල්පාරට කඩා වැටෙන්නා සේය.  විළි ලැජ්ජාවෙ මගේ ඉහේ උකුණන් බිමට පැන්නේ නැති ටික විතරය.   පස්සෙ හෝදිසි කර බලද්දී ඒ මීකිරි හදන්නේ බාල පිටිකිරි වගයක් දියකර ගැනීමෙන් පසු ජෙලටින් දමා  සෙට් කර මුදවා ගැනීමෙනි.   ඊට පසුව නම් මම කිරි  වෑන් එක තියෙන පැත්ත පළාත නොබැලුවත් ඒ වෑන් එක අදටත් කිසිම අතුරු ආන්තරාවක් නැතිව අපේ ටවුමේ කිරි විකුණයි.    වස විස නැතැයි හිත හදාගෙන කන්නට හැකි මුදවපු කිරි විකුණන ගොවිපොළක් බිරිඳගේ ගෙදර යනකොට හමුවේ.  ඒ ගොවිපොළේ දවසකට හදන සීමිත කිරි හට්ටි ටික උදේම විකිණී අවසන්වෙයි  ගන්නවා නම් උදෙන්ම ගිහිං ගන්නට සිදුවේ.    මම බිරිඳගේ ගෙදර යන හැම දවසකම පාහේ මේ කියන ගොවිපොළේ නැවතී කිරි මිලදී අරගෙන යමි.  බිරිඳගේ මහගෙදර වත්තේ එළිමහනේ සරුසාර නෙරළු තුරු යට හීල් හෙවනේ  බ්ලොග්කරුවන්ගේ සාදයක් පවත්වන්නට අවස්ථාවක් ලැබේනම් කදිම යයි මම නිතරම කල්පනා කරමි.   ඒ වත්තේ මඤ්ඤොක්කාද කෙසෙල්ද අන්නාසිද ඕඩිහෙලේට වැවී තිබුණි.  පේරද ගස්ලබුද  දෙහිද  මට දකින්නට ලැබුණේ පහුගිය දවස්වල බිරිඳගේ අම්මාගේ දානයට ගිය වේලාවේය.   දැන් තත්ත්වය නම් කෙසේදැයි නොදනිමි . තත්ත්වය කෙසේ වුවත් එළිමහනේ අවශ්‍ය නම් පිනුම් ගහන්නටද ඇතිතරම් ඉඩකඩ තියෙන ලොකේෂන් එක පළමුව පෙන්විය යුත්තේ අටමාටය.  ඉන්පසුව ඌ මට ඉතුරු හරිය කරදෙනු ඇත.

රවුම ගිහිං ඉවරවී ආයෙමත් ගොඩ්ප්‍රිලගෙ ගෙදරට ආවොත් ගොඩ්ප්‍රිගේ බිරිඳත් අපත් බොහෝ උත්සාහ ගත්තේ ගොඩ්ප්‍රිගේ මතකය ටිකක් හෝ පාදා ගන්නටය.   නමුත් අපේ උත්සාහයෙන් කිසිම පලක් නොවීය.   එද්දි මම සිහින කීපයක් දකිමින් ආවෙමි ඒ හීන නම් ගොඩ්ප්‍රි හමුවුණොත් ඔහුව අපේ ගමට එක්කරගෙන එන්නටත් දවසක් දාගෙන ඔහු  සමග හලාවත ඉස්සර අප ගියපු තැන් බලන්නට යන්නටත්ය.   එහෙම කරන ඒක මා ඉතා ප්‍රියකරන විනෝදාංශයකි.  නමුත් දැන් ගොඩ්ප්‍රි ඉන්නා තත්ත්වය අනුව ඒ හැම දෙයක්ම සිහිනයක්ම බවට පත්වී තිබේ.   ගොඩ්ප්‍රි තාමත් හිස් බැල්මෙන් අපදෙස බලාගෙන ඉන්නේ මගේ වැඩ පාලු කරන්නට ආව මේ අපතයන් කවුරුදැයි කියා වෙන්නට ඇත.  අන්තිමට අප එන්නට පිටත්වී සමුගත්විට ගොඩ්ප්‍රි මගෙන් ඇහුවේ ගම කොහෙද කියාය මම ගම කියුවිට ඔහු මගේ නම කියා තාම ඉන්නවද කියා ඇහුවේ අවසානයේදී හෝ මගේ හිත සතුටට පත්කරමිනි.   හැරී අයියා මාව පෙන්නා කිව්වේ ඒ මා බවයි.  ඉන් එහාට ඔහුගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නොවීය.   හිත සැහැල්ලු කරගන්නට ගිය ගමනෙන් මට සිදුවුනේ තිබුණාටත් වඩා වැඩි බරක් හිත තුළ පොදිගහගෙන ගෙන ආපහු එන්නටය.

අප ආපසු ආවේ දැඩි නිහඬතාවක් මැදය.  කල්පනාවේ නිමග්න වී  සිටි මට හැරී අයියා කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි දැන් ඉන්න තත්ත්වය අනුව අපේ ගමට එක්ක ආවත් වැඩක් නැති බවය.   හැරී අයියා නොකිව්වත් ඊට පෙරම මට එය කල්පනාවිය.    ගොඩ්ප්‍රිට පලදී ඇති කරුමය මගේ සිත දැඩි  කම්ප නයකට  පත්කර තිබුණි.  සිදුවූ අනපේක්‍ෂිත සිද්ධියෙන් හිත දෙදරා ගොස් අයිනකට වී බුම්මාගෙන සිටි  මගේ හිත හදන්නට හැරී අයියා බොහෝ දේවල් කීවේය.  මැරිලා නම් මළා කියා හිත හදාගන්නට පුළුවන්ය.   නමුත් දැන් ඉන්නේ පණපිටින් ඉන්න  ලී කොට කෑල්ලක් වුන කොට මොන විදියකට හිත හදාගන්නද.  මම හැරී  අයියාට කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි දැන් ඉන්න තත්ත්වය නිසාම අපි ඔහු ගැන බැලිය යුතු බවයි.  මම නැති කාලයේ පුළුවන්නම් එක සැරයක් හෝ ඇවිත් ගොඩ්ප්‍රිව බලන්න යැයි මම ඔහුට කිව්වත් ගෙදර කරදරත් එක්ක ඔහුට එය ලේසි කටයුත්තක් නොවෙන බවද මම දැන සිටියෙමි.  කොහොම උනත් මට ගොඩ්ප්‍රිව ආයෙම හමුවෙන්නට තව කොයි කාලයක් ගතවේදැයි කාට කියන්නට පුළුවන්ද෴