අටමාගේ ප්‍රිය සාදය මගේ කුරුම්බා දොළදුක සහ ගොඩ්ප්‍රි හමුවීම.

අදත් කළින් ලියා ඉතුරුකරපු කතා කීපයක ඉතුරුහරිය ලියන්නට සිත්විය.ඒ කතා කීපය  නම් මේ කතාවත් මේ කතාව  සහ මේ කතාවත්ය  ඒ කතාවල මා පුන පුනා කිව්වේ ගොඩ්ප්‍රි මගෙ පරණ යාලුවෙක් නමුත් බොහෝ කලකින් මට ඔහු මුණගැසී නැති බවත්, හමුවෙන්නට ලැබේ යයි බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියත් හමුවේවිදැයි සැක සහිත බවත්ය.  අපේ හමුවීම දිගින් දිගටම ප්‍රමාද වනවිට මගේ හිතේ තිබු විශාලම සැකය වුනේ අප හමුවන්නට පෙර ඔහුගේ සමුගැනීම සිදුවේවිද කියාය.  ගොඩ්ප්‍රි ඉන්න තැන ඔත්තුව මට කිව්වේ හැරී අයියාය.  ඔහුත් එක්ක ඉස්සර රෙදිමෝලේ වැඩකළ යාලුවෙකුගේ දරුවෙක්ගේ මඟුල් ගෙදරට කටුවැල්ලේගම ගිය වෙලාවක හැරී අයියාට ගොඩ්ප්‍රි මුණගැසී ඇත.  එවෙලේ ගොඩ්ප්‍රි මා ගැනත් ඇසු බව හැරී අයියා කීවිට ගොඩ්ප්‍රි මුණගැහෙන්නට මට තිබුන ආශාව තවත් තීව්ර විය.  කොහොම උනත් ඒ දවස්වල මම හිටියේ විප්‍රවාසගත වන්නට ඉතා ආසන්නව බැවින් යන්නට ඉස්පාසුවක් නොවීය.

ඉන්පසුව විප්‍රවාසයේ ගතවූ පහුගිය අවුරුදු තුනට මා තුන්වරක් ලංකාවට ආවත් ගොඩ්ප්‍රි හමුවීමේ බලාපොරොත්තුව මුදුන්පත් කරගන්නට ලැබුණේ නැත.  ඒත් පහුගිය ජුලි මාසයේ අත්‍යාවශය කාරණාවකට මට හදිසියෙන්ම ලංකාවට එන්නට අවශ්‍යතාවක් විය.  ඒ උවමනාව නම් ජුලි මාසයේ මැද යෙදී තිබු හැලපැට්ටාගේ විදේශගතවීමයි.  කොල්ලාට සමුදෙන්නට කෙසේ හෝ එන්නට කියා බිරිඳ ඇවිටිලි කළාය. මමත් බොහොම අමාරුවෙන් නිවාඩු ලබාගෙන ජුලි පාළොස්වෙනිදා ලංකාවට එන්නට ටිකට් එකක්ද ගත්තෙමි.  මගේ ඒ ගමනේදීම යෙදී තිබු තවත් කාර්යයක් වුයේ අටමා විසින් සුදානම් කර කට්ටියගේ පැමිණීමද සහතික කරගෙන තිබු බ්ලොග් කරුවන්ගේ සාදයයි.  සාදයට අටමා යොදාගෙන තිබු දිනය වුයේ ජුලි දහඅට වෙනිදාය.  දවස් ගතවෙමින් මා ලංකාවට යන දිනය ලං ලංව එද්දී අටමාද දිනපතාම මා සමග සම්බන්ධ වෙමින් සාදයට සුදානම් වීමේ අලුත්ම තත්ත්වයන් ගැන මා දැනුවත් කළේය.  මේ විදියට දවස් ගෙවී  යද්දී දවසක්දා රෑ බිරිඳ මට ටෙලිපෝන් කළාය.

ඒ මොකද කිව්වොත් ජුලි 20 ට යෙදී තිබු හැලපැට්ටාගේ ගමන අගෝස්තු 10 දක්වා කල්ගිය බව කියන්නටය. එහෙම කියූ ඇය වැඩිදුරටත් කිව්වේ මම අගෝස්තු 4 වෙනිදා ආපහු යන බැවින් ජුලි 15 දිනට පැමිණීම වැඩක් නැති බවය.  ඒ නිසා ගමන පමා කරන්නැයි ඇය දිගින් දිගටම ඉල්ලා සිටියාය.  මා පත්වුණේ මහත් උහතෝකෝටිකයකටය.  මුදලින් යම් පාඩුවක් සිද්ද උනත් ටිකට් එක අවලංගු කර තව එකක් ගන්නට හැකිය.  නිවාඩුවද කලින් දැනුම් දී එහෙමෙහෙ කරගන්නට අපහසුවක් නැත.  නමුත් එහෙම කළොත් අටමා බොහොම අමාරුවෙන් ලාහට ගෙම්බන් එකතු කරන්නාසේ එක්කහු කරගෙන සංවිධානය කර තිබු බ්ලොග් මිතුරු හමුව නියමිත දිනයේදී පවත්වන්නට නොලැබේ.  නිදහසට කරුණු හැටියට ළමයාගේ කතාව කියා නොපැමිණීම සාධාරණීකරණය කරන්නට හැකියාවක් තිබුණත් එහෙම කරන්නට මට හිත දෙන්නේ නැත.  අනික් අතට මම පොල්ල තිබ්බා කියා එක්කෙනෙක් හරි හිතුවොත් එයත් මගේ හිතට හරි නැත.  මම මෙහෙම දෙගිඩියාවක ඉන්න අතරේ අටමා දවස ගානේ මට කතාකරමින් සාදයේ ප්‍රගතිය දැනුම් දෙයි.

අන්තිමට මම තීරණයක් අරගෙන හැලපැට්ටාට කතා කෙරුවෙමි.  කතාකර සම්පුර්ණ විස්තරය කියාදී මා විශාල අපහසුතාවකට පත්වී ඉන්නා බවත් හරියටම පිටත්වෙන දවසට සුබ පතන්නට මා නොහිටියොත් ඔහුට යම් හිත් අමාරුවක් ඇතිවේදැයි හැලපැට්ටාගෙන් ඇහුවෙමි.  මගේ සිත  ප්‍රීතියට පත්කරවමින් ඒ නුවණැති දරුවා එකහෙළාම මට කියාසිටියේ තාත්තාගේ පැමිණීම කවදා සිදුවුනත් මට ප්‍රශ්නයක් නැති බවත් මා නිසා යාලුවන්ට පොල්ල තියා තාත්තා බොරුකාරයෙක් වෙන්නට අවශ්‍ය නැති බවත්ය.  මේ සම්බන්ධයෙන් අම්මාටද කරුණු පහදා දෙන බව කොල්ලා වැඩිදුරටත් මට කියා සිටියේය.  ඒ අනුව යොදාගත් පරිදිම නියමිත දිනයේ ලංකාවට එන්නටත් අටමාගේ ප්‍රිය සාදය හොඳින් පවත්වාගන්නටත් මට හැකියාව ලැබුණි.  අටමාගේ සාදය දවසේ කට්ටිය එක්ක කොල්ලා සතුටු වෙනවා දුටු මට කලින් ආ එක කොපමණ හොඳදැයි සිතුනි.  

සාදය ගැන කතාකළ එකේ සාදය පිටුපස ඇති නොකියවුණ කතාවක්ද මට මතක්වුන නිසා ඒ කතාවත් මෙහෙම්මම කියා දමමි.  ඒ මොකක්ද කිව්වොත් අපේ හිතවත් චෙපාකිගේ සුවච කීකරු මාතලී හෙවත් රියදුරු තුමා ගැනය.  ඔහු ඉතා හොඳට පිරිසිදුව හැඳ පැළඳ කොන්ඩයද කොට වෙන්නට කපා සිටි යාන්තමට තරුණ විය ඉක්මවමින් සිටින කෙනෙකුසේ පෙනුන නිසා මම නිගමනය කළේ ඔහු ආරක්ෂක හමුදාවක සේවය කරමින් සිට විශ්‍රාම ගත් කෙනෙකු කියාය.  කොහොම උනත් අනික් අය සියල්ලෝම කමින් බොමින් සතුටුවෙමින් සිටියදී ඔහුට  පුදුම කට්ටක් කන්නට සිදුවිය.  ඒ උදේ නවයහමාරේ පමණ සිට හවස හයහමාර පමණ වෙනතුරුය.  මමත් ඔහුට වරක් දෙවරක් කතාකළෙමි ඒ ගෙට ඇවිත් වාඩිවෙන්නට කියන්නටත් දවල්ට කන්නට කියන්නටත්ය.  උදේ අපේ ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගෙන ඉරිදා පත්තර ටික කියවූ ඔහු ඉන්පසුව වාහනයටවී වාඩිගෙන සිටිනවා දැක්කෙමි.

ඉන්පසුව  පාරේ ඉහළ පහළ ඇවිදිමින්ද පෝන් එකෙන් කතාකරමින්ද ඉන්නවා දැක්කේ මම විටින් විට එළියට ආපු වෙලාවල් වලය.   හාම්පුතා කීයට හරි එළියට එනතුරු බලාගෙන සිටීම ඔහුගේ රාජකාරිය නිසා අනුකම්පා කරනු ඇරෙන්නට වෙනත් කළ හැකි දෙයක් නොවීය.  කොහොම උනත් චෙපාකිගේ රියදුරු තැනද චෙපාකිටම ගැලපෙන ඉවසන සුළු අහිංසක චරිතයක් බව මම දැක්කෙමි.  ඉවාන් මගෝඩියා සාදයට ආවේ හොඳටම පමාවෙලාය.  මගක් එද්දී ඉවානයා චෙපාකිගේ මාතලීට කෝල් එකක් දුන්නේ පාර අසාගන්නටය.  ඔහු ඇමතුම  ගන්නවා මම බලා සිටියෙමි.  ඒ කෝල් එකට පසු ඔහු සිටියේ ඉතා සතුටින්ය.  ගේට්ටුව ළඟ හිටපු මට ඔහු ඇවිදින් කිව්වේ ප්‍රගීත් මහත්තයා දැන් එනවා කියූ බවයි.  ඒ කියද්දීත් ඔහුගේ දෑස් සතුටින් දිළිසෙනු මම දැක්කෙමි.  ප්‍රගීත් මහත්තයාට වාහනය පාක් කරන්නට තැන පෙන්වන්නැයි  මම ඔහුට කීවෙමි.

ඊළඟ සොමිය දුන්නේ සජ්ජාය.  ඌ සයිකලේ ඇවිත් අපේ ගේ ඉස්සරහ නවත්වා ගේට්ටුව ළඟ හිටිය මට හිනාවක්ද දමා ඇහුවේ පිට්ටනිය තියෙන තැනය.  මම  පිට්ටනිය පෙන්නු විට සජ්ජා මටත් ස්තුතිකර යන්නට ගියේය.  ඒත් මගේ ඔලුවේ වැඩකලේම ඌ අපේ ගෙදරට එන්නට ආපු එකෙක් වෙන්නට හැකි බවයි.  අපරාදෙ තව ටිකක් කතාකරන්නට තිබුනා නොවේදැයි මටම කියාගතිමි.  ඒ සිතුවිල්ල අවසන් වෙන්නටත් පෙර ආපසු ඇවිත් තිබුනු සජ්ජා නැවතත් මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේ හිනාවෙමිනි.   වැඩේ සිද්දවී තිබුණේ සංවිධායක අටමා අපේ ගෙදරට එන සියළුම දෙනාට මග සලකුණ වශයෙන් ක්‍රීඩා පිටිය දන්වා තිබීමයි.  අනික් කාරණය  නම් දවල් වෙනවිට ඌ ඔක්කොටොම  එන මග කිව්වේ සංස්කෘත භාෂාවෙන් වීමයි.  අටමාගේ භාෂා නිපුණත්වය ඉදිරියේ හොල්මං වන අපේ උන් හිස ගිනිගත්තවුන් සේ අපේ ගේ පහු කරමින් පිට්ටනියට ගියහ.

ළමයාගේ ගමනත් කල්ගිය නිසා ඉන්පසුව කරන්නට කියා නිශ්චිත වැඩක් නොවූ අතර උදේට හැලපැට්ටාද එකතු කරගෙන පයින්ම ටවුමට ගිහිං සුමනගිරි හෝටලේ කටදන මිරිස් මාළු හොදිත් එක්ක රෝස්පාන් කෑමත් දවල් කෑමට පෙර  සීතල ළිං වතුරෙන් හොඳට නා කියාගෙන ඇවිත් මම ගෙනවිත් තිබු කුරුම්බා වල්ලෙන් ගෙඩියක් දෙකක් කපාගෙන බීමත් හවසට දහඅටේ කන්ද උඩ කඩේ ආප්ප පුච්චන ආච්චිගෙන් ආප්ප අරගෙන ඒම හෝ නාරංවත්තේ ඉඳිආප්ප අම්මාගෙන් ඉඳිආප්ප ගෙන ඒමත් මගේ  දෛනික රාජකාරි විය.

කුරුම්බා මතක්වුන වෙලේ ඒ ගැනත් වචනයක් දෙකක් කිව යුතුය.  ඉස්සර අපි කොල්ලන් කාලේ දවසේ පැය විසිහතරේ ඕනෑම වෙලාවක කුරුම්බා බී ගෙඩිය පළා ලොඳද හුරාගෙන කන්නට සැදී පැහැදී සිටියෙමු.  දැන් ඉන්න ළමයි කුරුම්බා කෑමේ කලාව නොදන්නා හේතුවෙන් කුරුම්බා වලු පිටින් පොල් බවට පත්වෙයි. කොටින්ම කිව්වොත් අවුරුදු හතර පහකින්වත් මට කුරුම්බාවක් බොන්නට ලැබුණේ නැත.  ගමේ ගස්වල කුරුම්බා හොයන්නට වූ මට කීප දෙනෙක්ම කිව්වේ ගමේ දැන් කුරුම්බා  නැති බවයි. මගේ කුරුම්බා බීමේ දොළදුක සංසිඳවන්නට බිරිඳ ඉදිරිපත් වුවාය.  ඇය කිව්වේ ගමේ යනදාට මට බොන්නට කුරුම්බා වල්ලක් කපා තියන්නට කියා ලොකු අයියාට පණිවිඩයක් යවන බවයි.  කිව්වත් වගේම අයියා මට බොන්නට පත කුරුම්බා වල්ලක් කපා ගෙයි තියාගෙන හිටියේය.  ගෙඩි දෙකක් බොනවිට මගේ බඩ බැලුමක් සේ පිම්බී ආවේය.  බිරිඳ මට සවුත්තුව දැම්මේ අයියා අමාරුවෙන් හොයා තියපු කුරුම්බා වල්ල එකක්වත් ඉතුරු නොකර බීම මගේ  යුතුකම කියාය.  මම ඒ කතා ගණනකට නොගෙන ගෙදර එනවිට කුරුම්බා වල්ල අරගෙන ආවෙමි.   ඊට පසුව  නම් කුරුම්බා වල්ලට යුතුකම ඉටුකරන්නට කට්ටිය ඕනෑ තරම් සිටියෝය.

නිවාඩුව නිකම්ම වගේ ගෙවී යන නිසා හැකිනම් ගොඩ්ප්‍රි හම්බවෙන්නට යන්නට සිතාගෙන හැරී අයියාට කතාකර බැලුවෙමි.  ඔහු කිව්වේ මේ දවස්වල ඔහුට කියන්නට තරං හදිස්සි වැඩක් නැති නිසා යන්නට දවසක් ලෑස්ති  කරගෙන දැනුම් දුන්නොත් මගෙත් එක්ක එන්නට පුළුවන් බවය.  ඒ අනුව මම ඉරිදා දවසක වැඩේ ලෑස්ති කරගෙන ප්‍රියන්තටද කතා කරගෙන උදේම පිටත් වුනෙමි.  ප්‍රියන්ත කටුවැල්ලේගමට යන්නට කෙටි පාරවල් හොඳින් දන්නා නිසා අහරෙන් මෙහෙන් ඇති පාරවල් වලට දමමින් ගමන ගියේය.  ඒ ගිය පැත්ත නම් මා යන්නට ඉතා ප්‍රියකරන පළාතකි.  බැලු බැලු තැන ඇත්තේ ලඳු කැලෑ සහ විශාල වතුය, තැනෙක කුඹුරු යායකි.  ගෙවල් ඇත්තේ අතරින් පතර නිසා ඇහැට වෙහෙසක් නැත.  කටුවැල්ලේගමට ලං වන විට ගෙවල් වැඩිවන්නට විය. දැන් හැරී අයියා ප්‍රියන්තට පාර කියයි.  හංදිය පහුකර ඉස්සරහට ගියවිට පංසලක් හම්බවෙන බවත් එතනින් වමට හැරුණ ගමන් ගොඩ්ප්‍රිලගේ ගෙවල් හම්බවෙන බවත් කියමින් ඉදිරියටම ගියෙමු.  පන්සල තිබුණත් ඊට පස්සේ හැරී අයියා කියූ විදියට කඩයක් හෝ පාරක් තිබුණේ නැත.  පන්සල ඉස්සරහම අති විශාල කෝට්ලෝඩ්ස් ඇඟළුම් කර්මාන්ත ශාලාවකි.  තවත් ඉස්සරහට ගිහිං විපරම්කර බැලුවද කිසිම මං සලකුණක් සොයා ගන්නට හැරී අයියාට හැකිවුණේ නැත.  

මට දැන් පුල් ජොලිය,ඒ ඉස්සර එඩුවාත් මමත් කරන වැඩක් මතක් වෙලාය.  අපි එඩුවා සමග ඈත පළාතකට ගියවිට උවමනාවෙන්ම පාර වරද්දා ගන්නෙමු.  ඊට පසුව දවසෙන් බාගයක්ම ගෙවෙනතුරු ආපහු එන පාර හොයමු.  ඒ අතරතුර රෙඩ් වයින් බෝතල්ද කෝන් බීෆ් ටින් කීපයක් සහ බගට් දෙකතුනක්ද අවසන් වෙයි.  මේ දෙන්නගේ වැඩෙන් මට ඒ කතාවත් මතක් විය.  හැරී අයියාටත් ප්‍රියන්තටත් පාර හොයාගන්නට ඉඩහැර මම අවටපිට සිරි නරඹමින් සිටියෙමි.  තවත් ටිකක් ඉස්සරහට ගිහිං කඩේකින් පාර ඇසුවිට කඩෙන් කිව්වේ මේ කටුවැල්ලේගම නොව යටියන බවයි.  දෙන්නාටම කිසිම හෝඩුවාවක් හොයාගන්නට බැරිතැන ආපහු හංදිය පැත්තට ගිහිං සොයා බලන්නට දෙන්නා තීරණය කළෝය.   

දැන් අපට පාර පෙන්නන්නට ආ හැරී අයියාද දුර්මුඛ වෙලාය.  ඔහු හිතන්නට ඇත්තේ කල් යල් බලා ආ ගමන අසාර්ථක උනොත් ඒ ඔහුගේ වැරැද්ද නිසා කියා වෙන්නට ඇත.  මම දෙන්නටම කිව්වේ අපි ගොඩ්ප්‍රිගේ දුක සැප බලා යන්නට ආවා මිසක ඔහුගෙන් විශේෂ වැඩක් කරගන්නට නැති නිසා ගේ හොයාගන්නට බැරිවුනොත් ආපහු යමු කියලාය,වෙන මොනවා කරන්නද?  ඔය අව් අස්සේ මම හැරී අයියාගෙන් ඇහුවේ යාළුවාගේ මඟුල් ගෙදර ආවේ කවදද කියලාය.   ඔහු ගත් කටටම කිව්වේ ඒ ආවේ මීට අවුරුදු දොළහකට ඉස්සරින් කියාය.   ඒ ඇසු මට දැන් තවත් ජොලිය, දෙන්නාට පාර හොයාගෙන එන්නට කියූ මම පාර අයිනේ තිබුන කඩේකින් බුලත්විටක්ද අරගෙන එතැනම තිබුන කොට්ටං ගහ මුල වාඩිවී බුලත්විට හපමින්ද පාරේ යන ළඳුන්ට මෛත්‍රී  කරමින්ද  සිටියෙමි ෴

ප.ලි :මෙදා සැරේ ලංකාවට යද්දී කැමරාව ගෙනියන්නට අමතක වීම හරිම පාඩුවක් විය.  කතාවට දමන්නට පිංතුරයක් සොයමින් ගූගල් පීරන විට කටුවැල්ලේගම පංසලේ මේ පිංතුරය ලැබුණු නිසා එය දැම්මෙමි.