61.මෝනාලිසා සහ කොළ කැඳ

අපි ඉතිං ගොඩක් තැන්වල රවුං ගැහුවනෙ...දැන් තියෙන්නෙ මෝනාලිසා බලන්න යන්න විතරයි...ඒත් මට ඉතිං තියෙන ලොකුම හිසරදේ මේ තැලිල්ල...රවීගෙ භාෂාවෙන් කියනව නං ගොමු තැලිල්ල...ගොමු තලමු කියල කට්ටියක් කියනව...දිගටම පාරෙම යං කියල කට්ටියක් කියනව...අනේ මන්දා මම දැන් එච්චර ඔය ගැන හිතන්නෙ නෑ ඔලුව හැරිච්චි අතේ ලියනව මිසක්.

අපි චානි අක්කලගෙ ගෙදර නැවතුනු පළවෙනි දවසෙම අපට රෑ කෑමක් තිබුණා...ඒ කතාව මෙහෙමයි...කෑමට ආරාධනාව තිබුණෙ චානි අක්කට ආරාධනාව ලැබුණු වෙලාවෙම චානි අක්ක කියල තියෙනව...

අනේ මිස්ට කරුණාරත්න මට නං එදා රෑට එන්න බැරිවෙයි මගෙ ඥාති මල්ලි කෙනෙක් ගෙදර අයත් එක්ක අපේ ගෙදර එනවනෙ...

එතකොට මිස්ට කරුණාරත්න කියල...

ආ ඒක කොච්චර හොඳද... ඔන්න ආරාධනාව මල්ලිගෙ කට්ටියටත් එක්කමයි...ඒ ගොල්ලොත් එක්කන් එන්න...

එද දවල් මටත් ටෙලිපෝන් කරල කිව්වා.

ඒකත් අවුරුදු කෑමක්...රාත්‍රී කෑම වේල සම්පූර්ණයෙන්ම සිංහල කෑම වලින් පිරිල තිබුණා...ඔය විප්‍රවාසයෙ ඉන්න අපේ සිරිතක්නෙ ලංකාවෙන් එන අයට පුළුවන් තරම් දුරට ලංකාවෙ විදියට කෑම බීම හරිගස්සල දෙන එක...බොහොම අමාරුවෙන් ලංකාවෙ කෑම ජාති හොයාගෙන රසට උයල අර ලංකාවෙන් එන අයට දෙනව...අනේ ඒ මනුස්සය ලංකාවෙ ඉඳල ඊයෙ ආවා වෙන්නත් පුළුවන්...සමහරවිට එයා කැමති  ඇති ඒ රටේ කෑම කන්න හැමදාම කන ලංකාවෙ කෑම වෙනුවට...ඒ වුණාට අපේ තියෙන උසස් ආගන්තුක සත්කාරය නිසා අපි මොනවද අර මනුස්සයට කන්න හරිගස්සල දෙන්නෙ...

පොළොස් ඇඹුල්

කරෝල බැදුම

අඟුණකොළ මැල්ලුම

දෙල් වෑංජනය

කුරක්කන් පිට්ටු

ඔය ආදී වශයෙන් ලංකාවෙදිවත් ඒ මනුස්සයට නොලැබෙන දුර්ලභ කෑම වේලක් හදල දෙනව හොඳ නෑනෙ කියල.

කුරක්කන් පිට්ටු කියනකොට මට මතක් වුණේ ඔය අපේ මැණිකෙ පුංචි අම්ම හදනව කුරක්කන් පිට්ටුවක් හීනියට ඇට තියෙන්න කිරිගොට්ටට දාල තම්බගත්ත පිට්ටුවෙ සුවඳ මට දැනුත් මතක් වෙනව...පොල් නොදා හදන ඔය කුරක්කන් පිට්ටු කිරිහොදිත් එක්ක කන්න මම හරිම මනාපයි...පුංචි අම්මලගෙ ගෙදර සාංගීක දානෙ වෙලාවට මම කන්නෙ කුරක්කන් පිට්ටුයි කිරිහොදියි...බත් මාලු හැමදාම කන එකනෙ.

කිරිහොදි කියපුවාම මට මතක් වුණේ අපේ පන්සලේ අපවත්වෙච්ච ලොකු හාමුදුරුවො...පුජ්‍ය විතානමුල්ලේ අරියකිත්ති හිමි...ලොකු හාමුදුරුවො මීකිරි කන්නෙ කිරි හොදිත් එක්කනෙ...දානෙ වලඳල අවුල්පත් බෙදාගෙන යන වෙලාවට මීකිරි පිළිගන්නවනවනෙ...ලොකු හාමුදුරුවො සීනිවත් පැණිවත් ගන්නෙ නෑ...අතින් ළඟට කතාකරල කියනව...

මට ඔය කිරිහොදි ටිකක් බෙදන්න...

අපි ඉතිං පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම හැදුනෙ ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙ සෙවනෙ...බුදු සන්තෝ බනින්නෙ බලු බැණුම්...මම බඳින්න ඉස්සෙල්ල ගෙදරට හාමුදුරුවරු වඩම්මල සාංගීක දානෙ දීපු වෙලාවෙ අනුශාසනාවෙදි ලොකු හාමුදුරුවො මා ගැන කිව්වෙ...

මේව නිකං මේ කැලේට කොළේට හැදිච්චි ඇඹුල් නෙවෙයි...හොඳ කෝලිකුට්ටු...

ඒ ඉතිං ලොකු හාමුදුරුවන්ට දෙන්න පුළුවන් උසස්ම සහතිකය...

(ලොකු හාමුදුරුවන් ගැන කතාව හිතලම නැවැත්තුව වෙනම පෝස්ට් එකක් ලියන්න ඉන්න නිසා)

කෝලිකුට්ටු කිවාහම මම අහල තියෙන කතාවක් මතක් වුණා ඒකත් කියලම ඉම්මු...

ඔන්න ගම්බද පළාතක ජීවත්වෙච්ච එච්චර තැලිල පොඩිවෙලා නැති අහිංසක තරුණයෙක් නිසි වයස් එළඹිලා විවාහයට සුදුසු කුල කුමරියක් ඒ ළඟ අහල පහලින්ම හොයාගෙන ...

සුභ මොහොතින් අතිනත ගන්න ඒ පළාතෙ විවාහ ලේකම් තුමිය ළඟට ගිහින්...

විවාහ ලේකම් තුමියත් දැන් ජෝඩුව ඉස්සරහින් වාඩිකරවගෙන විවාහ සහතික පත්‍රය ලියනව...

නම වයස තත්වය ලියපුවාම ඊළඟට ලියන්න තියෙන්නෙ තරාතිරම හෙවත් රක්ෂාවනෙ...

විවාහ ලේකම් තුමිය මේ තරුණයගෙන් අහනව...

තරාතිරම කොහොමද...

කොල්ල වටපිට බලනව...

කියන්න ළමය ඔය ළමයගෙ තරාතිරම මට මේ සහතිකේ ලියන්න...

කොල්ලගෙ කං පෙති රතුවෙලා හීන්දාඩියත් දාල...හොරැහින් බලනව තමන්ට වම් පැත්තෙන් වාඩිවෙලා ඉන්න මනමාලි දිහාවෙ...

කොල්ලගෙ තරාතිරම කොහොමද කියනකල් විවාහ ලේකම් තුමියත් ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්නව...කොල්ල කතාකරන පාටක් නෑ...විවාහ ලේකම් තුමියගෙත් පුෂ්පය දැන් ටික ටික විකසිත වේගන එන්නෙ...

ඔය ළමය කතා කලේ නැත්නම් මට මේ වැඩේ කරන්න වෙන්නෙ නෑ...ඉක්මනට කියන්න තමන්ගෙ තරාතිරම කොහොමද කියල...

විවාහ ලේකම් තුමිය ටිකක් තදින් කිව්වා...

සිහි නැතිවෙන තරමට ලැජ්ජාවෙන් මුසපත්වුණු කොල්ල මේසෙ දාරෙ නියපොත්තෙන් සූරන ගමන් බිම බලාගෙන කෙඳිරුවා...

තරමක කෝලිකුට්ටු ගෙඩියක් විතර ඇති නෝන...
  

මගෙ ඉඩං කෑල්ලෙ කෙහෙල් පැළ හිටවද්දි කෝලිකුට්ටු පැළ දෙකතුනකුත් හිටෙව්වා...කෙහෙල් පැළවලට පෝර දාපුවාම බිම වැල්පෙනෙළ පඳුරු වැවිල කොළපාටට සනීපෙට බලන්න ලස්සනයි...

මම මොකද කළේ පෙනෙල වැල් ගොල්ලක් ඇදගෙන ගිහින් බිරිඳට දුන්නා...

මුකුණුවැන්න මිටියකුත් දාල කොටල හෙට උදේට කැඳ හදන්න...

 ඔන්න ඔය විදියට තමයි හැම ඉරිදම උදේ අපේ ගෙදර කොළ කැඳ හැලියක් හදන්න පටන් ගත්තෙ...

උදේට බිරිඳ මට සුදුලූණු බික් දෙක තුනකුත්  දාල හදපු කොළ කැඳ ජෝගුවක් හකුරු කෑල්ලකුත් එක්ක දෙනව...

ඒක ගහල ඇරියාම  ආයෙ දවල් වෙනකල් බඩගිනි වෙන්නෙ නෑ...

ඒ වෙලාවට ගෙදරට යන එන අයටත් කොළ කැඳ සංග්‍රහයක් ලැබෙනව...කොළ කැඳ බොන්න පුරුදුවුණු අපේ මස්සිනාත් ඉරිද උදේට ගෙදර එන්න ගත්ත.

මොන කෑම ජාති හැදුවත් මට ඔය කොළ කැඳ රසට හදන්න බෑනෙ...කොළ කොටල මිරිකල දෙන්න පුලුවන් ඒ වුනාට පදමට කිරි දාල බිරිඳ හදන රස මට ගන්න බෑ.

ඒ වුනාට අපි කොල්ලො කාලෙත් කොළ කැඳ හැදුවා...ඒ කාලෙ අපි ගජ ඉළන්දාරි...

අපි එකතුවුණාම ඔය දැන් ඉළන්දාරි වාගෙ සීය සීය දාල බෝතල් ගෙනල්ල ඉවරයක් නැතුව බිව්වෙ නෑ...

දෙල් කඩල තැම්බුවා...

කොළ කැඳ හැදුවා...

කොල්ලො කට්ටිය ගිහින් අලවත්තෙන් කොළ ජාති කඩාගෙන එනවා...වැඩිපුරම තිබුණෙ වැල්පනෙළ ඉරිමුසු  පොල් පලාත් තැන තැන තිබුණා...පොල් ගෙඩියකුත් අලවත්තෙන් කඩාගෙන එනවා...

වීරෙ එතකොට කඩයක් කෙරුවා අපේ මහ ගේ ඉස්සරහ වෙළෙන් එගොඩහ වීරයගෙ කඩේ කුස්සියෙ තමයි කොළ කැඳ හදන්නෙ...මම ගෙදරින් කැකුළු හාල් හුණ්ඩුවක් අරන් එනවා...

ඒ කාලෙ ඉතින් කොළ කොටන්න ග්‍රයින්ඩර් තිබුණු එකක්යැ...පොල් ගාල කොළත් එක්ක වංගෙඩියෙ දාල කොටල මිරිකල ගන්නව...

මම තමයි කැඳ බාස්...අනික් එවුන් එකෙක්වත් දන්නෙ නෑ කැඳ හදන ක්‍රමේ...දවසක් මරු වැඩක් වුණා.

 එදා උදේ මම ඉස්කෝලෙටද කොහෙද ගිහින් එනකොට දවල් වුණා...කට්ටිය එකතුවෙලා කැඳ හදන්න පටන් අරන්...

කොහොම හරි කොළත් හොයාගෙන පොලුත් කඩාගෙන ඇවිත් ඉස්සෙල්ලම රතු කැකුළු හාල් හුණ්ඩු දෙකතුනක් ලිපේ තියල ගින්දර දාල...

එකෙක් පොල් ගානව තව එකෙක් කොළ හෝදනව එතකොට තමයි මම ආවෙ...

කුස්සියට ගිහින් බලපුවාම තියෙනව බත් හැලියක්... අර රතු හාල් ටික හොඳට ඉදිල හැලියෙන් එකයි බත්...

පොල් ටික ගෑවද බං...

මම ඇහුවා...

ඔව් ඔව් ගාලයි තියෙන්නෙ...

එහෙනං සම්බෝලයක් ගලේ තලපල්ලකො...

ඒ මොනවටද සම්බෝල...

මේ බත් හැලිය දවල්ට කන්න යකුනේ...

එතකොට කොළ කැඳ...

කොළ කැඳ නෙවෙයි තොපිට හදන්න පුලුවන්...මහ එකාගෙ ලබ්බ...මම එනතුරු ඉන්නෙ නැතුව තදියං වෙලා  හදන්න ගියානං කාපියව් බත්...

කට්ටියම මොනවද කාපු රිළව් වාගෙ විරිත්තගෙන බලා හිටිය...

ඔය අයිපෙල් ටවර් එක ළඟ ඉඳන් ගඟ පැත්තට පඩිපෙළ බහිනකොට හරි ගඟ පැත්තෙ ඉඳන් පඩිපෙළ නගිනකොට හරි තියෙන ඉඩ කඩේ චිත්‍ර ශිල්පීන් කණ්ඩායමක් ඉන්නව...යන එන අයව බලාගෙන ඒ අයගෙ පින්තූරෙ ඇඳල දෙනව...විනාඩි කීපයකින් වැඩේ කරනවා...ඒ දවස්වලත් යුරෝ හතරක්ද පහක්ද ගත්තා මට හරියටම ගාණ මතක නෑ දන්න කෙනෙක් ඉන්නව නං නිවැරදි කරන්න...ඔය චිත්‍ර ශිල්පීන් අතරෙ අවංකවම චිත්‍ර අඳින අයත් ඉන්නව චිත්‍ර අඳින බව අඟවන අයත් ඉන්නව...අර චිත්‍රෙ ඇඳගන්න ආපු මිනිහ වරුවක් එතනට වෙලා ඉන්න කැමති නෑනෙ...චිත්‍ර ශිල්පිය මක මකා මහන්සියෙන් අඳින බව පෙන්නනකොට අර මිනිහ චිත්‍ර ශිල්පියට යුරෝ එකක් දීල යන්න යනව චිත්‍ර එපා මහන්සියට මේක තියාගන්න කියලා... ඒක එයාලගෙ ජාවාරමක්ලු.

ඔහොම කට්ටියක් නොත්‍රඩාම් පල්ලිය ළඟත් ඉන්නව කියල මම අහල තියෙනව හැබැයි දැකල නං නෑ.