64.ගමේ කතාවක්

ආපහු ටිකක් අතීතයට යන්න හිතුනා...මොන රටවල ඇවිද්දත් ගම වාගෙ තැනක් වෙන කොහෙද...මම මීට අවුරුදු දහයකට විතර ඉස්සෙල්ල යාලුවෙකුට ලියපු කතාවක් මට ආයෙම මතක් වෙනවා.

උපන් ගමේ පොල් ගහක් යට හුළං ටිකක් වැදි වැදි ඉන්නකොට තියෙන සැප ලෝකෙ  කොහෙ ගියත් නෑ...

ඕක නිතරම මගෙ හිතට එන හින්දද මන්දා නිතරම ගමේ කතා ලියන්න හිතෙනවා...අදත් එහෙමයි.

අපේ ගමේ එල්ලේ කණ්ඩායම ගල්බොරැල්ලෙ කණ්ඩායමත් එක්ක කරපු එල්ලේ ක්‍රීඩාව අවුරුදු කීපයකින් නැතිවෙලා ගියා...ඒ මැච් ගැහිල්ලෙන් වෙච්ච එකම සෙතේ ගල්බොරැල්ල කණ්ඩායමේ නිවේදකය හැටියට ආපු විජේපාල අපේ ගමෙන් පෙළවහක් කරගත්ත එක විතරයි.

ගල්බොරැල්ලත් එක්ක එල්ලෙ ක්‍රීඩාව නැවතුනාට අපි එල්ලෙ ක්‍රීඩාවට නවතින්න දුන්නෙ නෑ...ඒ මැච් එක අපි අවුරුදු පතා පැවැත්වෙන විවාහක අවිවාහක එල්ලේ තරඟයක් බවට පරිවර්තනය කළා...අදත් අපේ ගමේ අවුරුදු දවසෙ ඒ කියන්නෙ 14 වෙනිදා පැවැත්වෙන්නෙ ඒ එදා පටන්ගත්ත එල්ලේ තරඟය...ඒ දවස්වල මැච් එක ගැහුවෙ ගමේ වෙල් යායෙ...මොකද ඒ කාලෙ ගමට පිට්ටනියක් තිබුණෙ නෑනෙ...වෙල්යාය කෙළවරේ තරඟය පැවැත්වෙද්දි පාර අයිනෙ බෝක්කුව ගාව තිබුණු අමරෙගෙ කඩේ ඉස්සරහින් මේසයක් පුටුවක් තියාගෙන මම නිවේදන කටයුතු කරනවා...මගෙ සහායකය තමයි වෙනුජ...වෙනුජ පොඩි එකා කාලෙ මම වැඩට යනකොට අතින් අල්ලගෙන ඉස්කෝලෙ එක්කන් ගියා...වෙනුජ ගියෙ ආනන්දෙට මාත් එක්ක උදේට කෝච්චියට ගියා.

වෙනුජගෙ සබකෝලෙ ඇරල මයික් එකට බය නැතිව කතාකරන්න ඉගැන්නුවෙ මම...තරඟය වෙලාවෙ අපි දෙන්න ජයටම නිවේදන කටයුතු කරමින් ඉන්නකොට එතනට මයියංගනේ ආරි ආවා...රෙදිමෝලෙ වැඩකරන්න ඇවිත් අපේ ගමෙන් පෙළවහක් කරගෙන ගමේම පදිංචි වෙලා හිටපු ආරියා ඇවිත් අපි කතාකරන තැන බලාගෙන ඉන්නව...මූ උදේම දෙකක් දාගෙන එහෙම ඇවිත් තිබුණෙ...ඉනිමක් අවසානයේ ආරි අපි ළඟට ආවා...

අනේ කොහෙන්ද බං ඔච්චර කියවන්න වචන උඹලට එන්නෙ...අම්මප මටනං ගහන එවුන්ගෙ නං කිව්වට පස්සෙ කියන්න දෙයක් කටට එන්නෙ නෑනෙ...

ආ...උඹ හිතුවද මේක හැම අපතයෙකුටම කරන්න පුළුවන් වැඩක් කියල...කරලම බලන්න ඕනැ ඒකෙ රඟේ තේරෙන්න...

 ආරියත් බීපුවාම මරු බයිට් එක අප්පා...පුදුම රහක්...ඌට කියපු හුරතල් නම වැද්දා...ඔන්න එක අලුත් අවුරුද්දක අපි දෙතුන්දෙනෙක් ගේ ඉස්සරහ පාරෙ තිබුණු ගල උඩ ඉඳගෙන අඩියක් ගහනව...එදා වටද්දර ඥානයත් ඇවිත් හිටියා...ඥානය බයිට් කිරීමේ කලාවෙ විශේෂඥයෙක්...ආයෙ මමයි අපේ මල්ලියි සනතුයි...කට්ටිය කතා කර කර ඉන්නකොට තමයි ආරිය ඔතනට පාත්වුණේ...ඌත් වැඩේට සම්බන්ධ වුණා...

නොයෙකුත් සාද කතා අතරේ බෝතල් එකිනෙක හිස්වෙනව...

රෙදි මෝලෙ ආරිය වැඩ කරපු විවීම දෙපාර්තමේන්තුවෙම හිටපු බබලතෙක් එක්ක ආරියගෙ ඇයි හොඳයියක් තියෙනව කියල මට කණින් කොනින් ආරංචි ලැබිල තිබුණෙ...ආරංචි පමණයි නං ගං කවුද කින්ද මන්ද කියල වෙන කිසිම තොරතුරක් නෑ...බීපු වෙලාවට ඔය පොඩි කොණක් ඇතිනෙ...

 මම ඔය කතාව ඇදල ගත්ත...

කොහොමද බං අර වැඩේ...නැගල යනවද...

මොකක්ද බං...

අර උඹත් එක්ක හිතවත් එක්කෙනා...

ආපෝ...ඒව නෑනෙ දැන්...ඒව ඒ කාලෙම ඉවරයි...

එහෙමද...කවුද බං ඔය...අපටත් කියපංකො...

ඥානය අරින්නෙම නෑ හරස් ප්‍රශ්න දානව....ආරියටත් වෙරිමතේ කියන්නෙ මොනවද කියල තේරුමක් නෑ...අහන්නෙත් පටලෝලනෙ...

ඥානය කොහොමහරි ගෑණිගෙ නමයි ගෑණිගෙ මිනිහගෙ නමයි ඇතුලු සෑම සියලු විස්තරයක්ම ආරිගෙ කටින්ම අහගත්ත...

ටිකකින් ඥානය කතාව පටන්ගත්තා...

හරි හරි ඔය අර ඔරලෝසු රෙපෙයාර් කරන සෝමෙගෙ පවුල රෝහිණීනෙ...

ආරිය දැන් කටත් ඇරගෙන අහගෙන ඉන්නව...ඥානය කියනවනෙ දැක්ක වගේ...

ඔව් ඔව්...

ආපෝ...ඕකට මාත් ගහල තියෙනවනෙ...

ඥානය කට ඇද කර කර කිව්වා...

ආරියට යකා නැග්ග...මාරාවේශයෙන් ඥානය ළඟට දුවගෙන ඇවිත්...

එහෙම කොහොමද...බොරු කියන්න එපා යකෝ...

ඥානය ගානක් නැතුව හිනාවෙනව...ඌ ඉන්න විදියට ආරියට තවත් කේන්තියි...රතුවට හිටපු ආරියා දැන් නිල්වෙලා...

දැන් යමං අහන්න...දැන් යමං අහන්න...වරෙන් යන්න...උඹ ගැහුව කියලනෙ කියන්නෙ...ඕකිගෙ බෙල්ල මිරිකල මාත් වහ බොනව...

ආරිය කෑ ගහනව...

ආරියට ෂොක් එක වැඩිකමට කඳුලුත් ඇවිත්...අහන්න යන්නමයි කතාකරන්නෙ...

ඉතිං ආරි උඹට ප්‍රශ්නයක් නෑනෙ...උඹ ඔක්කොම හාදකං අතඇරල ඉන්නෙ කියල දැං ටිකකට ඉස්සෙල්ල කිව්වෙ...

එහෙම බෑනෙ මේව බේරගන්න ඕනෑ...උඹ පැත්තකට වෙයං...

ආරියට කියාගන්න දෙයක් නෑ...

දැං වැඩේ නරක පැත්තට යන්නෙ...මූව බයිට් එකට ගන්න ගිහිං අපේ සොමිය කාල දාන්න මූ හදන්නෙ...එතන තියෙන ගස් වලට කරාටි ගහනව...ඥානයව මරාගෙන කන්න හදනව...

බොහොම අමාරුවෙන් වැඩේ ෂේප් කරගත්ත...නැත්නං ඊළඟට ආරිය අපට කරාටි ගහන්න ගන්නවනෙ...

ඔන්න අපේ ගමට ආපු කාලෙම ආරිය තවත් කීප දෙනෙකුට එකතුවෙලා ටවුමෙ කරාටි පංතියකට යන්න පටන්ගත්තා...

බ්ලැක් බෙල්ට් එකක් ගන්න උගන්නනවලු...

ආරි දවසක් අපිත් එක්ක කතා කරමින් ඉන්න ගමන් කිව්වා...

ගන්න එකේ හොඳ ලෙදර් බෙල්ට් එකක්ම ගනිං...ඔය ලාබ බෙල්ට් එහෙම ගන්න එපා වැඩි දවස් පාවිච්චි කරන්න බෑ...පේමන්ට් එකේ ලෙදර් කියල රෙක්සින් විකුණනව...

 තිලක් අයිය බොහොම බැරෑරුම්ව කිව්වා...හොඳ ලෙදර් බෙල්ට් ගන්න තියෙන කඩවල් කීපයකුත් තිලක් අයිය ආරිට කිව්වා...

ඕවට ඉතිං ආරිය සුපිරියට බයිට් වෙනවා...ආරිය ගියාම අපි දෙන්න බඩ අල්ලගෙන හිනාවෙන්නෙ...

ඔය ආරි ගිය කරාටි පංතියට පේමයත් ගියා...පේමය කිව්වෙ අර රොසන්ටව වඩාගෙන වළං මඩුවෙ හැංගිමුත්තං කෙළියෙ...අන්න ඌ...

 දවස් තුන හතරක් පංති ගියාම මුං ටිකට කරාටි උණ හැදුනා...දවසක්දා දානෙ ගෙදරකදි පේමය උගෙ කරාටි හැකියාව ගැන කයිය ගහනව...

උඹල දැන් ඕනැ විදියකට මට ගහපල්ල....මම බේරෙන හැටි බලන්න...

ඕනැ විදියකට කිව්වෙ කොහොමද බං...

ජිනසෝම ඇහුව...

උඹට කැමති ඕනෑම විදියකට ගහපං ජිනයියෙ...

එතනම වැටෙන් වැටමාර පොල්ලක් කඩාගත්ත ජිනසෝම දෝයි දෝයි ගාල දෑත බදල පේමයට පතබාගෙන ගියෙ ඌට අතක් පයක් උස්සන්නවත් ඉඩදෙන්නෙ නැතුව ...පේමය පණ එපා කියල දුවල ගිහිල්ලයි බේරුණේ...

අපට ඉළ කැඩුණ හිනාවෙලා...පොලු පාරවල් වැදුනු තැන්වල තෙල් එහෙම ගාගෙන පේමය ආපහු ආවට පස්සෙ අපි ඇහුවා...

මොකද බං දිව්වෙ...අපි හිතුවෙ අරූට පොල්ලත් අරං දුවන්න උඹ ගහයි කියල...

ආ...ඒකට දාන්න ඕනැ වැලි සෙල්ලම...

වැලි සෙල්ලම මොකක්ද කියල පේමය අපට කිව්වෙ නෑ...ඌ පොලු පාරවල් කෑවෙ එතන වැලි තිබුණෙ නැති හින්ද වෙන්න ඇති...

ඔය වාගෙම උණක් තිබුණ ආරියටත්...

දවසක්දා ගොම්මන් වෙලාවෙ මම කඩේට යනව පොල්තෙල් ගේන්න...අලවත්ත පාරෙ දැන් ඔය අපේ ගෙවල් තියෙන හරියෙ ආරිය තවත් කවුද එක්ක ගෝරියක්...

ආරියා හොඳටම බීල...දෙන්න බැනගන්නව...මම එනව දැකපු ආරිය මට පේන්නත් එක්ක අනිකට කරාටි ගහන්න ගත්තා...

විද්‍යානුකූලව කරාටි ඉගෙනගන්න ශිෂ්‍යයෙක්නෙ...නිකං ගහල බෑ මේ අපි උඹල වාගෙ...විද්‍යානුකූලව ගහනව නං ශාස්ත්‍රානුකූලව කෑ ගහන්නත් එපායැ...

යා.....ආආආ......

ආරිය කෑ ගහල උඩ පැනල අර මනුස්සයට පයින් ගැහුව...කිසිම බැලන්ස් එකක් නැතුව වෙරිමරගාතෙ ගහපු පාර අර මනුස්සයගෙ ළඟින්වත් ගියෙ නෑ...ආරිය පිට අතට පෙරළිලා බිම වැටුණා පෙරේතය පොළොවෙ ගැහුව වගේ...

අර මිනිහ බැණ බැණ යන්න ගියා...කඩේ යාම පැත්තක තියල ආරියව ගෙදරට ගිහින් බාරදෙන්න වුනේ මට...

ආරිය සැරයක් බෙල්ලෙ වැල දාගන්නත් ගියානෙ...ඒක වුණේ මෙහෙමයි...ඒ දවස්වල ආරියල පදිංචි වෙලා හිටියෙ නාරංවත්තෙ ගෙයක් කුලියට අරගෙන...කසිප්පු විකුණන තිලකෙ තමයි අසල්වැසියා...

දවසක්දා දවාලෙ හොඳටම බීල ගෙදර ආපු ආරිය බෙල්ලෙ වැල දාගන්න ඕනැ කියල පවුලගෙ සාරියකින් තොණ්ඩුවක් හදල බාල්කෙට දාල බෙල්ලට ගැටේ දාගෙන පැනල...හරියට ගැටේ තදවෙලා නැතුව හරි ලෙස්සල ගිහිං හරි මුගෙ උගුරු දණ්ඩ කැඩිල නෑ...වවුල වගේ එල්ලිලා ඉන්නවලු...පවුලත් ගෙදර ඉඳල නෑ...මුගෙ කෑ ගැහිල්ලට තිලකෙ ඇවිත් මූව බදගෙන කෑගහනවලු...

අනේ ආරියෝ...කිය කියා...

මේ...තිලකයො...තොගෙ ඔය කෑ ගැහිල්ල නවත්තල පුටුවක් ගෙනත් නැගල මේ ගැටේ ලෙහෙල මාව බිමට ගං...

ආරිය කිව්වලු...

ඒකෙන් වුණේ අර අහිංසක ගෑණිගෙ සාරිය නාස්ති වුණු එක විතරයි...

ආරිය ගැන කියනවනං තව කතා මහ රාසියක් තියෙනව...ඔය මම කිව්වෙ අපේ ගමට ආපු මුල් කාලෙම වෙච්චි කතා ටිකක්...

පස්සෙ කාලෙක රෙදි මෝල වහපුවාම ආරිට හම්බවුනු වන්දියෙන් ත්‍රීවීල් එකක් ගත්තා...ඌ ඔය ත්‍රීවීල් එකෙන් අපේ ගේ ඉස්සරහින් යනකොට මම ඉස්තෝප්පුවෙ ඉන්නව දැක්කොත් ගමන නවත්තල අපේ ගෙදරට ගොඩවෙනවා...මමත් කම්මැලිකමේ ඉන්න එක ආරියගෙන් පරණ කතා අහනව...

දවසක්දා පවුල ආරිට කිව්වලු....
 

දුව පංති ගියා...වහින්නත් එන්නෙ ගිහිං එක්ක එනවකො...
 

ආරිය ත්‍රීවීල් එකත් ස්ටාට් කරගෙන පිටත්වුණා...ගේ ඉස්සරහ මම ඉඳගෙන ඉන්නව දැකල ඇවිත් කයියට වැටුණා...

වෙලාව ගියා තේරුණේ නෑ...කෙල්ල පංති ඇරිල පයින්ම ඇවිත් අපේ ගේ පහු කරගෙන යනවා...
 

අප්පට හුඩු...මෙන්න මේකි යනව...
 

ආරිය දුවල ගිහින් ත්‍රීවීල් එක හරවගෙන...
 

නැගපං...නැගපං
 

මට බෑ...
 

කෙල්ල කියනව...ගේ පේන දුරනෙ...
 

ඒ ගමන් ආරිය හැදුවෙ කෙල්ලව අල්ලල ත්‍රීවීල් එකට දාගන්නයි...කෙල්ල ගෙදරටම දිව්වා...
 

එදා නං ආරිය පවුලගෙන් හොඳට බැණුං  අහගන්න ඇති.