65.දන්සැල් පුරාණය 2

අපි දන්සැල පටන්ගන්න හිතපු වෙලාවට කලින්ම පටන්ගන්න වුණා පෝලිමේ හිටිය අයගෙ උනන්දුව නිසා...දැන් දන්සැල සාර්ථකව පැවැත්වෙනව...අපේ කණ්ඩායමේ හිටපු තරුණ ගෑවුළමයි පිරිමි ළමයි ඔක්කොම පෝලිමේ ඉන්න අයට මඤ්ඤොක්කා බෙදන්න හරිම උනන්දුයි...ඒ වුණාට කුස්සියෙ වැඩට කවුරුත් නෑ...ඒ කියන්නෙ මඤ්ඤොක්කා පොතු ගහන්න,ලිපට ගින්දර දාන්න,තම්බන්න,දර පලන්න ඔක්කොම කරන්න හිටියෙ අපි හත් අට දෙනයි...අපි ඉතිං පණ කඩාගෙන ඉස්සරහට මඤ්ඤොක්කා සප්ලයි කලා.

දවල් එක එකහමාර විතර වෙනතුරු දන්සැල දීගන්න පුළුවන් වුණා...ගෙනාපු මඤ්ඤොක්කා වලිනුත් ගෝනියක් විතර ඉතුරු වුණා...ඒකත් තම්බන්න තිබුණා ඒත් අපට හරි අමාරුයි මහන්සියි...අනික ගෙනත් තිබුණු පොල් ටිකත් ගාල දීලම ඉවර වුණා...ඒ නිසා දන්සැල එතනින් නවත්තන්න තීරණය කරල ඉතුරු මඤ්ඤොක්කා ටික එහා පැත්තෙ තිබුණු බත් දන්සැලට දුන්නා.

ඒ බත් දන්සැල දුන්නෙ මීරිගම පැත්තෙ කණ්ඩායමක්...ඔය එක එක පළාත්වලින් දන්සැල් දෙන්න එන අයගෙ අපූරු සහජීවනයක් දකින්න පුලුවනි...තම තමන්ගෙ දන්සැල්වල දේවල් බෙදාහදා ගන්න එක...ඕනැ වෙලාවක ඕනැ දන්සැලකින් කන බොන එක සාමාන්‍ය දෙයක්...ඒ සහජීවනය අනුවම අපිත් බත් දන්සැලේ පිටිපස්සෙන් ඇතුල්වෙලා අපේ බාජනවලට බත් මාලුපිණි අරගෙන ඇවිත් බෝජන සංග්‍රහයක් වගේ තියාගෙන දවල්ට කෑවා.

 අපූරු දන්සැල් සංවිධානය කිරීමක් අපේ ගමෙත් තියෙනව...ඒ තමා ක්ෂණිකව දන්සැල් සංවිධානය කිරීම...ඒ කතාව කියන්න ඉස්සෙල්ල ඊට කලින් පටන්ගත්ත දන්සැලක කතාවක් තියෙනව ඒක කියල ඉන්නං...

කාලය 2002 හෝ 2003 වගේ මට මතක...අපේ ගෙවල් ළඟම පාරෙන් එහා පැත්තෙ ළමයි කට්ටියක් වෙසක් දවසට නූඩ්ල්ස් දන්සැලක් දෙන්න කියල සල්ලි එකතුකරනව මම බලාගෙන...හැබැයි අපේ ගෙදරට ආවෙ නෑ...පස්සෙන් පහු මේ ළමයින්ගෙ වැඩේට දෙමව්පියොත් ඈඳිලා වැඩේ සරුවටම කරන්නයි යන්නෙ...පාරෙන් එහා පැත්තෙ තියෙන අතඇරල දාපු කඩේක තමයි දන්සැල දෙන්න යොදාගන තියෙන්නෙ...

ඔන්න වෙසක් දවසෙ හවස්කරේ ඔය දන්සැල දෙන්න මුල්වෙච්චි ළමයින්ගෙ අම්මා ඒ කියන්නෙ රණේගෙ පවුල බුලත් එහෙම අරගෙන අපේ ගෙදර ඇවිත් රෑට නූඩ්ල්ස් දන්සැල විවෘත කරන්න එන්නය කියල මට ආරාධනා කරල ගියා.

අපි තුන්දෙනාම වෙලාවට දන්සැල විවෘත කරන්න ගියා...ගමේ තව හතර පස් දෙනෙකුටත් එන්න කියල තිබුණා...රතිඤ්ඤා ගහල එහෙම පොල්තෙල් පාන පත්තුකලාට පස්සෙ රණේගෙ පවුල කියනව...

පොඩියට කතාවකුත් කළොත් තමයි ලස්සන...

ඒ ගමන මම වචන කීපයක් කතාකලා...මේ දන්සැල මෙයින් නොනැවතී දියුණුවෙලා ඉදිරියේදී බත් දන්සැලක් දෙන්න ශක්තිය ලැබේවා කියල මම කිව්වා...

කිව්වත් වගේම ඊළඟ අවුරුද්දෙ ඒ කණ්ඩායම එතනම බත් දන්සැලක් දුන්නා...වෙසක්වලට මම ලංකාවෙ හිටියොත් නොවැරදීම මට ආරාධනාව ලැබෙනව විවෘත කරන්න...මේ අවුරුද්දෙත් ගෙදරට කියල තිබුණා හැමදාම උදව් කරනව මේ සැරෙත් මතක් කරන්න කියල...දන්සැල දැන් සරුයි එක අවුරුද්දක බත් වෑංජන දෙනව...ඊළඟ අවුරුද්දෙ ප්‍රයිඩ් රයිස් දෙනව.

ඊළඟට ක්ෂණික දන්සැල ගැන කතාව...මේක වුණේ 2011 අවුරුද්දෙ...වෙන අවුරුදුවල වෙසක්වලට උදේ කිරිබත් දන්සැල දෙන රාජා රෑට ගේ ඉස්සරහ බත් දන්සැලක් දෙනවා...ඒ අවුරුද්දෙ රාජා රෑ බත් දන්සැල කරන්න අමාරුයි කියල නිකං ඉන්නව කිව්වා...

උදේ කිරිබත් දන්සැල ඉවරවෙලා අපි තේ බිබී ඉද්දි තමා කතාව ඇදිල ආවෙ...පටන්ගත්තෙ කාන්තාවො...

හරිනෑනෙ...දිගටම තිබුණනෙ...මොනවහරි ටිකක්වත් මේ අවුරුද්දෙත් දීගත්තොත් හොඳයි...

ආදී වශයෙන් කාන්තාවන්ගෙ කසු කුසුව...

ඔන්න එවෙලෙ කතාවට අපිත් සම්බන්ධ වුණා...ඉස්සෙලම තීරණය කරන්න ඕනැ රෑට දන්සැලක් දෙනවද...දෙනවනං මොනවද...දෙන්නෙ කොහොමද කියන එක...

මොන විදියකින් හරි රෑට දන්සැල දෙමු කියන තීරණයට කට්ටිය මුලින්ම එකඟ වුණා...

ඊළඟ ප්‍රශ්නෙ මොනවද දෙන්නෙ කියන එක...එතනදි කාන්තාවො ඉදිරිපත්වෙලා අඩු වියදමකින් හදාගන්න පුලුවන් මෙනු එකක් ගැන කිව්වා...මෙනු එක මෙහෙමයි...

බත්

අඹ වෑංජනය

කොස් මැල්ලුම

පරිප්පු වෑංජනය

තෙල්දාපු කරෝල

මැල්ලකොළ බැදුම

වියලි මිරිස් බැදුම

 මුදල් වියදම් වෙන්නෙ හාල් පරිප්පු කරවල හා තුනපහේ වලට...පැහිච්ච අඹ තියෙන ගස් කීපයක් කෙකි දාල හොල්ලපුවම අඹ ටික හොයාගන්න පුලුවන්...කොස් ගස්යට ඉදිල වැටිල යනවා ඒව කඩාගන්න පුලුවන්...මැල්ල කොළත් එහෙමයි...වැඩේ තීරණය වුණාට පස්සෙ කොල්ලො ටික අඹ,කොස් ,මැල්ලකොළ එහෙම කඩාගෙන එන්න පිටත්වෙලා ගියා...රාජා කිවා ඇතිවෙන්න පොල් දෙන්නම් කියල...මුදලාලි කෙනෙක් පරිප්පුත් දෙන්න පොරොන්දු වුණහම ගමේ වටයක් ඇවිදල පොඩි සම්මාදමක් දාල කරෝලයි තුනපහයි ගන්න ගාණ හොයාගන්න පුලුවනි කියල කාන්තාවො කතාවුණා.

හාල් මිටි දෙකක්වත් තැම්බුවෙ නැත්නම් මදි...

කට්ටිය කතාවුණා...එහෙම වුණොත් අඩුතරමෙන් පැය තුන හතරක්වත් දන්සැල ඇදගෙන යන්න පුළුවනි...

හාල් කතාව කිය කියා කට්ටිය මගෙ වටේ කැරකෙනව...ඒ ගමන මම කිව්ව හාල් මිටියක් දෙන්නං කියල...එවෙලෙම සුමිත්ගෙ කඩේට කතාකරල කට්ටිය ඉල්ලගෙන ආවොත් හාල් මිටියක් දෙන්න කිව්වා.

අනික් හාල් මිටියත් හතර පස් දෙනෙකුගෙ සම්මාදමෙන් එකතු වුණා...

අවශ්‍ය කරන ඔක්කොම දේවල් හරි...පිට්ටනියෙ ප්‍රජා ශාලාවෙ හවස හතට දන්සැල දෙන්න තීරණය කරගෙන කට්ටිය විසිරිලා ගියෙ හවස දෙකට විතර පිට්ටනිය ළඟට බඩුත් අරං එනව කියලයි...

 දවල්ට කාල එහෙම මාත් පිට්ටනිය පැත්තට පල්ලං බැස්සා...කාන්තාවො ඒ වෙනකොටත් ඇවිත් හිටියෙ...ඒ අය හරිම උනන්දුයි...මෙහෙම වැඩකදි ගමේ ගෑණු පිරිමි උදවියගෙ තියන උනන්දුව ඕනෑකම පෙනෙනකොට හරිම ආශ්වාදයයක් ඇතිවෙනවා...

 ටිකකින් කට්ටියක් අඹගස් හොල්ලල කඩගත්ත අඹ ගෝනි තුන හතරක් කරගහගෙන ආවා...ලෑන්ඩ් මාස්ටරේක දාගෙන කොස් ලෝඩ් එකක්ම අරං ආවා...

 

 එතනම තියෙන නුවන්ලගෙ පාලු වත්තට වෙලා ගෑණු ටික වැඩට බැස්සා...හත් අට දෙනෙක්ම කොස් කපනව...අඹ හෝදල කපනව.

 ඔතන ඉන්නකොට ඉතිං ගෑණුන්ට අත්වැඩ දීල ඉවරයක් නෑ...ඉස්සෙල්ලම වතුර බටයක් ගහල ප්ලාස්ටික් ටැංකියට වතුර එකක් ගහල දුන්නා...

උයන්න බාජන හොයන්න ඕනැ...නෑඹිලි, කිරිගොටු, පොල්කටු හැඳි, කපන්න ලෑලි, පිහි, ඉවරයක් නෑ හොයන්න ජාති...ඊළඟට රම්පෙ කරපිංචා කඩාගෙන එන්න කියනව...

හවස හය වෙනකොට උයල කරල ඉවරයි...ප්‍රජා ශාලාවෙ කෑම බෙදන්න ලෑස්ති කරල කට්ටියත් ඒ ඒ තැන්වල ස්ථානගත කරල හත වෙද්දි දන්සැල පටන්ගන්න ඔක්කොම ලෑස්තියි...

වැඩේට මුල්වෙච්චි කාන්තාවන්ට හරි සතුටුයි...විවෘත කිරිලි පොල්තෙල් පාං මොකුත් නෑ...පෝලිම හැදුනු ගමන්ම වැඩේ පටන් ගන්නව...

වෙලාවටම දන්සැල ආරම්භ කලා...පැයක් යද්දි පෝලිම පිට්ටනියෙ එහා කෙළවරේ...සෙනග එනව එනව ඉවරයක් නෑ...දරුවො හම්බ වෙන්න ඉන්න අම්මලව පෝලිමෙ තිබ්බෙ නෑ...එක්කන් ඇවිත් කෑම දුන්නා.

රෑ එකොළහ විතර වෙනතුරු දන්සැල දීගත්ත...වැඩකරපු අපිට ඉතුරුවුණේ බත් දංකුඩයි පරිප්පු ටිකකුයි විතරයි...ඒ ටිකත් වැඩකරපු අයට මදි...

තව හාල් ටිකක් ලිපේ තියල ළූණු සම්බෝලයක් හදමු කියල අපි කතාවුණා...

 ඔහොම ඉන්නකොට තමයි වෙසක් බලන්න ගිය කොල්ලො දහදෙනෙක් විතර බයිසිකල් වලින් දන්සැලට ආවෙ...

මල්ලි කෑම දෙන්න පුළුවනි ඒත් එක වෑංජනයක් විතරයි...ඒකටත් ටිකක් වෙලා බලාගෙන ඉන්න වෙයි කමක් නැද්ද...

මම කොල්ලන්ගෙන් ඇහුවා...

ආපෝ අයියෙ...ඒකෙ කිසි අවුලක් නෑ...අපට ඔය මොනවහරි තිබුනොත් ඇති...එනගමන් දන්සැල් දෙක තුනකට ගියා ඒවයෙ කෑම නෑ...පස්සෙ තමයි එක තැනකින් කිව්වෙ මෙතෙන්ට එන්න කියල...

අන්තිමේදි උයාගත්ත සුළු ආහාරය අර කොල්ලොත් එක්ක බෙදා හදාගෙන කනකොට දැණුනු සතුට ඒ කෑමෙ රස දෙගුණ තෙගුණ කලා...
 

එදා බඩටත් වඩා හිත පිරුණ කියලයි මට හිතෙන්නෙ...

ඒ දන්සැලත් එදා ඉඳල අද තව මේ වෙනකං කරගෙන එනව කරදරයක් නැතිව...