54.මොනාලිසා

මෝනාලිසා

අපි බෙල්ජියමෙ පදිංචි වෙලා හිටපු කාලෙ තමයි මෝනාලීසා බලන්න යන්න ලබුණෙ...මෝනාලීසා ඉන්නෙ පැරිස්වලනෙ බ්‍රසල්ස් ඉඳන් වැඩි දුරකුත් නෑ කෝච්චියෙ පැය එකහමාරක් විතර තමා යන්නෙ...අපි ගියපු දවස්වල ඉඳලම හැලපි කිය කියා හිටියෙ පැරිස් යමු කියල.

ඒ වුණාට දවස් තුන හතරක් ඉන්න යන ගමනකදි වියදම ගැන බලන්න වෙනවනෙ...පැරිස් ගිහින් හෝටල්වල නවතින්න අමාරුයි අපේ ආදායමේ හැටියට... කාමරයකට දවසකට යුරෝ එකසිය පණහක් විතර ගෙවන්න වෙනවනෙ...ඒ හින්ද කොහෙ ගියත් අපි බලන්නෙ යාලුවෙකුගෙ ගෙදරක ගජයක් ගහන්න තමයි...එතකොට නවාතැන් නොමිලෙ...කෑම බීම අපි අරගෙන උයාගත්තත් පාඩුවක් නෑ සංචාරයෙ වියදම හතරෙන් තුනක් විතර අඩුවෙලානෙ.

 හැබැයි අපි ගජේ ගහපු තැන්වල උනුත් ආපහු ගජේ ගහන්න අපේ ගෙවල්වල එන හින්දා ඒකට අන්‍යොන්‍ය සහජීවනය කියල හැඳින්වුවොත් ගජේ ගහනව කියනවට වඩා නම්බුකාරයි.

ගජයක් ගහගන්නත් ඒකට හරියන යාලුවො ඉන්න ඕනෑ...සමහරු පිට අය ගෙවල් වලට ඇවිත් දවස් දෙක තුන ඉන්නවට කැමති නෑ...කරදරයි වියදමයි කියල නිකං කතාකරපුවාමත් මග අරින උනුත් ඉන්නවනෙ...ඒ වාගෙ නොහිතන කෙනෙක් වෙන්නත් ඕනැ...කොච්චර කැමති උනත් ගෙවල් දොරවල් ඉඩ තියෙන්නත් ඕනැනෙ...ඔය විදියට අපට හරියන කෙනෙක් කවුද පැරිස්වල ඉන්නෙ කියල හොයා බලමින් ඉන්න කාලෙ තමා චානි අක්ක(ඇත්ත නම නෙවෙයි ) පැරිස්වලට ආවෙ...ඇය ආවෙ තනියම අධ්‍යාපන කටයුතු නිසා ළමයි ගේන්නත් බෑ...රස්සාවෙන් නිවාඩුගන්න බැරි නිසා මහත්තයට එන්නත් බෑ...ඇයට කාමර දෙකක ගෙයක් හම්බවුනේ ඔන්න ඔය එක්සෙල්මන්ස් හරියෙ...චානි අක්කට සෙට්ල් වෙන්න ඇරල අපි ට්‍රිප් එකට දින දාගත්ත...කාලෙ හරියටම කිව්වොත් 2004 අප්‍රේල් මාසෙ...අලුත් අවුරුද්ද පැරිස්වල ගතකරන්න තමයි ලෑස්තිකරගත්තෙ.

පැරිස් කිව්වහම මතක් උනේ චෙන්නායිවලත් තියෙනවනෙ පැරිස් කියල තැනක්...එහෙට කියන්නෙ පැරිස් කෝනර් කියලයි...තොග කඩවලින් ලාබෙට බඩුගන්න කවුරුත් පැරිස් ගියාට බඩුවල ප්‍රමිතිය ගැනනම් සහතිකයක් දෙන්න අමාරුයි...ලංකාවෙන් ඉන්දියාවට ඇවිත් බඩු ගෙනිහින් විකුණන අයගෙ ප්‍රියතම තැනක් තමයි ඔය පැරිස්...චෙන්නායි ටවුමෙ පැරිස් කියල තැනක් හැදුනෙ කොහොමද කියන ප්‍රශ්නය මටත් ඇතිවුණා...මේ ළඟදි චෙන්නායිවල ඉන්න අපේ සිසිර මල්ලි මේ කතාව මගෙන් ඇහුව...

කොහොමද අයියෙ චෙන්නායිවල පැරිස් කියල තැනක් හැදුනෙ...

 ඒ ගමන තමයි මටත් හිතුනෙ මේක හොයල බලන්න වටිනවය කියල...පස්සෙදි හෝදිසි කරල බලපුවාම දැනගන්න ලබුණෙ මේකයි...

දැන් ඔය පැරිස් කියන ස්තානෙ බොහොම කාලෙකට ඉස්සර පැරී කියල සුදු ජාතිකයෙක් කඩයක් කරගෙන ඉඳල තියෙනව...කඩේ නම පැරීස් කෝනර්...ඔය කඩේ බඩුගන්න නිතරම ජනතාව යන්න එන්න ගත්තම  එතනට පැරීස් කෝනර් කියන නම භාවිතා වෙලා  පස්සෙ කාලෙකදි නම රෙජිස්ටර් වුණා...පැරී සහ පැරීගෙ කඩේ දැන් නැතත් පැරිස් කියන නම තාම තියෙනවා.

සැරයක් ඔය පැරිස් යන කෙනෙක් අපේ ගෙදර ආවා...කවුද කිව්වොත් හැලපිගෙ අයියගෙ ළමයින්ට ඒ දවස්වල ඉංග්‍රීසි උගන්නපු ටියුෂන් මාස්ටර්...අයියලගෙ ගෙදරට කතාකරපු වෙලාවක ඇහුවා මේ අපේ ටියුෂන් මාස්ටරුත් නිතරම ඔහෙ එනවනෙ මොනවද එයා අතේ එවන්න ඕනැ කියල.

 හැලපි ඒ ගමන කිව්වා මඤ්ඤොක්කා කාපු කාලයක් මතක නෑ...මෙහෙ මඤ්ඤොක්කා ගන්නත් නෑනෙ...පුලුවන්නම් හොඳට තැම්බෙන මඤ්ඤොක්කා අල දෙකතුනක් එවන්න කියල.

ඔය හැලපිලගෙ වත්තෙ හරියට මඤ්ඤොක්කා වවල තියෙනවනෙ...අයියත් මොකද කරන්නෙ මඤ්ඤොක්කා හොණ්ඩරයක් විතර ගලවල අර මනුස්සයට ගිහින් දීල මේ ටික නංගිට ගිහින් දෙන්න කියල.

ටියුෂන් මාස්ටර් ඒ අලගොඩෙන් එකම එක අලයක් අරගෙන චෙන්නායිවල අපේ ගෙදරට ආවා...බර වැඩිවෙන නිසා වෙන ගේන්න විදිහක් තිබුණෙ නෑ කියල පොර අපේ ගෙදර නැවතුණා.

පහුවදා උදේට හැලපි කෑම ලෑස්තිකලා ටියුෂන් මාස්ටර්ටත් එක්ක...ඉඳිආප්ප මාලුහොදි සම්බෝල එහෙම හදල අර මඤ්ඤොක්කා අලෙත් තම්බල මේසෙට තිබ්බා...ඒ අපට කන්න...මුලින්ම කෑමට වාඩිවුණු ටියුෂන් මාස්ටර් අනික් කෑම ජාති පැත්තක තියල මඤ්ඤොක්කා බෙදාගෙන කෑව බුරිය උල්වෙන්නම...කාල බඩුගන්න පැරිස් යනව කියල යන්න ගියා.

අපි දෙන්නටම ඉතුරුවුනේ එක මඤ්ඤොක්කා කෑල්ලයි...ටියුෂන් මාස්ටර් දවස් තුනක් අපේ ගෙදර ගජේ ගහල බඩුත් අරන් ලංකාවට ගියා...හැලපිට මඤ්ඤොක්කා කන්නත් නෑ...දවස් තුනක් හොඳට උයල දීල ටියුෂන් මාස්ටර්ට සලකන්නත් වුණා.

 ඔය ඉතිං පිටරටවල ඉන්නකොටත් තියෙනවනෙ ලංකාවෙ  එක  එක කෑම කන්න දොළදුකවල්...ලිස්ට් හදාගෙන ඉන්නෙ ලංකාවට ගියාම මේ මේ ජාති කන්න ඕනැ කියල...

මඤ්ඤොක්ක තම්බල ලුණුමිරිස් එක්ක කන්න...

තැඹිලි බොන්න...

ආදී වශයෙන්...හැලපිට නං දොළදුක තිබුණෙම කොස් තම්බල කිරිහොදියි කරෝල බැදුනුයි එක්ක කන්න...දෙල් උයල අඟුණ කොළ මැල්ලුම් එක්ක බත් කන්න...ඔයා මොනවද කන්න ආසා කියල මගෙනුත් අහනව...අපි ඔය මහලොකුවට කන්න හිතාගෙන යන දේවල් ඔක්කොම කන්න ලැබෙනවද හැබෑවටම.

 පිටරටවල ඉඳල එක එක කෑම ජාති කන්න පෙරේතකම තියාගෙන ලංකාවට ගිය අයට හිතාගෙන ගිය විදියටම කන්න ලබුණද කියල එහෙම ගියපු අය කියපල්ලකො බලන්න.

මම නං ඔය මහ ලොකු බලාපොරොත්තු ඇතුව ලංකාවට යන්නෙ නෑ...ගල් ෂොට් එකක් ගහල හුරුල්ලෙක් බැදගෙන කන්න තියෙනවනං ඒ ඇති...මොකටද නිකං බලාපොරොත්තු කඩකරගන්නෙ...කොස් අවාරෙ කියයි...මේ සැරේ දෙල් හැදුණෙ නෑනෙ හැදුණු ටිකත් ගැට කාලෙම හැලිල ගියා කියයි...කජු ඒ දවස්වලම ඉවර වුණානෙ මොකද කරන්නෙ කියයි.

 නෑදෑ ගෙදරකට හරි යාලුවෙකුගෙ ගෙදරක හරි කෑමකට කතාකලත් කන්න මොනවද හදල තියෙන්නෙ...

කහබත් හෝ එළවලු බත්

කුකුල් මස්, මාලු

තෙල් දාපු අර්තාපල්

බෝංචි

කට්ලට්

පපඩම්

එහෙම නැතුව වැල් අලයක් තම්බල සම්බෝලයක් හදල හරි පොළොස් මැල්ලුමක් හදල කරෝල හොද්දක් එක්ක හරි කෑමට දෙනව කියලයැ.

අපිත් ඉතිං ගෙදරට කවුරුහරි ආවහම දෙන්නෙ ඔය මම ඉස්සෙල්ල කියපුවම තමයි මොකටද බොරු කියන්නෙ...රෑ කෑමට එහෙම ආවොත් ඉඳිආප්පයි කුකුල් මස් හරි මාලු හරි එක්ක සම්බෝල හදල කන්න දෙනව...වැල් අලයි පොළොස් මැල්ලුනුයි දීල කතාවක් අහගන්න වෙයි කියල බයයිනෙ...

යකෝ මුංගෙ තියෙන කුම්මැහිකම කන්ඩ ටිකවත් හරියකට හදල දුන්නෙ නෑනෙ...

කියල කිව්වොත් එහෙම හංදුරුකං ඉවරනෙ...එහෙම හිතල වෙන්න ඇති අපටත් ඒ විදියට කෑම හදල දෙන්නෙ.

මමනං හිතවත්ම යාලුවෙකුගෙ ගෙදර කෑමකට එහෙම යනවනං කලින් කියනව කන්න හදන්න ඕනැ දේවල්.

මචං ඔය මාලුයි මසුයි උයාගෙන දුන්තෙල් බත් හදාගෙන ජාති විස්සක් විතර මේසෙට තියන්න දඟලන්න ඕනැ නෑ...ඔය ගෙදර හාලෙ බතුයි පොඩි කරෝල ටිකක් තෙල්දාල කිරිහොද්දකුයි සම්බෝලයක් හරි කොළ මැල්ලුමක් හරි තිබුණොත් හොඳටම ඇති...

කිව්වහම අරූ මා දිහා බලාගෙන ඉන්නෙ කටත් ඇරගෙන.

චෙන්නායිවල මහාබෝධි මධ්‍යස්ථානෙ ඒ දවස්වල වැඩහිටියා හාමුදුරු නමක් රතනජෝති හාමුදුරුවො කියල...අපේ පුතා ඒ දවස්වල කිව්වෙ මහත හාමුදුරුවො කියල...බොහොම සීලවන්ත ප්‍රඥාවන්ත තෙර නමක්...හැම ඉරිදා උදේකම හැලපි මට කොළ කැඳ බාජනයක් හදල දෙනව...මමත් උදේම ගිහින් හාමුදුරුවන්ට කැඳ පිළිගන්වල එනවා.

දඹදිව වන්දනාවෙ යන හාමුදුරුවරු එහෙම ඇවිත් ඉන්නවනම් හාමුදුරුවො කලින් දවසෙ හැන්දෑවෙ ගෙදරට කතාකරල කියනව...

මහත්තයො හෙට උදේනං හාමුදුරුවරු දහනමක් විතර වැඩ ඉන්නව...

එහෙම දවස්වලට හැලපි කැඳ බාල්දියක්ම හදල දෙනව මට ගෙනියන්න.

අම්මෝ ඔය හැලපි කැඳ හදපු තරමක් චෙන්නායි වලදි...කැඳ ගෙනිහිල්ලම හාමුදුරුවො මට නමකුත් දැම්මනෙ කැඳ මහත්තය කියල.

මහාබෝධියෙ හාමුදුරුවරු ගොඩක් වැඩල හිටපු දවසක අපේ ගෙදර දානයක් දෙන්න යොදාගත්තා...දානෙ දවසට කලින් දවසෙ හාමුදුරුවො මට කතාකරල කිව්වා මහත්තයො හෙට දානෙට මෙන්න මේ ජාති හදන්න කියල බොහොම සරල කෑම ලැයිස්තුවක් දුන්නා...අපිත් ඒ ජාති දානෙට හදල දුන්නාම හාමුදුරුවරු බොහොම සතුටින් වළඳල ගියා.

ආයෙම අපි මේ රටට එන්න කලින් ගෙදර පිරිතක් කියල දානයක් දුන්නා ඒ 2011 දෙසැම්බර් මාසෙ...එතකොටත් ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවො මට කතාකළා...හාමුදුරුවො මට කියන්නෙ අයිය කියල...

කීයෙන් කීදෙනාද හැලපයියෙ දානෙකදි අපට හිත පිරෙන්න වළඳන්න දේවල් හදල දෙන්නෙ...

මස් උයයි,මාලු බදියි,බටුමෝජු හදයි තව තව ජාති දහයක් විතර පාත්තරේට පුරෝපුහාම කාටද වළඳන්න පුළුවන්...

ඇයි කොස් ටිකක් තම්බල කිරිහොදි කරෝල ටිකක් හදල පිළිගන්නන්ඩ බැරි ඔය මිනිස්සුන්ට...

අපිත් දානෙට හාමුදුරුවො කියපු වට්ටෝරුවත් ලෑස්ති කරල අර එපා කියපු ජාතිත් හැදුව එක එක පන්සල්වලින් වඩින හාමුදුරුවරුන්ගෙ කෑම රුචිය එක එක විදියනෙ කියල...පොඩි හාමුදුරුවරු එහෙම බැදුම් පිළිස්සුම් එක්ක වළඳන්න මනාපයි නොවැ...හැමදෙනාගෙම හිත පිරුණාම දානෙ ආනිසංසත් වැඩියිනෙ...පස්සෙ දවසක හාමුදුරුවො නෙල්සනුත් එක්ක කියල තිබුනා අපට හොඳටම සැලකුව කියල.
 

කෑම කතා ඔය විදියයි...යකෝ හැබෑට මම කියන්න ආවෙ පැරිස් ගියපු විදිහ නේද...ඔන්න කියන්න බැරිවුණානෙ ඉතිං...කමක් නෑ ආයෙ දවසක ඒ කතාව කියන්නංකො. 

(කතාව නැවත පළකිරීමට උපකාරී වීම පිළිබඳව සහන් සහ හිරූ දෙදෙනාට මගේ නොමද ස්තූතිය හිමිවේ)