57.මෝනාලිසා සහ බත්

 අපි කොතනද මෝනාලිසා කතාව නැවැත්තුවෙ...ආ හරි හරි... පැරිස් යන්න ටිකට් ගත්තනෙ...ඔන්න ඉතිං අපි තුන්දෙනා නියමිත දවසෙ පැරිස් බලා පිටත් වුණා...ඔන්න බලන්ඩලකො අද කෙලීන්ම මෝනාලිසා ළඟටම යන ලස්සන...තාලිස් ශීඝ්‍රගාමී දුම්රිය පිටත්වෙන්නෙ මිඩි ස්ටේෂන් එකෙන් කියල දැන් දන්නවනෙ...පැය එකහමාරෙ ගමන වුණාට හැලපි මගට කන්න කියල කෑම ජාතිත් ලෑස්ති කරගන්නව...සැන්ඩ්විච් හදල හරි රොටී පුච්චල ළූණු සම්බෝල තියල හරි පාර්සලයක් හදාගන්නව කඩවලින් කැම ගන්න වුණොත් හරි ගණං කියල...ඒ වුණාට මිඩි ස්ටේෂන් එකට ආපු ගමන් ඒකෙ තියෙන කඩවලටත් රිංගල තව මොනවහරි ගන්නව...ඔය ඔක්කොමත් දෙන්න එකතුවෙලා කනව...කෝච්චිය පිටත්වෙලා ටික වෙලාවකින්නෙ කැපටේරියා එක අරින්නෙ...එතකොට මිනිස්සු කැපටේරියා එකට ගිහින් උණු උණු බර්ගර් දුම්දදා බැග්වල දාගෙන කෝපි කෝප්ප අරගෙන සුවඳ හමමින් කෝච්චිය ඇතුළෙන් එහෙට මෙහෙට යනකොට ඔන්න මේ දෙන්නටත් ඉන්න බෑ නලියනව.

මොනව කරන්නද දෙන්නටම ආපහු කැපටේරියා එකෙනුත් කෑම අරන් දෙනව...මටනං ඉතිං රොටී කාපුවා හොඳටම ඇති දවල්ට කනකං...දවල්ට නං බත් ටිකක් ඕනැ රෑට මොනව වුණත් ගාණක් නෑ...උදේට නං මම සාමාන්‍යයෙන් බත් කන්නෙ නෑ ඔය වෙනසකටත් එක්ක හුණුසාල් බත් ටිකක් පොල් සම්බෝලත් එක්ක කෑවොත් මිසක.

ඒ උනාට ඔය හැලපි ඉන්නව නේද...තුන් වේලටම බත් දුන්නත් සද්ද නැතුව කයි...ගම්වල පුරුද්දනෙ තුන් වේලම බත්කාල...කඩචෝරු කෑමක් නෑනෙ.

ඉස්සර මම ඔය හැලපිලගෙ ගෙදර ගියාම මට උදේට කන්න ඉඳිආප්ප ගෙන්නනව ඒ පැත්තෙ ගෑණු කෙනෙක් ඉඳිආප්ප හදන ගෙදරකින්...ඒ හාල් පිටි ඉඳිආප්ප පොල් සම්බෝලත් එක්ක හරිම රහයි...ඒ ගෑණුකෙනා හදන පොල් සම්බෝලෙ ගෑවුණු තැන කන්න පුළුවන්.

ඔය සම්බෝලයි ඉඳිආප්පයි රසවැටිල මම හැලපිලගෙ ගෙදර ගියාම ගෙන්නගෙන කන්නෙ ඒවම තමයි.

අයිය රංජිගෙ පවුලව දැක්ක නං ඉඳිආප්ප කන්නෙ නෑ...

නංගි කියනව...රංජිගෙ පවුලගෙ දත් විල්ලලු...රංජිට පිස්සුලු ඒවයින් අපට වැඩක් ඇතෑ...කෑම රස නං එච්චරයි.

කාලෙකින් ඒ ඉඳිආප්ප කන්න බැරිවුණා අප්පා...කොහොමත් ගෙදර කට්ටිය කැමති නෑනෙ ගෙදරට ආපු කෙනෙක් පිට තැන්වලින් කෑම ගෙන්නගෙන රසයි කිය කියා කනවට...ගෙදරම කෑම හදල දෙන්න තමා කැමති ඇයි ඔය කවියකුත් තියෙන්නෙ...

අලුත් පිටට බෑනා ගෙදර එනවිට

මලුත් පුදා දුව කැඳවයි ඉදිරියට

කලුත් ගොසින් දීගය පරණ වෙනකොට

බලුත් නොවටීය බෑනා නැන්දාට

 හැබැයි ඉතිං මගෙ නැන්දම්ම හෙවත් හැලපිලගෙ අම්ම නං එහෙම නෑ...එදා වාගෙම අදත් මට ආදරෙයි...ඔන්න මම එහෙ ගිය දවසක උදේට බොන්න කිරි එකක් හදල ගෙනත් තිබ්බ...හැලපිලගෙ ගෙදර හරියට එළකිරි තියෙනව...

එක උගුරයි බිව්වෙ මට කලන්තෙ දාන්න වගේ ආව...කිරි එකට කොකෝ දාල හදල සීනි දාල තල්ල ඇලෙන්නම...බෑණට තියෙන ආදරේට...මම කවදාවත් ඔය විදියට කිරි බොන එකක්යැ...

අනේ අම්මෙ මට කිරිවලට තේ කහට ටිකක් දාල හදලදෙන්න...

 

එහෙම කමක් නැද්ද මහත්තයෝ...

ආයෙම දවල් හැලපි(ඒ දවස්වල හැලපි නෙවෙයිනෙ බිරිඳ )ඇවිත් මගෙන් අහනව...

දවල්ට කන්න මොනවද හදල ඕනැ කියල අම්ම අහනව...

එච්චර ගොඩවල් හදන්න ඕනැ නෑ කිරිහොදි ටිකකුයි කතුරුමුරුංග කොළ මැල්ලුමකුයි තිබුණ නං හොඳටම ඇති...

අප්පේ මහත්තයො ඒ ඇද්ද...

අම්ම අහනව...

මදිනං තව කරෝල කෑල්ලකුත් බදින්නකො අම්මෙ...

ඒ ටික ඉතිං පුදුම රහක් තියෙන්නෙ ගෙදර හාලෙ බතුත් එක්ක කනකොට...

දැනුත් ඉතිං කුඹුරු කපපුවම හාල් ටික අපට එවනව...මමත් වඩා කැමති ඒ හාලෙන් බත් කන්නයි...මගෙ කුඹුරෙනුත් හම්බවෙන්නෙ වී පොඩ්ඩයිනෙ...

වී නම් බිරිඳගෙ ලොකු අයියත් නොවරදවාම අපට දෙනව...අයිය ළඟත් තියෙනව මම කන්න කැමති කෑම වර්ග...මඤ්ඤොක්කා,මෑ කරල්,කංකුං, මුකුණුවැන්න වගෙ පලා ජාති වැල් ලබු එහෙම...දියලබු කිරට උයල කාල තියෙනවද...මාර රසක්නෙ උයනකොට කැකුළු හාල් ටිකක් ගලේ අඹරල දාන්න ඕනැ එතකොට තමා හොඳ රසක් එන්නෙ.

බිරිඳගෙ ගෙදර යනකොට මම අයියට විස්කි බෝතලයක් නොවැරදීම අරගෙන යනව...ඕක බලාගෙන හිටියෙ නැතත් අයිය දන්නව මම  එනකොට බෝතලයක් ගේනවමයි කියල...

ඔය අපි බැඳපු අලුත බිරිඳලගෙ ගෙදර ගිය දවසක දවල්ට බත්කාල අන්නාසි කපාගෙන කනව...වත්තෙ හැදිල ඉදුණු අන්නාසි හරිම රසයි...

ඔන්න ලොකු අයිය ආව විස්කිත් ගහල බඹර පදමෙන්...

නංගියෙ...උඹ මොකද අන්නාසි කන්නෙ...

අන්නාසි පිඟාන අයිය පැත්තකට කළා...මට කකා හිටපු අන්නාසිත් ඉස්මොළේ යනකං හිනා...

බිරිඳ මගෙ දිහා බලනව...මම ඇහෙන් කිව්ව ඇති තරම් කන්න කියල...

බිරිඳලගෙ ගෙදර ගියාම ඉතිං ඔය විදියයි...හවස එමු කියල උදේ ගියාට කවදාවත් එවෙන්නෙ නෑ...පහුවදා යන්න කියනව...පහුවදා උදේ කියනව දවල්ට කෑම ලෑස්තිකරනව කාලම යන්න කියල...කොහොම හරි පිටත්වෙනකොට හවස්වෙනව...

අම්ම මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් ලෙඩින් වැටුණ...දැන් අවුරුදු ගාණක ඉඳන් ඇඳේ...ලංකාවෙ ඉන්නකොට බිරිඳ හැම මාසෙම අම්මව බලන්න යනව කෑමත් හදාගෙන...දෙළුම් එහෙම අරං...ඒ දවස්වල උසට මහතට හිටපු මනුස්සය දැන් කෙට්ටුයි දර කෑල්ල වගේ...මාව දැක්කහම මහත්තයො කියල අඬනව...පුතා දැක්කත් එහෙමයි.

අපටත් ඉතිං දුකයි...මොනව කියල කරන්නද...

අප්පේ...යන්න ගියෙ පැරිස් මෝනාලිසා බලන්න...යැවුනෙ මීරිගම හැලපිලගෙ ගෙදර...මෙහෙමත් වෙනවනෙ හැබෑටම...බත් ගැන තව පොඩි කතාවක් තියෙනව ඒකත් කියලම නවත්තන්නංකො.

ඔන්න හැලපි සැරයක් පුතත් එක්ක ඩිස්නිලන්තෙ බලන්න ප්‍රංශෙ ගියා...මට යන්න වුණේ නෑ ඒ ගොල්ල හෙට්ටිආරච්චිලත් එක්ක කට්ටිය බස් එකක ගියෙ...ඩිස්නිලන්තෙ තියෙන්නෙ පැරිස්වලින් ටිකක් ඈතනෙ...ගමනට දවස් දෙකයි අද උදේ පිටත්වෙලා හෙට රෑ ආපහු එන්නෙ...ඒ කියන්න අඩුම තරමින් වේල් හතරක්වත් හැලපිට බත් මිස්වෙනව...හෝටලෙන් දෙන කෑම තමයි...මම ටක්කෙටම දන්නව හැලපිට ඔය කෑම හරියන්නෙ නෑ කියල...බත් ඕනැමයි...පුතාට නං ගාණක් නෑ...බත් නොදෙනව නම් මිනිහ වඩා කැමතියි.

ඉතිං හැලපිල ආපහු එන දවසෙ රෑට මම බත් ඉව්වා...සාමාන්‍යයෙන් අපි රෑට බත් උයන්නෙ නෑනෙ...මොනව හරි සුළු දෙයක් තමා කන්නෙ...දවල් බත් ඉතුරුවෙලා තියෙනවනං හැලපි කනව...
 

එදා රෑ මම හිතලම බත් ඉව්ව...මම දන්නව දැන් මෙයා එන්නෙ බත් නැතුව බොහොම අමාරුවෙන් කියල...වැඩි දෙයක් හැදුවෙත් නෑ පරිප්පුයි කරවිලයි බැදපු කරෝලයි වගේ මට මතක හැටියට...

ඔන්න දෙන්න ආවා රෑ නමයට විතර...පුතා නං රෑට කන්න බර්ගර් එකක්ද කොහෙද මගින් අරන් ඇවිත් තිබුණා...හැලපි කෙලින්ම ගියෙ කුස්සියට...
 

ඒ ගමන මම බත් පිඟානක් බෙදල දුන්නා...හත් දවසකින් බත් දැකල නෑ වගේ එතනම ඉඳගෙන බත් පිඟාන ඉවරකරල තමයි පස්ස බැලුවෙ.
 

ඉතිං ගොඩක් ලිව්වනෙ...ආයෙම යමු පැරිස් හරිද.