55.මෝනාලිසා සහ කරෝලිස් (18+ද මන්දා)

 අර මම ලියපු මෝනාලිසා කතාව ඉවර කරන්න බැරිවුණානෙ...මෝනාලිසා ගැන මට එකපාරට මතක් වුණේ ඇයි දන්නවද...ඔය චිත්‍රයට දැන් අවුරුදු පන්සිය ගාණක් වයස වුණත්  මෝනාලිසා ගැන පර්යේෂණ සංවාද තාම ඉවර නෑනෙ...මේ ඊයෙ පෙරේදත් මම දැක්ක පත්තරේක ලිපියක් ඔය මෝනාලිසා චිත්‍රයෙ පසුබිම ගැන... තව කියල තිබුණා චිත්‍රයෙ එක තැනක 75 තියෙනවලු...ආයෙම මෝනාලිසාගෙ ඇස්වල ඉලක්කම් වගයක් ගැනත් කියල තිබුණා...මටනං ඔය කියපු මොකුත් පෙනුනෙ නෑ ඒ වුණාට  කියල තියෙන්නෙ මේ අපි වාගෙ දුහුනන් නෙවෙයි ඕව ගැන හොඳට දන්න කරන අයනෙ...

ඉතිං ඔය කතා දකිනකොට මටත් මතක් වුණා අපි පැරිස්වල ලූව්ර කෞතුකාගාරයට ගිය වෙලේ මෝනාලිසාව දැක්ක නේද කියල...

මම කිව්වනෙ චානි අක්ක පැරිස් ආපුවාම මම කතාකලා කියල...

දින ගැන නම් ප්‍රශ්ණයක් නෑ මල්ලි ඒත් තවම මගෙ බැගේජ් ආවෙ නෑනෙ...ඒක නැත්නම් ඔයාලට නිදාගන්න දෙන්න කොට්ටයක්වත් නැතිවෙනව...

කොහොමහරි අප්‍රේල් මාසෙට කලින් බැගේජ් එක ඇවිත් තිබුණා...

බස් එකේ පැරිස් යන්නත් පුලුවනි කෝච්චියෙ යන්නත් පුලුවනි ඒත් හැලපියි පුතයි දෙන්නම වඩා කැමතිවුණේ තාලිස් අධිවේගී දුම්රියේ යන්න...හැබැයි බස් එකට වඩා ගණන් වැඩියි.

සෙනසුරාදා අපි මාකට් යන දවසෙ ඒ ගමන්ම මිඩි ස්ටේෂන් එකට ගිහින් තාලිස් දුම්රියට ටිකට් අරගෙන එමු කියල අපි කතාවුණා...සාමාන්‍යයෙන් මගෙත් එක්ක මාකට් යන්න හෙට්ටිආරච්චිත් එනවා...ඊළඟ සෙනසුරාදා අපේ ගෙවල් පිටිපස්සෙ තියෙන ට්‍රෑම් පොලෙන් ට්‍රෑම් එකට නැගල අපි දෙන්න මිඩි ගිහින් ටිකටුත් අරගෙන ආපහු එන්න ලෑස්ති වෙනකොට හෙට්ටිආරච්චි කියනව...

යමුද සුයිඩ්...

ඒ මොකටද සුයිඩ් යන්නෙ...

මම ඇහුවා...

යංකො වැඩක් පෙන්නන්න...

එක ස්ටේෂන් එකනෙ...ආයෙම ට්‍රෑම් එකට නැග්ග අපි සුයිඩ් වලින් බැහැගත්තා...

දැන් හෙට්ටිආරච්චිගෙ පස්සෙන් මම යනවා...දිගටම ගිය අපි එක පාරකට හැරුණා...

වෙනත් පාරවල්වල දෙපැත්තෙම තියෙන ගොඩනැගිලි මේ පාරෙ එක පැත්තක විතරයි අනික් පැත්ත හිස් ඒ පාකිං වලට...

දකුණු පැත්තෙ තියෙන ගොඩනගිලි හැම එකකම පාර පැත්තට වීදුරු කවුළුවක් ඒ කවුළු ඇතුලෙ එක එක වයස්වල එක එක පාටවල එක එක හැඩවල කාන්තාවො වාඩිවෙලා ඉන්නව...ඒ තමයි ලිංගික සේවාවන් සපයන්නියන් එතකොට මේ පාර රතු එළි වීදියක් හෙවත් රෙඩ් ලයිට් ස්ට්‍රීට් එකක්...මේ රතු එළි වීදි යුරෝපෙ පුරාම වාගෙම ඉන්දියාවෙත් තියෙනව.

බෙල්ජියමෙ ලිංගික සේවා සපයන්නියන්ගෙ වෘත්තිය නීතිගත කරල නැතත් තහනමකුත් නෑ...කිලෝමීටරයක් විතර දිග වීදිය දිගේ කාන්තාවන්ගෙ දිහා බල බලා ඇවිදගෙන ගිහින් තමන් තෝරාගත්ත තැන දොරට තට්ටු කරපුවාම දොර ඇරගෙන එළියට එන කාන්තාවක් ගණන කියනව...ගාණට කැමතිනම් ඇතුළට ගිහින් කාන්තාව සූදානම් වෙනතුරු සිසිල් බීමක් බොන්න දෙනව හැබැයි හරිම මිළ වැඩියි කෝක් එකක් යුරෝ හතරක් විතර වෙනවා...ඒ වගේම අවශ්‍ය කරන කොන්ඩම් හෙවත් රේන්කෝට් පවා මුදලට සපයනව...

 යුරෝපෙ රතු එළි වීදිවල ඉන්න කාන්තාවන් ඉන්දියන් කාන්තාවන් වගේ ගණුදෙනු කරුවන්ට බලපෑම් කරල බලෙන් ඇතුළට අරගෙන යන්න හදන්නෙ නෑ...ඔවුන් තමන්ගෙ පාඩුවෙ කවුළුව ඇතුලෙ පුටුවක වාඩිවෙලා තොල්වල ලිප්ස්ටික් ආලේප කරමින් හෝ තේ කෝප්පයක් පිළියෙල කරමින් හෝ පොතක් පත්තරයක් කියවමින් ඉවසිල්ලෙන් තමන්ට ගණුදෙනුකරුවෙක් ලැබෙනතුරු ඉන්නව...ඔවුන්ගෙ මිළ පැය ගණනට පැයකට කාන්තාවක් මිළදී ගන්න කෙනෙකුට හරියටම පැය අවසානයේදී එළියට බහින්න වෙනව...එහෙම බැරිවුණොත් වැඩිපුර ගෙවන්න ඕනැ...නැත්නම් මනුස්සයයි කලිසමයි දෙකම එළියට දාලයි දොර වහන්නෙ.

 ඔය කතාව අපි ගෙදර ඇවිත් කියපුවාම හැලපිටයි හෙට්ටිආරච්චිගෙ පවුලටයි දෙන්නටම ඕනැවුණානෙ බලන්න යන්න...ඒ පාරෙ ගෑණු කවුරුවත් යන්නෙ නෑ කියල තමයි බේරගත්තෙ...

රේන්කෝට් දානව කිව්වහම මට තව කතාවක් මතක් වුණානෙ...බ්‍රසල්ස්වල අපේ ගෙවල් ළඟම තිබුණු සුපර් මාකට් එක තමයි ජී බී...ඔය සුපර් මාකට් එකට අපට හැමදාම වාගෙ යන්න වෙනව එක එක දේවල් ගන්න...යුරෝපෙ ග්‍රීෂ්ම නිවාඩුව වෙනකොට ජී බී එකේ වැඩ කරන අය ඔක්කොම වාගෙ නිවාඩු අරන් ගම් රටවල හරි පිට රටවල හරි යනව මාස තුනක් විතර දිග නිවාඩුව ගතකරන්න...ඒ දවස්වලට කවුන්ටර්වල වැඩකරන්නෙ ඉස්කෝලෙ කෙල්ලො ඉස්කෝලත් නිවාඩුනෙ අමතර මුදලක් හොයාගන්න.

 

 බඩු අරගෙන සල්ලිගෙවනකොට කවුන්ටරෙන් හැමදාම වගේ ඔය ප්‍රමෝෂන් දාල තියෙන දෙයක් නොමිලෙ දෙනවා...පොඩි චීස් ස්ලයිස් එකක්,චොකලට් එකක්,ටොපියක් ආදී වශයෙන් මොනව නමුත් අතේ තියනවා...

දවසකුත් මම බඩුඅරන්  සල්ලි ගෙවපුවාම කවුන්ටරේ හිටිය කෙල්ල පොඩි පැකට් එකක් මට දුන්නා මාත් ඒක මොකක්ද බලන්නෙවත් නැතුව සාක්කුවෙ දාගෙන ගෙදර ආවා.

පස්සෙ දවසක හැලපි මගෙ ඩෙනිම හෝදන්න ගත්තහම සාක්කුවක කොන්ඩම් දෙකක් (මගෙ ඩෙනිම කිව්වෙ මගෙ ඩෙනිමට හෙන්රියගෙ  එක නෙවෙයි මට නං එකයි තියෙන්නෙ කූපං පොත වාගෙ හෙන්රියට සැට් එකක්ම තියෙනවනෙ )

මම වැඩ ඇරිල එනකොට හැලපි ඉන්නව මූණත් එච්චර හරි නෑ...මම ඇයි කියල අහපුවාම...

මේ මොනවද...

හැලපි කොන්ඩම් දෙක පෙන්නනව...මටත් එකපාරටම මීටර් වුණේ නෑ පස්සෙ මතක් වුණා එදා සුපර් මාකට් එකේදි මොනවද සාක්කුවෙ දාගත්ත නේද කියල...

ආ ඔය එදා ජී බී එකෙන් හම්බවුණා ප්‍රමෝෂන් එකක්ද කොහෙද...

ජී බී එකේ මේ දවස්වල ඉන්නෙ පොඩි කෙල්ලොනෙ...ඔවුන් ඕව දෙයියැ...

පොඩියක් ලොකුවක් මම දන්නෙ නෑ...මට දුන්නෙ කවුන්ටරේ හිටපු කෙල්ල...

හැලපිත් හිතන්නෙ යුරෝපෙ කෙල්ලොත් ලංකාවෙ කෙල්ලො වාගෙ කොන්ඩම් ගැන අහලවත් දැකලවත් නැති පාරිශුද්ධ අංගනාවො කියලනෙ...

ඒ කතාව එතනින් ඉවරවුණා...හවස හෙට්ටිආරච්චි අපේ ගෙදර ආපු වෙලාවෙ මම ඔය කතාව කියපුවාම පොර කියනව මටත් හම්බවුණානෙ කියල... ඒ අස්සෙ මගෙන් අහනව...

නිකං හම්බවෙච්චි එකෙන් ප්‍රයෝජනයක් ගත්තෙ නැද්ද...

මටනං ඔව්වයෙ එච්චර ගාණක් නෑ...ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ වැස්සට රේන්කෝට් ඇන්දට පස්සෙ රේන්කෝට් පාවිච්චි කරලම නෑනෙ...

ඔය අපේ මැරිච්චි ඩැනිස් රේන් කෝට් ගැන කියපු වෙලාවට මරු කතාවක් කියනව...

චෙහ්...වැඩක් නෑ ඕයි...කොළේ පිටින් චොකලට් කනව වාගෙනෙ...

ඉස්කෝලෙ යනකාලෙ අපි තුන්දෙනාට පොඩි රේන් කෝට් තුනක් අරන් දීල තිබුණ වැස්සට අඳින්න...අනේ වැස්සදාට ඒක ඇඳපු ගමන් කොල්ලො හිනාවෙනව බිල්ල කියල...මාත් මොකද කරන්නෙ රේන් කෝට් එක ගලෝල කිහිල්ලෙ ගහගෙන හබරළ කොළයක් ඉහලගෙන අනික් එවුනුත් එක්ක ගෙදර එනව...මොකෝ ඒ කාලෙ ඔය ආගිය අතේ ත්‍රී වීල් තිබුණු එකක්යැ ස්කූල් හයර් දුවන...මුලු ටවුමෙම තිබ්බෙ හයර් දුවන කාර් හතරක්ද පහක්ද කොහෙද...

හයරිං කාර් කියපුවාම මරු කතාවක් මතක් වුණානෙ ඉඳපල්ලකො ඒ කතාවත් කියනකල්...

 තාත්තා හැමදාම වැඩ ඇරිල තාර පාර දිගේ පයින් ඇවිත් නියරට බැහැල වෙළෙන් එගොඩවෙලා ගෙදර එන්නෙ...පඩිදාට රාවුතර් කඩෙන් සිල්ලර බඩු ගෝනියක් අරගෙන චුට්ටෙගෙ රතුයි සුදුයි ඩැට්සන් කාරෙකට දාගෙන ගෙදර එනව...ඒ කාලෙ දැන්වගේ ගෙවල්වල වාහන තිබුණෙ නෑ...අපේ ගෙදර තිබුණෙ බර කරත්තයක් විතරයි...ඉතිං කාරෙකක් ගමට එනව කියන එක ඒ කාලෙ ලොකු දෙයක්.

කරෝලිසුත් හැන්දැකොරේ අඩියක් එහෙම ගහල ගේ ඉස්සරහ ඉඳන් කාරෙක එනව බලාන ඉන්නව...

යකෝ...රාළහාමිට හැම මාසෙකම කාරෙකක එන්න පුළුවන් නම් මට මොකද බැරි...

ඔහොම හිතල වළං විකුණල සරුවුණු දවසක අඩියකුත් ගහල බඩුත් අරං ටවුමෙන් කාරෙකක් හයර් කරගෙන ගෙදර ආවා...

කරෝලිස්ව මිදුලෙන් බස්සපු කාර් කාරය හයර් එකත් ඉල්ලගෙන ආපහු යන්න කාරෙක හැරෙව්වා...

හෝව්...හෝව්...

අපරාදෙනෙ හිස් කාරෙක ආපහු යන්නෙ...

කියල වෙරිමතේ ආයෙම කාරෙකට ගොඩවුනු කරෝලිස් ආපහු ටවුමට ගිහින් පයින් ගෙදර ආවා...

 කරෝලිස් නිදාගන්නෙ මැටිගෙයි ඉස්තෝප්පුවෙ තියෙන වැල් ඇඳේ...රෑට බත්කාල විටකුත් හපල ඇඳේ ඇලවුණාම වෙරිමතයි අලවත්ත පැත්තෙන් එන හීතල හුළඟයි කරෝලිස්ගෙ කූඩාරම  උස්සන්නෙ නිරායාසයෙන්...

දැන් ඉතිං කරෝලිස්ට මක්කොරලවත් එක විදියක ඉන්න බෑ...

ඕයි...ඕයි...

කරෝලිස්ගෙන් ගේ ඇතුළෙ ඉන්න පවුලට ලැබෙන ආදර ආරාධනාවට ඇගෙන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නෑ...ඒත් කරෝලිස් නෙවෙයි අත අරින්නෙ...

ඕයි...මෙහෙට එනවකො ඕයි...

ඒ ගමන කරෝලිස්ගෙ සද්දෙත් වැඩියි...පවුලගෙ පුෂ්පය විකසිත වෙන්නෙ කරෝලිස්ගෙ අඬෝඇඬියාවට...

මොන මළ කරදරයක්ද...ළමයිනුත් ඇහැරල...

පවුල කසුකුසුවෙන් කියනව...

ඉන්නව ටිකක් ඉවසගෙන...

ළණු ඇඳට ආපු අහිංසක ගෑණිට අනේ කොටිය පැන්න වාගෙ තමයි...

අර කෙන්ජිය කිව්වත් වගේ යටිබඩ කොරවෙන්නම සලකල තමයි කරෝලිස් පවුලව අත අරින්නෙ...

ඔය හැලපි (හෝව් හෝව් ඒ කාලෙ හැලපි නෙවෙයිනෙ බිරිඳ දැන්නෙ උඹල ඒ යස අගේට ඉන්න මනුස්සයට නං වනං පටබැඳල හැලපි කියල බවුතීස්ම කරල තියෙන්නෙ )

ඉතිං බිරිඳ අපේ ගෙදර ආපු මුල් දවස්වල කරෝලිස් පවුලට හොරෙන් වළං දෙකතුනක් පන්නගෙන අපේ ගෙදර එනව වළං ටික කීයකට හරි බිරිඳට දීල කසිප්පු බොන්න යන්න...

වළං ටික පොල් ගහක් මුල තියල ඉස්තෝප්පුවට ඇවිත් එකෙල මෙකෙල වෙවී ඉන්න කරෝලිස්ගෙන් අපේ අම්ම අහනව...

මොකද කරෝලිස් උදේ පාන්දර...

නෑ මැණිකෙ මේ චූටි මැණිකෙ හම්බවෙන්න කියල...

හැමදාම වළං මොකටද කරෝලිස්...ඔන්න ඔයටික අරං පළයං...

කීයකට හරි වළං ටික බිරිඳගෙ ඇඟේ ගහල තමයි කරෝලිස් ආපහු යන්නෙ...

ඒ දවස්වල අපි දෙන්න වැඩට ගිහින් ආපහු එනකොටත් කරෝලිස් ගේ ඉස්සරහ පාරට වෙලා ඉන්නව...

ෂෝක් වළං ටිකක් තියෙනව චූටි මැණිකෙට හෙට උදේ ගෙනත් දෙන්නං මට රුපියල් පහළොවක් දෙන්ඩකො...

වළං වැඩක් නෑ කරෝලිස් වළංවල දාල උයන ජාතිවත් ගෙනත් දෙනවනං සල්ලි දෙන්න බැරියැ...

හැබෑටම කරෝලිස් අපි මේ අව්වට කලුවෙනව...කරෝලිස් කොහොමද ජම්බු ගෙඩිය වාගෙ රතුවට  ඉන්නෙ...

ඇයි චූටි මහත්තයො මං පොඩිකාලෙ අවුරුදු හතක් විතර වෙනකං අම්මගෙන් කිරි බිව්වලුනෙ...

ඊට පස්සෙ බිව්වෙ පවුලගෙන් නේද කරෝලිස්...

හෙහ් හෙහ් අපේ චූටි මහත්තයත් කියන කතානං අම්මප...

කරෝලිස් මැරෙනකොට මම ලංකාවෙ හිටියෙ නෑ...කොයි රටේ හිටියද මතකත් නෑ මරණෙ ගැන මට කවුරුවත් දන්වල තිබුණෙ නැති නිසා...ඒ හින්ද තාම මගෙ හිතේ කරෝලිස් පණපිටින් ඉන්නෙ...

දැන් වුණත් කරෝලිස්ගෙ ගේ ඉස්සරහ පාරෙන් කන්ද නැගගෙන මම එනකොට කරෝලිස් හිනාවෙවී ඉස්සරහට එයි කියල මට හිතෙනව.

 ඕං බලහල්ලකො...මෝනාලිසා ගැන ලියන්න අදත් බැරිවුණානෙ...ඊළඟ සැරේ නම් ලියන එක ලියනවමයි...බොරුනං බලපල්ලකො.