ආරි සහ ධවල නාග රාජයා, පිඹුරාගේ දුක සහ සුද්දා සමග සතුට සැමරීම.

ඊයේ රාත්‍රියේ මම අපූරු හීනයක් දැක්කෙමි.    මම මැරිච්ච ආරිත් එක්ක රජයේ කාර්යාලයකට යමින් සිටියෙමි.   රජයේ කාර්යාලයක් කිව්වාට ඒ කාර්යාලයේ සාමාන්‍ය රජයේ කාර්යාලයක දකින්නට නොලැබෙන විදියට ඉදිරිපස විසිතුරු මල් වවා දිය පොකුණු සහ ගල් තලා වලින් අලංකාර කොට තිබිණි.    අපි දෙන්නා එක පොකුණක් පසුකර යනවිට දැක්කේ පොකුණ අයිනේ ගල් තලාවක පෙණය පුප්පාගෙන සිටි සුධා ධවල නාග රාජයෙකි. ඉදිරියට යමින් සිටි අපි දෙදෙනා එක්වරම ගල්ගැහුණේ මේ තේජාන්විත සුදෝසුදු නාග රාජයා දැකීමෙන් ඇතිවූ භීතිය නිසාය.  

රජයේ කාර්යාලවල කොහොමත් නයෙක් දෙන්නෙක් දුලබ නොවේ.    සමහර ඒවායේ ඉන්නේ මුචලින්ද නාග රාජයාටත් වඩා ලොකු නයිය.   ඒ උනාට මේ නාගයා සිටියේ කාර්යාලයේ නොවැ කාර්යාලයට එන පෙත් මඟේය.  

ආරි මාවත් ඇදගෙන ඉස්සරහට යන්නට හැදුවත් මම දිගින් දිගටම පසුබැස්සෙමි.  ජීවත්ව සිටියදීද ආරි මැරෙන්නට බයක් තිබ්බ එකෙක් නොවේ, මරණය දැක දැක ඉදිරියට යන එකෙකි.  වතාවක් බෙල්ලෙ වැල දාගත් ආරියා තවත් වතාවක් කෝච්චියට බෙල්ල තියන්නට ගියේය.  අලුත් අවුරුදු දවසක හොඳටම බීගෙන ගොනෙකුගේ බෙල්ල කඩන්නට ගිහින් ඔලුව පළාගෙන යන්තම් බේරුණේය.   ඒ උනාට ඇත්තටම මැරුණේ සිරෝසිස් හැදිලාය.    ඒ කතා ටික පසුවටය. 

දැනටමත් සැරයක් මැරී ඉන්න ආරියාට තව කී සැරයක් මළත්  එකය.   නමුත් මට එහෙම නයෙක් ගසා මැරෙන්න ආසාවක් නැති නිසා පණ බයෙන් හිටි තැන ගල් ගැසී හිටියෙමි.    නාග රාජයා දිහාම බලා ඉන්න මම දැක්කේ නාග රාජයාගේ බඩ හරියේ එක තැනක් ඉදිමී ඇති බවය.   ඒ ගෙඩි පිටින්ම බිත්තරයක් ගිල දමා ඇති නිසා බව ආරි කීවේය.   එය නම් සාමාන්‍ය කිකිළි බිත්තරයකට වඩා මහත එකකි සමහර විට තාරා බිත්තරයක් විය හැකිය.    

තාරා බිත්තරය කිකිළි බිත්තරය වගේ දෙගුණයක් තරමය.    කේරළේ ගිහිං තාරා බිත්තර කාපු කතාවක්ද තිබුණත් එය මෙතැනට අදාළ නොවේ.     ගල්වල ගැටී බිත්තරය පළුදු වේදෝ යැයි බියෙන් මෙන් නාග රාජයා සිය වලිගය බඩ වටා පටලවාගෙන සිටියේය.  දෙගොල්ල මුණෙන් මුණ බලාගෙන ඉඳිල්ල ඉවරයක් නැති තැන නාග රාජයා  එක්වරම සිං ගා අහසට පැන තටු ගසමින් ඉගිලී ගියේ මගේ කණ ලඟිනි.   මේ නම් මහා කොබෝ නයෙකැයි වැටහුණු මම භීතියෙන් වෙවුලමින් ඉවතට පැනගත්තෙමි.    

සැක්, මොකද මනුස්සයො මේ මහ රෑ දඟලන්නෙ, නිදාගන්න වත් දෙන්නෙ නැද්ද? 

ඛේදයකි!  මා පැන ඇත්තේ පසෙක නිදාසිටි හැලපිගේ ඇඟටය.

නෑ මේ හීනයක් දැක්කා ! තවමත් බියෙන් සිටි මම කීවෙමි.

හීනෙන් බය වෙන්නෙ නැතුව යැ දවල් දවස තිස්සෙ කියවන්නෙම බහුබූත කොට, බ්ලොක් කියයි බුක් කියයි රෑට පේන්නෙත් ඔව්ව තමා ! දැන්වත් පන්සිල් අරං දෙයියන්ට පිං දීල නිදාගන්නැ 'යි ! කී හැලපි ඔලුවේ ඉඳන් රෙද්දත් පොරවාගෙන ආපහු නිදාගත්තාය.

වෙලාව රෑ දෙකය, වතුර ටිකක් බී ආපහු නිදාගන්න බැලුවත් නින්ද අහලකවත් නැත.   මට මතක් වෙන්නේම නාග රාජයාගේ ඉදිමී තිබු බඩය.   මේ ඊයෙ පෙරේදා මාධ්‍ය ජාලා වලත් මුහුණු පොතේත් සංසරණය වූ  මුවෙක් ගිලදමන පිඹුරාගේ ජනප්‍රිය වීඩියෝව මට මතක් විය.   මටනම් දුක හිතුණේ මුවාට වඩා මුවා ගිලදමන්නට දුක්වින්ද පිඹුරා ගැනය.   මුවාගේ බාගයක් එළියේය, බාගයක් ඇතුළේය, පිඹුරාගේ කට ගව්වක් විතර ඇරී ඇත, මුවා ඇතුළට යන වේගය පැයට අඟලකි.    මුවාට අං නොතිබූ එක වාසනාවකි.   නැත්නම් සිද්දවෙන්නේ අර රොමයියගේ පිඹුරාට වෙච්ච දේය.    රත්තරන් මුතු මැණික් දෙනවාය කිව්වත් මම නම් කෑමකට ඔච්චර දුක් විඳින්නේ නැත.   ආයෙමත් කෑමක් කනවා නම් ඔය ලොකු ලොකු සත්තු අතහැර හාවෙක්, මීමින්නෙක්, වඳුරෙක්, වළිකුකුලෙක් වගේ ගිලින්නට ලේසි සතෙක් අල්ලගෙන ගිල දමා ආහාර වේල පිරිමසා ගන්නා ලෙස අනුකම්පා පෙරදැරිව පිඹුරාට කියන්නට කැමැත්තෙමි.

මීළඟට කියන්නට ඇත්තේ තරමක පුරාජේරුවකි.    පහුගිය ඉරිදා ලක්බිම පත්තරේ හැලපකඩේ ගැන සඳහන් වී තිබීම බ්ලොග් රචකයෙක් වශයෙන් මගේ සිත සතුටට පත්කරවූ කාරණයක් විය.   ලිපිය ලියා තිබුණේ මාධ්‍යවේදී ක්‍රිෂ්ණා විජේබණ්ඩාරයන්ය.   හැලපකඩේ බ්ලොගයේ පස්වන සංවත්සරය වෙනුවෙන් මවිසින් ලියන ලද ඇරියස් කතාවක් සහ සුද්දාගේ අන්නාසි සොමිය පෝස්ටුව ගැන ඔහු ලියා තිබුණේ සිංහල බ්ලොග් අඩවි හඳුන්වා දෙමින් ලියන්නට යෙදෙන ලිපි මාලාවක පළමුවැනි ලිපිය වශයෙන්ය.   මාධ්‍යවේදියෙකු මතු නොවැ බ්ලොග් රචකයෙක්ද වන ක්‍රිෂ්ණා විජේබණ්ඩාරයන් වලස්පතිගේ අඩවිය නම් වූ බ්ලොගයේ රචකයාය.   

හාපුරා කියා හැලපකඩේ ගැන ජාතික පුවත්පතක පළවීම සමරන්නට වටින සතුටුදායක කරුණක් බැවින් කර්තව්‍යය ඇරඹීමට අප මුණගැසුනේ සුද්දාගේ ගෙදරදීය.   ඒ සඳහා කතාවේ නොහිටියත් මාතෘකාවේ හරි හිටපු සුද්දාට ආරාධනා කිරීම මගේ යුතුකමකැයි මා සිතුවෙමි.  සවුදිය පුරා හමුව ඇරඹුනත් සමරන්නේ කුමක්දැයි මා සුද්දාට කියන්නට නොගියේ අන්තර්ජාලය හෝ බ්ලොග් යනු සුද්දාට තවත් එක වචනයක් පමණක්ම වූ නිසාය.  සුද්දා  බෝතලය  හොඳහැටි  සප්පායම් වුණේ මා ලියන කතාවල ඔහුද එක චරිතයක් බව හෝ තමන් බ්ලොග් පාඨකයන් අතර බොහෝ ජනප්‍රිය කෙනෙක්ය ඈ කිසිවක්ම නොදැනමය෴