ස්වප්නාගේ දානය, හොරෙන් කන පළතුරු, ජීප්ගේ භීෂණය, හැංගිමුත්තන් සහ ප්‍රියානිගේ කහබත.

අපේ ගමේ කොල්ලන් සමග රස්තියාදු වෙමින් ජීවිතය සැහැල්ලුවෙන් ගතකළ හැටි ගැන මා මීට පෙර ලියු පෝස්ටුවක සඳහන් කළෙමි.    ඔහොම කාලය ගතවෙමින් යද්දී අපට පෙනී ගිය කාරණයක් වුණේ අපට වඩා වයසින් වැඩි කොල්ලන් කීප දෙනෙක්ම අඩු වැඩි වශයෙන් කොටු පනින්නට පටන්ගෙන ඇති බවයි.     මහ රෑ දෙගොඩහරියක් වෙනතුරු නිදිමරමින් කොටු පැනීම කරන උන් පහුවදා තමන් කොටු පැන්න ආකාරය අපත් සමග රස කරමින් විස්තර කරද්දී අපි ඒ විස්තර අසා සිටියේ කටත් ඇරගෙනය.  කොච්චර ආසාව තිබුණත් කොටුවක් පනින්නට අවශ්‍ය ධෛර්යය ඇති කරගන්නට අපට ඒ වන තෙක් හැකිවුණේ නැත.   කොටු කාරයන් අපිත් එක්ක කිව්වේ උන් කොටු පනින්නේ අනාගතයට අවශ්‍ය අත්දැකීම් ලබාගන්නට මිසක  කිසිසේත්ම වල්කමකට නම් නොවන වගයි.    හොරෙන් කන පළතුරු වඩා රසයි කියා දැනෙමින් තිබුණු මේ කාලයේ කොල්ලන් ගේ කොටු පැනිල්ලේ දී සිදුවන රසබර කතා අපට හොඳ බයිට් වූ බව නම් මතකය. 

අක්කා කෙල්ල මගෙත් එක්ක ඇතිකරගෙන තිබුණු ඇයි හොඳයිය ටිකක් දිගදුර ගොස් තිබුණේ මේ කාලයේදීමය.     අපේ ඔෆිස් එකේ දී මමත් අක්කා කෙල්ලත්, ඇගේ සපෝටර් වූ දීපිකාත්, අබේත් යන අපි  හතරදෙනා කෑවෙ බීවේද, ගමන් ගියේද, කතාකරමින් සිටියේද ,රණ්ඩු වුනේද එකටමය.    අක්කා කෙල්ලට අබේ නමක් දැම්මේ ඒ දවස්වලය.    පොඩ්ඩ බැරිවෙන කොට තද වෙන චරිතයක් වන අක්කා කෙල්ලට අබේ මුලින්ම ගිණිපුක් යනුවෙන් නම් තබා එය ජී. පී යනුවෙන් කෙටිකළේය.   ජී.පී යන්න තවදුරටත් ස්මාර්ට් කළ අපි ජීප් කියා නම හදාගත් අතර ජීප් කියන නමට අක්කා කෙල්ලගේද විරුද්ධත්වයක් නැති නිසා ඒ නම රෙජිස්ටර් කර ගත්තෙමු.     දකුණේ උපන් කෙනෙක් වූ ජීප් රස්සාවට යන්නට පදිංචි වී සිටියේ කිරුළපොනේ ඇයගේ ඥාති සහෝදරියෙකුගේ ගෙදරය.   දීපිකා නුගේගොඩ තම නිවසේ සිට රැකියාවට ආ අතර අබේ ආවේ ගම්පහ සිටය.     ඒ වනවිටත් බඳින වයස පහුවී සිටි ජීප් ට උවමනා වුණේ හැකි ඉක්මනින් කාව හෝ බැඳගෙන පිළිවෙලක් වෙන්නටය.    අබේට ඒ වෙනකොටත් බඳින්නට කෙල්ලක් සිටි අතර ඊළඟ අවුරුද්දේ උගේ මංගල්‍යය ට දින තීරණය වී තිබිණි.   වයස අවුරුදු විසි ගණන් වල මුල හරියේ සිටි දීපිකා ඉතා සැහැල්ලු ගති පැවතුම් ඇති විනෝදකාමී යුවතියක් වූ අතර ඇයටද ඒ වනවිට කොල්ලෙක් හිටියත් චිවාහය ගැන තීරණයක් තිබුණේ නැත.    ජීප් මොන තරම් කිව්වත්, ඇඬුවත්,තර්ජනය කළත් ඒ කාලයේ බඳින්නට මම හීනෙකින් වත් හිතා තිබුණේ නැත.    මට උවමනා වුයේ තාරුණ්‍යය විඳින්නට හා වැඩිදුර ඉගෙන ගන්නටය.

අපේ කල්ලියේම නොවුණත් කාර්යාලයේ අපි කරන හැම කුප්ප වැඩකටම උදව් කරන තවත් චරිතයක් වුයේ ප්‍රියානි ය.    මගේ වයසේම වූ ඇය ඒ වනවිටත් විවාහවී දරු දෙදෙනෙකුගේ මවක් වූ නිසාවෙන් කරපිට පැටවී තිබු ගෙදර රාජකාරි නිසා  නිතරම අපිත් එක්ක ඉන්නට නොලැබුණත් ඇයත් විනෝදයට බෙහෙවින් කැමති එකියකි.   ඇය විවාහවී සිටියේ අපි යන්නට කළින් අපේ කාර්යාලයේ සිටි කෙනෙක් එක්කය.   දරු දෙන්නෙක්ද ලැබුණු පසු දෙදෙනා අතර අඬදබර ඇතිවී ලොකු පවුල් ආරාවුලක් නිර්මාණය විය.  අන්තිමට වුණේ දෙන්නා දෙතැනක ජීවත් වන්නට පටන් ගැනීමයි.   වැඩිමල් පුතා සමග මනුස්සයා ඔහුගේ මෝදර මහගෙදර පදිංචි වුන අතර ප්‍රියානි බාල දුවත් එක්ක ජීවත් වුණේ ඔවුන් මිළදී ගෙන තිබු රද්දොළුගම නිවාස යෝජනා ක්‍රමයේ නිවසකය.  කොළඹම වෙනත් කාර්යාලයක වැඩකළ ප්‍රියානිගේ මනුස්සයා සතියකට දෙතුන් දවසක් බීමත්ව අපේ ඔෆිස් එකට ඇවිත් ප්‍රියානිත් එක්ක රණ්ඩු ඇල්ලීම සාමාන්‍ය දෙයක් විය.   ප්‍රියානි හඬා වැළපෙමින් දුක බෙදා ගන්නේ අපිත් එක්කය. 

ප්‍රියානිගේ දුක් ගැනවිලි අසා ඇයගේ හිත හැදෙන්නට කතා කරන එක ජීප්ට රිස්සුවේ නැත.   'එක එක ගෑණුන්නෙ කඳුළු පිහින්න යන් නැතුව තමන්ගෙ පාඩුවෙ ඉන්න' යි කියා දවසක් ඇය මට අවවාද කළාය.   දීපිකා මහ හයියෙන් හිනාවෙමින් මගෙත් එක්ක කතාකිරීම ගැනද ඇය දීපිකාට දොස් කීවාය.    ජීප්ගේ සපෝටර් වූ දීපිකා මගෙත් එක්ක පළහිලව්වක් ඇතිකර ගත්තේ ඔය අව්අස්සේය.    ඒ ඉතා ස්වභාවිකව අහිංසකව ඇතිවූ පළහිලව්වක් විනා අපේ නැහැදිච්ච කමටවත් වල්කමකටවත් ඇතිකරගත් පළහිලව්වක් නොවන බව මට කටපුරා කිවහැකිය.   මේ ගැන ජීප් දැනගත්තොත් එහෙම ඇතිවෙන තත්වය අති භයානක නිසා අපි දෙන්නා පළහිලව්ව කරගෙන ගියේ බොහෝ ප්‍රවේශමෙනි.   කාර්යාලයේ රාජකාරි අහවර වීමෙන් පසු ජීප් කෙළින්ම ගෙදර යන අතර ගෙදර යන්නට එහෙමකට හදිස්සියක් නොවූ දීපිකාත් මමත් ඇස්වාට්ටුවේත් බොරැල්ලේත් රස්තියාදුවක් ගසා විසිරී යන්නේ කළුවර වැටෙන වෙලාවටය.    අපේ හැසිරීම් වල මඳ වෙනසක් ඉවකළ අබේට නම් අපි  ගැන තරමක සැකයක් ඇතිවී තිබුණත් ඌ ඒ ගැන මොකුත් සඳහනක් නොකළ නිසා අපි දෙන්නා වැඩි  තැකීමක් කළේද නැත.     

එහෙත් බෝම්බය පුපුරා ගියේ අප දෙදෙනා නොසිතු මොහොතකය.    එක් සති අන්තයක සවස දීපිකාත් මමත් නුගේගොඩ කුවින්ලන් එකෙන් එළියට බැස පාරට ආවා විතරය.    ඉස්සරහට එන්නේ ජීප්ය.    ඇය ඉතා හොඳින් අපි දෙන්නාව දුටු නිසා මගඇර යන්නටත් බැරිය.   පොළොව පළාගෙන ගිහිං හැංගෙන්න හිතෙන්නේ මේ වෙලාවටය.    දීපිකා මගේ මුහුණ බැලුවාය.    මම දීපිකාගේ මුහුණ බැලුවෙමි.   අවස්ථාවේ ඇති භීෂණය අමතකවූ අප දෙදෙනාට බකස් ගා සිනාගියේ එක්වරමය.    අපි දෙන්නා සිනාසෙනු දුටු ජීප්ට තවත් තදවෙන්නට ඇත.    කොටුවී ඇත්තේ සිනමාහල ඉදිරිපිටදීම බැවින් නිදහසට කරුණු කිසිවක් නැත.   ඒත් අප බලාපොරොත්තු වූ පරිදි ජීප් පාරේ ගෝරි දාගන්නට ගියේ නැත.    'ලැජ්ජ නැතුව පාරෙ මඟුල් නටනවා එනවා යන්නැ'යි කුටු කුටු හඬින් කියූ ජීප් දීපිකාද ඇදගෙන යන්නට ගියාය.   පාරේ ගිය බස් එකක එල්ලුනු මමද ගෙදර ගියෙමි.    පහුවදා කාර්යාලයේදී හමුවූ ජීප් 'කෙල්ලන්ව රවට්ටගෙන රස්තියාදු ගහනවා' ය කියා මට තරමක දෝස්මුරයක් දැමු අතර 'කොල්ලො රවට්ටගෙන නාඩගම් නටනවා'යි වරුවක් විතර කණ පිරෙන්නටම  ඇයට බැන වැදුණු බව දීපිකා මගෙත් එක්ක කිව්වේ සිනාසෙමිනි.    දැන්නම් ජීප් අපි දෙන්නා ගැන බොහොම පරීක්ෂාවෙන් සොයාබලන නිසා කරන දෙයක් ප්‍රවේශමෙන් කලයුතු යැයි දීපිකා වැඩිදුරටත් කීවාය.    නුගේගොඩ රස්තියාදු වීම අත්හැර දැමු අපි ඊළඟ සති අන්තයේ රාජගිරියේ ඉම්පාලා එකට ගියේ ජීප් ඒ පැත්ත පළාතේ වත් නොඑන බව දීපිකා සහතික කර කියපු නිසාය.    ජීප් එක්ක හැංගිමුත්තං කරමින් ගතකළ ඒ කාලය අපට ඉතා රසවත් විය.

මා වැලිසර අතහැර කොළඹ ප්‍රධාන කාර්යාලයට මාරුවක් ලබාගැනීමේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථය වුණේ වැඩිදුර ඉගෙනගැනීම වුවත් ලලනෝපචාරය නිසා ඉගෙනගැනීම හැරෙන්නට අනික් හැමදේම කරමින් සිටියා මිසක අදාළ දේ සිදු නොවූ බව තේරුම් යනවිට ටික කාලයක් ගතවී තිබුණි.    ඒ නිසා මම හැකි ඉක්මනින් ආපු කාරිය කරගන්නට උනන්දු වූ හෙයින් ඊළඟට පටන් ගත්තේ ඉගෙනගන්නටය.    එහිදී මගේ හොඳම සගයා වුයේ දේශාය. ( මම දේශාය කියා ලියද්දී බ්ලොග් එක කියවන බොහෝ පාඨකයින් දේශා කියන්නේ බ්ලොග් (නො)ලියන දේශකයා කියා වරදවා වටහාගැනීමේ ප්‍රවණතාවක් ඇති බව මම මීට ඉහතදී ලියු බ්ලොග් සටහන් කීපයකදී පෙනී ගොස් ඇත.   මේ මා කියන දේශා දේශකයා නොව වෙනත් කෙනෙක් බවත් දේශකයා මෙතෙක් කාලයකට මගේ දෑහැටවත් දැක නොමැති බවත් සහතික කර කියන්නට කැමැත්තෙමි) දේශා ද මා මෙන් කලාවට බොහෝ කැමැත්තක් දැක්වූ කලාබරයෙකු බැවින් අපි දෙන්නා ඉතා ඉක්මනින් හිතවත් වූයෙමු.     

කොළඹ පෙන්වන නාට්‍ය දර්ශන හා චිත්‍රපට බලන්නට අපි දෙන්නා ගියේ එකටය.    නාට්‍ය හෝ චිත්‍රපට නොබලන දිනවල අපි බම්බලපිටියේ අවන්හලකට ගොස් බියර් බොමින් නාට්‍ය හා චිත්‍රපට ගැන සාකච්ඡා කළෙමු.     කලා ක්ෂේත්‍රය ගැන උනන්දුවක් තිබේනම් ක්ෂේත්‍රය ගැන මුලික දැනුමක් වත් තිබිය යුතු යැයි කී දේශා ඕ.සී. අයි. සී එකෙන් පවත්වනු ලබන ටෙලි නාට්‍ය හා සිනමා පාඨමාලාව හදාරන්නට මා උනන්දු කළේය.    දේශා ඊට අවුරුදු කීපයකට පෙර පාඨමාලාව නිමකර තිබු අතර එහිදී ඔහුගේ සමකාලීනයන් වී ඇත්තේ බෙනට් සහ රුවන්ය.    මගේ වැඩ කටයුතු ගැන ජීප්ගේ කිසිම පැහැදීමක් නොතිබුණත් ඇය ඒවාට අකුල් හෙලුවේ නැත.   ඕ.සී.අයි. සී කෝස් එකේ පංති තියෙන්නේ සති අන්තයේය.   සති අන්තයේ ඕවටයිම් කරන්නට ජීප්ද දීපිකාද කාර්යාලයට එති.   සමහරක් දිනවල පංති ඇරෙන වෙලාවට දීපිකා කොටුවට ඇවිත් මම එනතුරු බලා සිටියි.    විටෙක ජීප් මා හමුවන්නට එන්නේ දීපිකාද එක්කගෙනය.

ප්‍රියානිට තදබල මුත්‍රා අමාරුවක් සැදී මහ රෝහලට ඇතුල් කළේ ඔය දවස්වලය.   ඊට පහුවදා උදේ මම ප්‍රියානි බලන්නට ගියෙමි.    සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ වැඩකළ අපට ඕනෑම වෙලාවක රෝහලට යන්නට හැකියාව ඇති නිසා මම ගියේ උදේ නවයට විතරය.    ඒ වෙනකොටත් ප්‍රියානි උදේ ආහාර ගෙන නොතිබුණ නිසා    මම ප්‍රියානිට උදේට කෑමද තේ ද ගිහින් දුන්නෙමි.   ප්‍රියානි බලන්නට එන කෙනෙකුට ඉන්නේ ඇගේ මහත්තයා උනත් ගෝරි දාගෙන ඉන්න නිසා බලන්නට නොඑන බව ප්‍රියානි කීවාය.   කොහොමත් බීගෙන ලෙඩ බලන්නට එනවාට වඩා නෑවිත් ඉන්න එක දාහෙන් සම්පතයි කියා ඇය කීවේ සිනාසෙමිනි.    සතියක් පමණ රෝහලේ නැවතී සිටි ප්‍රියානිගේ උදේ ආහාර වේල මම හැමදාම ගෙනගියෙමි.    නැවතත් කාර්යාලයට එන්නට පටන්ගත් ප්‍රියානි ඇයට කළ උදව් ගැන මට බොහෝසේ ස්තුතී කළාය.   ඊට පසු දවල් කෑමට ප්‍රියානි අපත් සමග එකතුවූ අතර සමහර දිනවලට ඇය කහබත් හදාගෙන එයි.   උදේට තියෙන වැඩ අස්සේ කහබත් හදන්නේ කොහොමද කියා කෙනෙක් ඇසුවිට 'බත් එකට කහ ටිකකුත් ලුණු ටිකකුත් දාන එක වැඩක්දැ'යි ඇය ගත්කටටම කීවාය.   එක් සති අන්තයක අපි දෙතුන් දෙනාම එකතුවී රද්දොළුගම ප්‍රියානිලාගේ ගෙදර දවල් කෑමකට ගියෙමු෴