69.මෝනාලිසා සහ සිංගප්පූරු කතා

අවුරුද්දටම ඇතිවෙන්න දන්සැල් කතා ලිව්වනෙ දැන් ඇති...තවත් දන්සැල් කතා මහ රාසියක් තිබුණත් ඔක්කොම කියන එක හරි නෑ අනික් අවුරුද්දටත් කියන්න ඉතුරු කරගන්න එපායැ.

දැන් ඉතිං මෝනාලිසා බලන්න යන ගමන ආපහු පටන්ගන්න කාලෙ ඇවිත්...ඔයාලට මෝනාලිසාව පෙන්නන්න එක්කරන් යන ගමනෙදි මට වැදුණු මඩ පාරවල් නං නිමක් නෑ...මොනව කරන්නද.

අපි නැවැත්තුවෙ යාලුවොත් එක්ක අවුරුදු පාටියට ගිය තැනින් නේද...දැන් තියෙන්නෙ අවුරුදු කන්න...ඊට ඉස්සෙල්ල අපි ගියානෙ ල චැපල්...ල චැපල් කියන්නෙ පැරිසියෙ තියෙන ඉතාම ප්‍රසිද්ධ වීදියක්...ඒ වීදියට ගියාම මට නං හිතෙන්නෙ ඉන්දියාවෙ හරි යාපනේ හරි වීදියකට ගියා වාගෙ.

ල චැපල් වලට ලිට්ල් ඉන්දියා කියලත් කියනව...ලිට්ල් ඉන්දියා කියපුවම මතක් වෙන්නෙ සිංගප්පූරුවෙත් තියෙනවනෙ ලිට්ල් ඉන්දියා කියල හරියක්...මොකුත් නෑ තනිකර ඉන්දියාවම තමා...සිංගප්පූරුවට යන්න මටත් චාන්ස් එකක් ලැබුණනෙ...

කාලය 2010 අවුරුද්ද...දවසක්දා බිරිඳ වැඩ ඇරිල ඇවිත් මට කතාකරල කියනව...

හැමදාම ඔයානෙ මාව රට එක්ක යන්නෙ...මේ සැරේ එන්න මාත් එක්ක යන්න...

බලපුවාම ඇය වැඩකරන කන්තෝරුවෙන් දින කීපයක වැඩසටහනකට සිංගප්පූරුවට යවන්න ඇයවත් තෝරගෙන...

ඔක්තෝබර් මාසෙ දවසක අපි ගමන පිටත් වුණා...එයාපෝට් එකේ ඔක්කොම වැඩ ඉවර කරගෙන ඩියුටි ෆ්‍රී පැත්තෙ රස්තියාදු ගහනකොට තිබුණු කැමරා දැකල බිරිඳ මගෙන් අහනවා...

කැමරාව ගෙනාව නේද...

අප්පට හුඩු කැමරාව ගේන්න අමතක වෙලා...

කමක් නෑ...අනික් අයගෙ ඒවයින්වත් පිරිමහ ගම්මු...

බලන්නකො...ඔයාට තිබුණෙ ඇඳුම් ඇඳගෙන කැමරාව ගන්න එක විතරනෙ...ඉතුරු වැඩ ඔක්කොම මම කරලනෙ තිබුණෙ...

කමක් නෑ අනික් අයගෙ කැමරා වලින්වත් පිරිමහ ගම්මුකො...

තමුං ගාව ඔච්චර කැමරා තියාගෙන අනුන්ගෙන් ඉල්ලහල්ලකො...

අලුත් එකක් ගන්නත් ලෝබයි කැමරා තියෙද්දි...

කොහොම හරි අපි සිංගප්පූරුවට ගිහින් ලිට්ල් ඉන්දියාවල හෝටලේක නැවතුණා...ඉන්දියාවම තමයි...ඔය මුස්තාපා කියන අති විශාල සාප්පු සංකීර්ණය තියෙන්නෙත් අපි හිටපු හෝටලේ ඉඳල පයින් යන දුර...

මුල්ම දවසෙ කෑම කන්න තැනක් හොයාගෙන යනකොට සිංහල අකුරු තියෙන හෝටලයක් දැකල ඒකට ගියා...ලංකාවෙ කෑම තියනව කියලයි ලියල තිබ්බෙ...

හැබැයි ලංකාවට කිසිම සම්බන්ධයක් නෑ ඉන්දියන් මුස්ලිම් ජාතිකයො කීපදෙනෙක් තමා කඩේ කරන්නෙ...කොහොම වුණත් කෑම රසයි ඒ වගේම ලාබයි...

අපි ආපහු ගෙදර එනතුරුම කෑවෙ ඒ කඩෙන් තමා...පාර්සල් ඉල්ලපුවම සිමෙන්ති කොළයක් වගේ තෙල් කඩදාසියක් අරගෙන ඔතල දෙනව අර අපි හරියට පොලිතින් කොළ ගන්නව වගේ...හොදි ලීක් වෙන්නෙත් නෑ...ඒ කොළ තියන තැන කඩේ මනුස්සයගෙන් අහගෙන මමත් එනකොට කොළ සීයක් අරං ආවා..

කැමරාවක අඩුව ලොකුවටම දැනුනු නිසා මම මුස්තාපා එකෙන් ඩොලර් හැත්තැපහකට කැමරාවක් ගත්තා...අප්පා ඒක හොඳයි මළමිනීවල පින්තූර ගන්න...බට්න් එක ඔබල පැය කාලකට විතර පස්සෙයි පින්තූරෙ වදින්නෙ...කිසි වැඩක් නෑ ලංකාවට ඇවිත් මම ඒක බිරිඳගෙ නංගිගෙ පොඩි එකාට දුන්න සෙල්ලං කරන්න.

ඒ වැඩ සටහනට බිරිඳත් එක්ක ගියපු යාලුවො ඔක්කොම වාගෙ ඒ අයගෙ දරුවො එක්කගෙන ගිහිං තිබුණෙ...මම විතරයි වැඩිහිටියෙකුට හිටියෙ ගෑණු  අය උදේම වැඩ සටහනට පිටත් වුණාට පස්සෙ මම කොල්ලො තුන් දෙනත් එක්ක කඩේට ගිහිං උදේට කාල එහෙම ඇවිදින්න යනවා...අපේ පුතාගෙ වයසෙ පොඩි එකෙකුයි තව ඒ ලෙවෙල් කරන වයසෙ කොල්ලො දෙන්නෙකුයි හිටියෙ...ලොකු කොල්ලො දෙන්නගෙ වැඩේ පොඩි එකාව බයිට් කරන එක නිසා පොඩි එකා හැම තිස්සෙම මාත් එක්ක කතා කර කර ගියෙ...

යනකං එනකං තුන්දෙනාගෙ ඉල්ලීම් ඉවරයක් නෑ...

අන්කල් මට අරක ගන්න ඕනැ...මේක ගන්න ඕනැ...අරං දෙනවද...

හරියට අසන්නන්ගේ ඉල්ලීම් වගේ...

දන්නවද අසන්නන්ගේ ඉල්ලීම්...අපි පොඩි කාලෙ රේඩියෝ එකේ වෙළඳසේවයෙ දවසකට දෙසැරයක්ද කොහෙද අසන්නන්ගේ ඉල්ලීම් ප්‍ර චාරය වුනා...

අපිත් ඔය වැඩ සටහනෙන් සිංදු ඉල්ලල පෝස්ට්කාඩ් දාල අහගෙන ඉන්නව හැමදාම...ඉඳල හිටල අපෙත් නං කියවල ඉල්ලපු සිංදුව දාපු දාට අපට හරි ජොලි...

ඉස්සර අපේ ගෙදර තිබුනේ ලොකු බැටරියකින් වැඩකරන ඉරෙස් කියල රේඩියෝ එකක්...බැට්රිය විසාලයි ඒක දාන්න පෙට්ටියකුත් තිබුණා...රේඩියෝ එකේ ඒරියල් එක හයිකරල තිබුණෙ ගේ පිටිපස්සෙ වැට අයිනෙ තිබුණු රට අඹ ගහේ මුදුන් අත්තක බැඳපු ලීයක ගැටගහලයි...

හරියට දැන් අපි ටී වී ඇන්ටෙනා හයිකරනව වගේ...

අර්ත් එක පොළොව යටින් ගෙනැත් අපේ නාන ළිඳේ ගැට්ටෙ කිරිමැට්ටට බස්සපු යකඩ කූරක ගැටගහල තිබුණා...

ලංකාවට ටී වී ආපු අලුත ඉස් ඉස්සෙල්ලම අඟල් 14 ටීවී එකක් ගත්තෙ මහින්ද...ඒ දවස්වල තිබුණු දිමුතු මුතු කියන ටෙලි නාට්‍යය පෙන්නන දවස්වලට අපි මහින්දලගෙ ගේ බදු අරං වාගෙ ඉන්නෙ...සිකුරාදා දවස්වලට චිත්‍රපටි පෙන්නනවා...එදාට නං චිත්‍රපටි බලන්න ගමේ ගෑණු පවුල් පිටිං එන්නෙ වාඩිවෙන්න පැදුරුත් කිහිල්ලෙ ගහගෙන...

නමය හමාරට පටන් ගන්න චිත්‍රපටිය ඉවරවෙන්නෙ මහ පාන්දර එකට දෙකට...ඇයි සැරින් සැරේ නවත්ත නවත්ත පැය කාලක් විතර ඇඩ් දානවනෙ...

අපිත් නොවැරදීම චිත්‍රපටි බලන්න යනවා...ගිහිං එළියෙ පුටු තියාගෙන වාඩිවෙලා ජනේලෙන් බලාගෙන ඉන්නෙ...මුලු ගේම ගෑණුන්ගෙන් පිරිල අඩියක් තියන්න ඉඩක් නෑනෙ...

අපට නං ඔය චිත්‍රපටි ගාණක් නෑ ඕව ඔක්කොම හෝල් එකේ බලලනෙ තියෙන්නෙ...අපි වැඩියම බලාගෙන ඉන්නෙ චිත්‍රපටි බලන්න ආපු කෙල්ලක් එහෙම රෑ පානෙ එළියට එයිද කියල...වෙන මොකකටවත් නෙවෙයි ඔය අහුමුල්ලකට එක්කං ගිහිල්ල සුහද පිළිසඳරක යෙදීමේ පරම පවිත්‍ර චේතනාවෙන්...නැතුව වෙන මොහොකටවත් එහෙම නෙවෙයි ඕං...

හැබැ ඉතිං කෙල්ලක්ව එහෙම ලේසියෙන් එළියට පන්න ගන්න බෑ...චිත්‍රපටි බල බලා හිටියට උන්නෙ අම්මල කෙල්ලො දිහෑ ඇහැ ගහගෙනමයි ඉන්නෙ දන්නවනෙ බඩුවල හැටි...

අපි ඉතිං මහ පාන්දර වෙනකං නිදිමරල හරියකට නිදාගන්නෙත් නැතුව උදේම රස්සාවටත් යනව නිදිමතේම මොක්කුද වගේ...

 ඊට පස්සෙ කාලෙක වෙනුජල කලර් ටී වී එකක් ගත්තා...වෙනුජල අපේ අල්ලපු ගෙදර...

ඔය දවස්වල වෙනුජලගෙ පියාට ඈතින් නෑයොවෙන පොඩිඋන් දෙන්නෙකුත් වෙනුජලගෙ ගෙදර නැවතිලා හිටිය වෙනුජලගෙ අම්මගෙන් පහේ ශිෂ්‍යත්වෙට ඉගෙන ගන්න...

දෙන්නම පහේ පංතියෙ...

දෙන්නගෙම නම චමින්ද...

අඳුන ගන්න ලේසියට අපි දෙන්නට හුරතල් නං දෙකක් දාල තිබුණා...

එකෙක් මුචලින්ද...

අනිකා ජාලයා...

මුචලින්ද කිව්වෙ ඌ ඉවරයක් නැතුව නයි අරින නිසා...අනිකගෙ තාත්ත දවස තිස්සෙම බිබී කුකුල්ලු කොටෝනව තාත්තගෙ කුකුලෙක් ඉන්නවලු ජාලය කියල...

පොඩිඋන් දෙන්න ඉක්මනටම අපේ බයිට් එක බවට පත්වුණා...

ක්‍රිකට් මැච් බලනකොට එකෙක් අහනව...

කොහොමද මාමෙ ඔය කට්ටිය ටී වී එක ඇතුළට එන්නෙ...

එළියට බැහැල බලනවකො ඔවුන් ඇන්ටෙනාව දිගේ බඩගාගෙන එන හැටි...ඊයෙ රෑ මම දැක්ක ඉයන් බෝතම් බහිනව...උගෙ බරට උණගහ නැමුන නැමිල්ලක් මම හිතුවෙ කඩාගෙන වැටෙයි කියල...

වෙනුජගෙ මල්ලි කළණ කියනව...

 ආයෙ බෝලර් බෝල් කරන්න ඉස්සෙල්ල බෝලෙ ඔපදාල කෙළ එහෙම ගානකොට එකෙක් අහනව...

ඒ මොකද කරන්නෙ මාමෙ...

ආ...ඒ මතුරල කෙළ ගානව බෝලෙට ගහන එකාව අවුට් වෙන්න...

හූනියම හරි ගියොත් පොලුම තමයි...

කළණ කියනවා...

සති අන්තෙට මුචලින්දයව බලන්න අම්ම හරි තාත්ත හරි දෙන්නම හරි වෙනුජලගෙ ගෙදර එනව අඩුපාඩු බලල යන්න...එදාට තමයි අපට වැඩ වැඩි...

දෙමව්පියො යන්න පිටත් උනාම මුචලින්දය අඬ අඬා පස්සෙන් වැටෙනව ගෙදර යන්න ඕනැයි කියල...

අපි බොහොම අමාරුවෙන් කොල්ලව හේ කරගෙන අල්ලගෙන වගේ ඉන්නව දෙමව්පියො යනතුරු...

 ඒ උනාට පොඩ්ඩ බැරිවෙනකොට මූ අපෙන් ගැලවිල දුවන්න ගන්නවා හරියට හාවෙක් වගේ...අපෙත් වැඩේ මුගෙ පස්සෙ එළවන එක...බට්ට වගේ පොඩියට දුවනව දිවිල්ලක් වැටෙන් පැනල අපේ වත්ත පුරහම...අපිත් හැතිදාගෙන එළෝනවා...දවසක්දා මූ දුවගෙන ගියා ගියාමයි ආගිය අතක් නෑ...හැම තැනම හෙව්වා...ළිඳකටවත් වැටිලද දන්නෙ නෑනෙ...කෑ ගගහ කතාකළා හාහෝවක් නෑ...

හොයාගෙන යනකොට අපේ ගල්ළිඳ ළඟ මහ උණ පඳුරෙ අකුළක් අස්සෙ මේකා මීමින්නෙක් වගේ හැංගිලා ඉන්නවා...

අකුලෙන් එළියට ඇදල අරං ගෙදර එක්ක ආවා...

අනේ මට මගෙ අම්මත් එක්ක යන්න දෙන්න මාමේ...

කොල්ලා හූල්ල හූල්ල අඬනව...

 ඔය මුචලින්දයලගෙ අම්ම එක විදියක විසේකාර අංගනාවක් කියල බබලත්තු කුටු කුටු ගානව මට කීප සැරයක් ඇහිල තියෙනව...

 ගෙවල් ළඟ වෙනුජලගෙ නෑදෑ අයිය කෙනෙක් ඉන්නව කොටු පප්ප...මූ කොටු පනිනවට වඩා වනකර ගන්නව...කතාව කියන්න මූට නමකුත් දෙන්න එපායැ අපි කියමුකො සරත් කියල...

දවසක්දා මුචලින්දයලගෙ අම්ම ඇවිත් වෙනුජලගෙ අම්මට විශාල පැමිණිල්ලක් කරනව සරත් ගැන...

මාත් එහෙන් මෙහෙන් හොයල බැලුවා...

අම්මා මුචලින්දයව බලන්න ආපු දවසක රෑ වෙලා ආපහු යනව...මූ අපේ වත්තෙ රැකල ඉඳලා පල්ලෙහා දෙල් ගහ යටට ගෑනිව උස්සන් ගිහින්... වැඩි කරදරයක් නැතුවම කොටුව පැනගෙන...

වැඩේ එළිවුණේ මෙහෙමයි...

ඔවුන් දෙන්න අපේ දෙල්ගහ යට කං සැප විඳිද්දි කරුමෙට මාත් එතනින් ඇවිත් වැඩ ඇරිල ගෙදර එනවද කොහෙද...

මේ ගෑණි හිතල තියෙන්නෙ මම සීන් එක දැක්ක කියල...

ඒ වුණාට මම මොකුත්ම දැක්කෙ නෑ කරුවලේ...

ඕක මගෙන් එළිවෙයි කියන බයට තමයි ගෑණි කලින්ම පැමිණිල්ල කරල තියෙන්නෙ සාක්කිකාරයට මාව දාල...මම ඔය සීන් එකට ආවෙ නැත්නං ගෑණි සද්ද නැතුව පිහදාගෙන යන්න යනවා...

ඔය කතා මගෙන් අහල හගිස්සවන්න ගියොත් එහෙම උඩ බලාගෙන කෙළගහ ගන්නව වගේ වැඩක් නිසා වැඩේ ගොඩින්ම බේරල දැම්මා...
 

ජාලය ගෙන් නං ඒ වගේ කරදරයක් තිබුණෙ නෑ...ජාලයව බලන්න එන්නෙ උන්ගෙ අම්ම විතරයි...තාත්තට ඒවට වෙලාවක් තිබුණෙ නෑ...පස්සෙ කාලෙක මනුස්සය බීලම මැරිල ගියා...
 

පහේ ශිෂ්‍යත්වෙ ලියල ඉවරවෙලා කොල්ලො දෙන්නම ගෙවල්වලට යන්න ගියා...ඊට පස්සෙ උං ගැන කිසිම ආරංචියක් මට ලැබුණෙ නෑ...
 

අම්මෝ ඒ කොච්චර කාලෙකට ඉස්සෙල්ලද...දැන් නං දෙන්නම යස තරුණයො වෙන්නඇති...බැඳලත්ඇති...මුචලින්ද රස්සාවක් හොයාගන්න හම්බවෙන්න ආවා කියල වෙනුජ පස්සෙ කාලෙකදි මාත් එක්ක කිව්වෙ උන් දෙන්න ගැන කතාකරකර ඉද්දි.