71.අටපිරිකර පූජාව සහ මේරි අක්කා

අටපිරිකර ගැන අපූරු කවි පෙළක් මාතලන් ලියල තිබුණ දැක්කහම මටත් අටපිරිකර ගැන කතාවක් මතක් උනා...

ආ... ඒ කතාව ලියන්න කලින් තවත් දෙයක් මතක් වුණානෙ...මගෙ පහුගිය කතාවට කමෙන්ට් කරන මාතලන් කියල තිබුණෙ මස් ගන්නකොට රතට රතේ තියෙන සූකර කෑල්ලකට ගොඩක් මනාපයි කියල...

ඉතිං මට එතකොට සූකර කතාවකුත් මතක් උනා...

ඔය රාගම මහබාගෙ පාරෙ යනකොට දකින්නට තියෙන සුලභ දර්ශනයක් තමා ඌරන් අල්ලන්න ගෙනියන දඩයම් බල්ලන්...

දැන් කට්ටිය හිතයි රාගම මහබාගෙ පාරෙ මම කොහෙද ගියෙ කියල...ඔය පාර මගෙ ජීවිතයට හරිම සමීප පාරක්...හැත්තැ ගණංවල අගභාගයෙ ඉඳල අසූ ගණංවල මැද භාගය වෙනතුරු මම ඔය පාරෙ ආව ගියා...මොකද ඒ දවස්වල මම වැඩකරපු ඉස්පිරිතාලෙ තිබුණෙ ඔය පාරෙයි...මගෙ ජීවිතේ ලස්සනම තරුණ අවදිය ගෙවිල ගියෙ අතිශය සුන්දර වටපිටාවකින් හෙබි ඒ ඉස්පිරිතාලෙයි...

      ඒ නිසා රාගම,ඇළපිටිවල,මඟුල්පොකුණ,අඩිවිස්ස පාර,වැලිසර,ගල්උඩුපිට,මහබාගෙ,කඳාන මට නිකං මගෙ ගම වගේ...අද වුණත් ඔය හරියෙ පාරක යනකොට අතීත මතකයන් අවදිවෙන්නෙ හරියට තරුණ කාලෙට ආපහු ගියා වගේ...

ඉතිං ඔන්න ඔය හරියෙ තමයි මම දඩයම් බල්ලන්ගෙ දර්ශනය දකින්නෙ...ඒ බල්ලො යන්නෙ ඌරො දඩයම් කරන්න යන්නෙ ඌරු දඩයක්කාරයගෙ සයිකලේ ලැගේජ් එකේ වාඩිවෙලා...අල්ලන්න අමාරු ඌරො එහෙම කොටුකරල අල්ලල දෙන්නෙ බල්ල තමා...

ඒ දවස්වල ඇළපිටිවල හිටපු හැඩකාර කාන්තාවකට අපේ ඉස්පිරිතාලෙ වැඩකරපු එකෙක් වහවැටිල හිටියනෙ...අපි මිනිහට නමක් කියමුකො ජලාල් කියල...හැඩකාර කාන්තාවට මාගරට් කියමු...

ඇළපිටිවල පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එක පහුකරල මහබාගෙ පැත්තට එනකොට දකුණු පැත්තෙ පොඩි කණ්ඩියක් වාගෙ කඳු ගැටයක මාගරට්ලගෙ ගෙවල් තිබුණෙ...සිමියොං අයියලගෙ ගෙවල් හරියෙ...ගේ ඉස්සරහ පාරෙන් එහා පැත්තෙ පුරං වෙච්චි වෙල්යායට එහා ගොඩේ අර මරපු පළාත් සභා මන්ත්‍රීගෙ ගෙදර...ඒ කාලෙ පොර මන්ත්‍රී නෙවෙයි ඉස්පිරිතාලෙ  වැඩකරපු නිකම්ම කබ්බෙක්...උන්ගෙ අම්ම තමයි මේරි අක්කා...උස මහත කලු ගෑණි... කටෙන් පැත්ත පළාතම හොල්ලගෙන හිටියෙ...

පාරෙන් මෙහා පැත්තෙ ඉන්න මාගරට් එක්ක වෙළෙන් එහා පැත්තෙ ඉන්න මේරි අක්ක ජම්මාන්තර වයිරයි...කොයිවෙලාවෙ බැලුවත් දෙන්නා දෙපැත්තෙ ඉඳගෙන බැණගන්නව...මේරි අක්කගෙ මකර කටේ සද්දෙට මුලු ඇළපිටිවලම හෙල්ලෙනව...

ජලාල් මොන ජාතියක් දාල හරි මාගරට්ව යාලු කරගත්ත...මේරි අක්කට මේ දෙන්නගෙ ප්‍රේමය ඇහේ කටු අනිනව වගේ...

ජලාල් ඉස්පිරිතාලෙ නයිට් ඩියුටි දවස්වලට මහ  රෑ වෙන්න ඇරල මාගරට්ලගෙ ගෙදර එනව එහෙ නයිට් ඩියුටි කරන්න...

රාත්‍රිය පුරාම මාගරටුත් එක්ක කං සැප විඳින ජලාල් පාන්දරින්ම එළියට බැහැල යනව...

ජලාල්ගෙ කොටු පැනිල්ල මේරි අක්කට ඉක්මනටම ඉව වැටුණා...දැන් මේරි අක්කයි මාගරටුයි රණ්ඩු වෙනකොට මේරි අක්ක කියන්නෙ ජලාල් මාගරට්ගෙ ගෙදර ඇවිත් මාගරටුත් එක්ක කරන දේවල්...

අර කුණු තම්බියත් එක්ක එළිවෙනකං හැමණෙන පට්ට වේසිනෙ බොල තෝ...

කියල පටං අරං...අනුලෝම ප්‍රතිලෝම වශයෙන් මේරි අක්ක එගොඩහ ගොඩේ ඉඳල කියන්නෙ මුලු ඇළපිටිවලටම ඇහෙන්න හරියට ඉස්පීකරේ වගේ...

දවසක්දා පාන්දර කළුකපා එළිය වැටෙද්දි ජලාල් තමන්ට තුරුල්වෙලා නිදාගෙන හිටපු මාගරට්ගෙන් සමුඅරන් පාරට බහිනකොටම මෙන්න කලුවට කලුවෙ මේරි අක්ක පාරෙ ඉන්නව බහිරවය වාගෙ මාරාවේශයෙන්...

ජලාල්ගෙ මෑණියන් වහන්සෙ සිහිපත් කරල පින් දුන්නු මේරි අක්ක මාගරට්ගෙත් ආදරබර දෙමව්පියන්ට පින් අනුමෝදනා කරන්න අමතක කළේ නෑ...ඇය පිං අනුමෝදනාව අවසන් කළේ මෙන්න මේ ආකාරයට...

ඈ බොල මොට්ට වේසිගෙ පුතෝ...ඔය බැල්ලිගෙ කුණු හු##ට කෙළිනවට වැඩියෙ නරකද බොල මේකට කෙළියනං...

කියපු ගමං ඇඳන් හිටපු ගවුම ඔලුවටම උස්සල ජලාලයට පෙන්නුව...

හපෝයි එදානං ජලාලයට ඉහේ උකුණන් බිමට පනින වැඩක්නෙ සිද්ද වුණේ...

 ඔන්න ඔය ජාතියෙ ගෑණියක් තමයි මේරි අක්ක...රස්සාවට කලේ ඉන්දියාවට ගිහිං ඇඳුම් ආදී එක එක දේවල් ගෙනත් විකුණන එක, හොඳ සල්ලිකාරි...

ප්‍රයිවෙට් බස් පාරට දාපු මුල් අවදියෙම මේරි අක්කත් බස් එකක් අරගෙන 192 රාගම -කොළඹ පාරට දැම්මා...

 ඔය කාලෙම තමයි මේරි අක්කගෙ තාත්ත මැරුණෙ...තාත්ත හිටියෙ මේරි අක්ක ලඟ...පුතා යාලුව හින්ද අපිත් මළගෙදර ගියා...

මේරි අක්ක මළගෙදර දෙකවෙන්න කෑගගහ අඬනව...

හපෝයි...මගෙ යතුර නැතෝ...මටනං ඉඳල වැඩක් නැතෝ...

ආදී වශයෙන්...තාත්ත මැරිල ඉද්දි මේ ගෑණි මේ යතුරක් ගැන කියවන්නෙ පිස්සුවෙන්ද කියල අපි බැලුව...බැලින්නම් යතුර කියල තියෙන්නෙ තාත්තට...ගෑණි ඉන්දියාවෙ එහෙම යනකොට ගෙවල් දොරවල් රැක බලාගෙන ඉඳල තියෙන්නෙ තාත්ත...එයාට ගේ බාරදුන්නොත් යතුරු දාල වගේ හොඳට රැකබලාගන්නවලු...

 ඔය කතාව වෙලා දැන් සෑහෙන කල්...දැන්නං මේරි අක්ක ඉන්නවද දන්නෙත් නෑ...කෝකටත් අටමගෙන් අහල බලන්න ඕනැ...හිටියොත් එහෙම මගෙත් රෙදි ගැලවෙන්න දෙකක් කියයි. 

මළගෙදර අඬන එක කියපුවම මට මතක් වුණේ ඉස්සර කාලෙ මලගෙවල්වල කුලියට අඬන ගෑණු හිටියලුනෙ...යමක් කමක් තියෙන අයගෙ මළගෙවල් වල අඬන්න මේ ගෑණු හයර් කරන්නෙ මීගමු පළාතෙන්...
 

හැට්ටෙයි කම්බායයි ඇඳගෙන උඩටකරල තදවෙන්න කොණ්ඩෙත් බැඳගත්තු මේ කාන්තාවො මළගේ ඉස්සරහ නවත්තපු බක්කි කරත්තෙන් බහින්නෙ නිකං පනිනව වගේ...
 

පැන්න ගමන්ම ගෙට දුවගෙන එන්නෙ තුන්දෙනා එක්ක මොකුත් නෑ එකෙකුට එකෙක් පරාද නෑ කෑ ගැහිල්ල...
 

බුදු බාප්පේ...
 

අනේ මගෙ බුදු බාප්පා පෙරේදත් ඇවිත් කතාකරල ගියෙ මේකටදෝ...
 

ඔන්න ඔය ආකාරයට පෙට්ටිය ගාව බිම වැටිල පැය කාලක් විතර අඬන තුන්දෙනා ඒ ෂෝ එක ඉවර කරල කුස්සිය පැත්තට ගිහිං මූණකට හෝදගෙන උදේට කාල එහෙම සූදානමෙන් ඉන්නව...
 

මළගෙදරට කට්ටියක් එනකොට ඉස්සරහට ගිහිං අඬන්න ගන්නව...
 

පෙට්ටිය උස්සන වෙලාවට තමයි වැඩේ තියෙන්නෙ...
 

මුන් තුන්දෙනා මක්කොරලවත් මිනිය ගෙනියන්න දෙන්නෙ නෑ...පෙට්ටියෙ එල්ලිල කෑ ගහනව...
 

අනේ මගෙ බුදු බාප්ප ගෙනියන්න එපෝ...
 

මිනිය වලදාන්න ගෙනිච්චට පස්සෙ ගෑණු ටික ගණු දෙනු බේරගෙන යන්න යනවා...

 දැන් අටපිරිකර ගැන කතාව...
 
ඔය අපේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවො ඉන්නවනෙ...ලොකු ලොකු වැඩ සටහන් කරන්න හරි කැමතියි...දවසක් අපිත් එක්ක කියනව...
 
මේ සැරේ වෙසක් පෝයට අපි පන්සීයක් දෙනාව සිල් සමාදන් කරවන්න ඕනෑ...
 

අපිත් ඉතිං බොහොම අමාරුවෙන් ගමේ හිටපු කසිප්පු කාරයොයි ජීවිතේට පන්සලකට ගොඩ වැදිච්චි නැති උනුයි ඔක්කොම ඇදන් ඇවිත් පෝයට සිල් සමාදන් කෙරෙව්වා...
 
අනික් ගම්වලිනුත් සිල් ගන්න ඇවිත් හිටපු කට්ටියත් එක්ක පන්සීයක් කොහොම වෙතත් තුන් හාරසීයක් සිල් සමාදන් වුණා...
 
සීල ව්‍යාපාරය හාමුදුරුවන්ගෙ හිතේ හැටියට සිද්දවෙච්චි නිසා හාමුදුරුවන්ට හරිම සතුටුයි...

ඔන්න ඊළඟ වෙසක් පෝයට හාමුදුරුවො තවත් ලොකු වැඩක් කරන්න ලෑස්තිය...
 
ඒ කියන්නෙ 2011 අවුරුද්දෙ වෙසක් පෝය...හරියටම එදාට බුද්ධත්වයෙන් අවුරුදු 2600ක් පිරෙන දවස...
 
ලංකාවෙ උතුරු කොණේ තියෙන පන්සලට අටපිරිකර 2600ක් පූජා කරන්නයි 2600ක් උපාසක උපාසිකාවො ඒ පන්සලේ සිල් ගන්නයි හාමුදුරුවන්ගෙ අදහස...
 
කාර්ය සාධන බලකායක් එහෙම පත්කරල වැඩ පටන්ගත්තා මටත් සම්බන්ධවෙන්න කිව්වා...
 
මේ වැඩ පිළිවෙලේ සාර්ථකත්වය ගැන මට විශාල සැකයක් තිබුණා...මුළු වැඩ පිළිවෙලම රැඳිල තිබුණෙ දේශපාලකයන්ගෙයි අනුග්‍රාහකයන්ගෙයි මත...වැඩ පිළිවෙල නියමාකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙන්න නං මුල ඉඳලම කිසිම අඩුපාඩුවක් නැතිව වැඩ කෙරීගෙන යන්න ඕනෑ එක තැනක අඩුපාඩුවක් වුණොත් මුලු වැඩ පිළිවෙලම කඩාවැටෙනවා...

දේශපාලකයන්ගෙ පොරොන්දු මත සිද්දවෙන දෙයක් නිසා මගේ ඒ ගැන අබමල් රේණුවක විශ්වාසයක් තිබුණෙ නෑ...
 
කොටින්ම හාමුදුරුවන්ගෙ වැඩ පිළිවෙලේ කිසිම ප්‍රායෝගික බවක් මම දැක්කෙ නෑ...
 
මෙච්චර විශාල කණ්ඩායමක් ගෙනිහින් ඒ අයට කෑම බීම නවාතැන් දෙන එක ආදී නොයෙකුත් දේවල් ගැන නිසි තක්සේරුවක් කිසි කෙනෙක් කරල තිබුණෙ නෑ...

මම දකින දේ හාමුදුරුවන්ට කියන්නත් බෑ... කිව්වොත් හිතයි කරගෙන යන වැඩේ කඩාකප්පල් කරන්න හදනව කියල...හොඳම දේ ඒ ගොල්ලන්ට වැඩේ කරගන්න ඇරල මම  පැත්තකට වෙලා ඉන්න එකයි...

අපේ හාමුදුරුවනේ මටනං එන්න වෙන්නෙ නෑ පුතාගෙ විභාගෙ ඒ දවස්වලට යෙදිල තියෙන නිසා...කියන ඕනැ දෙයක් කරල දෙන්නං...
 
එහෙනං මහත්තයො අටපිරිකරවලට සම්මාදං වෙන්නකො...
 
මම අටපිරිකරටත් සල්ලි දීල තව ඕනැ කරන වැඩකට ගන්න කියල තව මුදලකුත් දීල පැත්තකට වුණා...දැන් හාමුදුරුවන්ගෙ වැඩ සටහන වේගයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙනවා...අපේ ගමෙන්ම බස් දෙකකටද තුනකටද සෙනග එකතුවුණා...මිනිස්සුන්ටත් මොකද නිකං යාපනේ එක්ක යනව නං කෑම බීම ඔක්කොම නොමිලෙ ලැබෙනව නං වෙන මොනවද...
 
හාමුදුරුවන්ගෙ වැඩේට අහළ පහල පන්සල් හැම එකකින්ම ලොකු සහයෝගයක් ලැබුණා...

ඔය අතරෙ තව විශේෂ හාමුදුරු කෙනෙක් හිටියා මාතර පැත්තෙ...අපි කියමුකො ජිනරතන හාමුදුරුවො කියලා...මේ හාමුදුරුවො අපේ පන්සලේ මාසයක් පිරිත් කියපු වෙලාවෙ ඇවිත් ඒ වැඩේ සාර්ථක කරගන්න රෑ නිදිමරාගෙන බොහොම මහන්සියෙන් වැඩකලා...
 
අටපිරිකර පූජාවටත් මාතරින් කට්ටිය එක්කගෙන එන්නම් කියල හාමුදුරුවො පොරොන්දු වෙලා හිටියෙ...

පිංකමට අවශ්‍ය කරන අටපිරිකර ඇතුලු සෑම සියලු දේම උපයා සපයාගෙන හාමුදුරුවො වෙසක් දවස වෙද්දි සූදානමෙන් හිටියා...
 
වෙසක් දවසෙ උදේ වෙද්දි යන කණ්ඩායම එකතුවෙන්න ඕනෑ...අපේ ගමේ සහ අවට ගම්වල අය පන්සලටත් පිටපළාත්වලින් එන අයට ටවුමෙ සතිපොළේ හිස් ටකරං මඩුවලත් එක්කාසු වෙන්න සූදානම් කරල තිබුණා...දවල් දොළහ වෙද්දි සෑම සියලු දෙනාම පිටත් වෙන්න ඕනෑ...එහෙමයි සූදානම
 
සිහින් පොද වැස්සකුත් එක්ක වෙසක් දවසත් උදාවුණා...අටපිරිකර ආදී බඩු ගෙනියන ලොරි කලින්ම ආවා...දවල් දහයහමාර එකොළහ වෙද්දි යන කණ්ඩායම ඔක්කොමත් එකතු වුණා...තවම බස් නැහැ...

 අර ගාල්ල මාතර ඉඳල ඇවිත් සතිපොළේ ටකරං මඩුවල ගාල්වෙලා හිටපු කට්ටිය දවාලෙ අව්වට හොඳටම හෙම්බත්වෙලා...පොඩිඋං කෑ ගහනව...වතුර ටිකක් බොන්න තැනක්වත් දන්නෙ නෑනෙ...දාඩිය දාගෙන මර දුකක් විඳිනව දවල්ට කන්නත් නැතුව...

බස් දෙන්න පොරොන්දු වෙච්චි දේශපාලකයො ඩිපෝවලට බස් දෙන්න කිව්වට ටර්න් පාඩුකරගෙන ඩිපෝවලින් බස් යවන්නෙ නෑනෙ...දවස ඉවරකරල තමයි බස් දුන්නෙ...ප්‍රයිවෙට් බසුත් එහෙමයි තමන්ගෙ ටර්න් ඉවරකරල ආවා...
 
ඔක්කොම කට්ටියව පටවල යවල අන්තිම බස් එක පන්සල ළඟින් පිටත් වෙද්දි රෑ එකොළහත් පහුවෙලා...
 

ඇන්සන් තමයි මේ වැඩ පිළිවෙලේ භාණ්ඩාගාරික...ගමනෙ මුලු විස්තරයම මට කිව්වෙ ඇන්සා...

බස් ටික යාපනේට යද්දි වෙලාව උදේ නමයයි...කොහෙ සිල් ගන්නද සිල් වැඩ පිළිවෙල එතනින්ම ඉවරයි...
 
ඊට පස්සෙ කට්ටියව බෝට්ටුවලට දාලා පන්සලට යවල...ගිහින් අටපිරිකර ටිකත් පූජා කළා කියන්ඩකො...මෙතනදි කියන්න තව ලස්සන කතාවක් තියෙනව පොඩ්ඩක් ඉන්ඩකො...
 
ගිය නඩේට දවල්ට කන්න දෙන්නත් එපායැ...එතනම තිබ්බ හින්දු කෝවිලෙන් භාජන ආදී පහසුකම් සපයාගෙන කට්ටිය දවල්ට බත් උයල...උයල ඉවරවෙලා කෑම බෙදන්න බලනකොට පන්සලේ හිටපු ඔක්කොම ගේට්ටු කඩාගෙන කෑම ගන්න ඇවිත්...කෑම බෙදන්න හිටියෙ ඇන්සන් එහෙම...කාව කියල හොයන්නද එක එක පළාත්වලින් ආපු අය එකාට එකා අඳුනන්නෙ නෑ...ගමේ මිනිස්සුන්ව නං දන්නව...දවල් කෑම ව්‍යාපෘතිය සම්පූර්ණයෙන්ම අසාර්ථකයි...
 
ජීවිතේට දැකපුවත් නැති උං හොඳට කාල ගිහින්...නඩේ උං බඩගින්නෙ...

ඔය අතරෙ හාමුදුරුවො හොයාගෙන පොලීසියෙන් ඇවිත්...
 

හාමුදුරුවනේ පොඩ්ඩක් පොලීසියට යමුද පැමිණිල්ලක් තියෙනව...
 
බලපුවාම දූපතේ පන්සලේ හාමුදුරුවො...අපි කියමුකො උතුරේ රාහුල කියල...කයිට්ස් පොලීසියෙ පැමිණිල්ලක් කරල...
 
පැමිණිල්ල මොකක්ද බාල අටපිරිකර ගෙනත් පන්සලට අපහාසයක් අවමානයක් කළා කියල...
 
මේ කට්ටිය පොලීසියට ගියාම උතුරෙ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිත් ඇවිත්...උතුරෙ රාහුල ලක්ෂ 10ක් වන්දි ඉල්ලනවා...
 
හාමුදුරුවනේ මේ මනුස්සයත් එක්ක කතාකරල වැඩක් නෑ...මෙයා කාටවත් කොන්ට්‍රෝල් නෑ...කෙලින්ම කෝල් එක ගන්නෙ අහවලාට...ඉල්ලන දෙයක් දීල සමාදාන වෙන්න...
 
ඒක තමයි පොලීසියෙන් දීපු අවවාදය...

ලක්ෂ 10ක් දෙන්න පොරොන්දු වෙලා පොතේ ලියල කට්ටිය ආපහු ඇවිත්...
 
දවල්ට කෑමත් ගොඩක් දෙනෙකුට මගඇරුණු හින්දා පන්සල ළඟ තියෙන හින්දු කෝවිලෙන් තෝසෙත් හදාගෙන ඇන්සන්ල ගොඩට එනකොට බස් එකක්වත් නැතිලු...බෝට්ටුවෙන් ගොඩට එන එන අය පටවගෙන බස් ගිහිල්ලා...

අන්තිමට ඇන්සන්ලට එන්න වෙලා තියෙන්නෙ ආරක්ෂාවට ගිය පොලිස් ජීප් එකේ...
 
ජීප් එකේ ආපු ගමනත් ලස්සන කතාවක් ...කියන්න ගියොත් කතාව තව දික් වෙනවා...ඒ නිසා වන්දනාවේ ගිය සියලුම දෙනා පහුවදා උදේ නවයට විතර දුකසේ ගමට ළඟාවුණා කියල තමයි කියන්න තියෙන්නෙ...
 
අපි එදා උදේ රාජලගෙ ගෙදර කිරිබත් දන්සැල දෙනවා...
 
වන්දනාවෙ ගිය අයට වෙච්චදේ අපට කලින්ම ආරංචි වෙලා තිබුණෙ...ඒ නිසා අපි නඩේ ඔක්කොමල්ල දන්සැලට ගෙනත් හොඳට කිරිබත් කන්න දීල ගෙවල්වලට පිටත් කළා...

පොලිස් කේස් එක වෙලා තියෙන්නෙ මෙහෙමයි...අර ජිනරතන හාමුදුරුවො උතුරේ රාහුලත් එක්ක යන්න කලින්ම ඩීල් එකක් දාගෙන...අටපිරිකර ටිකට ජිනරතන ලක්ෂ 5ක් උතුරේ රාහුලට දෙනව...ජිනරතන අටපිරිකර ටික ආපහු පටවගෙන එනවා...
 
පන්සලට ගිය වෙලාවෙ උතුරේ රාහුල සල්ලි ඉල්ලනකොට ජිනරතන අතේ සල්ලි තිබිල නෑ දෙන්න...ඒ ගමන සල්ලි පස්සෙ දෙන්නම් මට දැන් අටපිරිකරවල තියෙන පාත්‍රා ටික ගෙනියන්න ගලවල දෙන්න කියල පාත්‍රා ගලවනකොට තමයි බාල අටපිරිකර අහුවෙලා තියෙන්නෙ...
 
සල්ලිත් නැතුව කේන්තියෙන් හිටපු උතුරේ රාහුල කෙලින්ම ගිහින් කයිට්ස් පොලිසියෙ පැමිණිල්ල දාලා...
 
ඔන්න ඔය විදියට අපේ හාමුදුරුවන්ගෙ මහා අටපිරිකර පිංකම නිමාවුණේ ලක්ෂ දහයකටත් කෙළවෙලා...
 
ඊළඟ අවුරුද්ද වෙනතුරුම තැනින් තැනින් හොය හොයා හාමුදුරුවො අර සල්ලි ටික ගෙව්වා කියල තමයි පස්සෙදි මට ආරංචි වුණේ...
 
මගෙන් නං සත පහක්වත් ඉල්ලුවෙත් නෑ මම දුන්නෙත් නෑ.