70.මෝනාලිසා සහ හාල්පොල්ල

අපි ලා චැපල් යද්දි හවස හතරට පහට විතර වෙන්න ඇති...ගොඩක් ද්‍රවිඩ කඩ අතරෙ සිංහල කඩ කීපයකුත් තිබුණා...අපිත් එක කඩේකට ගොඩවෙලා බැලුව...අප්පා අපේ ටවුමක ගමක හොයාගන්න බැරි දුර්ලභ එළවලු පළතුරු වර්ග කිසි කරදරයක් නැතුව ලා චැපල් කඩවලින් ගන්න පුලුවන්නෙ බලපුවාම...තුඹ කරවිලද හිඟුරලද ඕනැ දෙයක් ඉදිච්ච කෙසෙල්කැන් දෙකතුනකුත් කඩේ එල්ලල තිබුණ  හරියට ලංකාවෙ වගේ.

අපිත් රෑට උයන්න කියල කෙළවල්ලො මාලු කෑල්ලකුයි කොළ මිටි දෙක තුනකුයි අරං කෙසෙල් ඇවරියකුත් කප්පෝගත්තා...බඩුටිකත් අරගෙන රෑ වෙන්න කලින් චානි අක්කලගෙ ගෙදරට ආවා.

එදා අවුරුදු කන්න තිබුණෙ රෑනෙ...බිරිඳයි චානි අක්කයි එකතුවෙලා කිරිබත් ලුණුමිරිස් මාලුහොදි ආදී ජාති කීපයක් ලෑස්ති කරල අවුරුදු මේසෙ හැදුවා...අපි යනකොට රසකැවිලිත් හදාගෙනනෙ ගියෙ.

ජයටම අවුරුදු මේසෙ තිබුණත් කන්න හිටියෙ අපි හතර දෙනා විතරයි...අඩියක් ගහන්නත් බෑ අවුරුදුනෙ...ෂේප් එකේ කාල බීල ටිකක් කතාකරකර ඉඳල නිදාගත්තා...

පැරිස්වල ඉන්නතුරුම ගෙදර කෑම ඉව්වෙ අපි තමා...මොකද චානි අක්ක උයන්න ටිකක් කම්මැලියි...අපි ආපුවමත් එයා කිව්වෙ ඔන්න ඕනැ දෙයක් තියනව ඕනැ විදියකට උයාගෙන කන එකයි කියලනෙ...අපි හැමදාම උදෙන්ම දවල්ටත් උයල ඇවිදල එහෙම ඇවිත් හවසට රෑ කෑම උයනව චානි අක්ක එන්ඩත් කලින්...

එයා එහෙම නෙවෙයි...සතියකට හරියන කෑම ඉරිදට උයල ප්‍රිජ් එකේ දානව...කන වෙලාවට රත්කරගෙන කනවා...දිනපතා උයන්න කම්මැලි උදවිය ඔය විදියටනෙ කෑම උයන ප්‍රශ්නය විසඳා ගන්නෙ...

ලොකු කුකුල් මස් වෑංජනයක්

පරිප්පු වෑංජනයක්

උයපු එළවලු දෙකක්

නිතරම ප්‍රිජ් එකේ තියෙනවා තුන්වේලම රත්කර කර කන්න...මටනං එහෙම කන්නත් බෑ කාලත් නෑ...පුතයි මමයි තනියම ඉද්දිත් මම හැමදාම පාන්දර පහට ඇහැරල කිරිත් උණුකරල උදේටයි දවල්ටයි දෙකටම කෑම හදල පුතාට ඉස්කෝලෙ ගෙනියන්න කෑම පාර්සලේ හදල දීල දවල්ට කන්නත් කෑම බෙදල තියල මමත් කෑම අරගෙන වැඩට යන්නෙ...

බාජන ටික හෝදන්න වෙලාවක් නැති නිසා බාජන සින්ක් එකට දාල වතුර දාල යනවා...පුතා දවල්ට ඉස්කෝලෙ ඇරිල ඇවිත් කන්නත් ඉස්සෙල්ල බාජන ටික හෝදනවා...එහෙමයි අපි වැඩකලේ...

දැන්නං ඒ වැඩ ටික බිරිඳ කරන නිසා උදේට ටිකක් වැඩිපුර නිදාගන්නව තමයි...ඒ වුණාට මෙහෙත් ගොඩක් අය මම දන්නව කරන්නෙ ඔය ප්‍රිජ් සෙල්ලම...අනේ මන්දා සතියක් තිස්සෙ එකම දේවල් මොන විදියකට කනවද කියලා.

එහෙම බැලුවොත් අපේ අම්ම තාත්තට හැමදාම පාන්දර කෑම ටික හදල ගෙනියන්ඩ දුන්න අවුරුදු තිස් ගාණක්...ඒ කාලෙ මස් මාලු ටිකක්වත් සීත කරල තියාගන්න ප්‍රිජ් කියල ජාතියක් ගැන අහලවත් තිබුණෙ නැතිව ඇති...ගෑස් කුකර් නෑ... දරලිපේ දුං ගහ ගහ ඉව්වෙ...හාල් ගරන්නත් එපායැ කට්ටිය එකතුවෙලා කනකොට ගල් කැටයක් හැපුණොත් එහෙම ලැජ්ජයිනෙ...ගල් වැලි නැති හාල් කියල ජාතියක් ඒ කාලෙ තිබුණයැ...ගෙදර හාල්ම තමා...

අම්ම මටත් කෑම එක හදල දුන්නනෙ අවුරුදු දහයක් විතරම...ඔය බිරිඳ අපේ ගෙදරට එනතුරු...

රස්සාව හම්බවෙන්න කලිනුත් මොන වැඩකට කොළඹ ගියත් අම්ම බත් එකක් බැඳල දෙනව දවල්ට කන්න...මේ වැඩේට මගෙ කිසිම කැමැත්තක් තිබුණෙ නෑ. අපි කැමතියිනෙ එදාටවත් හෝටලේකින් කන්න...කොහෙද එළියට බහිනකොට කෑම එක අතට දෙනවනෙ...

පස්සෙ කාලෙක හෝටල්වලින් කැන්ටිංවලින් වතුරයි බතුයි කනකොට තමා අම්මගෙ බතේ රස තේරුණේ...

ගෙදර හාලෙ බත්වලට අලයි හාල්මැස්සොයි තෙල් පෑදෙන්න හිඳෙන්න උයල පරිප්පුත් හින්දවල පොල් සම්බෝලයක් මලවල බත්වල ඇතුළට තියල කෙහෙල් කොළේ බැඳල දෙන බත්මුල වාගෙ රස බත් එකක් මම ඊට පස්සෙ කවදාවත් කාල නෑ...කන්න ලැබෙන එකකුත් නෑ...බිරිඳත් මට රසට කෑම උයල දෙනව තමයි...ඇයටත් අපරාදෙ කියන්න බෑ රසට උයන්න පුලුවනි...ඇයත් කියනව අපේ අම්මගෙ කෑම හරිම රසයි කියලා...

 ඒ කාලෙ කෑවෙම ඔය අපේ කුඹුරුවලින් ගන්න හාලනෙ...උයනකොට එහෙම හරි සුවඳයි...හාල් මෝල්වල වී පල්කරල කොටන හාල් වගේ නෙවෙයි...

ගෙදර වී තම්බල වේලල ගත්තහම වී කොටන්න මෝලට ගෙනියන්න අහුවෙන්නෙ මාවම තමයි...ලොකු පෝර උරේකින් එකක් තම්බාපු වී කර තියාගෙන හැතැප්ම එකහමාරකටත් වඩා දුර මාටිං මාමගෙ වී මෝලට පයින්ම යනවා.

ඒව ඔය දැන් තියෙන වී මෝල් වගේ පොෂ් ඒව නෙවෙයි...දැන්නං එක මැෂින් එකකිං වී ඇටේ පොත්ත ඇරල තව මැෂින් එකකට දාල පොලිෂ් කරනවනෙ...

අපි වී ගෙනිහිං ගෝනිය මෝලෙ අත ඇරල හූස් හූස් ගගා හැති අරිනකොට මාටිං මාමා වී ගෝනිය ලෙහෙල අහනව...

ඈ ළමයො...කැකුළුද තම්බපුවද...

 ඒ අනුව තමයි වී කොටන විදිය සකස් කරන්නෙ ඇණවලින්...ඊට පස්සෙ මෝලෙ අර අලි රෝදෙට පිස්ටන් එක දාලා දත්මිටිකාගෙන මුලුවීරියෙන්ම කරකවනවා...

බොහ් බොහ් බොහ් ගාලා බටෙන් දුංගුලි දෙකතුනක් පිටකරල මෝල ස්ටාට් වෙනවා...ඊට පස්සෙ තමයි වී කෙටෙන තැන  තියෙන ලොකු කටට වී ටික දාල කොටන්න ගන්නෙ...කෙටෙන කොටම හාලුත් එක්ක කලවං වෙලා එන දහයියා ටික හුළඟෙ යන්න පෑන් එකකුත් රෝදෙටම අල්ලල අටෝල තියෙන්නෙ...

මෝල පිටිපස්සෙ දහයිය කන්දයි...කුකුල්ලු රැළක් තුංසිය හැටපස් දවසෙම ඔය දහයිය කන්දෙ අහුලං කනවා.

තම්බාපු වී වේලිලා වැඩිනං හාල් ඇටේ කුඩුවෙනවා...වේලිලා මදිනං හරියට පොත්ත යන්නෙ නෑ වී ඇට ගොඩයි...වී කොටල ඉවරවෙලා කෙටිච්ච හාල් සේරු ගාණට තමයි මාටිං මාම සල්ලි ගන්නෙ...හාල් සේරුවක් කොටනවට සත තුනක් හරි හතරක් හරි ගත්තා මතකයි...

 ඒ දවස්වල හාල් සේරුවකුත් සත පණහද හැටද කොහෙදනෙ...ඔන්න ඔය කාලෙ තමයි මැතිණි හාල් පොලු දාල හාල් හිඟවෙලා ගණං ගියෙ...හාල් සේරුව එක පාරටම රුපියල් එකයි පණහ දෙක විතර වෙනකං ගණං ගියා...

ඔය කාලෙ මගෙත් එක්ක සිරිල් මාමලගෙ ගෙදර හිටපු මහතුනුත් එකතුවෙලා හිටියෙ...වී කොටන්න යන්නෙ අපි දෙන්නා එකතුවෙලා...

දවසක්දා අපි වී කොටාගෙන ගෝනි දෙකත් කරගහගෙන ආපහු ගෙදර එනව...

හාල් සේරුව සේරුව විකුණල යමුද...

මහතුං කියනව...

මම ඔය කතාවක් දන්නෙ නෑනෙ... මම උගෙ මූණ දිහා බැලුවා..

යංකො...

මාත් එක්කම ජූලිස් මුදලාලිගෙ කඩේට ගිය මහතුං දෙන්නගෙ ගෝනිවලින් හාල් සේරු දෙකක් මුදලාලිට කියල මන්නෝගෙන එකයි පණහ ගානෙ වික්කා...

හන්දියෙ කඩේකින් කඩචෝරු කාල තේ බීල අපි සද්ද නැතුව ගෙදර ආවා...

 ඊට පස්සෙ වී කොටන්න ගියොත් හැමදාම හාල් සේරුවක් විකුණල තමා එන්නෙ...කාටවත් කිසිම පාඩුවක් නෑ ගෙදර ඕනැතරං වී තියෙනවනෙ...මගෙ සාක්කුවට මුදලක් එකතුවෙන එක තමයි වැදගත්ම දේ...ඒ කාලෙ අපි සිගරැට් පාවිච්චියකුත් නෑ කඩචෝරු කාපු එකම තමයි කළේ...

දවසක් මම වී කොටාගෙන ගෙදර ආවා...හාල් ටික මැනපු අම්ම...

මෙච්චරද ළමයො හාල් තිබුණෙ...

ඔව්...

වෙන්න බෑනෙ...වෙනදට ඔයතරං ගෝනියකින් මීට වැඩියෙ හාල් කෙටෙනවනෙ...

මම දන්නෙ නෑ...ඔය මෝලෙන් කොටල දීපු තරම තමයි...හාල් මදිනං මීට පස්සෙ අම්ම ගිහිං කොටාගෙන එන එකනෙ ඇත්තෙ...

එහෙම කටිං ගහල මම බේරුණා...අම්මත් ඊට වඩා ඒක  පස්සෙ එලවන්නෙ නෑ මොකද මම ස්ට්‍රයික් කලොත් හාල් නැතුව යනවනෙ...

ඔය කාලෙ වෙළෙන්දො හරියට අපේ ගෙවල් පැත්තෙ රවුං ගහනවා...හාල් අරං ගිහිං වැඩි ගාණට විකුණන අය...ඒ මිනිස්සුත් කරන්නෙ සූදුවක් වගේ වැඩක් හාල් අරගෙන යද්දි පොල්ලකදි එහෙම අහුවුණොත් කෙලින්ම හාල් ටික රාජසන්තකයි... උන්ට හාලුත් නෑ සල්ලිත් නෑ...

අපට නං හාල් අහේනිය දැනුනෙ නෑ ගෙදර වී තිබුණු නිසා...ඒ වුණාට කොච්චර නං මිනිස්සු මඤ්ඤොක්කා නටු කකා දුක් වින්දද...

සතියකට දවස් දෙකක් බත් උයන කන එකත් තහනං කලානෙ...අපි නං ඔය නීති ගණංගත්තෙ නෑ හිතුනු වෙලාවට උයාගෙන කෑවා...මොකෝ කුස්සියට ඇවිත් මුර කරන්ඩයැ...

 ඒ වුණාට අනික් බඩු හිඟය අපටත් තදින් බලපෑවා...මිරිස්,කොත්තමල්ලි,උම්බලකඩ,කුළුබඩු ඔය ඔක්කොම දුන්නෙ සමූපකාරෙන් කාඩ් එකකටයි...කිරිපිටි සීනි එහෙම ඇහැට දකින්නවත් නෑ...පාන් දුන්නෙත් කාඩ් එකකට...රෙදි තිබුණෙ බූමිතෙල් ගඳ ගහන ලංකාවෙ නිෂ්පාදන...ඒවත් ඉතාම සීමිතයි...පාංසුකූලෙකට සුදු රෙදි කෑල්ලක් හොයාගන්න මරණ සහතිකේ අරං යන්න ඕනැ.

කිසිම සැලැස්මක් නැතිව මෝඩ විදියට සංවෘත ආර්ථික ක්‍රමයක් හඳුන්වල දීල මැතිණි නාගත්ත නාගැනිල්ල හින්දා තමයි හැත්තැ හතේ ජේ ආර් පප්ප හයෙන් පහක බලයක් අරන් ඇවිල්ලා අමුතුම ආකාරයෙ පුදුමාකාර දේශපාලන සංස්කෘතියක් ලංකාවට හඳුන්වලා දුන්නෙ.

ඔය කෑම අහේනි කාලෙමයි අපි කොල්ලො කට්ටිය එකතු වෙලා මඤ්ඤොක්කා කොටුවක් වැව්වෙ...ඊට අමතරව ඒ දවස්වල වත්තක පොල් ගස් දෙකක් මැදගන්නත් අවසර දීලා තිබුණා...ඒ හින්දා පොල් රාත් සුලභව ගලා ගියා...මිනිස්සු රා ටිකක් කසිප්පු ටිකක් බිව්වට ඔය දැන්වාගෙ බාර් එකෙන් ඉවරයක් නැතුව අරක්කු ගෙනත් බොන සිරිතක් තිබුණෙ නෑ.

 ටවුමෙ මස්කඩෙන් හරක්මස් ටිකක් ගෙනල්ල උයාගෙන කෑව මිසක් දැන් වගේ අඩියෙන් අඩියට බ්‍රොයිලර් කුකුල් මස් නෑනෙ...අනික දැන්වගේ ගවමස්කඩ වසව් කියල උද්ඝෝෂණය කරන්න වීරයො වීරවරියොත් ඒ දවස්වල හිටියෙ නෑ...

ඒ දවස්වල කුකුළ කියන්නෙ ඉස්සරහ කෑමක්... ගං කුකුළෙක් මැරුවොත් ඉතිං මඟුලකට තමයි...

කුකුල්ලු ගැන කියාගෙන එනකොට මට මතක් වුණේ සැරයක් අපි ගං කුකුළෙක් කාපු හැටි...ඒත් එක අලුත් අවුරුදු කාලෙක මීට අවුරුදු විස්සකට විතර එහා පැත්තෙ මගෙ මතකයෙ හැටියට...

අවුරුද්දත් ඉවරයි...ඒ වුණාට අපට තාමත් අවුරුදු කොල්ලො එකෙක්වත් රස්සාවලට යන්නෙත් නෑ...හැමදාම උදේට කට්ටිය එකතුවෙලා මොකක් හරි ජෝගියක් නටල දවස ගෙවාගන්නව...

 අද කුකුළෙක් කමු කියල එදා උදේම කට්ටිය කතාවුණා...බ්‍රොයිලර් එකෙක් නෙවෙයි ගං කුකුළෙක්...

හොයාගෙන යනකොට ලියනගේ ළඟ හෙන ඇම්බැට්ට කුකුළෙක් ඉන්නවය ලියනගේටත් මූත් එක්ක කරකියාගන්න දෙයක් නැතුවයි ඉන්නෙ කියල අපට ආරංචි වුණා...

ඒ ගමන අපි ලියන්නව හොයාගෙන ගියා...

ඔය ඉන්නෙ...මට නං ඕකව අල්ලන්න බෑ...රුපියල් සීයක් මට දීල අල්ලගන්ඩ...

ලියනගේ කිව්ව...

අපිත් ලියන්නට සීය දීල බොහොම පරිස්සමෙන් ගිහිල්ල ආදරෙන් කතාකරල අල්ලගන්න බැලුව...මොන පිස්සුද...ඌ මහ ඇම්බැට්ටයෙක්...දුවන්න ගත්තෙ නැතෑ වැටෙනුත් පැනල...අපිත් පස්සෙන් එළවගෙන ගියා...

අපි ගණුදෙනුව කලේ උදේ දහයට විතර...දවල් එක විතර වෙනතුරු මේකා ගම වටේම දිව්වනෙ...අතඇරල දාල නිකං ඉන්ඩත් බෑ සල්ලි දීල ගත්තු කුකුළනෙ...නැතිවෙයි කියල අපිත් උගෙ පස්සෙන්ම එලවගෙන ගියා...

මේකා පස්සෙන් එලවල අපට දැන් පට්ට හැති...මේ වේස කුකුළා කිසි ගානක් නැතුව තාම දුවනව හරියට කකුල්වලට රෝද හයිකරල වගේ...

යාංතං දවල් එකහමාර විතර වෙද්දි මූ ආපහු හැරිල ලියනගේලගෙ ගෙවල් පැත්තට දුවගෙන එන්න ගත්තා...

බැරිමතැන කුකුළව තියාගන්න කියල රුපියල් සීය ආපහු ඉල්ලගෙන ටවුමෙන් කුකුළෙක් ගේමු කියල කතාවෙවී අපි කුකුළා පස්සෙන් කන්ද උඩට දුවගෙන එනවා...

ගෙවල් ළඟට ආවා විතරයි හැති අමාරුවටද කොහෙද මූ ඩේවිට් අයියලගෙ දර මඩුව අස්සට රිංගල ඔලුව දර ගොඩේ හංගගත්තා...

පස්සෙන්ම දුවගෙන ගිය විජා කුකුළව බදල අල්ලගත්තා...

 එවෙලෙම බෙල්ල මිරිකන්න තරං කේන්තියි...හමගහල සුද්දකරගෙන වරෙං කියල උපාලිට කුකුළා දීලා අපි මැද පාරෙන් වෙල අයිනෙ නියරට එන්න පිටත්වුණා...

අපි පාරදිගේ එනකොට ගෙවල්වල ගෑණු මිනිස්සු අමුතු සත්තු ජාතියක් දිහාවෙ බලනව වගේ ඉස්සරහට ඇවිත් අපි දිහෑ බලාගෙන ඉන්නව...බලපුවාම අපි උදේ ඉඳන් කුකුළෙක් පස්සෙ එලෝනව කියල මුලු ගමේම ආරංචි වෙලා...විළි ලැජ්ජාවෙ බෑ.

අපි මදුරාසියෙ ඉඳපු කාලෙ කුකුල්ලු කාපු විදිහ දන්නවද...එහෙ මස්කඩවල මරපු කුකුල්ලු නෑ...පණපිටින් සත්තු කූඩුවල දාල කඩේ ඉන්නෙ...පෙන්නපුවාම මරල කපල දෙනවා...

එග්මෝර්වලදි අපි ගොඩක් වෙලාවට යන්නෙ පුරුසවල්කම් මාකට් එකට...යනකොටම කුකුල් මස්කඩපේලිය තියෙනවා...කඩේට ගිහිං මස්කඩකාරයට කුකුළව පෙන්නපුවාම කූඩුවෙන් එළියට අරං තටුදෙක පටලෝල තරාදියට දාල කිරල ගාණ කියනවා...

හරි කියපුවාම කුකුළව මරන්න දෙනව...ඔය වැඩේ කරන්නෙ අවුරුදු හයක හතක විතර පොඩි කොල්ලෙක්...ඌ ඔය වැඩේට එක්ස්පර්ට්... අතට ගත්ත ගමන් කුකුළගෙ හොට ඈත්කරල වතුර බිංදු දෙක තුනක් කටට දානවා...ඒ දාන්නෙ ආගම කියපු වතුර මොකද එහෙ ඉන්න ඔක්කොම මස්කඩ කාරයො මුස්ලිම්වරු...ඔවුන් ආගමානුකූලව මරපු නැති සත්තු නොකන නිසා පොදුවෙ හැම සතාම මරන්නෙ ආගමානුකූලවයි...

 වතුර දාපු ගමන් බෙල්ල පිට පැත්තට නමල අල්ලගෙන ලෙව්ව වගේ කැපෙන පිහිතලේකින් ට්‍රිෂ් ගාල කුකුළගෙ බෙල්ල කපල ලේ හලන්න මුල්ලකට දානවා...

ටිකකට පස්සෙ අරං උණුවතුර එකේ ඔබල තටු ගලෝල බඩ ඇතුල සුද්ද කරල කපන්න දෙනවා...වැඩේට විනාඩි පහක්වත් යන්නෙ නැති තරම්...

පුදුමාකාර පාපකර්මයක් අපිත් කරගන්නෙ මේ සත්තුන්ව මරන්න පෙන්නල...

බිරිඳ දවසක් මට කිව්වා...

 

ඉතිං මොනව කරන්නද...මස් ගන්නත් එපායැ...

පස්සෙදි අපි ක්‍රමයක් හොයාගත්තා...මස්කඩේට ගිහිං කඩකාරයට කුකුළව පෙන්නල කිරුවට පස්සෙ සල්ලි දීලා කුකුළව මරන්න ඉස්සෙල්ලා අපි එතනින් මාරුවෙනවා...එළවලු එහෙම අනික් බඩුජාති අරං ආපහු මස්කඩේට එනකොට මස්කඩකාරය කෑලි කපපු කුකුල් මස් පාර්සලේ කවරෙකට දාලා අතට දෙනව අපිත් අරං එනවා...

ඔන්න ඔහොම තමයි පව් සිද්ද කරගන්නෙ නැතුව අපි කුකුල් මස් කෑවෙ...කොහොමද බිරිඳගෙ මොළේ.