39.තරු මතක

අපි හික්කඩුවෙ ගිහිල්ල ටෙලිය ගහගෙන ආපහු ඇවිත් වැඩිකලක් යන්න ඉස්සෙල්ල බෙනට් ටෙලි නිෂ්පාදන ආයතනයක් ආරම්භ කලා ගෙවල් ළඟම.

ආයතනයෙ නම "බෙන් ෆිල්ම්ස්" බත්තරමුල්ල පන්නිපිටිය පාරෙ පැලවත්ත හන්දියෙ ඉඳල කිලෝමීටරයක් විතර තලවතුගොඩ පැත්තට වෙන්න පාර අයිනෙ තිබ්බෙ.ගේ ඉස්සරහින් කොටුව තලවතුගොඩ 174 බස් දුවනව.නාගරික පහසුකම් ඔක්කොම තිබුණත් ඒ හරිය ඒ කාලෙත් බොහෝ දුරට  ගමක්.

බෙන් ෆිල්ම්ස් ආයතනය විවෘත කරන උත්සවයට මට ආරාධනාවක් ලැබිල මමත් ගියා....ඒ දවස්වල මම වැඩකළේ රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යාංශයේ..ඔය 1988 අන්තිම හරියෙ වගේ...

1989 අවුරුද්දෙ දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය තදින්ම රටතුළ ක්‍රියාත්මක වෙන්න පටන් ගත්තා....මුලු රටම අරාජික තත්වයකට පත්වුණා...ගමනාගමනය අඩපණයි....කෝච්චි බස් දිව්වෙ නෑ.

සැරයක් එක දිගට සතියක් ගෙදර නැවතිලා හිටියා වැඩට යන්න විදියක් නැතුව....මම චූටියත් එක්ක චූටියලගෙ වත්ත පහළට වෙලා රේල් පාර දිහා බලාගෙන ඉන්නව....දවසටම කෝච්චි දෙකයි යන්නෙ.....කොළඹ යන ඔක්කොටොම ඔය කෝච්චි දෙක ඇතෑ.

ආණ්ඩුවට විරුද්ධ කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියා උත්සන්න වෙද්දි ආණ්ඩුවත් ප්‍රතිචාර දක්වන්නට ගත්තා...
රෑට රෑට ගම්වලට කඩාවදින පොලිසිය හමුදාව තරුණයන් ගෙනිහින් මරල ටයර් දාල පුච්චන්න ගත්ත....
ගමේ ඉඳීම හරිම භයානකයි.....තරහකාරයෙක් ඔත්තුව දුන්නොත් හරිද වැරදිද බලන්නෙ නෑ කෙළින්ම ගෙනිහින් මරල දානව.

දේශප්‍රියත් එක්ක දවසක්දා මම මේ කතාව කිව්වා....

උඹ ගෙදර ඉන්න එපා....ඇවිත් බෙන් එකේ නැවතියන්....එහෙ ඔය ත්‍රස්තවාදී ප්‍රශ්න නෑ...

දේශා කිව්වා....ඔන්න ඔය විදියට තමයි මගේ බෙන් ෆිල්ම්ස් සම්ප්‍රාප්තිය සිද්දවුණේ.

 ඒ වෙනකොට බෙන් ෆිල්ම්ස් එකේ හිටියෙ රුවනුයි ප්‍රභාතුයි දෙන්නා.....කැමරා සහායක රුවන් මාවනැල්ලෙ උතුවන්කන්දෙ.....ප්‍රභාත් ශබ්ද සහායක..ගම හිඟුලෙ....දේශා තමයි පටිගත කිරීමේ ශිල්පියා.... උදේ ඇවිත් හවස ගෙදර ගියා...ගෙවල් ඒ ලඟමනෙ.

බෙන් ෆිල්ම්ස් එක තිබුණු ගේ අයිති ඒ හරියෙම ගෙදරක හිටපු තරුණ පහේ කාන්තාවකටයි.....ඇයට ඒ හරියෙ දේපළ ගොඩක අයිතිය තිබුණා....පොක්ස්වාගන් කාර් එකක ඇවිත් කුලිය අරගෙන යනවා.....පොඩි දරුවෙක් හිටියා... මහත්තය පිටරටලු.

 මම උදේම ලෑස්ති වෙලා ගේ ඉස්සරහින් බස් එකට නැගල බොරැල්ලට ගිහින් 154 ක නැගල ඔපිස් එකට යනවා...

උදේට සහ දවල්ට කෑම කැන්ටිමෙන්....උදේට නම් පානුයි හොදියි...දවල් තමයි අප්සෙට්....කැන්ටිමේ කෑම එක මෙලෝ යකෙකුට කන්න බෑ වතුරයි බතුයි කනව වගේ...එළියෙ කඩවලින් වැඩි ගාණක් දීල කෑම ගෙනත් කන්නත් බෑනෙ ලැබිච්ච පඩියෙ හැටියට.

බ්‍රාන්ච් එකේ අයනම් ගෙවල් වලින් රසට කෑම එක හදාගෙන  සුවඳට කෙසෙල් කොළේ ඔතාගෙන ඇවිත් කට්ටිය වටවෙලා බෙදාගෙන කන්නෙ....මාත් ඉතිං කාලයක් ඔය විදියට ගෙදරින් ගෙනත් කෑවනෙ....දැන් තමන් විසින්ම පිටුවහල් වෙලා ඉන්න මට මොන රස කෑමද.....ඒ ගැන මතක් වෙනකොට හරිම ආත්මානුකම්පාවක් හිතට දැනෙනවා.

රෑට හොද්දක් හදල තලවතුගොඩින් පාන් ගෙනත් කනවා.....සති අන්තෙ දවස්වලට මම බත් උයනව....අර දෙන්නට උයන්න එච්චර තේරෙන්නෙ නෑ.

 බත් රයිස් කුකර් එකේ උයාගන්න... පරිප්පු හොද්දක් හදන්න...කරෝල තෙල්දාන්න...පොල් සම්බෝලයක් හදාගන්න මම ඒ දවස්වලත් දන්නව...

එළවලු ජාති උයන හැටි තමයි දැනගෙන හිටියෙ නැත්තෙ.

රුවන්ලගෙ තාත්ත කොළඹ එක එක වැඩවලට ආපුවාම රෑ අපිත් එක්ක නතර වෙන්න එනවා....තාත්තගෙන් එළවලු උයන හැටි දැනගත්තා....එයා දවසක් අපිත් එක්ක එකතුවෙලා වත්තෙ ගහකින් කොසයක් කඩල කිරිකොසුත් හැදුවා.

රුවනුයි ප්‍රභාතුයි ෂූටිං එකකට ගිය සිකුරාදා දවසක රුවන්ලගෙ තාත්ත ඇවිත්....ගාණක් නෑ මම ඉන්නවනෙ කියල හිතල නැවතිලා....මම එදා වැඩ ඇරිල කොටුවෙ රස්තියාදුවකුත් ගහල එහෙම එනකොට කරුවල වැටිල....බෙනට් මම එනතුරු බලාගෙන ඉන්නව...කට්ටියකුත් ජීප් එකක ඇවිත් හිටිය.

සර්වෝදයෙ කට්ටියක් හංවැල්ල පැත්තෙ....ඒ අයගෙ වැඩ සටහනක් වීඩියෝ කරගන්න ඇවිත්.....ඒ අයත් එක්ක මාව යවන්න තමයි බෙනා බලාගෙන හිටියෙ.

කැමරා ආම්පන්නත් ජීප් එකට පටෝගෙන මම උං එක්ක ගියා....ටොප් ගමන කියල වැඩක් නෑ හරි ලස්සන පැත්ත....කැළණි ගඟඉවුරෙ එදා රාත්‍රියෙ පටන්ගත්තු වීඩියෝ කිරිල්ල ඉවර වෙද්දි පහුවදා දවල් වුණා....කෑමෙන් බීමෙන් කිසිම අඩුවක් තිබ්බෙ නෑ.

පහුවදා හවස්වෙද්දි මාව ආපහු ගෙනත් ඇරලුවා....නිකං නෙවේ....රෑට කන්න ලොකු බත් මුලකුත් බැඳල දීල පැණි රඹුටං දෙසීයක විතර මල්ලකුත් දුන්නා.

බෙන් එකට ඇවිදින් ගාණ කීයද කියල ඇහුවාම මම කිව්වා අපේ සාමාන්‍ය ගාණ...

අයියෝ......දවස් දෙකක් විතර වැඩකරල ඔච්චර පොඩ්ඩක් මොකටද....

ලියල දෙන්න මට රිසිට් එකක්.... කියල ඉල්ලුව ගාණ වාගෙ තුන් ගුණයක මුදලකුත් මට දුන්නා...

අහළ පහළ ගෙවල්වලටත් බෙදල මට ඔපිස් ගෙනියන්නත් ඇතිවෙන්න රඹුටන් තිබුණා...

ඒ වුණාට හරි වැඩේ...රුවන්ලගෙ තාත්තට එදා තට්ට තනියම ඉන්න වුණානෙ....තාත්ත හොඳටම බයවෙලා....

මම ප්‍රෙෂර්කාරයා....හදිස්සියෙවත් රෑ ප්‍රෙෂර් එක නැග්ග නං මම තනියම මොනව කරන්නද....

ඔහොම තමයි අන්කල්....බයිස්කෝප් කාරයන්ට රැයක් දවාලක් නෑනෙ....මම කිව්වා.

ඊට පස්සෙ නං ඇවිත් යන්න ආව මිසක් රුවන්ලගෙ තාත්ත රෑ නවතින්න ආවෙ නෑ.

අවුරුදු විසි ගාණකින් රුවන්ලගෙ තාත්තව දැක්කෙ නෑ.....දැනට මාස කීපෙකට ඉස්සෙල්ලා රුවන්ලගෙ අම්ම නැතිවුණු වෙලාවෙ මම රුවන්ලගෙ තාත්තට කතා කරල ශෝකය ප්‍රකාශ කළා.

නම කියපු ගමන්ම ඇහුවෙ....

මතකද අපි එකතුවෙලා කොස් උයල කාපුහැටි....කියලයි.

බෙනට් අධ්‍යක්ෂණය කළ තරු ටෙලි නාට්‍යයේ ප්‍රධාන කැමරා ශිල්පියා වුණේ ධර්මෙ.

ධර්මෙ කිව්වට සම්පූර්ණ නම කේ.ඒ.ධර්මසේන.....ඒ වුණාට මුලු කලා ලෝකයම දන්නෙ කිචි ධර්මෙ කියපුවාම තමා...මොකද ධර්මයට හරියට කිචි....ඉළේට අත තියන්න ඕනැ නෑ ඒ පැත්තට අත දික්කලත් ඇති හොඳ කුණුහරුපත් එක්ක ලඟ ඉන්න එකාට වදිනව පාරක් පටෝං ගාල...

ධර්මෙගෙ ගම මීරිගම බෝතලේ පහළගම....වරකපොල පාරෙ අන්නසිවත්තෙ කඩේ ලඟින් හැරිල තමා ගෙදරට යන්න තියෙන්නෙ...මම හොඳට පාර දන්නෙ අපේ අම්මලගෙ ගමත් බෝතලේ ඉහළගමනෙ...අපි එහෙ යනකොට බස් එකෙන් බැහැල යන්නෙ ධර්මෙලගෙ ගෙවල් ඉස්සරහින්.

ධර්මෙ පොඩි කාලෙ ඉඳලම වැඩකරල තියෙන්නෙ ලෙස්ටර් මහත්තය ලඟ....නැවතිල හිටියෙත් ලෙස්ටර් මහත්තයගෙ ඩික්මන් රෝඩ් එකේ ගේ පිටිපස්සෙ තිබ්බ පොඩි කෑල්ලකයි....තවත් චිත්‍රපට කැමරා ශිල්පියෙක් වුණු මර්සලින් පෙරේරාත් ධර්මෙත් එක්ක එතන නැවතිලා හිටියා.

සමහර දවස්වල රෑ මුං දෙන්න හොඳටම බීල ඇවිත් රණ්ඩුවෙලා ගහගන්නවලු......

පහුවදා උදේ ලෙස්ටර් මහත්තය ධර්මෙට කතාකරල අහනවලු....

මොකක්ද ධර්මසේන ඊයෙ රෑ ඒ පැත්තෙන් සද්දයක් ඇහුණෙ....කියල

ධර්මයත් සාන්ත දාන්ත අහිංසකය වගේ අත් දෙකත් බැඳගෙන ....

නෑ සර්....මේ නිකං සර්...කියනවලු
 
ලෙස්ටර් මහත්තය එතකොට හිනාවෙලා...

හා හා ධර්මසේන යන්න....කියනවලු.

 ධර්මෙගෙ ලෝකෙ මුදුන් මල්කඩ තමයි ඔහුගෙ ස්වාමියා වෙච්චි ලෙස්ටර් මහත්තය....ධර්මෙ ඔහුට සැලකුවෙ රජෙක් හා සමානව....අපි කිසි කෙනෙකුට ලෙස්ටර් මහත්තයගෙ කිසිම චිත්‍රපටයක් විවේචනය කරන්න බෑ ධර්මය ඉන්න තැන....ධර්මෙ වහාම එයට එරෙහි වෙනව.

කලා ලෝකයේ කිසිම කෙනෙකුට ලෙස්ටර් මහත්තයට තරම් දැනුමක් නැතිලු....ඇත්ත වෙන්න පුළුවන්....ඒ වුණාට ලෙස්ටර් මහත්තයත් හොඳ චිත්‍රපට වාගෙම අවර ගණයේ ඒවත් කීයක්නම් හැදුවද...ඒ කිසිදෙයක් අපට කියාගන්න බෑ ධර්මය බනිනව...

ඔය ගොල්ලො කව්ද ලෙස්ටර් සර් එක්ක බලාපුවාම....කියල.

අපි තරු කරද්දි දවසක්දා ෂූටිං ඉවරවෙලා ආපහු එනව....වෑන් එකේ නිශ්ශංක දිද්දෙනිය හෙවත් දිගාත් හිටියා....අපි චිත්‍රපට ගැන කතා කරමින් ආවෙ....වෑන් එක එලවගෙන ආවෙ ධර්මයා....

දිගා ලෙස්ටර් මහත්තයගෙ අලුත් චිත්‍රපටය ගැන විවේචනාත්මකව කතාකලා...කතාව ඇත්ත.....ධර්මය එවෙලෙ කටවහගෙන හිටියට දිගාව බස්සල ආපහු එනකොට කියනවා...

එයා මේ ඊයෙ පෙරේදා ආපු එක්කෙනෙක්නෙ...එයා කොහොමද ලෙස්ටර් සර්ගෙ චිත්‍රපට වල දොස් කියන්නෙ .....කියල.

ෂූටිං ඉවරවෙලා අපි ධර්මයත් එක්ක බෙන් එකට එනව.....කට්ටියට රෑට කන්න නිෂ්පාදනයෙන් සල්ලි හම්බවෙනව රුපියල් දාහක් විතර...

බොරැල්ලෙන් බෝතලුත් අරගෙන කෑම ගන්න කඩයක් ළඟ නවත්තද්දි ධර්මෙ කිව්ව...

නිකං අපරාදෙ කඩවලට සල්ලි දෙන්න ඕනැ නෑ සර්.....අපි ගිහිල්ල මොනව හරි උයාගෙන කමු .....කියල

පස්සෙ සිල්ලර කඩේකින් බඩුත් අරං බෙන් එකට ගියා...

බැලුවාම ධර්මයට ටොප් එකට උයන්න පුළුවන්....පරිප්පු හොද්දක් හදනව හරිම රසට....ගෑවිච්චි තැන කන්න පුළුවන්.

ධර්මෙ සාමාන්‍යයෙන් පරිප්පු උයනකොට කොළ මොනවහරි දානව...දවසක් නිවිති ගේන්න අමතක වෙලා....

මට නම් කොළ මොනවහරි නැතිව පරිප්පු කන්න බෑ....ධර්මය කියනව

මේ රෑ කොළ කොහෙන් හොයන්නද....

පොඩ්ඩක් ඉන්ඩකො....කියල මම ගිහින් ළිඳ ළඟ වැල් පෙනෙල ගාලෙන් පඳුරක් ඇදගෙන ඇවිත් දුන්නාම ධර්මය පෙනෙල කොළ හොද්දට දැම්ම....ඒකත් නරකම නෑ අමුතුම රසක් ආව.

පරණ කතා කිය කිය අපි බෝතල් හිස්කරනව....ධර්මය ළඟ ඔය චිත්‍රපට හදාපුවයෙ රස කතා තියෙනව ඉවරයක් නැතුව.

බත්ටික බඩට වැටෙනව විතරයි ධර්මයට එතනම නින්ද යන්ව...

මට මේ කතාව කිව්වෙ චන්න...අපි සයුරෙන් එහා කරද්දි චන්න තමයි සහාය කැමරා ශිල්පියා වුණේ....අද චන්න දේශප්‍රිය සම්මාන දිනූ චිත්‍රපට කැමරා ශිල්පියෙක්.

මම ඒ කාලෙ ධර්මයව දැකලවත් නෑ....

විරාගය හරි මොකක් හරි ඒ වගේ චිත්‍රපටයක් කරද්දි ධර්මයගෙ ඉළ බැරැන්ද ඇවිලිලා....

 බේත් ගෙනාවට ගාන්න පුළුවනෑ.... මූට කිචිනෙ

අනේ මේක ගාපල්ලකො කවුරුහරි......

ධර්මය කිව්වට කවුරුත් බේත් ගාන්න ඉදිරිපත් වෙන්නෙ නෑ....

අන්තිමේදි ඔන්න එකඟතාවකට ආව.....චිත්‍රපටයෙ වැඩට ගෙනාපු හෙන බර පෙට්ටගමක්....හතර දෙනෙක්ද කොහෙද ඕක උස්සන් ඇවිත් තියෙන්නෙ.

දැන් ධර්මය මේ පෙට්ටගම බදාගෙන ඉන්නව.....කිසිම හේතුවක් නිසාවත් අතහරින්න බෑ....පස්ස හැරිල ගහන්න බෑ.

එකෙක් ධර්මයගෙ ඉළ බැරැන්දෙ බේත් ගාන්න ගත්ත.....

ග්ග්ග්ග් ර් ර් ර් ර් ර් ර් අම්මටෝ...ඕ ඕ.....හු....ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්හ්හ්හ්

පෙට්ටිය බදාගෙන ඇඹරුනු ධර්මය අර පත පෙට්ටගම දෑතින් උඩටම ඉස්සුවලු.

ලෙස්ටර් යුවලගෙ චිත්‍රපට හැම එකකම වගේ ධර්මෙත් පොඩි කෑල්ලකට ඉන්නව....

සාගර ජලය මදි හැඬුවා ඔබ හන්දා චිත්‍රපටයෙ පොඩි ළමය පාන් ගන්න යන කඩේ මුදලාලිට ඉන්නෙ ධර්මෙ..

බැද්දෙගම චිත්‍රපටය කරද්දි සිද්දවෙච්චි දෙයක් ධර්මෙ මගෙත් එක්ක කිව්වා...

චිත්‍රපටයෙ පුංචිහාමිට රඟපාන නදීකාව කැළේට ඇදන් ගිහින් මරල දාන දර්ශනය ඉතාම තාත්වික විදියට රූපගත කරන්නට ලෙස්ටර් මහත්තයට ඕනැවෙලා තිබුණලු.

නදීකව කැලේට ඇදගෙන යන කණ්ඩායමේ ධර්මෙත් ඉන්නව...සිද්දවෙනදේ ඔක්කොම නදීකට කියල නෑ....කැලේට ඇදන් ගිහිල්ල මරල දානව කියල තමයි කියල තියෙන්නෙ..

දැන් නදීකා කැලෑ පාරෙ තනියම ඇවිදගෙන එනව....කැමරාව ක්‍රියාත්මකයි......හැංගිලා හිටපු ධර්මෙ ඇතුළු කණ්ඩායම පැන්න ගමන් නදීකව වටකරගෙන අල්ලගන්න....නදීකා දුවන්න ගත්ත.

ඔහෙ හිටු බැල්ලි....කියල ධර්මය පැන්න ගමන් නදීකගෙ හැට්ට කරෙන් ඇද්ද පාර හැට්ටෙ පලුවක් ඉරිල ධර්මයගෙ අතට ඇවිත්.....

නදීකගෙ හංසයො එළියට පැන්න කියලයි ධර්මය කිව්වෙ.

බලාපොරොත්තු වුණු විදියටම තාත්විකව දර්ශනය ගන්න ලැබුණත් හවස් වෙද්දි නදීකට වෙව්ලල උණ ගත්තලු බය වෙච්චි පාර....ඒ ගමන බේත් අරන් දීල ගෙදර එක්කන් ඇවිත්.

ඔය වාගෙ තවත් කතා අටෝරාසියක් ධර්මෙ කිව්වත් ඒ ඔක්කොම මෙතන ලියන්න බෑ....කොච්චර උණත් ඒ අයත් තාම කලා ලෝකෙ ඉන්නවනෙ.

ෂූටිං දවස්වලට බෙන් එකට උදේට එකතුවෙන කට්ටියට කන්න මම ඉඳිආප්ප ගෙන්නනව....අපේ විශාල ඉඳිආප්ප ඕඩරේ ගන්න ඒ හරියෙ ඉඳිආප්ප තම්බන ආච්චිල දෙන්නෙක් පොරකෑව.....දෙන්නම මගෙ යාලුවො.....මම කරපුදේ දවසක් ඇර දවසක් වශයෙන් දෙන්නට ඕඩරේ බෙදල දුන්නා.

මම කොල්ල කාලෙ උදේට ඉඳිආප්ප හැත්තැපහක් කාල තමයි සෙට් එකට යන්නෙ....ඒ සංදේශය කරපු කාලෙ.....

ඉඳිආප්ප කන ගමන් ධර්මෙ කියනව.....

අර හෙන පත ලයිට් එක්ක ඔට්ටු වුණාම දවල් වෙද්දි කාපුව ඉවරයි.....

ඒ කාලෙ දැන් වාගෙ නෙවෙයිනෙ.....කිලෝවොට් 500 1000 ලයිට් එහෙම පිටින් යකඩ කඳන්.....

2010 දි ධර්මෙ මියගියා.....මරණය තියල තිබුණෙ ජයරත්න මල් ශාලාවෙ....ධර්මෙගෙ අභාවය ගැන පත්තරෙන් දැකපු මමත් ගිහින් අවසන් ගෞරවය දක්වල ආවා.

 ධර්මෙගෙ අවසානය සිදුවුණු හැටි අපේ අල්ලපු වත්තෙ සිරිල් මාමගෙ පුතා සරත් අය්යා අපේ ගෙදර ආපු වෙලාවක කිව්වා....

සරත් අය්යා විරාගය(1987) චිත්‍රපටයෙ ඉඳල අද දක්වා නිෂ්පාදන කළමණාකරුවෙක් හැටියට ක්ෂේත්‍රයේ වැඩකරන ප්‍රසිද්ධ චරිතයක්.

සැරෙන් සැරේ අසනීප ගති මතුවෙමින් හිටපු ධර්මෙ රූපගත කිරීමකට යද්දි බරපතල විදියට අසනීප වෙලා....ළඟම තිබුණු ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කරපු ධර්මෙව පරීක්ෂා කරල වෛද්‍ය පරීක්ෂණ ගණනාවක් කරල වාර්තා අරගෙන එන්න කිව්වලු....ඒ වාර්තා ගන්නම ලොකු මුදලක් වියදම් වෙනවා...

සරත් අයියට පැත්තකට කතාකරපු වෛද්‍යවරයා...

බොරුවට සල්ලි වියදම් කරන්න එපා...පිළිකාව ඇඟ හැමතැනම පැතිරිලයි තියෙන්නෙ.....සනීප කරන්න බෑ ගෙදර එක්කන් යන්න....කියලා

ඒ ගමන තමා ධර්මෙව ආපහු ගෙනත් තියෙන්නෙ...

ඒ ගෙනත් වැඩි දවසක් ධර්මෙ ජීවත් වෙලා නෑ....

 ලයිට් උස්සන කොල්ලෙක් හැටියට ක්ෂේත්‍රයට ඇවිත් සම්මානලාභී කැමරා ශිල්පියෙක් දක්වා දුර ගමනක් ආපු ධර්මෙ ක්ෂේත්‍රය වෙනුවෙන් කරපු සේවයට නිසි අගැයීමක්  ලැබුණද කියන එක ගැන තියෙන්නෙ ප්‍රශ්ණාර්ථයක්.

මගේ පුද්ගලික අදහස නම් ඔහුගේ සේවය නිසි අගැයීමකට ලක්වුණේ නැහැ කියන එකයි.

මියගිහින් ටික කළකට පස්සෙ දිවයින පත්තරේ පිටු බාගයක විතර ලිපියක් පළවෙලා තිබ්බ ධර්මෙ ගැන..... එච්චරයි.

පොඩි තැනක ඉඳල උත්සාහයෙන් ඉහළට ආපු අහිංසකයෙක් නිසාත් තොලේ කටේ නොගෑවි බස බස ගාල ඉංග්‍රීසි කතා කරන්න බැරිකමත් ඔහුගේ නුසුදුසුකම් වෙන්න ඇති...

රූපගත කිරීම් වලදි වුණත් ධර්මෙ ඔය තෝරු මෝරු අස්සෙ ගැවසෙන්න ගියෙ නෑ...
 
ලයිට් අල්ලන බෝඩ් උස්සන පොඩි එවුන් එක්ක බුලත් විටක් හපාගෙන ඉන්න තමා ප්‍රියකලේ....
 
කොහොම උණත් ඔහුගෙ නම ක්ෂේත්‍රයෙන් මකල දාන්න නම් බැරිවෙයි.
 
කියන්න ආපු කතාව නෙවෙයිනෙ ලියවුණේ.
 
අතීතය මතක් වෙද්දි හරිම සතුටක් දැනෙනවා....ලියවෙන්නෙ නොදැනුවත්වමයි.
 
කොහොමත් මේ කතාවත් කවදහරි ලියන්න වෙන එකක්නෙ...අද ලියන්න හිටපු කතාව වෙන දවසක ලියන්නම්...තරහවෙන්න එපා.