36.රොසන්ටාගෙ කතාව......21+

අද මම ලියන්නෙ රොසන්ටාගෙ කතාව...මේ කතාව ලියනව කියල මම පොරොන්දු වුණානෙ...ඇයි ඔයගොල්ල කිව්වෙ ලියනකම් බලාන ඉන්නව කියල.. අපේ දේශකය කිව්වනෙ මම ලියනව කියල තියෙන කතා ලැයිස්තුවක් හදාන ඉන්නව කියලත්.

වචනයක් කිව්ව නම් කඩකරන්න හොඳ නෑනෙ...කතාවටත් කියනව කෙනෙක් තමන්ගෙ වචනයේ වහලෙක් වියයුතුයි කියල....පඳුර වටේ සුද්ද කරල ඉවරයි දැන් කතාවට බහිමු.

රොසන්ටා අපේ ගමට ආපුකාලෙ මම ඉපදිලත් නැතුව ඇති....මොකද රොසන්ටගෙ ලොකු පුතත් මට වඩා අවුරුදු ගාණක් වැඩිමල්... ඊළඟට ලැබුණු දුවනම් අපේ වයසෙ මොකද අපි එක පන්තියෙ හිටියෙ ප්‍රාථමික විද්‍යාලයෙ.

 අබිලීනු තමයි රොසන්ටාව ගමට කැන්දගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ...මිනිහ ඒ දවස්වල බෙළෙක්වත්තෙ මහත්තයගෙ වත්තෙ මුර වැඩේ කරල තියෙන්නෙ...අබිලීනු තලස්තෑනි මනුස්සය වුණාට රොසන්ට තරුණයි.

රතුවට කොටට හිටපු මේ ගෑණිට අපේ අම්මල එහෙම කිව්වෙ බෝනික්කි කියල....හිතාගන්ඩලකො කොහොමට ඉන්න ඇද්ද කියල....අබිලීනුට රොසන්ටව කොහොම ලැබුණද දන්නෙ නෑ....ඒ යකාට මේ ගෑණිගෙ වටිනාකමක් තිබ්බෙ නැතිවුණාට බෙළෙක්වත්තෙ මහත්තය නං රොසන්ටගෙ වටිනාකම හොඳටම දැනගෙන හිටිය...ඒකමයි අබිලීනු වත්ත මුරකරන්න ගියහම මහත්තය රොසන්ටව මුරකරන්න ආවෙ.

 මහත්තය රතුයි උසයි ලස්සනයි.....රොසන්ටගෙ ලොකුපුතා මහත්තයගෙ කපාපු පලුව.... පස්සෙ කාලෙකදි රොසන්ට කිව්ව කොල්ලගෙ තාත්ත මහත්තයය කියල.

පතිනියක් හැටියට ගමට ආපු රොසන්ටා හාපුරා කියල වරදෙ බැඳුනෙ ඔය ආකාරයටයි....දරුවො හයදෙනෙක් වැදුවත් ඒ එක දරුවෙක්වත් අබිලීනුගෙ නෙවෙයි කියලයි කතාව තියෙන්නෙ.

වැඩිකල් නොගිහින්ම ගමේ පිරිමින්ට රොසන්ටගෙ ඉව වැටුණා...රොසන්ටත් ඒ අයව ප්‍රතික්ෂේප කළේ නෑ....අබිලීනු වයසක මනුස්සය උන්දැට ඕවයි එච්චර ගාණක් නෑ.

ඔන්න ඔය ආකාරයට රොසන්ටා වෘත්තීමය ලිංගික සේවා සපයන්නියක් හැටියට ජීවිතය ආරම්භ කළා.

අපි කොල්ලො නම් කිව්වෙ ලර්නර්ස් එක කියලයි....දැන් තමා ඔය ලිංගික සේවා සපයන්නියන් කියල හැඳින්වෙන්නෙ....ඒ කාලෙ නම් ගණිකාව ලියන භාෂාවෙන්...ගම්වල නම් වේස ගෑණි හෝ වේසි....දරුණු අපහාසයක්.

රොසන්ට කියන්නෙ ඒ මනුස්සයගෙ නියම නම නෙවෙයි කියල ඔයගොල්ලො දන්නවනෙ...ඔය නම දැම්මෙ කොල්ලො....... මොකද ඒ දවස්වල පත්තරේ තිබුණු සමාජ ශාලාවක දැන්වීමක් ආශ්‍රයෙන්...නියම නම අපි දැනගත්තෙ ඔන්න රොසන්ටගෙ මරණ දැන්වීමෙන්.

 ලිංගික සේවා සපයන්නියන් පහත්ම තත්වයකට දාල අපේ රටේ සැලකෙන්නෙ ඇයි කියන එක ප්‍රශ්නයක්....ලිංගිකත්වයත් කනව බොනව වගේම ජීවිතයට අවශ්‍ය එක අංගයක්නෙ....ඇයත් පිරිමින්ට අවශ්‍යවෙන එක් සේවාවක් සපයන තැනැත්තියක්.

නමුත් ලංකාවෙ මේ සේවාව රහසිගතව සපයන හා රහසිගතව ලබාගන්නා දෙයක්.

හැබැයි ලංකාව විදේශිකයන්ට යටත් වෙන්නට පෙර ලාංකිකයො අතිශය නිදහස් ලිංගික ජීවිතයක් භුක්තිවින්දා කියලයි මම නම් කල්පනා කරන්නෙ.

නමුත් පසුකාලීන විදේශ ආක්‍රමණවලින් පස්සෙ ලංකාව යටත් කරගත්තු විදේශිකයන් විශේෂයෙන්ම ඉංග්‍රීසින් ඔවුන්ගෙ වික්ටෝරියානු සංස්කෘතිය මෙරටට හඳුන්වල දුන්නයින් පස්සෙ තමා මේ විපර්යාසය සිද්දවුණේ.

 විවාහ ලියාපදිංචි කිරීමකින් තොර ලිංගික හැසිරීම් හෙලා දැකීම....එක පිරිමියට එක ගැහණියක් වශයෙන් සීමා මායිම් පැණවුනේ.

දැන්නම් ඇංග්ලෝ සැක්සන්වරුත් ඔවුන්ගෙ පැරණි හම්පඩගැහුණු සිරිත් අතහැරලදාල නිදහස් ලිංගික සංස්කෘතියකට හුරුවෙලයි ඉන්නෙ..

නමුත් බදාගත්තුදේ එහෙම ලේසියෙන් අතඇරල දාන්න අපේ උදවියනම් කැමති වෙන්නෙ නෑ....ඒ හින්දම තාම පරණ වික්ටෝරියානු සිරිත් විරිත් වලට වන්දනාමාන කරමින් ඉහ උඩ තියාගෙන ඉන්නව.

ආපහු කතාවට එමු....වැඩිකලක් ගියෙ නෑ රොසන්ට ගමේ තරුණයන්ගෙ මනදොළ පිනවන අපූරු චරිතයක් බවට පත්වුණා...ඇයට හැකිනම් පැය විසිහතරෙම හෝ සේවාව සපයන්නට ඒ තරමට ගමේ වාගෙම අවටත් සේවාලාභීන් ඇතිවුණා.

හැබැයි රොසන්ට වැඩියත්ම කැමතිවුණේ ගමෙන් පිට අයට ඇයගෙ සේවාව සපයන්නට... මොකද වැඩි කරදරයකින් තොරව කීයක් හරි අතපුරා ලබාගන්න හැකි නිසා....බොරු කියන්නෙ මොකටද ගමේ නං හිටපු තරම් හිටියෙ අපතයො....උං රොසන්ටට සල්ලි දෙන්න නෙවෙයි රොසන්ට රෙද්දෙ ගැටගහගෙන ඉන්න ටිකත් ලෙහෙල ගනියි පුළුවන්නම් කසිප්පු බොන්න.

වැඩිය රෑ බෝ වෙන්න කලින් රොසන්ට ගමෙන් පිට සේවා ලාභීන්ගෙ හමුවීම් ටික කරගන්නයි බලන්නෙ....ආපහු ආවම තමා ගමේ ගණුදෙනුකරුවන්ට චාන්ස් එක ලැබෙන්නෙ.

ඒ වුණාට සමහර දවස්වලට යන්නවත් හම්බවෙන්නෙ නෑ බඩගිනිකාරයො මග රැකල ඉන්නව කී දෙනෙක්ගෙන් බේරිලා යන්නද.

මේක මට ඇන්සන්(නියම නම නෙවේ) කියපු කතාවක්......

ඔන්න දවසක් රෑ ඇන්ස බෝක්කුව ළඟ රැකල ඉන්නවලු මොකෙක් හරි පාත්වෙයිනෙ කියල බලාගෙන....

ඔහොම ඉන්නකොට තමයි දැක්කෙ රොසන්ට ඉක්මන් ගමනින් අලවත්තෙ පාරෙ පල්ලම බැහැගෙන එනව....

අර අටම කිව්වෙ කන්න පින තියෙනව නම් ඉබ්බ ගෙට එනව කියල ඒ වාගෙ ගෑණි බෝක්කුව ළඟට එනකොටම මූ හැංගිලා හිටිය තැනින් එළියට ඇවිත් අල්ලගත්තලු.

මේ මොකද.....පිස්සුද අනේ මට යන්න දෙන්න....මම එන ගමන එන්නම්...රොසන්ට බැගෑපත්වෙනව....මොකද කලින් දාගත්තු වැදගත් ඇපොයින්මන්ට් එකකට යන්න පරක්කුත් වෙලා...ඒ හින්දා.

පොඩ්ඩක් ඉඳල යනවකො....ඇන්ස කියනව..

පිස්සුද අනේ....එන ගමන් එන්නම්..

ඒ වුණාට ඇන්ස ඉන්නෙ වෙඩි කාපු ඌර වගේ....අතාරින්නෙම නෑ....

දෙන්න අතරෙ කසු කුසුවෙන් වදන් හුවමාරු වෙන්නෙ වේගයෙන්...

විනාඩි කීපයකට පස්සෙ යන්තම් එකඟත්වයකට එන්න දෙන්නට පුළුවන්වුණා...

මේකිව මේ හදිස්සියට අරගෙන යන්න තැනකුත් නෑනෙ...රොසන්ටගෙ අතින් ඇදගෙන ඇන්සා බෝක්කුව යටට රිංගගත්ත..

පහක් ඕනැ හරිද.....ඒ හදිස්සියෙත් රොසන්ට කියනව...

දැනටමත් පරක්කු වෙලා තියෙන එකේ තමන්ගෙ වෘත්තීමය අත්දැකීම් උපයෝගී කරගත්තු රොසන්ටා වැඩේ ඉක්මන් කළා බෝක්කුව යට ඉඳන්....රොසන්ටට ඕනැ ඉක්මනට ඉවරකරල පැනගන්නයි.

මුවතුළ තොඳොල් වන ආගන්තුක දේහයේ අමුතු චලනයක හැඩ රොසන්ටා ඉවකලේ පළපුරුද්දෙන්....ආගන්තුක දේහය වහාම මුවින් ඉවත්කරන්නට ඇය සැරසුනත් එය තේරුම්ගිය ඇන්සා වහාම ක්‍රියාත්මකවී රොසන්ටගෙ හිස තම උකුළට හිප්පගෙන තදකරගත්තෙ ඇයට ඔලුව හොල්ලන්න තරමවත් අවස්ථාවක් නොදෙමින්.

චිරිස්....චිරිස්....චිරිස්....(ඇන්සා තුන්වරක් ඉදිරියට පනිමින් මෙය රඟපාලත් පෙන්නුවා)

 මුව පුරවා කීපවරක් වැදුණු උණුසුම් ද්‍රාවණය කට හොල්ලන්නවත් බැරිව හිටපු රොසන්ටගෙ නහයෙනුත් එළියට ඇවිත්.

ඔයවගේ අකරතැබ්බ නං එකක් දෙකකට නෙවේ රොසන්ටට මූණපාන්න වෙලා තියෙන්නෙ....

කලින් යොදාගත්තු හමුවීම් වලට රොසන්ටා යනතුරු පෝටවත්තට වෙලා තවත් උන්(නම් කියන එක හරි නෑ) බලාගෙන ඉන්නෙ නොමිලේ සේවාව ලබාගන්න...ඒ අපතයන් ඉදිරියෙ තමන්ගෙ රාජකාරිය අමතක කරන්න රොසන්ට සූදානම් නෑ.

හැංගිල ඉන්න අපතයො නැගිටල ඉස්සරහට එනව දකිනකොට රොසන්ටා දුවන්න ගන්නව....පස්සෙන් එළවන මුං හැති වැටිල ආපහු එනව....රොසන්ට කොච්චර වේගෙන් දුවනවද කිව්වොත් දවසක්දා එකෙක් කියනව....දුවන හාවෙක් අල්ලගන්න පුළුවන් මේකිව අල්ලනවට වඩා ලේසියෙන්.....කියල

ඒ අව් අස්සෙ උන් තවත් අලුත් සොයාගැනීමකුත් කරල තිබ්බ....

රොසන්ට රෑට එන්නෙ ෂෝටක් ගහලලු රෙද්දට යටින්....

දුවන්න ලේසි වෙන්නත් අපතයන්ට අහුවුණොත් අමතර ආරක්ෂාවක් ලැබෙන නිසාත් වෙන්න ඇති...

අපතයොත් වැඩේ අතාරින්නෙ නෑ...මහ පාන්දර වෙනතුරුත් පොල්ගස්යට ඈණුම් ඇරඇර ඉඳල රොසන්ටා ආපහු එද්දි අල්ලගන්නව....

එතකොට නං රොසන්ටට ගාණක් නෑ....ගෙදර යන ගමන් නෙ...වැඩි කලබලයක් නැතිවම අපතයොත් එක්ක පොල් ගහක් යටට යනව.

 රොසන්ටගෙ ලොකු කොල්ලයි කෙල්ලයි දෙන්නම බෙළෙක්වත්තෙ මහත්තයගෙනෙ....මද්දුම කොල්ල හුදකලා ඌ පේමයගෙ....හැඩහුරුකමයි පාටයි කළුවට කළුවෙ.....පේමයගෙ කපාපු පළුව.

හුදකලාත් අපිත් එක්ක අනූතුනේ කතරගම ට්‍රිප් එක ගියානෙ....

ඔය ට්‍රිප් එකේ තුන්වෙනි දවසෙ රෑ අපි නැවතුනේ නුවර එළියෙ...නවතින්න තැනකුත් නෑ...බොහොම අමාරුවෙන් ෆාදර් කෙනෙකුට කන්කෙඳිරි ගාල ඉල්ලගත්තු පොඩි ගොඩනැගිල්ලක යට තට්ටුවට කට්ටියව දැම්මා....

එතෙන්ට ගියවෙලේ ඉඳන් කොල්ලොයි කෙල්ලොයි සිංදු කිය කියා නටනව...එතනම සීට් එකක් එලාගෙන දිගාවුණු සැන්ටිං මුදලාලි මුන්ගෙ නැටුම් බලනව....

එතන ඉඩමදිනිසා අපි බස් එකේ කතාකරකර හිටියා....මෙන්න එකපාරටම කොට්ට පැදුරු පොරෝණා පොදිගහගත්තු සැන්ටිං මුදලාලි ලහිලහියෙ බස් එකට ගොඩවෙනව.

 ඇයි...ඇයි...මොකද මුදලාලි.... මම ඇහුවා.....

බලන්ඩකො මහත්තයො....අර අබිලීනුගෙ කොළුව තුන්සැරයක් මගෙ ඇඟට පෙරළුනානෙ.....බැරිම තැන තමා මම මේ ආවෙ....සැන්ටිං මුදලාලි කිව්වා.

වෙරිපිට නටන හුදකලා සැන්ටිං මුදලාලිගෙ ඇඟට පෙරලිලා....

ආයෙමත් එක අවුරුද්දක බක්මහ උළෙල ඉවරවෙලා ගෙදර ආපු මම ඉස්තෝප්පුවෙ වාඩිවෙලා ඉන්නව....වෙලාව රෑ හතහමාරට අටට විතර ඇති...චුට්ටක් සප්පායම් වෙන්න තිබ්බ කවුරුහරි ආවනම්....මොකෙක්වත් ආවෙත් නෑ.

ඔන්න එතකොට මට ඇහෙනව පහළ මයියංගනේ ආරියලගෙ ගෙවල් පැත්තෙන් කෑගැහිල්ලක්....මාත් හොඳට අහගෙන හිටියා...

ලොක්කො නේද යකෝ....දැන් ලොකු මිනිස්සුනෙ මුං....

ලොකු කතාව පුන පුනා කියනව.....එකම කංකරච්චලයයි.

මොකාද කෑගහන්නෙ බලන්න මාත් එළියට බැහැල ඒ පැත්තට ගියා....

බැලුවාම හොඳටම බීපු හුදකලා බැන බැන එහාට දුවනව මෙහාට දුවනව...වයින් කරපු  කාරෙක වාගෙ...

බනින්නෙ වෙනුජට....ආරියත් එතන ඉන්නව....වෙනුජලගෙ ගෙදරින් කිසි සද්දයක් නෑ.

හුදකලා හයියෙන් කෑ ගහනකොට ආරිය කියනව...

කටවහගෙන ඉඳපං රංජි.....කියල..

ඌ ඒක කියන්නෙ කිසිම උවමනාවකින් නෙවෙයි....තව තවත් බැනපං කියන විදියට....හුදකලා වෙනුජට බනිනවට ආරිය හරි ආසයි වාගෙ....

මුං දඟලනතැනට මම ගියා....

මොකද බං කෑ ගහන්නෙ....

තොගෙත් අම්මට.....

හුදකලා මටත් ගෝලු ගත්ත.....

අත දිගඇරල මම දුන්න හුදකලාගෙ මූණ පුරෝල එකක් පටෝං කියල.....

පාරෙ වේගෙට මේකා කැරකිලා ගිහින් බිම වැටුණා.....ඒත් කටේ සද්දෙ ඉවරයක් නෑ...අමු කුණුහරුප ඉවරයි.....දැන් මට ඕනැ මුගෙ කට කපන්න....මම ආපහු ගෙදරට දුවගෙන ආව....ඌට බයේ දුවනව කියල හිතපු හුදකලා මගෙ පස්සෙන් එළවගෙන ආව.

කෙලින්ම ගැරේජ් එකට දුවගෙන ආපු මට ඉස්සෙල්ලම හම්බවුණේ වීසි කැත්ත....වීසි කැත්ත අතට අරගත්තු මම ආපහු හැරුණා මූට දෙකක් දෙන්න....විදිල්ල වාගෙ ආපහු හැරුණු හුදකලා පාරෙ පහළට දුවන්න ගත්ත.

මමත් උගෙ පස්සෙන් අඹාගෙන ගියා....

දුවන ගමන් මේකා මට කියනව....

අයියෙ කළබල වෙන්න එපා....ප්‍රශ්ණයක් තියෙනවනම් කතා කරල බේරගම්මු.... කියල.

 වීසි කැත්ත අරං දුවන මගෙ පස්සෙ බිරිඳ....එයාගෙ පස්සෙ පුතා දුවගෙන එනව....

පස්සෙ දවසක වෙනුජ කිව්ව හරියට පෙරහැරක් වාගෙ කියල....කොහොම හරි කට්ටිය මගෙ අතේ තිබ්බ වීසි කැත්තත් අරගෙන මාවත් ආපහු එක්කං ගියා.

පහුවදා උදේ පාන්දරින්ම ආරිය අපේ ගෙදර ඇවිත් කියනව...

ඕකා දැන් පොලිසි ගියොත් කට්ටියටම උත්තර කියන්න වෙනව...කීයක් හරි දීල ෂේප් කරගත්තොත් නේද හොඳ....ඊයෙ ඌට වැදුනු පාරට දත් වහල්ලම හෙල්ලෙනව....කියල

මම දැනගත්ත ආරිය මේ ඩබල් ගේමක් ගහන්න යන්නෙ කියල....මගෙන් සල්ලි අරන් දෙන්න අරූට පොරොන්දු වෙලා ඇවිත්...

යන්න කියපං පොලීසි....මම ආරියවත් එළවගත්ත...

දවල් වෙද්දි රොසන්ටා අපේ ගෙදර ආවා....

මොකක්ද මේ ඊයෙ රෑ උණේ බලන්න කියල ආවා කිව්ව...

ගමේ මනුස්සය හින්ද මොකුත් කියන්න කරන්නත් බෑ....පිට එකෙක් නං දනී කරන වැඩේ කියල රොසන්ට කියනව....

අලුත් අවුරුද්දෙ ගෙදරට ආපුඑකේ හිස් අතින් අරින්නත් බෑනෙ....මොනවහරි ගන්න දේකට මේකත් තියාගන්න කියල බිරිඳ සල්ලි වගයක් රොසන්ටගෙ අත මිට මෙලෙව්වා.....

සල්ලි දැක්ක විතරයි අර ලොකු ටෝක් ඔක්කොම අකුලගත්තු රොසන්ටා....

එහෙනං මම යන්නං මැණිකේ....කියල එහෙමම පල්ලම් බැස්සා....

මීට අවුරුදු කීපයකට පෙර හුදකලා මියගියා....

ඔය වෙනකොට රොසන්ටා සෑහෙන්න වයසට ගිහිං....ගමේ තරුණයන්ට රොසන්ටව තවදුරටත් ඕනැවුණේ නෑ......

ඔය කාලෙ රොසන්ටට ඉල්ලුම තිබුණෙ පැන්ෂන් ගිය වැඩිහිටියන්ගෙන්......

සිරිල් මාම....ලොකු අත්ත....මනියෙල් රාළහාමි...පොඩ්ඩෙ එහෙම රොසන්ටගෙ නිත්‍ය ගණුදෙනුකරුවන් බවට පත්වුණා.....

මනියෙල් කාරය රෑ 11 ට වැඩ ඇරිලා එන වෙලාවට රොසන්ට මනියෙලා කුලියට අරං හිටපු කඩ කෑල්ලට රිංග ගන්නව....මේ වැඩේ අපට අහුවුණා....

රොසන්ටයි මනියෙල් කාරයයි ඇතුලෙ පෙම්සුව විඳිනකොට අපි ටික කඩේ ලෑලිවලට කන තියාගෙන අහගෙන ඉන්නව....

ඒ රොසන්ටගෙ ලොකුපුතා බෝධියා මැරුණු අලුත.....

බලන්න රාළහාමි....බෝධිත් මලා දැන් මට බලන්න කවුරුවත් නෑ....කිය කියා රොසන්ට අඬනව....

උඹ නාඩා ඉඳින් කෙල්ලෙ උඹට මම ඉන්නවනෙ .....කිය කියා මනියෙලා රොසන්ටව සනසවනව.....

ඊට පස්සෙ කියපුව අපට ඇහුණෙ නෑ....රොසන්ටට කතා කරන්න බැරුව තියෙන්න ඇති.

 ඔය විදියට කාලය ගතවුණේ රොසන්ටා වියපත් කාන්තාවක් බවට පත් කරමින්...ඒ වෙනකොට රොසන්ටාගෙ වයසක ගණුදෙනුකරුවන් පවා මෙලොව අතහැර ගිහින්....
 

ලිංගික සේවාවන් සපයන්නියගෙ භූමිකාව අතහැර දැමූ රොසන්ටා බණ භාවනාවට සීලයට වඩාත් නැඹුරු වුණා....පසුකාලීනව ඇය වැඩිපුර කාලය ගතකලේ තම දරුවන්ගේ නිවෙස්වල.....
 

දැනට වසර හය හතකට පෙර රොසන්ටා මෙලොව හැරගියා....
 

ඇය අපේ ගමට සේවයක් කළේ නැහැයි කියා කාටද කියන්න පුළුවන්....