අපේ කඨින පිංකම විලියොංගෙ රස්සාව ජොලාගේ ඕවරේ සහ පොඩීගෙ ලව් එක.

  

අහම්බෙනුත් බ්ලොග් පෝස්ට් ලියවෙනවලු.මොනා හරි ලියන්න දැන් සති දෙකක ඉඳන් තටමනවා.කොටස් දෙකක් ලියපු මගෙ සලාලා සංචාරක සටහනේ ඉතුරු හරිය ලියන්න ගත්තා,බාගයයි.ඊඩ් නිවාඩුවට ගියපු ඩුබායි සංචාරෙ ගැන ලියන්න ගත්තා,බාගයයි.ලියවුනේම නෑ ඉතිං මොකද කරන්නෙ කියල හිත හිතා ඉද්දි කඨින පෙරහැරක් ගැන තුශානි ලියපු මෙන්න මේ  සටහන දැකපුවම කඨින පිංකම් ගැන හිතේ තිබ්බ මතකයන් රාශියක් අවදි වුණා.ඒ වගේම මේ වස් පවාරණ කාලෙ කඨින පිංකම් ගැන ලිවීමත් පිනක් නොවැ.ඒ නිසා කඨින පිංකම් සම්බන්ධ ටීකාවත් පොඩ්ඩක් කියලම ඉමු.

වස් කාලය කියන්නෙ වැහි කාලය,වැහි කාලෙ එක්තැන් වෙලා ඉන්න ස්වාමින් වහන්සේලා වස් කාලය අවසන ලොකු පිංකමක් පවත්වල වස් පවාරණය කරනවා.ඒ වස් පිංකමට අමතරව වස් කාලය පුරාම පන්සලේ පිංකම් රාශියක් පැවැත්වෙනවා.පංසලේ සහ දායක සබාවේ හයි හත්තිය අනුව විවිධාකාරයේ පිංකම් පවත්වනවා.ඒ කියන්නෙ හොඳට ඇති පැති පන්සල් හැම සතියකම අලංකාර මල් පෙරහැරවල් පවත්වනව සහ කඨින පෙරහැර සහ පිංකම ඉතාම අත්‍යාලංකාරයෙන් පවත්වනවා.එතකොට නැති බැරි පන්සල් කරන්නම අවශ්‍ය නිසා නොකර බැරිකමට කඨින පෙරහැර සහ පිංකම පවත්වනවා.මොන ආකාරයට කලත් කඨින පිංකම මහත්පල මහානිසංස ගෙන දෙන පිංකමක් බව හාමුදුරුවරු දෙසා වදාරනවා මම අහල තියෙනව.

කඨින පෙරහැරේ සහ පිංකමේ අර්ථයත් එය පවත්වන ආකාරයත් ඔයගොල්ලො හොඳින්ම දන්න නිසා මම ඒ ගැන වැඩිදුර විස්තර කරන්නට යන්නෙ නෑ.ඒ වෙනුවට මට මතක ඇති කාලෙ ඉඳන් අපේ පංසලේ කඨිනෙ පවත්තපු හැටි ගැන පොඩි විස්තරයක් කරන්නං.අපි තරුණයො සන්දියෙදි කාලයක් කඨින පිංකම බොහොම ජයට කෙරුනෙ පංසලේ හිටපු අරියසෝබන පොඩි හාමුදුරුවන්ගෙ උනන්දුවත් අපේ තරුණ විසේත් හින්දමයි.එක අවුරුද්දක මල් පෙරහැරකට අපි කට්ටිය ලී කෙළි නැටුමක් කළා.පුරුදු කෙරෙව්වෙ ගුණපාල අපි කොල්ලො අටදෙනෙක් සාරිවලින් අන්දන ඇඳුම් ඇඳගෙන තුප්පොට්ටි බැඳගෙන බොහොම ජයට ලීකෙළිය කරමින් පෙරහැරේ නැටුවා.ආ තව එකක් අමතක වුණා මල් පෙරහැරවල් ඉවර වෙලා ගෙදර එන ගමන් කරපු තවත් පිංකමක් ගැන මම ගිය අවුරුද්දෙ ලියපු කොන්ත්‍රාත්තුව  කතාවෙ ලිව්වා.අදාළ කොටස මම එතනින් උපුටල දක්වන්නම්.

"අබේ කියන්නෙත් අපේ කණ්ඩායමේ හිටපු හොඳ හිත ඇති කොල්ලෙක්,කඩවසම් හොඳ උස මහත,ඕනැ දේකට පස්සට අදින්නෙ නෑ.

අබයටත් විලියොංගෙ පවුල එක්ක පොඩි තරහක් තිබුණා.මොකක්ද විලියොංගෙ කොල්ලො දෙන්නා,ඒ කියන්නෙ පකඩයයි,සඳුවයි දවල් තිස්සෙ සෙල්ලං ගෙයක් හදනව.මේක අපි උඹල හදපු සෙල්ලං ගෙවල් වගේ නෙවෙයි,වරිච්චි බැඳල මැටිගුලි තියල පොල් අතු බැඳල,උං ලස්සන බලනව.  පන්සලේ මල් පෙරහැර ඉවරවෙලා මහරෑ ගෙදර එන ගමං අබයයි මමයි මුංගෙ සෙල්ලං ගේ පයිං ඇනල කඩල දානව.අනේ ඉතිං පහුවදා උදෙත් අරුං දෙන්න අඬ අඬා ආපහු සෙල්ලං ගේ හදනව එදා රෑටත් ඒ සෙතේමයි.

අනේ ඒ ඒ... මේ පොඩිඋං දෙන්න වේයො හුඹහ බඳිනව වගේ හදන සෙල්ලං ගේ මේ පාහරයො රෑට කඩල දානවනෙ...කිය කියා දෙස් දෙවොල් තියමින් හිටපු විලියොංගෙ පවුල දවසක් රෑ සෙල්ලං ගේ ලඟ හැංගිලා රැකල ඉඳලා.ඕකෙ වගක් දන්නෙ නැතුව එදත් අබයයි මායි රෑ එනගමන් සෙල්ලං ගෙට වැදිල බිත්තිවලට පයිං අනින්න ගත්තා.

හාආආ...තොපි අල්ලගන්න තමයි මමත් රැකල හිටියෙ හිටපියවු වල් පාහර බල්ලො,තොපේ හතර හන්දි කැඩෙන්න ඕනැ මේ පොඩි උංගෙ සෙල්ලං ගේ කඩනවට....

කොහෙද අකුලක හැංගිලා හිටපු විලියොංගෙ පවුල කෑ ගහගෙන මාරාවේශයෙන් වගේ අපේ පැත්තට දුවගෙන එනවා.අබයටයි මටයි දැං කරකියාගන්න දෙයක් නෑ.අපි දෙන්නා ඔලුව හැරුණු අතේ දිව්වෙ කෙහෙල් පඳුරු දෙබෑ කරගෙන.

දිව්වට වැඩක් නෑ,ගෑණි අපිව අඳුන ගත්ත,කිරිසුදු හඳ එලියනෙ දවල් වාගෙ.මේ ගැනත් පහුවදා හා හෝවක් ගියාට වැඩේ එච්චර දිග දුර ගියෙ නෑ,දෙගොල්ලො බැණගෙන නිකං හිටිය."

මේ වැඩෙත් හිතේ තියං හිටපු අබයා පස්සෙ දවසක විලියොංගෙ ගෑනිට හුජ්ජ ගහල වයිරෙ පිරිමහගත්තා.විලියොං ගෙ පවුලත් වැඩිකල් ජීවත්වුණේ නෑ ඊට අවුරුදු කීපෙකට පස්සෙ මැරිල ගියා.රෙදිමෝලේ රස්සාව කරගෙන හිටපු විලියොං රස්සාවෙන් පැන්ෂන් අරං ටික කාලෙකට පස්සෙ ඔත්පොළ වෙලා ඇවිදගන්න බැරුව ගිහිං කාලයක් අර වෝකර් එකක් පාවිච්චි කරමින් ඇවිද්දා.පහුගිය අවුරුද්දෙ මැද බාගෙ වගේ මිනිහත් මළා කියල මට දැනගන්න ලැබුණා.

විලියොං රස්සාවකට යන්න ගිය හැටි ගැන තවත් කතාවක් තියෙනව,මිනිහ කොල්ල කාලෙ  ගෙවල් ළඟ හිටපු හෙන්දිරික් රස්සාව කළේ කොටුවෙ මහ තැපැල් කන්තොරුවෙ,හරියටම කිව්වොත් හෙන්දිරික් පෝස්ට් මාස්ටර් ජනරාල් ගෙ ඔපිස් පියන්.තැපැල් කන්තෝරුවෙ රස්සාවක් හොයල දෙන්න කියල විලියොං හැම තිස්සෙම හෙන්දිරික්ට කන් කෙඳිරි ගානවා.ඒ කාලෙ මැති ඇමතිල පස්සෙ නොගියට ආයතනයකට සුළු සේවකයෙක් ගන්න ප්‍රධානියාට පුළුවන්කම තිබුණා.ඒ වුනාට ඉතිං රජයේ රස්සාවක් දෙන්නත් මනුස්සයෙකුට අකුරක් ඉලක්කමක් පුළුවන් වෙන්න එපායැ.ගොන් බඳින කණුවක් වෙච්චි විලියොං තමන්ගෙ ලොක්ක ලඟට එක්ක ගිහිං සවුත්තු වෙන්න බෑ කියල හෙන්දිරික් වැඩේ මග අරිමින් හිටියට විලියොංගෙ අම්මල තාත්තලත් වද කරන නිසා දවසක් විලියොංව කන්තෝරුවට එක්කරගෙන ගියා.

උඹ ඔතනින් ඉඳගෙන ඉඳිං, මං රාජකාරි ටික ඉවර කරලා උඹව මහත්තය ලඟට එක්ක යන්නං...

හෙන්දිරික් එහෙම කියල විලියොංව බංකුවක ඉන්දවල ඇතුළට ගියා.පැයක් දෙකක් ඔහොම ඉඳගෙන ඉද්දි එකපාරටම හෙන්දිරික් සුදු කෝට් එකක් ඇඳල නැමි පනාවක් ඉහේ ගහගෙන හිටපු තවත් මනුස්සයෙක් එක්ක ඇවිත් විලියොං ඉදිරියෙ පෙනී හිටියා.

විලියොං, වටීස් යුව නේම් විලියොං...

අර මනුස්සය විලියොං ගෙන් එහෙම අහපුවම විලියොං පණ බයේ ගැහෙන්න ගත්තා.විලියොං උඩ බිම බලද්දි ආපු මනුස්සය අවඥාවෙන් කට ඇද කරල හෙන්දිරික් එක්ක ආපහු යන්න ගියා.ටිකකින් හෙන්දිරික් ආපහු  ආවා.විලියොං තාම දියෙන් ගොඩට ගත්ත මාළුවා වගේ ගඩ ගඩ ගගා ගැහෙනවා.

අනේ බං අයියෙ මාව ආපහු එක්ක පලයං...

ඇයි බොල හරකො කට වහගෙන හිටියෙ,මොනව හරි කිව්ව නං රස්සාව අතේනෙ...

අනේ බං මම  ඉංගිරිස් දන්න එකක්යැ,ඉතිං මොකවත් කියන්නෙ කොහොමද?

යමං යමං උඹයි මායි කොරන ආණ්ඩුවෙ රස්සාවල්...

හෙන්දිරික් විලියොංව කොටුවෙන් කෝච්චියෙ පටෝල ගෙදර එව්වා,අර වැඩේ විලියොං රස්සාවල් ඉල්ලන එක එපා කරවන්න හෙන්දිරික් කරපු උප්පරවැට්ටියක් කියල දැනගෙන හිටියෙ හෙන්දිරික් විතරයි.පස්සෙ කාලෙක රෙදිමෝල හදද්දි ඒකෙ සිල්ලර වැඩට ගියපු විලියොංට  රෙදි මෝල හැදුවට පස්සෙ සිවිල් අංශයෙ රස්සාවක් ලැබුණා.

ඔය රෙදි මෝලෙ ඒ කාලෙ හිටපු මිල් මැනේජර් පෙරේරගෙ පුතා ජොලනන්දන හෙවත් ජොලා රාජගෙ මල්ලි සුදු ගෙ ක්ලාස් මේට් නිසා අපේ සැට් එකත් එක්ක සෙල්ලං කරන්න වල බහින්න එහෙම අපේ ගමට එනවා.

ඔන්න දවසක් අපේ ටීම් එක සික්ස් අ සයිඩ් ටුනමන්ට්  එකක් ගහන්න රාගම ගියා.ටීම් එකට කට්ටිය හදිසියෙ හොයාගන්න ලැබුනෙ නැති නිසා මම ටක් ටක් ගාල ඇහින්දාස් ටීම් එකක් හැදුවා,ක්‍රීඩකයෝ ටික මෙහෙමයි මම,වෙනුජ,ජොලා,එතකොට බී රෝඩ් එකේ එකම වෘත්තීය ක්‍රීඩකය වුන පියසිරියි තව පොලු කඩල යන්න බෝල් කරන කොල්ලෙක් හිටිය, ඔය පස්දෙනයි මාත් එක්ක ඉස්පිරිතාලෙ වැඩකරපු පොඩීයි,හයදෙනා ඔහොමයි.කට්ටිය කෝච්චියෙ ගිහිං රාගමින් බැහැල ටූනමන්ට් එක තිබ්බ මහර හිරගෙදර පිට්ටනියට ගියා.

අපේ මැච් එක තිබුනෙ කඩවත ටීම් එකක් එක්ක.අපි ඉස්සෙල්ල බැට් කරල අවුලක් නැතුව පනස් ගාණක් ගහගත්තා.ඔන්න කඩවත ටීම් එක බැට් කරන්න බැස්සා.අපේ දෙන්නෙක් දාපු ඕවර් දෙකට හිරවෙලා හිටිය බැට්ස්මන්ලට පහළොවක් වත් ගහගන්න ලැබුනෙ නෑ.තුන්වෙනි ඕවරේ දාන්න ජොලා බෝලෙ ගත්ත.මූ හොඳටම කොටයි.ස්පීඩ් කරන්න යන්න ඕනෑ නෑ ගානට පිච් කරල බෝලටික දාගනින් කියල මම ඌට වැඩි හොඳට කිව්වා.ජොලා දුවගෙන ගිහිං පළවෙනි බෝලෙ දානකොටම අම්පයර් නෝ බෝල් කියල කෑගැහුව.බෝලෙ ට්‍රැක් එකේ මැද පිච්වෙලා ගානට ඉස්සිලා ආවා.බැට්මන් අත දිග ඇරලා දුන්න පාරක් බෝලෙ ජිල්බෝලෙ වෙන්න,රූං ගාල විදිල්ල වගේ තිතක් වෙනකං උඩගිය බෝලෙ ගිහිං වැටුනෙ පිට්ටනියෙනුත් එහා පැත්තෙ කණාටු රබර් කෑල්ලෙ.හයයි.ඊළඟ බෝලෙටත් ඒ සෙතේමයි.ජොලා ඕවරේට බෝල දහයක් හෝ එකොළහක් දැම්මා.උගෙ ඕවරෙන් පස්සෙ මැච් එකත් ඉවරයි.

අපි මැච් එක පැරදුනාට වැඩියම සතුටු වුනේ අපේ පොඩී,ඒ මොකද කිව්වොත් උගෙ කෙල්ල වැඩ ඇරිල ස්ටේෂන් එකට එන වෙලාවට ආපහු යන්න ලැබුන නිසා.ඒකත් තරමක් දිග දුර ගිය කතාවක්.පොඩී යාලුවෙන්න කළින් ඔය කෙල්ල ඔබ පෙම් කරනා ඔබේ කුමාරී වගේ මටත් ආදරෙයි කියල තිබුණා.ඒ කතාවෙ කොටසක් මම මෙන්න මෙතන ලිව්වා.ආයෙම ඒ කතාව ලියන එකේ තේරුමක් නෑනෙ.ඉතිං අපේ ආදර ගීතය ඉවර උනායින් පස්සෙ පොඩී ඒ කෙල්ලත් එක්ක අලුත්ම ආදර ගීතයක් ගයන්න පටන් ගත්තා.කෙල්ල උසට මහතට පෙනුමට හිටියට පොඩී නං කැහැටු කොල්ලෙක්, හරියට දැති ගොයියෙක් වගේ.දෙන්නගෙ ගැලපීම ඉස්පිරිතාලෙම හිටපු ගෑනු කෙනෙක් දැක්කෙ මේ විදියටයි.

අපොයි,ලොරියට බයිසිකළේ හේත්තු කළා වගේ...

ඔය වගේ එක එකා කියපු කට කැඩිච්ච වරත්තු කතා නං උන් දෙන්න පයිසෙකටවත් ගණන් ගත්තෙ  නෑ,තමන්නෙ පාඩුවෙ ලව් එක ඇදගෙන ගියා.ඒ උනාට දැන් වෙලා තියෙන්නෙ ඊට හපන් වැඩක්නෙ, මුන් දෙන්න ලව් කරන තැන මටත් ඉන්න වෙලා.බොලාට හොඳ නං මටත් මොකද කියල අපි කට්ටියම රාගම ස්ටේෂන් එකට ආවා.ඔන්න කෙල්ලත් වැඩ ඇරිල වෙලාවට ස්ටේෂමට ආවා.මාත් හිටපු නිසා දෙන්න ඉස්ටේසමේ ලව් කරන්න ගියෙ නෑ, ඇඹරි ඇඹරි ඉඳල කෝච්චිය ආපුවම උන් දෙන්න එක පෙට්ටියකට නැග්ග අපි කට්ටිය වෙන පෙට්ටියකට නැග්ග.වැඩේ ගොඩ දාගත්තෙ ඔන්න ඔහොමයි.ඔය විදියට ලව් කළාට මොකද උන් දෙන්නට එකතු වෙන්න ලැබුනෙ නං නෑ.මොන ආකාරයෙන් හෝ ඒ ලව් එකත් කැඩිල ගියා.පස්සෙ කාලෙක පොඩී උන්නෙ ගමේම දීගෙ අත් ඇරිච්ච ගෑනු කෙනෙක්ව බැඳගෙන හොඳට සතුටින් සමාදානෙන්  පවුල් කෑවා.ඒ කාලෙ වෙනකොට පොඩී වැලිසර ඉස්පිරිතාලෙ ඉඳල ගෙවල් ළඟ තිබ්බ ග්‍රාමීය ඉස්පිරිතාලෙකට මාරුවක් අරං තිබ්බා.පොඩීගේ ආරාධනයෙන් දවසක්දා අපි යාළුවො හත් අට දෙනා දවල් කෑමකට පොඩීලගෙ ගෙදර ගියා.

රස්සාවට අමතරව පොඩීගෙ තව ඉඩම් කෑල්ලක අන්නාසි දාල තිබුණා,ඒ ඉඩමෙම කිකිළියො තුං හාරසීයක කොටුවක්  තිබුණා.පොඩීගේ බිරිඳ බොහොම ධෛර්ය සම්පන්න කාන්තාවක් බව බැලු බැලු හැමතැනම පෙනෙන්නට තිබුණා.අන්නාසි වලිනුත් බිත්තර වලිනුත් මාසෙකට සෑහෙන ආදායමක්  ලැබෙනවා කියල පොඩී අපිත් එක්ක කිව්වා.පොඩී මනුස්සයෙක් වගේ ඉන්න එක ගැන අපටත් හරිම සතුටුයි.දීපු අන්නාසිත් අරං අපි ගෙදර ආවා.නමුත් මේ සමෘද්ධිමත් භාවය තිබුනෙ බොහොම ටික කාලයයි,තදින්ම බීමට ඇබ්බැහි වුන පොඩී රස්සාවට යන්නෙත් නැතුව දවස පුරාම බීමතින් ගමේ රස්තියාදු ගහමින් ඉන්නව කියල මට ආරංචි වුණා.ඔය කාලෙ වෙද්දි මාත් ඉස්පිරිතාලෙන් මාරුවෙලා වෙන රස්සාවකට ගිහිං හිටියෙ.

එක නිවාඩු දවසක අපි කට්ටිය ඒ කිව්වෙ මමයි කුවින්ටසුයි, පෝටයයි අපේ ගේ ඉස්සරහ මායක්කලගෙ වත්තෙ ගල උඩ පොඩි කර්තව්‍යයක් කරමින් ඉද්දි එකපාරටම පොඩී ඔතෙන්ට කඩා පාත් උනා.ඒ ගමන පොඩීටත් වැඩේට සම්බන්ධ වෙන්න කිව්වම  චුට්ටක් වීදුරුවට දාගෙන කට ඇඹුල් කරමින් හිටිය මිසක බිව්වෙ නෑ.අපි මොකද කියල ඇහුවම.

මට මෙව්ව හරියන්නෙ නෑ බං,සුදුව නැද්ද?

ඒ ගමන ඌට සුදුව බෝතලයක් ගෙන්නල දුන්නම බොහොම සතුටින් බිව්වා.හැබැයි දෙක දානකොට කට් වගේ පෙනුන නිසා ගිහිං මගෙ කාමරේ ඇඳට දාපං කියල කුවින්ටස්ට බාරදුන්නා.අපේ වැඩේ ඉවරකරල කෑමට යනකොටත් පොඩී නිදි.කන්න කිව්වට කන්නත් බෑ ගෙදර යන්න ඕනැ කිව්වම කොල්ලෙක් අතේ සයිකලේක පොඩීව ගෙදරට පිටත් කරල අපි දෙතුන් දෙනා දවල්ට කෑවා.කෑවට මොකද කුවින්ටස්ගේ මුණ හරි නෑ.මම ඒ ගැන උගෙන් ඇහුවා.

මාර වැඩේනෙ උනේ,අර යාළුවව නිදාගන්න ඇඳට දාල ගිහිං ටිකකින් මම ආපහු බලන්න ආවා.ඇවිත් බලනකොට මූ ඇඳේ හුජ්ජ කරලනෙ."පොඩි පම්ප් එකක් දැම්ම මචං ගාණක් නෑ නේද කියල" පොර මගෙන් අහනව.

ගිහිං බලනකොට ඇඳ වැවක් වගේ, හුජ්ජ පදාසයයි.ඒ ගමන කුවින්ටස්ල බෙඩ් ෂීට් එකයි මෙට්ටෙයි දෙකම ගෙනිහින් හෝදල අව්වට දැම්මා.හොඳ වෙලාවට ඒ කාලෙ අපි තනිකඩ කොල්ලො.බොන එකට ගෑනු බනින්නෙ ඔන්න ඔය වගේ කබල් වැඩ සිද්දවෙන නිසා වෙන්න ඇති.බනිනව කිව්වම මට තවත් කතාවක් මතක් උනා.ඒකත් කියලම ඉන්නං ඈ. එක්කොත් කම්මැලියි ඔච්චර කොටන්න,ඒ කතාව වෙනම පෝස්ට් එකක් හැටියට ලියන්නං.෴