77.ලංකාවට ටෙස්ට් වරම් ලැබීම, අප්‍රකාශිත සෙනෙහස සහ තවත් කතා

අපේ ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම දකුණු අප්‍රිකාවත් එක්ක මේ දවස්වල ගහන ක්‍රිකට් තරඟ නරඹමින් ඉන්නකොට මගෙ හිත ඉබේම අතීතයට ගියා...රවිත් ක්‍රිකට් ගැන අපූරු කතාවක් ලියල තිබුණනෙ...කතාවටත් වැඩියෙ ක්‍රිකට් කතා තිබුණෙ කමෙන්ට්වල...අපූරු අතීතයක්.

ලංකාවට ටෙස්ට් තත්වය ලැබුණෙ අසූඑකේ...හරියටම කිව්වොත් අසූඑකේ ජූලි විසි එක් වෙනිදා...ඒ දවස්වල ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයෙ සභාපති වෙලා හිටියෙ දිවංගත ගාමිණී දිසානායක ඇමතිතුමා.

මුල් අවදියෙ ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයෙ සභාපතිවරුන් හැටියට හිටියෙ ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයන්...

පී.සරවනමුත්තු මහතා

ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මහතා

රොබට් සේනානායක මහතා

ආචාර්ය ඇන්.ඇම්.පෙරේරා මහතා

ලකෂ්මන් ජයකොඩි මහතා

වැනි ක්‍රීඩාවට සැබෑ ආදරයක් තිබුණු මහා පුරුෂයන් එකල සභාපති පදවිය හෙබවූයේ ගරු සේවයක් වශයෙනුයි.

 ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාව යනු මුදල් උල්පතක් වෙච්චි 1996 අවුරුද්දෙන් පස්සෙ මුදල් අතින් සරුසාරව තිබිච්ච ක්‍රිකට් පාලක මණ්ඩලයට ඉහඳ පණුවන් බැල්ම හෙලුවා...පාලක මණ්ඩලය විසුරුවල ගෙනාපු අතුරු පාලනවල සභාපතිවරු හැටියට හිටපු මේ ඉහඳ පණුවන් සරුසාරව වැඩී තිබුණු ක්‍රිකට් කියන ගහේ සාරය අවුරුදු කීපයකින් උරාබීල හප කරල දැම්මා.

ලංකාවෙ පැවැත්වෙච්ච පහුගිය ලෝක කුසලාන තරඟාවලිය වෙලාවෙ අයි.සී.සී එකෙන් ක්‍රිකට් ආයතනයට සල්ලි ගලන්න ගන්නකොට අතුරු පාලනයෙ සභාපති හැටියට ලොකුම ලොකු කඳ පණුවෙක්ව පිටරට ඉඳන් ආනයනය කළා...

අපරාදෙ කියන්න බෑඅවුරුද්දක් එකහමාරක් ඇතුළත ක්‍රිකට් ආයතනයෙ තිබ්බ ඉතුරුම් ටිකයි ලැබිච්ච සල්ලි කන්දරාවයි ඔක්කොමත් ගිලල අති විශාල ණය බරකට ක්‍රිකට් ආයතනය ඇදල දාපු මේ කඳ පණුවා කිසිම අතුරු ආන්තරාවක් නැතිව සභාපතිකමෙන් අයින්වෙලා යන්න ගියා.

හොඳේ කියන්නෙ කිසිම අවස්ථාවක මොවුන්ගෙ වංචා දූෂණ ගැන මොනම පරීක්ෂණයක්වත් පැවැත්වුණේ නැති එකයි...දැන් ක්‍රිකට් ආයතනයට ක්‍රීඩකයන්ගෙ පඩි ගෙවාගන්නවත් බැරුව ක්‍රීඩකයන්ටත් ණයවෙලා පවත්වාගෙන යනවා...

 මම කියාගෙන ආවෙ ලංකාවට ටෙස්ට් තත්වය ලැබුණු එක ගැනනෙ...ටෙස්ට් තත්වය ලැබෙන්න ඉස්සෙල්ලා 1979 දි එංගලන්තයෙ පැවැත්වුණු ලෝක කුසලාන තරඟාවලියෙ සීමිත ඕවර තරඟයකදි ලංකාව ඉන්දියාව පරාජය කළා...ඒ ජයත් අපට ටෙස්ට් තත්වය ලැබෙන්න ලොකු පිටුබලයක් වුණා කියල ක්‍රිකට් විචාරකයො කතාවුණා.

මේ ආදී සියලුම වාසිදායක කරුණු කාරණා ගොනුකරගෙන අයි සී සී රැස්වීමට සහභාගි වුනු ගාමිණී දිසානායක මහතා ලංකාවට පක්ෂ රටවල් ගණන වැඩිකරගන්න මෙහෙයුමක් දියත් කර ටෙස්ට් තත්වය ලබාගත්තා.

මහන්සි වෙලා ලබාගත්ත ජයග්‍රහණයක් වුණත් ලංකාවෙ මාධ්‍ය වලටනම් ඒ ප්‍රවෘත්තිය මුල් පිටුවට හෝ අන්තිම පිටුවට දාන්නතරම් වැදගත් එකක් වුණේ නෑ...පත්තරේ මැද පිටුවක ඉතාම කුඩාවට මේ ප්‍රවෘත්තිය පළවෙලා තිබුණා මට මතකයි...ගාමිනී දිසානායක ඇමතිතුමා ලංකාවට එනකොටනම් ගුවන් තොටුපොළේ විශාල පිළිගැනීමක් තිබුණා.

ඔය කියන කාලෙ මගෙ ජීවිතෙත් සෑහෙන පෙරළියක් සිද්ද වෙලා තිබුණු කාලයක්...මගෙ ජීවිතේට ඇතුල්වෙලා හිටපු යුවතියක් කිසිම හේතුවකින් තොරව මගෙන් සමුගෙන යන්න ගියෙ ඒ අවුරුද්දෙ දෙසැම්බර් මාසෙදි.

කලින් කියන්න බැරිවුණා ඔය කාලෙ මම වැඩකෙරුවෙ ඔය අටමලගෙ ගෙවල් හරියෙ තියෙන ඉස්පිරිතාලෙ.

අසූඑකේ මැද බාගෙ විතර ඉස්පිරිතාලෙට අලුතෙන් ගත්ත කෙල්ලන්ගෙන් එක කෙල්ලක් වෙච්චි(අපි නමකුත් දෙමු මේ කතාව කියාගෙන යන්න) ස්වප්නා වැඩට ආවෙ අපි ආපු කෝච්චියෙමයි...ගම මීරිගම පැත්තෙ උසයි මහතයි හැඩයි... හැබැයි පාට නම් නෑ...හරියට පදම් කරල ගත්ත රබානක් වගේ...පදම් කරපු රබානක් දැක්කමත් කෙනෙකුට නිකමට තට්ටු කරල බලන්න හිතෙනවනෙ...රාගමින් බැහැල අපි කට්ටිය එකට ඉස්පිරිතාලෙට ගියෙ...ඒ දවස්වල අපි උදේ පාන්දරින් වැඩට එනවා...සමහර දවස්වලට උදේ ඇවිත් කෝච්චියෙන් බැහැල බලපුවාම අපි දෙන්න විතරයි...ඉතිං දෙන්න කතා බහ කර කර වැඩට යනවා.

කොහොමත් කෙල්ලක් නිසා වැටුණු වලෙන් ගොඩ එන්න නම් තව කෙල්ලෙකුගෙ අතේ එල්ලෙන්නම වෙනවා...ඔය විදියට හමුවෙලා වැඩිකල් නොගිහින්ම අපි ගොඩක් සමීප වුණා...ස්වප්නා හැම උදේකම මම එනතුරු බලාගෙන හිටියා.

අපි කොච්චර සමීප වුණත් ස්වප්නගෙ හැඟීම්වලට ඒ විදියටම ප්‍රතිචාර දක්වන්න මගෙ හිත නම්‍යශීලි වුණේ නෑ...ඒ වෙනකොටත් මට කෙල්ලන් ගැන තිබිච්ච තරහ හිතෙන් දුරුවෙලා තිබුණෙ නැති නිසා...ඒ නිසා ස්වප්නගෙ යම් යම් කතාවලට මම ගොලුවෙක් වගේ හිටියා...කතා කර කර යනව එනව ඇරෙන්න වෙන මොකුත් නෑ...මට ඕනැකම තිබ්බත් එක්වෙන්න බැරිතරම් විශාල සමාජ පරතරයක් අපි අතර තියෙනව කියල දැනගත්තෙ කාලෙකට පස්සෙයි.

කොහොමත් අපේ ගෙවල්වලට මේවගෙ දේවල් අතිවිශාල ගැටළු...අපේ අම්මල හැමදාම ආචීර්ණ කල්පික මතවල ඇලිල ගැලිලනෙ හිටියෙ...යාළුවෙක් ගෙදර එක්කරගෙන එන්න බෑ හොයනව බලනව...අහනව කවුද කින්ද මන්ද කොහෙද කියල...හැමදේම අහන්නෙ වංස පරම්පරාව හොයාගන්න...මේ අද රෑ ඉඳල හෙට උදේ යන එකා...ඒත් වංහුං ඔක්කොම හොයන්නෙ නැතුව ඉන්න බෑ ඔක්කොම කුල පරම්පරාවල් දැනගන්න ඕනැ.

අම්ම විතරක් නෙවෙයි අම්මලගෙ පරම්පරාවම එහෙමනෙ...කෙල්ලෙක් එක්ක කතාකළොත් ඉවරයි කවුද කියල අලගිය මුලගිය තැන් ඔක්කොම හොයනව...කෙල්ලෙක් යාළුකරගත්තොත් එහෙම ඉතිං බැඳල එක්ක ආපු ගාණයි...යාලුවෙන හැම කෙල්ලම ගෙදර එක්කරන් එන්නෙ නෑ කියල ඒ ගොල්ලන්ට හිතාගන්න බෑ.

 අම්මගෙ නංගි මැණිකෙ පුංචි අම්මා...ඒ කියන්නෙ අපේ ශානුකගෙ ආච්චිඅම්මා...බුදු අම්මෝ මැණිකෙ පුංචි අම්ම අපේ අම්මටත් හපන්...

ඔන්න දවසක්දා ශානුකගෙ යාලු කොල්ලො කෙල්ලො ටිකක් ගෙදර ඇවිත්...ආපු වෙලේ ඉඳන් මුං ටික කෑ ගහනව දුවනව පනිනව වත්තෙ තියෙන ගහ කොළ පාලු කරනවා...පණ ඇති ළමයිනෙ.

ඔන්න මේ ගෝසාව ඇහිල ශානුකගෙ ආච්චිඅම්මත් පහළ ගෙදර ඉඳල පාර පැනල තුනටියටත් අත තියාගෙන බොහොම අමාරුවෙන් කණ්ඩිය නැගගෙන උඩ ගෙදරට ඇවිත්...කොල්ලො කෙල්ලො දඟලනව බලාගෙන හිටියෙ කම්මුලේ අත තියාගෙනලු...කට්ටිය ගියාට පස්සෙ...

අනේ අම්මේ ළමයො කවුද ඒ...

ගෙවල්වල ඇවිත් ඔහොමත් දඟලනවද හැදිච්චි ළමයි...

 

ඔක්කොටොම හපං අර කෙල්ලො ටික...දැක්කෙ නැද්ද බොඩි ඇඳගෙන...

සමහර කෙල්ලො අර පටි තියෙන බ්ලවුස්ලු ඇඳන් හිටියෙ...කතාව අහල අපට හිනාවෙලා පණගියා.

ඒ ඒ කාලෙ අයනෙ...මේ කාලෙ අය එහෙම නෑ කියන්න පුළුවනිද...ඔන්න මේ ඊයෙ පෙරේද දවසක වෙච්චි දෙයක්.

අපේ පුතා පහුගිය මාසෙ විභාගෙ ගත්තනෙ...පන්තියෙ කට්ටිය විභාගෙ ඉවරවෙච්චි සතුටට සල්ලි එකතු කරල හෝටලේක පාටියක් ලෑස්ති කරල තිබුණා...පුතත් ඔය පාටියට සල්ලි ඉල්ලගෙන ගිහින් දුන්නා...පාටිය දවසෙ හැන්දෑවෙ ගිහිල්ල මහ රෑ ගෙදර ඇවිත් පාටියෙදි ගත්ත පින්තූර ඒ මහ රෑම පේස්බුක් දාල නිදාගෙන...

උදේ ඔය පින්තූර ටික අපටත් පෙන්නුවා...ඔය පින්තූර අතරෙ පුතා කෙල්ලක් එක්ක කරට අතදාගෙන ගත්ත පින්තූරෙකුත් තිබුණා...

ඔන්න උදේම කෝල් එකක් එනව අපේ නංගිගෙ පොඩිපුතා ගෙන්...කෝල් එක ගත්තෙ බිරිඳ...ආගිය විස්තර කතාකරල ප්‍රස්තූතයට බැස්සා...

නැන්දෙ මල්ලි සුදු කෙල්ලෙකුත් එක්ක කරට අතදාගෙන ඉන්න පින්තූරයක් තිබුනා දැක්කද...

ආ...ඔව් ඔව් අපි දැක්කා...

ඔය විදියට එදානං කෝල් කීයක් ආවද මන්ද මේ ගැන අහල...අපිට හිසරදයක්...පුතාටත් කේන්තියි...

අම්මයි තාත්තයි විතරයි මොකුත් කිව්වෙ නැත්තෙ...

 පුතා කිව්වා...ඔව්ව ඉතිං ඔය ඉස්කෝලවල සාමාන්‍ය දේවල්නෙ...කෙල්ලො කොල්ලො කියල බේදයක් නෑ...කතා කරනව, විහිළු කරනව, බදා ගන්නව, ඕව මහලොකු දේවල් නෙවෙයි අපේ අය බීත වෙලා දැඟලුවට...
 

මම කිය කියා හිටියෙ ලංකාවට ටෙස්ට් තත්වය ලැබීම ගැනනෙ...ඔන්න ඔය ආකාරයට අසූ දෙකේ අවුරුද්දත් ලැබුවා...පෙබරවාරි මාසෙ එංගලන්ත කණ්ඩායම ටෙස්ට් තරඟයක් ඇතුළු තරඟ සංචාරයකට ලංකාවට එනව කියන ප්‍රවෘත්තිය ලැබුණා...ඔය වෙනකොටත් ස්වප්නයි මමයි එකට වැඩට යනව එනව...

මොකක්ද මේ මුං දෙන්නගෙ අමුතු ඇඟැලුම්කම කියල අපේ අනික් එවුන්ට ප්‍රශ්නයක්...කොල්ලො මගෙන් අහනව...
 

යාලුකමට වැඩිදෙයක් උඹල දෙන්න අතරෙ තියෙනව නේද...
 

කෙල්ලො ස්වප්නගෙන් අහනව...
 

ඇත්ත කියපං...උඹල දෙන්නගෙ සම්බන්ධයක් තියෙනව නේද...
 

දෙකටම උත්තරේ නෑ එහෙම දෙයක් නෑ කියන එක වුණත් අරුන් ඒක පිළිගන්න ලෑස්ති නෑ...ප්‍රගති සමාලෝචන රැස්වීම් පවා පවත්වනවා...
 

අපට නෑ කිව්වට ෂුවර් එකටම මුං දෙන්නගෙ මොකක් හරි තියෙනව...
                                   
                                       මතු සම්බන්ධයි