76.මෝනාලිසා හමුවීම

 

 ආයෙම මොනාලිසා බලන්න යන්න පටන් ගත්තා...මේ සැරේ නං කෙලින්ම යන්න යි අදහස...මොකද කතාව ඉවර කරන්නත් ගොඩාක් ප්‍රමාද වුණානෙ.

කතාව ලියන්න පරක්කු වුණේ අහම්බෙන්ම නෙවෙයි...හිතලමයි,මොකද මම කිව්වා ප්‍රංශෙ ගියා...ලූව්ර ගිහිල්ලා මෝනාලිසා බැලුවා... ආදී වශයෙන්,නමුත් මම ගිය බව කියන්න මොකුත්ම සාධක මගෙ අතේ තිබුණෙ නෑනෙ...දාපු පිංතූර ටිකත් ඔක්කොම ජංජාලෙන් ගනිපුව.

ඔය මෝනාලිසා බලන්න ගිය දවස්වල මට ඩිජිටල් කැමරාවක් තිබුණෙ නෑනෙ...තිබ්බෙ රීල් දාන  S L R  එකක්...ඒකෙන් ගත්තු පින්තූර ප්‍රින්ට් කරල ඇල්බම් එකක දාල ගෙදර තිබුණා...ඔය ඇල්බම් ටික මට මෙහෙට ගේන්න අමතක වුණා.

ඉතිං මේ සැරේ ගෙදර ගිය වෙලේ මම ඉස්සෙල්ලම කළේ බිරිඳට කියල පරණ පින්තූර ඇල්බම් ටික හොයා ගත්තු එක...ඇල්බම් මහ ගොඩක් තිබුණනෙ...ඒ ඔක්කොම බිරිඳ බෑග් එකක දාල අල්මාරියෙන් පරිස්සමට තියල තිබුණා...එහෙම නැත්නං කොහෙ හොයන්නද.

ඉතිං මම දවස් ගාණක් ඔය ඇල්බම් ටික පෙරල පෙරලා ගේන්න ඕනැයි කියල හිතපු පින්තූර ගලවගත්තා...ඇල්බම් ටික පිටින්ම ගේන්න තිබ්බ නං හොඳයි, ඒත් එතකොට බර වැඩියි...අද මම පාවිච්චි කරන පින්තූරත් අපේ ප්‍රංශ ගමනෙ සිහිවටන හැටියට ඇල්බම් එකේ තිබුණු ඒවා...ඒකෙ ලියල තිබ්බ විදියට අපි ප්‍රංශ සංචාරයෙ යෙදිල තියෙන්නෙ 2004 අප්‍රේල් 9දා සිට 13 දා දක්වායි...ඒ තමයි අපේ පළවෙනි ප්‍රංශ ගමන...මොකද ඊට පස්සෙත් කීප සැරයක් යන්න ලැබුණා.

ඔය පින්තූර ඇල්බම් පෙට්ටිය වගේම තව සී ඩී පෙට්ටියකුත් මගෙ ළඟ තිබුණා...ඒක තිබුණෙ හැලපැට්ටගෙ බාරයේ...ඒකෙත් ගොඩක් තිබ්බෙ අපි ගිය ට්‍රිප්වල පින්තූර...ඊට අමතරව මම කාලයක් තිස්සෙ අරං එකතුකරල තියාගෙන හිටපු චිත්‍රපට රාශියකුත් තිබුණා.

ඔන්න ඔය පෙට්ටියත් ළඟට අරගෙන අපි දෙන්නා කොම්පියුටරය ළඟ වාඩිවුණේ ගෙනියන්න ඕනැකරන සී ඩී ටික තෝරාගන්න...හැබැයි සී ඩී පෙට්ටිය නං ඇල්බම් පෙට්ටිය වගේ සතුටුදායක තත්වයක තිබුණෙ නෑ...ඒ කියන්නෙ සී ඩී පෙට්ටිය ගැන හැලපැට්ටගෙ කිසිම ඇල්මක් ආදරයක් තිබිල නෑ.

මගෙ චිත්‍රපට සෑහෙන ගානක් ආගිය අතක් නෑ...තැටි දෙකක් තිබුණු සමහර චිත්‍රපටවල තියෙන්නෙ එක තැටියයි...තවත් මම ආසාවෙන් තියාගෙන හිටපු පරණ චිත්‍රපට සෑහෙන ගාණක් පෙට්ටියෙ තිබුණෙ නෑ...වෙච්චි දෙයක් කොල්ලත් දන්නෙ නෑ.

හිතට ආපු තරහත් යටපත් කරගෙන අපි දෙන්න මහ රෑ වෙනතුරුම සී ඩී බැලුවා...නැතිවෙලා කියල හිතන් හිටපු සී ඩී කීපයක් නැවතත් හමුවීම හිතේ දුක අඩුකළා...ඔන්න ඔය විදියට තමයි සී ඩී මිටියයි පින්තූර මිටියයි අරගෙන එන්න තෝරගත්තෙ.

මෝනාලිසා පටන්ගනිද්දි මගෙ හිතේ තිබුණෙ මගෙ අතින්ම ගත්තු මෝනාලිසා පින්තූරෙ ඔයගොල්ලන්ට පෙන්නලම කතාව ඉවර කරන්නම්ය කියන අදහස....ඒ බලාපොරොත්තුව අද ඉෂ්ට සිද්ධ වෙච්චි එක ගැන මට හරිම තං තෝසයි.

මෝනාලිසා ප්‍රමාද වීමේ සහ හමුනොවීමේ නිධාන කතාව ඔන්න ඔහොමයි...දැන් මාත් එක්ක මෝනාලිසා බලන්න යමු.

                               චානි අක්කත් එක්ක ගේ ඉදිරිපිට

තද සීතලකුත් එක්ක ඉර හිනැහෙන එක උදෑසනක අපි තුන්දෙනා ලූව්ර මියුසියම් එක බලන්න යන්න පිටත් වුණේ සුපුරුදු විදියට අපේ ගයිඩ් වැඩේ කරපු නිමල් එක්ක...පොළොව යටින් යන දුම්රිය දෙකකට විතර මාරුවෙලා ගිහින් ලූව්ර ස්ටේෂන් එකේ බැහැගෙන එතනම තියෙන දොරටුවෙන් ටිකට් අරන් ඇතුල්වුණා...ඒ නිසාම මහපාරෙ ඉඳල මියුසියම් එකට ඇතුල්වෙනකොට තියෙන ප්‍රිස්මයක හැඩගත් ඇතුල්වීමේ දොරටුව මගෙ පින්තූරවල නැහැ.

 මියුසියම් එක ගැන මම දැනගෙන හිටියෙ ඒක ඇතුලෙ මෝනාලිසා ඇතුළු අමරණීය කලාකෘති කීපයක් ප්‍රදර්ශනය කරන බව විතරයි...ඒත් එය අති විශිෂ්ට කලා නිර්මාණයන්ගෙන් හා පුරාවස්තු වලින් පිරුණු නියම කෞතුකාගාරයක් බව මම ඇතුල්වෙලා මොහොතක් යනවිට දැනගත්තා...අපි එක දවසකින් මියුසියම් එක බලන්න ආවත් එය බලන්න සතියක්වත් ගතවන බවයි මට ටික වෙලාවකින්ම හිතුණේ.

වරුවක්ම ගියත් බලාගන්න ලැබුණෙ බොහොම පොඩ්ඩයි...මම කොච්චර උනන්දුවෙන් බැලුවත් අපේ දෙන්නට නං ගාණක්වත් නෑ ඔහේ බලනවා...ඔන්න ඇඳුම් සාප්පුවක් හරි ආලේපන විලවුන් සාප්පුවක් හරිනං බිරිඳ බොහොම උනන්දුවෙන් බලයි... K F C හරි මැක්ඩොනල්ඩ්ස් කඩයක් හරිනං කොල්ලා උනන්දුවෙන් බලයි...මේ පින්තූරවලයි පිළිමවලයි කලුගැහිච්චි මමිවලයි මොනව බලන්නද.

ඊජිප්තුවෙ පාරාවෝ සොහොන්වලින් ගොඩගත් පුරාවස්තු ප්‍රදර්ශනයට තියල තියෙන පැත්තටත් ආවා...මට නං මේ ඔක්කොම බලාගන්න හරි කුතුහලයයි...මම පය ඉක්මන් කරල ගියා...

ඔයා ගිහිං බලල එන්න...අපි මෙතන ඉඳගෙන ඉන්නං...ඇවිදල ඇවිදල හරි මහන්සියි...

දෙන්නම පැත්තක තිබ්බ බිත්ති කණ්ඩියක් උඩ ඉඳගත්තා...මම තනියම ගිහිං ආවා...

මේ දෙන්නට මියුසියම් එක ගැන කොහෙත්ම උනන්දුවක් නැතිනිසා ඉක්මනටම ඉවරකරල ගියොත් හොඳයි කියල මටත් හිතුනා...මොකද මේවාගෙ තැනක් බලන්න එක්ක එන්න තිබ්බෙ මේ දෙන්නව නෙවෙයි...

එහෙනං චිත්‍ර තියෙන පැත්තට ගිහිං මෝනාලිසා බලල ගෙදර යමු...

ඒ පැත්තට යද්දි වීනස්,ඩයනා,ඩේවිඩ් වගේ අපූරු කලාකෘති කොරිඩෝවල  තියල තියෙනව අපි දැක්කා...

ටිකෙන් ටික මෝනාලිසාට ළංවෙද්දි සෙනගත් වැඩියි...වෙනතැන්වල වගේ නෙවෙයි...අපිත් හිමින් හිමින් ඉදිරියටම ගියා...

මෝනාලිසා ළංවෙද්දි ගොඩක්ම සෙනග තදබදේ...අපිත් හිරවෙවී දාඩියත් දාගෙන ඉස්සරහට තෙරපුණා...

දැන් ඈතින් මෝනාලිසා ඉන්න හරිය පේනව...හැබැයි චිත්‍රය පෙනෙන්නෙ නෑ...ළඟටම ගිහිං දකුණු පැත්තට හැරුණම තමා මෝනාලිසා ඉන්නෙ...

ඒ යාර පණහ යන්න පැය බාගෙකට වැඩියෙ ගියා...හොඳටම හෙම්බත් වුණා...
 

අන්තිමේදි ඔන්න යන්තං දෙන්නෙක් මුරකරන,මෝනාලිසාව දැකගත්තා...අමාරුවෙන් එකතැන ඉඳගෙන පින්තූරෙකුත් ගත්තා...
 

මෙන්න පුතේ මෝනාලිසා...හොඳට බලාගන්න...
 

මම පුතාටත් කිව්වා...සෙනග අස්සෙ හිරවෙලයි දාඩිය දාලයි මිනිහට ඇතිවෙලා හිටියෙ...හොඳටම රතුවෙලා...
 

මෙච්චර හිරවෙලා බලන්න ආවෙ මේකද...අර ඩොක්ට පියසේනගෙ ඩිස්පැන්සරියෙත් මේකනං තියෙන්නෙ...
 

පුතා ගත් කටටම කිව්වෙ එහෙමයි.