75.නිවාඩුව

 අද තමයි ටික දවසකට පස්සෙ ලියන්න ගත්තෙ...ඊයෙ රෑනෙ අපි ලංකාවෙ ඉඳල ආපහු ආවෙ...ලංකාවෙදි අවාරෙට අඹ වැටෙනව වගේ තමයි ජංජාලෙ ආශ්‍රය කරන්න ලැබුණෙ...එහෙම ලැබුණත් පෝස්ට් එකක් දාන්න තරම් විවේකයක් තිබ්බෙ නෑ...පිංතූර ටිකක් හොයල දැම්මා බ්ලොගේ පාලුවෙලා යන නිසා...ඒවට මහ සවුත්තු කාඩ් එකක් වැදිල තිබ්බනෙ මහරජා වාගෙ කියල...අප්පොච්චියේ මගෙ ඉහේ උකුණො බිමට පැන්නනෙ ලැජ්ජාවෙ...අනේ අප්පේ මොන මගුල කිව්වත් කමක් නෑ ඒ නම නොකියා...ඕනැනං මම උඩ රැවුල කපල දාන්නං.

ඉතිං අපි ලංකාවට ගියදා ඉඳං ආපහු එනදා වෙනතුරුම හැමදාම වැස්සක්...උදේ එළිවෙන්නෙ වැස්සත් එක්ක...ඒකත් නරකම නෑ මෙහෙ වැස්සක් දකින්න නැතිව වේලි වේලි ඉන්න අපට...නිවාඩු දවස් ටික නං ඒ පැත්ත බලල මේ පැත්ත බලනකොට ගෙවිල ගියා.

 විශේෂයකට කියන්න තියෙන්නෙ නලිනුයි අටමුයි මාව බලන්න ගෙදර ආපු එක...මම කල්පනා කළේ ඒ දෙන්නට උදේක එන්න කියන්න...එතකොට ඔය අපේ ගම වටේ රවුමක් ගහල නාල කාල එහෙම යන්න පුළුවනිනෙ කියල...ඒත් නලින්ගෙත් මගෙත් දීර්ඝකාලීන මිත්‍රයෙක් වෙච්චි වෙනුජ එදා ගමේ ඇවිත් හිටපු නිසා නලින්ට ඒ හැන්දෑවෙම එන්න ඕනැවුණා වෙනුජ බලන්නත් එක්ක.

කොහොමහරි නලින්ගෙ තව යාලුවෙකුත් එක්ක තුන්දෙනා සයිකලේ ඩබල් දාල අපේ ගෙදරට ආවෙ ගොම්මං අඳුරත් අරගෙනමයි...(ඒ කිව්වෙ පෙරේතයො කුම්භණ්ඩයො එහෙම එළිබහින වෙලාව )

සුළුවට සංග්‍රහයක් කළාට හිතේ හැටියට සළකන්න විදියක් නැතිවුණා ආපු වෙලාවෙ හැටියට...ඒ වෙනකොට අපි රෑ කෑමට මඟුල් ගෙදරක යන්නත් බලාගෙන හිටපු නිසා එදා රෑ ගෙදර කෑම හැදුවෙත් නෑ...ඒත් ඉතිං මට මේ අයට කෑම දෙන්න ලොකුවට උවමනාව තිබ්බා...

මම හැදුවෙ අපේ ගෙදරදි වතුර අල්ලල මේ ගොල්ල මඟුල් ගෙදර එක්කං ගිහිං ජයටම කෑම දෙන්න...මහ දුරකුත් නෙවෙයි වෙළෙන් එහා පැත්තෙ මඟුල් ගෙදර තිබුණෙ.

කොහෙද...මුං දෙන්න බෑම කිව්වනෙ...නලින්ගෙ නං එච්චර අකැමැත්තක් පේන්න තිබුණෙ නැති නිසා බලකරල හරි එක්කං යන්න තිබ්බා...අටම තමයි...ටයි කෝට් ඇඳල හිටපු නැති නිසා වෙන්න ඇති...ආයෙ මඟුල් ගෙදර කවුරුත් අහන එකක්යැ...ඇහුවත් ඔය කේටරිං සර්විස් එකේ පොරක්ය කියල කියන්නත් තිබුණනෙ...අනික ඉතිං ඔය මඟුල අපේ පොඩි මහින්දගෙ දෙවෙනි පුතාගෙනෙ...වැඩේ සහතිකෙන්ම දැනගත්තත් උං කවුරුවත් නෙවෙයි කටක් ඇරල වචනයක් කියන්නෙ...

මම බැඳල බිරිඳව ගෙදර කැන්දන් එද්දි  පොඩි මහින්දලගෙ කඩේ ළඟ තුංමං හන්දියෙ කොල්ලො ටික තියපු පිළිගැනීමෙදි ඔය කොල්ල පොඩි බට්ටෙක්...මිනිහ තමයි මට මල් මාලයක් දාල පිළිගත්තෙ...

 ඒ පින පලදීලද කොහෙද කොල්ල හොඳට ඉගෙනගෙන උසස්ලෙස විභාග පාස්වෙලා මොරටුවෙන් උපාධිය අරගෙන දැන් මැවිසුරුවෙක්...දැන් වැඩකරන කොම්පැණියෙන් ඩුබායි යවල එහෙ වැඩ...බැඳල ටික දවසකින්ම ඕං ජෝඩුවම ඩුබායි ගියා...ලැබුණොත් ඒ පැත්තෙ ඇවිත් යන්න එන්නං කියල මාත් කිව්වා.

මං බඳිද්දි වැඩ කළේ වරාය හා නාවික අමාත්‍යාංශය යටතේ රැජිණ පාලමේ තිබ්බ ෂිපිං ඔෆිස් එකේ...එතන අපි කට්ටිය එක පවුලක අය වගේ එකතුවෙලා සතුටින් වැඩකළා...බඳිද්දිත් මම ඔෆිස් එකේ උඩ ඉඳල පහළටම යනකං සියළුම දෙනාට ආරාධනා කළා...හැබැයි අමාත්‍යාංශයෙ අයට කිව්වෙ නෑ...ඒ අයට කියන්න ගියානං කියල ඉවරයක් නැති නිසා.

ඔන්න මඟුල් ගේ තිබුණු අප්‍රේල් දෙවෙනි සෙනසුරාදා උදේ අමාත්‍යාංශයෙ මිදුලෙ මඟුල් ගෙදර යන්න නවත්තල තිබ්බ වාහනේට අපේ අය ඇවිත් කඩිමුඩියෙ නගිනව...අඩුපාඩු හොයනව...නැත්තෙ කවුද බලනව...කෙල්ලො ටික ගිණි කිකිළියො වාගෙ ජයට ඇඳගෙන...කොල්ලොත් මනමාලයො වගේ...

එදා ඕ ටී එකක් කරන්න ඇවිත් හිටපු අමාත්‍යාංශෙ කා කා ස මහත්තයෙක් එළියට වෙලා මිදුලෙ සිද්දවෙන මේ කලබැගෑනිය දිහාවෙ බලාගෙන හිටියා...කට්ටිය පිටත් වෙන්න සූදානම් වෙනව දැකපු මේකාටත් ඉන්න බැරිවුණා...අමාත්‍යංශෙට වෙලා වේලෙනව වගේද මඟුල් ගෙදර යන එක...මූ හිමිහිට නඩේ ගුරා වෙච්චි දසනායක මහත්තය ළඟට කිට්ටු කළා.

සර්...මාත් මඟුල් ගෙදර යන්න එන්නද...

ඈ...උඹටත් මඟුල කිව්වද...

පොර හිනාවෙනව...අනික් අය එක්කත් කතාකරල කාගෙත් අකැමැත්තක් තිබුණෙ නැති නිසා පොරටත් නගින්න කිව්වා...

නැගපංකො...අපට ඕක හැලපයත් එක්ක මොනව කරගන්න බැරිද...

කට්ටිය ආපු ගමන්ම මට පැත්තකට කතාකරල සිද්ධිය විස්තර කළා...මම මොනව කියන්නද...ඔෆිස් එකෙන් ගෙනාපු තෑග්ගට උඹට සම්මාදං වෙන්න බැරිවෙච්චි නිසා යුතුකං ඉෂ්ට කරපං කියන්නයැ...පස්සෙ මම දැක්ක පොර හොඳට බීල නට නටා ඉන්නව.

ආ...බොනව කියපුවමනෙ මතක්වුණේ ආසාවෙන් පාවිච්චි කරමින් හිටපු දේට ආයුබෝවන් කියන්න වෙලානෙ...මොකද ලංකාවට ගියපු ගමන්ම මගෙ මූණ දෙපැත්ත ඉදිමෙන්න ගත්තා...ඉදිමිල්ල කොයිතරම්ද කිව්වොත් ඇස් දෙක පවා කුඩාවුණා...මම දාපු පිංතූරවල තිබුණෙ ඉදිමුනු මූණ...ඒ මගේ නියම ස්වරූපය නෙවෙයි...

පුතාට හෙම්බිරිස්සාවට බේත් ගන්න යනකොට ඔයත් ඩොක්ටට පෙන්නගෙන එන්න...

බිරිඳ කිව්වා...පහුවදා උදේම පුතයි මමයි ඩොක්ට පියසේන ළඟට බේත් ගන්න ගියා...ඩොක්ට පියසේන කියන්නෙ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ඉඳලම අපට බේත් කරපු වෛද්‍යවරයා...

මාව ඇඳේ දාල බඩ මිරිකල බලල එහෙම විනාඩි දෙක තුනක් ගියෙ නෑ ලෙඩේ හොයාගන්න...

වෙන අයගෙ නං මූණ දෙපැත්තෙ තියෙන ග්ලෑන්ඩ්ස් ඉදිමෙන්නෙ මම්ස් වලට...ඒත් ඔයාගෙ නං ඇල්කොහොල් වලට...

අපේ පුතාටත් කිව්වා ...

දෙමව්පියො දරුවන්ව බලාගන්නව වගේම දරුවන්ගෙත් යුතුකමක් තියෙනව දෙමාපියන් බලාගැනීමට...

ඔහු පුතාට කිව්වෙ එවැනි තේරුමක් දෙන වාක්‍යයක්...

ඊළඟට තියෙන්නෙ මගේ තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කරන්නයි...

මේ බේත් ටික පාමසියෙන් ගන්න...කියල ඔහු විනාඩි කීපයක දේශනයක් රූප සටහන්ද ආශ්‍රයෙන් කළා...ඒ හරිය මෙතන කියන්න අවශ්‍ය නෑ...

පුතාටත් බේත් දුන්න...සල්ලි ගත්තෙත් නෑ යන්න කිව්වා...

ගෙදර ආපු පුතා ඩොක්ට පියසේන කියපු කතාව අකුරක් ඉස්පිල්ලක් අඩු නැතිව අම්මට වාර්තා කළා...

ඔන්න ඔය ආකාරයට මට කරුමය පටිසන් දෙන්න පටන් අරගෙන තිබුණා...

මතකද මගෙ එක පෝස්ට් එකකට අර කරුමක්කාර ඇනෝ කාළකන්නියෙක් ඇවිත් හැම තැනම පහරල තිබ්බෙ මම බොනවයි එක එක ඒව කිය කියා...

ඒ කාලකන්නි පරයගෙ කටවහ වැදිල වෙන්නඇති මෙහෙම උනේ...කතාව එතනින් ඉවරයි...

මම කලින් ඉඳන්ම අටමට පොරොන්දු වෙලානෙ හිටියෙ ලංකාවට ආපුවාම ඌව බලන්න ගෙදර එනව කියල...යන්න දිනයක් හොයාගන්න හරිම අමාරුවුණා...මොකද අපේ ෂැඩුල් එක හරිම ටයිට් නිසා...ඒත් කොහොමහරි දවසක් හොයාගෙන මමයි ශානුකයි අටමව බලන්න රාගම ගියා...

අටම් නවලෝක හන්දියටම ඇවිත් අපිව පිළිඅරං ගෙදර එක්ක ගිහින් හොඳට සැලකුවා...

අටම්ගෙ ආදරණීය බිරිඳ දවල් කෑම ජයටම ලෑස්තිකරල අපට කන්න දුන්නා...පොඩි පැටව් දෙන්නා හුරතල් රසය නොඅඩුවම සැපයුවා...දවසම අටමගෙ ගෙදර ගතකරපු අපි ගෙදර ගියෙ කරුවල වැටෙද්දි...අපි ගෙදර යද්දි අටම්ලට ළඟම ඉන්න වැව් ඉස්මත්තත් මුණගැහුණා...

මම ලංකාවෙදි මහාචාර්ය මාතලන් ශූරීන්ටත් කතාකළා...ඔහු ඒ දිනවල මාසයක පමණ ඉඳල විදේශිකයන් කණඩායමක් එක්ක දෙනියායට කොටුවෙලා ඉන්නවය දැන්මම කොළඹ එවෙන්නෙ නෑය කියල කිව්වා...

මගේ කෙටි නිවාඩුව ශ්‍රී ලංකාවෙ ගතවුණේ ඔන්න ඔය ආකාරයටයි...

කෙන්ජි,දේශකයා ඇතුළු මා ගැන සිහිකළ අනික් සියළු දෙනාටත් බොහොමත්ම ස්තූතියි...

මේ සැරේ ගත්ත පින්තූර ගොඩකුත් පරණ සී ඩී සහ පින්තූර රාශියකුත් අරගෙන ආවෙ ලියනකොට ප්‍රයෝජනයට ගන්නයි...

ආගිය කතා ටිකක් එක්ක ඉක්මනටම හමුවෙමු.