83.නීතගේ පුතා,විමල්ගේ මඟුල සහ තවත් බොන කතා 2

නීතගේ පුතා ,විමල්ගේ මගුල සහ තවත් බොන කතා

අපි ඇතුළට එනකොට හිටියෙ නෑ නේද...මම හිතුවේ නෑයි  කියල...මාව මතක නැද්ද හැම සැරේම ගාලු ආවහම අපි නවතින්නේ මෙහෙනෙ...එන්න ඇතුළට...

ආ...මේ අපේ මහත්තයනේ...කාලෙකින්, මට එකපාරටම ඔහේව අඳුන ගන්න බැරිවුනා නොවැ ... 

මනුස්සය ඇතුළට ආපුවම හේරත් අසෝක වීදුරුවෙන් කට කපල එකක් පුරවල දුන්නා...ඒකත් බීල හේරත් දීපු රුපියල් දහයත් සාක්කුවේ දාගෙන පොර සමුගත්ත.

මහත්තයලට තව ඕනෙනම් මට කතා කරන්න මම ගෙනත් දෙන්නම්...

ඔවුන් ෂොට් එකක් දාගන්න කරන දේවල් තමයි ඔය...හේරත් කිව්වා.

ඊට පස්සේ නම් මනුස්සයගෙන් කිසිම කරදරයක් වුණේ නෑ.

මංගල්ලෙන් පස්සේ විමල් යුවල ඔවුන් දෙන්න කාලයක් තිස්සෙ හදල නිමකරපු අතුරුගිරිය පාරේ අරංගල ගෙදර පදිංචි වුනා...

බෙන් ෆිල්ම්ස් එකේ ඉන්නතුරු අපි හැම සති අන්තයකම විමල්ලාගේ ගෙදර ගියා...උදෙන්ම ගියාම තුන්වේලම එහෙන් කාල රෑ වෙලා ආපහු එන්නේ...නටන්න දඟලන්න පිනුම් ගහන්න විතරක් නෙවෙයි ගේ පෙරලුවත් උන් දෙන්න මොකුත් කියන්නේ නෑ...සතුට සමගිය පිරුණු ඒ වගේ කැදැල්ලක් කවදාහරි අපිටත් ලැබෙන්න කියල ඒ දවස්වල අපි හිතුවේ... 

එක අවුරුද්දක මම හිතන්නෙ 91දෙසැම්බර්වල විමල් අපට නත්තල් කෑමක් දුන්න...අපිත් වේලාසනින්ම අරංගල ගියේ එදා රෑට නත්තල් කෑමක් අපේ අල්ලපු ගෙදරත් තිබුණු හින්ද ඒකටත් එන්න බලාගෙනයි...

කුස්සියෙ ලලිතයි විනෝද්ගේ නෝනයි ජයටම කෑම ලැස්ති කරද්දී අපි ටික බෝතලයකට වටවුනා...

ඒ කාලෙ එච්චර බීලා කරල පුරුදුත් නෑනෙ...ඒ මදිවට බොන්න හිටියේ අපි දෙන්නයි...අනික් උන් ටික වටවෙලා බයිට් කෑවා...

වීදුරුව තනිකරලා කොහෙවත් යන්න හොඳ නෑ කියන පාඩම මම එදා හරියටම ඉගෙන ගත්තා...

කොහොමත් අනික් උන් ටික ලෑස්තිවෙලා හිටියෙම මට වැඩිකරවන්න...

බොනව බොනව බීලා ඉවරයක් නෑ...නැගිටල පොඩ්ඩක් එලියට ගියොත් අරුන් ටික ආපහු වීදුරුව කටටම පුරෝනවා ...

ඇයි බං මේ උඹ බීලා තියල ගියපු එකනෙ...

මාව බයිට් එකට අරගෙන උන් හොඳටම විනෝද වුනා...

කෑවද නැද්ද මතකත් නෑ ඇහැරනකොට මම හිටියේ එලිය කාමරේ ඇඳේ...හැන්දෑවේ ආපහු බෙන් එකට ඇවිත් මාව වෑන් එකෙන් එලියට ගත්තෙත් උස්සල හරහට මළමිනියක් වගේ...රෑ කෑමට අල්ලපු ගෙදරට යන්නත් බැරිවුනා කොහේ යන්නද ඇහැරුනේ පහුවදා උදේනෙ...

හැබැයි මට කරපු වැඩේට ඊළඟ සතියේදී මම අයියලව අල්ලගත්තා...සිකුරාදා  වැඩ ඇරිල එද්දි මම අරළුපෙති පැකට් එකක් අරගෙන ආවා...ගෙනත් ඕක පරිස්සමෙන් කාමරේ තියල තිබ්බා...

එකෙක් කාමරේ අදිද්දී ඔය පෙති දැකලා...

මොනවද බං මේ...

හා හා තියපන් තියපන් තිබුණු විදියටම...උඹලට ඕව වැඩක් නෑ උඹල පොඩිඋන්....

අනේ කියපන්කො බං...

මමත් වටපිට බලල කටහඬත් පාත් කරලා රහසින් වගේ...

ඕක රහස් බේතක් බං...කාටවත් එහෙම කියන්න එපා...

මගේ අතිනුත් අල්ලන් ඌත් බොහොම රහසින් අහනවා..

මොනවටද මචං බොන්නෙ... මම කාටවත් කියන්නෙ නෑ...

පුරුස සක්තිය වැඩිවෙන්න බං පුරුස සක්තිය වැඩිවෙන්න...ඔන්න උඹ අරුන්ට එහෙම කියල තිබුනොත් පුතෝ අපි දෙන්නගේ යාළුකම් එතනින් ඉවරයි හරිද...

කියාගෙන මම එලියට ආවා...අරූ දවසෙම මගේ පස්සෙමයි...

අනේ බං මටත් පෙත්තක් දියන්කො...

කනක් ඇහෙන්න නෑ දැන් වැඩේ හරියාගෙන එන්නෙ ...අනික් දෙන්නත් නිකං සැකෙන් සැකෙන් අපි දිහා බලනවා...

උඹට හින්දයි දෙන්නේ හරිද...රෑට උණුවතුර ටිකක් අරං මේ පෙත්ත බීපන්...

පොර පෙත්තත් අරගෙන ගියා...ටිකකින් අනිත් දෙන්නත්  එනව...

ඒයි උඹ අරූට විතරක් දුන්නේ අපටත් දෙකක් දීපං...

මොනවද බං...

උඹ යාලුවෙක්ද...අරූට විතරක් වාජීකරණ පෙති දීල...

ඔන්න උන් දෙන්නටත් දෙකක් දුන්නා...

තුන්දෙනාම එදා රාත්‍රියේ මගේ උපදෙස් පරිදි මහානුභාව සම්පන්න රහස් වාජීකරණ ඖෂධය පානය කළා...

බෙන් එකේ තිබ්බ කාමර දෙකේ අපි දෙන්න දෙන්න නිදාගත්තෙ...මමයි එකෙකුයි එක කාමරේක අනික් දෙන්න ඊළඟ කාමරේ...

මහ රෑ වෙද්දී මගේ කාමරේ හිටපු එකා නැගිට්ට...

මොකද බං...

නෑ නිකං බඩ ටිකක් අප්සැට් වගේ...

ඒ මොකද රෑට කාපු දෙයක්වත් නරක්වෙලාද...එහෙමනං වෙන්න විදියක් නෑ රෑට කෑවෙත් පාන්නෙ...

අරූ සිං ගාල ටොයිලට් එකට රිංගගත්තා...

ටිකකින් අනික් කාමරෙත් සද්ද බද්ද ඇහෙනව...උන් දෙන්නත් නැගිටල...

එදා රෑ එළිවෙනකන් තුන්දෙනාටම බඩගියේ හරියට ටැප් එක ඇරිය වගේ...මගේ මතු බුදුවෙන මෑණියන්ගෙ දහසක් ගුණකඳ ගායනා කරමින් තුන්දෙනා එළිවෙනකන් ටොයිලට් එක බදුඅරන් වගේ පදිංචිවෙලා හිටියා...

උදේ තුන්දෙනාම ඇඟේ පන කඳුලක් නෑ වගේ වැටිච්චි තැන්වල වැටිලා ඉන්නව...මම හොඳට සීනිදාල කෝපි හදල තුන්දෙනාට බොන්න දුන්න...

ආ මේ කෝපි ටික බීපල්ල...බඩයන්න බීපුවම කිරි බොන්න හොඳ නෑනෙ...දවල්ට මං බත්ටිකක් උයල තැම්බුං හොද්දක් හදල දෙන්නංකො...අද තැම්බුං හොදි ඇරෙන්න වෙන දෙයක් කන්න හොඳ නෑ...මට ඔහොම ප්‍රශ්නයක් නෑනෙ මම දවල්වෙලා අයි ටී එන් හන්දියට ගිහිං බුරියානි එකක් කාල එන්නංකො...

තොට කිව්ව කියල හිතාගන්...

හා...දැන්ද තොපිට අමාරුව තේරෙන්නෙ...එදා මට පොවනකොට ඔව්ව මතක් උනේ නෑ නේද බොලව්...එදා මම කන්නත් නැතිව කබරයා දදා ඉන්නකොට තොපි හිනාවුනා නේද...ඒකට රිටන් එක තමයි ඔය හම්බවුනේ තොපි දැනගනියව්...

මොනවද කාපු රිළව් වගේ තුන්දෙනාම මගේ දිහා බලං හිටිය විතරයි...මොකුත් කිව්වෙ නෑ...

ඔන්න ඔය ආකාරයට කාලය ගෙවිල බෙන් ෆිල්ම්ස් එකෙන් සමු ගන්න කාලෙත් ලංවුනා...මුලින්ම සමුගත්තෙ මම... 

ඊට පස්සේ අපි මුණගැහුනේ කලාතුරකින්...ජීවිතේ වගකීම් වැඩිවෙද්දී නොයෙකුත් ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් හොයද්දි පරණ සම්බන්ධකම් ඈත්වෙන එක මටත් පොදුයි...

විවාහ වුනා... දරුවො ලැබුනා...ගෙවල් හැදුවා...වෙන රටවලට යන්න වුනා...ආදී වශයෙන් ජීවිතය ඉතාම සංකීර්ණ වෙද්දීත් යාළුවන් එක්ක සම්බන්ධතාව පවත්වා ගන්න මම උනන්දු වුනා...විශේෂයෙන්ම විමල්ට මම කොයි රටේ හිටියත් කතාකලා...

අවුරුදු ගානක් පෙම්වතුන් හැටියට ඉඳල කරගත්තු විමල්ගේ විවාහය දරු දෙන්නෙකුත් ලැබුනට පස්සේ දෙදරා ගිහිං කියල මට වටින් ගොඩින් ආරංචි ලැබුනා...නමුත් විමල් මට කිසිම දෙයක් කිව්වෙ නෑ මම ඇහුවෙත් නෑ...

මට මුලදීම ඒ ආරංචිය විශ්වාස කරන්නත් අමාරු වුනා...කවුද හිතන්නෙ පරමාදර්ශී පෙම්වතා සහ ස්වාමිපුරුෂයා මෙහෙම වැඩක් කරගනී කියල...අපටත් අවවාද අනුසාසනා කරපු මනුස්සයනේ...

දවසක් සරත් අයිය ගෙදර ආපු වෙලාවක අපේ ගෙදර ඇවිත් කතා කර කර ඉද්දි ඔය කතාව කිව්වා...සරත් අයියා නිෂ්පාදන කළමනාකරුවෙක් වගේම ක්ෂේත්‍රයේ කවුරුත් හොඳින් දන්න අඳුනන කෙනෙක්...විමල් මගේ හොඳ යාලුවෙක් කියල සරත් අයිය දන්නවා...

මල්ලි විමල් ඔය ටෙලිවල  රඟපාන කෙල්ලක් එක්ක දැන් ඉන්නෙ ඔය නිට්ටඹුව පැත්තෙ...

දික්කසාද වෙලාද සරත් අයියෙ...

ඒක නං මම හරියටම දන්නෙ නෑ මල්ලි  වෙන්වෙලා කියල විතරක් දන්නව...

ඔන්න දික්කසාද කියනකොට මට තව කතාවක් මතක්වුනා...මේක කලකට පෙර දිවංගත අධිනීතිඥ රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්නයන් කියූවක්...

දික්කසාද වෙච්චි නෝනා කෙනෙක් තවත් නෝනෙක් එක්ක තමන්ගේ අත්දැකීම් කියනවලු...

අපි දෙන්න කේස් එකක් පයිල් කරලා හොඳින් වෙන්වුනා අනේ...

දරුවො දෙන්න දෙන්න බෙදාගත්තා...

ගෙවල් දෙකත් දෙන්න බෙදාගත්තා...

කාර් දෙක දෙන්න බෙදාගත්තා...

එතකොට ඔයදෙන්න හම්බකරලා තිබුණු සල්ලි...ඒවට මොකද කලේ...

අනික් නෝනා අහනවා...

ආ...සල්ලිද  සල්ලි ටික දෙපැත්තේ ලෝයර්ල දෙන්න බෙදාගත්තා...

විමල්ගේ සුන්දර පවුල් ජීවිතය නිමාවට පත්වෙලා කියල මම හරියටම දැනගත්තෙ සරත් අයිය කියපුවමයි...

සුන්දර කියනකොටත් පොඩි කතාවක් මට මතක්වුනා...ඒකත් කියල ඉන්නංකො...

ඒ අපේ තෙල් ඉහිරෙන තරුණ වයස...අලවත්ත පාරෙ කොහුමෝලට ටිකක් එහාපැත්තෙ තිබ්බ මැණිකෙ අක්කලගේ පාලු ගෙදරට පවුලක් ඇවිත් පදිංචිවෙලා...ගෙදර මනුස්සය සුන්දරම්...සුන්දරම්ගෙ රස්සාව කසිප්පු විකුණන එකයි කුකුල්ලු ඇතිකරන එකයි...

සුන්දරම්ට නවයොවුන් වයසෙ දුවෙක් හිටියා...තාත්ත යකා වගේ වුනාට දුවනං හරියටම උදේ පින්නට තෙමුණු  මල් කැකුළක් වගේ ලස්සනයි...තරුණ කොල්ලො ඔය කෙල්ලට ආකර්ශණය වෙන එක අහන්නත් දෙයක්ද...

අපි කට්ටිය එකතුවෙච්චි ගමන් කතාකරන්නෙ ඔය කෙල්ල ගැන...

අද මොකද කරන්නෙ බං...

යමුද සුන්දරම්ගේ කෙල්ල බලන්නවත්...

වචනෙ පිටවෙන්නත් කලින් කට්ටියම ගමනටත් පිටත්වෙලා...

සුන්දරම්ල හිටපු ගේ තිබුනෙ හුදකලා පරිසරයක...වටපිටාවේ වෙන ගෙවල් නෑ...

අලවත්තෙ පාරට එහා පැත්තේ ඇළ...ඇළ උඩින් සුන්දරම්ලගේ  ගෙට යන්න පොල්කොට ඒදන්ඩක්‌ දාල තිබුණා...

අපි කට්ටිය ගිහිං ඔය ඒදන්ඩ උඩට වෙලා ඉඳගෙන ඉන්නව...සුන්දරම්ගෙ ගේ පැත්ත පාලුයි...කෙල්ල තියා සුන්දරම්වත් පේන්න නෑ...

ටිකක්වෙලා බලාගෙන ඉඳල අපි සිංදුවක් කියන්න පටන්ගන්නව...

සත්‍යම් ශිවම් සුන්දරම්...සත්‍යම් ශිවම් සුන්දරම්...

ආ ආ ආ....සත්‍යම් ශිවම් සුන්දරම්...

කට්ටියම මහහඬින් ගීතය අනුභව කරනව...කරච්චලේ උත්සන්නවෙලා කනක් ඇහෙන්න නැති තැන සුන්දරම් එලියට එනවා...

මෙතන ඇවිත් බෙරිහන් දෙන්න තියාගත්තෙ යනවලකො ඕයි යන මඟුලක අපට අපේ රස්සාව කරගන්න දීල...

සුන්දරම්ගෙ බැනිල්ල අපට ගාණක් නෑ...කෙල්ල ඉන්නවනං බැනිල්ලත් සුන්දරයි...මේ සිද්දවෙන දේවල් ඔක්කොම කෙල්ල ජනේලෙ ලඟ ඉඳන් හොරෙන් බලාගෙන ඉන්නෙ...

අපෙන් බේරෙන්න බැරුවද කොහෙද සුන්දරම් කෙල්ලව වැඩිකාලයක් ගෙදර තියාගත්තෙ නෑ...නගර සභාවෙ කුණු ට්‍රැක්ටරේ වැඩ කරන කොල්ලෙකුට දීග දුන්න...

කෙල්ල නැතුව ගේම පාලුයි...

සුන්දරම්ලගේ ගෙදර බෝතලයක් ගහද්දි සුන්දරම් කියන්නෙ බොහොම දුකෙන්...

තමුසෙට විතරද...අපටත් කොච්චර පාළුද...මොන මගුලකටද ඕයි කෙල්ලව මෙච්චර ඉක්මනට දුන්නේ...

කරගන්න බැරිකමටමයි දුන්නෙ...කොල්ලො මෙතන කැරකෙන්න ගත්තනේ දවසෙම බල්ලො වගේ...කෙල්ලව තනියම ගෙදර දාල මට කොහෙවත් යන්න නෑ...ඒකයි මම ඉක්මනටම නිදහස්වෙන්න කල්පනා කලේ...

පස්සේ කලෙකදී කෙල්ලටත් නගර සභාවෙම රස්සාව හම්බ වුනා...දැන්නං උන්ගෙ දරුවොත් බැඳල ඇති...කොයි කාලෙද...

මතු සම්බන්ධයි...