82.නීතගෙ පුතා,විමල්ගෙ මඟුල සහ තවත් බොන කතා

අපි බත්තරමුල්ලෙ පන්නිපිටිය පාරෙ බෙන් ෆිල්ම්ස් එකේ පදිංචි වෙලා ඉන්න කාලෙ මම රස්සාව කලේ රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යාංශයෙ...මාව ඉස්සෙලම අනුයුක්ත කරපු බ්‍රාන්ච් එකේ හිටපු අය මට තාම මතකයි...රංජිත්,වීරක්කොඩි,චිත්‍රා,නීතා ඒ ඔක්කොම  මට වඩා ගොඩක් සීනියර් අය...පස්සෙ කාලෙකදි පුවක් වල්ල පොළොවෙ ගැහැව්වා වගේ තැන් තැන්වලට මාරුවීම් අරගෙන ගියත් නීතලගෙ ගෙදර තිබුණෙ බෙන් ෆිල්ම්ස් එකට ආසන්නව කිඹුලාවල නිසා ඇයව නිතරම මුනගැහුණා...හරියටම ඊට අවුරුදු විස්සකට පස්සෙ එකම අමාත්‍යාංශයක එකම ශාඛාවෙ නීතත් මමත් මුණගැසුනා...රාජ්‍ය සේවය ඔහොම තමයි. නීතලාගෙ ගෙදර තිබුණු උත්සව දානමාන ආදියටත් මම නිතරම ආරාධනා ලැබුවා...නීතට හිටියෙ පොඩි පුතෙකුයි දුවෙකුයි ඒ කාලෙ ඒ දෙන්නම හුඟක් පුංචියි.

දැනට සති දෙකකට විතර කලින් තරුණ නාවික හමුදා නිලධාරීන් දෙන්නෙක් ගිය කාර් එක මහ පාන්දර කන්ටේනර් වාහනයක හැප්පිලා කාර් එකේ හිටපු නාවික හමුදා නිලධාරීන් දෙන්නා එතනම මියගිය පුවතක් මම පත්තරවල දැක්කා...

ඊට පහුවදා ටොරොන්ටෝවල ඉන්න රජීන්ද්‍රාගෙන් මට පණිවිඩයක් තිබුණා...

නීතගෙ පුතා හදිසි අනතුරකින් මියගිහින්...

බලපුවාම නීතගෙ පුතා අර මියගිය නාවික නිලධාරීන්ගෙන්  එක්කෙනෙක්...

ඒ කාලෙ අපිත් එක්ක හුරතල් වෙච්චි පොඩි කොලු පැටියා ගැන අතීත මතක අවදිවුණේ එතකොටයි...

සැරයක් චිත්‍රා අහුන්ගල්ලෙ ඒ ගොල්ලන්ගෙ ගෙදර එන්න කියලා කාර්යාලයෙ අපිට ආරාධනා කලා...

නීතලගෙ ගෙදර අයයි ජයන්තලගෙ ගෙදර අයයි මමයි අපි දහදෙනෙක් විතර ජයන්තලගෙ වෑන් එකේ අහුන්ගල්ලෙ යන්න සූදානම් කරගත්තා...ලාල් ගාල්ලෙ ඉඳල කෙලින්ම එහෙට එනව කිව්වා...

කරුමෙටම ගමන යන්න කලින් දවසෙ මට නයිට් ෂූටිං එකක්...

ඔයාල යන්න මම බස් එකේ එන්නම්...මම අනික් අයට කිව්වා...

එදා ෂූට් කලේ වසන්තිගෙ සිංදුවක්...දවල් ඉඳලම අපි වැඩ...

දර්ශනයට පෙනී ඉන්න ඕනැකරන අවශේෂ අය හොයල එකතුකරල කෙල්ලන්ට රැළි ගවුම් අන්දවල ගෑණුන්ට ආදි කාලෙ විදියට සාරි අන්දවල පිරිමි අයට කෝට් කලිසම් අන්දවල වෑන්වල පටවගෙන සෙට් එකට අරගෙන ආවා...සෙට් එක තිබ්බෙ රාජගිරිය පැත්තෙ පරණ වලව්වක...

දර්ශනයට පෙනී ඉන්න අරන් ආපු අයට කන්න බොන්න දෙන්නයි පිරිමින්ට අරක්කු ගෙනත් දෙන්නයි අස්සෙ බෙනාගෙත් එක එක වැඩ...

 මල්ලි මෙයාව ගිහිං දාල වරෙං...

මල්ලි අරයව එක්කං වරෙං...

වැඩ ඉවරයක් නෑ...ඔය අස්සෙ එළිවෙනතුරුම සිංදුව ෂූට් කලා...එළිය වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දි ඩොලියෙ කැමරාව තියාගෙන ට්‍රැක් එකේ කෙළවරටම ගියපු කිචි ධර්මයා...

මේ එල්ලල තියෙන බැලුම් බෝල ක්‍රේප් කොළ කිසි දෙයක් පෙනෙන්නෙ නෑ කැමරාව තියෙන ලෙවෙල් එකට...ඕව ඔක්කොම පහළින් එල්ලන්න...

ඔච්චර පහළින් බැලුම් බෝල එල්ලන සිරිතක් තියෙනවයැ ධර්මෙ...

ඒව මම දන්නෙ නෑ...කැමරාවට පේන්නෙ නැත්නං ඔය සැරසිලි එල්ලපු එකේ වැඩක් තියෙනවයැ...

එළිය වැටුණොත් තවත් මඟුලක්...ආයෙම ඉතුරුටික තව රෑක ෂූට් කරන්න එපායැ...

ධර්මෙ අයියෙ...උඹට වඳින්නං...ඔන්න ඔය කෙහෙල්මල ඇතා හරි නැතා හරි ඔය ෂොට් එක ඉවරකරල දාපං බං තව දවසක් නිදි මරන්න බෑ...

ඔය විදියට එළිය වැටෙනකොට අන්තිම ෂොට් එක ඉවරකරගත්තා...

උඹ දුවන්න හදන්න එපා...මම උඹව කොටුවට ගිහින් දාන්නං...

විමල් කිව්වා...විමල් තමයි ටෙලියෙ සහාය අධ්‍යක්ෂ...

බත්තරමුල්ලෙම පදිංචි කෙල්ලක් වෙච්චි ලලිතාත් එක්ක විමල් ඇතිකරගෙන තිබුණු දීර්ඝකාලීන ප්‍රේමයෙ මල්පල ගැන්වීමක්  විදියට ඊළඟ අවුරුද්දෙ මැයි මාසෙ යුවල විවාහවෙන්න සියළුම කටයුතු සූදානම් කරල තිබුණා...

විමල් තමයි අපේ කණ්ඩායමේ හිටපු ආදර්ශමත් පෙම්වතා වුණේ...

දකින දකින කෙල්ල පස්සෙ යන එක ගැන අවවාද කළෙත් එහෙම ගිහින් ලෙඩ දාගත්තාම බේරාගත්තෙත් විමල් තමයි...

හැදියල්ල බං හැදියල්ලා...

විමල් නිතරම අපට අවවාද කලා...

විමල්ගෙ මංගල්ලෙ දවසත් ළං ළං වේගන ආවා...ඒ දවස්වල අපි අනික් සියළුම වැඩ අතඇරලා මඟුලටයි වැඩ කලේ...මඟුල ගත්තෙ බොරැල්ලෙ වයි ඇම් බී ඒ හෝල් එකේ...

මඟුල් ගෙදරට කලින් දවසෙ විමල් අපි තුන් දෙනාට කතාකලා...

ඔන්න උඹල තුන්දෙනා තමයි හෙට වැඩටික ඔක්කොම බලාගන්න ඉන්නෙ...

කෑම ටික හරියට එකොළහමාර වෙනකොට හෝල් එකට එන්න ඕනෑ...තව තව මොනවහරි ඕනැ එපාකමක් තියෙනවනං ඒවත් බලපල්ල මට දුව පනින්න බෑනෙ මම මනමාලයනෙ...

හරි හරි උඹ මනමාලයගෙ පාට් එක කරපංකො සෙට් එක අපි බලාගන්නම්...ඔහොමද අපි ගොඩදාල තියෙන මඟුල්...

අපිත් ටෙලි නාට්‍ය භාෂාවෙන්ම උත්තර දුන්නා...

ඔන්න පහුවදා අපි කට්ටියම උදේ පාන්දර වයි ඇම් බී ඒ එකට ගිහින් අවසාන සූදානමත් අහවර කරලා වෙලාවට මනමාලයයි මනමාලියි දෙන්නත් එක්කරං ආවා...දැන් කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැතිව වැඩ ටික බලාපොරොත්තු වුණු පිළිවෙලටම කෙරීගෙන යනවා...කෑමත් වෙලාවට ගෙනාවා...

විමල්ලගෙ තාත්තා එච් එස් පේමේන්ද්‍ර, ඔහුට හැත්තෑ ගණංවල පට්ටිය හන්දියෙ ටේලර් සාප්පුවක් තිබුණා...ඔහු ටේලර් කෙනෙකුට වඩා භාවාත්මක දේශීය සිනමාවක් ගොඩනගන්නට අතහිත දුන්නු කෙනෙක් හැටියට ප්‍රසිද්ධයි...පසුකාලීනව සිනමාවේ ඉහළ තලයට ආපු නළුවන් අධ්‍යක්ෂවරුන් බොහොමයක් දෙනා ඒ යුගයේ ඔහුගෙ ටේලර් සාප්පුවේ රස්තියාදු වුණු අයයි.

විමල්ගෙ තාත්තගෙ ආරාධනාවට චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරුන් නිෂ්පාදකවරුන් නළු නිළියන් සෑහෙන පිරිසක් මඟුල් ගෙදර ඇවිත් හිටියා...

දැන් යුවල පෝරු මස්තකාරූඪ වෙලා ඉන්න අවස්ථාව...පෝරුවෙ චාරිත්‍ර කරන මනුස්සයා අෂ්ටක කියවනවා...

මේ ජෝඩුව පෝරුවෙන් බස්සපු ගමන්ම මට පෝරෙ තව මඟුල් ගේකට යන්න තියෙනවා මහත්තයො...

මිනිහ මට උදෙන්ම එහෙම කිව්වා...පොරට දෙන්න තියෙන සල්ලි කවරෙත් මගෙ අතේ...

ඔන්න ඔය වෙලාවෙ වයි ඇම් බී ඒ එකේ මැනේජර් වේගවත් ගමනින් ශාලාවට ඇවිදගෙන ආවා...මම ඉස්සරහට ගියා...

කවුද විමල් මහත්තයා...

මිනිහා මගෙන් අහනවා...

ඇයි මහත්තයො උවමනාවක්වත්ද...

මම ඇහුවා...

විමල් මහත්තය තමයි ශාලාව වෙන්කරගෙන තියෙන්නෙ...කරුණාකරල ඒ මහත්තයට කාර්යාලයට එන්න කියන්න...
 

මැනේජර් යන්න ගියා...
 

පෝරුව උඩ ඉන්න එකාව බස්සගෙන යන්න පුලුවනෑ...මම ඔෆිස් එකට ගියා...
 

මහත්මයා මේක තරුණ බෞද්ධ සමිති ශාලාව...අනික් ශාලාවලට ආදර්ශයක් වෙන ආකාරයට අපි මේ ශාලාව පවත්වාගෙන යන්නෙ...දැන් බලන්න මෙතන සිද්ධවෙනදේවල්...
 

මිනිහ කාර්යාලයෙන් එළියට ඇවිත් අත දික්කරල මට මිදුල පෙන්නුවා...
 

එළියෙ චෙරිගහ යට විමල්ලගෙ තාත්තගෙ යාලු නළුවොයි අධ්‍යක්ෂවරුයි ඔක්කොමලා බෝතල් කඩාගෙන මෙලෝ සිහියක් නැතිව බොනවා...
 

එක්කො ඒ ගොල්ල බීම නවත්තන්න ඕනැ නැත්නම් අපි මෙතනින් එළියට බැහැල යන්න ඕනෑ...
 
මැනේජර් බොහොම තදින් මට කියාසිටියා...
 

හරි හරි මහත්තයා...මට තේරෙනවා...කරුණාකරල මට විනාඩි දහයක් දෙන්න...
 

බොහොම අමාරුවෙන් පොරව ෂේප් කරගෙන මම අරුං ටික බොන තැනට ගිහිල්ල විමල්ලගෙ තාත්තට පැත්තකට කතාකරලා කාරණාව කිව්වා...
 

මම එළියෙ තියෙන වෑන් එකක පිටිපස්ස ඇරලා දෙන්නම්...බෝතල් ටිකයි ෂැන්ඩි බයිට් ටිකයි එතනට ගෙනියමු නැත්නං මඟුල පැත්තක තියල මේ මිනිස්සු අපිව එළියට දාවි...
 

ඌ කොහොමද අපිව එළියට දාන්නෙ කියපං පුලුවන් දෙයක් කරන්න කියල අපි මෙතන තමා බොන්නෙ...
 
හොඳටම වැදිල හිටපු ප්‍රවීන නළුවෙක් මගෙ ඇඟට ගොඩවුණා...
 

බොහොම අමාරුවෙන් කට්ටියට වැඳල වගේ නැගිට්ටවලා වෑන් එකකට ගිහිල්ලා දැම්මා...
 

ඔයවාගෙ මම ප්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුවෙ වැඩ කරද්දි ගබඩා සමීක්ෂණයකට ගාල්ලෙ ගියා...ගියෙ මමයි හේරතුයි...
 

පළවෙනි දවසෙ වැඩ ඉවරවෙලා කඩේකට ගිහිං රෑට කෑමත් අරං බාර් එකෙන් බෝතලේකුත් අරගෙන අපි නවාතැනට ආවා...
 

අපි දෙන්න නවාතැන් අරගෙන තිබුණෙ ගාල්ලෙ වයි ඇම් බී ඒ එකේ...
 

කාමරේට වෙලා කෑමට පෙර චුට්ට චුට්ට සප්පායම් වෙමින් ඉන්න අතරෙ ශාලාවෙ බාරකාරය ඇවිත් අපට කතාකලා...
 

මහත්තයො මේක තරුණ බෞද්ධ සමිතිය...අනගාරික ධර්මපාල තුමා මේ සමිතියෙ ආරම්භකයා...එහෙව් තැනට මහත්තයල අරක්කු ගෙනැත් බොනකොට මොකක්ද එතුමට තියෙන ගරුත්වය...බොහොම කැතයි බොහොම කැතයි...
 

හේරත් ඉස්සරහට ආවා...
 

උඹ පැත්තකට වෙයං...මම පසුබැස්සා මට දැන් බයයි මූ මොන ගිණිගෙඩියක් දෙන්න හදනවද කියල...නොදන්න පළාතක මොනව කරන්නද...

                                                                 මතු සම්බන්ධයි