136.ආදිබාස්ගෙ කරත්ත මඩුව ගුණපාලගෙ කල්කිරියාව සහ ආරියගෙ අවකල්කිරියාව.

ආදිබාස්,ගමේ ඔක්කොම කිව්වෙ එහෙමයි ඒ හින්ද අපිත් ආදිබාස් කියලම කිව්වා නම ආදිරිස් කියල දැනගත්තෙ පස්සෙයි,ආදිබාස් කෙරුවෙ කරත්ත රස්සාව ඒ කිව්වේ කරත්ත දක්කන එක නෙවෙයි මිනිහ ගේ අයිනෙ මඩුවක් දාගෙන කරත්ත රෙපෙයාර් කෙරුවා.අපි ඉස්කෝලෙ යද්දිං සමහර දවස්වලට ආදිබාස් කලුවට කලුවෙ උඩට කමිසෙකුත් නැතුව සරම කැහැපොට ගහගෙන කරත්ත රෝදයක් කරකවගෙන ඒ පස්සෙන් දුවගෙන වගේ එනව හම්බවෙනවා, හරියට අපි ටයර් පැද්දා වගේ ඇයි ඉස්සර අපි කොල්ලො ඔක්කොටොම පරණ ටයර් තිබුනනෙ පරණ කාර් ටයර් එකක් හොයාගන්න බැරි එකා පරණ මෝට සයිකල් ටයර් එකක්වත් හොයාගන්නව,ටයර් එකත් රෝල් කරගෙන කටිං සද්දෙත් දාගෙන අපි පාරෙ දුවන්නෙ ආඩම්බරෙන් පපුව පුම්බගෙනයි...

ආදිබාසුත් ඒ වගේ සෙල්ලමට කරත්ත රෝද තල්ලු කරනව කියල අපි හිතුවට එයා බඩ වියත රැකගන්න කැඩිච්ච කරත්ත රෝද හදන්න ගේනව හරි හදල ගෙනියනව හරි කියල අපි තේරුම් ගත්තෙ ගොඩක් කල් පහුවුනාට පස්සෙයි.ඔය කරත්ත රෙපෙයාර් වැඩේට ගොඩක් වෙලාවට ගන්නෙ දොඹ ලීය හැබැයි සූරිය ලීය තියනවනං නොම්බර එකයි ඒ වුනාට සුරිය දොඹ වගේ සුලබ නෑ, ආදිබාස් උන්දැට නං දොඹගස් පෙන්නන්න බෑ දොඹ ගහක් කොහෙහරි දැක්කොත් මොන ජාතියක් දාල හරි ඒ ගහට වැඩේ දෙනව හරියට ජේමිස් කාරයට වස්සො පෙන්නන්න බෑ වගේ තමා,ජේමිසුත් එහෙමනෙ මිනිහ කරන්නෙ කරත්ත දක්කන එක, කොහෙ හරි ගෙදරක නහ විදපු අවුරුදු දෙකතුනක වස්සෙක් ඉන්නව දැක්කොත් ජේමිසාව එතනින් හොල්ලනව බොරු. මොන ආකාරයෙන් හරි බඩගාල බඩගාල වස්සව අරගෙන මිසක පස්ස බලන්නෙ නෑ,අරං ගිහිං වස්සව කරත්තෙට කර හුරුකරල කාට හරි විකුණනවා වස්සට ඔපර් එක එන්නෙ කොතනදිද එතනදීම හරක ලෙහෙල දීල කරත්තෙත් ඇදගෙන ගෙදර එනව,වතාවක් නිට්ටඹුවෙදී වස්සව විකුණල කරත්තෙත් ඇදගෙන ගෙදර ඇවිත් තිබ්බා,හැබැයි හරක අකීකරු නං කියනදේ අහන්නෙ නැත්නං ආයෙ කිසිම සමාවක් නෑ කෙලින්ම වස්සව මස්කඩේ ලෙස්ලිට විකුණල දානවා...

ඔයවගේ කරත්තෙ බැඳපු හරකව වික්ක සන්දියක මිනිහට සෑහෙන දවසක් යනතුරු වෙන වස්සෙක් හොයාගන්න බැරිවෙලා,සැන්ටිං මුදලාලිගෙ කඩේට වෙලා කම්මුලට අතත් තියාගෙන ලෝකෙම එපාවෙලා වගේ බලං ඉන්නවලු...

මොකද ඕයි සසර කළකිරිල වගේ විරෝපට්ටං ගහගෙන ඉන්නෙ...

කඩේට ආපු ආරියදාස ඇහුවා...

බලනවකො ඕයි මට ගොනෙක් නැතුව ඉන්නම බැරි හැටි...

මේ දෙබස පස්සෙ කාලෙක කඩේ ළඟ තුඩ තුඩ කියැවෙන රස කතාවක් බවට පත්වුනා,ඉතිං ආයෙම ආදිබාස්ගෙ දොඹගස් පිස්සුව ගැන කතාවට ආවොත් ඔය කාලෙම අපේ ගල්ලිඳ ගාව ඇළ අයිනෙ වෙලට නැමුන දොඹගස් දෙකතුනක් තිබුණා,ආදිබාස් මේ ගස්ටිකට පෙරේතකමෙන් හිටියට අපේ තාත්ත ආදිබාස්ට ගස් වික්කෙ නෑ එහෙම කියල ආදිබාස් ගස්වලට තිබුන කෑදරකම අත ඇරියෙත් නෑ,අපි ඔය ගස්දිගේ බඩගාල වෙළට නැමිච්ච අතු දිගේ ගිහිං වතුර පිරිච්ච වෙළට පනින සෙල්ලමක් කරමින් හිටපු දවසක ආදිබාස් නියර දිගේ අපි දිහා බල බල යනව දැක්කා හැන්දෑවෙ මිනිහ අපේ ගෙදර ආව...

ඕං රාළහාමි මං නොකිව්වයි කියන්න එපා ඔය දොඹගස් ටික හින්ද මේ ළමයි ලොකු කරදරයක් කරගන්නව...

ඒ මොකක්ද බං...

නෑ රාළහාමි මේ ළමයි කොයි වෙලාවෙත් ඔය ගස් උඩට නැගල වඳුරො වගේ වෙළට පයිනවා හොඳයි ඔය වෙලාවක අතක් පයක් එහෙමෙහෙ උනොත් එහෙම කාට කියන්ඩද...

ඒක තමයි බං මං ඉන්නෙ ඔය ගස්වල අතු ටික කාට හරි කියල පාහල දාන්න...

පිස්සුද රාළහාමි ඔන්න ඔය ගස් දෙක තුන  මුලිම්ම කපල දාන්න,මටත් ඕනෑනං කරල දාන්න බැරුවයැ...

ඔන්න ඔය වගේ සුකුරුත්තං කරලත් ආදිබාස්ට ගස්ටික ගන්න හම්බවුනේ නෑ,ඒ දවස්වලම කන්දෙහේනෙ රාළහාමිගේ කරත්තෙ රෙපෙයාර් එක කරන්න කොන්ත්‍රාත් එක ආදිබාස්ට ලැබුණා රෝදවල ගරාදි කැඩිලා බෝස් ගෙඩිය පුපුරල තිබ්බ කරත්තෙ ආදිබාස් මඩුවට අරං ආවා,වැඩේ ලස්සනට කරල දෙන්න ඕනෑ හින්ද ගිහිං බෝගහවත්තෙ ලී මඩුවෙන් සල්ලි සල්ලි කියල බලන්නෙ නැතුව සූරිය ලීත් අරං ඇවිත් වැඩේ බොහොම ඕනැකමින් කළා වැඩේ යද්දිං රාළහාමි දවසක් කරත්ත මඩුවට ආවා...

කොහොමද බාස් උන්නැහේ වැඩේ යනවද...

එහෙනං රාළහාමි,ඕං කාටවත් වචනයක් කියන්ඩ බැරිවෙන්ඩ වැඩේ කරල ඇති මේ ආදිරිස් බාස් එහෙමයි. මේං බලන්ඩකො සූරියත් බෝස් ගරාදිත් බෝස්...

තියන උනන්දුවට ආදිබාස්ට වචන එහෙම්පිටින්ම පැටළුනා මිනිහට කියන්න ඕනැවෙලා තිබ්බෙ බෝස් ගෙඩියත් සූරිය ගරාදිත් සූරිය කියලයි,ඔය කතාවත් අදවෙනතුරුත් අපේ ගමේ කියවෙනවා,ආයෙම දවසක් ආදිබාස් ගේ ඉස්සරහ ගහෙන් කොස් ගෙඩියක් කඩන්න කෙක්කක් මානගෙන ඉන්නකොට අබේ කඩේ ගිහිං එනිං ගමන ඔතනින් යනවලු...

ඈ මාමෙ  ඔය කොස් ගෙඩිය ඇඟට වැටෙන්නෙ නැද්ද...

කොල්ලෝ තොපි අද ඊයෙ එවුං අපි එහෙමද, ආදිකාලෙ ඉඳල අපට මේ වැඩ කරල හොඳට පුරුදුයි බං...

කියල කෙක්කෙන් දමල ඇද්ද පාර පත කොස් ගෙඩිය දඩෝං ගාල ආදිබාස්ගේ ඇඟට වැටුන,එතනම බිම දෙරිගහපු ආදිබාස් සිහිනැතිවෙන්න කලින් කියල තියෙන වචනෙත් ගමේ තාම කියවෙනවා...

කරුණාවතියේ කොස්...

කරුණාවතී කිව්වෙ ආදිබාස්ගේ ලොකු දුව පොඩිදුව සිරියාවතී  ඔන්න ඔය ගිරුවාපත්තුව පැත්තෙ ඉඳන් රෙදිමෝලෙ රස්සාවට ආපු ගුණපාල සිරියාවතීව සහේට ගත්තා, ආ ඊට කලින් වෙච්ච වැඩක් කියන්න අමතක වුනා රෙදිමෝලෙ වැඩට ආපු ගුණපාල රත්තරංගෙ ගෙදර ඉස්තෝප්පු කාමරේ බෝඩින් වුනා,ඔය කාලෙ අපේ ගමේ හරියට පොල් රා තිබුණා පොල්වත්තෙ උක්කුවා සැන්ටිං මුදලාලිගෙ කඩේ පිටිපස්සෙ අතුරක් ඇදල මල් කැපුවා.උදේට හවසට ඌ රා කළගෙඩි තුන හතරක් විකුණ ගන්නවා.ගුණපාල නිවාඩු දවස්වල උදේට රා බෝතල් තුන හතරක් කාමරේට ගෙනත් තියාගෙන බොනවා,සමහර වෙලාවට අපිටත් අඬගහනව,ගිහිං බීල ආවට අපටත් එච්චර බොන්න බෑ  බඩ පිරෙනවා.ඔය කාලෙ දවසක්  මහින්දගෙ අත් ඔරලෝසුවකට තුන්ඩු ඇද්දා තුන්ඩු ඇදිල්ලෙන් පස්සෙ ලැබුණු ලාබෙන් අපි කට්ටිය රා කළයක් ගෙනත් හොඳට බිව්වා.පුරුදු නැති නිසා  ඔලුව කැරකෙන්න ගත්ත,මට එතන ඉන්න බෑ මම කෙළින්ම ගෙදර ආවා.ඇඳට ගිහිං හොඳ ළමය වගේ නිදාගෙන ඉන්න බැලුවා,මොන පිස්සුද ඔලුව පාත්කලා විතරයි බඩ කැලත්තිලා ඕක් ගාල බීපුව ඔක්කොම එළියෙ.ඊට පස්සෙ ඇතිවෙච්ච තත්වය ඉතාම සෝචනීයයි මහත්වරුනි.කියන්න අවශ්‍ය නෑ.

එහෙමයි කියල මට්ටු වුනේ නං නෑ,කොහොමින් කොහොමින් හරි ඉතාම කෙටි කලකින් හොඳ රා ගුඩ්ඩෙක් බවට පත්වුනා.අපි කට්ටිය කොච්චර හොඳ රා බොන්නන් බවට පත්වුනාද කිව්වොත් පස්සෙ කාලෙක නිළමෙගෙ රා පොලට අපි කොල්ලො ටික රා බොන්න යද්දී එතන රා බොමින් ඉන්න අප්පුහාමිල ටික ඉක් ඉක්මනට රා කටු දෙක තුන ළඟ නමාගන්නෙ අපි කට්ටිය එතන රා කළ ටික ඔක්කොම හිස් කරන බව සහසුද්දෙන්ම දන්න නිසයි.ඉතිං ඔය ආකාරයට ගුණපාලගෙනුත් හැකි හැම අවස්ථාවෙම රා බොනකොට ගුණපාල අබේට යෝජනාවක් කරල තිබුණා,ඒ මොකද්ද කිව්වොත් සමරිසි කර්තව්‍යයකට ආරාධනාවකුයි.අබේ ගුණපාලට මොකුත්ම නොකියා ඇවිත් කතාව අපිත් එක්ක කිව්වා,ගුණපාලව මෝරා කරගෙන රා බොන්න පෑදුනු හොඳම අවස්ථාවක් නිසා අබේ අපි කියපු විදියට කටයුතු කරමින් ගුණපාලට බලාපොරොත්තු තබා ගත හැකි ආකාරයට හැසිරුනා.

ඔන්න ඔය කාලෙම අපේ ගමේ ටීටර් එකක් නිෂ්පාදනය වෙමින් පැවතුනා ගමේ ඉපදිලා නාට්‍ය කලාවේ තරමක දුරක් ගිහිං ඒ වෙනකොට වෙන ගමක පදිංචි වෙලා හිටපු කලාකාරයෙක් ඔහු කලින් කරපු  නාට්‍යයක් ගමේ නළු නිළියො යොදවාගෙන නැවත නිෂ්පාදනය කරන්නට පටන් ගත්තා,හැමදාම රාත්‍රියට රොබට්ලගෙ පාලු ගෙයි පුහුණුවීම් කෙරුනා එක්කො චන්දරේලගෙ ගෙදර.රඟපාන්න වත් වෙන මොකුත් කරන්නවත් ලැබුනෙ නැතත් අපිත් නොවරදවාම රෑට පුහුණුවීම් වලට ගියා,ඔන්න ඔහොම දවසක රාත්තිරියෙ එක පාරටම දොරළඟ පෙනී හිටපු ගුණපාල අබේට යන්න කතාකළා,අබේ අපටත් සංඥාවක් කරල ගුණපාලත් එක්ක ගියා දෙන්නට යන්න ඇරපු අපි අඳුරට මුවාවෙලා උංගෙ පස්සෙන් පාරෙ යන්න වැටුණා.

දැන් දෙන්න යනව යනවා අබේ ගුණපාලව ගම හැම තැනම ගෙනියනවා නාරංවත්තෙ පිට්ටනියටත් ගෙනිච්චා,අපිත් හොරෙන් හොරෙන් පස්සෙන් යනවා අන්තිමට දෙන්න ප්‍රජාමණ්ඩලේ මඩුවට රිංග ගත්තා.වතුර පාරක් ගහන්න අබ්දුල්ලා ගිහිං ඇල්බීනු මුදලාලිගෙ ලිඳෙන් වතුර බාල්දියකුත් ඇදගෙන ආවා.අබේට වදින්නෙ නැතිවෙන්න ගහන්නත් ඕනෑ,දෙන්න එක්ක ඇතුලට ගියාම අබේ ෂේප් එකේ එළියට එන්නත් ඊට පස්සෙ වතුර පාර ගහන්නත් අපි සෙට් වෙලා හිටියෙ.ඒ උනාට වැඩේ ගැස්සුනා,අබ්දුල්ලා ප්‍රජාමණ්ඩලේ ජනේලෙ ලඟින් මාරුවෙනව ගුණපාල දැක්කා...

අන්... අන්න කවුද එනවා...

කියපු ගමන් එළියට පැනපු ගුණපාල කඟවේනා වගේ දුවන්න ගත්තා, අබ්දුල්ලා පිටිපස්සෙ ඉඳන් ගහපු වතුර පාර දුවන ගුණපාලයට හරියට වැදුනෙ නෑ,මේ වැඩේ අපිට නං හරි ජොලි අපි හු කිය කිය හිනාවුනා වැඩේ ඔය විදියට අවසාන වුණායින් පස්සෙ අපි කට්ටිය මුදලාලිගෙ කඩේ එළියෙ  ඉඳගෙන කතා කර කර ඉද්දි ගුණපාල සරමයි කමිසෙයි මාරුකරගෙන කඩේට ආවා.

හුහ් මම නං අහුවෙයි ඔව්වට මම ගඟෙන් එහා පැත්තෙ එකෙක් හරිද...

නූලෙන් බේරිලා ගිය එකා ඇවිත් පාරම් බාන්න ගත්තා,ගුණපාලයගෙ පස්සෙන් එළවපු කණ්ඩායමේ ගඟෙන් එහා පැත්තෙ නුනට ගඟ ලඟම කෙනෙකුත් හිටියා,ඒ ඩෙනිස් ඩෙනිස්ල කළුවාමෝදර. ගඟ ළඟමයි හැබැයි ගඟෙන් මෙහා පැත්තෙ,දකුණෙ නොවෙයි බස්නාහිර පළාතෙ,කතාබහ ගති සිරිත් ඔක්කොම දකුණෙ හැබැයි ඉන්නෙ බස්නාහිර පළාතෙ ඒකත් මරු වැඩේ නේද.අපි කොල්ලො කට්ටියත් එක්ක එකට සැට්වෙල හිටපු එකම වැඩිහිටියා වුනේ ඩෙනිස් ඔහු අපි කරපු හොඳ වැඩ බලු වැඩ හැම දේටම වෙනසක් නැතිව සමෝසමේ සම්මාදම්වුණේ වැඩිහිටිකමත් අමතක කරමිනුයි.

ඩෙනිස් හොඳ මළල ක්‍රීඩකයා රෙදිමෝලෙ අවුරුදු උත්සවේ මැරතන් එක ඩෙනිස් ඉන්නකං හැම අවුරුද්දෙම දිනුවා.ඔහුගෙ සමකාලීනයො වුනේ එස් එල් බී රෝසා මේජර් විමලදාස වගේ දුර දුවපු ක්‍රීඩකයනුයි.ඩෙනිස් කොහොමහරි නිකං රස්තියාදු ගහමින් හිටපු අපිවත් ක්‍රීඩාවට සම්බන්ධ කරගත්තා හැමදාම හවසට නාරංවත්තෙ පිට්ටනියට අපි කට්ටියව එක්කං ගිහිං එක්සයිස් කරන්න පටන්ගත්ත, ඔහොම ටික දවසකින් අපි සමගි ක්‍රීඩා සමාජය ආරම්භ කළා.ඊට පස්සෙ ප්‍රාදේශීය උප දිසාපති කොට්ඨාශ මට්ටමේ තරඟවලට ගියා,ඒ කාලෙ කිව්වෙ ඩී ආර් ඕ මීට් කියලයි.මළල ක්‍රීඩා තරඟ බලන්න අපිත් එක්ක කොළඹ ගියා.ඔය ආකාරයට ඩෙනිස්ගෙන් ක්‍රීඩාව ඉගෙන ගනිපු පොඩි උන් අද හොඳ ක්‍රීඩා උපදේශකයන් වෙලා ඉන්නෙ ඩෙනිස්ට පිං සිද්දවෙන්නයි.ක්‍රීඩාව කරද්දි මත්පැන් බොන්න දුම් බොන්න හොඳ නෑ කියල ඔක්කොලම ඒ වැරදි පුරුදු අත ඇරල දැම්මා,නොමඟ යමින් හිටපු කොල්ලො රැළක් හරිමගට අරගෙන ගමට රටට වැඩක් ඇති මනුස්සයො කරන්න ඩෙනිස් කලේ කවදාවත් දෙමව්පියන්ට කරන්න බැරි රාජකාරියකුයි.

හැබැයි බීපු වෙලාවට නං ඩෙනිස් වනේ,නිකං වනේ නෙවෙයි සාලවනේ.කියවන්න ගත්තම ඉවරයක් නෑ ඒ කියන්නෙත් දුවපු හැටියි රෙකෝඩ් තියපු හැටියි අර අහිංසක මනුස්සය පොඩි මහින්දලගෙ තාත්තත් එක්කයි,ඇයි ඩෙනිස් නැවතිල හිටියෙ පොඩි මහින්දලගෙ ඉස්තෝප්පු කාමරේනෙ,ඉතිං රෑට කන්න කියන්න ආපුවම පොඩි මහින්දලගෙ තාත්ත කෝච්චියට අහුවෙනව,ඒ මනුස්සය රැකෝඩ් කියන්නෙ කන දෙයක්ද බොන දෙයක්ද දන්නෙ නැති මිනිහ, ඉතිං පැය ගණන් කට ඇරගෙන අහගෙන ඉන්නව.මොකෝ අහරෙමයි මෙහෙමයි කියන්නයැ අපි කට්ටිය හිටියොත් නං ඉතිං ඩෙනිස්ගෙ වෙරි බහිනකල් බජව්වක් දානව ඩෙනිස් ඔහුගෙ ප්‍රියතම සිංදුවක් වෙච්ච මාතලන් චිත්‍රපටයේ උපතලබා සිංදුව කියන්න ගන්නව,කියන්නෙත් උච්චස්වරයෙන් අහළ පහළ හැමතැනටම ඇහෙන්න.සේන ඔලුව පාත් කරගෙන ඩෝලෙ ගහනව හැබැයි කවුරු හරි සිංදුව වැරැද්දුවොත් ඌ ඉවරයි.

ඔය වගේ කෙනෙක් බොහොම ප්‍රියකරන සිංදු තියෙනව,ඔන්න ආරි ඉන්නවනෙ උගෙ කැමතිම ගීතය  "පොඩි කාලෙ ඉඳ" මරල බිම දාල  හිටියත් ඔය සිංදුව ඇහුනොත් ආරියා නැගිටිනවා. දවසක්දා අපේ ගෙදර පොඩි පැදුරක් එලුවා,අපේ පුතාගෙ උපන්දිනයක් දවසකද කොහෙද සංගීත කණ්ඩායමත් මගේ යාළුවො කීපදෙනෙක් උන්ට අපේ ගෙදර එන එක ලේසියි,වෙන තැන්වලට වගේ භාණ්ඩ උස්සං යන්න ඕනැ නෑ කෙළින්ම ඇවිත් මගෙ සර්පිනාවයි තබ්ලා කුට්ටමයි සෙල්ලං කරන එකනෙ.එදා උදේ ඉඳන්ම ආරි අපේ ගෙදර වැඩට ත්‍රී වීල් එකෙන් එහෙ මෙහෙ දිව්වා උදේ බඩු ගේන්න ටවුමට ගියා අරක්කු ගේන්න බාර් එකට ගියා,තව තව වැඩවලට දිව්වා හැන්දෑවෙ කේක් එක ගේන්න ගියා පාටිය පටන් ගද්දි මූ හොඳ ඇඳුමකුත් ඇඳගෙන අපේ ගෙදර ආවා.

දෙක තුන වදිනකොට ආරි සිංදු කියන්න ගත්තා පැදුරෙ හොඳ හරිය වෙද්දී ආරිට හොඳටම වැඩිවෙලා පැදුරෙම බුදි,අපි ඒ ගමන පොඩි කාලේ ඉඳ කිව්වා සිංදුව යද්දී මැරුණ වගේ වැටිල හිටපු එකා නැගිටල නටන්න ගත්තනෙ.එදා ගත්ත පින්තූරවල ආරිය හිටපු ටික ඔක්කොම ආරි මළාට පස්සෙ මම උන්ගෙ ගෙදරට දුන්නා දැන්නං අපරාදෙ කියල හිතෙනව පින්තුර ටික විනාස කරලද දන්නෙ නෑ,මැරෙද්දිත් ගෙදර අය ආරිය එක්ක තරහෙන් හිටියෙ උගෙ අවකල්කිරියාව හින්ද ගෙදර කසිප්පු විකුණනවයි බීල රණ්ඩු වෙනවයි ළමයි ලොකුනෙ උන්ට ලැජ්ජයි,ඒ කාලෙ ලොකු කොල්ල පොලිසියට කෝල් දෙනව අරක්කු විකුණනවය අල්ලං යන්න කියල.

මේ මෑතකදි මම ලංකාවට ගියපු වෙලාවක ආරිගෙ පිංකමක් ගෙදර තිබිල මාත් සහභාගී වුණා,එදා දවල්ට අපි කට්ටිය එකතුවෙලා කෑම කද්දි මම ආරිගෙ ලොකු පුතාගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා,දැන් මිනිහ බැඳල දරුවෙකුත් ඉන්නව...

මොකද හිතන්නෙ දැන් තාත්ත හිටියනං හොඳයි කියල හිතෙනවද..

අවුරුදු දහයකට පස්සෙ තාත්ත වෙනුවෙන් පුතාගෙ ඇහේ කඳුළක් දිළිසෙන්නට ගත්තා.

කොච්චර මොනව කළත් හිටියනං හොඳයි කියල දැන් හිතෙනව මාමෙ...

පියෙකුගෙ අගය තේරෙන්න පියෙක් වෙන්නම ඕනෑ, ඔය ළමය ලැබෙන්න හිටියෙ අපි සිරීපාදෙ ගහන කාලෙ, දරුව හම්බවෙන්න අම්මව ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කලාට දරුව ලැබෙන්න දවස් දෙකක් තුනක් ප්‍රමාදවුනා.ආරි ඒ දවස්වල හැමදාම උදේ හවස ඉස්පිරිතාලෙට යනවා,රෑට ඇවිත් ෂොට් එකක් දාගන්න ගමන් අපිත් එක්ක දුක කියනව...

තාම ළමය හම්බවුනේ නෑනෙ බං...

අපිත් ඉතිං ආරියට විහිලු කරනවා දැන් නං පව් කියල හිතෙනව,ඔය ටික මම ආරිගෙ ලොකු පුතාට කියල දුන්නා දරුවන්ට පියෙකුගෙ අගයක් නැතිවුනාට පියෙක් දරුවන් වෙනුවෙන් කොච්චර දුක් විඳිනවද,එහෙම තමා ළමයින්ට තාත්තගෙ අගේ ඉස්සරහට වැඩි වැඩියෙන් දැනේවි. ජීවත්වෙලා ඉන්නතුරු මොන නස්කූනි වැඩ කළත් මට නං ආරිය හරිම සුන්දර මනුස්සයෙක්,ආරියගෙ වැඩ නිසා මම ඇතිපදං විනෝද වෙලා තියෙනව මිසක කවදාවත් මම ආරිව හෙළා තලා කතාකරල නෑ.

මම පහුගිය දවස්වල ගෙදර ගිහිං ඉද්දි අපි කට්ටිය රාත්තිරියෙ ලොකු මල්ලිලයි කොට්ටං ගහ යට කතා කරමින් ඉන්නකොට සුපුරුදු විදියට ආරි ගැනත් කතාව ඇදුනා,කතාව කිව්වේ වෙනුජ ආරි බැඳල හිටියෙ වෙනුජගේ ලොකු නැන්දගෙ දුව හින්ද වෙනුජ ආරිට කිව්වේ ආරි අයිය කියලයි.

දවසක්දා අවුරුදු උත්සවයක් ඉවරවෙලා අපි ගෙදර එන්න එනකොට ආරි අයිය හොඳටම බීල ඉස්සරහට එනවා...

මල්ලියෙ මට ඕනැනං අර හරකගෙ අං දෙකෙන් අල්ලල අඹරෝල පස්ස බිම අනින්න පුළුවනි කරල පෙන්නන්නද...

මාත් හා කිව්වෙ මේ යකා හරකව අල්ලගනී කියල හිතල නෙවෙයි,ඒ වුනාට පොර හරක ලඟට ගිහිං අං දෙකෙන් ඇල්ලුවා...

ශ්....ෂ්ෂ්ෂ්....ගාල මගෙ ලඟින් ආරි අයිය උඩ යනව විතරයි මං දැක්කෙ,දුවල ගිහිං බලපුවම ඔලුව පැලිල ලේ ගලනවා ඉක්මනට හුදකලාටත් කතාකරල කාරෙකේ දාගෙන ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනිච්චා.දැන් ඇක්සිඩන්ට් වෝඩ් එකට දාල ඩොක්ට කෙනෙක් ආරි අයියට මැහුම් දානවා.මැහුම් දාන්නෙ මෙහෙම කිය කියා...

ඔයාල විතරයි අපි ගැන හිතන්නෙ,මේ නිවාඩු දවසෙ අපට ඕවටයිම් එකක් වත් කරගන්න ලැබෙන්නෙ ඔයාල මෙහෙම කරගන්න හින්දනෙ,ඒකම කොච්චර දෙයක්ද. නැද්ද මං අහන්නෙ...

මට හිනාව නවත්තගන්න බෑ,බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව තදකරගෙන මැහුම් දානකන් හිටියා,මහල ඉවර වෙනකල්ම ඩොක්ට ඔය වගේ කතා කිව්වා...

ආරි දවසක්දා මට ඩිනර් එකක් දුන්න කතාවකුත් තියෙනව ඒකත් මරු කතාව හිනාවෙලා ඉළ ඇදෙනවා,දැන්නං කියන්න බැරිවෙයි මේක දැනටත් දිග වැඩියිනෙ.ආයෙම දවසක කියන්නං.