133.ඔව්ව ඔහොම තමයි මචං

  

 ''...................... තනතුරෙන් ඉවත් කෙරේ අනවශ්‍ය වරප්‍රසාද භුක්‌ති විඳලා''  

අපි පුක ඉරාගෙන රෙදි හේදුවට අන්තිමට ලැබෙන්නෙ ඔච්චරයි ඔව්ව ඔහොම තමා මචං,ගණන් ගන්න එපා උඹත් එක්කල එකට කාගෙන හිටපු උං දැන් උඹට ගහනව අවුරුදු දෙකකට රිලීස් කරල තිබුනෙ කියල ඔවුන් දන්නෙ නැද්ද දැන්ද මතක් වෙලා තියෙන්නෙ,ඔව්ව ඔක්කොම විහිළු බං  චෝදනා කොහොම වෙතත්  උඹ ගෙදර වැඩ හරියට කරල නැතුව ඇති ඒක නං මට බුදු ෂුවර්...

රජවරුත් එක්ක වැඩකරද්දි හරියට දැලි පිහියෙන් කිරි කනව වගේ,පොඩ්ඩ බැරිවුනොත් කැපිල යනවා මම කියන්න ඕනැ නෑ උඹ දන්නවනෙ උන්ගෙ හැටියට ඒ වැඩවලට අනුගත වුනේ නැත්නං බඩු බනිස්,මම මේ කාන්තාරෙට වෙලා ඉන්නෙ ඒකනෙ  ඔලුවෙ බරක් නෑ කතාවක් දෙකක් ලියාගෙන සැහැල්ලුවෙන් ඉන්නව,ඉස්සර වගේ එකටම ඉන්න අඹ යාළුවො නෑ ඒ වෙනුවට ලෝකෙ පුරාම ඉන්න බ්ලොග් යාළුවො ටිකක් ඉන්නව අපි එකතු වෙලා විහිළුවක් කරගෙන කාට හරි මඩක් ගහගෙන සතුටිං ඉන්නව නෑ නෑ පෙළක් වෙලාවට රණ්ඩුත් වෙනව රණ්ඩු කියන්නෙ මගේ අම්මෝ වෙලාවකට මරා ගන්නවා, ඔටුනු පැළඳගෙන ඉන්නවට වඩා මේ ජීවිතේ දාහෙන් සම්පතයි මචං, කාටවත් කරදරයක් නැතුව කාල ඇඳල නැතිබැරි කෙනෙකුට උදව්වක් කරගෙන ඉන්න තියේනං ඒ මදැයි මොනවට ගොඩ ගහන්නද ...

උඹ ඔතෙනට ගියාට පස්සෙ මම ඕනෑනං දවස් දෙකක් උඹ එක්ක කතාකරල ඇති ඔය අවුරුදු දහයටම බලන්න හම්බවෙන්න ආවෙ නැතිවුනාට අපේ එකෙක් තැනක ඉන්නව කියල මාත් සතුටුවුණා,ආ මට කියන්න අමතක උනා මේ ලඟදි දවසක්දා ලඟදි කියන්නෙ මීට අවුරුදු දෙක තුනකට ඉස්සර මම බොලාගෙ අමාත්‍යංශෙට ආවනෙ,අපිත් එක්ක ඉස්සර එකට යුනියන් වැඩ කරපු එකෙක් දැන් ලොකු තනතුරක ඉන්නව ඌව හම්බෙන්න වෙන මොහොකටවත් නෙමේ නෝ පේ ගිහිං රස්සාව නැතිකරගත්ත අහිංසක මනුස්සයෙකුගෙ රස්සාව ආපහු හදල දෙන්න,මගෙ අම්මෝ මූ මට කතාකලේ මම උගෙන් රස්සාවක් ඉල්ලගෙන ආව වගේනෙ සර් කියල දෙකට නැමිල ආපු නැති හින්ද වෙන්න ඇති උගෙ පට්ටම බල්ලගෙ පුකේ බැන්ද මීය වගේ හරියටම ඕං, ලස්සනට පැණි පෙරි පෙරී තියනව කාටද කන්න පුළුවන්, අවුරුදු විසි තිස් ගානකට පස්සෙ හම්බවුනා ඕකා මට ප්ලේන්ටියක් දුන්නද,හැබැයි මං ඌට කියල දුන්න මට උඹගෙ රස්සාවල් ඕනැ නෑ රස්සාවක් නැතත් මං උඹෙන් ඉල්ලන්න එන්නෙත් නෑ පුලුවන්නං මේ වැඩේ කරල දීහන් පිං සිද්ද වෙනව කියල මම එන්න ආවා,අපරාදෙ කියන්ඩ බෑ සතියකට විතර පස්සේ ඌ වැඩේ කරල දීල තිබුණා ටික දවසකට පස්සෙ උගෙ අරමුදලකට දායකවෙන්න කියල මට කතාකරල කිව්වා  උඹගෙ හොර අරමුදල් වලට දෙන සල්ලිවලින් කපුටන්ට සුදු ආප්ප අරං දුන්න නං ඊට වැඩියෙ පිං සිද්දවෙනව කියල මම කිව්වා තරහ වෙන්න ඇති මයෙ මොකෝ ...

අන්න ඒ ආපු වෙලේ උඹවත් බලල යන්න කියල කතාකරල බලපුවම කලින් ඇපොයින්මන්ට් එකක් දාල නැත්නං සර්ව හම්බවෙන්න බෑ කියල එතන එළියෙ හිටපු සුදු ගෑනු ළමයෙක් කිව්වා,ඒ ගමන මම හැරිල එන්න ආව ගොඩේ මිනිස්සු වෙච්ච අපට ඔය ඇපොයින්මන්ට් දදා එන්න තේරෙන එකක්යැ,මේ ඒක නෙවෙයි උඹට කියන්න මං ඒ ගෑනු ළමයත් එක්ක විනාඩි දහයක් විතර කතා කර කර හිටියනෙ බං අම්මපා වෙනිං මොහොකටවත් නෙමේ කට අඹරෝ අඹරෝ ඉංගිරිස්  කතාකරනව බලං ඉන්න ආසයි මචං උඹගෙ සිලැක්ෂන්  නං මාරයි, සුන්දර දේ දකින්න කලා ඇහැක් උඹට දෙයියො දීල තියෙනව, අනික උඹව දැක්කම කෙල්ලන්ටත්  කැසිල්ල හැදෙනව කියල මං නොදන්නවැයි ඇයි උඹ මයෙ ළඟ හිටපු අර ලස්සන කෙල්ලවත් ඉස්සුවෙ, නැද්ද හා ...

උඹත් කලා රිට හින්දනෙ මටම හේත්තු වුනේ,ඒ සංදියෙ උඹ අපේ ගෙදර ආවහම පොත් ගැන සාහිත්‍යය ගැන වන සරණ තිසාහාමි ගැන අපි මොන තරං දේ කතාකරනවද,උඹට ආපහු යන්න කෝච්චිය එනකං සියනේරිස් මාමගෙ කඩේ බංකුව උඩ වාඩිවෙලා ඉන්නකං කියවන්නෙත් සාහිත්‍යය ගැන මිසක වෙන මොනවද,වනසරණ පරණම එඩිෂන් එක මට ගෙනත් දුන්න උඹට මතකද ඒ පොත මගෙ ළඟ තාම තියෙනව...

වෙනදට උඹගෙ යාළුවො ඇවිත් මෙතන බීල බීල මදිවෙලා ආපහු ගෙනත් සිහිනැතිවෙනකල් බීල මම මහන්සිවෙලා හදපු කෑම කන්නෙත් නැතුව නන්නත්තාර වෙලා යන්න යනවා, ඒ ළමය බිව්වෙත් නෑ අපූරුවට මගෙ කෑම ටික සතුටිං කාල මාත් එක්කත් කතාබහ කරල මනුස්සයෙක් වගේ ගියපු ලස්සන බලපං,අන්න එහෙම යාළුවො හැමදාම එක්කං ආවත් මං මොකුත් කියන්නෙ නෑ යාළුවො දිහෑ බලලවත් හැදියල්ලකො...

උඹ අපේ ගෙදර ඇවිත් ගියපු දවසක අපේ අම්ම දීපු සහතිකේ අන්න එහෙමයි,උඹගෙ අමද්‍යප කම  අපිට මොන තරං වාසියක්ද ඈ, පේමදාස මහත්තයගෙ පදවි ප්‍රාප්තියට නුවර ගිහිං රෑ නවතින්න ආපු ගන්නොරුවෙ ඇග්‍රීකල්ච හොස්ටල් එකේදී අපි බොනයො ටික ප්ලැට් වෙන්න බීල තට්ටු ගානක් උඩින් බිමට පනින්න යද්දි අල්ලගෙන කාමරවලට ගෙනත් දැම්ම මතකද,රෑ ගහපුවයි සැර යන්න කියල උදේම මහවැලි ගඟ අයිනෙ තිබ්බ සීයගෙ ටකරං කඩේට ගිහිං ප්‍රෙෂ් එළකිරි බිව්ව මතකද,එතකොට කාන්තා දිනේට බදුලු ගිහිං බීල වැඩිවෙලා හග්ගල මල්වත්තෙ තිස්සයයි මායි පිනුං ගහද්දි අල්ලගන යන්න නොදී ෂේප් කරගත්ත මතකද මචං,අනේ බං එහෙමත් අතීතයක් කියනවනං එළිවෙනකං කීයහැකි...

උඩ බලියා ගෙන ඉන්දැයි උඩ    අත්තේ

කට බලියා බත් බෙදුවයි බලු    ගැත්තේ

තුඩ වැඩියා කර තැනුවයි දෑ     කැත්තේ 

මොට දැඩියා ගෙඩි කාපන් කෑ  දැත්තේ

ආයෙම කොහෙද ගමනක් යද්දි අපි දෙන්නම එකසැරේ ඔය කවිය කියල හිනාවුනා මතකද, ඊට පස්සෙ පාරෙ හිටිය මනුස්සයෙකුට මොටදැඩියා ගහක් හොයල දෙන්න කියල තිස්ස  කිව්වම  ඌ උඩබිම බලනව,ඇයි බං කතරගම යද්දී අපි වාහනේ පරක්කුවෙලා ගියවෙලේ ලොක්ක බැන්නෙ කාපියව් මගෙ පයිය කියල...

වියළි කලාපෙ දුෂ්කර ගමක පොඩි කොල්ලෙක් කැළණි කැම්පස් එක හරහා අපේ ඔෆිස් එකට ඇවිත් අපිත් එක්ක හොඳ කාලයක් ගතකරල ඉහළ තැන්වලට යද්දි ආස්සරේට ඕනෑ තරං යාළුවො හිටියනෙ අපි නැතුවට අඩුවක් වුනේ නෑ,නමුත් දැන් ඒ යාළුවො කවුරුවත් උඹට බලන උදව්කරන එකක් නෑ ඒ හින්ද දැන් අපට මුණගැහෙන්න කිසිම අවුලක් නෑ, අනික මට ලෙඩ වැටුන වෙලෙත් උඹල මට පිටුපෑවේ නෑනෙ හරියටම බිතු සිතුවම් වල ඉන්න රූප වගේ මගෙත් එක්ක හිටිය මට එව්ව හොඳට මතකයි,මොන තානාන්තර ලැබුණත් උඹ වෙනස්වුනේ නෑ කියන එක උඹට කරන සාධාරණයක් හැටියට කිව යුතුමයි අනික් උන්ට කොහොම උනත් මට,ඉතිං අපි හමුවෙමු හැබැයි මට නාරාහේන්පිට එන්න නං බෑ වෙන මොකුත් නෙමේ කම්මැලියි, එක්කො මම බොලාගෙ ගෙදර එන්නං නැත්නං අපේ ගෙදර වරෙං උඹ අපේ ගෙදරට අමුත්තෙක් නෙවෙයිනෙ මයෙ කසාදෙටත් ඔෆිස් එකෙන් ආපු කීප දෙනාගෙන් එකෙක් උඹ,එතකොට පුතාගෙ බර්ත්ඩේ හරි මොකක් හරි එහෙකටත් ආව නේද,බොට රහට උයල දුන්න අපේ අම්මනං දැන් නෑ අපි දෙන්නට පුළුවන් විදියට උඹට කන්න උයල දෙන්නං, ඒ අර ඉස්සර අපිත් එක්ක විනෝදෙන් සැහැල්ලුවෙන් හිටපු කොල්ලට මිසක් වෙන ලොකු මිනිහෙකුට හෙම නෙවෙයි.