98.වේලන්කන්නි සංචාරය මුද්දර සහ ඔස්ටෙන්ඩ් වෙරළ තීරය 18+

පළමුවෙනි කොටස
දෙවන කොටස

අව් රශ්මිය විඳිමින් වෙරළෙ වැතිරිලා හිටපු සංචාරකයෙක් මාව දැකල මූදට පැනල මාව ගොඩට ඇදන් ආවෙ පස්පඩව්වේ බැන බැන ....

ලෝකෙ හැම තැනම මූදුවල පීනලා තියන මමවත් මේ මූදේ පීනන්නෙ නෑ ඒ තරං භයානකයි...ඒකට උඹ, මම බලාගෙන හිටියෙ ගියපු ගමන් මූදට පැන්න හැටි...

ඒ මනුස්සය විතරයැ  මාත් ලෝකෙ මූදු කීයක පීනලා තියෙනවද...

බිරිඳගේ කන්තොරුවෙ යාලුවෙක් හිටිය හිල්ඩා  කියල ඔය හිල්ඩගේ ඥාති සහෝදරියක් බෙල්ජියමෙ ඉන්නව කියල කතාකරන්න ටෙලිපෝන් නම්බර් බිරිඳට දීල තිබුණා...අපිත් ඇයව කතාකරල දැන හඳුන ගත්තා ඇයට අපි කිව්වෙ හිල්ඩ නංගි කියල ඇයගේ නම තවමත් අපි දන්නෙ නෑ...

බෙල්ජියම් ජාතිකයෙක් එක්ක විවාහවෙච්චි ඇය ජීවත්වුණේ බ්‍රසල්ස් වලින් කිලෝමීටර් තිස් පහක් හතළිහක් විතර දුරින් තියෙන දෙන්දරමුන්ද කියන නගරය ආශ්‍රිත සුන්දර ගමක...

හිල්ඩ නංගිගෙ සැමියා මුල්ඩර්, හිල්ඩ නංගි ඔහුට කිව්වෙ මුද්දර කියලයි...අවුරුදු හැත්තපහකටත් වඩා වයසැති මුද්දර  තවමත් කොල්ලෙක් වගේ... අපි එහෙ යද්දී කෝච්චියෙ ගිහිං දෙන්දරමුන්ද ස්ටේෂන් එකෙන් බැහැපුවාම මුද්දර කාරෙකත් අරං අපිව එක්ක යන්න ඇවිත් ඉන්නවා...ඒ ජෝඩුව ගැන තව කතා ගොඩයි එව්ව කියන්න ගියොත් ප්‍රස්තූතයෙන් පිටපනින්න වෙන නිසා කෙලින්ම කතාවට යමු....

හිල්ඩ නංගිගෙ උපන් දිනයක් දවසක අපට එහෙ එන්න කියල ජෝඩුව  ආරාධනා කළා, ඒ ග්‍රීෂ්ම සෘතුව ඒ කාලේදී කවුරුත් සංචාරය කරන ඔස්ටෙන්ඩ් වලට යන්න ඔවුන් සැලසුම් කරගෙන තිබුණා...බෙල්ජියමෙ එක මායිමක් තමා උතුරු මුහුද , කිලෝමීටර් කීපයක් දිග ඔවුන්ට අයත් එකම මුහුදු වෙරළ ඔස්ටෙන්ඩ්...ග්‍රීෂ්මයේදී මේ මුහුදු වෙරළ සංචාරකයින්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා යනවා...මුහුදු වෙරළ අද්දර ඉදිකරලා තියෙන සිය ගණනක් වුනු සංචාරක හෝටල්වල කාමර සියල්ලම වෙන්කරගෙන ඔවුන් ග්‍රීෂ්ම නිවාඩුව අවසන්වෙනතුරු මාස දෙකක් විතර නැවතිලා ඉන්නවා...ඒ කාලේදී උදේට මූදට බැස්සම දවල්ට ගොඩ ඇවිත් කාල ආයෙමත් හවස්වෙනතුරු  මූදේ බැහැල ඔවුන් දවස ගතකරනවා...

හිල්ඩා නංගිගෙ ආරාධනාව ලැබෙනකොට මගෙ කැමරාවෙ පොඩි ලෙඩක් හදන්න ෂොප් ඒකට දීල තිබුනෙ...ගමනට කැමරාවක් අත්‍යාවශ්‍ය නිසාම මම ගිහිං බැස්කියුල් හංදියේ කැමරා ෂොප් එකේ තරුණයාව මුණගැහුනා...ඔහු මාත් එක්ක ගොඩක් හිතවත්, කාරණාව කියපුවම ඔහු මට කැමරාවක් දුන්නා...

එක දවසක හවසක දෙන්දරමුන්දෙ හිල්ඩ නංගිලාගේ ගෙදර  ගියපු අපි පහුවදා ඔස්ටෙන්ඩ් බලා මුද්දරගෙ කාරෙකෙන්  පිටත්වුනා දෙන්දරමුන්ද සිට ඔස්ටෙන්ඩ් වලට කිලෝමීටර් අනූඅටක් සීයක් විතර ඇති...

ඔස්ටෙන්ඩ් වල මූදු වෙරළ සති අන්තයේ ආපු සංචාරකයින්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා ගිහිල්ල තිබුණා...මුහුද තරමක් බොරපාටයි අපේ වගේ ඇස් කඩාගෙන යන නිල්පාටක් ඒ මුහුදෙ තිබුනෙ නෑ...මුහුදෙ නාන සංචාරකයන්ට උපරිම ආරක්ෂාව ලබාදීල තිබුණා...වෙරළෙ හදපු අට්ටාලවලට ගොඩවෙලා සයිරන් නළා අතේ තියාගෙන ජීවිතාරක්ෂක තරුණ තරුණියන් මුහුද දිහා හෝදිසියෙන් බලාගෙන ඉන්නවා...යාර සීයෙන් සීයට එවැනි අට්ටාල ගොඩනගල තිබුණා...

කහපාට විශාල බැලුන්වලින් ආරක්ෂිතව යන්නට හැකි මූදෙ ඉම සලකුණු කරල තිබුණා ඒ බැලූන් වලට පිටින් ජීවිතාරක්ෂක බෝට්ටු හතරක් හැම තිස්සෙම සූදානමින් යාත්‍රා කළා...

ටිකක් විතර දවල් වෙද්දී අපි තුන් දෙනත් මූදට බැස්සා බිරිඳටයි හිල්ඩ නංගිටයි  නාන්න බෑ කිව්ව නිසා ඒ දෙන්න වෙරළෙ කුඩයක් යට නවත්තල අපේ ඇඳුම් ටිකත් තියාගෙන ඉන්න කිව්වා...

ඔස්ටෙන්ඩ් ඉඳන් එංගලන්තයට පෙරී සර්විස් එකක් එහෙම නැත්නම් කුඩා මගී නැව් සේවයක් පැවැත්වෙනවා ඔස්ටෙන්ඩ්  ඉඳල එංගලන්තයෙ කෙන්ට්හි රැම්ස්ගේට් වරායට මුහුදෙන් කිලෝමීටර් 200 කට යාන්තං අඩු දුරක් තියෙන්නෙ, පෙරිය මේ දුර පැය තුනකට චුට්ටක් විතර අඩු කාලෙකින් ගෙවා දමනවා...

මූදු වෙරළෙදී  මම ගත්තු පින්තූර ටිකක් තමා මෙතන පළකරන්නෙ හැබැයි මගෙ පින්තූර එකක්වත් මෙතන නැති නිසා මම ඔස්ටෙන්ඩ් ගියා කියල මොනම විදියකටවත් ඔප්පු කරන්න මට හැකියාවක් නෑ බිරිඳත් පුතත් ඉන්න නිසා මමත් ගියාය කියල උපකල්පනය කරපල්ලා ...

කාන්තාවන් නාන ඇඳුම් ඇඳගෙන ඉන්න තැන්වලට කෙලින්ම කැමරාව මානන්න බැරි නිසා පැත්තකින් බිරිඳවත් තියල පින්තූර ගත්තා...සමහර අති භයානක දර්ශනවල සහායට පෙනී ඉන්නට බිරිඳ කෙලින්ම විරෝධය පළකළේ මූණත් රතු කරගෙන...

ඒ වුණත් මම වගේ ජායාරූප ශිල්පියෙකුට නැවතත් ලැබේවි කියල විශ්වාස කරන්නට බැරි මේ ස්වර්ණමය අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්නට මං අමතක කලේ නෑ...නමුත් මගෙ ළඟ ඇති ඒ පින්තූර සමහරක් මෙතන පළකරන්නට නොහැකිවීම පිළිබඳව මගේ පහන් සංවේගය හෙවත් ලාම්පු කණගාටුව මේ අවස්ථාවේ පළකරන්නට කැමතියි...

පළකරන්නට නොහැකි කාරණා දෙකක් තියෙනවා එකක් නම් ගූග්ල් වලින් මගෙ බ්ලොගයට content warning එකක් ලැබෙන්නට ඇති අවදානම...අනිත් කාරණාව බිරිඳගේ විරෝධය

ඔයා ගෑණුන්ගෙ හෙළුවැලි පින්තූර බ්ලොගේට දානව නං මම ඉන්න  පින්තූර එකක්වත් දාන්න එපා...

බිරිඳ තරයේම කියාසිටියා...ඉතිං පවුලේ සමගිය රැකගැනීම වඩා වැදගත් යැයි මම උදක්ම  විශ්වාස කරන  නිසා මම ඒ පින්තූර මෙතැනදී පාවිච්චි නොකිරීමට තීරණය කළා...

නාල එහෙම ඉවරවෙලා දවල් කෑම ඔස්ටෙන්ඩ් වල හෝටලයකින් ලබාගත්තා ඇපිටයිසරයත් ඉතාම රස සුප් එකකත් රස බැලුවට පස්සෙ පිඟාන තරම්ම ඇති කටේ දියවෙන තරමට මෙලෙකට පිළියෙළ කරපු මස් කුට්ටියක් ප්‍රධාන ආහාර කොටස හැටියට පිළිගැන්වූවා...

මුද්දරත් මමත් රෙඩ් වයින් බෝතලයක රස බලමින් ආහාර ගත්තා...එඩුවට පස්සෙ මම දැක ඇති හොඳම වයින් ලෝලියා මුද්දරයි...ඔහුට වයින් නැතිව කෑම කන්නට බෑ අපි උදේ තේ එක බොද්දි ඔහු බොන්නෙ පෝට් වයින් වීදුරුවක්, දැන් ඔහුට වයස අවුරුදු අනූවකටත් කිට්ටුවෙලත් තවම තරුණයෙක් වගේ වැඩපල කරගෙන වාහනයත් එලවන්නේ ඔහුගෙ වයින් සහිත ආහාර රටාව නිසා කියල මට හිතෙනවා...

මුද්දරත් හිල්ඩ නංගිත් ගැන ගොඩක් කතා ඉස්සරහට ලියන්න හිතාගෙන ඉන්න නිසා ඔහු ගැන දැනට මේ ඇති...

මේ දෙන්න හිනාවෙවී එන්නෙ එක්තරා දර්ශනයක් දැකලයි මුද්දරට නං ඕවයෙ ගානක් නෑ එහෙම දකපුවම මුද්දර මගෙන් අහන්නෙ...do you need some milk...කියලයි.

දවල් කෑමෙන් පස්සෙ ඔස්ටෙන්ඩ් වලින් පිටත්වුණු අපි හවස් වෙද්දී දෙන්දරමුන්දට ළඟාවූණා...අපි මේ ගමන ගිහිං අවුරුදු අටකට පස්සෙ මේ පින්තූර ආයෙමත් බලනකොට  සමහර කාන්තාවන් ඉන්න  පින්තූර දකිද්දී බිරිඳ හක හක ගාල හිනාවෙනවා...

ඔයා බනිද්දී මම කොච්චර අමාරුවෙන්ද මේ පින්තූර ටික ගත්තෙ දැන් නං හිනාවෙනව...

වල්කම කොහෙ යන්නද ඉතිං...

අර සංචාරකයා මාව මුහුදෙන් ගොඩ අරං වෙරළට ගෙනත් අතඇරලා යන්න ගියා...ආපහු හෝටලේ පැත්තට එද්දියි මම දැක්කෙ ඇඟිල්ලෙ තිබ්බ මුද්ද නැතිබව...මූදෙදි මුද්ද හැලිලා

මතු සම්බන්ධයි...