96.වේලන්කන්නි සංචාරය මාකට් යෑම සහ තවත් කතා

අනූනමයෙ අප්‍රේල් මාසෙ මුල සතියෙ ඒක හැන්දෑවක වේලන්කන්නි බලා යන අපේ කණ්ඩායම එග්මෝර් දුම්රිය ස්ථානයෙන් නාගපට්නම් යන දුම්රියට ගොඩවුනා,තමිල්නාඩුවෙ දකුණට යන දුම්රියන් එග්මෝර්වලින්ද  ඉන්දියාවෙ උතුරට යන දුම්රියන් සෙන්ට්‍රල් දුම්රිය පොලෙන්ද ගමන් ආරම්භ කරනවා...දුම්රිය ප්‍රමාද වීමක් ඉන්දියාවෙ කොහෙත්ම දකින්නට නැති නිසා හරියටම හවස හයට දුම්රිය පිටත්වුනා...

මුලු රැයක් ගමනේ යෙදිල නාගූර් දුම්රියපොලෙන් අපි බැහැගද්දී වෙලාව පාන්දර හතරහමාරට විතර ඇති...කට්ටියටම නිදිමත පෙරෙනව, ඉක්මනටම කුලී කාර් එකක් කතාකරගෙන වේලන්කන්නිවලට පිටත් වුනා නාගූර් ඉඳල වේලන්කන්නිවලට කිලෝමීටර විස්සක් විතර දුර ඇති,ඇම්බැසඩර් කුලී කාර් එක අපි ඔක්කොටොම යන්න ප්‍රමාණවත් වුණා.

වටින් ගොඩින් එලිය වැටීගෙන එද්දි පාර දිගටම දකින්න ලැබුනෙ වන්දනා නඩ වේලන්කන්නි බලා පයින්ම ගමන් කරන ආකාරයයි, පහුවදා මහ සිකුරාදා නිසා මේ විදියට දවස් දෙකක ඉඳන් සෙනග ගමන් කරනව කියල රියදුරා අපිත් එක්ක කිව්වා...

වේලන්කන්නිවලට යනතුරුම නවාතැනක් සොයාගන්න පුලුවන්වෙයිද කියන ප්‍රශ්නය මගේ හිතේ වැඩකලා මොකද පයින් ගමන් කරන සෙනග සේනාව මෙච්චර නං වාහනවලින් සෙනග තව කොච්චර එන්න ඇද්ද කියල මම කල්පනා කළා...අපිත් එක්ක හිටපු පොඩි අයයි කාන්තාවනුයි කොයි වෙලේ ඇඳට වැටෙනවද කියල හිතමින් හිටියේ.

පල්ලියට යන පාර පටන් ගන්න තැනම තිබුණු හෝටලයක මිදුලෙ රියදුරා කාර් එක නතර කරපුවම හෝටලේ කාමර දෙකක් හිස්ව තිබුනා, ඒක නං හිතාගන්නවත් බැරි වැඩක් අපි ඉක්මනට කාමර දෙකට සල්ලි ගෙවල වෙන්කරගෙන ගිහින් නිදාගත්තා...

ගමන් මහන්සියට කණ්ඩායමටම වැටුණු වැටුණු තැන්වල නින්ද ගිහිං ඇහැරෙද්දි උදේ දහයත් පහුවෙලා ඉක්‌මනට ඇඳ පැළඳගෙන පල්ලියට යන්න පිටත්වුනා...

මහ සිකුරාද දවසෙ සෙනග පාරෙන් එකයි,ඊස් මීස් නෑ පාරෙ අඩිය තියාගන්නත් අමාරුයි...සෙනග අතරෙ තෙරපෙමින් පල්ලිය ආසන්නයටම යනකොට පාරෙ පැත්තක  කාන්තාවන් පේළියක්ම කෑම ජාති හදනවා ඉට්ලි පූරි තෝස පිට්ටු වඩේ එහෙම වට්ටිවල පුරවල තියෙන්නෙ...යන එන වන්දනාකරුවො ඔය කාන්තාවන්ගෙන් කෑම අරගෙන එතනම ඉඳගෙන කන එක සාමාන්‍ය දර්ශනයක්...මටත් ඔය ලෙඩේ තරමකට තියෙනවා...

                                                 

                         

රස ඇති නේද,අපිත් මෙතනින් කමුද...

මම යෝජනාවක් කළා...

ඔයාට නං අප්පා ඉතිං ඕනැ ජරාවක්...බලන්නකො මේ දූවිලි ගොඩේ දාගෙන හදන කෑම කන්න හොඳද...කෑවොත් එහෙම බලාගෙනයි මම නං ඉන්නෙ නෑ යන්න යනවා...

බිරිඳ මගෙ යෝජනාව වහාම නිෂ්ප්‍රභා කළා...

ඔයාට කන්නම ඕනැනං ඔය කෑම ජාතිම අර හෝටල්වල තියෙන්නෙ ගිහිං කන්නකො අපි මොකුත් කියන්නෙ නෑ...මෙතන ලෙඩ හදාගන්න දඟලන්නෙ...

                              

ඔය වගේ අපි දෙන්න සෙනසුරාදට නුංගම්බක්කම්වල මාකට් යද්දි කුකුල් මස් කඩේ ඉස්සරහ කුණු කාණුවෙ ගැට්ට උඩ තියාගෙන ගෑණු කෙනෙක් තෝසෙ හදනව...පොඩි ලිපක් පත්තු කරගෙන,තැටියට තෝස පිටි මිශ්‍රණය දාල ඒ උඩින් බිත්තරයකුත් කඩල අතුරනකොට ...ම්ම්ම් පැත්ත පළාතෙ ඉන්න බෑ එන සුවඳ...

ඔය තෝසයක් කෙහෙල් කොළේ උඩ තියල චට්නි සාම්බාරු ටිකක් එහෙම දාල මාකට් එකේ වෙළෙන්දන්ට කන්න දෙනවා...මම ඔතනට ගියාම ඔය කාන්තාව තෝසෙ හදන දිහා ඇහිපිය නොහෙලා බලන් ඉන්නව, මොකද මේ වැඩේ මට හරිම ඉන්ටරස්ටිං...

බිරිඳ චිකන් කඩෙන් මස් අරගෙන මට යන්න කතා කරනවා...

එන්න යං...

මේ...අපි දෙන්නත් එග් තෝසයක් අරගෙන කමුද...

බිරිඳ මගෙ දිහෑ බැලුව බැලිල්ලක් මම වහාම කරපු යෝජනාව අකුල ගත්තා...

හා යං එහෙනං...

2007දි අපි දෙන්න චෙන්නායි ගිය වෙලාවෙ ඔය නුංගම්බක්කම් කඩමණ්ඩියටත් ගියා ඒ දවස්වල අපි ගියපු මාකට් එක දැන් නෑ,මාකට් එක කඩල එතන තට්ටු ගණනාවක මහ විශාල බිල්ඩිමක් හදනව...තෝසෙ හදපු කාන්තාවත් නෑ මාකට් එක ඉස්සරහ පේමන්ට් එකේ එළවලු වික්ක තට්ටය එක්ක හිටපු  කාන්තාවො කණ්ඩායමත් නෑ එතනම ඉඳගෙන සපත්තු මහපු මනුස්සයත් නෑ...මට මහා දුකක් ඇතිවුණා...මට ඇතිවෙච්චි දුක ඔයගොල්ලන්ට තේරෙයි කියල මං විශ්වාස කරනවා ,අතීත මතකයන් අතරේ අතරමං වීම කියන ලෙඩේ මට තදටම තියෙනවා...

මොකද වටපිට බලන්නෙ තෝසෙ හදන ගෑණි හොයනවද...

බිරිඳ හිනාවෙවී අහනව...ඇයට මගෙ දුක තේරෙන්නෙ නෑනෙ ඒ ගැන විස්තර කරලත් වැඩක් නෑ...

ඒ දවස්වල ඔතන ඉඳගෙන සපත්තු මහපු මනුස්සය එක්කත් මගෙ පොඩි කතාවක් තියෙනව...

පුතාගෙ සපත්තුවක් මහගන්න මම ඔය මනුස්සයට ගිහිං දුන්නා, සපත්තුවෙ අඩිය වටේට මහන්නයි තිබ්බෙ...සපත්තුව තියල ගිහිං මට දවල් වෙලා එන්න කිව්වා...

දවල් වෙලා ගියපුවම පොර ටොප් එකට වැඩේ කරල තිබුණා...මට සපත්තුව දීපුවම ගාණ කීයද කියල මම ඇහුවා...

රුපියල් විසිපහක් දෙන්න...

සපත්තු මහන්නා ගාණක්වත් නැතුව දෙමළෙන් කිව්වා...

ඒ දවස්වල රුපියල් විසිපහකින් තුන් හතර වේලක් කන්න බඩු ගත්තැහැකි...ගාණ බොහොම වැඩියි කියල මම කිව්වා...

හරි කීයක්ද දෙන්නෙ...

රුපියල් පහක් දෙන්නං...

මිනිහට  මල පැන්න පාර  ගාණ සතයක්වත් අඩුකරන්න කැමතිවුණේ නෑ...හිමින් හිමින් පටන් ගත්තු අපි දෙන්නගෙ කතාව ටික ටික වේගවත් වෙලා ලොකු බහින්බස්වීමක් බවට පත්වෙමින් තියෙද්දි අවට පිට හිටපු කීප දෙනෙක්ම මොකද්ද මේ සද්දෙ කියල බලන්න අපි හිටපු තැනට ආවා...

 රුපියල් පහට වැඩේ කරල දෙන්න බැරිනං සපත්තුව ආපහු දීපං...

දෙනව තමයි හැබැයි මැහුං ටික කපල තමා සපත්තුව දෙන්නෙ...

හරි මැහුං කපල දීපං හැබැයි නූල් කෑලි ටික තියන්න බෑ ඒවත් ඇදල දාපං...

පොරගෙ ඇස් දෙක කේන්තියෙන් දිලිසෙනව...සපත්තුව අතට අරං නූල් කපන්න අර පිහිතලෙත් ගත්තා...

අයි අයියෝ...මුං දෙන්නටම පිස්සු...

අපේ බහින්බස් වීම එච්චර වෙලා බලාගෙන හිටපු වයසක මහත්තයෙක් ඔළුවටත් තට්ටු කරගන්න ගමන් කිව්වා...

මං මොනව කරන්නද මේකා මේ පොඩි වැඩේට රුපියල් විසිපහක් ඉල්ලනවනෙ හොඳයි මේකට එච්චර ගාණක් ඉල්ලන්න වටිනවද...

මම පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කළා...

පෙරේතකමට රුපියල් විසිපහක් දෙන්නෙ නෑ කියල දන්නවනං මම මේක මහන්නෙත් නෑ...

සපත්තු මහන්නා විත්ති වාචකය දක්වන්න වුණා...

මම ඔවුන්ගෙ රටේ කෙනෙක් නෙවෙයි කියල දැනගත්ත වයසක මහත්තය මට ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කළා...

එහෙම නෙවෙයි  තව කීයක් හරි වැඩියෙන් දීල මේක බේරගම්මු දුප්පත් මිනිහෙක්නෙ,නැති බැරි කමට සපත්තු මැහැව්වට ඒ මිනිහටත් ආත්ම ගෞරවයක් තියෙනවනෙ ඔබ මෙහෙම බැනපුවම ඒ මනුස්සය හෙට කොහොමද මෙතන ඉඳන් වැඩකරන්නෙ...

මට ප්‍රශ්නයක් නෑ රුපියල් විසිපහක් දෙන්න පුළුවන් නමුත් විදේශිකයෙක් කියල දැනගෙන ගසාකන්න හදන එකට මම විරුද්ධයි...ඒකයි මම රණ්ඩු කළේ...

පස්සෙ අර මහත්තය සපත්තු මහන්නටත් කතා කරල එච්චර සල්ලි ඉල්ලපු එක ගැන දොස් කිව්වා...

රුපියල් දහයක් අරං සපත්තුව දෙන්න කැමතිද...

                                       

සපත්තු මහන්නා එකඟවුනා,මම රුපියල් දහය දීල සපත්තුවත් අරං ගෙදර ගියා...වෙලාවට මේ දර්ශනයෙ එකම තැනකවත් බිරිඳ හිටියෙ නෑ,හිටියනං මට රණ්ඩුවෙන්න දෙන්නෙ නෑ මටත් බැනල අර මනුස්සයට රුපියල් විසිපහ දීල මාවත් ඇදගෙන ගෙදර යනවා...

ඊට පස්සෙ මම මිනිහගෙ මූණවත් බැලුවෙ නෑ කියල ඔයගොල්ලො හිතනව ඇති...නෑ අපි නුංගම්බක්කම් වලින් යනතුරුම අපේ කැඩුණු සපත්තු සෙරෙප්පු හැදුවෙ මිනිහමයි...එදායින් පස්සෙ අපි දෙන්න හොඳම හිතවතුන් වුණා,සපත්තු සෙරෙප්පු හදල සල්ලි කීයක් ඕනැද කියල මම අහපුවම...

කීයක් හරි දීල අරං යන්න මහත්තයා...

කියල කියනව,එතකොට මම වැඩේ වටිනාකමටත් වැඩියෙන් සල්ලි දෙනවා...

ආයෙම දවසක ඔය පුරුසවල්කම් මාළු මාකට් එකට මාළු ගන්න ගිය වෙලාවක වෙච්චි වැඩක් මේ...

ලෑලිවල තියෙන මාළු බලාගෙන යනකොට හොඳ තෙල් පාටට පරා මාළුවෙක් තියෙනව දැකල ගාණ අහපුවම කිලෝව තිහයි කිව්වා...ඒ ගමන පරවගෙන් කිලෝ එකක් කප්පගෙන කෑලිත් කපල ඔතල දුන්නට පස්සෙ ගාණ හතළිහයි කියල වෙළෙන්දා කිව්වා...

                                         

ඇයි තිහයි කියල නේද කිව්වෙ...

නෑ මහත්තය ගාණ හතළිහයි...

නෑ නෑ තමුන් මුලින් තිහයි කියල මම පිටරට කෙනෙක් කියල දැනගත්තම දැන් ගාන වැඩිකරල කියනව...මුලදි හතළිහයි කිව්වනං මම ඒත් දෙනව මොකද මේ මාළුව හතළිහට වටින නිසා...දැන් මාව ගසාකන්න හදන නිසා මම සතයක්වත් වැඩිපුර දෙන්නෙ නෑ දෙනව නං තිහක් අරං දෙනව නැත්නං නිකං ඉන්නව...

නෑ නෑ මම මුල ඉඳලම හතළිහයි කිව්වෙ දැන් කපලත් ඉවරවුණාට පස්සෙ ගාණ අඩුකරන්න හදන්නෙ ඇයි...

මගෙ තාම හොඳට කන් ඇහෙනව මනුස්සයො...

දැන් කතාව නැගලම යනව හැබැයි අපි දෙන්න විතරයි එදා වගේ ගෝරි බේරන්න කිසි කෙනෙක් හිටියෙ නෑ...මාළු වෙළෙන්දගෙ කතාවට මට හොඳටම තදවෙලා හිටියෙ...මල පැනපු පාර මම බැන බැන වටපිට බලනව දැකපු මනුස්සය ලෑල්ල උඩ තිබ්බ මාළු කපන මන්නෙ අරං ලෑල්ල යටින් තිබ්බා...

රුපියල් සීයක විතර රණ්ඩුවෙලා ලේත් පුච්චගෙන මාළුත් අරං ගෙදර ආවා...

ඔය අපේ බිරිඳ ඉන්නව නේද කවදාවත් තනියම මාකට් යන්නෙ නෑනෙ මාවත් ඇදගෙනම තමයි යන්නෙ...අසනීප වුනත් ගෙදර ඉන්න දෙන්නෙ නෑ...

ටික වෙලාවනෙ ඔන්න ඔහෙ ගිහිං ඉක්මනට එමු ...

කියල අහිංසක මාවත් ඇදං යනවා...

                       

 මෙයා තනියම මාකට් නොයන හේතුව මම හිමිහිට හොයල බැලුවා...ඔය පොළේ එළවලු විකුණන ගෑණු ඉන්නවනෙ ඒ ගෑණු එළවලුවල ගණං කියන්නෙ දෙමළෙන් උන්ට ඔය ගණං ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්න බෑනෙ...මෙයාට දෙමළෙන් කියන ගණං තේරෙන්නෙ නෑ...

කතා කරන ඒව නං අන්ඩර දෙමළ හරි කියල තලාගන්න බැරියැ ගණං වැරදුනොත් කෙලින්ම පොකැට් එකට බලපානවනෙ...ඔන්න ඔය හේතුව නිසා වැඳල හරි මාවත් ඇදගෙන යනවා...මමත් මාකට් ගිහිං මෙයා බඩු ගන්නකං පැත්තකට වෙලා තල්මද උරයක් හරි රටකජු හරි  කකා ඉන්නව...

මේ   ඒයි...මෙන්න මෙයා කීයක් ඉල්ලනවද බලන්න...

 ඔන්න එතකොට මම ඉදිරිපත් වෙලා දෙන්නගෙ ගණුදෙනුව බේරල දෙනවා...

දෙමළ විතරක් නෙවෙයි පස්සෙ කාලෙක අපි බෙල්ජියමෙ පදිංචිවෙලා ඉන්නකොටත් එහෙමයි...ප්‍රෙන්ච් වලින් කියන ගණං මෙයාට තේරෙන්නෙ නෑ...

දවසක් පාන් කඩේ කෙල්ල යුරෝ එකයි කියපුවම මෙයා සතයක් දීලා...බොහොම අමාරුවෙන් තමා කෙල්ල ගණුදෙනුව කරගෙන තියෙන්නෙ...ඇයි අං කියපු ගමං මෙයා සතේනෙ දෙන්නෙ...

කෙල්ල පස්සෙ දවසක පුතාට කතාකරල කියල තියෙනවා...

අම්මට ඕනැ දේවල් අහල ඔයා කියන්න...ඔයාට ප්‍රෙන්ච් පුළුවන්නෙ...

ඔන්න ඔය විදියට වැඩේ ගොඩ දාගෙන තියෙනවා...

මතු සම්බන්ධයි...