97.වේලන්කන්නි සංචාරය තිරුපති සහ ප්‍රියාගේ මංගල්‍යය

 පළමුවෙනි කොටස

අනිත් කට්ටිය පල්ලිය වැඳ පුදාගෙන ආවට පස්සෙ ඔක්කොමල්ලා වේලන්කන්නි බීච් ඒකට සේන්දු වුණා බීච් එකෙත් කට කපල සෙනග එතන තියන කඩ පේළියෙම තැටිවල තියල මාළු පුච්චල දෙනවා... මාලුන්ව සුද්ධ කරල කහ ගාල ප්‍රදර්ශනය කරල  තියෙනව, අවශ්‍ය මාලුවගෙ ගාන කතාකරගත්තට පස්සෙ රත්වෙච්චි තැටියට දාල පුළුස්සනවා, හැබැයි ඉතිං නිකම්ම වගේ පුච්චන්නෙ අපට ඒ විදියට කන්න බැරි නිසා ලුණුයි ගම්මිරිස් කුඩුයි වැඩිපුර දාල පුච්චල දෙන්න කිව්වා...

කෑමටයි බයිට් එකටයි දෙකටම ඇතිවෙන්න මාළුත් අරං අපි ආපහු හෝටලේට ආවා...

ඊට අවුරුදු දොළහකට පස්සෙ 2011 දී මට ආපහු වේලන්කන්නි යන්න ලැබුනා...එතකොට නං ලංකාවෙන් අපි පස්දෙනෙක් ආවා අපි දෙන්නයි පුතයි මස්සිනයි මල්ලිගෙ  පුතයි...අසෝකන් එදත් ගයිඩ් හැටියට අපිත් එක්ක එකතු වුණා...පුතාට නං කලින් ආපු හැටි මොකුත්ම මතක නෑ, බිරිඳයි පුතයි තියල කලින් සැරේ පින්තූරයක් ගත්තු තැනම අවුරුදු දොළහකට පස්සෙත් ඒ දෙන්නගෙ පින්තූරයක් ගත්තා...කලින් සැරේ හිටපු හෝටලේට නවතින්න ගියත් කාමර හිස්වෙන්න ප්‍රමාද වෙනවා කියපු නිසා ඊට අල්ලපු හෝටලේට ගිහිං නැවතුනා...

අපි ඒ ගිහිං ටික දවසකට පස්සෙ ලංකාවෙ වන්දනා නඩේකට වේලන්කන්නි වලදී ගැහුවා...දැන් ලංකාවෙ වන්දනා කරුවන්ට ඒ පැත්ත සුරක්ෂිතද කියල තවම හෝදිසියක් නෑ...

මම ඔය ගැන නෙවිල් එක්කත් පම්පෝරියක් ගහනවා...

ඔන්න බලාපං මම බෞද්ධයා දැනට දෙසැරයක් වේලන්කන්නි ගිහිං තියෙනවා...එක සැරයක් වතිකානුවට ගියා උඹ කොච්චර භක්තිමත් කතෝලිකය වුනත් උඹ ඔය එක තැනකටවත් ගිහිං තියෙනවද...

ඔව් බං වේලන්කන්නිවත් ගිහිං එන්න යන්න ඕනෑ තමයි...

ඔය ඉන්දියාවෙ සිද්ධස්ථාන ගැන මෙන්න මෙහෙම කතාවකුත් තියෙනව ඔයගොල්ල කොහොම හිතයිද දන්නෙ නෑ නමුත් මම නං අත්විඳලා තියෙනව, කතාව මේකයි...

අපි කොච්චර සූදානම් වෙලා හිටියත් සල්ලි බාගෙ ගමන් පහසුව ආදී සියල්ලම තිබුනත් ඒ සිද්ධස්ථානවල දෙවියන්ගෙන් කැඳවීමක් ලැබුනේ නැතිනම් ගමන යන්න සිද්ධ වෙන්නෙ නැහැලු...ස්වදේශිකයන් මේ මතය තදින් විශ්වාස කරනවා මම කතා දෙකක් කියන්නං...

ඉන්දියාවෙ ඉඳල ලංකාවට ආපු අලුත මම ගුවන් තොටුපොළේ රාජකාරියකට ගියා එදා ඉන්දියාවෙන් නියෝජිත කණ්ඩායමකුත් ආපු දවසක්,අපි දෙගොල්ල වී අයි පී පර්යන්තයෙදී කතා කරමින් හිටියා මමත් ඉන්දියාවෙ වැඩ කරල තියනව කියල කියපුවම විස්තර හෙම අහල ඉන්දියාවෙ සිද්ධස්ථාන ගැන අපේ කතාව යොමුවුනා...එතන හිටපු උස මහත ඉන්දියන් ආරක්ෂක නිලධාරියෙක් මෙන්න මේ කතාව කිව්වා...

ඔහු ඉන්දියාවේදී එක්තරා ඇමතිවරයෙක් ළඟ සේවය කරද්දී ඇමතිවරයා ගුරුවායූර් කෝවිලට පූජාවකට යන්න සූදානම් වුනාලු...ගුරුවායූර් කියන්නෙ කේරළයේ තියනඉතාම හාස්කම් සහිත කෝවිලක් නියමිත දවසෙ උදේ ඔවුන් ගුවන් තොටුපොළටත් ගිහිං ඉඳිද්දී හදිසියෙම ඇමැතිවරයගේ සංචාරය අවලංගු වෙලා තියෙනව...

පුදුමයක් නෙවෙයි එදා අපට දෙවියන්ගෙන් කැඳවීමක් තිබිල නෑ...

ඔහු එහෙම කියපුවම අවුරුදු හතරක් විතර තමිල්නාඩුවෙ හිටියත් යන්න පහසුකම් ඔක්කොම තිබුනත් මට තිරුපති කෝවිලට යන්න බැරිවුනා කියල මම කිව්වා...

ඔබට දෙවියන්ගෙන් කැඳවීමක් තිබිල නෑ...ඔබ තිරුපති කෝවිලට අල්ලපු වැටේ හිටියත් ඔබව කැඳවුවෙ නැතිනම් ඔබට යන්නට ලැබෙන්නෙ නෑ...නමුත් දෙවියන් ඔබ කැඳවූ දාට ඔබ ලෝකෙ කොහෙ හිටියත් තිරුපති කෝවිලට යනවා...අන්න එදාට දෙවියන් හමුවට යනවායි හිතාගෙන භක්තියෙන් යුතුව සූදානම් වෙන්න එයට අවශ්‍ය කරන සියළුම දේවල් ඔබට හිතාගන්නවත් බැරි විදියට සිදුවේවි...

ආරක්ෂක නිලධාරියා දැඩි විශ්වාසයකින් යුතුව කියාසිටියා...මට කැඳවීම ලැබුනෙ 2007 දී, එතකොට අපි ඉන්දියාවෙන් ඇවිත් අවුරුදු හයක්...

තිරුපති කියද්දී මට තවත් කතාවක් මතක් වුණා ඒකත් කියලම ඉන්නං...

2000 වර්ෂයේ වගේ මට මතක ලංකාවේදී අපිත් එක්ක වැඩකරපු යාලුවෙක් දවසක් හවස මට ගෙදරට කතාකලා...

අපේ මල්ලි ලබන සතියෙ බොම්බෙ එනවා ආපහු එන ගමන තිරුපති කෝවිලටත් ගියොත් හොඳයි කියල කිව්වා චෙන්නායි වලදී උදව් කරන්න කෙනෙක් නැද්ද කියල මගෙන් ඇහුවම මට ඔබව මතක් වුණා...

ප්‍රශ්නයක් නෑ මෙහෙ එන්න කලින් මට කතාකරන්න කියන්න අවශ්‍ය දෙයක් තියෙනවනං මම කරල දෙන්නං...

හිතවතාගෙ මල්ලි ඒ එස් පී කෙනෙක් සංචාරයකට බොම්බායට ඇවිත්, ඒ දිනවල ඔහු ගායකයෙක් හැටියටත් ඉතාම ජනප්‍රිය වෙලා හිටියෙ දවසක්දා රෑක බොම්බේ ඉඳන් මට කතාකළා...

අපි අනිද්ද උදේ මැඩ්රාස් වලට එනවා...

හරි හරි එන්න...

ඔහු එන වෙලාව යානයේ නොම්බරය ආදී දේවල් මට ලබාදුන්නා...ඔවුන් එන්නට නියමිතව තිබුනේ සෙනසුරාදාවක උදේ...මම බෝඩ් එකකුත් දීල කපිලව එයාපෝට් ඒකට යැව්වා...උදේ දහයට විතර කපිල පිරිමි තුන් දෙනෙක් එක්ක අපේ ගෙදරට ආවා...

ඔවුන් බොම්බායේ සතියක් ගතකළත් ඉඳල තියෙන්නෙ බාගෙට හාමතේ,එහෙදි කන්න දීපු කෑම මේ අයට මොන විදියකින්වත් කාගන්න බැරිලු අඩු තරමින් හරියට තේ එකක්වත් නැතිව සතියක් ගතකරලා තියෙනවා...අපේ ගෙදර සූදානම් කරල තිබ්බ කෑම මේසෙ දැකපු තුන්දෙනා හීල්ලුවා...

කන්න ඕනෑ නෑ ලංකාවෙ කෑම ටිකක් දැක්කත් ඇති...

දවල්ටත් කෑම ලෑස්ති කරල කට්ටියට දුන්නා...දවල් කෑම කන වෙලාවෙදී අපේ පුතා ලස්සන වැඩක් කළා...මිනිහ පපඩම් පෙරේතය දවල් කෑම මේසෙට තිබ්බ පපඩම් පිඟාන වේගයෙන් හිස්වෙනවා දැකපු පුතාට බයහිතුනා...

මේ ගොල්ල ඔක්කොම පපඩම් ටික කාල ඉවර කරයි...

එහෙම කිය කියා පපඩම් පිඟාන උස්සගෙන කුස්සියට ගියා...කට්ටියටම හිනාවෙලා පණගියා...

කෑමෙන් පස්සෙ තුන්දෙනාම කපිලගේ ගෙස්ට් හවුස් ඒකට පිටත් කළා...පහුවදාට තිරුපති යන්නත් සියළුම කටයුතු කපිල සූදානම් කරල දුන්නා...

ඔය ඒ එස් පී මහත්තය අසූව දසකයේ මුල හරියෙ අපේ පොලිසියෙ ඕ අයි සී වෙලා හිටිය කාලෙ මට හොඳට මතකයි...ගොඩක් සැරපරුෂ නිලධාරියෙක් හැටියට ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියත් අපි එක්ක නං හරිම සහයෝගෙන් වැඩ කළා, හැම අවුරුද්දකම කරන අපේ වෙසක් සැරසිල්ල විවෘත කරන්න සුදු සරමකුයි කමිසෙකුයි ඇඳගෙන එනව, විවාහවෙලා හිටියෙත් ටවුමෙ මුදලාලි කෙනෙකුගෙ දුවෙකුත් එක්කයි...

ඔන්න ඔය විදියට ඉන්නකොට ටවුමෙ පන්සලේ පොසොන් පෙරහැර දවසකදී වගා නිලධාරියෙකුට ගහල ඇතිවෙච්චි ආරාවුලක් නිසා ඒ වෙනකොට ආසනයෙ තදය වෙලා හිටපු පෝල් පෙරේරා ජේ ආර්ට කියල ඔහුව යාපනේට මාරුකළා...

එදා රාත්‍රියේ කපිලගෙ ගෙස්ට් හවුස් එකේ අපි ටික පොඩි මීවිතක් ඇසුරු කරමින් ඉද්දි  ඔය කතාව මතකද කියල මම ඔහුගෙන් ඇහුවා...

පෙරහැර දවසෙ වගා නිලධාරියා පාරේ ඩියුටි කරපු රාළහාමිව උස්සල පොළොවෙ ගහල තිබුණා, මේක අහපු වෙලාවෙ මට යකා ආවේස වුණා ඌව අල්ලං ඇවිත් නෙළුව බීපු කිරි කටින් එන්න...මාව යාපනේට මාරු කරපු එකත් හොඳට ගියා යුද්දෙ තදබල වෙන්න කලින් මට උතුරෙ රාජකාරියත් ඉවර කරගන්න ලැබුනා...

ආදී වශයෙන් අපේ පොලීසියෙ වැඩ කරද්දී වෙච්ච රසකතා ගණනාවක්ම ඔහු කිව්වා...

ලංකාවට ආපු දවසක දෙන්නම අපේ ගෙදර එන්න ඕනෑ...

දවස් කීපයකින් චෙන්නායිවලින් සමුගද්දී ඔහු කපිලටයි මටයි ආරාධනා කළා...දැන්නං ඔහු ජ්‍යෙෂ්ට නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයෙක්...

පහුවදා උදෙන්ම අපි කාර් එකක් කතා කරගෙන වේලන්කන්නිවලින් තන්ජාවූර් බලා යන ගමන ආරම්භ කළා...වේලන්කන්නි ඉඳන් තන්ජාවූර් වලට දුර කිලෝමීටර් අනූඅටක් සීයක් විතර ඇති...මගදී හම්බවුනු පොඩි ටවුමකින් උදේට කාලා මග දෙපස සියඹලා සහ කොහොඹ ගස්වලින් හෙවන වුනු ලස්සන පාරක අපේ වාහනේ ගමන් කළා...ඒ දවස්වල සියඹලා වාරෙ කෝච්චි ගේට්ටුවක් ළඟ වාහනේ නවත්තපු ගමන් අපි බැහැල ගිහිං ගස්වල සියඹලා කඩනවා...ඔය විදියට පැය හතරක විතර ගමනකින් පස්සෙ අපි තන්ජාවූර් වලට ළඟාවූනා...

තන්ජාවූර් වලින් කිලෝමීටර් කීපයක් ඇතුලට වෙන්න කාවේරි නදිය අසබඩ සුන්දර බිම් කැබැල්ලක බෝස්ගේ අයිඩියල් රිවර් වීව් රිසෝර්ට් හෝටලේ පිහිටලා තිබුණා...

අපි එන නිසාම චෙන්නායි ඉඳන් තන්ජාවූර් ඇවිත් හිටපු බෝස් අපිව ආදරයෙන් පිළිඅරන් සිසිල් කොමඩු යුෂවලින් අපට කරපු සංග්‍රහය මහන්සියෙන් හිටපු අපේ ගත සිත සිසිල් කළා...එච්චර කල් කොමඩු කාලා තිබුනත් අඹරල බීම හදන්න පුළුවන්ය කියල මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ...

මහාබලිපූරම්වල තියෙන බෝස්ගේ අයිඩියල් බීච් හෝටලේට ගියාමත් ඔයවගේ ඉතාම ප්‍රනීත දෙළුම් යුෂ බීමක් ප්‍රියා හදල දෙනවා,ප්‍රියා කිව්වෙ බෝස්ගේ නංගි හෝටලේ ආහාරපාන අංශය භාරව වැඩ කරන්නෙ ඇයයි...සිහින් සුන්දර තරුණියක්වූ ප්‍රියා අපිත් එක්ක ඉතාම හිතවත් අපි මොන වෙලාවක හෝටලේට ගියත් අපි කැමති කැමති ආහාරපාන වලින් සංග්‍රහ කරන්න ඇය උනන්දු වෙනවා...

කාලයාගේ අවෑමෙන් ප්‍රියාගේ විවාහ මංගල්‍යයට අපටත් ආරාධනා ලැබුනා...මඟුල පැවැත්වුනේ හෝටලේමයි මනාලයා වුනේ ලංකාවෙන් ඇමෙරිකාවට ගිය තරුණයෙක්...ප්‍රියා නං මනමාලි හැටියට වෙනදාටත් වඩා සුන්දරව හිටියා, මනමාලය ප්‍රියාට වඩා ටිකක් විතර කොටද කියලත් මට හිතුනා,ඇවිදිනකොට කකුලක තිබුන කොරයක් ඇරෙන්න වෙන ප්‍රශ්නයක් මනමාලයට තිබුනෙ නෑ...

මඟුලෙ චාරිත්‍රානුකූල කටයුතු උදෙන්ම අහවර වෙලා දවල් කෑම වෙන තුරු ගොඩක් වෙලාව තිබුණා ඔය මගුල්වලට මත්පැන් වැද්දගන්නෙ නැතත් කොතැනක ගියත් බොන්න හොයන බොනයො ටිකට උඩ තට්ටුවක වෙනම කාමරයක් කාටත් හොරෙන් සූදානම් කරල තිබුණා...

කාන්තාවන්ටත් උවමනා හැටියට විවේක ගන්න කාමර ලෑස්ති කරල දුන්නා...ඇඟ රත්වෙලා මූණු රතුවෙද්දී අපේ කට්ටියට පූල් එකට පනින්න බොහොම උවමනාව තිබුණා...පොඩිඋන් ටික එතකොටත් පූල් එකට බැහැල හිටියෙ...

පූල් එකට බහින්න ඉස්සෙල්ල ඇඟපත හෝදගන්න එපායැ,ෂෝටකුත් ගහගෙන මම පයිප්ප පේලියට ඇඟ හෝදගන්න ගියාම වැටෙන් එහාපැත්තෙ නිලට නිලේ රැලි නගමින් තිබුණු ඉන්දියන් සාගරය දැකපු මම මූදෙන් නාගන්න එක පූල් එකට වඩා ජොලිනෙ කියල වෙරිමතේම වෙරළට පියනැගුවා...

වෙරළෙ දිගාවෙලා අලස සුවය විඳිමින් හිටපු යුරෝපීය සංචාරකයො කීප දෙනෙක් ඇරෙන්න වෙන කවුරුත් හිටියෙ නෑ...මමත් හිමිහිට නැළවෙන මුහුදු රැළි අතර වැතිරුණා...රැළි මතින් පාවෙමින් මටත් නොදැනිම ටිකෙන් ටික ගැඹුරු මුහුදට මාව ඇදිල ගිහිං තිබුණු බව මට තේරුනේ පය බිම ගහන්න හදද්දියි...

මතු සම්බන්ධයි...