භීෂණය මැදින් ටෙලිනාට්‍ය සමග ජීවිතය 10 - කුලසේන පොන්සේකා බැද්දේගම රන්සිරිගේ සංග්‍රාමය සහ කමෙන්ට්කරුවන්ගේ සංගමය.

බෙන් ෆිල්ම්ස් හි ගතකළ කාලය ජීවිතයට විවිධත්වයක් එක්කල සහ විවිධ තරාතිරමේ අය හඳුනා ගන්නට ලැබුණු සුන්දර කාලයකි.    බොහෝ විට බෙන් එකට පැමිණ අප සමග සුහදව කතා කරන්නේ හඳුනා ගන්නට තියා දකින්නට වත් ලැබේයැයි නොසිතුන අපේ සිහින ලෝකවල ජීවත්වූ උදවියයි.    මම ඔය කියන කාලයේ හැම සති අන්තයකම පන්නිපිටියේ පදිංචිව සිටි කුලසේන පොන්සේකා ඔහුගේ සී නයින්ටියේ නැගී බෙන් එකට එන්නේ බෙනට් සමග සාකච්ඡාවටය.   ඔවුන් කතා කලේ කුලසේන පොන්සේකාගේ සිරියහන නවකතාවෙන් තිර නාටකයක් ලිවීම ගැනය.   ඔවුන්ගේ සාකච්ඡා  අසාසිටීම මට බොහෝ රසවත් විය සමහර දවසක කලින් පැමිණි කුලසේන පොන්සේකා බෙනට් එනතුරු අප සමග කතා කරමින් සිටී ඔහුගේ නවකතා ගැනද ඒවායේ චරිත ගොඩනැගීම  ගැනද නවකතා ලියන ආකාරය ගැනද කුලසේනගෙන් මම විස්තර අසමි.   කියවීමට තිබු ලැදියාවද ඔහුගේ පොත් සියල්ලම ඇතුළුව බොහෝ පොත් කියවා තිබීමද මට මෙහිදී ඉතා ප්‍රයෝජනවත් විය.   කුලසේනගේ පොත්වලට විචාරකයන් ලියා ඇති විවේචන ගැන මා ඔහුගෙන් අසමි සමහරවිට ඔහුද  දැක නොමැති එම විවේචන ගැනඅප දෙදෙනා අතර සාකච්ඡා ඇතිවෙයි.    

දවසක් කුලසේන මට කීවේ ඔහුගේ නවකතාවකින් චිත්‍රපටයට නැගුනු පාළම යට චිත්‍රපටයේ පුර්ව දර්ශනයක් මාධ්‍යවේදීන් සඳහා තිරගත වන බවත් ඉරිදා උදේ දහයට එල්පින්ස්ටන් සිනමා ශාලාවට පැමිණියහොත් නරඹන්නට හැකි බවත්ය.  ඒ ඉරිදා උදයේ බෙන් එකේ හිටියේ මා විතරය අනික් උන් වැඩකට ගිහිල්ලාය මම ඇඳ පැළඳගෙන උදේ දහය වෙද්දී එල්පින්ස්ටන් එකට ගියෙමි.   ගියාට මොකද චිත්‍රපටයක් පෙන්නන ආකාරයක් පේන්නට නැත එළියේ මුරට හිටපු සිකුරිටි කාරයාගෙන් ඇසුවිට කීවේ එහෙම දෙයක් ඔහු නොදන්නා බවය.   තවත් ටිකක් වෙලා එතන හිටගෙන හිටියේ කවුරුන් හෝ ඒවිදැයි බලන්නට උනත් කවුරුවත් ආවෙත් නැත.   මෙහෙම හිටියොත් වැඩේ හරි නොයන බව සිතූ මම එතැනින්ම බස් එකට නැගී කොටුවේ රීගල් එකට ගියවිට එළියේ බලාගෙන සිටි කුලසේන මා ඇතුළට එක්කරගෙන ගියේය.    ඇතුළට යනකොටත් චිත්‍රපටය පටන් අරගෙනය කුලසේනට තැන වැරදී මට එල්පින්ස්ටන් එකේ නම කියා ඇත.   ඊළඟ සතියේ කුලසේන බෙන් එකට ආවිට පාළමයට ගැන මගේ අදහස මා ඔහුට කීවෙමි මම කිව්වේ පාළම යට පොත කියවද්දී හිතේ ඇඳෙන චරිතය චිත්‍රපටයේ නොදුටු බවය.     අයි ආර් සී කාරයෙක් සහ චන්ඩියෙක් වූ විලී ගේ චරිතයට සනත් වැනි සුන්දර සුකුමාල මුහුණක් ඇති නළුවෙක් නොගැලපෙන බව මගේ අදහස  විය අනික සනත් කතාකරන හඬට වඩා ගොරහැඩි හඬක් වීලීට තිබිය යුතුයැයි මා විශ්වාස කළෙමි.    මේ හා සමානම තවත් වැරදි තෝරා ගැනීමක් ගැන මගේ මතකය අවදි විය.    ඒ ඊට කාලයකට කලින් තිරගත වූ බැද්දෙගම චිත්‍රපටයේ බබුන්ගේ චරිතයට විජය කුමාරතුංග තෝරා ගැනීමයි.    ඈත රුහුණේ කර්කශ පරිසරයක ඇති හද්දා මුකලානක හේන් කොටමින් කඨෝර  ජීවිතයක් ගෙවන බබුන් වැනි අමු ගැමියෙකුගේ චරිතයට විජය වැනි ඇඟේ කැළලක් වත් නොමැති රන්වන් පාට පුර්ණ දේහධාරී නළුවෙකු යොදාගැනීම මොන තරම් දුරට ගැලපේවි දැයි මම සිතින් තර්ක කළෙමි.  මා කල්පනා කළ දේම පසුව පුවත්පත් විවේචනවල මුඛ්‍ය අදහසක් විය.     විජය ඒ චරිතයට නොගැලපුනත් සිළිඳු ගේ චරිතයට ජෝත් ආරච්චිගේ චරිතයට හෙන්රි ජයසේනත් ලෙස්ටර් මහතා විසින් කල  ඉතා නිවැරදි තේරීම් විය.

සනත් ගැන මගේ විවේචනයට පිළිතුරු වශයෙන් කුලසේන කීවේ අධ්‍යක්‍ෂ එච් ඩී ප්‍රේමරත්න විසින් සනත් තෝරා ගන්නට යෙදුනේ ඔහුගේ වෙළඳපොල වටිනාකම ගැන සලකා බලා වෙන්නට හැකි බවය.   එසේ නම් බැද්දෙගමට විජය තෝරා ගන්නට ඇත්තේත් එම සංසිද්ධිය නිසාම විය හැකි බව මම කීවෙමි.   විජයට අමුඩයක් අන්දවා කැත්තක් අතට දුන් විට ගැමියෙක් වෙන බව ගමේ ජීවිතය ගැන අත්දැකීමක් නැති ලෙස්ටර් මහතා සමහරවිට සිතන්නට ඇත.    කුලසේනට තිබුනේත් ලෙස්ටර් මහත්තයට තිබුණු අඩුපාඩුවම එනම් ගැමි ජීවිතය ගැන අත්දැකීම් නොමැතිකමය.    කුලසේනගේ කෘති විවේචනය කරන විවේචකයන් කීවේම නාගරික හා අර්ධ නාගරික ජීවිතය ඔහුගේ පොත්වල මනාව විග්‍රහ වුණත් ගැමි ජීවිතය  කුලසේනට නාගරික ජීවිතය මෙන් මනාව විග්‍රහකරන්නට නොහැකි බවය.    මේ කතාව දවසක් මම කුලසේනට කීවිට ඔහු සිනාසී මට කීවේ එලෙස අඩුපාඩුවක් ඔහුට නැති බවය.   කෙසේවුවත් ඊට මාස කීපයකට පසු කුලසේන රන්සිරිගේ සංග්‍රාමය නමැති යොවුන් නවකතාව ලිව්වේ ඒ විවේචකයන්ට පිළිතුරු වශයෙන් දෝ යැයි මට සිතුණි.    කෙසේ වුවද ඒ කතාවේත් ගැමි ජීවිතය චිත්‍රණය කරන්නට කුලසේන සමත් නොවේ.   රන්සිරිගේ සංග්‍රාමයේ කතා නායකයා වන රන්සිරි ඇඹිලිපිටිය පැත්තේ හද්දා පිටිසර ගමක හේන් ගොවියෙකුගේ පුතෙකි.    කතාව ගමෙන් ආරම්භ කළත් කුලසේන රන්සිරිව වැඩිකල් ගමේ තියන්නේ නැත ඔහුව කොළඹට ගෙනවුත් එතැන් සිට ඔහුට සුපුරුදු නාගරික පරිසරයේ කතාව ඉදිරියට ගෙනයයි.      මුළු කතාවම කොළඹ පසුබිම් කරගෙන ඉදිරියට ගෙනයන කුලසේන කතාවේ අන්තිමට රන්සිරිව ආපහු ගමට ගෙනගොස් දමා කතාව අවසන් කරයි.

දවසක් බෙන් එකේ කතා කරමින් ඉන්න ගමන් කැලණිය පැත්තේ මුද්‍රණාලයක ගබඩාවේ ඇති රන්සිරිගේ සංග්‍රාමය පොත් තොගය පන්නිපිටියේ ඔහුගේ ගෙදරට ගෙනැත් දෙන ලෙස කුලසේන බෙනට්ගෙන් ඉල්ලීමක් කළේය.    බෙනට් වැඩේ පැවරුවේ රුවන්ටත් මටත්ය අපි දෙන්නා එදා හවස් වරුවේ බෙන් එකේ ටවුන් ඒස් වාහනයද රැගෙන කැලණිය බලා පිටත් වුනෙමු.    වාහනය පදවාගෙන ගියේ රුවන්ය රුවන්ට කලකට පෙර ලබාගත් ලයිසන් එකක් තිබුණත් පාරේ වාහන පදවා වැඩි පළපුරුද්දක් නොවීය.   බෙනට්ගේ කීමට පිටුපාන්නට බැරිකමට වාහනය අතට ගත්තත් ඔහු වාහනය පදවා ගෙන ගියේ හැප්පෙයි කියා බයේ කකුල් ගැහෙමිනි.   අපි කෙසේ හෝ කැලණියට ගොස් මුද්‍රණාලයේ ගබඩාව හොයාගතිමු.   ඉතා පටු දෙවැට පාරකට මුහුණලා තිබූ ගබඩාව ලඟට වාහනය ගෙනගොස් ආපසු හරවාගන්නට ක්‍රමයක් නොමැතිවූ බැවින් වාහනය රිවස් කර ගබඩාවේ දොර ලඟට ගන්නට සිදුවිය.    වාහනය පසුපසට ගෙනයද්දී රුවන් අතින් වාහනයේ දෙපැත්තටම හානිවිය.    කෙසේ වුවද පොත් ටික පටවාගෙන වැඩි කරදරයක් නැතිව පන්නිපිටියේ කුලසේනලාගේ ගෙදරට ලඟාවන්නට අපට හැකිවිය.    පොත්ටික කුලසේනට බාරදුන් පසු පොත් දෙකක් අස්සන් කල කුලසේන ඒ පොත් දෙක රුවන්ටත් මටත් තෑගීකළේය.    

කුලසේනගේ ඒ පොතට වර්ෂයේ හොඳම යොවුන් නවකතාවට පිරිනැමෙන රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය පිරිනැමුණු බව ලාවට මතකයක් මගේ හිතේ පවතී.    පොත බෙන් එකට රැගෙන ආ මම රෑ වනවිට පොත කියවා අහවර කළෙමි රුවන්ට ලැබුණු පොත ඔහු ලාච්චුවට දමා නාන්නට ගියේය රුවන් පොත කියෙව්වාදැයි මා නොදනිමි.     පොත හොඳ නිසා ටෙලි නාට්‍යයට නැගීමේ අයිතිය කුලසේනට මුදල් ගෙවා පවරා ගනිමුයි මා රුවන්ට කිවේ මගේ ළඟ එතරම් මුදලක් නොතිබුණු නිසාය.   අපි ටෙලි නාට්‍යය නොකළත් යම් දවසක කරන කෙනෙකුට විකුණන්නට හෝ පුළුවනැයි මා රුවන්ට කීවත් රුවන් කීවේ ටෙලි නාට්‍යයකට නගන්නට තරම් ඒ පොතේ නාට්‍යමය ගතියක් නොමැති බවය.   එතැනින් පොත පවරා ගැනීමේ කතාව යටගියේය.    ඊට වසරකට හෝ දෙකකට පසු පොතේ අයිතිය මිළට ගත් ජයලත් මනෝරත්න රන්සිරිගේ සංග්‍රාමය යනුවෙන් ටෙලි නාට්‍යයක් නිපදවා ප්‍රදර්ශනය කරනවා පෙන්වන්නට රුවන් මා සමග නොසිටියේය.

කෙසේ වුවද ටෙලි නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂණයට අත නොගැසුවත් රුවන් තමන් තෝරාගත් මාර්ගයේ බොහෝ දුර ගොස් අද වනවිට ක්‍ෂේත්‍රයේ අති දක්ෂ කැමරා ශිල්පියෙක් ලෙස හපන්කම් පෙන්වනු බොහෝ විට මා දකිමි෴

ප.ලි. අද ප්‍රභාත්ගේ කතාවේ ඉතිරි කොටස ගෙන එන්නට සිතා සිටියත් කතාව ආරම්භයේදීම මාතෘකාව පමණක් වැරදීමකින් ප්‍රකාශයට පත්විය.    එලෙස තිබුණේ විනාඩි කීපයකි මම වහාම එය මකා දැමුවෙමි.  ඒ ක්ෂණයේදී වුවද එයට කමෙන්ට් දෙකක් වැටී තිබුණි.   මුල්ම කමෙන්ටුව දමා තිබුණේ බ්ලොග් කමෙන්ට් කරුවන්ගේ සංගමයේ සභාපති තැන්පත් ගොඩකවෙල ප්‍රසන්න මහතා විසිනි.   දෙවැන්න හරීගෙන්ය.   එවෙලේ මට නිකමට වගේ හිතුනේ කමෙන්ට් කරුවන්ගේ සභාපති පදවියට ප්‍රසන්න මොන තරම් සුදුස්සෙක්ද කියාය.

භීෂණය මැදින් ටෙලි නාට්‍ය සමග ජීවිතය කතා මාලාව වැඩිම වුණොත් තව කතාදෙකකින් අවසන් කරන්නට හැකි වේයැයි සිතමි.     ඊට පසු ලියන්නට සුදුසු තව කතා මාලාවක් ගැනද මා මේ දිනවල සිතමින් සිටිමි.   එපමණ ලියාගන්නට නොහැකිවුනත් අද හදිසියෙන්ම මේ කතාව පළකරන්නට මා ඉක්මන් වුයේ පෝස්ටුවක් නොමැතිව බ්ලොගය තිබෙන ආකාරය ගැන මගේ පැහැදීමක් නොමැති බැවිනි.   කතාව කෙටිවීම ගැන  බැන අඬගහන්නේ නැතුව සමාව බාජනයකට දමා දෙන ලෙස සියළු දෙනාගෙන්ම ඉල්ලා සිටිමි.