49.අතීත මතක මංපෙත් දිගේ

අලුත් අවුරුද්දක් ලබද්දි ජීවිත මතක මංපෙත ඔස්සේ ගොඩාක් ඈතට යන්නට මට සිතුණා....සමහර මතකයන් සිතට නගාගත්තෙත් හරිම ආයාසයකින්....ගොඩක් මතක බොඳවුණු චිත්‍රයක් වාගේ....එහෙමත් නැත්නම් පරණ චිත්‍රපටයක හමගිය රූප පෙළක් වාගේ.

තියන සුලු මතකයවත් අමතක වෙන්න කලින් සටහන් කරල තියන්න උත්සාහ කරන්නෙ වැඩිකල් නොගිහින්ම මතක තියෙන ටිකත් අමතක වෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා.

මගෙ මතකයන් ඔයාලට කොච්චර රසවත් වේවිද කියන එක මට ප්‍රශ්නාර්ථයක් වුණත් අතීත මතක මංපෙත්වල අතරමං වෙමින් මේ සටහන තබන්නේ හුදෙක්ම මගේ ආත්ම තෘප්තිය සඳහායි....කොහොමත් මගේ මතකයන් කියවන ඔබ ඔබේ මතකයන් තුළ අතරමං වන බව නම් මට විශ්වාසයි.

 මම පොඩිකාලෙ ගියේ අපේ ගමේ මිශ්‍ර කණිෂ්ඨ පාඨශාලාවට....ගෙදර ඉඳල හැතප්මකට පොඩ්ඩක් අඩු වැඩි වශයෙන් දුර තිබුණා....ඒ කාලෙ ගමේ දෙමව්පියන්ට දරුවන්ව ටවුමෙ ඉස්කොලවලටවත් ජනප්‍රිය පාසල්වලටවත් දාන උණක් තිබුනෙ නැති නිසා ගමේ ළමයි ගියෙ ගමේම ඉස්කෝලෙට.

ඉස්කෝලෙට තිබුණු දුර අපි ආවෙ ගියෙ පයින්.....එකම වෙලාවට පාරට බහින කොලු කෙලි රැළ ගුරු පාර දිගේ පෙළට වැටෙනව....අපි අලවත්ත පාර දිගේ ඉස්කෝලෙට යනකොට වෙළෙන් එහාගොඩේ ළමයි ඉස්කෝලෙට එන්නෙ ගමමැද පාරෙන්....ඒ කාලෙ වෙළ එගොඩ මෙගොඩ යාකරන පාර වැටිල තිබුණෙ නෑනෙ.

පාර කෙළවරටම යනකං එක පැත්තක විශාල අලවත්ත....අනික් පැත්තෙ ඇළ ඇලයි පාරයි අතරෙ බඩවැටිය....ඔය බඩවැටියෙ තමයි අපි ප්‍රියකරන ගඩාගෙඩි ජාති ඔක්කොම තිබුණෙ.

හරියටම දුරෙන් බාගයක් විතර යනකොට හම්බවෙන්නෙ කොහු මෝල....අපි යනකොටත් වැඩ පටන් අරගෙන.... ඇන්ජිමේ ලොකු රෝදෙ කැරකෙමින් බටය දිගේ බුම් බුම් ගාල දුම් වළලු ඉහළ යනව....පැත්තක රබර් සීට් එල්ලපු මඩුවකුත් තිබ්බා....එහා පැත්තෙ පොල්ලෙලි වල ....මට්ට වලෙන් එන ගඳට රබර් ගඳත් මිශ්‍ර වෙලා අමුතුම ගඳක් ආවෙ.....ඒත් එක්කම වේලෙන කොහු සුවඳත් එනව....දැන් වුණත් ඔය කොහු සුවඳ හරි රබර් සුවඳ හරි නහයට දැනෙන තැන්වල මම හිතින් ගොඩක් ඈත අතීතයට යනව.

කොහුමෝල ලඟ ඉඳල කනත්ත ගාවට යනතුරු පාර එකම කිරිසුදු වැල්ල.....වැල්ල කොච්චර ගණකමද කිව්වොත් පාගන බයිසිකලයක් එහෙම පැදගෙන යන්න බෑ එරිල නවතිනව....ඒ හරියෙ වැහි දවස්වලට උල්දිය දානව....උල්දියදාන වතුර ඔක්කොම පාරෙන් ගිහින් ඇළට වැටෙනව....ඔය කාලෙට අපට හරිම සතුටුයි....ඕනැකමින්ම වතුරෙ ගිහින් ඇඳුම් තෙමාගෙන තමා යන්නෙ.

ඉස්කෝලෙ ගොඩනැගිලි දෙකයි.....අටේ පන්තියට යනකල් තමයි පංති පැවැත්වුණේ....අටේ පන්තියෙ උන්නෙ අලි කොල්ලො කෙල්ලො...ඉන්ටවල් එකට කලින් අටේ පන්තියෙ කොල්ලො ගිහින් ළිඳෙන් වතුර ඇදල ලොකු කල්දේරම් දෙකක් පුරවනව....ඒව ඉන්ටවල් එකේ වතුර බොන්න එන ළමයින්ට බෙදල දෙන්න කෝප්ප අතින් ගත්තු කොල්ලො දෙන්නෙකුත් ඉන්නව....ඒ කියන්නෙ අපි කවදාවත් ඉස්කෝලෙට වතුර බෝතල් ගෙනිහිල්ල නෑ....ලොකු ඉස්කෝලෙදිත් ගිහින් ටැප් එකෙන් වතුර බිව්ව.

දවල්ට බනිස් ගෙඩියක් එක්ක කිරි වීදුරුවක්....කිරි හදන්න ආච්චි කෙනෙක් දවල්ට ඉස්කෝලෙට එනව...ඇමරිකන් ආධාර යටතේ ලැබෙන කෙයාර් කිරිපිටි කොට්ට සිමෙන්ති කොට්ට වගේ කාමරේක ගොඩගහල තියෙන්නෙ....ආච්චි ඔය කිරිපිටි දියකරල විශාල කල්දේරමක කිරි උණුකරනව....ඉන්ටවල් එකේ අපි පෝලිමේ ගිහින් සීනි හැන්දකුයි කිරි කෝප්පෙයි අරගන්නව....ගොඩක් ළමයි කරන්නෙ සීනි ටික කටේ දාගෙන කිරිකෝප්පෙ එහා වත්තෙ පඳුරක් මුලට වීසිකරනව.....කවුරුහරි ගුරුවරයෙක් බලාගෙන හිටියොත් තමා කවුරුත් කිරි බොන්නෙ.

 බනිස් ගේන්න පන්තියෙ කවුරුහරි එහා ගොඩනැගිල්ලට යනව....අපේ පන්තියෙන් යන්නෙ ටියුඩර්...ටියුඩර් අපේ ගමේ කොල්ලෙක් අපේ ගමේ කිව්වෙ අහළ පහළ ගම් ගණනාවකින්ම ඉස්කෝලෙට ළමයි ආපු නිසා...ටියුඩර් අපේ පන්තියෙ උනාට අපට ගොඩක් වැඩිමල්....අපි හෝඩියෙ ඉඳල තුනේ පන්තියට යනකම් ටියුඩර් පේල් වෙවී එකම පන්තියෙ හිටියා....තුනේ ඉඳන් පහේ පන්තියට යනකම් මම ටියුඩර්ව අරගෙන ගියා....පහෙන් පාස්වෙලා මම සෙන්ට්‍රල් එකට යනකොට ටියුඩර් ගෙදර ගියා...පස්සෙ කාලෙක අපේ ගමේ ප්‍රසිද්ධම කුකුල් හොරා වුණේ ටියුඩර්.....ඔච්චර යාලුව වෙලත් මේකා මම හදපු කුකුල්ලුත් හොරකම් කළානෙ.

පෙළක් දවස්වලට සේනානායක නෝන මහත්තය මාවයි ටියුඩර්වයි යවනව ගම් බිත්තර හොයාගෙන එන්න....අපි දෙන්න බිත්තරත් අරගෙන එන ගමන සමූපකාර කඩේට ටිකක් එහයින් පොඩි කඩ කෑල්ලක් දාගෙන හිටපු ආච්චි කෙනෙකුගෙ කඩේට රිංගනව ආප්ප කන්න....ඒ වෙලාවට ආච්චිගෙ වෙළඳාමත් ඉවරයි....ආච්චි අපි දෙන්නට ආප්පයි පැණි ආප්පයි කන්න දෙනව.....තේ කහට දෙකකුත් හදල බොන්න දීල.....

හා...දැන් පරිස්සමින් ඉස්කෝලෙට පලයල්ල පුතේ....

කියල පාරට බැහැල අපි යනකං බලාගෙන ඉන්නව.

ඉස්කෝලෙ ඇරිල ආපහු ගෙදර එන්ඩනං අපට කිසිම හදිස්සියක් නෑ....අලවත්තෙ කනත්ත ගාවින් හැරුණහම ඇළ අයිනෙ හැතැප්මක් විතර දිග බඩවැටියකුත් අනික් පැත්තෙ විශාල වත්තකුත් තියෙනකොට       කන්ඩ දේවල් හිඟයැ....    වෙරළු,පේර,ඇඹුල් පේර,කොහුකිරිල්ල,එරමිණිය,දං එතකොට වත්තෙ වැටේ තියෙන කටු අන්නාසි...ඔය කටු අන්නාසි පඳුරුවල තියෙන ඉදිච්ච ගෙඩිත් කඩාගෙන කනවනෙ....අම්මල එපා කියල තියෙන්නෙ ඒව කන්න කට වණවෙනව කියල කොහෙද කහපාටට ඉදිලා බැබලි බැබලි තියනකොට කාටද බලාන ඉන්න පුළුවන්.

ලොකු කොල්ලො පාර අයිනෙ ගස්වලට නැගල කුරුම්බ කඩනව...කඩපු කුරුම්බ ටික උං බොනව මිසක් කවදාවත් අපට දෙන්නෙ නෑ...ඉඳල හිටල කුරුම්බ බෑවක් අපට දික්කරනව...

ලොඳ හූරගෙන කාපියව්....කියල.

කනත්ත ළඟින් එනව කියනකොට ඔන්න මට තවත් කතාවත් මතක් වුණා.... අමතක වෙන්න කලින් ඒකත් ලියල තියන්නම්කො...

ඔය කනත්ත තිබුණෙ මහ අහීමාන පරිසරයක....ගෙයක් දොරක් ළඟපාතක නෑ...දැන්නෙ වටේටම ගෙවල් හැදිල තියෙන්නෙ...

අපි ඔය ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙලත් ගොඩක් පස්සෙ කාලෙක ලකී කියල පොඩි හුරුබුහුටි කොල්ලෙක් ඉස්කෝලෙ හෝඩියෙ පන්තියට ඇතුල් වුණා....

ලකිය ඉස්කෝලෙ යද්දි උන්ගෙ තාත්ත සුගතදාස ඌට දුන්න අවවාදය තමයි...

කොල්ලො උඹ එහෙම දවල්ට ඔය කනත්ත පැත්තෙ තනියම යන්න එපා....ඕකෙ යක්කු ඉන්නව...

සුගතදාස ඇස්ගෙඩි දෙකත් ලොඩි කරගෙන මූට කිව්ව...

ලකිය පහුවදා දවල් ඉස්කෝලෙ ඇරිල කනත්ත ළඟට ගිහින් බලාගෙන ඉඳල යක්කු එනකං....

 ආපු යකෙක් නෑනෙ...ලකී අර පරණ මිනී වලක් උඩ තිබුණු වේලිච්ච මල් රීඩ් එකකුත් අරගෙන ගෙදර ඇවිත් තියෙන්නෙ මල අතේ අරං.....

 ගෙදරට එනකොට සුගතදාස හාන්සි පුටුවෙ කකුල් දෙකත් උඩ තියාගෙන නිමිච්චි සුරුට්ටුවකුත් හප හපා ඉන්නවලු.....

අරං ආපු මල් රීඩ් එක මිදුලට දමල ගහපු ලකියා....

කෝ බොල කනත්තෙ ඉන්නව කියපු යක්කු.....මම මෙච්චර වෙලා බලාගෙන ඉඳල ආවෙ.....තෝ නං කොකෙක්ම තමා....

සුගතදාසට ගමේ කියන්නෙ කොකා කියල....

ආ මේකෙ කම්බි ටික හොඳයිනෙ බොල මට බුලත් වැල් බඳින්න..... කියල සුගතදාස මල් රීඩ් එකත් අරං වත්තට ගියාලු.

ඉස්කෝලෙ දුන්න බනිස් ගෙඩිය එච්චර ප්‍රමිතියකට තිබුණෙ නෑ....අපි බනිසෙ පොත්ත කාල මදෙන් කපුටන්ට ගහනව....බඩගින්නක් තිබුනොත් කොච්චි කඩාගෙන කොච්චිත් එක්ක බනිසෙ කනව....ඉස්කෝලෙ වත්තෙ ඕනැ තරම් කොච්චි මිරිස් තිබුණා..... එළවලු අල බතල ඉස්කෝලෙ වත්තෙම අපි වැව්වනෙ..පාරෙන් එහා පැත්තෙ දැන් පිට්ටනිය තියෙන කෑල්ලෙ මඤ්ඤොක්කයි බතලයි පැත්තක වවල අනික් පැත්තෙ බඩඉරිඟු වැව්ව.....අනික් පැත්තෙ පාර හරියෙ කංකුන්,මුකුණුවැන්න සාරණ වාගෙ පලා ජාති වැව්ව.....පුදුම පලදාවක්නෙ තිබුණෙ....අස්වැන්නත් අපටමයි වික්කෙ බොහොම පොඩි මුදලකට.

අඹ කාලෙට මගදිගට තියෙන අඹගස්වලට පොලු ගහල අඹ කඩනව...චීන කොට්ටං වාරෙටත් එහෙමයි....සාක්කු පුරෝල චීන කොට්ටං.....ගම මැද පාරෙන් එනකොටනං ඔය ගඩාගෙඩි ජාතියි කුරුම්බයි නෑ...පාර දෙපැත්තෙම ගෙවල්...ඒ පාරෙ යනවනං යන්නෙ කාගෙ හරි වත්තක තියෙන කොණ්ඩ ජම්බු හරි ලොවි හරි කඩන්න.

ඉඳල හිටල දවසක කට්ටිය කතාවෙනව....

අද යමුද නාරංවත්ත පාරෙන්......

නාරංවත්ත කියන්නෙ අලවත්තටත් වඩා විශාල වත්තක්...දෙවෙනි ලෝක යුද්දෙ කාලෙ ඔය වත්තෙ මිත්‍ර හමුදාවෙ ගුවන් හමුදා කඳවුරක් තිබිල තියෙනව...ඒ කාලෙ දාපු කොන්ක්‍රීට්,තාරපාරවල්,වතුර ටැංකිවල නෂ්ටාවශේෂ අපි ඉස්කෝලෙ ගිය කාලෙත් තිබුණා...නාරංවත්ත පාර කිව්වෙත් හොඳට තාර දාපු පාරක් නාරංවත්තෙ එහා කෙළවරේ ඉඳල අපේ ගම හරියට දාල තිබුණෙ....වත්ත නං ඒ කාලෙ කැලෑ වැහිල තිබ්බෙ...ඔය කැලේ දුරියං,වෙරළු,ජම්බෝල වාගෙ පළතුරු ගස් එහෙම තියෙනව...කැලේට රිංගුවොත් මොනව නමුත් කන්න දෙයක් හොයාගන්න පුළුවන්.

යුද්දෙ කාලෙ මිත්‍ර හමුදාවල භටයන්ට සෙල්ලම් කරන්න හදපු පිට්ටනියකුත් නාරංවත්තෙ තිබුණා....ඒ පැත්තෙ පිට්ටනි අතරින් මම දැකල තියෙන ඉතාම ඉහළ ප්‍රමිතියකට හදපු පිට්ටනිය තමා ඒක....ඒ වෙනකොට යුද්දෙ ඉවරවෙලා අවුරුදු තිස් ගාණක් ගතවෙලා තිබ්බත් පිට්ටනිය වල් වැහිල තිබුණෙ නෑ....ඒ කාලෙ හිටවපු තණකොළ පවා ඒ විදියටම තිබුණා....පස්සෙ කාලෙක අපි ඔය පිට්ටනියෙ සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා....අවුරුදු උත්සවයකුත් පැවැත්තුවා....

හැත්තැ ගණංවල මුල් හරියෙ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය ඔය වත්ත කෑලි කඩල ඉඩම් නැති අයට බෙදල දෙන්න පටන් ගත්ත....

මිනින්දෝරුවො ඉඩම මැනල කෑලි කඩාගෙන එනව....පිට්ටනියත් මැනල පර්චස් පහළොවේ විස්සෙ කෑලි ලකුණු කලා....

 මේක හරිම අපරාධයක්නෙ....එහෙම අපූරු පිට්ටනියක් ආයෙ ඒ අහළ පළාතක තිබුණෙ නෑ.

අපේ ඒ දවස්වල තිබුණු ක්‍රීඩා සමාජෙයි සිසිර ප්‍රජාමණ්ඩලෙයි එකතුවෙලා මේ වැඩේට විරුද්ධව කතාකළා...ඒ කාලෙ අපි හොඳ තරුණයොනෙ....සෑහෙන පරිශ්‍රමයකින් පස්සෙ පිට්ටනිය බෙදන්නෙ නැතුව බේරගන්න අපට පුළුවන් වුණා....ඒත් පර්චස් ගාණක් විතර අහිමි උනා.

අපි කාලයක් පිට්ටනියෙ සෙල්ලම් කළත් ගමේ ඉඳන් ටිකක් දුර නිසා පස්සෙදි සෙල්ලම් කිරිල්ල අතඇරුණ.

 ඊටත් පස්සෙ කාලෙක නාරංවත්තෙ පදිංචි වුණු අය පිට්ටනිය හදල එහෙම ඒ අයගෙ ක්‍රීඩා සමාජෙ නම ගහගත්ත....හැබැයි ඒ ගොල්ලන්ට නම ගහගන්න පිට්ටනිය බේරල දුන්නෙ අපි කියල ඒ අය දන්නෙ නෑ....අපි ස්තූතියක් නැති වැඩක් කළාට දැන් උනත් ඒ කරපු දේ ගැන අපට හරිම සතුටුයි.
 

ඉතිං ගම වටේම පඳුරු ටික තලා ගත්තනෙ....හිතුවට වඩා දික්වුණා...දැනට ඇති සෙන්ට්‍රල් එකට ගිය හැටියි ආපහු එමින් ගමන් ගස් නැගල කුරුම්බ කාපු හැටියි රිදි නැන්ද අපුල්ලන තොටුපොළේ නාපු හැටියි පස්සෙ දවසක කියන්නම්.

 ලැබුවාවූ සිංහල හා හින්දු අලුත් අවුරුද්ද බ්ලොග් අවකාශයේ මගේ මිතුරු මිතුරියන් සියලුම දෙනාට ප්‍රීතියෙන් හා සතුටින් පිරුණු කිරිපැණි ඉතිරෙන සුබම සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවායි ඉතා ආදරයෙන් පතමි.