107.වරායේ කිටියා සහ මඟුල් කතා.

අපට කතාවෙන් කතාවෙන් කිටිය ගැන අමතකම වෙලා ගියානෙ,මම කිටියගෙ කතාවෙ කොටස් දෙකක්ද කොහෙද ලිව්ව මතකද...ඔන්න ඉතිං අපි කට්ටිය ඔය ආකාරයට වරායෙ කන්තෝරුවෙ වැඩ කරමින් කිටියවත් බයිට් එකට ගනිමින් ඉන්නැද්දි දවසක කිටිය අපට මාතර යන්න කතාකළා,මාතර කිව්වට මාතර ඉඳන් ටිකක් දුර වල්පොලද යටියනද කොහෙද කියල මට හරියට දැන් මතකක් නෑ කොහොමහරි කිටීගෙ බිරිඳගේ ගෙදර, ඇය ගුරුවරියක් කොළඹ ඉගැන්නුවෙ...කිටීගෙ මාමණ්ඩිත් විශ්‍රාමලත් විදුහල්පතිවරයෙක්...කිටී අපට මාතර ගෙදර යන්න කතාකරපු හේතුව නං මට හරියටම මතක නෑ හැබැයි කිටීගෙ නෑන ඒ කියන්නෙ කිටීගෙ බිරිඳගේ අවිවාහක සහෝදරිය ඇයත් ගුරුවරියක්, ඒ කාලෙම ඇයට මගුලක් කතාකරල තිබුන...මනමාලය මගෙ  යාලුවෙක්...ඉතිං අපි එහෙ යනව කියල යාලුවට කියපුවම හා එහෙනං ගිහිං ඒ පැත්තත් බලාගෙන එන්නකො  කියල යාළුව මට කිව්වා...

ගමන ගියෙ කරුයි මමයි ජුලියසුයි කිටීයි ,කරු හබරාදූවේ,ජුලියස් කෝට්ටේගොඩ පැත්තෙ මම විතරයි පිට පලාතක කෙනෙකුට හිටියෙ...

අපි ඉතිං එක සෙනසුරාද දවසක උදේ කොළඹින් පිටත්වෙලා හවස දෙක තුන වෙද්දී කිටීගෙ බිරිඳගේ ගෙදරට ළඟාවුණා,දවල් කෑම එහෙන් කාල කිටීගෙ මාමණ්ඩිත් එක්කත් ටිකක් වෙලා කයිය ගහගෙන ඉඳල මනමාලිගෙත් විස්තර අහල බලාගෙන කිටීව එහෙ තියල අපි තුන් දෙනා පිටත්වුණා...මාතරට ඇවිත් ජුලියස් ගෙදර ගියා මමයි කරුයි හබරාදූවේ කරුලයි ගෙදර ආවා...මට ඒ රෑ වෙලා ගෙදර එන්න බැරුව වගේම තවත් වැඩක් පහුවදාට යෙදිල තිබ්බ නිසයි කරුලගේ ගෙදර එදා නැවතුනේ...

ඔය දවස්වල මම පොටෝග්‍රැපි කෝස් එකක් කළා පන්තිය කලේ රූපසිංහ කියල ගම්පහ සර් කෙනෙක්,පන්ති පැවැත්වුනේ පුංචි බොරැල්ලෙ ඔය නාලන්දෙට යන පාරෙ තිබුණු පන්සලක...කෝස් එක ඉවරවෙලා යන ට්‍රිප් එක පහුවදාට යෙදිලා තිබුණා ට්‍රිප් එක ගියෙ උණවටුනට සහ කොග්ගල මාටින් වික්‍රමසිංහ කෞතුකාගාරය බලන්න, මම පහුවදා හබරාදුවේ ඉඳල ඇවිත් උණවටුනෙන් කණ්ඩායමට එකතුවෙනව කියල පොරොන්දු වුණා...

පන්තියෙ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවෝ විසි ගාණක් හිටියත් කැමරා තිබුනෙ දෙකයි, එකක් සර්ගෙ අනික මගෙ,කට්ටිය ඔටෝ පෝකස් කැමරා ඕසෙට ගෙනාවත් ඒවයින් ඉගෙන ගන්න බෑ කියල කියපු සර් ඔක්කොටොම ඉගැන්නුවෙ මගේ එස් එල් ආර් කැමරාවෙන්...කැමරාවක් අයිතිකරගන්න ගොඩක් කාලෙක ඉඳල හීන දැක්කත් කැමරාවකට රුපියල් විසිතිස්දාහක් වියදං කරන්න අහිංසක රජයේ සේවකයෙක් වුනු මට ඒ කාලෙ කොහොමටවත් හැකියාවක් තිබ්බේ නෑ...

අනුන්ගෙ කැමරා දිහා බලබල හූල්ල හූල්ල ඉන්නකොට ඒ කාලෙ පිටරට රස්සාවක් කරපු අපේ මල්ලි ලංකාවට එනකොට මට මොනවද ඕනෑ කියල අහපුවම පුලුවන්නං මට කැමරාවක් ගෙනත් දෙන්න කියල කියපුවම ඔන්න ඔය පෙන්ටැක්ස් කේ 1000 කැමරාව මට ගෙනත් දුන්නා ...ඒ සන්දියෙ මම පිටරට යන්න හිතලවත් නෑ,පස්සෙ නං මල්ලි මට ඩිජිටල් කැමරාවකට ඇරිය,මගෙ වෙඩින් එකේ පොටෝ ගත්තෙත් ඔය කැමරාවෙන්මයි...

ඒ කාලෙ වෙඩින්වල අද වගේ පිංතූර ගන්න එකටයි වීඩියෝ කරන එකටයි මුල්තැන දුන්නෙ නෑ,දැන් නං හනිමූන් එක ඇරෙන්න අනික් සියල්ලම ඒ ටු ඉසෙඩ් වීඩියෝ කරනවා,පස්සෙ කාලෙකදී හනිමූන් එකෙත් උණුසුම් කොටස් වීඩියෝ කරයි කියලත් මට නිකමට වගේ හිතෙනවා ,මගුල සම්පූර්ණයෙන්ම අධ්‍යක්ෂණය කරන්නෙ පොටෝ කැචර් සහ වීඩියෝ කාරයනෙ...ජෝඩුව ඇවිදින්නෙ කන්නෙ බොන්නෙ කතා කරන්නෙ වාහනේට නගින්නෙ පිංතූර ගන්න කට්ටිය කියන හැටියට,වැරදුණොත් ආපහු ෂොට් එක ගන්නව...මම නං එහෙම කරුමෙකට අහුවුනේ නැති නිසා අපි අපිට ඕනෑ විදියට ඇවිද්ද කතා කළා කෑව බිව්වා පොටෝ කාරයොත් අපිට කරදර නොකර ඒ ගොල්ලන්ගෙ වැඩේ කළා...

මම බෙන් එකේ ඉද්දි මගුල් කී සීයක් නං වීඩියෝ කරන්න ගිහිං ඇද්ද කොළඹ තියෙන හෝටල් හැම එකකමයි හෝල් ඔක්කොගෙමයි අපි වෙඩින් වීඩියෝ කරලා තියෙනව...අපි කිසි දවසක ජෝඩුවවත් මගුලවත් අධ්‍යක්ෂණය කරන්න ගියෙ නෑ, යාලුවන්ට නෑදෑයන්ට බැන බැන ආපහු ආපහු ෂොට් ගත්තෙත් නෑ,නමුත් වීඩියෝ එකත් ලස්සනට කරලා දුන්න...

ඔය දැන් මහලොකුවට නං ගහගෙන වෙඩින් වීඩියෝ කරන අය මගුල් ගෙදර ස්වභාවික මූමන්ට් ඒ විදියටම වීඩියෝ කරගන්න බැරිකමට ජෝඩුවට වද දිදී දඟලනව...

නැකත් දවසකට බෙන් එකට මගුලක් වීඩියෝ කරන්න ලැබෙනවමයි,ඔය වැඩේට යන්න අපිත් බොහොම කැමතියි මොනවද ඉතිං ගිහිං හොඳට කාල බීල වැඩේ කරල හවසට ගානකුත් සාක්කුවෙ දාගෙන එන එකනෙ,එදාට රස්සාවෙන් නිවාඩු දාල හරි වැඩේ කරන්න ගියාට පාඩු නෑ...එහෙම නැතුව රස්සාව කරල ලැබුණු සොච්චමෙන් විතරක්  පණ ගැට ගහගන්න හරි අමාරුයි...හෝල්වල හෝටල්වල විතරක් නෙවෙයි ගෙවල්වල පල්ලිවල තිබිච්ච මගුල් වීඩියෝ කරන්නත් අපි ගියා...

මගුල් ගෙවල්වල කොච්චර ගියාද කිව්වොත් මගුලෙ මුල ඉඳන් අගට යනතුරු කෙරන හැම දෙයක්ම පෝරුවෙ චාරිත්‍ර ජයමංගල ගාථා ආදිය ඔක්කොම මට කට පාඩම් වුණා...ඒ ලැබුණු දැනුම මට පස්සෙ අවස්ථාවලදී ගොඩක් ප්‍රයෝජනවත් වුණා...

ඒ කොහොමද කියල එක උදාහරණයක් කිව්වොත් අපේ ගමේ හිටපු අහිංසක කොල්ලෙක් ඔහුගෙ මගුලෙ පින්තූර ටික මට අරං දෙන්න කිව්ව,බලපුවම පින්තූර ගන්නවට මට සල්ලි දෙන්න තියා ෆිල්ම් රෝල් ටික අරං දෙන්නවත් ඌට වත්කමක් නෑ...මමත් හා කියල මගුල් ගෙදර ගියා...මනමාලිගෙ ගෙදර ගිහිං පින්තූර ටිකක් එහෙම අරං උදේට කෑම මේසෙට  වාඩිවෙලා ඉවරවුනාම  ඊළඟට තිබුනෙ මගුලෙ වැදගත්ම අංගය වෙච්චි පෝරුවේ චාරිත්‍ර සහ ඉදිරි කටයුතුයි...පෝරුවෙ  චාරිත්‍ර කරන්න ඇවිත් හිටපු දැනමුත්ත කවුද දන්නවද,අර මාත් එක්ක එල්ලේ මැච් එකේ එනවුන්ස් කරපු ඌරුමීයා ...දැන් ඌරුමීය පෝරුවෙ චාරිත්‍ර කරනවා මම පැත්තක ඉඳන් පින්තූර ගන්නවා,ඌරු මීය කියන  සමහර සොලෝක ගාථා ආදිය ඒ තැන්වලට අදාළ නැතිබව මට හොඳට තේරෙනව...කවුරුහරි දන්න කරන කෙනෙක් එහෙම හිටිය නං මූට ගුටි කන්න වෙන සයිස් එකට පොර වරද්දනවා...මම කරපුදේ පින්තූර ගන්න ව්‍යාජයෙන් ඌරුමීය ලඟට ගිහිං අදාළ තැනට කියන්න අවශ්‍ය පාඨය හිමිහිට මතක්කරල දීල පැත්තකට වෙනවා...ඊට පස්සෙ පොරට හිරවෙනවා නං මගෙ දිහා බලපුවම මමත් උදව් කරනවා...ඔන්න ඔය විදියට දෙන්නම ගුටි කන්නෙ නැතිව වැඩේ ගොඩ දාගත්තා...

අපි නං මගුල ගත්තෙ ගෙදරමයි, මුලදීම මගුල හෝටලේක ගම්මු කියල බිරිඳ ගෙදරට යෝජනා කරපුවම ඒ ගොල්ලන්ගෙ ගෙදර සියලු දෙනාම එක හඬින් විරුද්ධ වෙලා...කොහොමත් පරණ උදවිය එහෙමනෙ පණ කඩාගෙන ගෙවල් දොරවල් ලැස්ති කරන්න, ගෑනු කට්ටිය එකතුවෙලා රෑ එළිවෙනකන් කැවුම් කොකිස් උයන්න, කයිය ගහ ගහ වැඩ කරන්න තිබ්බේ නැත්නං ඒ ගොල්ලන්ට නිකං මගුලක් නොකෙරුණු ගානයි...

අපි පොඩි උන් කාලෙ තත්වය ඔයිටත් වෙනස් දැන් නං බඩු මුට්ටු කුලියට දෙන තැන් ඕසෙට තිබුනට ඒ කාලෙ එහෙම තැන් තිබ්බෙ නෑ ගෙදරක මගුලක් තියනකොට මගුලට මාසෙකට විතර කලින් ඉඳන් ගමේ පිරිමි එකතුවෙලා මුළු ගමේම ගෙවල්වල තියෙන මේස පුටු එකතු කරගෙන මගුල් ගෙදරට ගෙනියනව එතකොට ලොකු හට්ටි වලං මුට්ටි ඔක්කොමත් එකතු කරගන්නව...ඊළඟට පිඟන් කෝප්ප වීදුරු ආදී බඩුත් එකතු කරගෙන මගුල් ගෙදරට ගෙනත් දානව...පිරිමි ටික ගෙයි මිදුලෙ මගුල් මඩුව හදන්න නැකතට කණු හිටෝල එහෙම වැඩ පටන්ගන්න කොට බවලත් උදවිය හාල් දියේ දාල පිටි කොටාගෙන කැවිලි පෙවිළි හදන්න සූදානම් වෙනව...කැවිලි හදන්න තෙල් තාච්චිය ලිපේ තියන්නෙත් නැකතකට, තාච්චිය ලිපේ තියල ඒ උඩින් කැවිලි හදන්න ගන්න හැඳි දෙකක් කුරුසෙ වගේ  තියල වැඩිපුර තෙල් පිච්චෙන්නෙ නැති පිරිමි කෙනෙකුගෙ අතින් කොටු හතරටම තෙල් වක්කොරනවා...

කෙල්ලක් එහෙම දීග දෙනව නං කැවිලි ජාති කත් හතක් නෑගම් ගෙනියන්න එපැයි, කත් කියල කතාවට කිව්වට කැවිලි දාගෙන යන්නෙ බටපොතු පෙට්ටිවල...කොන්ඩ කැවුම් කොකිස් අතිරස ආස්මී මුංකැවුම් නාරංකැවුම් කෙසෙල් ගෙඩි  බටපොතු පෙට්ටිවල කට පුරෝලා හිප්පල බැඳල අරං යනවා...කොහොම හරි ගෑනු ළමයෙක් දීග දෙද්දී ගෙදරට ඕනෑ කරන හාල් එළවලු කරෝල තුනපහ විතරක් නෙවෙයි කොට්ට පැදුරු ඉදල කොස්ස ඉලපත  පවා ගෙදරින් ගිහිං දෙනවා...

කොහොමත් ගෑනු පිරිමි කට්ටිය විස්සක් තිහක් හැමදාම උදේ ඉඳල රෑ වෙනකල් මගුල් ගෙදර වැඩ...වැඩ කරන අයට කන්න බබලත්තු  වෙනම උයනවා හාල් සේරු දහයක පහළොවක බතකුයි ඒ බතට සමෝසමේ තව කොස් දෙල් අල බතල ජාතියි එළවලු වෑන්ජනයි හැමදාම දෙවේලට ගෙදර ඉදෙනවා...

මගුල් මේසෙට යවන්න උයන හරක් ගාතෙට අමතරව ජා ඇල ගිහිං ඌරෙක් ගේන එකයි මීගමුවෙන් ලොකු කෙළවල්ලෙක් ගේන එකයි වරද්දන්නෙ නෑ...අනික ඒ කාලෙ දැන් වගේ ආගිය අතේ චිකන් තිබ්බේ නෑනෙ, ඒ දවස්වල චිකන් කියන්නෙ ඉස්සරහ කෑමක්,හිටියෙ ගෙවල්වල හදන ගං කුකුල්ලු විතරයි.ගං කුකුලෙක් හම ගහල රෝස් කරල ඇස්ටෝම් මේසෙට තිබ්බ ලස්සනට වගේ...එහෙම නැත්නං කවුරුත් හොඳට තුනපහේ දාල මිරිසට උයපු හරක් මස් සහ තෙල් පෑදෙන්න රතුවට උයපු ඌරු මස් බොහොම හොඳට කෑවා...ඊට අමතරව ගමේ අච්චාරු, ඉඳල හිටල අර්තාපල්, පරිප්පු,බෝංචි වෑන්ජනේ,එතකොට අර සලාද කොළෙයි,රතුඅල පෙත්තයි බොම්බයි ළූණු පෙත්තයි පිපිඤ්ඤ පෙත්තයි ලස්සනට එක උඩ එක තියල හදන සලාදේ, පපඩම් වගේ කෑම වර්ග සීමිත ප්‍රමාණයක් තිබ්බා...දැන් වගේ කජු ග්‍රීන් පීස් දාලයි,කට්ලටුයි,මික්ස් සැලඩුයි,මැලේ අච්චාරුයි ආදී දාහක් දේවල්  මගුල් මේසෙට තිබ්බේ නෑ...

මගුල් පෝරුවත් දැන් වගේ  මහන්සිවෙලා බොහොම අලංකාරෙට හැදුවෙ නෑ, බොහොම වෙලාවට ලෑල්ලකට සුදු රෙද්දක් දාල ඒ උඩ හාල් බුලත් පඬුරු එහෙම තියල හදාගත්ත එකක් පෝරුව වෙනුවට පාවිච්චි කළා...මතකද ගම් පෙරළියෙ නන්දගෙයි ජිනදාසගෙයි  මගුල,ඒකෙත් චාරිත්‍ර කරන්නෙ පෝරුවක් නැතුවනෙ...

මගුල් කන්නෙ මෙහෙමයි, අපේ ගමේ නං මගුල හෙට නං අද දවල්ට හරි රෑට හරි ගමේ ඔක්කොටොම නෑදෑයන්ට බුලත් දීල කෑමට ආරාධනා කොරනව...ගමේ ඔක්කොම නෑදෑයොනෙ කිසි කෙනෙක් මග ඇරෙන්න බෑ,කොච්චර තරහ මරහ තිබුනත් මිනී මරා ගත්තත් මගුල කියන්න ඕනෑ, කෑමට මේසෙට වාඩිවෙන කට්ටිය මුළු ගමෙන්ම ඇවිත් ඉන්නවද කියල බලනවා...එහෙම එක්කෙනෙක් හරි අඩු නං ඇයි කියල ගෙදර කෙනා උත්තර බඳින්න ඕනෑ...හැමදේම හරි කියල සෑහීමට පත්වුනාම මත්ද්‍රව්‍ය සහිත කෑම මේසෙ බාරගන්නවා,එතකොට මගුල දාට පවුලේ ලඟම උදවියයි පිටිං එන නෑදෑයොයි විතරයි...රාත්තිරියට මනමාලයාගේ සහ ගෙදර අයගෙ යාලුවන්ට ඇට්හෝම් හෙවත් ඇස්ටෝම්...

අපේ පවුල්වල මගුල් කෑම ඔයිට ටිකක් වෙනස්,ඔක්කොම නෑදෑයන්ට මගුල් ගෙදරටම ආරාධනා කරනව යාලුවන්ට සංග්‍රහය රාත්‍රියට...එතකොට අර ඔක්කොටම ආරාධනා කලාද, නැත්නං ඒ මොකද ආදී සොයා බැලීම් නෑ,කුඩුකේඩු කම් තරහ මරහ හොඳට පවත්වාගෙන යන්න පුළුවනි...

ඒ කාලෙ මගුල් ගෙවල්වල දවල් කෑම හෙවත් මංගල භෝජන සංග්‍රහය පැවැත්වුනේ ගෙයි මිදුලෙම හදල තියෙන මගුල් මඩුවෙ, මේසවලට පුටුවලට සුදුරෙදි එලල  මල් පෝච්චි තියල එහෙම කෑම මේසෙ සූදානම් කරනව...

මුල්ම කෑම මේසෙ අරින්නෙ පිටිං ආපු නෑදෑයන්ට ඒ ගොල්ල කාල බීල ඉවර උනාට  පස්සෙ ගමේ නෑදෑයන්ට යාලුවන්ට ආපු පිළිවෙලට වතුර අල්ලනව...මගුල් මේසෙ වැඩකරන තරුණ කට්ටිය කෑමට එන අයව පුටුවල හිරකරල වගේ හැකි තරම් කණ්ඩායමක් වාඩි කරවන්නයි නිතරම බලන්නෙ,මේසෙට වාඩිවුනාම තමන්ගෙ පුටුව ඉස්සරහින් මුනින් නමපු පිඟානක් තියෙනව ඔය පිඟාන අනික පැත්ත හරවගෙන කෑම බෙදනකල් බලාගෙන ඉන්නව වාඩි වෙච්චි පලියට කෑම දෙන්නෙ නෑ, ඉස්සෙල්ල මගුල් මේසෙ පිලිගන්නනවා...ආ මට කියන්න අමතක වුණා කෑම මේස කීයක් ඇරියත් හැම කෑම මේසෙකම ප්‍රධාන පුටු දෙකේ මනමාල ජෝඩුව වාඩිවෙලා සිටීම අනිවාර්යයි...ඒ විතරක් නෙවෙයි ඒ දෙන්නට හැම මේසෙකම කෑමත් බෙදනව කෑවත් නැතත්...මනමාලි නං කන්නෙම නෑ බිම බලාගෙන ලජ්ජාවෙන් ඉන්නව මිසක්...ඔන්න ඉතිං මගුල් ගෙදර වැඩිහිටියෙක් කෑම මේසෙ පිලිගන්නනවා...

අභිනව මනාල යුවල ඇතුළු මංගල සභාවෙන් අවසරයි,මේ යුවලගේ ආරාධනය පිළිගෙන පැමිණි ඔබ සියලු දෙනා මනාල යුවල වෙනුවෙන් ගෞරවයෙන් පිළිගන්නා අතරම මංගල නිවසේ අයගේ ශක්ති ප්‍රමාණයෙන් ඔබ සඳහා පිළියෙළ කර ඇති මේ භෝජන සංග්‍රහය අභිනව මනාල යුවල වෙනුවෙන් මා ඔබ වෙත පිළිගන්වන අතරම එය පිළිගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටින අතර අඩුපාඩුවක් තිබේනම් සමාධිය භජනය  කරන ලෙස ඉතා ආදරයෙන් ඉල්ලා සිටිමි...

ඔන්න ඊට පස්සෙ මගුල් මේසෙට වාඩිවෙලා ඉන්න දැනුම් තේරුම් ඇති වැඩිහිටියෙක් භෝජනය පිළිගන්න නැගිටිනවා...

යුගදිවිප්‍රාප්ත අභිනව මනාල යුවලගෙන් අවසරයි,අපට කළ ආරාධනය අනුව  මංගල නිවසට පැමිණි අපට පිළිගන්වන ලද මේ භෝජන සංග්‍රහය ආදරයෙන් පිළිගන්න බව දන්වන්නට කැමතියි...

ඊළඟට සුදු පිරුවට වලින් වහල තියෙන මගුල් මේසෙ පිරුවට ඉවත් කරලා කෑම බෙදන්න පටන් ගන්නවා...කෑම මේසෙට වාඩි වෙලා ඉන්න අයගෙ පුටුවලට පිටිපස්සෙන් හිටගෙන ඉන්න කෑම මේසෙ ආවතේව කරන කට්ටිය කෑම බෙදනවා...බත් මස් මාළුපිනි අච්චාරු ආදී හැම දෙයක්ම ඇහිල්ලක් බැලිල්ලක් නෑ ඔහෙ පිඟානට පුරෝනවා පිටිපස්සෙන් ඉඳගෙන බෙදනකොට පේන්නෙත් නෑනෙ  පිඟානට වැටෙනකොටයි දන්නෙ,අනේ ඉතිං ඉඳගෙන ඉන්න එකා උස්මුරුත්තාවට එනකල් කෑවත් ආයෙම බෙදනවා...

ඔන්න ඔයවිදියට කාල ඉවරවෙනකොටත්  පිඟානෙ කෑම  ගොඩක් කන්න බැරුව  ඉතුරුවෙලා තියෙනව...කෑමෙන් පස්සෙ ලොකු ආනමාලු හරි කෝලිකුට්ටු ගෙඩියක් හරි අතුරුපස හැටියට ලැබෙනවා ඉඳල හිටල කිරිපැණිත් සමහර මගුල් ගෙවල්වල දකින්නට පුළුවනි අයිස්ක්‍රීම් නං තිබුනෙම නෑ...කාල ඉවරවුනාට තමන්ට අවශ්‍ය ආකාරයට මගුල් මේසෙන් නැගිටල යන්න බෑ...මේසෙ ඉඳන් ඉන්න  ඔක්කොම අය කාල ඉවරවෙනතුරු බොහොම ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්න වෙනව...කට්ටියම එකට වාඩි වුණා වගේ නැගිටල යන්නෙත් එකටමයි...හරියට ලිච්ඡවි රජදරුවො වගේ,ලිච්ඡවි රජදරුවොත් එහෙමලුනෙ, සමගියෙන් රැස්වෙනව සමගියෙන් සාකච්ඡා කරනව සමගියෙන් විසිර යනව...

තෑගි හැටියට කවුරුත් වගේ රුපියල් පහක් ලියුං කවරෙක දාල දෙනව   ඒ දැන් අපි රුපියල් දාහක් දෙනව වගේ, ඇති පැති උදවිය නං රුපියල් දහයක් දෙනව ඒ දැන් අපි දෙදාහක් දෙනව වගේ, නං ලියපු ලියුං කවර ටික බුලත් හෙප්පුවක තියල සුදු ලේන්සුවකින් වහල කතාවක් පවත්තල එහෙම පිළිගන්වනව...පස්සෙ කාලෙකදී ඔය ලියුං කවර පිළිගන්නන වැඩේ මටම ලියල දීල වගේ කරන්න උනානෙ,හැම එකාම ලියුං කවරේ ගෙනත් මගෙ අතට දීල පැත්තකට වෙනව එක්කො යන්න යනව,මමත් ඉතිං පණ්ඩිතමානී කතාවක් දෙකක් කියල ලියුං කවර ටික තියෙන හෙප්පුව ජෝඩුවට පිළිගන්නනවා,ලියුං කවර කියපුවම  ඔන්න මට කතාවක් මතක් උනා...

දවසක්දා අපි මගුල් ගෙදරක ගිහිං හොඳට අනුමත වෙලා රෑට කෑම කාල එහෙම සල්ලි දෙන්න කවරවල නං ලියනවා, ආරිය මතකනෙ, ඒ කාලෙ ආරි කසිප්පු වෙළඳාම පටන් අරං තිබුනෙ,මූ හොඳටම වෙරිමතේ වැනි වැනි ඇවිත් වෙනුජට කවරයක් දුන්න...

මල්ලියෙ මේකෙ මගෙ නමත් ලියල දෙන්ඩකො...

වෙනුජ කවරෙ අරං නම ලිව්වා...කසිප්පු ආරි

 ලියල හිනාවෙවී මට පෙන්නුවා...

ඕක දකීද ඕයි...

පිස්සුද ඇස් පේන්නෙ නැති ගානට අරක්කු පැලිලනෙ ඉන්නෙ...

කවරෙ ආරියට දුන්නම ඌත් අරං යස අගේට සල්ලි දාල දුන්නෙ...

ආපහු කතාවට ආවොත් මේසවල වාඩිකරවල කෑම දෙන ජාතියෙ මගුල් ගේක මම අන්තිමට ගියෙ අනූහයේ විතර යාළුවෙකුගෙ මගුල් ගෙදර පොටෝ ගන්න මිනුවන්ගොඩ මනමාලිගෙ ගෙදර,ඒ වුනාට මාවත් උදේ තේ මේසෙට හිරකරල වාඩි කොරෝල කන්න දුන්නා...

දැන් නං මේසෙට වාඩිවෙලා කෑම කන එකත් ගෙවල්වල මගුල් ගන්න එකත් කියන දෙකම අපේ සංස්කෘතියෙන් නැතිවෙලා ගිහිං... 

මගුල් කතාවල  හොඳ හරිය පොඩි අයට බලන්න නරක කතා එහෙම තව ගොඩක් කියන්නනං තියෙනව කට්ටිය කැමති නං ඒ කතා ටිකත් ලියල දාන්නං...