භීෂණය මැදින් ටෙලි නාට්‍ය සමග ජීවිතය 12 - රාජ්‍ය පරිපාලනේ කැන්ටිම,ඉන්ද්‍රාගේ කතාව ,ධර්මයාගේ නයිට් ෂූටිං එක සහ ඔෆිස් ට්‍රිප් එක.

අපි වැඩකළ ඒකාබද්ධ සේවා අංශය පිහිටා තිබුණේ රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යංශයේ පස්වෙනි මහළේය.   කැන්ටිම තිබෙන්නේ හත්වන මහළේය මම ඉන්ද්‍රා සහ ලාල් උදේ සහ හවස දවසකට දෙවරක් තේ බොන්නට හත්වෙනි මහලට නැග්ගෙමු.   මටත් ලාල්ටත් දවල්ට කන්නටත් කැන්ටිමට යන්නට සිදුවේ.   හත්වෙනි මහලට එස් එස් සී ක්‍රීඩාංගනය ඉතා හොඳින් දර්ශනය වේ ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් කණ්ඩායම් සමග ලංකාව තරඟ වදින දිනයක් නම් හත්වන මහලේ සිට තරඟය නරඹා සෑහීමකට පත් නොවූ අපි තරඟය නරඹන්නට කෑමෙන්පසු එස් එස් සී පිටියට යන්නෙමු.   ටෙස්ට් තරඟ බලන්නට ටිකට් අවශ්‍ය නොවේ ඒත් එක්දින තරඟ බලන්නට එහෙම බැරිය අනික එක් දින තරඟ තියෙන්නේත් සති අන්ත වලය.    මගෙත් ලාල්ගෙත් ක්‍රිකට් පිස්සුව ගැන ඉන්ද්‍රා කොතෙකුත් විහිළු කළත් අපේ වැඩ පිළිවෙල අපි නතර නොකළෙමු.    මම කලින්ද කියා ඇත්තාක් මෙන් මා මෙන්ම පොත් ලෝලියක් වූ ඉන්ද්‍රා නිතරම පොත් ගැන මා සමග කතා කළාය.   හවස වැඩ අවසාන වීමෙන් පසුව අපි බස් එකේ බොරැල්ලට යන්නට පුරුදුවී සිටියෙමු බොරැල්ලෙන් ඉන්ද්‍රා ඇය පදිංචිවී සිටි කැලණියට යන්නට බස් එකට නැගගත් අතර මම තලවතුගොඩ බසයට නැගී බෙන් එකට ගියෙමි.   ගාල්ලේ පදිංචිකරුවෙකු වූ ලාල් ගෙදර යන්නට ප්‍රමාද වූ දවස්වලට මගෙත් එක්ක බෙන් එකට ඇවිත් නවතින සිරිතක් විය.  තරුණ අපගේ දඟකාර වැඩ ඉන්ද්‍රා බෙහෙවින් ප්‍රිය කළ අතර අපි කළ තක්කඩි වැඩ ගැන කියනවිට ඇය අසා සිටියේ සිනාසෙමිනි.

දවසක් අපි කතාකරමින් සිටියදී ලාල් කීවේ නවයොවුන් වියේදී අහළ ගං පළාතේම අතිශය රූමතියකව සිටි ඉන්ද්‍රා ඒ පැත්තේ චණ්ඩියා වූ එඩ්වඩ් විසින් බලෙන්ම වාගේ විවාහ කරගත් බවයි.   විවාහයෙන් අවුරුදු දෙක තුනකට පසු සියළුම චණ්ඩින්ට හිමිවන ඉරණම් ගමන එඩ්වඩ්ටත් යන්නට වුනේ තවත් චණ්ඩියෙක් අතින්ය.  මේ සියළුම කලබැගෑනි දෙස අකම්පිතව බලා සිටි ඉන්ද්‍රා එඩ්වඩ් ගේ මරණින් පසු ආපසු තමන්ගේ ගෙදරට පැමිණ පදිංචිවී ඇත.  ඇයට රැකියාව ලැබුණේ ඒ සමයේදීය තම ජීවිතයට සිදුවූ බරපතල අසාධාරණය ගැන කම්පා නොවූ ඇය තනිකඩව රැකියාව කරගෙන සිටින බවත් ගාල්ලේ අවුරුදු දහයක පමණ සේවයෙන් පසු කොළඹට ස්ථාන මාරු ලැබී රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යංශයට පැමිණි බවත් ලාල් වැඩිදුරටත් මට කීවේය.    ඉන්ද්‍රාගේ කතාව ලාල්ගෙන් ඇසූ මට ඇය ගැන ඇතිවූයේ විමතියක් සහ අනුකම්පාවකි.    සිය ජීවිතයේ හිරිමල් වයසේදීම යුවතියකට දරාගන්නට බැරි තරම් දුක් කරදර විඳ සිටියදීත් ඒ ගැන කම්පාවට පත් නොවී සිය හිත මිතුරන් සමග සතුටින් විනෝදයෙන් රාජකාරි කාලය ගතකරන ඉන්ද්‍රාගේ විස්තර තවදුරටත් දැනගන්නට මට ඇතිවුණේ දැඩි කුතුහලයකි.   එහෙත් කෙනෙක්ගේ පුද්ගලික විස්තර අහන්නට මගේ තිබු අකමැත්ත හේතුවෙන් සිතේ තිබුණ කුතුහලය යටපත් කරගෙන හිඳින්නට සිදුවිය.

අපේ අංශයේ කට්ටියක් ඉන්ද්‍රලාගේ ගෙදර ට්‍රිප් එකක් යන්නට සුදානම් වුනේ මේ අතරය.   ගමන සංවිධානය කළේ නීතාය ඇය ගමන යන්නට කට්ටියද වාහනයක්ද ලෑස්ති කරගත්තාය.  මට ඒ ගමන ගැන එපමණ උනන්දුවක් ඇති නොවූයේ ඒ දිනවල මා බෙනට්ගේ ටෙළියත් සමග බෙහෙවින් කාර්ය බහුලව සිටි හෙයිනි.  ගමනට දින ළං ළංවීගෙන එද්දී දවසක් අපි දෙන්නා  කැන්ටිමේ තේ බොමින් සිටියෙමු.

"තමුසෙ අපේ ගෙදර එන්නෙ නැද්දැ?" යි ඉන්ද්‍රා එක්වරම මගෙන් ඇසුවාය.   හිතවත්කම වැඩිකමට ඇය මට කතාකළේ එහෙමය.

"මට එන්න වෙන්නෙ නෑ ඕයි!" කී මම ඒ දිනවල දිගටම  මට බෙනට්ගේ ටෙළියේ ෂූටිං වලට රැයක් දවාලක් නොමැතිව සහභාගී වන්නට සිදුවී ඇති බව ඇයට පැහැදිළි කළෙමි.  

මා ඇය සමග කීයේ සහතිකම ඇත්තය.   ඉන්ද්‍රා වේගයෙන් ඇසිපිය සලමින් මගේ කතාව අසා සිටියාය.  කරදරයක් වුවිට හෝ සිත කලබලයට පත්වූ විට ඇය තදින් ඇසිපිය සලන බව මම නිරීක්ෂණය කර තිබුණෙමි.   කතාවක් නොමැතිව මොහොතක් ගතවී ගියේය.   ඇගේ සිහින්  දෙතොල් වෙවුලන බව මම දුටුවෙමි.

"මමත් ගෙදර යන්නෙ නෑ ! " යි  ඇය හිමිහිට පැවසුවිට මම කරකවා අතහැරියාක් සේ වීමි.

"එතකොට කට්ටියගෙ ගමන?" මම ඇසුවෙමි.

"ගෙදර ප්‍රශ්නයක් හරි සනීප නෑයි හරි කියනවා!"  ඉන්ද්‍රා මුහුණ රතුකරගෙන සිහින් හඬින් කීවාය.   

"ඒක හරි සවුත්තු වැඩක් නේද? එතකොට අර කට්ටිය ලෑස්ති කර ගත්ත ගමන අපරාද නෙ! " යි මම කීවෙමි.

"ගමන අපරාදයක් උනොත් ඒ තමුසෙ නිසා!" යි  ඉන්ද්‍රා කීවාය.  "ඇත්තමයි මම දන්නව තමුසෙ හින්ද වෙලාවක මට පිස්සු හැදෙනවා! " යි බිඳුණු හඬින් ඇය කීවේ බිම බලාගෙනය.

කේන්ති ගිය විට ඈ බෙහෙවින් රූමත් යැයි මා කීවිට ඇය අත් බෑගය ඇද දුම්රියේ යන්නට ලබාදී තිබුණ සීසන් පෝල්ඩරයේ පිංතුරය මට පෙන්වූවාය.   එය ඊට අවුරුදු දහයකට හෝ පහළොවකට පෙර ගත්තක් වූ අතර එහි තිබුණේ මා ඉදිරිපිට ඉන්නා ඉන්ද්‍රාගේ දැයි හිතාගන්නටවත් බැරි අතිශය පියකරු උදේ පිපුණු මලක් මෙන් රූමත් යුවතියකගේ පිංතුරයකි.

"ඉතිං බලෙන් උස්සගෙන යන්නෙ නැතුව ඉඳීයැ !" යි මා කීවිට සිනාසුණු ඈ "හිනාවුණාට මගෙ කේන්තිය තවම ඇරුනෙ නෑ, තමුසෙ එනවද නැද්ද කියල හෙට හරියටම  කියනවා! " යි කීවාය.   අපි සිනාසෙමින් කැන්ටිමේ සිට ආපසු ආවෙමු.

ඉන්ද්‍රලාගේ ගෙදර යන්නට නියමිතව තිබුණේ ඒ සතියේ සෙනසුරාදාය.   සිකුරාදා මුළු රාත්‍රිය පුරාම ටෙළියේ ගීතයක් ගීතයක් රූපගත කරන්නට නියමිතව තිබුණේ රාජගිරිය පැත්තේ වලව්වකය.  එහෙයින් සෙනසුරාදා විවේක දිනයක් විය.   අවශ්‍ය නම් උදේම ඉන්ද්‍රලාගේ ගෙදරට පිටත් වෙන්නට හැකියාව තිබුණත් මුළු රැයක් නිදිවරා වෙහෙසවී වැඩකර එතැනින්ම හැතැප්ම පණහක් පමණ දුර යෑමේදී ඇතිවන මහන්සිය මෙතෙකැයි කියන්නට බැරිය.  ඉඳගත් තැන එහෙම නින්ද යයි දවල් ඉර එළිය වැටෙන විට ඇස් වලින් පිටවන්නේ බුදු රැස්ය.   මා මේ විස්තරය පසුවදා ඉන්ද්‍රාට කීවෙමි එන්නට හැකි නමුත් ගෙදරට ළඟාවන්නේ හොඳ පණ  ගිය එකෙක් බවත් එහෙම ඇවිත් පළක්  වේ නම් එන්නට හැකි බවත් මම වැඩිදුරටත් විස්තර කළෙමි.

" පණගිහිං හරි තමුසෙ එනව නං එච්චරයි!" යි ඇය සිහින් අනම්‍ය හඬකින් කීවාය.   ජයග්‍රහණයක සතුට ඇගේ දෑස් පුරා  දකින්නට තිබිණි.   ඒත් මට අනෙක් අය යන වාහනයේ යන්නට ලැබෙන්නේ නැත මම බස් එකේ එන්නම් කියා කීවේ ආපසු එනවිට වාහනයේ එන්නට හැකි බැවිනි.   ලාල් ගාල්ලේ සිට කෙළින්ම ඉන්ද්‍රලාගේ ගෙදර එන බව කිවේය.  ඉන්ද්‍රා සිකුරාදා දවල් වරුවක නිවාඩුවක් ගෙන ගෙදර ගියාය.

නියමිත පරිදි සිකුරාදා සවස අපි බඩු පොදි බැඳගෙන රාජගිරියට ගියේ නයිට් ෂූටිං වලටය.   ප්‍රධාන නිළිය ගීතය ගයන්නේ සාදයකය, සාදයේ සෙනගට පීරියඩ් විදියට ඇඳුම් අන්දවා බස් එකක පටවාගෙන එන්නට සිදුවිය.  ඊට පසුව ඒ නිවසේ සැරසිළි කරන්නට ද ගෙනා කට්ටියගේ කෑම බීම ආදී අවශ්‍යතා බලන්නටද මට සිදුවී තිබිණි.  ගිය වෙලාවේ පටන්ම වෙහෙස නොබලා වැඩකලත් මුල්ම ෂොට් එක ගන්නාවිට වෙලාව රෑ දොළහටත් ළංවී තිබිණි.  එතැන් සිට එක දිගට රූපගත කිරීම සිදුකළ හෙයින්  බලාපොරොත්තු වූ පරිදිම මුළු රාත්‍රිය පුරාවටම එක විනාඩියකට වත් ඇස් පියාගන්නට ලැබුණේ නැත.  ගීතයේ අන්තිම ෂොට් එක ගන්නට ඉතිරිවී තිබියදී උදා හිරු රැස් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් පොළොව සිප ගන්නට වන්නේය.  කිචි ධර්මයා කෑ ගසමින් කාර්මිකයන් කණ්ඩායම මෙහෙයවන්නේ එළිය වැටෙන්නට කළින් ෂොට් එක ගන්නට නොහැකි වුණොත් අද රාත්‍රියේද නිදිවරන්නට වන බව කියමිනි.  ඒ රාත්‍රියේද නිදිවරන්නට වනවා යැයි ඇසෙන විට ඇඟ හිරිවැටේ.  කෙසේ වුවද කරදරයක් නැතිව අවසාන දර්ශනයද රූපගත කරන්නට ධර්මයා සමත්විය.   රූපගත කිරීම නිමකර ඩොලියෙන් බැසගත් ධර්මයා,

"මම නැත්නං වෙන වැඩේ බලන්න තිබුණා!" යි කියමින් බුලත් විටක් ඒදාගෙන හපන්නට විය.

එතැන් සිට මම ඉක්මන් වුයේ කොටුවේ බස්පොළට යන්නටය.  හවස එනවිට ගෙනැවිත් පැත්තක තබා තිබූ වෙනත් ඇඳුමක් ඇඳගත් මම ගේ ඉස්සරහින්ම කොටුව බස් එකකට ගොඩවී පිටකොටුවට ගොස් ගාලු යන ඒ සී බසයකට ගොඩවුනෙමි.   ටිකට් වලට කලින්ම මුදල් අතටදී මම කොන්දොස්තරට කීවේ මට අනිවාර්යයෙන්ම සීට් එකේ නින්ද යන බැවින් නියමිත තැනදී නොවරදවාම ඇහැරවන්නට කියාය.   බසය ගාලු පාරට ඇතුළු වන්නටත් පෙර මගේ හිස බරවී නින්ද යන්නට ඇත නැවත ඇහැරුණේ කොන්දොස්තර මල්ලී මා අවදිකරවා "මහත්තයා බැහැගන්න!" කියද්දීය.  

එහෙම කියද්දී මට මතක් වන්නේ රවී ලියා තිබූ කතාවකි.  එකල සති අන්තයේ කදුරුවෙල සිට ගෙදර එන රවී ඉරිදා හවස බසයේ ආපසු කදුරුවෙල යයි.  කටුගස්තොට සෙන්ට් ඇන්තනීස් කොලීජිය පසුවන විටම නින්ද යන රවිට නැවත ඇහැරෙන්නේ කදුරුවෙල දීය.   දවසක් අම්මා රවිගෙන් අසන්නේ "නුවර ඉඳන් කදුරුවෙලට කොපමණ දුරද පුතේ?" යි කියාය.   මඳක් කල්පනාකරන රවී "එච්චර නෑ අම්මේ,ඇන්තනීස් කොලේජ් එක පහුවුණ ගමන් කදුරුවෙල" යි පිළිතුරු දෙයි.   ඒ පිළිතුර අසා ඇරුණු  අම්මාගේ කට පැයක් පමණ වහගන්නට බැරිව තිබුණා යැයි රවී ලියා තිබිණි.

මට පාර වරදී යයි ඉන්ද්‍රා  අක්කගේ දුවලා දෙන්නාව පාරට එවා තිබුණාය.  බයිසිකලයක නැගගෙන පාරට ඇවිත් තිබු පොඩි කෙල්ලන් දෙන්නා මට කතා නොකරම මා හඳුනාගන්නට සමත්වුණු අතර බසයෙන් බැසගත් පුද්ගලයා නියම පාරට වට බව දැනගත් විගසම කෑ ගසාගෙන ආපසු ඉගිලුනෝය.   මට දී තිබු මග විස්තර අනුව පාර වරදවා නොගෙන ඉන්ද්‍රාගේ ගෙදරට ගියෙමි.  ඒ වනවිටත් යන්තම් උදේ දහයමාර පහුවුණා පමණකි.   කලින්දා රෑට  කාපු ආප්ප දෙක තුනට පසු කිසි දෙයක් කුසට  නොවැටුණු  මගේ කුසගින්න ලැව් ගින්නක් සේ නැගගෙන එයි.   සිනාසී ගෙන පෙරමඟට පැමිණි ඉන්ද්‍රා මා පිළිගත්තාය කොට සායක්ද බ්ලවුසයක්ද හැඳ දැරියක සේ සිටින ඇගේ දෑස් සතුටින් දිළිසෙයි.

"ඔය යස අගේට ඉන්නෙ, මම මේ මගට ආවෙ පණගිය මනුස්සයව  අරගෙන යන්න!" යි ඇය කීවේ සිනාසෙමිනි.

"ඉන්නව නං තමා ආපු හැටි දන්නෙ මම විතරනෙ!"

"මහන්සිද?" ඉන්ද්‍රා මගෙන් අසන්නේ මහත් සෙනෙහසිනි.  "ගෙදර නෙවෙයි නං මම තමුසෙව උස්සගෙන යන්නෙ!" ඇය  මගේ කණට කර රහසින් කීවාය.

"බඩගිනියි ඕයි, ඊයෙ රෑට කාපු ගමන්,පරක්කු වෙන නිසා මගින් කන්න හිටියෙ නෑ. බස් එකෙන් බැහැපු තැන හංදියෙ කඩේකින් කන්නත් කල්පනා කරල නිකා හිටියා!"

"ගේ පෙනි පෙනී  කඩේට කන්න ගියානං හොඳ වැඩක් කරනවා, යමු යමු, ගෙදර උදේට කන්න හදල ඇති!"

මුහුද අද්දර ඉතා පියකරු පරිසරයක පිහිටා ඇති පැරණි පන්නයේ නිවෙසක් වන ඉන්ද්‍රලාගේ ගෙදර කුස්සියේ දොරින් එළියට බැස්ස විට ඉදිරියට දිස්වන්නේ රැළි නඟන මහ මුහුදයි.ගෙදර හිටියේ ඉන්ද්‍රාගේ අම්මාත් නංගීත් පොඩි මල්ලිත්ය.  ඇගේ ලොකු මල්ලිගේ පදිංචිය ඔහුගේ බිරිඳගේ ගෙදරය.  නිතර සිනාසෙන කාරුණික කාන්තාවක වූ අම්මා මාව  කෑම කන කාමරයට එක්කරගෙන ගෙන ගොස් උදේට කන්නට දුන්නාය.  උදේට කන්නට ඇය සුදානම් කර තිබුණේ මිරිස් මාළු හොදිත් පොල් සම්බෝලත් සමග ඉඳිආප්පය.  දකුණේ තාලයට සැරට සකස් කර තිබු මිරිස් මාළු හොද්ද බෙහෙවින් රසවත් විය.  කෑමෙන් පසු කහට තේ කෝප්පයකි, සිගරැට් එකක්ද දල්වාගත් මා ඉස්තෝප්පුවේ තිබු හාන්සි පුටුවේ වාඩිවුනෙමි.  ඒ දිනවල මා බොහෝසේ දුම් පානය කළ අතර මගේ අනවරත දුම් පානයට ඉන්ද්‍රාගේ දැඩි විවේචන එල්ලවිය.  එනවා යැයි කියූ අනික් අය හෝ ලාල්වත් තවම එන පාටක් නැත.  මුදු හුළං වදිමින් හාන්සි පුටුවේ වාඩිවී සිටි මට එක්වරම නින්ද යන්නට ඇත෴