සංචාරක සටහන් කරීෆ් සමයේ සුන්දරත්වය සහ හැලපිගේ ඇටදෙක.

අද කරන්නේ මීට පෙර ලියු කතාවක ඉතිරි කොටස සම්පුර්ණ කිරීම හෙවත් වරහන් වැසීමයි.  මේ කතාවේ මුල්කොටස  මගේ අතින් ලියවුනේ මීට සැහෙන දිනකට පෙර එනම් 2014 සැප්තැම්බර් මාසයේය.   ඉතින් හෙට අනිද්දා සිදුවන හැලපිගේ සම්ප්‍රාප්තියට කලියෙන් මෙය ලියා අවසන් කරන්නට සිතුනේ දන්නවා නම් මේ කතාව ලියන්නට ඇය මට කිසිසේත්ම ඉඩ නොදෙන බව හොඳින්ම දන්නා නිසාය.   ඒ හේතුවෙන් දැනට කුමාරිව කොස් ගහට හේත්තුකර මෙම කතාව අවසන් කරන්නට කඩිනම් වුනෙමි.   

කඩිනම් කියන විට මට මතක් වෙන්නේ පොතක මා කියවූ කතාවකි පොත කෝ. ආනන්ද හිමියන් විසින් රචිත "හේ සිද්ධාර්ථ නම් වෙයි " නම්වූ රසවත් ග්‍රන්ථයයි.   එහි ලොකු හාමුදුරුවන් විසින් පිරිවෙනේ ඉගෙන ගන්නා සිය ගෝලනමට ලිපියක් යවන ආකාරය කියැවේ.   ලොකු හාමුදුරුවන් ලිපිය පටන් ගන්නේ පොඩි නම වෙත කඩිනමටයි කියා වුනත් ලියැවී තිබුනේ පොඩිනම වෙත ලියා දන්වන වගනම් කඩිනටයි යනුවෙන්ලු.    මීට බොහෝ කලකට පෙර සිට පැරිස් නුවර වැඩවසන කෝ.ආනන්ද හිමියන් දැන් ග්‍රන්ථකරණයේ යෙදෙනවාද යන්න නොදනිතත් උන්වහන්සේ ලියු ඒ කෘතියට 1978 රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය හිමිවිය.  රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය  පිදුන දිනය ගැනත් කතාවක් උන්වහන්සේ අතින් කොහේදෝ ලියැවී තිබී කියවූවා මට මතකය.   එනම් උන්වහන්සේට රාජ්‍ය සාහිත්‍යසම්මානය ලැබෙන්නට නියමිත දිනයේම හේ සිද්ධාර්ථ නම් වෙයි නවකතාවේ චරිතයක් වූ එල්ලක්කල උපාසකම්මාගේ මරණයේ අවසාන කටයුතු යෙදී තිබීමයි.   සාහිත්‍ය සම්මානය ලබාගන්නට කොළඹ ගියහොත් උපාසකම්මාගේ පාංශුකුලයට සහභාගී වන්නට නොහැකිවේ.  රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය අමතක කල උන්වහන්සේ උපාසකම්මාගේ පාංශුකුලයට සහභාගී වුහ. 

නැවතත් ප්‍රස්තුතයට පැමිණියහොත් කරිප් සමය යනු සලාලා සහ අවට වැසියන්ගේ සිත් ප්‍රීතියෙන්ද ගත සීතලෙන්ද කිතිකැවෙන සුන්දර කාලයකි.   වැස්සත් සමග මෙතෙක් කල් වියලී ගොස් තිබු ගස්වැල් දළුදමා නව පණක් ලද්දාසේ ලා කොළ පැහැති සළුපිළියෙන් සැරසෙයි.   කඳු සාවියේ කේඳෑරි වී ඇද හැලෙන දියවැල් නොකඩවා ඇද වැටෙන වැස්සෙන් පෝෂණය වී සිලි සිලි හඬ නගමින් ගලායන්නේ අවට පරිසරයම සුන්දරත්වයෙන් මන්මත් කරවමිනි.   හැන්දෑවට පැත්ත පළාතම වසාගෙන පැතිරෙන ඝන මීදුම කඳු වලල්ල වසාගෙන ඇති කැලයද නොපෙනෙන තරමට දැඩිය.   මෙසේ ලස්සනවී හැඩවන සලාලා පෙදෙසට දෙස් විදෙස් සංචාරකයන් පෝලිමේ ඇදී එන්නට පටන් ගන්නේ පළාතේ සිසිලස සුන්දරත්වය නොඅඩුව විඳගනිමින් තම නිවාඩුව සතුටින් විනෝදයෙන් ගතකරන්නටය.  සංචාරකයන්ගේ පැමිණීමට සාපේක්ෂව පළාතේම ඇති හෝටල්,ලැගුම්හල්,ගෙවල් ආදී නවාතැන් පොළවල් වල අයකරන මිළ ගණන් හතරපස් ගුණයකින් ඉහළ යයි.    සමහර සංචාරකයින් කුඩාරම් හෝ ජංගම ගෙවල් ඔවුන් එනවිටම රැගෙන එන්නේ කැමති තැනක නැවතී කඳුකර සුන්දරත්වය රිසිසේ විඳ ගැනීමටය.    අප සලාලා ගියේ කරිෆ් සමය ආරම්භයේදීමය.   හෝටල් කාමරවල මිළ ගණන් දෙගුණ තෙගුණ වී දරාගන්නට නොහැකි තත්ත්වයකට එන්නට පෙර සලාලාවලට ළඟාවූ අප හිතවත් අසෝකගේ ආගන්තුක සත්කාර විඳගනිමින් දෝෆාර් හෝටලයේ ලැගුම් ගතිමු.  ඒ වනවිටත් ගස්වැල් කොළ දළු මල් දමා සම්පුර්ණ වී නොතිබුණ අතර දළු දමමින් තිබු කනාටු ගස් වැල්ද තැන තැන දක්නට ලැබුණි.  කරිෆ් සමයේ කඳුකර සුන්දරත්වය හැලපැට්ටා සිය කැමරාවට හසුකරගත්තේ මෙසේය.

 සවස් කාලය වෙද්දී මීදුම මුළු කඳුකරයම වෙලාගන්නේ අඩි කීපයක දුරක්වත් නොපෙනෙන පරිද්දෙනි.

 

ඊළඟට අප යන්නේ තවත් වැදගත් තැනක් බලන්නටය.   එය හඳුන්වන්නේ ඇන්ටි ග්‍රැවිටි හෙවත් ගුරුත්වාකර්ෂණයට එරෙහිව යනුවෙනි.   ස්ථානය පාරේ ඇති කුඩා කන්දකි කන්ද පාමුල සිට තරමක් ඉහළට වාහනය ධාවනය කර නවත්වා ගියරය නියුට්‍රල් කලවිට වාහනය කන්ද ඉහළට සෙමින් සෙමින් ඇදෙන්නට පටන්ගනී.   මේ කතාව මා සලාලා එන හැම දවසකදීම පාහේ අසා තිබුණත් දැකගන්නට ලැබුනේ නැති නිසා ඒ ගැන විශ්වාසයක් මගෙ සිතේ තිබුනේ  නැත.   නමුත් මෙම අවස්ථාවේ මා එම දර්ශනය සියැසින්ම දුටුනිසා එම සැකය නැතිවී ගියේය.    කෙසේ වුවද මෙතනට එන සංචාරකයන් වාහන පාර මැද නවත්වා මෙම ගුරුත්වාකර්ෂණයට එරෙහි ක්‍රියාව නැරඹීම පාරේ ගමන් කරන සාමාන්‍ය වාහනවලට මල කරදරයක් බව එවෙලේ මම හොඳින් දුටුවෙමි.

 

මෙහි කුඩා වීඩියෝ කැබැල්ලක්ද මගේ ළඟ ඇතත් ඔබගේ බයිට් ගැන සැළකිලිමත් වෙමින් එය පළ නොකරමි.   නිම්නයේ පහල කුඩාරම් ගසාගෙන සිටින්නේ ඔටුවන් ඇතිකරන උදවියයි. 

 තවත් ස්ථාන කීපයක් නැරඹු අප ඊළඟට ගියේ බලන්නට තරම් වැදගැම්මකට ඇති දෙයක් නැති කන්දෙන් පෙරී එන ජල උල්පතක් නරඹන්නටය.   මේවන විට සැන්දෑ කළුවරද  වැටෙමින් පවතී.  ස්ථානයේ බලන්නට දෙයක් නැතිවුනත් එතන බැසගත් අප ජල උල්පතට එබිකම් කර බැලුවෙමු.  නරඹන්නන්ට රැඳී සිටින්නට සිමෙන්තියෙන් බැඳ ඇති වේදිකාව බඳු කොටස දියසෙවලෙන් පිරුණු ඉතා භයානක ලෙස ලිස්සන තැනකි.   වරින් වර වැටෙන වැස්සෙන් තෙමී අඩිය තියන තියන තැන ලිස්සන සිමෙන්තියේ අප දැඩි ආයාසයකින් ගමන්කළෙමු.  මොහොතක් ජල උල්පත දෙස බැලු අප එතැනින් පිටත්වන්නට හැරුනා පමණකි.   දඩස් හඬින් ශබ්දයක් ඇසිනි බැලුවිට හැලපි ලිස්සා බිම වැටී සිටියාය.   ඇයවත් නැගිට්ටවා ගෙන අපි ආපසු පැමිණියෙමු.  ආපසු එන ගමන් හැලපි මට කීවේ ඇයට වාහනයෙන් බැස ගන්නටත් බැරි තරමට බඳ පෙදෙස වේදනා දෙන බවයි.   එවෙලේ පාමසියකින් ලබාගත් තැල්මට ආලේප කරන බාම් වර්ගයකින් වේදනාව සමනය කරගෙන අපි පහුවදා ආපසු ගෙදර ආවෙමු.

                                                    ලිස්සන්නට මොහොතකට පෙර.

ගෙදර ඇවිත් දවසක් දෙකක් ගතවුවද ඇයගේ වේදනාවේ අඩුවක් ඇතිවුනේ නැත.   නිදාගන්නට හැක්කේ උඩුබැලි අතට පමණකි හැරුණොත් ඉවරය.  මෙය තැල්මකට එහා ගිය අසාමාන්‍ය වේදනාවක් බව සිතු මම පහුවදා උදෙන්ම ඇයව රෝහලට රැගෙන ගොස් වෛද්‍යවරයෙකුට පෙන්වූයෙමි.   ඔහු ඇයව පරීක්ෂා කර කැඩුම් බිඳුම් වෛද්‍යවරයෙකුට යොමුකළේය.  එක්ස්රේ පිංතුර දෙකක් බැලු ඒ වෛද්‍යවරයා නිගමනය කලේ හැලපිගේ දකුණුපස ඉලඇට දෙකක් පුපුරා ඇති බවයි.  ඇය ලිස්සා වැටෙන විට එතැන ඇති බැම්මේ ඇගේ බඳ පෙදෙස තදින් ගැටී ඇත.  බෙහෙත් නියම කළ වෛද්‍යවරයා කීවේ ඇඳටම වී විවේක ගන්නා ලෙසත් සුවවන්නට අඩුම වශයෙන් සති  දෙකක කාලයක්වත් ගතවන බවත්ය.   ඊට අමතරව බඳ පෙදෙස නොසෙල්වී තබාගන්නට රිබ් බෙල්ට් එකක් පැළඳගන්නා ලෙසත් ඔහු කීවේය.    රෝහල් පාමසියේ රිබ් බෙල්ට් නොතිබුණු අතර අහළ පහල ඇති හැම පාමසියකින්ම සොයා බැලුවත් ඒ එකකවත් තිබුණේත් නැත.    හැලපි කියන්නේ ඇයට බෙල්ට් එකක් අරගෙන දෙන්නට මගේ කිසිම උනන්දුවක් නැති බවත් බෙල්ට් එක පැළඳගත්තා නම් ගල ගැහුවාසේ ලෙඩේ හොඳවෙන බවත්ය.  දැන් මගේ දවස ගතවන්නේ නගරය පුරා ඇති පාමසිවල රිබ් බෙල්ට් සොයමිනි.   හැම පාමසියේම ඇත්තේ බඩ තදවෙන්නට දමන බෙල්ට් මිස රිබ් බෙල්ට් නොවේ.   අන්තිමේ බොහොම අමාරුවෙන් නගරය පීරා එක පාමසියක තිබී සොයාගත් රිබ් බෙල්ට් එකක් ගෙනත් දුන්නෙමි.  

බෙල්ට් එක ගත් ඇය එය පැළඳගත්තේ සතුටිනි.   ටිකකින් බලනවිට බෙල්ට් එක ගලවා පසෙක දමා තිබෙනු දුටුවෙමි.   ඇය කිව්වේ කසන නිසා බෙල්ට් එක දමාගෙන ඉන්නට බැරිය කියාය.  ටික දවසක් ගතවිය බෙල්ට් නැතිවම හැලපිගේ ඇට දෙක සනීපවිය.  බෙල්ට් එක පෙට්ටියේ දමා පරිස්සමින් අල්මාරියේ තබා ඇති අතර එය තෑගි දෙන්නට ඇට පුපුරපු එකෙක් මට තාම මුණ ගැසුනේ නැත෴