මගේ මුල් පොත, ලින්ඩ්බර්ග් ,ඩීමන් ආනන්ද සහ රංසිරිගේ සංග්‍රාමය.

අබියෝග කොහොම උනත් මේ සාහිත්‍ය මාසෙ මම හිතං හිටියෙ පොත් ගැන පොතක් දාන්නමයි.සැප්තැම්බර් මාසෙ කියන්නෙ පොත් කියවන නොකියවන සැම සියලුම දෙනාම පොත් ගන්න පොත් ගැන කතාකරන පොත්වලින් සපිරුණු මාසයක් නොවැ.සාහිත්‍ය උත්සවය එතකොට පොත් ප්‍රදර්ශනේ ඔක්කොම පැවැත්වෙන්නෙ මේ පොත් මාසෙමයි.මේ සෑම සියලු සුබ කරුණක් නිසාම පොත් ගැන අපිත් යමක් ලිවිය යුතුමයි.

හැබැයි මම ලියන්න හදන්නෙ මා කියවූ හොඳම පොත් දහය නොවෙයි.මම කියවල තියෙන පොත් සම්භාරය දහයකට ලඝු කරන්න කිව්වොත් අවංකවම මට ඒ වැඩේ කරන්න බැහැ සහ ඒ හේතුවෙන් තවත් පොත් රාශියකට අසාධාරණයක් වෙනවා කියල මට හිතෙනවා.ඒ නිසා මම පොත් කියවන්න පෙළඹුන ආකාරයත් මා කියවූ සහ රස විඳි පොත් සමහරකුත් ඔබත් එක්ක බෙදාගන්නට මා බලාපොරොත්තු වෙනවා.

කොළඹ පොත් ප්‍රදර්ශනේ මෙවර පැවැත්වෙන්නෙ පාළොස්වැනි වතාවට උනාට පොත් ප්‍රදර්ශනේට මමනං දෙතුං සැරේකට වඩා ගිහිං නෑ.රටේ හිටියේ නැතිවීමමත් නෙවෙයි රටේ හිටපු අවුරුදුවලත් සමහර වෙලාවට මම ප්‍රදර්ශනේට ගියෙ නෑ.ඇත්තටම කිව්වොත් පොත් ප්‍රදර්ශනේ සෙනග පිරුණු මහ කලබලකාරී තැනක් කියල මට හිතෙනවා.හොඳ වෙළඳ කුටිවල ඇඟිල්ලක් ගහන්න ඉඩ නෑ සෙනග ඊස්මීස් නැතුව පොරකනවා තෙරපෙනවා  සාහිත්‍යය කොහොම වෙතත්  ඇතිවෙන්න තෙරපිලා හිරවෙලා ගෙදර එන්න පුළුවනි.ඇත්තටම මට එහෙම වෙලා තියෙනවා.පොත් ගන්නකොට මහා ලොකු ලාබෙකුත් ලැබෙන්නෙ නෑනෙ.සීයට විස්සක ඩිස්කවුන්ට් එකක් ලැබේවි.මරදානෙ පොත් ප්‍රකාශකයින්ගේ කඩවල ඔය සියේට විස්ස හැමදාම ලැබෙනවා.සූරිය ප්‍රකාශකයන්ගේ පොත් සාප්පුවෙ ළමයා මට සියේට තිහක ඩිස්කවුන්ට් එකක් දෙනවා.ඉතිං  නිවාඩු වෙලාවක මරදානට ගිහිං නිවී සැනසිල්ලෙ අලුත් පොත්වල සුවඳ විඳිමින් පොත් ගන්න එන සැබෑම සාහිත්‍ය රසකාමීන් එක්ක කතාබහක යෙදෙමින් තමන්ට ඕනෑ කරන පොත් තෝරගන්න පුළුවන් එකේ විලාසිතාවක්  හැටියට ගිහිං පොත් ප්‍රදර්ශනේ හිරවුණේ තෙරපුනේ නැතුවට මක්වෙනවද?

දැන් පොත් ගැන කතාකරමු.මට පොත් ගුල්ලෙක් වෙන්නට අපේ ගෙදර වැඩිහිටියන්ගෙන් නං අනුබලයක් ලැබුණය කියන්න බෑ.කිව්වහම මොකද අපේ තාත්තල අම්මල පොත් ගෙදර ගෙනත් කියවපු සාහිත්‍ය රසකාමියෝ නෙවෙයි.මං පොඩි කාලෙ අපේ ගෙදර තිබුනෙ උම්මග්ග ජාතකෙයි,සතිපට්ඨාන සුත්‍රයයි,සිතුවම් සහිත ස්ත්‍රී චිකිත්සාවලියයි කියන පොත් තුන විතරයි.හැබැයි මම ඉස්සෙල්ලම කියෙව්වෙ අපේ අයියගෙ පොත් ගොඩේ තිබුන විජයබා කොල්ලයයි.ඒ පොත්වල තිබ්බ  විස්තරවලින් හතරෙන් තුනක්වත් තේරුණේ නැතුවට අයියට ඒ කාලෙ විභාගෙට නියමවෙලා තිබ්බ පොත් වෙච්ච ජීව භාෂාව,බිම්ගෙයි සිරකරුවා එහෙමත්  කියවල ඉවරකළා.අර මුලින් කියපු පොත් තුනත් කියෙව්වයි කියල අමුතුවෙන් කිවයුතු නෑනෙ.

ඔන්න ඔය ආකාරයට මගේ කියවීම ගෙදරින් පටන්ගත්තා.ඔය මං ප්‍රාථමික විද්‍යාලයට යන කාලෙ.මං ගිය ගමේ  ඉස්කෝලෙ පුස්තකාලයක් තිබුනෙ නෑ.හයවෙනි පංතියේ ඉඳල යන්න ගනිපු සෙන්ට්‍රල් එකේ නං පොත්වලින් පිරුණ බොහොම ගාම්භීර පුස්තකාලයක් තිබුනා හැබැයි අපට ඒ පුස්තකාලෙට යන්න ලැබුනෙ අටවෙනි පංතියට පාස්වූනාට පස්සෙයි.සාපෙළ ලියද්දි මම ඒ පුස්තකාලෙ පොත් සියල්ලම වගේ කියවල ඉවරකරල දැම්මා.ෂර්ලොක් හෝම්ස්ව මම මුල්වරට රසවින්දේ ඉස්කෝලෙ පුස්තකාලෙනුයි ෂර්ලොක් හෝම්ස්ගෙ කතා හයක් හෝ හතක් තිබුණු පොතක් පුස්තකාලයෙ තිබුනා.ඊට අමතරව රයිඩර් හැගාඩ්ගෙ ඇලන් ක්වාටමන් පොතත් මම කියව්වා හොඳට මතකයි.එතකොට කාඕ යු පාඕ ලියු මගේ කුමර දිවිය එහෙම හැබැයි කියවපු වෙනත් පොත් ගැන විශේෂ මතකයක් නෑ.

ඊට අමතරව අපේ පංතියේ සියලු දෙනාම පාහේ කිසිම භේදයක් නොමැතිව ඩීමන් ආනන්ද ලියූ ජේම්ස් බොන්ඩ් පොත් සහ මාරක කතා පොත් හවුලේ බෙදාගනිමින් රසවින්දා.මගේ කියවීමේ රුචිය දියුණු තියුණු කරන්නට ඩීමන් ආනන්ද ලියූ ජේම්ස් බොන්ඩ් පොත් බෙහෙවින් ඉවහල් වුනා කිව්වොත් එය නිවැරදියි.මේ ගැනත් මට වැඩිපුර යමක් කියන්න තිබෙනවා.

අපේ ටවුමෙ තොරොම්බල් කඩවල සහ පෙට්ටි කඩවල ඉදිරිපස වහලේ එල්ලා ප්‍රදර්ශනය කර තිබූ ඩීමන් ආනන්දගේ පොතක මිළ සත හැත්තෑපහයි.ඉන්ටවල් එකේදී ඉස්කෝලෙ ටක්ෂොප් හෙවත් ටක් එකෙන් දවල්ට යමක් කන්නට ගෙදරින් දෙන සුළු මුදලෙන් කීයක් හරි ඉතුරුකරගෙන දුකසේ එකතුකරගන්නා සත හැත්තෑපහක් ටවුමෙ කඩේට දීල අලුතින්ම පිටවුන  ජේම්ස් බොන්ඩ් පොතක් අයිතිකරගන්නෙ හරිම ආඩම්බරයකිනුයි.පංතියේ බොහොම දෙනෙක් ඔය විදියට පොත බැගින් ගත්තු පොත් විස්සක් විසිපහක් පංතියේ කොල්ලන් අත නිතරම ඉතාම රහසින්  පරිහරණය වුනා.අපි නොදන්නව උනාට අපේ පොත් කෙරුවාව ගැන බොහොම තියුණු විමසිල්ලකින් හිටපු අපට සිංහල උගන්නපු පන්තිය බාරව හිටපු ගුරුතුමා වන ජයවර්ධන සර් එක දවසක හදිසියෙන්ම පොත් දඩයම පටන් ගත්තා.ඩෙස්ක් යටින් වේගයෙන් අතින් අතට පොත් හුවමාරු උනත් පොත් විසිගානක් විතර සර් පහසුවෙන්ම අත්අඩංගුවට ගත්තා.සියලු දෙනාටම පොදුවේ කළ බැන වැදීමකින් දඬුවම අවසන්වුනත් අත්අඩංගුවට ගත්ත පොත් ටික කවදාවත් ආපහු ලැබුනෙ නෑ.ජයවර්ධන සර් පොතක් සත විසිපහ ගානෙ පොත් ටික ටවුමෙ කඩේට දීල දැම්ම කියල කොල්ලො විහිලු කරගත්තා.සර් පොත් මිටියත් අරං ටවුමෙ කඩේට යනව දැකපු උනුත් ඔය අතර හිටියා.

ඩීමන් ආනන්දගෙ පොත් ලිවිල්ල ගැන රසවත් කතාවක් මේ මෑතකදී කියවන්නට ලැබුණා.මේ රසවත් කතාව තිබෙන්නේ චින්තන ජයසේනගේ චින්තන කතා පොතෙයි.ඔයගොල්ලන්ගෙ රස වින්දනය සඳහා ඒ කතාවත් මෙතනම ලියන්නං.

"ඩීමන් ආනන්ද සහ ඔහුගේ මාරක කතා ගැන මගෙ සිත් ඇද බැඳ ගත් තවත් සිදුවීමක් විය.ඔහු උදේට කැප්ටන් මුද්‍රණාලයට එයි."ලේ මාපිලා" පිටු කීපයක් ලියාදෙයි.ඊළඟට යන්නේ චන්ද්‍රාලෝක මුද්‍රණාලයට ය.එතැනද "007 ජේම්ස් බොන්ඩ්"පිටු කීපයක් ලියා දෙයි.එමෙන් ම තවත් මුද්‍රණාලයකට ගොස් මාරක කතාවක තවත් පිටු කීපයක්  ලියා දෙයි.ඩීමන් ගේ පොත් සැට් එකම සතියකින් ඉවර වෙයි.ඔහුගේ ප්‍රකාශකයා වුයේ මරදානේ සුරුට්ටු කඩේ ලිංගම් මුදලාලිය.ලිංගම් මුදලාලි සයිකලයකින් පැමිණ මුද්‍රණය කරන ලද පෝරම රැගෙන යයි."

මේ අපි එකල බොහොම ආශාවෙන් රස විඳපු පොත් ගණනාවක උපතයි.මේ කතාව දැනගන්නට ලැබුනෙ නම් ඊට බොහෝ කාලයකට පසුවයි.

ඩීමන් ආනන්ද ගෙ පොත් වලට අමතරව පංතියේ කොල්ලන් අත ඉතාම රහසිගතව හුවමාරුවූ තවත් පොත් වර්ගයක් තිබුණා.දැන් වැල පොත් යයිද එදා වල්පොත් යයිද හඳුන්වපු සරණ වැනි වැල පත්තර වෙළඳපොළට එන්නට පෙර යුගයේ තරුණයන් කියවූ මකුණා,රති රහස්,මඟුල්දා රෑ වැනි පොත් බොහොම විශ්වාසයෙන් යුතුව පංතියේ කොල්ලන් එකිනෙකා අත හුවමාරු වුනේ ඒ පොත් ඉස්කෝලෙට හෝ ගෙදරට අහුවුනා නං ලැබෙන්නට තිබු දඬුවම ඉතාම බරපතල එකක් වීම නිසයි.

එතකොට අපේ ගමේ සිසිර ප්‍රජාමණ්ඩලේ සාමාජිකයෙක් වෙලා ඒ පුස්තකාලයත් පරිහරණය කරන්නට ලැබුණා. පියසේන නිශ්ශංක මහතාගෙ වදුල, ගිනිසිසිල වැනි පොත්  පළමුවරට රස විඳින්නට ලැබුනෙ ප්‍රජාමණ්ඩලේ පුස්තකාලයෙනුයි.ඊට අමතරව ඒ පුස්තකාලයෙන් කියවන්නට ලැබුණු තවත් විශේෂ පොතක් ගැන මගෙ මතකය අවදිවෙනවා.එනම්   "ලින්ඩ්බර්ග් ගේ වීර ගමන" නම් පරිවර්තන කෘතියයි.චාල්ස් ඒ ලින්ඩ්බර්ග් විසින් ලියාතිබු පොත සිංහලට පෙරලූ  පරිවර්තකයාගේ නම මට දැන් මතකයක් නෑ.විශේෂය වන්නේ එදා කියවූ ඒ පොත ඉන්පසුව අද මේ වනතෙක් කිසිම දිනෙක මට නැවත දකින්නට ලැබී නොතිබීමයි.පොතෙන් කියැවෙන්නේ තැපැල් ගෙනයන ගුවන් නියමුවෙකු වූ චාල්ස් ඒ ලින්ඩ්බර්ග් (ස්ලිම්) (1902-1974)Spirit of st. Louis නම් තනි එන්ජිමේ කුඩා ගුවන් යානය පදවාගෙන  ඇමෙරිකාවේ නිව්යෝක්හි ලෝන්ග් අයිලන්ඩ්  සිට ප්‍රංශයේ ල බුර්ජේ  දක්වා නොනැවතී ගිය වික්‍රමාන්විත ගමනේ විස්තරයයි.අද නම් මෙය ඉතා සාමාන්‍ය ගමනක් වුවත් එදා 1927 ට පෙර කිසිවෙකු ඇමෙරිකාවේ සිට ප්‍රංශය දක්වා එක එල්ලේ පියාසර කර නැහැ.ගමන වෙනුවෙන් ඔර්ටීග් ත්‍යාගය දිනාගත් ලින්ඩ්බර්ග් ඇමෙරිකාවේ ජාතික වීරයෙකු වශයෙන් සම්මානයට පාත්‍රවුනා.

අපේ ලොකුඅම්මා කෙනෙක් හා සමග විවාහවී සිටි ප්‍රාචීන භාෂා පඬිවරයෙක් වූ අලුත්ගම මහප්පා සතුවද ඉතා හොඳ පොත් එකතුවක් තිබුනා.මගේ පාසැල් මිතුරන්වූ රණසිංහ හා ඉලංගසිංහ නවාතැන් ගෙන සිටියේද ඒ නිවසේම නිසා ඔවුන්ගේ කාමරයට වදින මා වැඩි කලක් යන්නට පෙරම මහප්පාගේ පොත් එකතුව කියවා අවසන් කර දැමුවා.1955 දී පළමුවරට එවරස්ට් කඳු මුදුන තරණය කළ එඩ්මන්ඩ් හිලරි(1919-2008) සහ ටෙන්සිං නෝර්ගේ දෙපළගේ කණ්ඩායම් නායකයාවූ කපිතාන් ජෝන් හන්ට් විසින් රචිත  "හිමගිර තරණය" පොත හා කපිතාන් ජිම් කෝබට් (1875-1955) ලියූ "කුමාඕන් හි මිනී කන ව්‍යාඝ්‍රයෝ" යන පොත් දෙක එහිදී කියවූ අමතක නොවන පොත් දෙකක්.මෙයින් හිමගිර තරණය පොතද ඉන්පසුව කිසිදිනෙක මට ආපසු දකින්නට ලැබී නැහැ.

ළිහිණි පොත් ගණනාවක්ද සමන් මුද්‍රණාලයේ මුද්‍රණය කරන ලද ටී බී ඉලංගරත්නයන් ගේ විලම්බීත,තිලක,තිලක හා තිලකා ඇතුළු ඔහුගෙ අනෙක් පොත් ද වැවදෙනියේ ඇල් ඩී මැන්දිස් මහතාගේ පොත් සියල්ලමද පාසැල් ගුරුවරියක්වූ අපේ පෝටවත්තෙ නැන්දා ගේ ගෙදරදී කියවූවා.අපේ අල්ලපු වත්තේ හිටපු මායක්කගේ නංගිල දෙන්න වෙච්ච ශාන්ති අක්කා සහ මාලා අක්කාත් කියවීමේ රුසියන් වූ නිසා ඒ දෙන්නා ගෙනත් කියවන පොත්ද කියවීමේ අවස්ථාව මට ලැබී තිබුනා.

ඉන්පසු යෞවන වයසේදී රුසියන් සාහිත්‍යය සහ සෝවියට් සාහිත්‍යය අඩුවක් නොමැතිව ඇසුරු කරන්නට ලැබුනේ ඉතා අනර්ඝ නිමාවකින් යුත් සිංහල පරිවර්තන කෘති සෝවියට් සංගමයේ මුද්‍රණය කර වටිනාකමට බොහෝ අඩු එනම් නාමික වටිනාකමකට ලංකාවේ අලෙවි කළ නිසයි.නම් වශයෙන් කියන්නට අපහසු තරම් පොත් ප්‍රමාණයක් මේ හේතුව නිසා කියවන්නට ලැබුණා.

මේ මා ඉතා කෙටියෙන් ලියුවේ කුඩා අවදියේ මගේ කියැවීමේ ආරම්භයත් එය වැඩි දියුණුවූ ආකාරයත් ගැනයි.උසස් අධ්‍යාපනය ලැබූ අවදියේත් රැකියාව කරද්දි හා කොළඹ මහජන පුස්තකාලයෙනුත් කියැවූ පොත් සංඛ්‍යාව ගණන් කරන්නට බැරිතරම්.මා පොත් මිලදීගෙන එකතුකරන්නට වුනේ විවාහ වුවාටත් පසුවයි.ඒ සම්බන්ධයෙන් වෙනම පෝස්ටුවක් හෝ එසේ නොමැතිනම් මා ලියන වෙනත් කතා තුළ වරින්වර ලියැවේවි.කෙසේ වුවත්  ජීවිත කාලය තුළ මා කියැවූ නොගිණිය හැකි පොත් කන්දරාව මගේ ජීවිතය එළිය කළ  ආලෝක ධාරාවක්ම  වූ  බව නම් කිව යුතුමයි.

ලියාගෙන යද්දී විවිධ අතුරු කතා ගණනාවක් මතක්වුනත් අතුරුකතා ලිවීම හෙවත් වටේ යෑම හෙවත් පඳුරු තැලීම ප්‍රස්තුතයට බාධාවක් නිසා බොහොම ඉවසිල්ලෙන් අදාළ මාතෘකාව ගැන ලිව්වත් කතා දෙකක් නම් නොලියාම බැහැ.එකක් තිලක හා තිලකා කතාවට සම්බන්ධයි.

ටී බී ඉලංගරත්නයන් ගේ තිලක හා තිලකා නවකතාවෙන් 1976 දී නිෂ්පාදනය වූ අමරනාත් ජයතිලකයන් අධ්‍යක්ෂණය කළ තිලක හා තිලකා චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන චරිත දෙකවූ තිලක හා තිලකා ලෙසින් රඟපෑවේ කරුණාරත්න හඟවත්ත සහ වජිරා නිර්මලී යන නළු නිළි දෙපළයි.පසුකලෙක රසාදරී පොන්සේකා සමග විවාහවූ කරුණාරත්න   හඟවත්තයන් ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ ස්ථිර පදිංචියට ගියා.              2008 දී පමණ මාද සම්බන්ධවුන ආතර් සී ක්ලාක් මහතාගේ 90 වන උපන් දින සැමරුම සඳහා ශ්‍රී ලංකා රජයෙන් ආරාධනා කරන ලද විද්‍යාඥයන් කිහිප  දෙනා අතර මහාචාර්ය කරු හඟවත්ත මහතාද සිටියා.ගුවන් තොටුපොළේදී ආරාධිතයන් පිළිගෙන ඔවුන් නවාතැන් ගත් හෝටලයට රැගෙන ඒමෙන් පසුව හෝටලයේ ලොබියේදී මට මහාචාර්ය කරු හඟවත්ත මුණගැසුනා.ආගිය කතාබහ අතරතුරදී මා තිලක හා තිලකා චිත්‍රපටය ගැනද ඔහුගෙන් විමසා සිටියා.

"හැබැයි එදානං අපි දැක්කෙ කරුණාරත්න හඟවත්ත කියල නළුවෙකුයි...

"ඔව් ඔව් ඒ මම තමයි...

සුහද සිනහවක් පාමින් ඔහු කියාසිටියා.ඉන් වසරකට පමණ පසු ලොස් ඇන්ජලීස්හි පන්සලකදී මහාචාර්ය කරු හඟවත්ත මට නැවත මුණගැසුණා.අද ඔහු ප්‍රංශයේ ශ්‍රී ලංකා තානාපතිවරයායි.

දෙවෙනි කතාව හැටියට බස්සි ඇය කියැවූ පොත් ගැන ලියූ පෝස්ටුවක දැකපු පොතකින් මගේ පැරණි මතකයක් අවදිවුනා.කමෙන්ටුවක් හැටියට ඇයගේ බ්ලොගයේ නොලියා මේ කතාව මගෙ පෝස්ටුවටම එකතුකරන්න හිතුවෙ මෙයත් යම් පමණකට පොත් ගැන කතාවක් නිසායි.

කාලය 1989 වසර විය යුතුයි.ඒ මා බෙන් ෆිල්ම්ස් ආයතනයේ නැවතී සිටිමින් රැකියාවට ගිය සමයයි.නිවාඩු දවස්වලට පන්නිපිටිය නිවසේ සිට බෙන් ෆිල්ම්ස් ආයතනයට පැමිණෙන කුලසේන පොන්සේකා බෙනට් සමග සාකච්ඡා කරමින් ඔහුගෙ සිරියහන නවකතාවෙන් ටෙලි නාට්‍යයකට තිර පිටපතක් සකස් කරමින් සිටියා.( පසුව මෙය කලු හංසයෝ නමින් ටෙලි නාට්‍යයට නැගුණා) ඒ කුලසේන පොන්සේකාගේ රංසිරිගේ සංග්‍රාමය නම් යොවුන් නවකතාව මුද්‍රණය වෙමින්  තිබූ කාලයයි.දිනක් කුලසේන බෙනට්ගෙන් උදව්වක් ඉල්ලුවා.බෙනට් ඒ මොහොතේම එතන සිටි රුවන්ටත් මටත් කතාකර වැඩේ බාරදුන්නා.

මල්ලි මෙන්න මේ කුලේ අයියගෙ පොතක් ගහල තියෙනවලු කැලණියෙ, හවසට උඹල දෙන්නට කැළණි ගිහිං ඒ පොත් ටික  පන්නිපිටියට  ගෙනත් දාන්න පුළුවන් නේද?

රුවන්ට ලයිසන් තිබුනට පාරෙ එලවල පුරුද්දක් නෑ.එදා හවස පාරෙ එලවන්න පණ බයේ කකුල් දෙකත් ගැහෙමින් හිටි රුවනුත් මාත් බෙන් එකේ ලයිට්ඒස් වාහනෙන් කැලණියට ගියා. තැන් දෙක තුනකින් පාර අහගෙන පොත් ගහපු ප්‍රෙස් එකට ගියාම පොත් ටික ගබඩා කර තිබුන තැනට අපිව එක්කං ගියා.පොඩි කන්දක් උඩ වගේ තිබුන වහල තිබ්බ කඩ කෑල්ලක පොත්ටික අහුරල තිබුනා.එතන වාහනේ හරවන්න ඉඩ නැති නිසා දොරකඩට රිවස් කරන්නට උනා.අමාරුවෙන් රිවස් කරද්දි තැන තැන වැදිල වාහනේ ඉස්සරහයි පස්සයි දෙකම පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ තැලුනත් කරදරයක් නැතුව පොත් ටික පටවගෙන එතනින් පිටවෙන්න අපට පුලුවන්වුනා.

කිසිම අතුරු ආන්තරාවක් නැතුව පන්නිපිටියට ඇවිත් කුලසේනගෙ ගෙදරට පොත්ටික බාරදීල අපි පිටත්වෙද්දි කුලසේන පොත් දෙකක අස්සන් කරල අපි දෙන්නට දුන්නා.

..........සොයුරාට කර්තෘ ගෙන් තුටු පඬුරකි.

කුලසේන සාන්සේකා.

කියල පොතේ ලියා තිබුණා.රුවන් පොත පැත්තකට දාල නිකං හිටියට මම නං එදා රාත්‍රියෙ ම පොත කියවල ඉවරකළා.අමුතු විදියක ලස්සන කතාවක්, පොතේ තියෙන සිද්ධීන්වල රූප මට මැවිලා පෙනුනා.

රුවන් අපි කුලයට කියල මේ පොත ගම්මු බං,පුළුවන් වෙච්ච කාලෙක ටෙලියක් ගහගන්න බැරුවයැ,බැරිවුණොත් විකුණන්න හරි පුළුවන්නෙ...

පොතේ යමක් දැකපු මම රුවන්ට එහෙම කිව්වෙ පොතේ රූපගතකිරීමේ අයිතිය තනියම ගන්න තරං වත්කමක් මට තිබ්බෙ නැති නිසා රුවන්වත් හවුල් කරගෙන පොතේ අයිතිය ලබා ගන්නටයි.

වැඩක් නෑ බං,ඔය පොතෙන් ටෙලියක් කරන්න බෑ.වෙන පොතක් හොයාගන්න බලපං...

රුවන් ඒ විදියට මගෙ අදහස එතනම නිෂ්ප්‍රභා කලහම මටත් කරගන්න දෙයක්  නැතිවුනා,පොත ගැනීමේ අදහස එහෙමම යටගියා.

ඊට අවුරුදු දෙක තුනකට පස්සෙ ජයලත් මනෝරත්න ඒ පොතේ අයිතිය අරං ජගත් බෙනරගම රංසිරි හැටියට දාල කරපු රංසිරිගේ සංග්‍රාමය ටෙලිනාට්‍යය රටේම ජනප්‍රිය වෙද්දි රුවන්වත් මමවත්  බෙන් ෆිල්ම්ස් එකේ හිටියෙ නෑ. කුලසේන දීපු රංසිරිගේ සංග්‍රාමය සිහිවටනයක් හැටියට මම අද තව වෙනකං ආරක්ෂා කරගෙන තියාගෙන ඉන්නවා෴