111.මා සමග එක්වූ ඔබ සැමට

අදට දවස් විසිපහක් වෙනව බ්ලොගේ පාළුවට යන්න ඇරලා,අපි පහුගිය හයවෙනිදා ලංකාවට පිටත් වුනු ගමන එන්න වුනේ ඊයෙ රෑයි,අද උදේ වැඩට ගියා.ලංකාවේදී බ්ලොග ලියන්න බැරිවුනාට අනික් බ්ලොග් ඔක්කොම කියෙව්වා, නමුත් කමෙන්ට් එකක්වත් කොටාගන්න විදියක් නැතිවුනේ සිංහල තිබුනෙ නැති නිසායි.

ඉතිං විශේෂයෙන්ම මේ ලිපිය හදිසියෙන් ලියන්නෙ බ්ලොග් අවකාශයේ සොයුරු සොයුරියන්ට ස්තූති කරන්නටයි.මෙය කොයි ආකාරයට කරන්නදැයි මා බොහෝ වෙලා කල්පනා කළත් නිශ්චිත අදහසක් හිතට නොආ නිසාවෙන් පුරුදු ආකාරයටම ඔහේ ලියාගෙන යන්නට තීරණය කළා.

මගේ ආදරණීය මව අසනීපව ලෙඩ ඇඳට වැටුණු මොහොතේ මා ඒ ගැන පෝස්ටුවක් ලිව්වා.අම්මගෙ රෝගී තත්වය පරීක්ෂා කර බැලූ වෛද්‍යවරුන්ගේ නිගමනය වුනේ ප්‍රතිකාර කිරීමෙන් ඇයට පීඩා නොකොට නිසංසලේ අවසාන ගමන යන්නට ඉඩදීම වඩාත් සුදුසුයි යන්නයි.ඒ අනුව සේලයින් අධාරයෙන් දින දෙක තුනක් ජීවත්වූ ඈ පස්වෙනිදා රාත්‍රියේ නිහඬවම අවසන් හුස්ම පොද වාතලයට මුසු කරන අවස්ථාවේ මා හැරෙන්නට අනෙක් දරුවන් සියලුදෙනාම ඇය වටේ සිටි අතර මා නියෝජනය කරන්නට මෙන් අපේ පුතා එවේලේ කිරිඅම්මාගේ අතින් අල්ලගෙන සිටියා.

ඉතිං මවගේ අභාවය ආරංචි වූ මොහොතේ පටන් බ්ලොග් අවකාශයේ සොයුරු සොයුරියන් සියලු දෙනාම පාහේ මාවෙත තම ශෝකය ප්‍රකාශ කළා,එමෙන්ම මා හිතවත් මිතුරු කෙන්ජි විශේෂ පෝස්ටුවක් ලියමින් මවගේ වියෝව  සියල්ලන් වෙත දැනුම් දුන්නා.

විවිධාකාරයෙන් ශෝකය ප්‍රකාශ කලාවූ සියළුම සොයුරු සොයුරියන්ටත්,සදාදර සොයුරු කෙන්ජිටත්,මා වෙනුවෙන් ඔබ සමග සම්බන්ධීකරණ කටයුතු වල නියැලුණු සොයුරිය සඳාටත්,පුද්ගලිකව මගේ 
නිවසට පැමිණ අවසන් ගෞරව දැක්වූ මාතලන්,නලීන් දිල්රුක්ෂ,අටම්පහුර,දමිත් ගුණවර්ධන,ඉවාන් පවුලූශා,රසික නානායක්කාර(රනා),රජ වීදියේ උමේෂ්,කළු ජෙමා යන සොහොයුරන්ටත් මගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය ප්‍රකාශ කරන අතර පුද්ගලිකව ස්තූති කිරීමට හැකියාවක් නොමැතිවීම ගැන මගේ කණගාටුව ප්‍රකාශ කරමි.

මෙම දුක්මුසු අවස්ථාවේ ඔබ සියලු දෙනා මා සමග ශෝකය බෙදා ගැනීම මට මහත් වූ ධෛර්යක් වූ බවද මෙහිදී නොකියාම බැරිය.