47.දෙසතියෙ දවස්

අනූ ගණංවල මුල් භාගයෙ මම වැඩකළේ කොටුවෙ ප්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුවෙ..ඒ දවස්වල ඔෆිස් එක තිබුණෙ ටෙලිකොම් ඉස්සරහ ට්‍රාන්ස්වර්ක් මන්දිරයෙ.

ඔය කාලෙ ඔෆිස් එකේ ප්‍රධාන කාර්යාල කාර්ය සහායක වුණේ හේමපාල(නියම නම නෙවෙයි ඒවාගෙ නමක්) හේමපාලයි තව ඔහුගෙ යාලුවො කීප දෙනෙකුයි හැමදාම කෑමට පෙර එළියට යනවා සප්පායම් වෙන්න.....එක්කො බෝතලයක් ගෙනල්ල දෙතුන් දෙනා ගහනව.

එක සඳුදා දවසක දවාලෙ මම කැන්ටිමට යනකොට හේමපාල ඇතුළු යාළුවො කට්ටිය ඉන්නව මූණෙන් මූණ බලාගෙන  හරියට අර මොනවද කාපු රිළව් වාගෙ.

මොකද හේමපාල......

බලන්ඩකො සර්....අද අරක්කු නෑනෙ....අපි ඊයෙ දන්නෙත් නෑ....පොට් එකට ගියා එතනත් නෑ.....වැඩි ගාණට ගන්ඩහරි කොහෙවත් නෑනෙ....

කෑම ටික කන්න මොනවහරි හොයාගන්න තිබුණනම් ලොකු දෙයක්.....

පියතිස්ස කියනව.....

එදා ලෝක අමද්‍යප දිනයද කොහෙද හැමතැනම බාර් වහල......

මුං ටික ඉන්න හැටි දැක්කම මට දුක හිතුණා.....ඒ දවස්වල මගෙ යාලුවෙක් හිටියා ෂොප් එකක මැනේජර් කෙනෙක්.......

පොඩ්ඩක් ඉඳපල්ලකො බලන්න......

මම යාලුවට කතාකලා.....

මෙන්න මේ අසනීප කාරයො ටිකක් ඉන්නව මචං......බේත් ටිකක් දෙන්න පුළුවන්නම් ලොකු දෙයක්.......

උඹත් මාර කුණු කොන්ත්‍රාත් තමයි බං දෙන්නෙ ඉඳල ඉඳල.....බලපං මගෙ ලයිසන් එකත් ගහල යන වැඩක්නෙ....හරි හරි එවපංකො බලන්න....

ෂොප් එකට වාහනයක් යවපුවාම සේවකයෙක් පිටිපස්සෙ දොරෙන් ඇවිත් පෙට්ටියක් වාහනේට දාල යන්න කිව්වලු....

සල්ලි අරගෙනත් නෑ බිල් කඩලත් නෑ...

හේමපාල ඇවිත් මට විස්තරේ කියල සල්ලිත් දීල ලොකු ස්තූතියකුත් කලා....

කාටවත් කරන්න බැරි වැඩක් සර් කළේ.....

ඊට පස්සෙ කට්ටියම මගෙත් එක්ක ගොඩක් හිතවත් උණා.

 මේ කතාව මගෙත් එක්ක කිව්වෙ හේමපාල...

ඒ කාලෙ ප්‍රවෘත්ති හා ගුවන් විදුලි ඇමති ඩී.බී.විජේතුංග මැතිතුමන්.....එතුමගෙ කා.කා.ස.තමයි හේමපාල.

දවසක්දා කෝල් එකක් ආවලු එතුමගෙ ආසනේ වෙන උඩුදුම්බරින්...

 ආසනේ කාන්තාවක් ඇවිත් ඇමතිතුමාව හම්බවෙන්න පුතාට රස්සාවක්  හොයාගන්න..

ඒ කාන්තාව කොළඹ එන අතරෙ පුතා ඇක්සිඩන්ට් එකකින් මැරිලා......

කෝල් කරපු අය කියල තියෙන්නෙ ඒ කාන්තාව අමාත්‍යංශයට ආපුවාම සිද්ධිය ගැන කියන්නෙ නැතිව ෂේප් එකක් දාල ඉක්මනට ආපහු එවන්න කියලයි....

ඔන්න දැන් කාන්තාව අමාත්‍යාංශයට ඇවිත්....හේමපාලත් ඉක්මන් කරල ඇයව ඇමතිතුමා ළඟට එක්කරන් ගිහින්....

මේ කාන්තාව දැක්ක ගමන් ඇමතිතුමා....

හෑ....පුතා මළා නේද....

දඩ බඩාං....අනේ ඒ අහිංසක ගෑණු කෙනා එතනම සිහිනැතුව ඇදගෙන වැටිලා...

මම ගිය කාලෙ හිටියෙ ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමති ඒ.ජේ.රණසිංහ.....විෂය භාර කැබිනට් ඇමති වි.ජ.මු.ලොකුබණ්ඩාරයන්......සංස්කෘතික ප්‍රවෘත්ති හා දේශීය වෛද්‍ය ඇමති...එයාට සංස්කෘතික හා දේශීය වෛද්‍ය විෂයය කරගන්න ඇරල රණසිංහ උන්නැහැ රූපවාහිනියෙත් ගුවන් විදුලියෙත් බලාධිකාරය පවත්වාගෙන ගියා...ඒ දෙකට නං කිසි කෙනෙකුට අත තියන්න දුන්නෙ නෑ.

ඔය කාලෙම අපි හිටපු ලස්සන ගොඩනැගිල්ල ජනාධිපති ප්‍රේමදාසගෙ ඇස ගැටුණා....කවුද මේකෙ ඉන්නෙ කියල හොයල බලල නියෝගය නිකුත් වුණා....

වහාම බඩුත් අරන් අයින් වෙන්න....මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ ප්‍රදර්ශන මධ්‍යස්ථානයක් ආරම්භ කරන්න ගොඩනැගිල්ල ඕනෑ.

කොහෙ කියල යන්නද ගහෙන් ගෙඩි එන්නැහේ.....ඒ වෙනකොට ප්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂ වෙලා හිටියෙත් දේශපාලන පත්වීමක් ලබල ආපු ජනාධිපතිගෙ ගෝලයෙක්...විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්....

යන්න තැනක් හොයනව හොයනව හම්බවුණේ නෑ....හැමදාම උදේට ජනාධිපති කාර්යාලයෙන් කතාකරල අහනව...

තාම ගියෙ නැද්ද ඉක්මනට යන්න...

කරන්නම දෙයක් නැතිතැන අපි බඩුත් පටවගෙන නාරාහේන්පිට රජයේ චිත්‍රපට අංශයට ගියා ඒකත් දෙපාර්තමේන්තුවට අයිතිවෙලා තිබ්බ නිසා...ගිහින් තැනින් තැන ගස් යටයි කොරිඩෝ වලයි බඩු තියාගෙන හිටිය අහිකුණ්ටිකයො වාගෙ.

සති දෙක තුනක් ඔහොම ඉන්නකොට තමා යන්න තැනක් ලැබුණෙ....ඒත් ඔක්කොටොම නෙවෙයි...

මැලේ වීදියෙ ඉස්සර අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශෙ තිබ්බ ගොඩනැගිල්ලට අංශ හතරක් ගෙනිච්චා...රක්ෂණ මන්දිරයෙ තට්ටුවක් කුලියට අරගෙන ඉතිරි ටික අරගෙන ගියා.

ට්‍රාන්ස්වර්ක් මන්දිරයෙ දාපු මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ ප්‍රදර්ශනයක් නෑ...රෙපෙයාර් කරනව කියල ඒකෙ තිබුණු යකඩ වාගෙ හයිය බුරුම තේක්ක ලෑලි ටික නවලෝක මුදලාලි ගලවගෙන ගියාට පස්සෙ හිස්වුනු ගොඩනැගිල්ලට කොටුව පොලිසිය රිංගා ගත්තා.

මැලේ වීදියෙ අපේ ගොඩනැගිල්ලෙ පාර අයිනෙ දේශීය වෛද්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් කොළ කැඳ කඩයක් දාල තිබුණා ඔසු පැල අලෙවි සැලක් එක්ක......මට කොළ කැඳ රසවැටුනෙ  එතනින් කොළ කැඳ බීල...රුපියල් පහකට ලොකු කොළකැඳ වීදුරුවක් හකුරු කෑල්ලකුත් එක්ක හම්බවෙනවා...

මොන කොළ ජාතියෙන් කැඳ හැදුවත් කිසිම අමිරහක් නෑ හරිම මිහිරි රසයි.....අපිට ඔය විදියට කැඳ හදන්න බෑනෙ...දවසක් මම එතන කැඳ විකුණන මනුස්සයගෙන් ඇහුවා කොහොමද මේ විදියට කැඳ හදන්නෙ කියල...

මොන කොළ වර්ගයෙන් කැඳ හැදුවත් කොළ කොටද්දි මුකුණුවැන්න මිටියක් එකතුකරන්න....බත ඉදිල වැඩිවෙලාවක් ලිපේ තියන්න එපා කිරි පැහුණු ගමන් බාන්න.....

ඒ මනුස්සය ගුරුමුෂ්ටි නැතුවම මට සාස්තරේ දුන්නා.

මැලේ වීදියෙ ඔෆිස් එකේ කැන්ටිමක් තිබ්බෙ නෑ....කැන්ටිමක අඩුව පිරිමැහුවෙ පියතිස්ස...උදේට කෑම ජාති පාර්සල් කරගෙන එනව, තැනක් ලෑස්ති කරගෙන තේ හදනව...කෑම බීම ලඟටම ගෙනැත් දෙනව.

මොනව කළත් කොල්ලන්ගෙ හොඳම බයිට් එක වෙලා තිබ්බෙ පියතිස්ස...කාඩ් එක ගහල තිබුණෙ සමරිසි විදියට....උගෙ ඇති සමරිසියක් නෑ....අවුස්සන්නයි කියන්නෙ(ඒ දවස්වල මේ ලස්සන නම තිබුණෙ නෑ වෙන නමක් කිව්වෙ )

ඔෆිස් එක සුද්ද පවිත්‍ර කරන වැඩට හිටියෙ මරියදාස්....අහිංසක කොල්ලෙක්.....අපේ උන් මරියදාස්ට හෙලුවැලි පින්තූර පෙන්නල ඌව අවුස්සපු පාර කෙල්ලක් උස්සන් ගියා ගියාමයි ආපහු වැඩට ආවෙත් නෑ.

 ඊට පස්සෙ මරියදාස් වෙනුවට උගෙ මල්ලි මනුවෙල්ව වැඩට ගත්තා....මනුවෙල් වැඩ ඉවර කරල පියතිස්සටත් උදවු කරනවා....ඒ වෙනුවට පියතිස්ස මනුවෙල්ට කන්න බොන්න දෙනවා...

දවසක්දා කෑමට පෙර එළියට ගිහින් ආපු පියතිස්ස.....

හෙට මම නිමාඩු....තොගෙ පුක හෙට වේලිලා...

මනුවෙල්ට කිව්වා....මනුවෙල්ට මේක එච්චර තේරුණේ නෑ...ඇවිදින් මගෙන් ඇහුවා....

හෙට මගෙ පුක වේලිලාද සර්......

උඹ ඕව ගණං ගන්න එපා.....

කියල මම මනුවෙල්ව පිටත් කළා...

ආයෙම දවසක පියතිස්සව බයිට් කරන්න මනුවෙල්ට උගන්නල යැව්වා....රුපියල් දහයකුත් පගාව දුන්නා...

මනුවෙලා ගිහිං අපි උගන්නපු විදියටම කියනවා....අපි හැංගිලා අහගෙන ඉන්නවා....

අයියා.....මම හොඳ නැද්ද අයියා....ඇයි මගෙ දිහා බලන්නෙ නැත්තෙ....

මනුවෙල් කැඩිච්චි සිංහලෙන් කියාගෙන යනවා.....

මේ බලන්න අයියා මේ පැත්ත....

මනුවෙල් කියනකොටම පියතිස්ස උදේ ඉතුරුවෙලා තිබුණු ඉඳිආප්ප මුලකින් කෙලල ඇරිය පාර තහ් ගාල මනුවෙල්ගෙ මූණෙ....

ඔහෙ හිටු සක්කිළි වේසිගෙ පුතා...තොට කෙළවන්න.....

මනුවෙලා දුවන්න ගත්තා.....පියතිස්ස හැන්දකුත් අරං පස්සෙන් එලවනවා....

කියපිය කවුද තොට උගැන්නුවෙ.....

දුවන ගමන් මනුවෙල් අපේ නම් කියනව...පියතිස්සට හිනා...

මේ කරන වැඩවලින් අපරාදෙ අරූනෙ ගුටිකන්නෙ......

ආපහු එන පියතිස්ස කියනව.

ඒ දවස්වල මම දෙසතිය සඟරාවෙ බෙදාහැරීම බාරව හිටියෙ....ප්‍රේමදාස මහත්තයගෙ එක එක උත්සව රටපුරා පවත්තනකොට දෙසතිය අලෙවිහලකුත් නොවරදවාම එතන දානවා.

සැරයක් තෙල්දෙනියෙ තිබුණු ජනාධිපති ජංගම සේවයකට අපි ගියා...නවතින්න ලෑස්තිකරල තිබ්බෙ පොල්ගොල්ලෙ සමූපකාර විද්‍යාලයෙ.....දෙපාර්තමේන්තුවෙ ඡායාරූප ශිල්පියෙක් වුණු සරත් අපිත් එක්ක ගියා ජංගම සේවෙ පින්තූර ගන්න......පින්තූර ගන්න සරත්ල හැම අස්සක මුල්ලකම රිංගනවනෙ....මේ කතාව මාත් එක්ක කිව්වෙ සරත්.

ජංගම සේවයේ ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමතිතුමාගෙ කාර්යාලය තියෙනවනෙ....ඒ.ජේ.රණසිංහ මහත්තයත් වාඩිවෙලා ඉන්නව සුදුම සුදු සූට් එකක් ඇඳල පුල් මේකප් කරල මාල වළලු දාල තොල්වල ලිප්ස්ටික් එහෙම ගාල හරියට නයිස් කාරය වාගෙ.

හැබැයි කිසිම කෙනෙක් වැඩක් කරගන්න එයා ගාවට එන්නෙ නෑ....ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමතිගෙන් මොන වැඩේද මිනිස්සුන්ට කරගන්න තියෙන්නෙ....හිස් පුටුත් ඉස්සරහින් තියාගෙන මෙයා වාඩිවෙලා ඉන්නකොට රූපවාහිනියෙ කැමරා කෘ එක අමාත්‍යංශ දෙපාර්තමේන්තුවල ඇමතිවරුන් හා නිලධාරීන් මිනිස්සුන්ගෙ ප්‍රශ්න විසඳන ආකාරය රූපගත කරමින් එනවා.

දැන් ඒ.ජේ.රණසිංහ මහත්තය ඉන්න තැනටත් එන්න කිට්ටුයි....ඒ වුණාට එතන ආසාවකට බලු බල්ලෙක් නෑ....මැස්සො ඇහිරෙනව....එතකොටම ඉස්සරහින් ගෑල්ළමයි ටිකක් කිචි කිචි ගගා යනව.

හා එන්න එන්න වාඩිවෙන්න.....

රණසිංහ මහත්තය අර ගෑල්ළමයි  ඔක්කොටොම කතාකරල ඉස්සරහින් වාඩිකරවගෙන අර ළමයින්ගෙ අතේ තිබුණු සහතික පෙරල පෙරල බලනවා. 

ඔය අතරෙ එතනට ආපු රූපවාහිනියෙ අය මේ ගොල්ලන්වත් රූපගත කරගෙන ගියා.

කැමරා කෘ එක පිටත්වෙනකන් බලාගෙන හිටපු ඇමතිතුමා.....

දැන් මේ ළමයි මොනවටද ආවෙ...

ගුරු පත්වීමක් ගන්න පුලුවන්ද බලන්නයි ආවෙ සර්....

ඩිග්‍රියක් තියෙනවද.....

ඩිග්‍රියක් නං නෑ සර්....

ආපෝ.....ඩිග්‍රි නැතුව කොහොමද ගුරු පත්වීම් ගන්නෙ...ඩිග්‍රි තියන අයටත් රස්සාවල් නැතුව ඉන්නව...මේව නං කරන්න බෑ...යන්න...යන්න.

කිව්ව කියල සරත් අපිත් එක්ක කිව්වෙ හිනාවෙවී. 

 රණසිංහ මහත්තය දැන් කොහෙ ඉන්නවද දන්නෙ  නෑ...හැබැයි තාම රජාගෙ දෑත් ශක්තිමත් කරන්න නම් ගිහින් නෑ.
 

දැත් ශක්තිමත් කරන්න දැන් යන හිකනල්ලුන්ගෙ හැටියට රණසිංහ මහත්තය ගියානම් හොඳ පෝස්ට් එකක් කරගෙන ඉන්න තිබුණා.