121.අකරතැබ්බය 2.

 
 අකරතැබ්බය 2 කියල මේ කතාවට නම දැම්මෙ කලිනුත් මට මේ වගේ දෙයක් වෙලා අකරතැබ්බයක්  කියල කතාවක් ලියපු නිසයි,ඒ පබ්ලිෂ් කරපු කතාවක් ඩිලීට් වුනු වැඩක්,ඒක නං කට්ටිය එකතුවෙලා කමෙන්ටුත් එක්කම ආපහු හොයල දුන්නා...

අද පබ්ලිෂ් කරන්න හිතාගෙන ලියපු කතාව ඊයෙ රෑ මම නොසිතූ ආකාරයට වාෂ්ප වුණා.දවස් දෙකක් තිස්සෙ බඩවැලක් වගේ දිගට ලියපු කතාවෙ අඩුපාඩු දවසක්ම හැදුවා,අඩු තැන් දික් කළා වැඩි තැන් කපා දැම්මා, අකුරු ඉස්පිලි ඇලපිලි වචනෙන් වචනෙට කියව කියව හදල අවසාන කරල ඊයෙ රෑ පින්තුර ටිකකුත් දැම්මා...

පින්තුර හොයාගන්න සී ඩී විස්සකට වඩා බැලුවා,අන්තිමේ ඔක්කොම ඉවර කරද්දි රෑ එකොළහමාර විතර වුණා,එවෙලෙ මාත් එක්ක කතා කරමින් හිටපු අටං ටත් මම හෙට අලුත් කතාවක් දානව කියල කිව්වා ඕං ...

ඔක්කොම අවසාන වෙලා බැලුවම මම කතාව හරියට ඉවර කරල තිබ්බෙ නෑ නේද කියල අවසානය හැදුව වෙලාවෙ තමයි කොපි පේස්ට් එකක් කරන්න රයිට් ක්ලික් කරද්දී එක තප්පරයකින් හතරෙන් පංගුවක් ඇතුළත මගේ ඔක්කොම මහන්සිය වතුරේ ගියෙ...

කතාවෙ මාතෘකාව විතරක් ඉතුරු වෙද්දි මුළු කතාවම නැතිවෙලා තිබ්බා,මොකද කරන්නෙ නහින්නයැ ඒ වෙලාවෙ ඉඳල අද මේ වෙනකං හිතේ තිබුණු දුකටයි කේන්තියටයි බ්ලොගර් පැත්ත පළාත බලන්න හිතුනෙ නෑ,ඒක මගේ නොලැබීම වෙන්න ඇති කියල හිත හදාගන්නව ඇරෙන්න වෙන මොනව කරන්නද...

ආපහු ඒ කතාව ලිව්වත් ඒ විදියටම මගෙ අතින් ලියවෙන එකක් නෑ,බොහෝ විට ඒ අත්දැකීම කෑලි වශයෙන් වෙන වෙන කතාවලට එකතු වෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා,මුල් ආකාරයට කොහොමත් ආපහු ලියවෙන්න විදියක් නැති එක ඉතාම ස්වාභාවිකයි නෙ  අර කවුද කියල තියෙනව වගේ...

කෙනෙකුට එක ගඟක්

දැකිය නොහැකිය දෙවරක්

ඇරිස්ටෝටල් වෙන්න ඇති බොහෝ විට මට හරියටම මතක නෑ වැරදි නං මාව නිවැරදි කරන්න,ඇරිස්ටෝටල් කියපු එක බුදුරජාණන් වහන්සේ තව දුරටත් දියුණු කරල ඉදිරියට ගෙනිහින්...

දකින්නට දෙවරක්

එසේ ජීවත් නොවේ කිසිවෙක්

යනුවෙන් වදාරලා තියෙනව,මෙතනදී ඇරිස්ටෝටල් ජීවත් වුනු කාලෙ සහ බුදුරජාණන් වහන්සේ වැඩ හිටපු කාලෙ ගැටෙනවා,එහෙම කොහොමද වෙන්නෙ කියල මාත් එක්ක රණ්ඩු අල්ලන්න හදන්න අවශ්‍ය නෑ,ඒ දෙපොළ කියපු ඔය කතා දෙක එකකට එකක් කිසිසේත්ම සහ සම්බන්ධ වෙලා තිබුනෙ නෑ,කතාවෙ තිබුණු අර්ථාන්විත භාවය නිසා එකලඟ යොදාගත්ත මිසක්...

අපි ඇත්තටම අරගෙන බැලුවොත් මේ කියන කතාව මොන තරම් සත්‍යයක්ද කියන එක මට නිකමට හිතුණා,අපි කොළඹ යනකොට හැමදාම උදේ හවස කැළණි ගඟ උඩින් යනව,කැළණි ගඟ කැළණි ගඟ කිව්වට ගඟ කියන්නෙ මොකක්ද වතුරද,එහෙම නැත්නං ඉවුරුද ,අපි හවස දකින්නෙ උදේ දැකපු ගඟමද,එතකොට උදේ දැකපු වතුර හවස තියෙනවද, හවස ඒ වතුර නැත්නං ඒ ගඟම වෙන්නෙ කොහොමද ,නැත්නං ඒ වතුර අපට ආපහු දකින්න පුලුවනිද,ඒ වතුර ආපහු ඒ ගඟටම එකතුවෙනවද, එහෙම නං ඒ කොයි කාලෙද,කවද හරි මේ දේවල් අපි කල්පනා කරල තියෙනවද...

ගඟක් පමණක් නෙවෙයි ඕනෑම වතුරකට මේ උපමාව යොදාගන්නට පුළුවනි,අපි එක දියපහරකින් හැමදාම නානවය කියල කිව්වට අපට ඇත්තෙන්ම එහෙම කියන්න පුලුවනිද, අපිට නං  පොඩි කාලෙ ලොකු ගංගාවල් ඇල දොළ තිබ්බෙ නෑ,වතුරෙ සෙල්ලං කලේ අපේ වත්ත පහලින් ගලාගෙන ගිය ඇල පාරෙ දැන් සාත්තුවක් නැතුව අත ඇරිල ජරාවාස වෙලා තිබුනට ඒ කාලෙ ඔය ඇල ලස්සනම ලස්සන දිය පාරක්, උඩ ඉඳල පහළටම තියෙන වෙල්යායේ ගොවියො ටික තමන්ගෙ ඇල කොටස මහ වතුරකට කඩාඬු නොකැඩෙන්න සුද්ද කරල උසට නියර බැඳගෙන ලස්සනට තියාගෙන හිටියා,ඇල ඉවුරු දෙපැත්තෙ වල් හබරළ,කෙටල,අරත්ත ආදී විවිධ ජලජ පඳුරුත් එක්ක හරි හරියට කොහිලත් හැදිල තිබුණා,ඇලේ උඩ ඉඳන් පහලට ටික දුරක් ගියාම මාළුවක් උයන්න කොහිල දළු කඩාගන්න පුළුවනි,එතකොට කොරවක්කො කොක්කු දියබරි ගෙම්බෝ ආදී එක එක එක ජාතියෙ සත්තු ඇල අයිනෙ පිරිල හිටිය,නලහඳයො පෙතියො මඩකනයි කාවයියො ආන්දූ ලූල්ලු හුංගො එහෙම පිරිල හිටිය, අපි එතකොට ඇලේ වතුර අඩු කාලෙට මාළු වලවල් ඉහිනව එක එක තැනක ලොකු වැටියක් බැඳල ඊට උඩහින් ඇල ඉහගෙන ඉහගෙන ගිහිං මාළු අල්ලගන්නවා,හුංගො ඇල ඉවුරෙ දෙපැත්තෙ බටදැල්ල ගොල්ල යට රොත්ත පිටිං වැතිරිලා ඉන්නව බටදැල්ල ගොල්ල උස්සපුවම හරියට සාඩින් ටින් එකක මාළු පැක් කළා වාගෙ, හැබැයි නියම විදියට ඔලුවෙන් අල්ලගත්තෙ නැත්නං විදින්නෙ අල්ලපු එකාට හුජ්ජ පතක් විසිවෙන්න  ...

ගුණපාල ඇල දිගේ කැලෑ ගොල්ල පීරගෙන ඇවිත් පත කොහිල දළු මිටියකුත් අරං නියරට ගොඩවෙනව මම මේ ළඟදිත් දැක්ක, ඔය යකා නං කොහිල දළු මිටිය කාටහරි විකුණල කසිප්පු ගහනව මිසක ජීවිතේට ඕක ගිහිං ගෙදරට කන්න දෙන එකක්යැ...

දැනට අවුරුදු ගානකට කලින් කොහොමහරි ඒ මම දෙසතියෙ හිටපු කාලෙ, අපි කතරගම ෆීල්ඩ් ට්‍රිප් එකක් ගිහිං ආපහු එනවා,එන පාර අයිනෙ ලී තට්ටුවල එක එක ජාති විකුණන්න තියල තියෙනව ඊට අමතරව පොඩි ළමයිනුත් අඹ දිවුල් වගේ දේවල් පාරට දික්කරගෙන ඉන්නවනෙ,ඒ වගේ පොඩි කොල්ලො ටිකක් පාරෙ මුරුංග මිටි විකුණමින් හිටපු තැනක් පහුකරගෙන අපි එනකොට පාර අයිනෙ බිම දාපු මුරුංග මිටියක් ළඟ පොඩි කොල්ලෙක් අඬා අඬා ඉන්නව දැකල වාහනේ නතරකරල අඬන්නෙ මොකද කියල ඇහැව්වා...

අරුන් ටික මට පාරට එන්න දෙන්නෙ නෑ ඈ ඈ ඈ ...

පොඩි එකා අඬමින්ම එහෙම කිව්වා,බලපුවම මුරුංග විකුණන අනික් කොල්ලො ටික මේ පොඩි එකාට පාරට ඇවිත් උගෙ මුරුංග ටික විකුණගන්න දෙන්නෙ නෑ එලෝල දාලා...

මුරුංග ටිකට කීයක් ඕනැද...

රුපියල් විස්සක් දෙන්න...

කොල්ලට රුපියල් විස්ස දීල මුරුංග ටිකත් දාගෙන මම ගෙදර ආවා,එදා සැරේ මුරුංග වාරෙ හරිම සරුයි මම ගෙනාපු අපූරු මුරුංග මිටිය කිලෝ පහක් හයක් බරයි හොඳ මහත මස් මුරුංග මෝරලත් නෑ,ගෙදරත් කාල අපේ අම්ම අහළ පහළ ගෙවල්වලටත් මුරුංග බෙදුවා,ඒ දවස හරියටම කිව්වොත් කොබ්බෑකඩුව සහ විජය විමලරත්න සෙනෙවියො දෙන්න බ්ලාස්ට් වෙලා මැරුණු දවස, අපි එද්දි රේඩියෝ එකෙන් ප්‍රවෘත්තිය කිව්වෙ හරියටම එදා රෑ ක්‍රිකට් මැච් එකකුත් තිබුණා ලංකා කණ්ඩායම ලෝක කණ්ඩායමත් එක්ක, ඒ දවස්වල ක්‍රිකට් තරුවක් වෙලා හිටපු බ්‍රයන් ලාරා ඉස්සෙල්ලම ලංකාවට ආවෙ ඒ මැච් එකටයි ...

ඉස්සර ආයෙම මනුස්සයෙක් ඇල දිගේ ඇවිදගෙන ඇවිත් දඩ වල් හබරළ කොළ මිටියක් කඩාගෙන යනව,ඒ මාකට් එකේ මාළු ඔතන්නයි මස් කඩේ මස් ඔතන්නයි විකුණන්න,ඒ කාලෙ මස් මාළු  හබරළ කොළවල  ඔතල ඊට පස්සෙ කඩදාසියක දවටල දෙන්නෙ දැන් වගේ පොලිතින් බෑග්වල නෙවෙයි,මොන තරං පරිසර හිතකාමීද බලන්න,කඩදාසිවල ඔතල බඩු දෙන එක දැන් නැත්තටම නැතිවෙලා ගිහිං වුනත් මීට අවුරුදු කීපෙකට ඉස්සෙල්ල ඒ අත්දැකීම මට ආයෙම ලැබුණා,ඒ ලංකාවෙ නං නෙවෙයි කේරළේ තිරුවානන්දපුරම් ටවුමෙ පාර අයිනෙ මිදි ගොඩක් තියාගෙන හිටපු මනුස්සයෙක්ගෙන් මිදි ගත්තම මිදි ටික කඩදාසි කොලේක ඔතල රබර් බෑන්ඩ් එකකුත්  දාල දුන්න..

ලංකාවෙ කඩවල බඩු කඩදාසි කොළේ ඔතල ගෝනි ලණුවකින් බැන්ද කාලෙ සිල්ලර කඩවල ගෝනි ලණු ගුලිය ඉහට උඩින් ආධාරකයක එල්ලල ලණු පොට පහලට වැටෙන්න ඇරල තිබුණා,කඩේ විශාලත්වය අනුව ලණු ගුලි එකක් දෙකක් හෝ ඊට වැඩි ප්‍රමාණයක් උඩ රඳවල තිබුණා,සීනි රාත්තලයි මිරිස් කාලයි අල බාගයයි ආදී වශයෙන් පාරිභෝගිකයා ඉල්ලන බඩු ටික කඩදාසි ගොට්ටක ඔතල ගෝනි ලනුවෙන් ගැටගහල ලනුව බුරුල් කරල කඩලා ගැටේ දාන හැටි බලන්න ලස්සනයි,ඊට පස්සෙ ගත්ත බඩු ටික සිමෙන්ති කවරෙකට දාල දෙනව,දැන්නං සිමෙන්ති කවර දකින්නවත් නෑ ඒ කාලෙ හිස් සිමෙන්ති බෑග්වලින් කවර හදන එකත් හොඳ ව්‍යාපාරයක් වෙලා තිබුනනෙ,සිමෙන්ති කොට්ටයක් කඩනකොට බොහොම සීරුවෙන්  කවරෙ තුවාල වෙන්නෙ නැතිව නූල් ලෙහෙලා කවරෙ අයින් කරගන්නෙ හිස් සිමෙන්ති කවරෙ විකුණන්න පුළුවන් නිසයි,දැන්නං සිමෙන්ති කොට්ටෙ වැලි ගොඩ උඩම තියල චහ් ගාල සවල් පාරක් දීල කවරෙ විසිකරලා දානවනේ...

ඒ කාලෙ අපේ ගෙවල්වලට ඔය එක එක බඩු ගන්න එන වෙළෙන්දෙක් සිමෙන්ති කවරත් සල්ලිවලට ගත්ත,අපේ පැත්තට කනා වෙළෙන්දා කියල මනුස්සයෙක් කදකුත් කරේ තියාගෙන ඇවිත් බෝතල් පත්තර ඇලුමිනියම් යකඩ එතකොට කෝපි පුවක් ගොරකා ආදී නොයෙකුත් දේ සල්ලිවලට ගත්තා,ඇහැක් පේන්නෙ නැතුව මදිවට වෙළෙන්දගේ කකුලෙත් පොඩි අමාරුවක් ඇදයක් වගේ තියෙන නිසා ඇවිදින්නෙත් හරහට පරණ හම්  සෙරෙප්පු දෙකේ අඩියට පින්න කොළ තියල කකුලට ලණුවලින් ගැටගහල නැමීගෙන කදත් කරේ තියාගෙන හරහට ඇවිදිමින් ගෙවල් ගානෙ යනව, පස්සෙ කාලෙක අපේ අවුරුදු උත්සවේ විකට ඇඳුම් තරඟෙට කනා වෙළෙන්දගේ පාට් එක කරපු ජයතුංග තෑගිත් දිනුවා...

පොඩි අපිත් ඔය මනුස්සයට විකුණන්න ගස්වල තියෙන කෝපි ගොරකා පුවක් එහෙම කඩල ලෑස්ති කරගෙන ඉන්නව, අපේ වත්ත පහළ ඇල අයිනෙ ගොරකා ගස් දෙකක් තිබුණා, මැර බැහිච්ච පරණම  ගහ අපේ අත ඇරල දාපු ගල් ලිඳ ළඟ උණපඳුර අයිනෙ තිබුනෙ, ගහටම හේත්තු වෙච්ච උණ ගස් තිබුන නිසා උණ ගහේ නැගගෙන ගිහිං ගොරකා ගහේ ඇලට උඩින් විහිදිලා ගිය විශාල අත්තට ගොඩවෙන්න පුළුවනි,ගෙදර ඉන්න වෙලාවට මගෙ වැඩේ ඔය ගොරක අත්ත උඩට නැගල බලාගෙන ඉන්න එකයි,මොනාහරි කන්න දෙයක් හම්බ වුනත් කන්නෙත්  ඔය අත්ත උඩට නැගලයි...

දවසක්දා දවාලෙ මම ඔය අත්ත උඩ ඉඳගෙන වතුර පිරිල තිබ්බ වෙල දිහා හිස් බැල්මෙන් බලාගෙන ඉද්දි පෝටය නියර දිගේ අපේ ගෙදර එන්න ඈත එනව මම දැක්කා,කලින් දවසෙ රාත්තිරියෙ වැහැපු මහ වැස්සට ඇලයි වෙලයි වතුරෙන් පිරිල තිබුණා,බොර පාට අලුත් වතුර ඇල දිගේ ගලාගෙන ආව,ඇල දිහා බලාගෙන හෙමිහිට නියර දිගේ ආපු පෝටය එකපාරටම වේගෙන් අපේ ගේ ඇතුළට  දුවගෙන ගිහිං දිග මන්නෙකුත් අතේ තියාගෙන එළියට ඇවිත් එක පිම්මෙන්ම ඇල පැත්තට දිව්වා,ටිකකින් දඟලන ආඳෙක්ව  එල්ලගෙන ආපහු ආවා, මම අත්ත උඩ ඉඳන් ඔක්කොම බලාගෙන හිටියෙ,අලුත් වතුරට මාළු උඩ එනවා පෝටය කොටපු ආඳා අඩි දෙකක් විතර දිගයි,කැපුවට මොකද පෝටය ආඳව හම ගහගන්න දන්නෙ නෑ,අල්ලන්නත් බෑ ලෙස්සනව පස්සෙ සිරිල් මාමට කියල හම ගස්සෝගත්තා...

ආඳා මාළු කන්න මුස්ලිම් උදවිය බොහොම මනාපයි කියනවනෙ,ඒ ගොල්ල ආඳා මාළු කන්නෙ ඉරටෙන්ලු ඒ කියන්නෙ ඇඟිලිවල ගෑවෙන ටිකත් අහක යයි කියල,මම මෙහෙම කතාවකුත් අහළ තියෙනව ඇත්තද බොරුද නං කියන්න දන්නෙ නෑ...මුස්ලිම් අය ආඳා අරං පිටි ගොඩක් උඩ දාල තැවරුණ පිටි ටික සූරල ගන්නවලු,අර ආයෙම පිටිගොඩට දානවලු ඔය විදියට ආඳාගෙ සෙවල ඔක්කොම ඉවරවෙනතුරු පිටිවලට අරං ඒ පිටිවලින් රොටී හදල ආඳ මාළුත් එක්ක කනවලු...

ඒ මිනිස්සුන්ට දැන් හරක් මස් ටිකක්වත් කන්න නැති එකේ එහෙමවත් හදාගෙන කාපුවාවෙ කියල තමා කියන්න තියෙන්නෙ බලු සේනායි වානර බලේකුයි උන්ව මරාගෙන කන්න හදනවනෙ,ඉතිං යන්නෙ කොහෙද මල්ලෙ පොල් වාගෙ පටන් ගත්තෙ කොහෙන්ද ඉවර වුනේ කොහෙන්ද,හිතේ අමාරුවට ලියන්න ගත්ත එක ලියවෙන අතේ ලියවුනා රහද නැද්ද දන්නෙත් නෑ...අදට මේ මදැයි පස්සෙ හොඳ පරණ කතාවක් ලියල දාන්නංකො.