Friday, April 19, 2013

52.පින්තූරද සහිත, උළුඳු වඩයේ හිල පාදාගැනීමේ කතා වස්තුව.




අද මම ලියන්නෙ ලියන්න බලාපොරොත්තුවකින් හිටපු කතාවක් නෙවෙයි....මොකද ඉවුම් පිහුම් ගැන කියල දෙන්න බ්ලොග් අවකාශයේ දැන් චෙප්ල කීපදෙනෙක්ම ඉන්නවනෙ....ඒ ඉන්න ටික ඇති මොකද අර කතාවකුත් තියෙනවනෙ කෝකියො වැඩිවුණහම හොද්ද සවුත්තු වෙනව කියල.

මම මේක ලියන්නෙ නම් බ්ලොග්කරුවන්ට ඉවුම් පිහුම් කියල දෙන්න නෙවෙයි,අපේ කීපදෙනෙකුගෙ අහිංසක ඉල්ලීමක් ඉෂ්ට කරන්නයි....ඒ වගේ ඉල්ලීමක් කරපුවාම අපි දන්න අය හැටියට, අනේ...උඹයි මායි  හදන වඩේ කියල ලොකු ඔලුව දාගෙන ඉන්නෙ නැතුව දන්න දේ දන්න විදියට කියල දෙන්න එපායැ....අපිත් දන්නෙ කොච්චර පොඩ්ඩද.

අපේ අවුරුදු කෑම මේසයේ උළුඳු වඩේ තියෙනව දැකපු වෙනීටත් පොඩ්ඩිටත් ප්‍රශ්නයක් ඇතිවෙලා තිබුණා උළුඳු වඩයේ මැද තියෙන හිල කොහොමද හදාගන්නෙ කියල....පින්තූර සහිත උළුඳු වඩේ සාදාගන්නා ආකාරය ලියන්න බලාපොරොත්තුවක් තිබුණෙ නැතත් ප්‍රසන්නත් කියල තිබුණා ඔන්න ඔහෙ ඒකත් ලියල දාමු අයියෙ...කියලා.

ඒ දෙතුන් දෙනාගෙත් මේ ප්‍රශ්නයම හිතට ආව නමුත් ඇහුවෙ නැති තවත් සියගණනකගෙත් හිතසුව පිණිස පින්තූරද සහිත උළුඳු වඩයේ හිල පාදා ගැනීමේ කතා වස්තුව ලියන්නට කල්පනා කලා.

මේ මම ලියන දිගම මාතෘකාවක් ඇති කතාව....මාතෘකාව හදාගන්න මට උපකාරී වුණේ මම කුඩාකාලෙ දැකල තිබ්බ සිතුවම් සහිත ස්ත්‍රී චිකිත්සාවලිය....ඔය පොත අපේ ගෙදර තිබිල මම පෙරලල බලල තියෙනව....එතකොට මම පොඩි එකා ..පින්තූර බැලුවට ඒකෙ තිබුණු කිසිම දෙයක් මට තේරුණේ නෑ....පස්සෙ කාලෙක ඒ පොත හොයන කොට ගෙදර තිබුණෙ නෑ....තිබුණ නම් මහඟු ප්‍රයෝජන ලබාගන්න පුළුවන්කම ඇතිවෙනවා.

අපි එග්මෝර් වල පදිංචි වෙලා හිටපු කාලෙ අපේ ගේ තිබුනු හරස් පාරෙන් ඇවිත් ප්‍රධාන පාරට හැරෙන හන්දියෙ තිබුණා කඩයක්....හැමදාම හන්දෑවෙ හතරට ඔය කඩේ උළුඳු වඩේ බදිනව.... බොහොම රසයි පුළුන් වගේ....හවස වැඩ ඇරිල එන ගමන් ඔය කඩේ ළඟින් බැහැල වඩේ හතරක් පහක් අරගෙන ගෙදර යන පුරුද්දක් මටත් ඇතිවුණා.

සමහර දවසක මම කඩේට යනකොට වඩේ හදල නැහැ....ටිකක් වෙලා හිටපුවාම වඩේ බාස් උඳු මිශ්‍රණය පුරෝපු විශාල කල්දේරමකුත් අරගෙන ඇවිත් තෙල් තාච්චිය ළඟ වාඩිවෙනව....ඒ තෙල් තාච්චියත් එසේ මෙසේ එකක් නෙවෙයි....අර පොඩිඋන් නාවන ප්ලාස්ටික් බේසමක් තරම් යකඩ තාච්චියක්....දියාරු මිශ්‍රණයෙන් ටිකක් වතුර එකක ඔබපු අතට ගන්න බාස් ඒක අතේ එහෙට මෙහෙට දෙතුන් සැරයක් හැඩ ගහල මැදට මාපටඇඟිල්ල ගහල උණුතෙල් තාච්චියට දාන්නෙ ට්‍රිෂ් ගාලා....සැරේකට ඒ වාගෙ වඩේ විසිපහක් තිහක්වත් බැදෙන්න දාලා මිටක් ගහපු ලොකු යකඩ කිරිගොට්ටකින් තෙල් බේරල ගොඩට ගන්නව....හැම වඩයක්ම එක සයිස් එකම බර එකම විදිහෙ හිල....ඉතින් මේ වැඩේ බලන්න ලස්සනයි....මට නම් වඩේ බදින හැටි බලාගෙන ඉඳීම හරිම ආස්වාදජනකයි....මොකද ඉවුම් පිහුම් කියන්නෙ මගෙත් එක විනෝදාංශයක් නිසා අලුත් දෙයක් ඉගෙන ගන්න ලැබෙනව නම් හරි වැදගත්නෙ.

හැමදාම ඔය විදියට බැදපුවඩේ කඩෙන් අරන් යනකොට මට හිතුනා බැරිද මටත් වඩේ හදන්න කියල.

ඔහොම හිතල දවසක හවස උඳු ටිකක් වතුරෙ දාල රැයක් පොඟවගෙන පහුවදා උදේ ගොඩතියල වතුර බේරෙන්න ඇරල ග්‍රයින්ඩරෙන් අඹරගත්තා....අඹරල භාජනයකට දාලා රෙදි කෑල්ලකින් වහල හවස් වෙනකල් පිපෙන්න තිබ්බ....පිපුම් කාරක මොකුත් දාන්නෙ නෑ හරිද...නිකම්ම පිපෙනව....හවස් වෙද්දි හොඳට පිපුණු මිශ්‍රණයට රතුළූණු අමුමිරිස්,කපල දාල කරපිංචයි ගම්මිරිස් ඇට ටිකකුත්  රස අනුව ලුණුත් මිශ්‍ර කරල තෙල් තාච්චියකුත් රත්කරගෙන වැඩේ පටන්ගත්තා.

මුලදි නං බදිනකොට වඩේ එක වැඩුවෙ හෙවත් නිර්මාණය කලේ හැලපි....අත තෙත් කරගෙන මිශ්‍රණය ගුලියක් පැතලි කරල අනික් අතේ ඇඟිල්ලක් ගහල තමයි ඇය හිල හැදුවෙ.

පස්සෙදි මම කල්පනා කලා මෙහෙම හරියන්නෙ නෑ කඩේ හිටපු බාස් වගේ තනියම හදන්න ඉගෙනගන්න ඕනැ කියල එක අතකින් වඩය හදල තාච්චියට දාන ගමන් අනික් අතින් හැන්දක් අරන් බැදල ගන්න ඉක්මනටම ඉගෙන ගත්ත....එතකොට මම වඩේ හදද්දි හැලපිට වඩේ කන්න සම්බෝලෙ හැදියැහැකිනෙ.

ඉන්දියාවෙදි අපි හදපු වඩේවලට එච්චර තැනක් තිබුණෙ නෑ මොකද ආගිය අතේ හොඳම ප්‍රොපෙෂනල් උළුඳු වඩ ගන්න තියෙන නිසා....
 
නමුත් පස්සෙ කාලෙක ලංකාවට ආපුවාම අපි හදපු උළුඳු වඩේ හරිම ජනප්‍රිය වුණා.

මුලදි වඩේ මිශ්‍රණය තරමක ගණකමට හදාගත්තට කමක් නෑ වඩේ එක නිර්මාණය කරගන්න ටිකක් වෙලා යන හින්දා....නමුත් පස්සෙදි වඩේ හැදීමේ ප්‍රවීනත්වය ලබනකොට මිශ්‍රණය තරමක දියාරුවට හදාගන්න මතක තියාගන්න....දියාරු මිශ්‍රණය හැඩගහන්න ලේසියි නම්‍යශීලියි හොඳට පිපෙනව.

ඉතිං දැන් බලමු උළුඳු වඩේ සාදාගන්නා ආකාරය....මම ප්‍රදර්ශනය කරද්දී මගෙන් බැණුම් අහ අහ පින්තූර ගත්තු හැලපිට මගේ ස්තූතිය හිමිවෙනව.

 මම නම් උඳු මිශ්‍රණය හදාගන්නෙ මේ වාගෙ යාන්ත්‍රික ගලක අඹරල....ඔයාලට ග්‍රයින්ඩරේ අඹරගන්න පුලුවනි.

වතුර බේරගත්තු උඳු ග්‍රයින්ඩරේට දාද්දි  වතුර ස්වල්පයකුත් මිශ්‍ර කරන්න....නැතිනම් උඳු හරියට ඇඹරෙන්නෙ නැතිවෙයි.
උඳු අඹරනවිට කුඩා ඉඟුරු කෑල්ලකුත් එකතු කරගන්න,එය බඩේ අමාරුවලින් වැලකීමට උපකාරී වෙනවා.


මේ තියෙන්නෙ රතුළූණු මිරිස් ආදිය කලවම් කරපු මිශ්‍රණය.


අත හොඳින් තෙමාගෙන තෙත අතින් මිශ්‍රණය ගුලිකර ගන්න.


ගුලිය පසාරුවෙන්න මාපට ඇඟිල්ල රිංගවන්න.



මේ ආකාරයට වඩය නිර්මාණය කරගන්න.


හදාගත්තු වඩය ප්‍රවේශමෙන් පැහෙන තෙලට දමන්න.මේ හැම අවස්ථාවකදීම අත තෙත්ව තිබීම වැදගත්....නැතිනම් වඩය අතේ ඇලිල තෙල්වලට ඇඟිලි පිච්චෙන්න පුළුවනි.

රන්වන් පාට වෙනතුරු බැදගන්න....ලස්සනයි නේද.



වඩේ සමග කන්නට අමු සම්බලයක් මේ ආකාරයට පිළියෙල කරගන්න.
 
පොල්,අමුමිරිස්,රතුළූණු,ලුණු,සුදුළූණු බිකක් අරගෙන සියල්ල එකට කලවම් කර ග්‍රයින්ඩරයේ අඹරාගන්න....අඹරනවිට වතුර ස්වල්පයකුත් මිශ්‍ර කරන්න.
 
සුලු වැඩක් නිසා පින්තූර අවශ්‍ය නෑ නොවැ.
 
වෙනී,පොඩ්ඩි සහ උනන්දුවක් දක්වන සියලු දෙනාම ඔන්න ඔය අකාරයට හිල සහිත උළුඳු වඩය සාදාගන්න.
 
ලංකාවට ආපුවාම වෙනී හදන වඩයේ රස බලන්න මම එන්නම්....පොඩ්ඩි වඩේ හදපුවාම මට තැපෑලෙන්වත් එවන්න.  


Wednesday, April 17, 2013

51.ගමේ වැඩක්



අවුරුදු උත්සව ගැන සුදීක ලියපු පෝස්ට් දෙකම කියවපු මට හිතුණා මගෙ ළඟත් කොච්චර අවුරුදු උත්සව අත්දැකීම් තියෙනවද කියල.

ඉස් ඉස්සෙල්ලාම මම සම්බන්ධ වූ අවුරුදු උත්සවය තිබුණෙ හැත්තැ ගණංවල මුල හැත්තැ හතරෙ වගේ මට මතක....ගමට අලුතෙන් ආපු ග්‍රාමසේවක රාළහාමි මුල්වෙලා තමා ඒ අවුරුදු උත්සවය පැවැත්තුවෙ... එයා තරුණයන්ගෙ හිතවතා අපිවත් අල්ලගෙන ගෙවල් ගානෙ ගිහින් සල්ලි එකතුකරලා සංවිධානය කළා,ගමේ එහා කෑල්ලෙ අයවත් සම්බන්ධ කරගත්තම සෑහෙන ලොකු ජනගහනයක්.

අවුරුදු උත්සවය තිබ්බෙ නාරංවත්තෙ පිට්ටනියෙ....කලින් දවසෙ හවස ඉඳන් අපි පිට්ටනියට ගිහින් ස්ටේජ් ගහල ලිස්සන ගහ හිටවල කණාමුට්ටි එල්ලල සැරසිලි කරල එළිවෙනකම් මහන්සි උනා.

පහුවදා උදේ අවුරුදු උත්සවය උත්සවාකාරයෙන් පැවැත්වුණා පොර පොල් ක්‍රීඩාවකුත් තිබුණා....මගෙ ජීවිතේ පළවෙනි සහ එකම වතාවට පොර පොල් ගහනව දැක්කෙ එදා තමා.

අවුරුදු උත්සවය පවත්තන්න අපි පණයන කල් මහන්සි උනත් උත්සවයෙ මුල් තැන ගත්තෙ එහා ගොඩේ උදවිය....නිවේදන කටයුතු කළේ විනිශ්චය කළේ තීන්දු තීරණ ගත්තෙ ඒ අයට ඕනැ විදියට....අපේ පැත්තෙ අය කළේ ඒ අයට බීම අල්ලන එක.

වැඩ පිළිවෙල යන විදිහ මට ඇල්ලුවෙ නෑ....මට ඇතිවුණේ හරිම කළකිරීමක්....රාත්‍රියෙ සංගීතෙකුත් ලෑස්ති කරල තිබුණට හතට විතර කඩාපාත්වුණු ධාරාණිපාත වරුසාව හින්ද සංගීතෙ තියාගන්නත් බැරිවුණා.

පහුවදා අපි කට්ටිය මුදලාලිගෙ කඩේට වෙලා ඉද්දි ඔන්න ආව ලොකු අය මඩු ගලවල අස්කරන්න අපිව එක්කන් යන්න...මම යන්න බෑ කිව්ව....ලොකු මහින්දත් බෑ කිව්ව....අපි හැමදේම කරල දුන්නම නිකං හිටපු කට්ටියකට ඇවිත් උත්සවේ ඒ අයට ඕනැ විදියට කරගන්න දීල හිටියනං ඒ අයටම කතාකරල මඩු ගලවගන්න කියල අපි කිව්ව.

මේ ගැන තරමක බහින්බස් වීමකුත් ඇතිවෙලා අපට බැණ බැණ ලොකු අය යන්න ගියා.

ඊළඟ අවුරුද්දට උත්සවයක් පැවැත්වුණේ නෑ...

අවුරුද්දට ගමේ මොනව හරි සද්දක් නැත්නං ඒකත් හරි නෑ...

අපේ තප්ප පේමෙ හෙවත් පෙංගට මේ වෙලාවෙ හොඳ කල්පනාවක් ආව....

මම අපේ කැළණියෙ එල්ලෙ ටීම් එක මැච් එකකට කතාකරල දෙන්නම්....

පෙංග පොරොන්දු උනා....

දෙපැත්තට ලියුම් හුවමාරු වෙලා අලුත් අවුරුද්දට කලින් දවසෙ කැළණියෙ ගල්බොරැල්ලෙ ප්‍රගති ක්‍රීඩා සමාජය අපේ සමගි ක්‍රීඩා සමාජයත් එක්ක සුහද එල්ලේ තරඟයක් පවත්වන්න සියල්ලම සූදානම් උනා.
මැච් එක ගහන්නෙ නාරංවත්තෙ පිට්ටනියෙ....සංවිධාන කටයුතු ලහිලහියෙ කෙරුණා....ප්‍රධාන සංවිධායක පෙංග හැම දෙයක්ම හොයල බලල කරන නිසා අපට වැඩි කරදරයක් නෑ...ටීම් එකේ දාසයයි තව ඒත් එක්ක එන කට්ටියයි විසිපහකට විතර කෑම බීම ලෑස්ති කරන්න එපායැ.

 ඒ ඔක්කොම අඩුපාඩු බලල විසඳගත්තත්....තව එක දෙයක් තියෙනව කරගන්න....එල්ලෙ මැච් එකේ නිවේදන කටයුතු කරන්න කෙනෙක් නෑ....අපේ එකෙකුටවත් මයික් එකකින් කතාකරල පුරුද්දක් නෑ....අන්තිමේ පොඩි පියසේනටවත් කියමුද කියල කතාවුණත් මිනිහට ටීටර් වල මිසක් ක්‍රීඩා තරඟ නිවේදනය කරල පුරුද්දක් නෑ....මැච්වල නීතිරීති දන්නෙත් නෑ....කොහොම උනත් පොඩි පියසේනට ආරාධනා කළා....මිනිහගෙ හුරතල් නම ඌරුමීයා.

ඌරුමීයත් වැඩේ බාරගත්ත....හැබැයි මිනිහට කෙනෙක් ළඟ ඉඳගෙන සිද්දවෙන දේවල් කියල දෙන්න ඕනැ....ඒ වැඩේට මාව දැම්ම.

උඹට ඉතින් ඌරුමීයත් එක්ක එනවුන්ස් කරන්නත් බැරියැ....

අපේ කට්ටිය එහෙම කිව්වට මයික් එකකින් කතාකරන්න ගියොත් මගෙ දණිස් වෙවුලන්න ගනී....අනික ඉදිරිපත් වෙන්නත් මගෙ පසුබෑමක් තියනවනෙ.

කෝකටත් කියල මම එදාට අඳින්න ඇඳුමක් එහෙම ලෑස්ති කරගත්තා....ඔය දවස්වල ආණ්ඩුව පිටරටින් රෙදි ගෙන්නිල්ල තහනම් කරල තිබ්බ නිසා රටපුරාම තදබල රෙදි හිඟයක් පැවතුනා....රටේ නිපදවන රෙදි ටික ජනගහනයට පාවිච්චියට මදි....අර භූමිතෙල් ගඳ ගහපු රෙදි එහෙම ඇන්දෙ ඒ කාලෙ....පාංශුකූලෙකට සුදුරෙදි කෑල්ලක් හොයාගන්නත් මරණ සහතිකේ අරගෙන ගිහින් පුදුම දුකක් විඳින්න උනා.

 රට ඇතුළෙ තිබුණු පේෂකර්මාන්ත,බලවේග පේෂ කර්මාන්ත වලින් හදන රෙදි සමූපකාර වලින් බෙදාහැරියා....ප්‍රමාණවත් රෙදි තොගයක් ලැබුණෙ නැතුවාම සමූපකාරවලින් ලැබෙන රෙදි පොඩ්ඩට කුසපත් ඇද්දා....ඔන්න ඔය විදියට මටත් නිල්පාට කලිසම් රෙදි කෑල්ලක් ඇදිල තිබුණ.

ටවුමෙ චාලි මාමගෙ ටේලර් සාප්පුවට රෙදිකෑල්ල දීල කලිසමක් මහගෙන ඩියුරෝ කමිසෙකුත් ගත්ත දොළහයි පනහකට මැච් එක දවසට අඳින්න.

මැච් එක ගහන දවසෙ ගල්බොරැල්ලෙ කණ්ඩායම කල්වේලා ඇතුවම ආවා....කණ්ඩායම දෙකම පිට්ටනියට එක්ක ගිහින් මැච් එක පටන්ගන්න ලෑස්ති වෙනකොට අපේ පිලේ නායකය වෙච්චි පෝටය දුව දුවගෙන එනව මම දැක්ක.

මම ඒ වෙලාවෙ අලුත් ඇඳුමත් ජැන්ඩියට ඇඳගෙන ඉස්පීකර් වැඩ කරන මනුස්සය ගාව වාඩිවෙලා ඉන්නව....වැඩියෙ ඇවිදින්නෙ හෙම නෑ....මෝල් ගස් ගිලපු පිඹුර වගේ....ඌරුමීයත් හෝ ගාල කණ්ඩායම්වල ක්‍රීඩකයන්ගෙ නම් එහෙම විස්තර ලියාගන්නව.

පෝටය කෙලින්ම දුවගෙන ආවෙ මා ළඟට....

ඕයි ගිහින් මිටියක් ගේනවකො.....

මූ සත පනහක් දික්කරනව ගංජ මිටියක් ගේන්න කියල....

ඒ දවස්වලත් පෝටය රස්සාව කළා සී ජී ආර් එකේ....ඕකා දෙමටගොඩින් ගංජ ගහන්න පුරුදුවෙලා කොහොමහරි ගමට ගංජා ගෙනැත් ගමේ කොල්ලන්ටත් ගංජ උරන්න පුරුදු කෙරුවා....මම හිටපු පොඩිම එකා හින්ද මේකා මාව තමයි යවන්නෙ ගංජ ගේන්න.

පිස්සුද ඕයි මම මේ එනවුන්ස් කරන්නනෙ ඉන්නෙ....අදටවත් වෙනින් කවුරුහරි අල්ලගන්නවකො ඔය වැඩේට....

මොන නව නින්දාවක්ද....ක්ලීන් සූට් ගහගෙන ගංජ ගේන්න යනව කවුරුවත් දැක්කොත් එහෙම හතර විළිලැජ්ජාවයි.


 ආ තමුසෙට බෑ එහෙනං නේද....ඉන්නවකො බෝල ගහන උන්ට වතුර අදින්න දැම්මහම තමුසෙට තේරෙයි කියාපු දේ කළානං ඉවරයි කියල....

නොදකින්....සූට් ඇඳගෙන වතුර අදින්න පුළුවන්ද....

දෙනවකො එහෙනං බලන්න....

මම ඉක්මනට සත පනහත් අරං එතනින් පිටත්වුණා....

බඩ මුණයලගෙ වත්තෙන් පැනපුහාම ගංජ විකුණන ජිනදාසලගෙ ගෙදරට ලඟයි....මම දුව දුවගෙන ජිනාලගෙ ගෙදරට ගියා....

දවසක්දා මහ රෑ එකොළහට විතර කසිප්පු විකුණන තිලකයා මිටියක් හොයාගෙන ජිනදාසලගෙ ගෙදර ගිහින්....

කරුමෙට එවෙලෙ ජිනා පලංචිය උඩ ඉඳල තියෙන්නෙ....

ජිනයියේ....ජිනයියේ....

බඩු නෑ ඕයි....

ජිනා උඩ  ඉඳගෙනම උත්තර දෙනවා....

කම්මැලිකම නැතුව මිටියක් දෙනවකො ඕයි....මෙච්චර දුර ආපු එකටවත් මේ මහ රෑ....

ජිනාට මල පැන්න....කර කර හිටපු වැඩේ කරගන්නත් නෑනෙ....

හැම වේසිගෙ පුතාම එන එන වෙලාවට මම මුන්ට මිටිය දික්කරගෙන ඉන්න ඕනැ මෙතන....කරුමක්කාර බල්ලො....නෑ කිව්වට තේරෙන්නෙ නැද්ද යකෝ....

ගිලෙමින් හිටපු සොමියත් අමතක කරපු ජිනා තිලකයට ගෝලු ගත්ත....

වරකො @#$% පුතා ආයෙ කසිප්පු බොන්න වේස බල්ලට වහදාලයි කසිප්පු දෙන්නෙ හැඳිගෑවිලා යන්න....

නහුතෙට නැගපු තිලකයත් බැන බැන යන්න ගිහිං.

මම ආපහු එනකන් බලාගෙන හිටපු පෝටය මිටියත් උදුරගෙන වාෂ්ප වුණා....

ආපහු ඌරුමීය ළඟට ගියපු මම විස්තර ප්‍රචාරයට කන්දුන්නා....

ඔව් ක්‍රීඩාශීලී නරඹන්නෙනි....ගල්බොරැල්ල ප්‍රගති ක්‍රීඩා සමාජයත් සමගි ක්‍රීඩා සමාජයත් අතර හාපුරා කියා පැවැත්වෙන මහා එල්ලේ ගැටුම නරඹන්නට පැමිණි ඔබ සැම මා සාදරයෙන් පිළිගන්නා අතර....

ඌරුමීය කියාගෙන යනවා....වර්ණනා අයින් කරපුවාම කියපු දෙයක් නෑ.ඉනිමක් ඉවරවුණු වෙලාවෙ මටත් මයික් එක දුන්න ටිකකට....

සෙල්ලමත් ඉවරයිනෙ....මොනව කියන්නද....

ඔව් ක්‍රීඩාශීලී නරඹන්නෙනි....පිළිතුරු ඉනිම ක්‍රීඩා කිරීම සඳහා ගල්බොරැල්ල ප්‍රගති ක්‍රීඩා සමාජය තව සුලු මොහොතකින් පිටියට පිවිසීමට නියමිතයි...

 ඊට වැඩියෙ කියන්න දෙයක් නෑනෙ....වචන එන්නෙත් නෑ....මම ඉස්පීකර් ගෙනාපු මනුස්සය දිහෑ බලපුවාම මිනිහ මයික් එක නවත්තල අලි තැටියක් අරගෙන සිංදුවක් දැම්මා.

නිවේදකයෙක් හැටියට මගේ මඩු බැසීම සිද්දවුණේ ඔය විදියටයි.

ඊට පස්සෙ අපි රිටන් මැච් එකට කැළණියෙ ගියා....එතකොට නං එනවුන්ස් වලට ගියෙ මම විතරයි....ඒ පැත්තෙන් හිටියෙ විජේපාල, එයා නම් නිවේදනය විතරක් නෙවෙයි කවිත් කියනව....යන්තං වැඩේ තලාගන්න මට මොන කවිද.

ඊට පස්සෙ හැම අවුරුද්දකදිම පැවැත්වුණු එල්ලේ තරඟ වල ස්ථිර නිවේදකය වුණේ මම.

 නිවේදකයෙක් හැටියට ගමේ ජනප්‍රිය වෙමින් හිටිය කාලෙ රෙදිමෝලෙ රස්සාවට ඇවිත් පොඩි මහින්දලගෙ ගෙදර නැවතිල හිටපු ඩැනිස් මට කතාකළා ගමේ යන්න....ඩැනිස් කිව්වෙ නෙල්සන්ලගෙ අයියා....ඩැනිසන් නන්දසේන ද සිල්වා.

ඔන්න එක අලුත් අවුරුද්දක අපි ඩැනිස්ලගෙ ගමේ ඒ කියන්නෙ අලුත්ගම කලුවාමෝදර ගියා අවුරුදු උත්සවයක් අල්ලලා.

ඒ අවුරුදු උත්සවයෙ ප්‍රධාන අංගය උනේ මහා බයිසිකල් ධාවන තරඟය....කලුවාමෝදර ඉඳන් ගාල්ලට ගිහින් ගාල්ලෙන් හරවල ආපහු කලුවාමෝදරට එන එක තමා ගමන් මාර්ගය.

 සයිකල් රේස් එකට ඉස්සරහින් යන වාහනේ එනවුන්ස් කරගෙන යන්න ඩැනිස් මාවත් දැම්මා....එහෙනුත් නිවේදකයෙක් හිටිය ඔන්න ඔය කන්දෙ විහාරෙ පැත්තෙ කෙනෙක්....නම නං මට දැන් මතක නෑ.

සයිකල් රේස් එක ඇරඹුණා....අපි වාහනේ නැගල රේස් එකට ඉස්සරහින් පාර පාදාගෙන යනව....ගමේ පොර තමා එනවුන්ස් කරන්නෙ....ඔහොම දිගටම කතා කරගෙන ගිහින් සෙනග කවුරුවත් නැති පාලු හරියෙදි මයික් එක මට දීල මිනිහ විවේක ගන්නව.

මම කාට කතාකරන්නද....පැත්තකින් මූද අනික් පැත්තෙන් රේල් පාර....මූද අයිනෙ වැටකෙය ගස්....රේල් පාර අයිනෙ පොල් ගස්....ඒවට ඇහෙන්න තමා මට එනවුන්ස් කරන්න වෙලා තිබුණෙ.

 සෙනග ඉන්න කඩමණ්ඩියක් හරියට එනකොට ගමේ නිවේදකය මගෙන් මයික් එක උදුරගන්නව.

මුලු සයිකල් රේස් එක පුරාම ඔය වැඩේ තමයි උනේ.....ආපහු කලුවාමෝදරට ඇවිත් තරඟය ඉවරවෙන තැන ඉස්සරහින් පාර අයිනට කරල වාහනේ නතර කරපු ගමන්ම මේ මනුස්සය පාර පැත්තට කාර් එකේ දොර ඇරිය බහින්න.

පළවෙනියට ආපු රේස් කාරය දඩාං ගාල දොරේ හැප්පිලා වැටෙනකොට පස්සෙන් ආපු සයිකල් කාරයො ඔක්කොම දඩ දඩ ගාල අර මනුස්සයගෙ ඇඟේ හැප්පිල වැටුණා.

සෑහෙන ගාණකට තුවාලයි.

එදා ගුරුගෙයි උගෙ යාලුව දෙයියන්නෙවෙල මොහොමඩුයි කලුවාමෝදර ඇවිත් හිටියා....අවුරුදු උත්සවය ඉවරවෙලා කට්ටියටම කන්න බොන්න ගෙන්නෙව්වා මහාරාජා කියල ගමේම කෙනෙක්....ටුවරිසම් වලින්ම ලක්ෂපතියෙක් වුනු මනුස්සයෙක්.

පදමට ගහපු කට්ටිය රෑ වෙලා වැඩි හින්දා කන්න දීපු බුරියානි පාර්සලුත් අරගෙන ඩැනිස්ලගෙ ගෙදර යනව පයින්ම...

බීපු වෙලාවට නං ඩැනිස් වාත කෝච්චියක්....කාගෙ හරි එක්ක එල්ලෙන්නමයි බලන්නෙ.

ටිකක් දුර යද්දි ගුරුගෙ මොහොමඩ් එක්ක මොකක්ද කතාවක් ඇතිකරගත්තා....ඩැනිස්ට ඒ ඇති....

තමුසෙ කොහොමද මගෙ ගෙදරට ආපු එකාට බනින්නෙ....තමුසෙත් එක්ක ආපු එක ඇත්ත.... නමුත් දැන් ඌ ඉන්නෙ මගෙ ගමේනෙ....

ඩැනිස් ගුරාට පලු පැලෙන්න බනිනවා....රණ්ඩුව නැගලම යද්දි ඩැනිස් අතේ තිබ්බ බුරියානි පාර්සලේ ඇළට වීසිකරල....

තොපිට කන්න දීපු එකත් වැරදියි....

කියල අරුන්ගෙ අතේ තිබුණු පාර්සල් ටිකත් අරගෙන ඇළට වීසිකළා...

 මම පැත්තකට වෙලා හිටිය මගෙ පාර්සලේ බේරගන්න....කොහෙද

දීපං ඕකත් .....

මගෙ බුරියානි පාර්සලෙත් ඇළේ....

ඇළේ හිටිය මාලුන්ට එදා රෑ සුපිරි භෝජන සංග්‍රහයක් ලැබෙන්න ඇති...  

දැන් ගෙදර ගිය ගමන්ම මං තොපේ ඇඳුම් ටිකත් එළියට වීසිකරනව....ඕනැ මඟුලක පළයව්....

බලු බැණුම් ඉවරයක් නෑ....

ගෙදර ආපු ගමන් ඇඳට වැටුණු ඩැනිස් බනිමින්ම නින්දට වැටුණා....

අපිත් වැටුණු වැටුණු තැන්වල බඩගින්නෙම නිදාගත්ත.

පහුවදා උදෙන්ම ඇහැරුණු ඩැනිස්....
 
හා හා ඉක්මනට මූණකට හෝදගෙන ලෑස්ති වෙයල්ලා මොනවහරි කන්න යන්න....හරිම බඩගිනියි කොහෙද ඊයෙ රෑට කන්නවත් හම්බවුනායැ....
 
ඔක්කොමල වෑන් එකේ දාගෙන ටවුමට එක්ක ගිහින් කන්න අරගෙන දුන්නා....
 
ඊයෙ වෙච්චි වැඩේ අමතක කරපල්ල....ගමේ වැඩක්නෙ.

අවුරුදු උත්සව ගැන කියන්න බැරි වුණානෙ....මොනව කරන්නද ආයෙ දවසක කියන්නම්.

Sunday, April 14, 2013

50.අලුත් අවුරුද්ද සහ පනහ




අද දවස කාරණා දෙකක් නිසා මට වැදගත්...එකක් තමයි සිංහල අලුත් අවුරුද්ද...අනික මේ තමයි මගෙ පනස් වෙනි පෝස්ටුව....ඉස්සෙල්ල අවුරුදු ගැන කියල ඉම්මු.

විප්‍රවාසයෙ ගතකරන අපිවාගෙ අයට අලුත් අවුරුද්ද එච්චර සකිලයක් නෑ කියල කවුරුත් දන්නවනෙ...අපේ රටෙන් ගෙවල්වලින් නෑදෑ හිතවතුන්ගෙන් දුරස්වෙලා ඉන්නකොට අවුරුදු ජයට කන්න බැහැනෙ.

ඒත් ඉතින් කිරිබත් ටිකක් හදල කනව සිරිතට... වෙලාවල් නම් අල්ලගන්න අමාරුයි...වෙලාවෙ වෙනස හැටියට මේ සැරේ උයනවනං පාන්දර දෙකට විතර උයල පාන්දර පහකුත් ගානට තමයි කන්න තියෙන්නෙ...ඒක කොහොමටවත් ප්‍රායෝගික නෑනෙ.

මේ තමයි අපේ දුප්පත් අවුරුදු මේසෙ...කිරිබත්,කෙසෙල්ගෙඩි,ලුණුමිරිස්,අලුව වර්ග දෙකක්,වැලිතලප සහ උළුඳු වඩේ...අනික් හිතවතුන්ගෙන් කැවුම්, කොකිස්,කේක්,මුංගුලි ආදී තවත් රසකැවිලි පස්සෙ ලැබුණා.

උළුඳු වඩේ හැලපයා හෙවත් මගේ නිෂ්පාදනයක්...ඉතුරු ඔක්කොම හැදුවෙ හැලපි හෙවත් මගේ බිරිඳ...උළුඳු වඩේ හදන හැටිනං පින්තූරද සහිතව බ්ලොග් එකේ දාන්න අදහසක් නෑ...මේ දවස්වල බ්ලොග් වල චෙප්ල වැහි වැහැලනෙ...ඒ වගේම චෙප්ලට මඩත් වදිනව...ඇයි පපඩම් බදින හැටියි බිත්තර තම්බන හැටියිත් කියල දීල තිබ්බනෙ...ඒ පෝස්ට් දෙක බලල මමනං හරියට විනෝද වුණා...නිර්මාණාත්මක පෝස්ට් දෙකක්...බිත්තර තම්බල කපා ගන්න හැටිත් කියල තිබුණා...ගලගොඩ අත්තයගෙ උපදෙස් අනුව ගෑණු පස්දෙනෙක් බැඳපු එකෙක් මේ තරමට බිත්තරේ කපාගන්න කියල හීනියට කපන හැටි පෙන්නල තිබුණා...බල සේනාවෙ එකෙක්ද කොහෙද ඇනෝ ඇවිත් අමු කුණුහරුපෙන් බැනල තිබුනනෙ...මට ඉළ නෑ හිනා.

 වැදගත්ම දේ තමයි අවුරුද්දට දවස් පහක නිවාඩුවක් ලැබුණු එක...ආපහු වැඩට යන්නෙ අඟහරුවාදා.
ඉතින් ඔබ සියලු දෙනාටම බතින් බුලතින් සපිරි කිරියෙන් පැණියෙන් උතුරන සුබම සුබ නව වසරක් වේවායි හැලප පවුල ආදරයෙන් ප්‍රාර්ථනා කරනවා.

ඊළඟට මට පෞද්ගලිකව වැදගත් මං සළකුණක් වන පනස්වන ලිපිය තමයි මේ...මගේ බ්ලොග් එක 2012 නොවැම්බර් මාසෙ පටන්ගත්තට මම ලියන්න ගත්තෙ දෙසැම්බර් ඉඳලයි...අප්‍රේල් මැදවෙද්දි පනහක් ලියාගන්න පුලුවන් වුණා.

නොවැම්බර් බ්ලොග් එක ආරම්භ කරල මම මාසයක්ම කල්පනා කළා මම ලියන දේවල් ඔයාල කොහොම පිළිගනීද කියල...හිනාවෙයිද අපහාස කරයිද කියවයිද ආදී වශයෙන්...එහෙම හිතන්න හේතුව කුඩාකාලෙ මගේ වැඩෙන ළපටි පෞරුෂත්වයට වැදුනු මරු පහරක්...මේ වයසට වෙලත් මම තවමත් පසුගාමීයි...මට හිතෙන්නෙ අනික් අය මම ලියන දේවල් අගය නොකරයි හිනාවෙයි කියල...මේ පසුගාමිත්වය කරගහගෙන තමා මට ජීවිතේ ඉදිරියටත් යන්න වෙලා තියෙන්නෙ(පණ බයයි මෙහෙම ලියන්න එතකොටත් මඩ වදිනවනෙ දුක විකුණනව කියල )

 කොහොම නමුත් හිත තදකරගෙන මම ලිපි කීපයක් ලියල දැම්මහම එයට ලැබුණේ මම නොසිතූවිරූ පිළිගැනීමක්...කවුරුත් කිසිම බේදයකින් තොරව මම ලියනදේවල් අගය කළා...වර්ණනා කළා සමහර සොයුරන් මාව බ්ලොග් ලෝකයට හඳුන්වල දුන්නා...මාගැන ලිපි පවා ලිව්වා...ඒ ඔක්කොගෙම උදව්වෙන් තමයි මම දිගටම ලියන්න හිත දිරිමත් කරගත්තෙ.

මනුස්සයෙකුගෙ ජීවිතයට නහරවල දුවන රුධිරය කොච්චර වැදගත් වෙනවද හා සමානවම බ්ලොග් කරුවෙකුට ඔහුගෙ පෝස්ට්වලට වැටෙන කමෙන්ට් වැදගත් වෙනවා...බ්ලොග්කරුවන් දිගටම ලියන්න ධෛර්යමත්වෙන්නෙ ඔවුන්ට ලැබෙන කමෙන්ට් වලින්...අපි ආත්ම තෘප්තිය උදෙසා ලිව්වත් තවත්කෙනෙක් ඒ ලිපි නොබලනව නම් කමෙන්ට් නොකරනව නම් ඒ බ්ලොග්කරු නිකම්ම උකටලී වෙනවා...ලියන්න හිතෙන්නෙ නෑ.

ඒ නිසා එහෙම වෙන්න නොදී මගේ ලිපි කියැවූ කමෙන්ට් කළ මා හඳුන්වා දුන් ඔබ සැමටම මගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය පිළිගන්වන්න කැමතියි.

 ඊළඟට තවත් දෙන්නෙක් ඉන්නව ස්තූති කරන්න...මට ලියන්න පරිසරය හදල දීල නිදහස දෙන හැලපි හෙවත් මගේ බිරිඳ...ඇය තමයි මම අර කියපු පසුගාමිත්වයෙන් මාව උඩට ඇදගත්තු එක්කෙනෙක්...ඇය මා ධෛර්යමත් කරනව පමණක් නොවෙයි මම ලියනකොට තේ කෝප්පෙ පවා ළඟට ගෙනැත් දෙනවා...ලියන දේ මුලින්ම කියවල වාචික කමෙන්ටුවකුත් ලබාදෙනවා...ඇයටත් තාත්ත ලියන දේවල් අම්මට කියල කියවගන්න හැලපැට්ටා හෙවත් පුතාටත් මගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය පිළිගන්වනවා.

මේක තමයි අද කතාව...මගේ අත්දැකීමක් නෙවෙයි මම අහපු ජන කතාවක්.

ඔන්න එක ගමරාළ කෙනෙක් මන්තර බලෙන් යකෙක් බැඳගෙන වැඩ ගන්නවලු...මේ යකාට වැඩ දීල ඉවර කරන්න බෑලු...මේ කියන පරක්කුවෙන් වැඩේ කරලත් ඉවරයි...වැඩ දෙන්න නැතිවුණොත් ඌව බෙල්ල කඩල දානවා...ගමරාළ කිව්වලු ගිහින් කුඹුර කොටපන්... කියල යකා විනාඩි දහයෙන් කුඹුරු යායම කොටල ඇවිත්...තව වැඩ දෙන්න කියල ඉල්ලනවලු.

දැන් ගමරාළට හරි ප්‍රශ්නෙ...මේ යකාට වැඩ කොහෙන් දෙන්නද...ගමහාමිනේ අහනව ගමරාළ කම්මුලේ අත තියාගෙන කල්පනා කරනකොට...

මොනවද ඕයි කල්පනා කරන්නෙ...

ඒ ගමන ගමරාළ කතාව කිව්ව...ගම හාමිනේ කියනව...

ආ...එහෙමද...ආයෙම වැඩ ඉල්ලන්න ආපුවාම කියනවකො මගෙන් වැඩ ඉල්ලගන්න කියල...

ඔන්න දැන් යකත් දුන්න වැඩ ඉවරකරල ගමරාළ ළඟට ඇවිත් කියනව...

කෝ වැඩ...කෝ වැඩ...වැඩ කෝ...

ගමරාළ කිව්ව....

ගිහින් ගමහාමිනේගෙන් වැඩ ඉල්ලගනිංකෝ...

ඒ ගමන මූ විද්ද ගම හාමිනේ ළඟට...

කෝ වැඩ...කෝ වැඩ...වැඩ කෝ...

ආ...පොඩ්ඩක් වාඩිවෙයන්කෝ...

එහෙම කියපු ගම හාමිනේ හිමිහිට පොඩ්ඩක් අනික් පැත්තට හැරිල ඇඳන් හිටපු කම්බාය අස්සෙන් ට්‍රිෂ් කියල මොකක්ද ඇදල අරන් යකාට දුන්නලු...

මෙන්න මේක දිගඇරගෙන වරෙන්කෝ...

 යකත් මේක අරන් හිනාවෙලා...

මේකත් මට වැඩක්ද...කියල පැත්තකට වෙලා මේක දිග අරින්න ගත්තලු...

ඇදල අත අරිනකොට ආයෙත් කැරලි ගැහෙනව...යකා හැන්දැවෙනකම්ම මේක දිග ඇරගන්න බැලුව බෑ...දීපු විදියමයි.

පරාජය බාරගන්න අකමැති වෙච්චි යකා දුවගෙන ගිහින් ඉස්සරහ කන්දෙ තිබ්බ මහ ගලෙන් පහළට පැනල සියදිවි නසා ගත්තලු.

හැඳිමිටේ නුවණ ගැන හැමදාම පිරිමින්ගෙන් අවමාන අපහාස විඳින සමස්ත කාන්තා පරපුරටම මේ කතාව උපහාර පිණිස වේවා.

Friday, April 12, 2013

49.අතීත මතක මංපෙත් දිගේ




අලුත් අවුරුද්දක් ලබද්දි ජීවිත මතක මංපෙත ඔස්සේ ගොඩාක් ඈතට යන්නට මට සිතුණා....සමහර මතකයන් සිතට නගාගත්තෙත් හරිම ආයාසයකින්....ගොඩක් මතක බොඳවුණු චිත්‍රයක් වාගේ....එහෙමත් නැත්නම් පරණ චිත්‍රපටයක හමගිය රූප පෙළක් වාගේ.

තියන සුලු මතකයවත් අමතක වෙන්න කලින් සටහන් කරල තියන්න උත්සාහ කරන්නෙ වැඩිකල් නොගිහින්ම මතක තියෙන ටිකත් අමතක වෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා.

මගෙ මතකයන් ඔයාලට කොච්චර රසවත් වේවිද කියන එක මට ප්‍රශ්නාර්ථයක් වුණත් අතීත මතක මංපෙත්වල අතරමං වෙමින් මේ සටහන තබන්නේ හුදෙක්ම මගේ ආත්ම තෘප්තිය සඳහායි....කොහොමත් මගේ මතකයන් කියවන ඔබ ඔබේ මතකයන් තුළ අතරමං වන බව නම් මට විශ්වාසයි.

 මම පොඩිකාලෙ ගියේ අපේ ගමේ මිශ්‍ර කණිෂ්ඨ පාඨශාලාවට....ගෙදර ඉඳල හැතප්මකට පොඩ්ඩක් අඩු වැඩි වශයෙන් දුර තිබුණා....ඒ කාලෙ ගමේ දෙමව්පියන්ට දරුවන්ව ටවුමෙ ඉස්කොලවලටවත් ජනප්‍රිය පාසල්වලටවත් දාන උණක් තිබුනෙ නැති නිසා ගමේ ළමයි ගියෙ ගමේම ඉස්කෝලෙට.

ඉස්කෝලෙට තිබුණු දුර අපි ආවෙ ගියෙ පයින්.....එකම වෙලාවට පාරට බහින කොලු කෙලි රැළ ගුරු පාර දිගේ පෙළට වැටෙනව....අපි අලවත්ත පාර දිගේ ඉස්කෝලෙට යනකොට වෙළෙන් එහාගොඩේ ළමයි ඉස්කෝලෙට එන්නෙ ගමමැද පාරෙන්....ඒ කාලෙ වෙළ එගොඩ මෙගොඩ යාකරන පාර වැටිල තිබුණෙ නෑනෙ.

පාර කෙළවරටම යනකං එක පැත්තක විශාල අලවත්ත....අනික් පැත්තෙ ඇළ ඇලයි පාරයි අතරෙ බඩවැටිය....ඔය බඩවැටියෙ තමයි අපි ප්‍රියකරන ගඩාගෙඩි ජාති ඔක්කොම තිබුණෙ.

හරියටම දුරෙන් බාගයක් විතර යනකොට හම්බවෙන්නෙ කොහු මෝල....අපි යනකොටත් වැඩ පටන් අරගෙන.... ඇන්ජිමේ ලොකු රෝදෙ කැරකෙමින් බටය දිගේ බුම් බුම් ගාල දුම් වළලු ඉහළ යනව....පැත්තක රබර් සීට් එල්ලපු මඩුවකුත් තිබ්බා....එහා පැත්තෙ පොල්ලෙලි වල ....මට්ට වලෙන් එන ගඳට රබර් ගඳත් මිශ්‍ර වෙලා අමුතුම ගඳක් ආවෙ.....ඒත් එක්කම වේලෙන කොහු සුවඳත් එනව....දැන් වුණත් ඔය කොහු සුවඳ හරි රබර් සුවඳ හරි නහයට දැනෙන තැන්වල මම හිතින් ගොඩක් ඈත අතීතයට යනව.

කොහුමෝල ලඟ ඉඳල කනත්ත ගාවට යනතුරු පාර එකම කිරිසුදු වැල්ල.....වැල්ල කොච්චර ගණකමද කිව්වොත් පාගන බයිසිකලයක් එහෙම පැදගෙන යන්න බෑ එරිල නවතිනව....ඒ හරියෙ වැහි දවස්වලට උල්දිය දානව....උල්දියදාන වතුර ඔක්කොම පාරෙන් ගිහින් ඇළට වැටෙනව....ඔය කාලෙට අපට හරිම සතුටුයි....ඕනැකමින්ම වතුරෙ ගිහින් ඇඳුම් තෙමාගෙන තමා යන්නෙ.

ඉස්කෝලෙ ගොඩනැගිලි දෙකයි.....අටේ පන්තියට යනකල් තමයි පංති පැවැත්වුණේ....අටේ පන්තියෙ උන්නෙ අලි කොල්ලො කෙල්ලො...ඉන්ටවල් එකට කලින් අටේ පන්තියෙ කොල්ලො ගිහින් ළිඳෙන් වතුර ඇදල ලොකු කල්දේරම් දෙකක් පුරවනව....ඒව ඉන්ටවල් එකේ වතුර බොන්න එන ළමයින්ට බෙදල දෙන්න කෝප්ප අතින් ගත්තු කොල්ලො දෙන්නෙකුත් ඉන්නව....ඒ කියන්නෙ අපි කවදාවත් ඉස්කෝලෙට වතුර බෝතල් ගෙනිහිල්ල නෑ....ලොකු ඉස්කෝලෙදිත් ගිහින් ටැප් එකෙන් වතුර බිව්ව.

දවල්ට බනිස් ගෙඩියක් එක්ක කිරි වීදුරුවක්....කිරි හදන්න ආච්චි කෙනෙක් දවල්ට ඉස්කෝලෙට එනව...ඇමරිකන් ආධාර යටතේ ලැබෙන කෙයාර් කිරිපිටි කොට්ට සිමෙන්ති කොට්ට වගේ කාමරේක ගොඩගහල තියෙන්නෙ....ආච්චි ඔය කිරිපිටි දියකරල විශාල කල්දේරමක කිරි උණුකරනව....ඉන්ටවල් එකේ අපි පෝලිමේ ගිහින් සීනි හැන්දකුයි කිරි කෝප්පෙයි අරගන්නව....ගොඩක් ළමයි කරන්නෙ සීනි ටික කටේ දාගෙන කිරිකෝප්පෙ එහා වත්තෙ පඳුරක් මුලට වීසිකරනව.....කවුරුහරි ගුරුවරයෙක් බලාගෙන හිටියොත් තමා කවුරුත් කිරි බොන්නෙ.

 බනිස් ගේන්න පන්තියෙ කවුරුහරි එහා ගොඩනැගිල්ලට යනව....අපේ පන්තියෙන් යන්නෙ ටියුඩර්...ටියුඩර් අපේ ගමේ කොල්ලෙක් අපේ ගමේ කිව්වෙ අහළ පහළ ගම් ගණනාවකින්ම ඉස්කෝලෙට ළමයි ආපු නිසා...ටියුඩර් අපේ පන්තියෙ උනාට අපට ගොඩක් වැඩිමල්....අපි හෝඩියෙ ඉඳල තුනේ පන්තියට යනකම් ටියුඩර් පේල් වෙවී එකම පන්තියෙ හිටියා....තුනේ ඉඳන් පහේ පන්තියට යනකම් මම ටියුඩර්ව අරගෙන ගියා....පහෙන් පාස්වෙලා මම සෙන්ට්‍රල් එකට යනකොට ටියුඩර් ගෙදර ගියා...පස්සෙ කාලෙක අපේ ගමේ ප්‍රසිද්ධම කුකුල් හොරා වුණේ ටියුඩර්.....ඔච්චර යාලුව වෙලත් මේකා මම හදපු කුකුල්ලුත් හොරකම් කළානෙ.

පෙළක් දවස්වලට සේනානායක නෝන මහත්තය මාවයි ටියුඩර්වයි යවනව ගම් බිත්තර හොයාගෙන එන්න....අපි දෙන්න බිත්තරත් අරගෙන එන ගමන සමූපකාර කඩේට ටිකක් එහයින් පොඩි කඩ කෑල්ලක් දාගෙන හිටපු ආච්චි කෙනෙකුගෙ කඩේට රිංගනව ආප්ප කන්න....ඒ වෙලාවට ආච්චිගෙ වෙළඳාමත් ඉවරයි....ආච්චි අපි දෙන්නට ආප්පයි පැණි ආප්පයි කන්න දෙනව.....තේ කහට දෙකකුත් හදල බොන්න දීල.....

හා...දැන් පරිස්සමින් ඉස්කෝලෙට පලයල්ල පුතේ....

කියල පාරට බැහැල අපි යනකං බලාගෙන ඉන්නව.

ඉස්කෝලෙ ඇරිල ආපහු ගෙදර එන්ඩනං අපට කිසිම හදිස්සියක් නෑ....අලවත්තෙ කනත්ත ගාවින් හැරුණහම ඇළ අයිනෙ හැතැප්මක් විතර දිග බඩවැටියකුත් අනික් පැත්තෙ විශාල වත්තකුත් තියෙනකොට       කන්ඩ දේවල් හිඟයැ....    වෙරළු,පේර,ඇඹුල් පේර,කොහුකිරිල්ල,එරමිණිය,දං එතකොට වත්තෙ වැටේ තියෙන කටු අන්නාසි...ඔය කටු අන්නාසි පඳුරුවල තියෙන ඉදිච්ච ගෙඩිත් කඩාගෙන කනවනෙ....අම්මල එපා කියල තියෙන්නෙ ඒව කන්න කට වණවෙනව කියල කොහෙද කහපාටට ඉදිලා බැබලි බැබලි තියනකොට කාටද බලාන ඉන්න පුළුවන්.

ලොකු කොල්ලො පාර අයිනෙ ගස්වලට නැගල කුරුම්බ කඩනව...කඩපු කුරුම්බ ටික උං බොනව මිසක් කවදාවත් අපට දෙන්නෙ නෑ...ඉඳල හිටල කුරුම්බ බෑවක් අපට දික්කරනව...

ලොඳ හූරගෙන කාපියව්....කියල.

කනත්ත ළඟින් එනව කියනකොට ඔන්න මට තවත් කතාවත් මතක් වුණා.... අමතක වෙන්න කලින් ඒකත් ලියල තියන්නම්කො...

ඔය කනත්ත තිබුණෙ මහ අහීමාන පරිසරයක....ගෙයක් දොරක් ළඟපාතක නෑ...දැන්නෙ වටේටම ගෙවල් හැදිල තියෙන්නෙ...

අපි ඔය ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙලත් ගොඩක් පස්සෙ කාලෙක ලකී කියල පොඩි හුරුබුහුටි කොල්ලෙක් ඉස්කෝලෙ හෝඩියෙ පන්තියට ඇතුල් වුණා....

ලකිය ඉස්කෝලෙ යද්දි උන්ගෙ තාත්ත සුගතදාස ඌට දුන්න අවවාදය තමයි...

කොල්ලො උඹ එහෙම දවල්ට ඔය කනත්ත පැත්තෙ තනියම යන්න එපා....ඕකෙ යක්කු ඉන්නව...

සුගතදාස ඇස්ගෙඩි දෙකත් ලොඩි කරගෙන මූට කිව්ව...

ලකිය පහුවදා දවල් ඉස්කෝලෙ ඇරිල කනත්ත ළඟට ගිහින් බලාගෙන ඉඳල යක්කු එනකං....

 ආපු යකෙක් නෑනෙ...ලකී අර පරණ මිනී වලක් උඩ තිබුණු වේලිච්ච මල් රීඩ් එකකුත් අරගෙන ගෙදර ඇවිත් තියෙන්නෙ මල අතේ අරං.....

 ගෙදරට එනකොට සුගතදාස හාන්සි පුටුවෙ කකුල් දෙකත් උඩ තියාගෙන නිමිච්චි සුරුට්ටුවකුත් හප හපා ඉන්නවලු.....

අරං ආපු මල් රීඩ් එක මිදුලට දමල ගහපු ලකියා....

කෝ බොල කනත්තෙ ඉන්නව කියපු යක්කු.....මම මෙච්චර වෙලා බලාගෙන ඉඳල ආවෙ.....තෝ නං කොකෙක්ම තමා....

සුගතදාසට ගමේ කියන්නෙ කොකා කියල....

ආ මේකෙ කම්බි ටික හොඳයිනෙ බොල මට බුලත් වැල් බඳින්න..... කියල සුගතදාස මල් රීඩ් එකත් අරං වත්තට ගියාලු.

ඉස්කෝලෙ දුන්න බනිස් ගෙඩිය එච්චර ප්‍රමිතියකට තිබුණෙ නෑ....අපි බනිසෙ පොත්ත කාල මදෙන් කපුටන්ට ගහනව....බඩගින්නක් තිබුනොත් කොච්චි කඩාගෙන කොච්චිත් එක්ක බනිසෙ කනව....ඉස්කෝලෙ වත්තෙ ඕනැ තරම් කොච්චි මිරිස් තිබුණා..... එළවලු අල බතල ඉස්කෝලෙ වත්තෙම අපි වැව්වනෙ..පාරෙන් එහා පැත්තෙ දැන් පිට්ටනිය තියෙන කෑල්ලෙ මඤ්ඤොක්කයි බතලයි පැත්තක වවල අනික් පැත්තෙ බඩඉරිඟු වැව්ව.....අනික් පැත්තෙ පාර හරියෙ කංකුන්,මුකුණුවැන්න සාරණ වාගෙ පලා ජාති වැව්ව.....පුදුම පලදාවක්නෙ තිබුණෙ....අස්වැන්නත් අපටමයි වික්කෙ බොහොම පොඩි මුදලකට.

අඹ කාලෙට මගදිගට තියෙන අඹගස්වලට පොලු ගහල අඹ කඩනව...චීන කොට්ටං වාරෙටත් එහෙමයි....සාක්කු පුරෝල චීන කොට්ටං.....ගම මැද පාරෙන් එනකොටනං ඔය ගඩාගෙඩි ජාතියි කුරුම්බයි නෑ...පාර දෙපැත්තෙම ගෙවල්...ඒ පාරෙ යනවනං යන්නෙ කාගෙ හරි වත්තක තියෙන කොණ්ඩ ජම්බු හරි ලොවි හරි කඩන්න.

ඉඳල හිටල දවසක කට්ටිය කතාවෙනව....

අද යමුද නාරංවත්ත පාරෙන්......

නාරංවත්ත කියන්නෙ අලවත්තටත් වඩා විශාල වත්තක්...දෙවෙනි ලෝක යුද්දෙ කාලෙ ඔය වත්තෙ මිත්‍ර හමුදාවෙ ගුවන් හමුදා කඳවුරක් තිබිල තියෙනව...ඒ කාලෙ දාපු කොන්ක්‍රීට්,තාරපාරවල්,වතුර ටැංකිවල නෂ්ටාවශේෂ අපි ඉස්කෝලෙ ගිය කාලෙත් තිබුණා...නාරංවත්ත පාර කිව්වෙත් හොඳට තාර දාපු පාරක් නාරංවත්තෙ එහා කෙළවරේ ඉඳල අපේ ගම හරියට දාල තිබුණෙ....වත්ත නං ඒ කාලෙ කැලෑ වැහිල තිබ්බෙ...ඔය කැලේ දුරියං,වෙරළු,ජම්බෝල වාගෙ පළතුරු ගස් එහෙම තියෙනව...කැලේට රිංගුවොත් මොනව නමුත් කන්න දෙයක් හොයාගන්න පුළුවන්.

යුද්දෙ කාලෙ මිත්‍ර හමුදාවල භටයන්ට සෙල්ලම් කරන්න හදපු පිට්ටනියකුත් නාරංවත්තෙ තිබුණා....ඒ පැත්තෙ පිට්ටනි අතරින් මම දැකල තියෙන ඉතාම ඉහළ ප්‍රමිතියකට හදපු පිට්ටනිය තමා ඒක....ඒ වෙනකොට යුද්දෙ ඉවරවෙලා අවුරුදු තිස් ගාණක් ගතවෙලා තිබ්බත් පිට්ටනිය වල් වැහිල තිබුණෙ නෑ....ඒ කාලෙ හිටවපු තණකොළ පවා ඒ විදියටම තිබුණා....පස්සෙ කාලෙක අපි ඔය පිට්ටනියෙ සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා....අවුරුදු උත්සවයකුත් පැවැත්තුවා....

හැත්තැ ගණංවල මුල් හරියෙ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය ඔය වත්ත කෑලි කඩල ඉඩම් නැති අයට බෙදල දෙන්න පටන් ගත්ත....

මිනින්දෝරුවො ඉඩම මැනල කෑලි කඩාගෙන එනව....පිට්ටනියත් මැනල පර්චස් පහළොවේ විස්සෙ කෑලි ලකුණු කලා....

 මේක හරිම අපරාධයක්නෙ....එහෙම අපූරු පිට්ටනියක් ආයෙ ඒ අහළ පළාතක තිබුණෙ නෑ.

අපේ ඒ දවස්වල තිබුණු ක්‍රීඩා සමාජෙයි සිසිර ප්‍රජාමණ්ඩලෙයි එකතුවෙලා මේ වැඩේට විරුද්ධව කතාකළා...ඒ කාලෙ අපි හොඳ තරුණයොනෙ....සෑහෙන පරිශ්‍රමයකින් පස්සෙ පිට්ටනිය බෙදන්නෙ නැතුව බේරගන්න අපට පුළුවන් වුණා....ඒත් පර්චස් ගාණක් විතර අහිමි උනා.

අපි කාලයක් පිට්ටනියෙ සෙල්ලම් කළත් ගමේ ඉඳන් ටිකක් දුර නිසා පස්සෙදි සෙල්ලම් කිරිල්ල අතඇරුණ.

 ඊටත් පස්සෙ කාලෙක නාරංවත්තෙ පදිංචි වුණු අය පිට්ටනිය හදල එහෙම ඒ අයගෙ ක්‍රීඩා සමාජෙ නම ගහගත්ත....හැබැයි ඒ ගොල්ලන්ට නම ගහගන්න පිට්ටනිය බේරල දුන්නෙ අපි කියල ඒ අය දන්නෙ නෑ....අපි ස්තූතියක් නැති වැඩක් කළාට දැන් උනත් ඒ කරපු දේ ගැන අපට හරිම සතුටුයි.
 
ඉතිං ගම වටේම පඳුරු ටික තලා ගත්තනෙ....හිතුවට වඩා දික්වුණා...දැනට ඇති සෙන්ට්‍රල් එකට ගිය හැටියි ආපහු එමින් ගමන් ගස් නැගල කුරුම්බ කාපු හැටියි රිදි නැන්ද අපුල්ලන තොටුපොළේ නාපු හැටියි පස්සෙ දවසක කියන්නම්.

 ලැබුවාවූ සිංහල හා හින්දු අලුත් අවුරුද්ද බ්ලොග් අවකාශයේ මගේ මිතුරු මිතුරියන් සියලුම දෙනාට ප්‍රීතියෙන් හා සතුටින් පිරුණු කිරිපැණි ඉතිරෙන සුබම සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවායි ඉතා ආදරයෙන් පතමි.

Wednesday, April 10, 2013

48.යුගයක කතාව





අපේ කුඹුරු තිබුණෙ වෙල්යායෙ හරි මැදට වෙන්න...චූටියලගෙ වත්ත පහළ ඒදණ්ඩෙන් නියරට ගොඩවෙලා ගස්වැටිය පහුකරල මහ නියරෙන් දකුණට හැරිල අඩි දහයක්වත් නෑ අපේ කුඹුරු කෑලි හතර... එතන වී බෙර තුනක වපසරිය.

වෙල ඉස්සරහම ඇළේ රිදි නැන්දා අපුල්ලන තොටුපොළ එතන ඇළ ගොඩක් පළලයි සුදු වැල්ල... ගොඩ පැත්තට වෙන්න හොඳට මැදිච්ච ලොකු කලුගලක් ඔලුවෙ රෙදිකෑල්ලකුත් බැඳගත්තු රිදිනැන්දා දවසෙන් වරුවක්ම ඔය ගලේ ගගහ රෙදි අපුල්ලනව දෝං දෝං ගාලා.

රිදිනැන්දලගෙ වත්ත පහළ තිබ්බ ඇල රිසිවේසමේ තමයි අපේ කමත තිබුණෙ....ඒ දවස්වල වැඩකළේ එක කන්නයක් නිසා අවුරුද්දෙන් මාස හයක්ම කමත වල් වැහිල තිබුණෙ....ගොයම් පැහෙනකොට කමත උදලුගාල සුද්ද කරනව...එතකොට නං රිදි නැන්දගෙ මනුස්සය වත්ත පහළට ඇවිත් අපිත් එක්ක කතා කර කර ඉන්නව....මිනිහ හරිම රසවතා...නිතරම විහිළුවක් කරගත්ත ගමන්.

දවසක් අපේ අයියව පෙන්නල කියනව මේ ළමයයි අපේ සෝමයයි වෑල්ඩිං කරල ගත්තොත් පාරෙ ලයිට් කණුවකට හිටවන්න පුලුවනි කියල....රිදි නැන්දගෙ ලොකු පුතා සෝමෙත් හරි උසයි මහ බඹා වාගෙ.

ආයෙ දවසක කියනව රිදි නැන්දත් එක්ක රණ්ඩුවෙලා කෝච්චියට පනින්න රේල් පාර ළඟටම ගියත් කකුලෙ තිබුනු තුවාලෙ හරියට රිදෙන හින්ද ආපහු ගෙදර ආව කියල.

බාල පුතා සිරිදාසට අකුරුත් කියල දෙනව...
අයන්න.....ලයන්න...
අයන්නයි ලයන්නයි මොකක්ද කියපං.....
සිරිදාසය බලාගෙන ඉන්නව...
අල යකෝ අල....
මයන්න....ලයන්න...
මයන්නයි ලයන්නයි මොකක්ද.....
කොල්ල සද්ද නෑ....
මල යකෝ මල...කියන්නෙ ඉතිං මල අතේ තියාගෙන...

රිදිනැන්ද අපේ ගමටම අපුල්ලන්නෙ කුලියකට මලියකට හෙම නෙවෙයි....හාල් පොල් තුනපහ තමා හම්බවෙන්නෙ.....ගෑණු දරුවෙක් වැඩිවිය පැමිණුනාම....මගුල් ගෙදරක වියන් බඳින්න සහ ජෝඩුවගෙ රෙද්ද පරීක්ෂාව ආදී වැඩවලට ගිහාම නං සල්ලිත් හම්බවෙනව.

හෝදල මැදපු විශාල රෙදි පොට්ටනියත් ඔලුවෙ තියාගෙන ගෙවල්වලට යන රිදිනැන්දා බෙදල දෙන්නෙ හෝදපු රෙදි විතරක් නෙවෙයි....ගමේම තියන ඕපාදූප ටිකත් බෙදලයි යන්නෙ...ගෙවල්වල ගෑණුත් හරි කැමතියි රිදිනැන්ද එනකොට... ඕපාදූප මල්ල ලෙහන නිසා....

ඉඳගනින්කො රිදිනැන්දෙ....

බංකුවකුත් ළංකරල දීල තේ කෝප්පෙකුත් හදල දෙනවා....තේ එක හෙමිහිට බීල විටකුත් කටේ දාගන්න රිදි නැන්දා ඕපාදූප කන්දක් අතාරිනව....අපේ අම්මට එහෙම ඕව ඉතිං කණේ මීපැණි වක්කරනව වගේ.....රිදි නැන්දත් කතාවෙ බරපතලකම අනුව උන්දැගෙ හඬ උස්පාත් කරනව....සමහර වෙලාවට බොහොම පහත් හඬින්...ආයෙම හඬ පිටනොකර කට හොල්ලනව විතරයි.

අම්මත් එක එක ඉරියව් වලින් කතාවට ඇහුම්කන් දෙනවා...පෙළක් වෙලාවට ඇස් ලොකු කරගෙන....ආයෙම කම්මුලේ අත තියාගෙන.

මම පොඩි එකා මට ඔය කතා මොකුත් තේරෙන්නෙ නෑනෙ....කෑම මේසෙ ලඟ තියෙන අම්මගෙ මහ පෙට්ටගම උඩට නැගගන්න මම දෙන්නගෙ කටවල් දිහා බලාගෙන ඉන්නව.

දවසක්දා රිදිනැන්ද ආපුවාම අම්ම කිව්ව..

ඉඳගනිං රිදිනැන්දේ.....

අනේ මැණිකේ ...ඉඳගන්න වෙලාවක් නෑ....ආපහු දුවන්නයි මේ ආවෙ...

කියල පටන්ගත්ත කතාව නතරකළේ පැය එකහමාරක් විතර හිටගෙනම කියවල....

අපේ ගේ තිබුණෙ වෙල ඉස්සරහින් කන්දක වාගෙ....වෙළෙන් එහා පැත්තෙ තිබුණු ගේත් කන්දක....ගෙවල් දෙක එකිනෙකට හොඳට පෙනෙනව...

දවසක්දා එගොඩගොඩේ ගෙදර මඟුල් ගෙයක්.....මනමාලියක් කැන්දන් යන්න ඇවිත් මොරටුවට.....එකම ගෝසාවයි...

මොරටුවෙන් ආපු අය අපේ ගමේ අය වගේ නෙවෙයි....හරි කළ එලියයි...විනෝදකාමියොනෙ.....සද්ද බද්ද අඩු නැතුව.

එහෙන් ආපු කාන්තාවො පිරිමිත් එක්ක හරි හරියට මිදුලට පැනල නැටුවෙ....

මොරටුවෙ අපි ....වෝ....වෝ... කිය කියා..

අපේ රිදි නැන්දත් රාජකාරි කරන්න ඔය මඟුල් ගෙදර ගිහින් ....අපේ අක්ක දැකල තියනව කවුද මනුස්සයෙක් රිදි නැන්දට වීදුරුවක් පුරෝල අරක්කු දුන්නම රිදි නැන්දා ඒක එක හුස්මට ගහල ඇරල...කට ඇඹුල් කරගෙන රෙද්දෙන් කටත් පිහ ගත්තලු.

අපේ ගෙවල් පැත්තෙන් ආපහු යන ගමන් අක්කට කියල...

ඔරෙංජං බාරලි වීදුරුවක් බිව්ව මැණිකේ...

 71 කැරැල්ලට සම්බන්ධ වෙච්චි  බාල පුතා සිරිදාස පොලිසියට ගෙනිච්ච වෙලාවෙ රිදිනැන්ද පොළොවෙ පස් කකා ඇඬුව....අපේ ගෙදර ඇවිත් අම්මත් එක්ක අඳෝනාව කියනව.

අනේ මැණිකේ තරහකාරයො මගෙ කොල්ලව පොලිසියට අල්ලල දුන්න..

කඳවුරක අවුරුද්දක්ද කොහෙද හිටපු කොල්ල ගෙදර ඇවිත් රස්සාවකටත් ගියා....හැබැයි පොලිසියෙදි ගහපුවයෙ ප්‍රතිපල සිරිදාසට ලැබුණෙ ඊට අවුරුදු දහයකට විතර පස්සෙයි..එතකොට මම ඉස්පිරිතාලෙ වැඩ.

දවසක් දා මම වැඩට යද්දි සිරිදාස මග රැකල හිටිය මාව අල්ලගන්න....

හුස්ම ගන්න අමාරුයි...පපුව රිදෙනව...අඩි දහයක් යන්න බෑ හැති...

මම මිනිහව ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනිහිං බැලෙව්වා....පපුවෙ වතුර පිරිල....පස්සෙ පැත්තක් කපල බටයක් දාල වතුර ටික ඔක්කොම එළියට අරං බේත් දුන්න මාසයක් විතර ඉස්පිරිතාලෙ නවත්තගෙන.

ඔන්න ඔය කාලෙම තමයි වයලට් කියල රිදිනැන්දගෙ ඥාති දුවෙක් පවුලත් එක්කම ඇවිදින් ගෙයක් හදාගෙන ඒ වත්තෙම පදිංචි වුණේ....දරුවො තුන් දෙනෙක් හිටියත් ගෑනි බොහොම හැඩකාරයි....මනුස්සයටත් හරිහමන් රස්සාවක් නෑ...පස්සෙ පස්සෙ රෙදි ඇපිල්ලුවෙත් පොට්ටනිය ඔලුවෙ තියාගෙන ගෙවල්වලට ගියෙත් වයලට්.

හැම තිස්සෙම නැති බැරි අඩු පාඩු කියල ගෙවල්වලින් සල්ලි ඉල්ලගන්නව....ඔය වෙනකොට වයලට්ට තවත් ළමයෙක් ලැබෙන්න හිටියෙ.

 අපේ ගෙදර නැවතිල හිටිය තිලක් අයියටත් වයලට් ඇපිල්ලුවනෙ....ගෑණි තිලක් අයියගෙනුත් දුක් අඳෝනා කියල සල්ලි ඉල්ලනකොට තිලක් අයිය අහනව...

ඇයි වයලට් ඔච්චර කරදර අඩුපාඩු නං තවත් ළමයි හදන්නෙ....

අනේ කවුද තිලක් මහත්තයෝ ළමයි හැදුවෙ....

කියල තිලක් අය්යත් එක්ක අපූරු කතාවක් කියල තිබුණ......

ඔය වයලට්ලයි පාරෙම කෙනෙකුගෙ ඥාති පවුලක දරුවෙක් වැඩිවිය පත්වෙලා ඒ කටයුතු කරන්න වයලට්ව එක්ක ගිහිං.....ඔන්න ඔය පොල්ගහවෙලටත් එහා පැත්තෙ ගමක.

 උදේ වරුවෙම වයලට්ගෙ රාජකාරි ඉවරනෙ...කට්ටිය ඒ විසාල වතුයායෙ ඇවිදින්න ගිහිං.....වත්තෙ කෙළවරටම ගිය අර මනුස්සය....

ඇළෙන් එහා පැත්තෙ හොරට කසිප්පු පෙරන උන්ගෙ වාඩි තියෙනවා....යමුද බලන්න...
කියල වයලට්වත් එක්කරං කසිප්පු වාඩියකට රිංගල.....

මනුස්සයගෙ ග්‍රහණයට වයලට් මැදිවෙනකන් වෙන්නෙ මොනවද කියල වයලට්ටත් හැඟීමක් තිබිල නෑ....

අනේ....අත අරින්න මහත්තයො...පව්නෙ...

මොන පවක්ද බං....


ඒ හැඩිදැඩි ග්‍රහණයේ අමුතුම සුවයක් ඉවකල වයලට්....නිකං පුරුද්දට එපා කිව්ව මිසක් හදවතින්ම ඒ සුවය ප්‍රාර්ථනා කළා.

 හැඳ සිටි සළු පිළි සිථිල වෙනවාත් හැඩිදැඩි දෑතකට සිරවෙනවාත් ඇයට සිහිනෙන් මෙන් දැනුනා....

සිහි එළවා ගනිද්දී  දහඩිය පිරුණු පපුවක මුහුණ හොවා සිටියා ඇයට මතකයි.

වෙල් එළියෙන් හමන මද පවන ඔවුන් පසුකර හමාගියේ ගිණියම් සිරුරු නිවාලමින්....සිහිල් පවනත් ගත විඩාවත් ඇයව නිදිලොවට ඇදගත්තේ නිරායාසයෙන්....

ආපහු ඇවිත් මාස දෙකක් ගතවන්නටත් කලි වයලට් ගැබ්බර වුණා.

උඹට තියෙන කරදර මදිවටද තවත් ළමයි හදන්න ගත්තෙ....

රිදි නැන්දත් ගෝලු ගත්තේ වයලට්ට....

මට බනින්න එපා නැන්දේ....වයලට් රිදි නැන්දට කතාව ගෙඩි පිටින්ම කියල දුන්නා...

 රිදි නැන්දට හොඳටම කේන්ති ගියපු පාර ගේ ඉස්සරහ පාරෙ රැකල ඉඳල වැඩට යන්න ආපු වයලට්ගෙ මනමාලයව අල්ලගෙන හන්දුරුකං නැතිවෙන්නම දෙහිකැපුවා.....

මුන්නැහැ කොටහලු ගෙදරදි අපූරුවට රාජකාරි කොරල තියෙන්නෙ මේ අහිංසක කෙල්ලටනෙ....

ළමය වැදුවහම මම එඤ්ඤංකො කෙල්ලත් එක්ක මුන්නැහැලගෙ ගෙදර දරුවට පිටිකිරි ගන්ඩ කාසි අරං යන්ඩ.....

ඔය කතාව ආරංචි වුණු මනමාල මහත්තයගෙ පවුල ඇවිත් රිදි නැන්දත් එක්ක එල්ලිලා...රිදි නැන්දත් බැනල එක ගිණිකෙළියක් වුණා.

අන්තිමේදි සිද්ද වුණේ ඒ පැත්ත පළාතෙම අය කතාව දැනගත්තු එකයි....

වයලට්ට දරුව ලැබුණා....කෙල්ලක් කෙල්ලගෙ හැඩ හුරුකමත් වැඩ රාජකාරිත් තාත්තගෙ වාගෙමයි....දැන්නං ගොඩක් ලොකුයි...ඒ කෙල්ලගෙ වැඩ ගැන ලියනව නං කතාවක් නෙවෙයි පොතක් හරි ලියන්න පුළුවන්....ඒ හින්ද අපි ඒක අතෑරල දාමු.

රිදි නැන්ද මළාට පස්සෙ වයලටුත් ගමට රෙදි ඇපිල්ලිල්ල නවත්තල කොළඹ ගෙවල් කීපයක් අල්ලගෙන වැඩ කරන්න පටන්ගත්ත.

ඔන්න ඔය විදියට එක යුගයක අවසානය සනිටුහන් වුණා...ඉස්සර උදේ හවස ඔය නියරෙන් ගියපු අපි දැන් ඒ පැත්තෙන් වැරදිලාවත් යන්නෙ නෑ. 

දැන්නං මම හිතන්නෙ ඔය රෙදි ඇපිල්ලිල්ල කොහෙවත් නැතිව ඇති....කොහොම වුණත් එක යුගයක් නියෝජනය කරපු රිදි නැන්දා කියන චරිතය ඉටුකළ සමාජ මෙහෙවර ගැන නිසි අගැයීමක් මේ දක්වා කිසිකෙනෙක් අතින් සිදුවෙලා තියෙනව කියල මම නම් හිතන්නෙ නෑ.
 
ඔන්න ඉතිං ආවෙ කුඹුරු ගැන කියාගෙන....කිව්වෙ රිදි නැන්ද ගැන වටේ ගියානෙ මං මොනව කරන්නද...කොහොමත් මේ කතාවත් මම ලියන්න හිටපු එකක්නෙ...කුඹුරු කිරිල්ල ගැන ආයෙ දවසක ලියන්නම්කො...තරහ වෙන්න එපා.

Sunday, April 7, 2013

47.දෙසතියෙ දවස්




අනූ ගණංවල මුල් භාගයෙ මම වැඩකළේ කොටුවෙ ප්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුවෙ..ඒ දවස්වල ඔෆිස් එක තිබුණෙ ටෙලිකොම් ඉස්සරහ ට්‍රාන්ස්වර්ක් මන්දිරයෙ.

ඔය කාලෙ ඔෆිස් එකේ ප්‍රධාන කාර්යාල කාර්ය සහායක වුණේ හේමපාල(නියම නම නෙවෙයි ඒවාගෙ නමක්) හේමපාලයි තව ඔහුගෙ යාලුවො කීප දෙනෙකුයි හැමදාම කෑමට පෙර එළියට යනවා සප්පායම් වෙන්න.....එක්කො බෝතලයක් ගෙනල්ල දෙතුන් දෙනා ගහනව.

එක සඳුදා දවසක දවාලෙ මම කැන්ටිමට යනකොට හේමපාල ඇතුළු යාළුවො කට්ටිය ඉන්නව මූණෙන් මූණ බලාගෙන  හරියට අර මොනවද කාපු රිළව් වාගෙ.

මොකද හේමපාල......

බලන්ඩකො සර්....අද අරක්කු නෑනෙ....අපි ඊයෙ දන්නෙත් නෑ....පොට් එකට ගියා එතනත් නෑ.....වැඩි ගාණට ගන්ඩහරි කොහෙවත් නෑනෙ....

කෑම ටික කන්න මොනවහරි හොයාගන්න තිබුණනම් ලොකු දෙයක්.....

පියතිස්ස කියනව.....

එදා ලෝක අමද්‍යප දිනයද කොහෙද හැමතැනම බාර් වහල......

මුං ටික ඉන්න හැටි දැක්කම මට දුක හිතුණා.....ඒ දවස්වල මගෙ යාලුවෙක් හිටියා ෂොප් එකක මැනේජර් කෙනෙක්.......

පොඩ්ඩක් ඉඳපල්ලකො බලන්න......

මම යාලුවට කතාකලා.....

මෙන්න මේ අසනීප කාරයො ටිකක් ඉන්නව මචං......බේත් ටිකක් දෙන්න පුළුවන්නම් ලොකු දෙයක්.......

උඹත් මාර කුණු කොන්ත්‍රාත් තමයි බං දෙන්නෙ ඉඳල ඉඳල.....බලපං මගෙ ලයිසන් එකත් ගහල යන වැඩක්නෙ....හරි හරි එවපංකො බලන්න....

ෂොප් එකට වාහනයක් යවපුවාම සේවකයෙක් පිටිපස්සෙ දොරෙන් ඇවිත් පෙට්ටියක් වාහනේට දාල යන්න කිව්වලු....

සල්ලි අරගෙනත් නෑ බිල් කඩලත් නෑ...

හේමපාල ඇවිත් මට විස්තරේ කියල සල්ලිත් දීල ලොකු ස්තූතියකුත් කලා....

කාටවත් කරන්න බැරි වැඩක් සර් කළේ.....

ඊට පස්සෙ කට්ටියම මගෙත් එක්ක ගොඩක් හිතවත් උණා.

 මේ කතාව මගෙත් එක්ක කිව්වෙ හේමපාල...

ඒ කාලෙ ප්‍රවෘත්ති හා ගුවන් විදුලි ඇමති ඩී.බී.විජේතුංග මැතිතුමන්.....එතුමගෙ කා.කා.ස.තමයි හේමපාල.

දවසක්දා කෝල් එකක් ආවලු එතුමගෙ ආසනේ වෙන උඩුදුම්බරින්...

 ආසනේ කාන්තාවක් ඇවිත් ඇමතිතුමාව හම්බවෙන්න පුතාට රස්සාවක්  හොයාගන්න..

ඒ කාන්තාව කොළඹ එන අතරෙ පුතා ඇක්සිඩන්ට් එකකින් මැරිලා......

කෝල් කරපු අය කියල තියෙන්නෙ ඒ කාන්තාව අමාත්‍යංශයට ආපුවාම සිද්ධිය ගැන කියන්නෙ නැතිව ෂේප් එකක් දාල ඉක්මනට ආපහු එවන්න කියලයි....

ඔන්න දැන් කාන්තාව අමාත්‍යාංශයට ඇවිත්....හේමපාලත් ඉක්මන් කරල ඇයව ඇමතිතුමා ළඟට එක්කරන් ගිහින්....

මේ කාන්තාව දැක්ක ගමන් ඇමතිතුමා....

හෑ....පුතා මළා නේද....

දඩ බඩාං....අනේ ඒ අහිංසක ගෑණු කෙනා එතනම සිහිනැතුව ඇදගෙන වැටිලා...

මම ගිය කාලෙ හිටියෙ ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමති ඒ.ජේ.රණසිංහ.....විෂය භාර කැබිනට් ඇමති වි.ජ.මු.ලොකුබණ්ඩාරයන්......සංස්කෘතික ප්‍රවෘත්ති හා දේශීය වෛද්‍ය ඇමති...එයාට සංස්කෘතික හා දේශීය වෛද්‍ය විෂයය කරගන්න ඇරල රණසිංහ උන්නැහැ රූපවාහිනියෙත් ගුවන් විදුලියෙත් බලාධිකාරය පවත්වාගෙන ගියා...ඒ දෙකට නං කිසි කෙනෙකුට අත තියන්න දුන්නෙ නෑ.

ඔය කාලෙම අපි හිටපු ලස්සන ගොඩනැගිල්ල ජනාධිපති ප්‍රේමදාසගෙ ඇස ගැටුණා....කවුද මේකෙ ඉන්නෙ කියල හොයල බලල නියෝගය නිකුත් වුණා....

වහාම බඩුත් අරන් අයින් වෙන්න....මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ ප්‍රදර්ශන මධ්‍යස්ථානයක් ආරම්භ කරන්න ගොඩනැගිල්ල ඕනෑ.

කොහෙ කියල යන්නද ගහෙන් ගෙඩි එන්නැහේ.....ඒ වෙනකොට ප්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂ වෙලා හිටියෙත් දේශපාලන පත්වීමක් ලබල ආපු ජනාධිපතිගෙ ගෝලයෙක්...විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්....

යන්න තැනක් හොයනව හොයනව හම්බවුණේ නෑ....හැමදාම උදේට ජනාධිපති කාර්යාලයෙන් කතාකරල අහනව...

තාම ගියෙ නැද්ද ඉක්මනට යන්න...

කරන්නම දෙයක් නැතිතැන අපි බඩුත් පටවගෙන නාරාහේන්පිට රජයේ චිත්‍රපට අංශයට ගියා ඒකත් දෙපාර්තමේන්තුවට අයිතිවෙලා තිබ්බ නිසා...ගිහින් තැනින් තැන ගස් යටයි කොරිඩෝ වලයි බඩු තියාගෙන හිටිය අහිකුණ්ටිකයො වාගෙ.

සති දෙක තුනක් ඔහොම ඉන්නකොට තමා යන්න තැනක් ලැබුණෙ....ඒත් ඔක්කොටොම නෙවෙයි...

මැලේ වීදියෙ ඉස්සර අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශෙ තිබ්බ ගොඩනැගිල්ලට අංශ හතරක් ගෙනිච්චා...රක්ෂණ මන්දිරයෙ තට්ටුවක් කුලියට අරගෙන ඉතිරි ටික අරගෙන ගියා.

ට්‍රාන්ස්වර්ක් මන්දිරයෙ දාපු මැණික් හා ස්වර්ණාභරණ ප්‍රදර්ශනයක් නෑ...රෙපෙයාර් කරනව කියල ඒකෙ තිබුණු යකඩ වාගෙ හයිය බුරුම තේක්ක ලෑලි ටික නවලෝක මුදලාලි ගලවගෙන ගියාට පස්සෙ හිස්වුනු ගොඩනැගිල්ලට කොටුව පොලිසිය රිංගා ගත්තා.

මැලේ වීදියෙ අපේ ගොඩනැගිල්ලෙ පාර අයිනෙ දේශීය වෛද්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් කොළ කැඳ කඩයක් දාල තිබුණා ඔසු පැල අලෙවි සැලක් එක්ක......මට කොළ කැඳ රසවැටුනෙ  එතනින් කොළ කැඳ බීල...රුපියල් පහකට ලොකු කොළකැඳ වීදුරුවක් හකුරු කෑල්ලකුත් එක්ක හම්බවෙනවා...

මොන කොළ ජාතියෙන් කැඳ හැදුවත් කිසිම අමිරහක් නෑ හරිම මිහිරි රසයි.....අපිට ඔය විදියට කැඳ හදන්න බෑනෙ...දවසක් මම එතන කැඳ විකුණන මනුස්සයගෙන් ඇහුවා කොහොමද මේ විදියට කැඳ හදන්නෙ කියල...

මොන කොළ වර්ගයෙන් කැඳ හැදුවත් කොළ කොටද්දි මුකුණුවැන්න මිටියක් එකතුකරන්න....බත ඉදිල වැඩිවෙලාවක් ලිපේ තියන්න එපා කිරි පැහුණු ගමන් බාන්න.....

ඒ මනුස්සය ගුරුමුෂ්ටි නැතුවම මට සාස්තරේ දුන්නා.

මැලේ වීදියෙ ඔෆිස් එකේ කැන්ටිමක් තිබ්බෙ නෑ....කැන්ටිමක අඩුව පිරිමැහුවෙ පියතිස්ස...උදේට කෑම ජාති පාර්සල් කරගෙන එනව, තැනක් ලෑස්ති කරගෙන තේ හදනව...කෑම බීම ලඟටම ගෙනැත් දෙනව.

මොනව කළත් කොල්ලන්ගෙ හොඳම බයිට් එක වෙලා තිබ්බෙ පියතිස්ස...කාඩ් එක ගහල තිබුණෙ සමරිසි විදියට....උගෙ ඇති සමරිසියක් නෑ....අවුස්සන්නයි කියන්නෙ(ඒ දවස්වල මේ ලස්සන නම තිබුණෙ නෑ වෙන නමක් කිව්වෙ )

ඔෆිස් එක සුද්ද පවිත්‍ර කරන වැඩට හිටියෙ මරියදාස්....අහිංසක කොල්ලෙක්.....අපේ උන් මරියදාස්ට හෙලුවැලි පින්තූර පෙන්නල ඌව අවුස්සපු පාර කෙල්ලක් උස්සන් ගියා ගියාමයි ආපහු වැඩට ආවෙත් නෑ.

 ඊට පස්සෙ මරියදාස් වෙනුවට උගෙ මල්ලි මනුවෙල්ව වැඩට ගත්තා....මනුවෙල් වැඩ ඉවර කරල පියතිස්සටත් උදවු කරනවා....ඒ වෙනුවට පියතිස්ස මනුවෙල්ට කන්න බොන්න දෙනවා...

දවසක්දා කෑමට පෙර එළියට ගිහින් ආපු පියතිස්ස.....

හෙට මම නිමාඩු....තොගෙ පුක හෙට වේලිලා...

මනුවෙල්ට කිව්වා....මනුවෙල්ට මේක එච්චර තේරුණේ නෑ...ඇවිදින් මගෙන් ඇහුවා....

හෙට මගෙ පුක වේලිලාද සර්......

උඹ ඕව ගණං ගන්න එපා.....

කියල මම මනුවෙල්ව පිටත් කළා...

ආයෙම දවසක පියතිස්සව බයිට් කරන්න මනුවෙල්ට උගන්නල යැව්වා....රුපියල් දහයකුත් පගාව දුන්නා...

මනුවෙලා ගිහිං අපි උගන්නපු විදියටම කියනවා....අපි හැංගිලා අහගෙන ඉන්නවා....

අයියා.....මම හොඳ නැද්ද අයියා....ඇයි මගෙ දිහා බලන්නෙ නැත්තෙ....

මනුවෙල් කැඩිච්චි සිංහලෙන් කියාගෙන යනවා.....

මේ බලන්න අයියා මේ පැත්ත....

මනුවෙල් කියනකොටම පියතිස්ස උදේ ඉතුරුවෙලා තිබුණු ඉඳිආප්ප මුලකින් කෙලල ඇරිය පාර තහ් ගාල මනුවෙල්ගෙ මූණෙ....

ඔහෙ හිටු සක්කිළි වේසිගෙ පුතා...තොට කෙළවන්න.....

මනුවෙලා දුවන්න ගත්තා.....පියතිස්ස හැන්දකුත් අරං පස්සෙන් එලවනවා....

කියපිය කවුද තොට උගැන්නුවෙ.....

දුවන ගමන් මනුවෙල් අපේ නම් කියනව...පියතිස්සට හිනා...

මේ කරන වැඩවලින් අපරාදෙ අරූනෙ ගුටිකන්නෙ......

ආපහු එන පියතිස්ස කියනව.

ඒ දවස්වල මම දෙසතිය සඟරාවෙ බෙදාහැරීම බාරව හිටියෙ....ප්‍රේමදාස මහත්තයගෙ එක එක උත්සව රටපුරා පවත්තනකොට දෙසතිය අලෙවිහලකුත් නොවරදවාම එතන දානවා.

සැරයක් තෙල්දෙනියෙ තිබුණු ජනාධිපති ජංගම සේවයකට අපි ගියා...නවතින්න ලෑස්තිකරල තිබ්බෙ පොල්ගොල්ලෙ සමූපකාර විද්‍යාලයෙ.....දෙපාර්තමේන්තුවෙ ඡායාරූප ශිල්පියෙක් වුණු සරත් අපිත් එක්ක ගියා ජංගම සේවෙ පින්තූර ගන්න......පින්තූර ගන්න සරත්ල හැම අස්සක මුල්ලකම රිංගනවනෙ....මේ කතාව මාත් එක්ක කිව්වෙ සරත්.

ජංගම සේවයේ ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමතිතුමාගෙ කාර්යාලය තියෙනවනෙ....ඒ.ජේ.රණසිංහ මහත්තයත් වාඩිවෙලා ඉන්නව සුදුම සුදු සූට් එකක් ඇඳල පුල් මේකප් කරල මාල වළලු දාල තොල්වල ලිප්ස්ටික් එහෙම ගාල හරියට නයිස් කාරය වාගෙ.

හැබැයි කිසිම කෙනෙක් වැඩක් කරගන්න එයා ගාවට එන්නෙ නෑ....ප්‍රවෘත්ති රාජ්‍ය ඇමතිගෙන් මොන වැඩේද මිනිස්සුන්ට කරගන්න තියෙන්නෙ....හිස් පුටුත් ඉස්සරහින් තියාගෙන මෙයා වාඩිවෙලා ඉන්නකොට රූපවාහිනියෙ කැමරා කෘ එක අමාත්‍යංශ දෙපාර්තමේන්තුවල ඇමතිවරුන් හා නිලධාරීන් මිනිස්සුන්ගෙ ප්‍රශ්න විසඳන ආකාරය රූපගත කරමින් එනවා.

දැන් ඒ.ජේ.රණසිංහ මහත්තය ඉන්න තැනටත් එන්න කිට්ටුයි....ඒ වුණාට එතන ආසාවකට බලු බල්ලෙක් නෑ....මැස්සො ඇහිරෙනව....එතකොටම ඉස්සරහින් ගෑල්ළමයි ටිකක් කිචි කිචි ගගා යනව.

හා එන්න එන්න වාඩිවෙන්න.....

රණසිංහ මහත්තය අර ගෑල්ළමයි  ඔක්කොටොම කතාකරල ඉස්සරහින් වාඩිකරවගෙන අර ළමයින්ගෙ අතේ තිබුණු සහතික පෙරල පෙරල බලනවා. 

ඔය අතරෙ එතනට ආපු රූපවාහිනියෙ අය මේ ගොල්ලන්වත් රූපගත කරගෙන ගියා.

කැමරා කෘ එක පිටත්වෙනකන් බලාගෙන හිටපු ඇමතිතුමා.....

දැන් මේ ළමයි මොනවටද ආවෙ...

ගුරු පත්වීමක් ගන්න පුලුවන්ද බලන්නයි ආවෙ සර්....

ඩිග්‍රියක් තියෙනවද.....

ඩිග්‍රියක් නං නෑ සර්....

ආපෝ.....ඩිග්‍රි නැතුව කොහොමද ගුරු පත්වීම් ගන්නෙ...ඩිග්‍රි තියන අයටත් රස්සාවල් නැතුව ඉන්නව...මේව නං කරන්න බෑ...යන්න...යන්න.

කිව්ව කියල සරත් අපිත් එක්ක කිව්වෙ හිනාවෙවී. 

 රණසිංහ මහත්තය දැන් කොහෙ ඉන්නවද දන්නෙ  නෑ...හැබැයි තාම රජාගෙ දෑත් ශක්තිමත් කරන්න නම් ගිහින් නෑ.
 
දැත් ශක්තිමත් කරන්න දැන් යන හිකනල්ලුන්ගෙ හැටියට රණසිංහ මහත්තය ගියානම් හොඳ පෝස්ට් එකක් කරගෙන ඉන්න තිබුණා.